Arie Haan heeft spijt van
bedankje voor Oranjeteam
?0ok bij Bettine Vriesekoop
^ontbreekt de spelintelligentie"
FELTENNISSER HANS LINGEN. RECREANT OP TOPNIVEAU:
Zakelijke
opstelling
FC Den Haag
noodzakelijk
ORT
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 22 MAART 1980 PAGINA Yc
onze verslaggever)
SSEL - Hoongelach steeg op toen
Haan (31) onlangs te kennen gaf
in de markt te zijn voor het Neder-
e elftal. Hoongelach omdat diezelf-
rie Haan nog geen anderhalf jaar
en bondscoach Jan Zwartkruis
in meedeelde NOOIT meer voor
e te willen spelen, nadat Zwart-
niet bereid was de Anderlecht-spe-
een vaste plaats in de nationale
jg toe te zeggen. Arie Haan zei toen -
lovember 1978 kort voor de interland
m de DDR- letterlijk: „Het is voor
nu definitief afgelopen. Punt uit.
Zwitserland Nederland kreeg ik
|euw te horen, dat ik er de volgende
f best eens naast kon staan. Ik heb er
over nagedacht en tenslotte de
bp doorgehakt
it bedankje speelde de oud-WVV-er en
Ajacied logischerwijs geen enkele wed-
I meer voor het Nederlandse team, dat
^desondanks plaatste voor de eindronde
r(jiet Europese kampioenschap in Italië.
Den kwam opeens....Arie Haan weer in
„Ik wil weer", verklaarde hij.
i wonder dat felle kritiek hem ten deel
Menigeen veronderstelde eigen belang
Qi aan. Hij wilde zich via het Nederland-
ftal in de kijker spelen in Italië, een
dat de voetbalgrenzen voor buitenlan-
f binnenkort opent en waar Haan altijd
5 aag had willen voetballen. De critici
.j'reten Haan opportunisme, dat slechts
sjj jel had: het vullen van zijn portemon-
cit
t restaurant bij het Anderlecht-stadion
;cj aart een ontspannen pratende Arie
de kritiek op zijn persoon wel te be-
*2 sn: „Ik kan me die reacties voorstellen.
s voor mij alleen erg moeilijk de men-
uidelijk te maken, dat het mij niet om
eld gaat. Terwijl hij tussen de bedrij-
c door diverse Brusselse supporters van
oz handtekening voorziet, probeert Arie
'te uit te leggen waarom hij het geld nu
^°is niet zo belangrijk meer vindt: „Als
'm m het geld gegaan was, had ik natuur-
in ooit moeten bedanken. In de wedstrij-
Mie ik inmiddels gemist heb bij het Ne-
in ndse elftal, had ik zeker toch zo'n
0 gulden kunnen verdienen. Nee, het
niet zo zeer een kwestie van geld. Ik
le ïkte destijds omdat de hele entourage
sjj iet aanstond. Na Zwitserland - Neder-
-,p wilde ik niet langer. En waarom nu
u wel? Ik denk dat de reden daarvaan
p r bij mij, dan bij het Nederlands elftal
Mijn instelling is anders geworden.
m »er had ik een mentaliteit van: als een
j e het niet doet, dan doe ik het ook niet.
te ben ik van teruggekomen. Ik vind nu,
in ;en profvoetballer op het veld zijn
jfi zo goed mogelijk moet doen. Hij moet
n( >est doen voor het publiek, dat hem
5e >tte betaalt. Als andere spelers dat niet
le dan is dat voor mij nog geen argu-
om, te zeggen: nu doe ik het niet
ud-Winschoter geeft te kennen spijt
ibben van zijn bedankje van ander
jaar geleden. „Ik ben stom ge-
t", zegt hij. „Dat besef ik nu wel. Er
tn toen al mensen die me uitmaak-
■roor stommeling omdat ik bedankte
■k weet nu, dat ze gelijk hadden.
mr op dat moment voelde ik gewoon
kb niet langer voor het Nederlandse
«tiikon spelen. Nu weet ik dat dat een
fime beslissing is geweest".
die fout terug te draaien schreef Haan
scoach Zwartkruis een brief waarin hij
weer aanmeldde. Zwartkruis' reactie
dat hij bezig was met een veijonging
at hij bovendien door wilde gaan met
en ben er bij genomen. Dat was op het laat
ste nippertje. Daarna kwam die wedstrijd
tegen Oostenrijk, als ik die niet zo goed had
gespeeld, was ik alsnog afgevallen, maar
het lukte toen dus wel. De situatie is nu
heel anders. Men heeft mij indertijd links
laten liggen, althans een lange tijd, en nu
was ik degene, die de poort gesloten heeft".
Verjonging
„Zwartkruis heeft op de sollicitatie van
Haan een keurige brief teruggeschreven,
waarin hij zijn standpunt heeft uiteen
zet. Een goed standpunt moet ik zeggen.
Hij stelt, dat hij bezig is met een noodza
kelijke verjonging. Daarom kon hij me
dus niet nemen voor die wedstrijd tegen
Oost- Duitsland. Als die verjonging goed
uitpakt zeg ik oké. Maar het gaat er na
tuurlijk niet alleen om een goed elftal
op te bouwen voor het WK in Spanje
over twee jaar".
Arie Haan vindt niet dat het EK in Italië in
juni kan worden beschouwd als een tussen
stop. „Nee, het gaat erom zo goed mogelijk
te presteren in Italië. Dat vind ik tenmin
ste. Nederland kan het rich helemaal niet
permitteren af te gaan tussen landen als
Tsjecho-Slowakije en West-Duitsland. Bo
vendien hebben we nog iets goed te maken
voor vier jaar geleden in Joegoslavië, met
die rode kaarten en zo. Daarnaast is het he
lemaal niet zeker, dat Zwartkruis met zijn
ploeg naar Spanje gaat. Je moet vooral Bel
gië niet onderschatten en Frankrijk is van
oudsher ook een goed voetballand. Nou ben
je er met een tweede plaats ook, maar vlak
Ierland niet uit, want dat zijn allemaal eer
ste divisie-voetballers in Engeland. Er is al
lerminst een garantie dat je bij de eerste
twee bent".
Gunstig
de ploeg, die Nederland via de overwinning
op Oost Duitsland in Italië bracht. Arie
Haan - bescheiden: „Het is niet aan mij om
uit te maken of ik in aanmerking kom. Ik
vind het wel een grote eer. Elke grote prof
voetballer wil het hoogste bereiken en voor
mij is dat het spelen in het Nederlandse elf
tal.
Het is duidelijk: Arie Haan wil er dolgraag
weer bij horen en steekt dat niet onder
stoelen of banken. Voorwaarden stelt hij
ook niet meer. Dat velen zijn ommezwaai
„verdacht" vinden, begrijpt hij en kan hij
niet met bewijsbare argumenten weerleg
gen. Voor Jan Zwartkruis heeft het in elk
'geval één voordeel: als hij wil kan hij ten
allen tijde beschikken over de middenvel
der van Anderlecht. En mede gezien de
twijfels rond het meedoen van spelers als
Jan Peters (AZ'67) is dat niet alleen maar
gunstig. Want aan de voetbalcapaciteiten
van Arie Haan twijfelt niemand. In de
ruim dertig interlands heeft hij voldoende
bewezen in aanmerking te komen voor het
Nederlands elftal. Hij zegt zelf: „Ik heb in
het Nederlandse elftal bijna altijd goed ge
speeld. Ik heb slechts drie keer een wed
strijd verloren. Tweemaal een finale om
het wereldkampioenschap (respectievelijk
tegen West-Duitsland en Argentinië - red.)
en een vriendschappelijke interland in Oos
tenrijk. En dat was nog met een of ander
„cabaret"-elftal met spelers als Jan Jeuring
en Dick Schneider.
In Argentinië was het niet allemaal
koek en ei tussen de bondscoach en Arie
Haan, maar twee formidabele doelpun
ten tegen West-Duitsland en Italië be
zorgden Haan zoveel good-will, dat de
grieven tegen hem snel weer verleden
tijd waren. Echter, Haan verzeilde op
nieuw in een conflict-situatie, al ligt de
zaak nu iets anders dan vóór het vertrek
naar het wereldkampioenschap in Zuid
Amerika.
„Normaal gesproken was ik in Argentinië
ook niet van de partij geweest", meldt
Haan. „De Europa Cupfinale tegen Austria
Wien gaf de doorslag. Ik speelde toen goed
De man, die Arie Haan weer in het Ne
derlandse elftal zou kunnen halen, Jan
Zwartkruis, is geen onbekende voor de
Anderlecht-legionair. Haan kent hem
van Argentinië en van zijn periode in
het militair elftal. „Zwartkruis zit in
een gunstige positie", vertelt Haan.
„In dienst voetballen betekent privileges
hebben ten opzichte van de maten. Geen
wacht kloppen en dergelijke. Die jongens
zijn daar dus dankbaar voor. Bovendien
zijn ze van een leeftijd, zo ongeveer 20-21,
net in de tijd dat ze zitten te wikken en te
wegen: „kom ik er of kom ik er niet". Ve
len heeft Zwartkruis er zo door gesleept.
Daar heb ik ook voordeel van gehad toen
ik in de beginperiode bij Ajax een beetje
moeilijk zat. Hij heeft formidabel werk ge
daan. En dat krijgt ie nu terug van de jon
gens die hij erdoor sleepte. Bij mij in dienst
voetbalden alleen al Hugo Hovenkamp,
René van de Kerkhof en Frans Thijssen.
Nou die waren in Leipzig van de partij".
Wat Haans prestaties in België betreft, uit
eraard de voornaamste reden om zichzelf
weer aan te melden: die zijn uitstekend.
Wat hij in vijf jaren Anderlecht slechts
miste was een landskampioenschap. De
Brusselse formatie staat nu op een achter
stand van vijf punten op Club Brugge met
nog zeven wedstrijden te spelen en de kans
dat de titel dit jaar in de wacht wordt ge
sleept lijkt zeer klein.
„Ik heb het nu best naar mijn zin, maar als
er een club komt, die me wil hebben en ze
willen me laten gaan, dan.... En ik heb wel
contacten gehad in Amerika, maar daar
voel ik me nog te goed voor. Later mis
schien. Haan blijft dus waarschijnlijk nog
wel een jaartje in België, waar hij vanaf
volgend seizoen als Belg wordt beschouwd.
Wellicht dat hij in die hoedanigheid nog
eens deel uitmaakt van het Nederlands elf
tal.
IEDAM Hans Lingen, volgens de
31 ijsten een topper in de vaderlandse
tenniswereld en volgens zichzelf re-
defct, die toevallig het broodnodige ta-
meegekregen heeft om het celluloid
ttje wel èrg lang op de groene tafel
er uden. We ontmoeten Hans Lingen
s t sfeervolle en historische Koren-
nl i in Schiedam, waar zijn vereni-
'r uiteraard De Korenbeurs geheten,
lg« thuiswedstrijden pleegt af te wer-
De ontspannen karakter van de at-
's eer druipt er bijna vanaf. Eerste
ev spelers als Ron van der Aa en Bert
mi Ham kruipen liever achter de flip-
del aSt dan zich achter de tafeltennista-
m< it te sloven. Met Hans Lingen is het
iai|et veel anders gesteld.
'kt zich tijdens het vraaggesprek eens
r uit en laat het aanvangstijdstip van
lining voor wat het is. De Oosteurope-
eipline, waarmee de verenigingen uit
■I ibije Leidse regio, Scylla en Avanti,
ifeltennisgebeurèn aanpakken, is hier
ver te zoeken. Dat antwoord hoeft niet
?sin uit Lingens eigen mond te komen, zijn
louding geeft dat al aan. De gezellig-
prevaleert, voor echte trainingsarbeid
eigenlijk even te lui, alleen tijdens de
trijden is Lingen vrij fanatiek.
H»
toch niet best bevallen en toen de flegma
tieke Rotterdammer een studie aan de Pe
dagogische Academie begon, werd een
streep achter het internationale gebeuren
gezet. Interlands en internationale toer
nooien waren voor een drietal jaren uit den
boze.
Frustratie
Hans Lingen over dat besluit: „Ik wist
dat die studie me veel tijd ging kosten
en ik wil erg graag onderwijzer worden.
En verder heeft de frustratie wel een rol
gespeeld. Toen ik als jong broekie in de
ereklasse kwam en nog later bij de nati
onale selectie heb ik misschien wel te
gauw gedacht het gemaakt te hebben.
Die fout wordt tegenwoordig ook nog
erg gauw gemaakt. Maar ik kon maar vSpelintelliqentiö
niet echt doorbreken. Was er een echt be
langrijke wedstrijd, dan werd steevast
Carel Deken opgesteld en Hans mocht
dan nog wel mee, maar kwam niet ver
der dan toekijken. Daar ben ik eigenlijk
wel een beetje op afgeknapt.
niet. Men probeert allemaal mee te doen
aan de internationale rage van hard slaan.
Maar ze beheersen het niet echt. Vandaar
dat het in de competitie al fout gaat. Hoe
het dan tijdens een interland moet, mag je
je afvragen."
Hans Lingen is niet bepaald mild in zijn
oordeel over de huidige tafeltennistop.
Zelfs over dames-uitschieter Bettine Vrie
sekoop heeft hij een aanmerking in petto:
„De spelers en speelsters uit het Scylla- en
Avantikamp wordt weinig taktiek aange
leerd. Men blijft volharden in een bepaald
spelletje, dat voor die toevallige tegenstan
der gesneden koek blijkt. Men kan niet
veranderen van taktiek. De spelintelligen
tie ontbreekt daarvoor. Ook bij Bettine."
Verplicht
Hij vervolgt: „Tegenwoordig is dat natuur
lijk heel anders. Het zijn geen routiniers
meer in het nationale team. Je bent als jong
talent snel van een vaste plaats verzekerd.
Men hoeft er echter te weinig strijd voor te
leveren. Vandaar ook, dat we geen bijster
sterk herenteam hebben. Anne Vlieg, de
topper van dat team, althans op papier,
stond voor het laatste NK als vierde ge
plaatst. Nico, Bert en ik gingen nog voor.
Twee veteranen en een recreant, die niet
meer dan twee uur in de week traint. Het is
tekenend voor het peil in Nederland."
Geen opvolging
„Er is geen opvolging. Iets wat je overi
gens in heel Europa kunt ontdekken. Al
thans bij de heren. De oude namen blij
ven vóórin het klassement opduiken. De
jongeren komen er nog niet doorheen. Ik
denk dat het veel te maken heeft met de
instelling. an Slobbe en Van der Helm
konden vroeger zó geweldig fanatiek
trainen, dat die jongens erg „vast" wer
den. De bal bleef sowieso op tafel. Om
zover te komen moet je echter vele uren
per week en zéér doelgericht trainen. TpkPnPnH
Dat moet je op kunnen brengen."
Op basis van die spelintelligentie wint
Hans Lingen in de nationale competitie
en op Belgische en Nederlandse toer
nooien nog erg veel partijen. De kracht-
speler van weleer, die overigens niet
wordt afgevaardigd naar de Europese
kampioenschappen binnenkort in Bern,
is meer bekeken en met meer souplesse
gaan spelen. Toch bevredigt dat hem
niet echt meer.
„Als mijn studie na dit jaar afgelopen is,
denk ik er toch hard over om weer eens
flink te gaan trainen. Ik wil wel weer eens
een partij spelen, zoals ik die ideaal vind.
Dat kan pas, als ik weer wat vaster ben ge
worden. Tegenwoordig dien ik me te vaak
aan de tegenstander aan te passen."
Na het beëindigen van de studie en het
hervatten van een straffere training zal
Hans Lingen onmiddellijk weer in beeld
komen bij bondscoach Bert Schoofs. Het is
een publiek geheim, dat Schoofs de 25-jari-
ge linkshandige er graag bij wil hebben.
Hans bevestigt dat ook: „Ik ben de laatste
jaren steeds in augustus opgebeld door
Schoofs met de vraag of ik weer beschik
baar ben. Dit jaar kon ik wel eens ja zeg
gen. Alleen doemt dan het probleem weer
op, hoe ik dat met een eventuele baan als
onderwijzer dient te combineren. We zullen
wel zien."
Hans Lingen, die zich ondanks een behoorlijke terug gebrachte trainingsarbeid vanwe
ge zijn studie kon handhaven in de nationale top, kritiseert zijn collega's nogal stevig.
mondig toe. Of het voornemen van meer
trainen en terugkeren in de nationale se
lectie ooit uitgevoerd wordt, is nog lang
Zeker nadat tijdens het NK-weekeinde
weer hoog gescoord werd. De halve finale
in het enkelspel werd gehaald en in het
„De huidige jeugd, i$it de broers Van
Spanje, Gootzen, Vlieg en Hijne, heeft dat
De laatste kreet is vrij tekenend voor de
instelling Waarmee Hans Lingen het le
ven te lijf gaat. Hij geeft dat zelf vol-
niet zeker. Met zijn minimale inspan- dubbelspel moest Lingen met Bert van der
mng haalt hij momenteel vrijwel maxi- Ham zijn tweede nationale dubbeltitel net
maal rendement. De druk van het niet laten schieten. Recreanten aan de top van
t mogen verliezen, kent hij niet. gerande- Nederland.
ren zal dus moeilijk zijn. JOHN VOLKERS.
DEN HAAG - Nog niet zo lang
geleden verscheen er in de
plaatselijke, Haagse pers een
serie artikelen onder de veelbe
tekenende kop "FC Den Haag:
waar moet dat heen?" De aan
leiding liet zich toen gemakke
lijk raden, net zoals er eigen
lijk gedurende élk seizoen wel
een keer reden is om die vraag
te stellen. Doorgaans bood zich
na zo'n malaiseperiode wel
weer een betere tijd aan, waar
door de probleemstelling naar
de achtergrond werd gedron
gen. Maar een effectieve aan
pak van de problemen lijkt,
een serie doorgaans tot weinig
nieuws leidende discussies bui
ten beschouwing gelaten, im
mer te zijn uitgebleven.
Haag enige lofwaardige initiatie
ven ontplooid de laatste jaren,
waarvan het instellen van een
sociaal-maatschappelijke begelei
dingscommissie niet de minst op
vallende is, maar deze vorm van
begeleiding heeft tot dusver
slechts persoonlijke verbeterin
gen kunnen bewerkstelligen. Het
totaalbeeld van FC Den Haag
bleef er één dat niet in overeen
stemming is te brengen met de
vorstelijke portie overheidssteun
(lees: gemeenschapsgeld) die aan
de plaatselijke club wordt ge
spendeerd.
In voorbije jaren werd nogal eens
de noodzaak tot verkopen van
jeugdig talent als oorzaak aange
voerd van het sportief niet opti
maal tot bloei komen van FC
Den Haag en inderdaad valt niet
te ontkennen dat met het afsto
ten van potientieel als Ling, Dus-
baba en Zondervan een mogelijk
heid op misschien niet beter,
maar wellicht toch spectaculair
der voetbal in het Zuiderpark
werd afgesneden. Tegenover
deze al of niet geheel onvermij
delijke transacties stond geduren
de enige jaren een aanvoer uit ei
gen gelederen, terwijl ook het
scoutingsapparaat nog wel eens
met een uiterst bruikbare kracht
op de proppen kwam. Tot over
maat van ramp voor een goed
functioneren van een voetbalbe-
drijf traden er gedurende gerui
me tijd ook nog eens bestuurspro-
blemen op, waardoor de gang
van zaken ook in die geleding
verre van vlekkeloos verliep.
Temidden van en mede als ge
volg van deze perikelen is FC
Den Haag inmiddels aan een
reeks kleurloze seizoenen bezig.
In de vorige competitie kon half
weg al elke vorm van ambitie
worden vergeten en dit jaar is
het al niet anders. Nu valt een
minder presteren op het sportie
ve vlak nog goeddeels te billijken
wanneer overmacht een bepaalde
uitgestippelde lijn van een afwij
king voorziet. Wat dat betreft is
het feit dat FC Den Haag dit sei
zoen een abnormaal aantal (vaak
langdurige) blessures kent een
gegeven dat in de beroordeling
dient te worden verdisconteerd.
Maar daar staat tegenover dat
ook in een fase waarin nog wel
over een (vrijwel) voltallige se
lectie kon worden beschikt vaak
ondermaats werd gepresteerd. En
dat heeft alles te maken met de
mentaliteit van de spelers en de
opstelling van de trainer. Die
blijken bij FC Den Haag niet tot
een sluitende en wat meer suc
cesvolle combinatie te kunnen
worden gebracht. Hoe vaak ge
beurde het niet dit seizoen dat de
trainer na afloop van een wed
strijd kwam verklaren dat het
zijn opdracht helemaal niet was
geweest dat zijn team alle denk
bare varianten had gedemon
streerd van behoudend tot verde
digend (maar in ieder geval ne
gatief) spel.
Een paar keer kun je aan zo'n
mededeling nog enig geloof hech
ten, maar als dit verhaal het ka
rakter van een feuilleton gaat
krijgen moet er iets mis zijn. En
dan is het niet alleen het gemak
kelijkste, maar eveneens het
meest aannemelijke dat de trai
ner niet voldoende greep heeft
op zijn spelers. Eén van de meest
aansprekende eigenschappen die
de huidige trainer van FC Den
Haag altijd werd toegedicht was
zijn enthousiasme. Gebleken is
nu, na ruim tweeëneenhalf sei
zoen, dat die vaardigheid alleen
niet voldoende is.
Op zich was het vorig jaar een
goede zaak dat er met de trainer
van FC Den Haag een driejarige
verbintenis werd aangegaan, de
continuiteit werd daarmee in ie
der geval in het oog gehouden.
Het is zo langzamerhand echter
wel de vraag of FC Den Haag
met de juiste man voor zo'n lange
tijd in zee is gegaan. Dat de twij
fel daarover steeds groter wordt
staat buiten kijf. Waarmee niet
gezegd is dat deze trainer nu on
middellijk weg moet. Er bestaat
ook nog zoiets als sociale recht
vaardigheid.
Maar dat bij FC Den Haag eens
serieus moet worden overwogen
of er niet aan het eind van dit
seizoen iets moet gebeuren is
eveneens zonneklaar. Het nieuwe
bestuur, dat zich er zo op laat
voorstaan een nieuwe, zakelijke
koers te varen en het oog gericht
te houden op het hoogst bereik
bare, zal er goed aan doen van
deze door haarzelf ingenomen
stellingname ook in de praktijk
getuigenis af te leggen. Zakelijk
optreden behoeft niet altijd on
menselijk te zijn.
FRANK WERKMAN
