Niets is heilig voor
Monty Python-team
■L
Spaanse componisten
in 't Huys Dever
En verder...
Wandkleden
en tekeningen
Vidalin
Academie
en Ru in
LAK-theater
Circular Play'
is anders
>-
Stemmingen
bepalen de
tekeningen
van
Peter de Ru
Seth Gaaikema in Tripodia
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 7 MAART 1980 PAGINA 9
Erg zachtzinnig gaat het niet toe in „Life of Brian" waarin het Monty Python
team zich uitleeft in vele gruwelijke grappen.
LISSE In de serie Dever*
concerten is er zaterdag 15
maart een uitvoering door
Antoinieta Bregman en
Margreet de Bly.
Toegangs
kaarten voor het concert dat
om 20.00 uur begint in 't
Huys Dever aan de Lissese
Heereweg, zijn a 6 gulden
verkrijgbaar bij het WV-
kantoor aan de Lissese
Grachtweg. CJP'ers en 65-
plussers betalen 4 gulden.
De oorspronkelijk Portugese
sopraan Antoinieta Bregman
brengt hoofdzakelijk Spaanse
muziek waarin zij gespeciali
seerd is. De pianiste Margreet
de Bly speelt piano vanaf haar
11e jaar. Zij heeft aan het
Utrechtse Conservatorium.
Het concert bevat werken Joa
quin Turina, Maurice Ravel,
Heitor Villa-Lobos en Manuel
de Falla.
De muziek van deze laatste
componist is zo geschreven dat
de piano als gitaarbegeleiding
naar voren komt Maurice Ra-
vel brengt de sfeer van oude
griekse liederen. De zangeres
zal de werken van Heitor Vil
la-Lobos in haar eigen taal
zingen.
Scène uit „Monty Python's Life of Brian".
LUXOR Ten (16) De al geschiedenis, (tweede week)
wat oudere Dudley Moore CAMERA De avalanche
gaat op vrijersvoeten met de express (12) Wat tegenvallen-
Amerikaanse sexbom van de de spektakelfilm waarin de
jaren tachtig Dudley Moore, vlucht van een KGB-agent
Een amusant voortkabbelende naar het westen centraal
Eurocinema IV (Alphen):
Monty Python's Live of
Brian (12) met Graham
Chapman en John Clees.
Regie: Terry Giliam.
Wie teleurgesteld was toen het
Monty Python-team met „Some
thing completely different" een
aantal oude televisiesketches te
rug bracht in de bioscoop, kan
zijn hart weer ophalen aan „Life
of Brian", dat in de trant van
„The holy grail" en „Jabber
wocky" een aantal gloednieuwe
bizarre grappen brengt, waarin
niets of niemand wordt gespaard.
Men moet van dit soort absurde,
vaak gruwelijke grappen houden,
want voor Monty Python is niets
heilig en het is dit keer het Nieu
we Testament dat door de heren
even onder de kritische loep geno
men wordt.
Brian is een tijdgenoot van Jezus
Christus en de drie wijzen uit het
Oosten kloppen dan ook aanvanke-
- lijk bij vergissing aan de verkeerde
staldeur. Van dat moment af doet
het Monty Python-team alles wat
hen invalt en goeddunkt. Dat is soms
geweldig gek - Pontius Pilatus met
een spraakgebrek - maar op den
duur door een te kort aan zelfkritiek
vrij vervelend en smakeloos. Zodat
je er tenslotte niet rouwig om bent,
j dat hoofdfiguur Brian Cohen vrolijk
fluitend met zijn makkers aan het
kruis eindigt.
De productie heeft duidelijk over
een aanzienlijk groter budget kun
nen beschikken dan met de televi
sie-afleveringen doorgaans het geval
is, wat zichtbaar is aan decors en
1 aankleding. Het hoge tempo waarin
de meest waanzinnige visuele grap-
pen en dialogen elkaar opvolgen
bleef gehandhaafd, maar het wordt
ook duidelijk dat dit soort humor
voor een half uur „werkt" maar een
hele avondvullende film niet is vol
te houden.
Verwoede Monty Python-fans zullen
deze film beslist niet willen missen,
maar de argeloze toeschouwer, die
„Life of Brian" binnenstapt, zal dat
enthousiasme echt niet tot het einde
kunnen delen.
MILO
staat, (tweede week).
LIDO I Spetters (16) Uit
stekende nieuwe film van
Paul Verhoeven vooral ge
richt op een jong publiek. De
film vertelt het verhaal van
drie jongemannen die zich
uitleven in de motorcross,
(tweede week)
LIDO II Die Blechtrom-
mel (16) Een fascinerende
blik op het Duitsland van
LEIDEN Tekenaar Peter de Ru (29) is
een typisch gevoelsmens. Van zijn stem
ming hangt niet alleen af hoe hij zijn
fantasievolle tekeningen invult, maar
ook welk materiaal hij daarvoor ge
bruikt. Voordat De Ru zijn hart aan het
tekenen verpandde „Ik kan er niet
meer onderuit," verklaart hij nu leer
de hij op de L.T.S. voor timmerman en
daarna werkte hij bij een grafisch be
drijf in Amsterdam. Achteraf is het al
jong geleerde ambacht meer dan wel
kom. Peter de Ru omlijst zijn tekeningen
zelf en het ontwerp van de affiches, die
zijn tentoonstellingen aankondigen, zijn
eveneens van zijn hand.
Op 19-jarige leeftijd flanste Peter de Ru de
eerste serieus bedoelde Rekeningen in el
kaar. De Ru sabbelde niet al kort na zijn ge
boorte op een penseel in plaats van op een
sappige speen, zoals bij andere gerenom
meerde kunstenaars, die voor creatieveling
in de wieg gelegd bleken, bij benadering
wel het geval was. Hoewel De Ru zijn af
komst geenszins wil verloochenen, denkt hij
toch dat daar de schoen heeft gekneld: „In
mijn milieu werd niet naar kunst gekeken,
laat staan, dat erover gepraat werd. Ik wist
niet eens, dat er een kunstacademie bestond.
Toén ik uit huis was, kreeg ik eigenlijk pas
de mogelijkheid om me te ontplooien. Dat
het vak van timmerman, het technisch te
kenen bij een architectenbureau en later het
grafische bedrijf me niet lagen, wist ik.
Maar wat ik dan wel ambieerde, daar was
ik ook niet zeker van. Toen ik op 19-jarige
leeftijd begon te tekenen, bedacht ik wel,
hoe fijn het zou zijn, als ik dat altijd zou
kunnen doen, maar het stond allemaal zo
ver van je bed. Je dacht, dat het kunste
naarschap niet tot je mogelijkheden behoor
de. Het is iets bijzonders, dacht ik toen. Nu
kan ik niet meer zonder."
In een bedrijf voelde de kunstenaar in spé
zich steeds minder op zijn gemak. In Am
sterdam bij een grafisch bedrijf werd er
naar zijn zin te veel gemanipuleerd en alles
draaide om geld. Het werd zelfs zo erg, dat
De Ru in overspannen toestand zijn ontslag
nam. „Per slot van rekening leef je maar
één keer en moet je ervan maken wat ervan
te maken valt. Ik wilde halve dagen werken
en de rest van de tijd tekenen, maar dat
bleek niet te gaan. Bij de sociale dienst heb
ik alles uit de doeken gedaan en nu ontvang
ik gelukkig een uitkering."
Na zijn ontslagname moest het allemaal nog
gaan gebeuren. Zoals een hongerige leeuw
een lam benadert, stortte Peter de Ru zich
op de kunst. Hij werd lid van de Beroepsve
reniging Beeldende Kunstenaars (BBK),
werkte stapels kunstboeken door, las veel
beroeps! cctuur en praatte met kunstenaars
en vooral ging hij natuurlijk driftig door
met tekenen. Van half negen 's morgens tot
half zes 's avonds is Peter de Ru in zijn ate
lier aan het werk. Als de kunstenaar in het
atelier arriveert, spant hij eerst aquarelpa-
Eier op een stuk spaanplaat. Vervolgens zet
ij allerlei materialen, die hij in zijn teke
ningen zou kunnen verwerken op de werk
tafel: oostindische inkt, houtskool, aquarel
verf en tekeninkt. Vervolgens gaat hij zui
ver gevoelsmatig aan het werk, zonder dat
hij een bepaald beeld voor ogen heeft, dat
hij wil weergeven. „Ik gebruik het mate
riaal, waarvan ik voel dat het bij m'n stem
ming past. Ik weet vooraf meestal niet wat
ik ga maken. Soms lukt het ook niet, dan
laat ik het werk gewoon even rusten. Na
verloop van tijd zie het ineens weer, ik krijg
ineens weer leuke vondsten, die ik dan in
de tekening verwerk. Ook heb ik wel eens,
dat het zelfs dagen achtereen moeilijk gaat.
Maar misschien zijn die neerslachtige buien
wel nodig. In een dergelijke periode denk ik
namelijk wel degelijk na over mijn werk.
Juist in een periode van rust doe je leuke
ideeën op," aldus De Ru. Een deel van de
tekeningen, die een maatschappij kritische
intentie hebben, wordt kracht bijgezet door
de teksten, die de kunstenaar erin ver
werkt. Zoals bij het vieroktoberbeest. Vier
oktober, dierendag: door middel van de te
kening en tekst ageert De Ru tegen het feit,
dat in het Westen de huisdieren vaak ver
troeteld en vetgemest worden, terwijl men
sen in de derde wereld kreperen. Maar
daarnaast maakt Peter de Ru ook luchtiger
tekeningen van bijvoorbeeld landschappen
en allerlei beesten.
Ondanks het feit, dat zijn werk niet voor de
B.K.R. in aanmerking kwam de rode
draad in zijn werk is nog te vaag, De Ru
weigert zich vooralsnog in een bepaald oeu
vre vast te bijten zag hij zijn werklust be
loond. De naam van de kleuterschool aan de
Storm Buijsingstraat, 'Ons begin', bleek ook
op Peter de Ru van toepassing. Via de
school kreeg hij in 1977 zijn eerste grote op
dracht: een één procentsopdracht (één pro
cent van de kosten van een bepaald project
wordt besteed aan het bekostigen van een
kunstwerk - red.) Het werd een sculptuur.
In feite maakte de kunstenar een beeld van
een van zijn tekeningen. „Ik ben weliswaar
tekenaar, maar doordat ik LTS-timmeren
heb gedaan, kon ik voor deze opdracht in
schrijven. Gelukkig niet zonder succes. Het
geraamte is van hout, daarna heb ik
schuimplaten in de gewenste vorm gezaagd
en vervolgens heb ik er en polyesterlaag
over gelegd. Het speelbeest sloeg in als een
bom." Kort daarop was de tweede opdracht
en feit. De wand (25 x 4.5 meter) van De
Korte Vlietschool werd door Peter de Ru in
een kunstzinnig houten jasje gestoken.
Aan de orde van de dag is de tentoonstelling
van Peter de Ru, die gisteravond in de
LAK-galerie aan het Levendaal werd geo
pend. De expositie duurt tot 1 april en is van
maandag tot en met vrijdag van 14.00-17.00
en van 19.00-22.00 toegankelijk. Eén van de
tekeningen, die in de galerie hangen, geeft
uiting aan De Ru's kritiek op de critici. De
tekst, die hij in het werk heeft verwerkt,
wordt door vele kunstenaars onderschre
ven: 'Men kan van buiten niet een juiste
kijk krijgen op de omstandigheden waarin
een oeuvre zich ontwikkelt. De kunstenaar
voelt beter dan wie ook, wat het beste voor
hem is.'
WIM BUNSCHOTEN
voor en tijdens de Tweede
Wereldoorlog, gezien door de
ogen van het dwergje Oscar,
(zevende week)
LIDO III Donna Flor en
haar twee mannen (16) Wat
langdradige Braziliaanse co-
medie over een vrouw die in
haar gedachten steeds bij haar
overleden echtgenoot is.
(tweede week).
STUDIO La luna (16) Re
gisseur Bernardo Bertolucci
gaat wat te ver in zijn verfil
ming van een moeder-zoon
relatie, (derde week)
REX De genotzoekers (16)
Pornofilm.
TRIANON Tess (16) Uit
stekende film van Roman Po-
lanski over het onsterfelijke
liefdesverhaal uit het Victo
riaanse Engeland. (zesde
week)
LEfDEN Het LAK-
theater organiseert deze
maand een expositie van
wandkleden van Maria-
Antonia Vidal de Carras-
quer in het Academiege
bouw en een expositie van
tekeningen van Peter de
Ru in de LAK-galerie aan
het Levendaal 150 in Lei
den.
De Spaanse kunstenares
Maria-Antonia Vidal de
Carrasquer is geboren in
Tarrega in Spanje. Zij is au
todidact. Vidal exposeert re
gelmatig. Werken van haar
hangen in het St. Elisabeth
Ziekenhuis en het bejaar
denhuis Robijnzicht. De
meeste wandkleden die zij
heeft vervaardigd bevinden
zich in particuliere collec
ties in Nederland, Frank
rijk, Zwitserland en Spanje.
Maria-Antonio Vidal de
Carrasquer opent binnen
kort in haar eigen atelier
aan het Rapenburg 62 een
talerie met oude Spaanse
eramiek en moderne
kunst. De tentoonstelling in
het Academiegebouw is
maandag tot en met vrijdag
van negen tot vijf uur geo
pend.
De Ru
De tentoonstelling van Pe
ter de Ru in het LAK-thea-
ter weerspiegelt de fantasie
wereld van de kunstenaar.
De Ru schetst in zijn teke
ningen een wereld vol met
vreemdsoortige beesten,
soms vertederend als speel
goeddieren, maar even vaak
beangstigend door hun
monsterachtigheid. De Ru
benadrukt twee aspecten
van zijn belevingswereld,
namelijk zijn gezinsleven en
zijn positie als kunstenaar.
Het eerste aspect wordt ge
symboliseerd door bijvoor
beeld de knopen op zijn te
keningen, die zijn kinderen
voorstellen. Ook maakt hij
incidenteel gebruik van een
handafdruk van zijn zoon-
(je.
Peter de Ru doet uitspraken
over zijn positie als kunste
naar in de vorm van in zijn
werk verwerkte teksten,
die soms de vorm van fan
tasiewezens aannemen.
Hierdoor ontstaat een zeke
re spanning tussen enerzijds
het fantastische van zijn
voorstellingen en anderzijds
het letterlijke van zijn tek
sten.
Peter de Ru werkt voorna
melijk met Oostindische
inkt, aquarelverf, tekeninkt
en kleurpotlood, vaak in
één werk gecombineerd.
Ook de lijsten en passepar
touts beschouwt de Ru als
belangrijke componenten
van het totale kunstwerk.
De expositie in de LAK-ga
lerie is van maandag tot en
met vrijdag van twee tot
vijf uur en van zeven tot
tien uur geopend.
KATWIJK Seth Gaai
kema treedt vrijdag 14
maart op in het Katwijk-
se theater Tripodia. Van
af 20.15 uur is daar zijn
nieuwe show 'Seth Nu' te
zien en te horen. Gaaike
ma heeft gekozen voor
een programma waarin
hij 'de deur naar de aktu-
aliteit open kan houden'.
De steeds veranderende
maatschappelijke en politie
ke situatie van de laatste
maanden, hebben Seth
Gaaikema geïnspireerd en
wel haast gedwongen zijn
oude programma Toen de
zwijgers gingen spreken' in
grijpend te veranderen en
te vernieuwen. Afhankelijk
van wat zich afspeelt in de
wereld, zal de show in de
huidige vorm steeds weer
toegespitst kunnen worden
op de aktualiteit. De muzi
kale begeleiding is in han
den van Henk van Dijk
(piano), Jan Blok (gitaar),
Dub Dubois (bas) en Cor
van den Berg (slagwerk).
Voor de show 'nieuwe stijl'
is de fluitist/gitarist Willem
Erné aangetrokken.
Kaarten vor het optreden
van Seth Gaaikema zijn in
de voorverkoop 15 en
13,50 gulden verkrijgbaar
bij theater Tripodia (9-12
uur) K en O Katwijk/Lei
den.
LEIDEN Voor de mees
te mensen moet een to
neelstuk een vast verhaal
hebben, of in ieder geval
een thema waaraan de
handelingen zijn opge
hangen. Indien een stuk
die niet bezit, wordt het
snel als onbegrijpelijk en
vervelend afgedaan.
„Circular play" geschreven
door Gertrude Stein en
morgenavond gespeeld in
het Lak door Onafhankelijk
Toneel, is een stuk zonder
verhaal dat echter niet ver
velend is. Een thema is wel
aanwezig, of liever, een ge
dachte van waaruit het stuk
is geschreven en vorm ge
geven. Gertrude Stein ging
ervan uit dat iets alleen be
staat op het moment dat het
gecreëerd wordt. Wat zij in
„Circular play" dus ten to
nele voert zijn ontstaansmo-
menten, die direct weer
vervlogen zijn. Daarom
hoeft het stuk geen verhaal
te hebben: het ontstaan van
het stuk is het verhaal en
de betekenis.
Van de toeschouwer vereist
het stuk een speciale instel
ling. Wie inderdaad een
verhaal met personages
verwacht, komt bedrogen
uit en kan zich bekocht
voelen. Wie Stein's uit
gangspunt wil aanvaarden
en naar het stuk kijkt als
iets dat voor zijn ogen gebo
ren wordt en daarna niet
meer bestaat, zal een heel
aparte toneelavond hebben.
Het stuk wordt in het En
gels gespeeld; dit hoeft voor
niemand bezwaar op te le
veren aangezien de beteke
nis van het stuk niet in de
tekst ligt. De tekst vertoont
dan ook geen lopend ver
haal, maar is een aaneen
schakeling van woorden,
zinnen en zinsbrokken. Zij
wordt gesproken en uitge
speeld door Gert Timmers
en Amy Gale, met gebruik
making van een groot aan
tal requisieten. Zeer span
nend is het om te zien met
welke handelingen de spe
lers de tekststukken bege
leiden. Aangezien de toe
schouwers aan de ingang de
tekst hebben ontvangen (die
ze weer moeten inleveren)
kunnen ze die op de voet
volgen en de aandacht rich
ten op de manier waarop de
spelers ermee omgaan.
„Circular play" is geen
makkelijk stuk en geen
moeilijk; het is anders. Wie
zichzelf op een andere ma
nier wil laten kijken naar
toneel en naar de wereld
om zich heen, zal in dit stuk
een boeiende uitdaging vin
den.
JACQUELINE MAHIEU
EUROCINEMA I en II (Alp
hen aan den Rijn) Spetters
(16) zie Lido I.
EUROCINEMA III (Alphen
aan den Rijn) Bear Island
(12) Spannende avonturen in
het hoge noorden.
GREENWAY-THEATER
(Voorschoten) Met de
vlam in de pijp (12); ook The
main event (a.l.).
