PLATE1V
KLASSIEK
Kamermuziek Nederlandse uitvoerenden
op zes goede en goedkope iangspelers
Pinkpop
The Knack Met het
tweede album but little
girls undertstand" van de
L.A.-groep The Knack
gaan we verder terug in
de tijd. Zanger Doug Fie-
ger c.s ramden met de
single „My Sharonaver
leden jaar in een keer
door naar de hoogste
plaats van de Amerikaan
se hitparade. De teeny-
bopper-muziek van The
Knack met als grote voor
beeld The Beatles, ken
merkt zich door een stevi
ge beat met een opvallend
drumgeluid van Bruce
Gary. De jongens presen
teren zich daarbij in de
zelfde zwart-witte kleding
die de Beatles in hun
vroege dagen droegen.
Bruce drumde bovendien
nog op een Ludwig-drum-
stel, waarmee Bingo Starr
vroeger furore maakte.
Toch heeft de powerpop
van de groep op „...but
little girls understand"
enigszins aan kracht inge
boet. De nieuwe single
„Baby talks dirtyligt
nog in dezelfde lijn aJs
„My Sharona", maar in
nummers als „Teil me
your mine" en „Mr.
Handleman" is toch dui
delijk voor een meer me
lodieuze struktuur geko
zen. Dit alles natuurlijk
op bevel van producer
Mike Chapman, die zich
zelf op de hoes Comman
der Chapman noemt De
stem van Doug is even
eens meer geprofileerd en
houdt nu het midden tus
sen Nick Gilder (ook een
Chapman-pupil) en
Freddy Mercury. De zeer
dansbare plaat kent in te
genstelling tot de vorige
elpee „Get The Knack"
geen uitschieters. Door de
afwisselende melodieën is
de plaat echter geen een
heidsworst geworden,
maar kent toch het typi
sche Knack-geluid. En
dus smakelijke Knack-
worst.
(Capi tol/1 A 062/36000)
M.P.
M Vorig jaar bewees de
Engelsman Robin Scott
onder het pseudoniem M,
dat er met disco-ritmes
ook aardige dingen te
doen zijn. Zijn aanstekelij
ke single „Pop Music"
werd mede dankzij het
sterke promotiefilmpje
een wereldhit Scott had
duidelijk op de single-
markt gemikt en geens
zins een carrière als pop
muzikant voor ogen. Hij
zet zich af tegen het feno
meen popmuziek en zijn
werk is eerder één grote
persiflage te noemen. Het
duurde even voor hij ge
noeg grapjes had bedacht
om een hele elpee te vul
len, maar nu is het dan zo
ver. De plaat „London,
Paris, Munich" borduurt
volgens verwachting ver
der voort op het thema
van „Pop Music". Elk
nummer heeft die geijkte
disco-ritmes en nodigt uit
tot dansen. Toch is het
materiaal op deze elpee,
met uitzondering van de
hit-single en de opvolger
„Moonligth and Muzak",
vrij zwak, de toegevoegde
waarde van symfonische
orkestraties, blazers en
synthesizers ten spijt.
„Cowboys en Indians" is
een gezellige ragtime in
een disco-jasje en af en
toe komt de musical-sfeer
om de hoek kijken in bij
voorbeeld Unite Your
Nation". Wie de beide
voornoemde singles al
heeft, kan deze elpee rus
tig laten schieten.
(MCA 20.268) M.P.
Concertagenda
16 februari Gang of
Four, Paard van Troje in
Den Haag. Pat Benetar
Paradiso in Amsterdam.
21 februari Syreeta
Wright Billy Preston,
Carré in Amsterdam.
Jerry Lee Lewis, Jaap
Edenhal in Amsterdam.
22 februari U.K. Subs,
Paard van Troje in Den
Haag.
23 februari McGuinn
Hillman, Jaap Edenhal
in Amsterdam.
25 februari Dennis
Brown, Paradiso in Am
sterdam.
28 februari Wishbone
Ash, Carré in Amsterdam.
29 februari The Rou-
sers, O'16 in Voorburg.
10 maart Pat Travers,
De Meervaart in Amster
dam.
15 maart The Underto
nes, Paradiso in Amster
dam.
16 maart Jethro Tuil,
Ned. Congresgebouw in
Den Haag.
17 maart Gary Nu-
man's Tube way Army,
Carré in Amsterdam.
22 maart Joe Jackson,
Stadsgehoorzaal in Lei
den. The Shadows, Jaap
Edenhal in Amsterdam.
23 maart The Shadows,
Ned. Congresgebouw in
Den Haag.
4 april Billy Joel, Ned.
Congresgebouw in Den
Haag.
8 april Toto, Carré in
Amsterdam.
nog regelmatig zanglessen
om niet na de eerste week
van een tournee zonder
stem te zitten. „Ik heb van
kinds af aan goed kunnen
zingen, maar om mijn stem
uit te bouwen, ben ik les
gaan nemen. Je moet alleen
niet té veel oefenen, want
dan raakt je stem
geforceerd. Daarom neem
ik ook genoeg rust".
Syreeta schrikt voor niets
terug. Als ze wordt
opgebeld wat jazz te komen
zingen, doet ze dat met net
zo veel plezier als het
leveren van
achtergrondzang bij pop,
blues of rock. Ze is een
veelzijdig talent. Op haar
nieuwe plaat, die
momenteel wordt gemixt
staan alleen pop- en
rocknummers en ballades.
„Dat ligt niet direct aan
mij" zegt ze. „Maar als je
jazz wil zingen, moet je met
een producer werken, die
dat kan opnemen. Richard
Perry is daar niet zo
geschikt voor. Hierdoor
zing ik af en toe wel jazzy
maar kom ik niet verder
dan de basis. Hopelijk kan
ik me op een volgende
langspeier, wat meer als een
muzikale kameleon
uitleven. Het liefst zou ik
zo'n elpee zelf produceren,
maar dat is niet
gemakkelijk. De
moeilijkheid is de
verschillende onderdelen
van een nummer te
onderscheiden en in de
juiste verhoudingen te
brengen. Maar er zijn
gewoon dingen die ik niet
hoor. Je zult zeggen, maar
je hebt toch met Stevie
Wonder gewerkt en die
heeft je toch wel het een en
ander geleerd? Dat is niet
gebeurd. Hij werkt zo snel,
dat hij niet de moeite neemt
om tijdens de opnamen
dingen te vertellen. De
laatste jaren is hij wat
rustiger geworden.
Misschien heeft hij nu wel
tijd om de verschillende
facetten uit te leggen. Als
dat zo is, hoopte ik degene te
zijn aan wie het wordt
verteld. Een van de wensen
voor de jaren tachtig is
namelijk die melodieën op
de plaat te zetten, die al
jaren door mijn hoofd
spelen.
Organisator Jan Smeets is in volle gang het programma j
van het komende Pinkpopfestival in Geleen samen te stel
len. De onderhandelingen met de verschillende groepei
verlopen naar wens. Smeets kon onder voorbehoud eei
imposante lijst tonen met The Cars, J. Geils Band, Van Ha
len, Joe Jackson, The Specials, Bob Seger, U.K. en Ray
mond van 't Groenewoud. Aan deze rij zal in ieder geva
een Nederlandse act worden toegevoegd.
Syreeta
weer In
de schijn
werpers
met tour-
A**£ Wt>H
Fluitiste Abbie de Quant wist de trio
sonate een Ingetogen karakter te
verlenen.
Syreeta Wright is een
naam, die nog altijd in
verband wordt gebracht
met Stevie Wonder. Hij
was bet tenslotte, die haar
in 1968 ontdekte toen ze
als typiste bij het
Amerikaanse platenlabel
Motown werkte. Later
trouwden ze, maar
gingen, na een mislukt
huwelijk, als de beste
vrienden uit elkaar. Het
werd stil rond Syreeta,
een stilte, die kortgeleden
werd verbroken door de
single „It will come in
time". Met het nieuwste
hitwerkje „With you I'm
born again", dat ze ook
samen met Billy Preston
zingt, lijkt ze nu steviger
in het zadel te zitten dan
ooit
De samenwerking tussen
Syreeta en Billy Preston
kwam tot stand toen de
filmmuziek voor „Fast
Break" nog even snel in
elkaar geknutseld moest
worden. Billy werd
gevraagd en toen hij
muzikale steun nodig had
voor de achtergrondvócalen
werd Syreeta
opgetrommeld. Die eerste
samenwerking bleek een
succesformule. De twee
singles en een gezamelijke
Amerikaanse- en Europese
tournee, waarbij op 21
februari het Carré-theater
in Amsterdam wordt
aangedaan, zijn er het
gevolg van.
Syreeta is al lange tijd niet
meer in Nederland geweest.
Ze zegt: „Het moet
ongeveer vier jaar geleden
zijn. Ik ben inmiddels
opnieuw getrouwd en heb
twee schatten van
kinderen
Syreeta heeft een oude
draad opgepikt en is weer
aan het schrijven geslagen.
De rest van de tijd heeft ze,
als haar huishouden niet de
aandacht vroeg, als
ach tergrondzangeres
gewerkt met musici als
Quincy Jones, Donald Byrd,
Stevie Wonder en Billy
Preston. Momenteel legt ze
met Richard Perry en Jerry
Peters de laatste hand aan
haar vierde solo-elpee, die
eind maart begin april in
ons land moet uitkomen.
Straesser met de fluitiste
een mooie eenheid vormt
Na een gelegenheidswerk
van Beethoven als schal!c
worden er tegenover t
twee 18e eeuwse stukke
twee werken uit de li
eeuw gesteld. Romantisc
dus, maar vooral ook mui
kantesk. Van Ernesto Ki
hier variaties over een
ma van Schubert va
Franz Döppler na een gt,J
voelig andante een ietw,
baldadig rondo. In beity
stukken assisteert Th$t
Bless aan de piano. M
Wat heet belangrijk? CBf
71084 is een fijne onbekonr.
merde luisterplaat
Van de zes sonates die I
bussy op het eind van
leven wilde schrijven, zi
er drie gereedgekomen. HL
zijn dichterlijke verbeeldin
gen die qua sfeer en klank
subtiliteit heel nauw luistfl
ren. Modelleer maar eerifi
zo'n melodiecurve! Gcx^i
fried Hoogeveen en Stanle
Hoogland slaagden magn i
fiek in de sonate voor cel
en piano. Fluitiste Abbie c
Quant, altviolist Gerrit O, I
deman en harpist Edwai^t
Witsenburg wisten de trior
sonate een ingetogen karaJiy
ter te verlenen. De jong.
Jaap van Zweden en de pi7.
nist Ronald Brautigam, hoe
wel heel goed musiceren 1
hadden daarentegen nt)
niet genoeg bewogenhei j
om boven de materie uit h:
komen. Voor klarinettis1
Sjef Douwes hoefde dat nie
want de rhapsodie (in di'
oorspronkelijke versie mét
Jan Gruithuyzen aan de pj£
ano) is een heel ander werty
een stuk voor een conserva,
torium-examen dat best ei*
travert mag klinken. CBr
71085 is een aantrekkelijk
Debussy-plaat.
Hoe zou een operazangeR
met een donkere en diepe
maar uiteraard niet zo flex
bele stem het doen in de i
kort bestek telkens wisse
lende liedkunst? De jong1
Limburger John Bröchele
benadert Schumanns cycli
„Dichterliebe" intelligeiv
en zuiver maar weet ndt
niet alles hoorbaar te m,
ken en alle nuanceringen i1
kleur en expressie aan 1
brengen. Beter gaan hem c
vroege liederen van de late
zo revolutionaire Antcr
Webern af, evenals <T
fraaie Klingsorliederen va
de Belg Jean Absil, in oi
land nagenoeg onbeken
Bröcheler is in zijn elemei
in een paar Kroatiscl
volksliederen. Mede door c
goede pianobegeleidinge
van Tan Crone een interei
santé plaat (CBS 71088).
Gelukkig had het Nedei
landse Saxofoonkwartet jj
in de jaren '30 in Parijs ee
voorganger. Voor dat en
semble van Marcel Mul J
schreven Gabriël Piernt
Jean Rivier en Jean Fran,
gaix lichte en luchtige mi
ziekjes die zonder pretentii
toch heel onderhouden ,1
zijn. Frangaix heeft in 195
bovendien een saxofoon
kwartet te werk gesteld in
een opéra-bouffe a la O
fenbach die het welig tit j
rende snobisme onder coi j
certgangers aan de kaa
stelt Er zijn zes vocaliste
voor nodig, een pianist, ee
kamerkoor en zoals gezeg
een saxofoonkwartet „Pi
ris, nous deux!" weet be.
te amuseren. Bij CBS 7108
zitten tekst en vertaling i J
de hoes.
JOHN KASANDE1
Achtergrond
zang
Syrêeta's leven speelt zich
al jaren voor een groot deel
in de studio af. Alleen in de
periode, dat de succesvolle
elpees „Syreeta" en „Stevie
Wonder presents Syreeta"
in de winkel lagen, ging ze
op tournee door Amerika
en Nederland. Verdween
haar naam uit de hitlijsten
en nam de vraag naar
concerten af, dan nam ze
met veel plezier haar plaats
weer in als sessie-
muzikante. „Het zingen in
achtergrondkoortjes is nog
altijd een goede oefening
Soms moet je moeilijke of
vreemde partijen zingen.
Maar daardoor gaat het
werk juist niet vervelen.
Het is elke keer weer een
uitdaging voor me. Het kan
bijvoorbeeld zijn, dat het
inzingen van jouw deel op
het eerste gehoor heel
gemakkelijk lijkt. Ben je er
eenmaal mee bezig, dan
blijkt het tegen te vallen.
Maar daar leer je juist van.
Die kennis gebruik ik om
mijn eigen elpees te kunnen
perfectioneren
.Mijn leven
als
achtergrond
zangeres"
„De normale gang van
zaken in de studio is, dat je
eerst de juiste toon van een
nummer te pakken moet
krijgen. Dan leer je het
liedje zingen en zet het op
de band, terwijl je de
basistape met drums, gitaar
en basgitaar in je
koptelefoon hoort. Er zijn
echter artiesten, die het
hele nummer opnemen en
zich dan bedenken, dat het
wel aardig is om nog wat
achtergrondzang toe te
voegen. Het is dan moeilijk
om de juiste toon te pakken
te krijgen, waardoor het
inzingen erg lastig wordt.
Stevie Wonder bijvoorbeeld
nam eens een nummer op
en vond eigenlijk dat er nog
wat achtergrondvocalen
nodig waren om het
compleet te maken, dus
belde hij me op. Al snel
bleek het nummer in een
voor mij té hoge toonsoort
te zijn opgenomen,
waardoor het heel moeilijk
werd om het te zingen. Ik
heb mijn stem namelijk in
drie toonaarden
onderverdeeld. Hoog zingen
doe ik alleen in langzame
ballades. Met een normale
stem zing ik het swingende
werk en met een lage stem
breng ik pop-nummers. Het
is een formule, die voor mij
het beste werkt".
Zaagles
Syreeta, die getrouwd is
met een sessie-muzikant,
houdt van zingen. Ze neemt
Syreeta en Bllty Preston op 21 februari met een show In Carré In Amsterdam.
Er is de laatste tijd veel
geredetwist over sponso
ring door bet bedrijfsle
ven. Nu het zich laat aan
zien dat de overheids
steun voorlopig niet noe
menswaard zal toenemen,
moet het er wel van ko
men. Waarom ook niet?
Alles hangt af van het
hoe en het wat, van geval
tot geval te beoordelen.
De zes goede en goedkope
CBS-langspelers van me
rendeels jonge beoefe
naars van de kamermu
ziek vormen in elk geval
respectabele sponsporing.
De uitvoerenden hadden
bij ingewijden al een goe
de reputatie maar zij
drongen nog onvoldoende
door tot bet grote publiek.
Voor een platenmaat
schappij zijn hun presta
ties in niet-populair reper
toire een behoorlijk risi
co, mede omdat de afzet
buiten onze grenzen niet
gemakkelijk zal zijn. De
hypotheekbank die te
hulp schoot en slechts
heel discreet wordt ver
meld, deed lofwaardig
werk.
Er staat bij dat ook het Ne
derlandse Impresariaat
steunde maar dit impresari
aat geniet flink overheids
subsidie en steunt dus met
belastinggeld. Dat is niet
wat je sponsoren noemt
Wellicht heeft het ook ge
adviseerd bij keuze van uit
voerenden en repertoire.
Het deed dan zijn plicht
maar het zou te betreuren
zijn als het zich daarmee
een monopolie-positie zou
verwerven. Dit kan tot een
ongewenste situatie leiden.
Niet alleen de artiesten van
dit impresariaat immers be
horen voor sponsoring in
aanmerking te komen.
Omdat de platen afzonder
lijk worden verkocht, volgt
hier van elk apart een be
knopte bespreking.
Hindemith, in 1963 overle
den, wilde een bekwaam
ambachtsman zijn. Met zijn
muziek speculeerde hij met
op de eeuwigheid maar op
hier en nu. Omdat hij ook
wars was van goedkoop
sentiment en geen concessie
wilde doen aan de smaak
van de massa, stuitte hij met
zijn heldere, open muziek
op weerstanden. Zijn vitale
klanken werden ervaren als
hard en bars. Ten onrechte,
getuige zijn soms heel lyri
sche derde strijkkwartet.
Het is een contrapuntisch
meesterwerk, maar het is
óók, net als het tweede
kwartet dat Mozart aan
Haydn opdroeg, een mense
lijk document van vreugde
en leed. Mozart echter
vraagt een ander klankka
rakter en een andere müsi-
ceerstijl. Het Amsterdams
Strijkkwartet dat beide
stukken knap en met in
zicht vastlegde, slaagde in
Hindemith een fractie beter
dan in Mozart maar CBS
71083 is desondanks in zijn
geheel het beluisteren alles
zins waard.
Waarschijnlijk doordat hij
zelf uitzonderlijk vroegrijp
was, heeft Mendelssohn op
latere leeftijd zes pianower-
ken Kinderstiickege
noemd. Hun gevoelswereld
heeft echter niets kinder
lijks en Weinig kinderen
zullen ze kunnen spelen.
Frédéric Meinders speelt de
weinig bekende maar ver
rassende muziek bijzonder
mooi. Hij laat er een tref
fende klaviersonate van
Haydn aan vooraf gaan.
Aangenomen de nogal zwa
re, romantiserende aanpak
is ook die vertolking respec
tabel, maar mijn voorkeur
faat uit naar de drie stuk
en van Liszt op de andere
kant Het zijn de tweede
ballade (naar een helaas
niet afgedrukt of samenge
vat gedicht van Byron), een
parafrase op het Heine-lied
„Die Loreley" dat Liszt zelf
toonzette en dan de grootste
transcriptie van Isoldes Lie-
bestod van Wagner. In Isol-
de is Meinders, evenals in
Mendelssohn, overrompe
lend. CBS 71086 is een must
voor pianoliefhebbers.
Paul Verhey en Rien de
Reede van het Concertge
bouworkest konden in fluit-
duetten geen meesterwer
ken vastleggen. Toch hoor
je op van zo'n duo van
Bachs oudste, zeer begaafde
zoon Wilhelm Friedemann
met die grillige, springerige
virtuositeit in de snelle en
die merkwaardige uitschie
ters in de langzame delen.
Gewoon leuke speelmuziek
bevat een trio van Carl Sta-
mitz waarin cellist Wim
