ederlands eerste en enige
rouwelijke bankdirecteur
baat nu sociaal-economisch
kdviseren bij werkgevers
^P/REGIO
Leidse Universiteit
treft geen
extra voorzieningen
Economisch
wel en wee
i eids college
rotesteert tegen
jstelling
'ibsidieregeling
'stauratie woon-
uismonumenten
Knotwilgen Broekweg
onder handen genomen
LEIDSE COURANT
ing
°ph is als de ene zwaluw die
co' g geen lente maakt.
A.M. van
is bijna drie jaar
derlands enige
van ouwelijke bankdirecteur
kveest, maar over een
vo°ilar weken is alles aan het
lVen ikfront weer „normaal",
neeivrouw Van Wagenberg
njet alleen nog jong
igen loeg om iets anders te
an doen, ze is als
getrouwde vogel vrij om
te vliegen wanneer ze
lar wil. Per 1 maart
rstvolgende, verlaat zij
ar safe baan bij de Amro-
nk en wordt werkzaam in
andere sector van de
nenleving om naar
neden en naar boven te
nnen adviseren,
isschien, dat ze dan ook
jft zeggen: „zoudt u dit
u niet doen en dat andere
nnen laten daarbij de
adviseerde geheel in
'en waarde latend en bij
m of haar het gevoel
twikkelend, dat de klant
If op dat idee is gekomen,
iderdaad ben ik nog jong
ioeg om iets anders te
Jan doen. Dat is de reden
gen n mijn vertrek".
en' evrouw Van Wagenberg
ern}as sinds '77 directeur van
Amro-bank Oegstgeest,
hoe et kantoren aan de
va tweg en de Geversstraat,
intoor houdend en
dirigerend, als enige
Nederlandse vrouw in die
positie. Ze vindt het spijtig,
dat tot nu toe geen
seksegenote de lust kan
opbrengen, een
bankdirectoraat te begeren.
De Amro-bank in
Oegstgeest zit binnenkort
weer met een directeur. Met
een man. Want een vrouw
wordt het niet (meer).
Voorlopig wordt met het
vertrek van drs.
Annemieke, of kortweg
Mieke, van Wagenberg een
kortstondig tijdperk
afgesloten. „Ik heb in die
paar jaar al heel wat
interviews moeten
weggeven, als uitzonderlijke
figuur in de bankwereld. Je
ging bijna denken, dat je
een soort zonderling was.
Allerlei bladen streken op
me neer om te vernemen
hoe ik zo „vreemd" had
kunnen doen. Kijk, en dat
vind ik nu zo ongerijmd;
een vrouw met een beetje
intelligentie kan dit'beroep
aan. Helaas, dat het geen
vrouwen trekt. De
financiële wereld is de
laatste stap die een vrouw
zal nemen op weg naar een
volkomen integratie. Ik zelf
begrijp dat nog steeds niet.
Het is jammer, want het
bankwezen, en zeker deze
baan, is net zo geschikt voor
een vrouw als voor een
Opvnrtijn omwegen door stad en land kom
k.,'graag mensen tegen. Elke morgen tussen
lien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
man", vindt Mieke van
Wagenberg, die geen partje
van haar principe wil
prijsgeven, maar ook geen
feministe genoemd wil
worden.
„Ik bedoel vooral dat
adviseren, wat een
bankdirecteur doet. Ik heb
dat weieens vergeleken met
één van de functies van een
huisarts. Je probeert in een
vertrouwenspositie te
koinen; je bent een
praatpaal waar de mensen
bij komen met problemen
financiële in dit geval.
Maar niet alleen met louter
problemen; het gaat om
vraagstukken, om
mogelijkheden en soms
onmogelijkheden. Op de
bank probeer je als
directeur je cliënten zo goed
mogelijk wegwijs te maken.
Natuurlijk moet zoiets
leiden tot produktie. Ik
weet, dat een
kranteredactie produktie
moet maken, net zo goed als
wie dan ook. De bank kan
ook niet leven van adviezen
geven alleen. Maar goed,
die adviserende taak blijft
heel hoog bij je staan. En
waarom zou een vrouw dat
niet kunnen Ik denk zelfs,
dat ze het heel goed zou
kunnen. Ik merk wel,
gelukkig, dat ik kijk
maar naar Leiden er
aardig wat vrouwelijke
cliëntenadviseurs komen.
Maar dat zijn voornamelijk
mensen in de particuliere
sfeer. In de grotere
zakelijke relaties vindt men
de vrouw nog veel te
weinig".
Financiën bij de vrouw, los
van het huishoudboekje.
Het lijkt nog op een taboe.
Mieke van Wagenberg
vraagt zich af waarom.
„Waarschijnlijk ligt het aan
de opvoedingssfeer waarin
de vrouw vaak is
opgegroeid. Tot een
techniek komt ze ook al
niet zo snel, al begint het te
druppelen: vrouwelijke
treinbestuurder, specifieke
marinevakken. Een
vrouwelijke pompbediende
is nog tot daaraan toe. Er
wordt dikwijls nogal wat
mobiliteit van je gevraagd:
je moet je vrij gemakkelijk
kunnen verplaatsen. Dat
ligt de man wellicht meer;
voor een vrouw kan dat
wat problemen opleveren".
Mieke van Wagenberg is
een Brabantse. Middelbare
schooljaren in Vught. Het
accent is behouden en
vermengd met het
Nimweegse. Dat klinkt net
zo bijgeschaafd en
„eigenwijs". In Nijmegen
studeerde ze geschiedenis
aan de katholieke
universiteit, met als
hoofdvak de sociaal-
economische geschiedenis.
„Toen ik afstudeerde, zat ik
al met iets van het
bedrijfsleven in het hoofd.
Ik had namelijk een
hoogleraar die entameerde
iets anders te gaan doen, na
je studie, dan in het
onderwijs te gaan. Met die
economische kant van m'n
studievak had ik cijferen
geleerd. Ik ging solliciteren,
hier en daar, ook bij een
bank. En het werd de bank.
Een paar jaar heb ik toen
„hoofdbank" in Amsterdam
gedaan, bij de Amro, via
stages en cursussen die je
alle facetten van het
bankwezen lieten zien".
Mieke van Wagenberg koos
tenslotte voor het
„kantoornet" en werd
directeur in Oegstgeest.
Daar werd ze zelf een
„bankwezen", met
aspiraties.
„In mijn denkwereld heeft
het relativeren een grote
plaats ingenomen. Al
Voor vluchtelingen uit
Zuid-Oost Azië
LEIDEN-De Leidse Universiteit zal geen bijzondere maatre
gelen treffen voor de vluchtelingen uit Zuid-Oost Azië. Dit
antwoordt het College van Bestuur naar aanleiding van
vragen van het buiten-universitaire universiteitsraadslid
ir.J.D. Enthoven, of het mogelijk was speciale voorzienin
gen voor vluchtelingen-studenten uit Zuid-Oost Azië te tref
fen; in het bijzonder omdat de Leidse universiteit een "rijke
traditie heeft in het opnemen van vluchtelingen in haar bol
werk van vrijheid".
Het college meent dat er zich onder het door Nederland toegela
ten quotum vluchtelingen zeker studenten zullen bevinden, die
zich via bemiddeling van de Vereniging Vluchtelingenwerk Ne
derland en de Stichting Vluchtelingenstudenten U.A.F. een
plaats op de Leidse universiteit zullen weten te verwerven. Ook
individueel zullen er wel vluchtelingen zijn die een opleiding
aan deze universiteit volgen, voor bijzondere maatregelen is
echter geen plaats.
Wel is men van mening dat de aanwezigheid van Aziatische spe
cialismen binnen de universiteit van belang kan zijn voor stu
denten en anderen uit Zuid-Oost Azië, met name waar het
gaat om opvang en begeleiding met begrip voor de cultuur
waaruit de betrokkenen afkomstig zijn".
Leiden Aan de Rosmolen 38
is „Bee Bee", winkel in wol en
fournituren, gevestigd.
Aan de Middelstegracht 129 is
de praktijk van dokter H. P.*
Veldhuysen voortgezet door
dokter J. Rus.
Aan de Hogewoerd 71 is de
koffieshop „Ali Baba" geves
tigd.
Aan de Breestraat 72 is „The
Holyland shop", boetiek voor
exclusieve kleding gevestigd,
gekomen van Breestraat 17.
Aan de Borneostraat 47 is het
glazenwassersbedrijf van R.
van 't Riet opgeheven.
Aan de Nieuwstraat 47 is
„Winco Cactushandel", import
en groothandel in cactussen,
gevestigd.
Aan het Bizetpad 8a is in een
eerder leeggekomen kantoor
ruimte het radio en t.v. instal
lateurs- en reparatiebedrijf
„Multi-Sound" gevestigd, ge
komen van Burggravenlaan
106.
Aan de Griegstra'at 34 is het
woninginrichtingsbedrijf van
Kins opgeheven.
Aan de Zoeterwoudsesingel 52
is het kamerverhuurbedrijf
van G. Stigter opgeheven.
Aan de Hogewoerd 109 is in
een v.m. showroom van kan
toormeubelen, het ontwerpbu
reau voor grafische vormge
ving van J. Ziegelaar geves
tigd, gekomen van Nieuwe
Rijft 18.
Nieuwe
bibliotheken
in
driejarenplan
LEIDEN Tussen 19S0
en 1982 komen er in ons
land 100 nieuwe biblio
theekvoorzieningen bij.
Het totaal komt daar
mee op 1200. Deze uit
breiding is vastgelegd in
het eerste driejarenplan
van staatssecretaris
Kraaijeveld-Wouters
(CRM) en is gestoeld op
de in 1975 van kracht ge
worden Wet op het open
bare. bibliotheekwerk.
Het plan is voorbereid in
een drie-jarige periode die
in 1977 begon met het op
stellen van plannen per
gemeente. Deze werden
vervolgens door de pro
vincie als uitgangspunt ge
nomen voor eigen plannen
en die hebben weer de ba
sis gevormd voor het drie-
jarenproject van de staats
secretaris. Doel van het
plan is het realiseren van
een evenwichtige sprei
ding van openbare biblio
theken in ons land door
zoveel mogelijk witte
vlekken op te vullen.
De volgende nieuwe objec
ten staan op stapel (de
jaartallen geven het ge
plande bouwjaar aan: Cen
trale bibliotheekdienst
V.P.B.C. bibliotrailer 1980,
filialen (mobiel) Ter Aar
1980, Nieuwkoop 1980,
Nieuwveen 1980, Voor
hout 1980, Katwijk filiaal
Katwijk-Rijn 1981, Mon
ster aangesloten hoofdbi
bliotheek 1931, Rijnsburg
aangesloten hoofdbiblio
theek 1930, Sassenheim
aangesloten hoofdbiblio
theek Kerklaan 42a 1980.
WAAROM ZOU EEN VROUW DIT
)HET KUNNEN DOEN?"; EEN „BANKWEZEN"
OATiN OEGSTGEEST EEN VOORBEELD STELDE
enige vrouwelijke bankdirecteur, keert de financiële branche de rug toe.
Mieke van Wagenberg, de
doende. Je houdt er een
algemeen niveau aan over,
in die mate dat je aan
bepaalde functies kunt
voldoen. Nu worden bij de
Amro-bank de laatste jaren
meer vrouwen aangenomen
in een kaderopleiding om
door te kunnen stoten naar
staffuncties, buiten het
typische kantoorwerk. Dat
lichtpuntje is-er wel. Het
kunnen er alleen méér zijn.
In Amerika bijvoorbeeld (al
is die ontwikkeling daar
veel eerder begonnen) zijn
ontzettend veel vrouwelijke
branche officers, vrouwen
aan het hoofd van welke
„mannelijke" takken dan
ook. Ook in ons land maken
meisjes en (jonge) vrouwen
bij de banken ongeveer
vijftig procent uit van het
aantal employees. Maar
zonder door te stoten naar
boven. En dat is nou
eigenlijk het onwezenlijke.
Waarmee ik wil zeggen, dat
een topfunctie in die sector
wezenlijk vrouwelijk kan
zijn. Ik weet wel: het gaat
om grotere beslissingen, om
een grotere
verantwoordelijkheid
dragen naar buiten toe. En
die keuze van
verantwoordelijkheid
dragen moet nog door
vrouwen genomen worden.
Wat de „bank" betreft dan".
Door de bank genomen,
kan de vrouw heel wat
„mans" zijn, wil Mieke van
Wagenberg maar zeggen.
Zelf is ze er het duidelijke
voorbeeld van.
Ze heeft voor dit wikkende
en wegende leven gekozen,
drs. Mieke, en ze denkt dat
het voor meer vrouwen
leuk zou kunnen zijn, het
ook eens te proberen. „Ik
kan me weieens kwaad
maken, als ik hoor: meisjes
„hoeven" dat niet zo
allemaal, en dat onderwijs
zou niet aan hun besteed
zijn. Het
bankkantoordirecteur zijn is
een veelzijdige, leuke baan.
Het betekent
personeelswerk, klanten,
organiseren. Je komt in
aanraking met veel
specialismen:
verzekeringen, spaargelden,
financieringen; ik noem er
maar een paar. Het drijft je,
zeker in deze tijd waarin
het allemaal wat moeilijker
wordt met winsten behalen.
Je moet moeite doen om
een jaar positief af te
sluiten. Zoiets zie je ook in
deze baan".
Zie hier een bankdirectrice
die haar eigen
huishoudboekje moet zien
bij te houden. In de grond
van de zaak heeft ze daarbij
geen advies nodig: ze weet
het alMaar nee hoor, zo is
het nou ook weer niet
helemaal. Ook de pastoor
heeft (of had) z'n eigen
biechtvader. Al ligt het
financieel een beetje
gemakkelijker dan bij
geestelijke
bekommernissen. Mieke
van Wagenberg: „De bank
is een geweldig goeie
leerschool. Ach, en geld is
het beste ruilmiddel dat je
ie kunt voorstellen; hoewel
het pas begint te leven als je
de tegenwaarde er voor
hebt. Dat is boeiend,
meneer; ook voor vrouwen!"
Directeur Van Wagenberg,
in- en doorgevoerd in
financieel-technische zaken,
is vanaf 1 maart bankwezen
af. Het eigenlijke wordt
functioneel dan verruild. Ze
gaat, vrouwelijk, de sociaal-
economische kant uit, die
Mieke: adviserend bij de
Nederlandse Christelijke
Werkgevers (NCW), een
best verbond in Den Haag.
Opnieuw adviseren. Maar
dan weer aan andere
„behoeftigen", zoals daar
zijn werkgevers, de
overheid en politieke
partijen. „M'n financiële
instelling zal dan wel van
pas komen", veronderstelt
de bijna oud-bankdirecteur;
„het is een uitbreiding van
m'n interesse-terrein tot in
het sociale aspect, zeg
maar".
Ze heeft geleerd mensen te
taxeren, een diagnose te
stellen. Als „bankwezen"
heeft Mieke van
Wagenberg, vanaf haar
hooggeplaatste „wildtoren"
de mensen aardig leren
kennen. „Je leert ze ook
leuk of niet leuk te vinden.
Als verantwoordelijke van
een bank moet je klanten
zien bij te staan. Soms moet
je proberen hen tegen
zichzelf te beschermen. Wat
weegt zwaarder: in een
mooi huis wonen of een
paar keer per jaar op een
fijne wintersportvakantie
gaan? Daar praat je dan
over. Een mens moet
kiezen. Moet je een dure
auto kopen, of moet je
liever je weelde wat minder
ten toon spreiden, omdat
het beter is wat minder
inspanningen op te brengen
En dan dat alles
opvretende eigen huis. Tot
hoe ver kun je gaan Het is
merendeels een leven met
schulden, en ik heb in die
paar jaar gemerkt dat de
mensen gemakzuchtiger
zijn geworden; dat ze niet
zelden licht over de zaken
heengaan. Ik ben in die
paar jaar in Oegstgeest wel
wat sceptischer geworden,
voorzichtiger ook. Oök in
Oegstgeest".
De enige vrouwelijke
bankdirecteur die we in ons
land bezaten, is aan het
inpakken. Ze „levert niets
in", zoals we dat sinds een
paar maanden moeten
zeggen, maar breidt zich uit
in belangen. Mieke van
Wagenberg, die tot 1 maart
heeft moeten aankijken
tegen een concurrerende
bank op een steenworp
afstand, meent, dat er
ergens, in de buurt van
Assen,een vrouw is die in
het directieteam van een
bank is opgenomen. „Maar
dat zegt nog niets; dat hoeft
niet specifiek financieel-
technisch te wezen. Op
banktopniveau blijft er voor
de vrouw inderdaad een
heel terrein braakliggen".
Haar opvolging in
Oegstgeest? Ze zou het niet
weten, maar daar moet
natuurlijk wel in worden
voorzien: „het wordt weer
een man, anders zou het me
hogelijk verbazen". De
doorbraak is voor de eerste
tijd teniet gedaan, maar
volgens Mieke van
Wagenberg uit Vught zit er
wel wat „in de pijplijn".
lk DEN Het Leidse college van b en w is ernstig veront-
over de plannen van de provincie om de subsidierege-
h^voor restauratie van woonhuismonumenten bij te stel-
Tot nu toe verleende de provincie een subsidie van
van de door het rijk (Volkshuisvesting en Cultuur Re-
ie en Maatschappelijk werk tezamen) verleende subsi-
Tevens kon aanspraak worden gemaakt op een aanvul-
subsidie van 5 van de rijkssubsidie.
onder invloed van deze gunstige subsidieregeling is de
1. te jaren de animo van de eigenaren van Leidse woonhuis-
ij ümenten om over te gaan tot restauratie van hun historisch
r- 'pand aanmerkelijk toegenomen, aldus het Leidse college.
belangstelling zal, zo voorspellen b en w, weer aanzienlijk
lopen wanneer de provincie tot verlaging van de restaura-
Kidie zal overgaan. De problematiek klemt destemeer aan-
de minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Orde-
heeft besloten het subsidiepercentage van zijn departement
te brengen van 30 naar 20. Ook al zou de provincie beslui-
'jn zijn regeling onverkort te handhaven, dan nog zou door
bepaling de totale restauratiesubsidie verminderen. En dat
tijd waarin de kosten van restauratie van monumenten
Onzienlijk zijn gestegen.
Leidse college ziet door de plannen van de provincie zijn
urnenten- en restauratiebeleid drastisch uitgehold. Het ver-
de provincie dan ook met klem alles in het werk te stellen
Ie huidige subsidieregeling voor restauratie van monumen-
^verkort te handhaven.'Mocht dit om de een of andere re-
P'et mogelijk zijn, dan verzoekt het Leidse college het pro-
'aal bestuur in ieder geval een rechtvaardige overgangsre-
'g te treffen, zodat de eigenaren die reeds begonnen zijn met
'Uratie niet al te zeer worden gedupeerd.
Enkele leerlingen van de Lagere Agrarische School aan het werk.
LEIDEN Leerlingen van de Lagere Agra
rische School uit Oegstgeest hebben gisteren
een begin gemaakt met het kortwieken van
een aantal knotwilgen aan de Broekweg in
de Leidse Merenwijk. Het knotten van de
wilgen geschiedde onder leiding van ge
meentelijke schoolbioloog Van der Sluys.
Langs de Broekweg in Leiden staan ongeveer
1000 knotwilgen, die rijp zijn om hun takken
van de bovenkruin af te staan. De werkzaam
heden aan de knotwilgen nemen de eerstko
mende weken in beslag. Leerlingen van de
tweede, derde en vierde klassen van de school
zullen zich in groepjes van 15 met de werk
zaamheden bezighouden. Het is de bedoeling
cm hen ook in de praktijk bepaalde agrarische
ervaringen te laten opdoen. Al eerder is er op
de school een instructiefilm over het knotten
van wilgen vertoond. Het afknotten van deze
bomen is noodzakelijk om ze te kunnen behou
den. Als er niet wordt gesnoeid zullen ze afster
ven.
