Ze redden het best,
met die koperen sound
van de brass band
Bejaarden moeten voorrang
krijgen bij telefoonaanvraag
Uw rekenliniaal
voor het
technisch
onderwijs in
Mozambique
-FAD/REGIO
HET LEIDSCH POLITIE MUZIEK GEZELSCHAP
BESTAAT 60 JAAR
Trefzekere
Van Santen(s)
BURGERLIJKE
/STAND
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 25 JANUARI 1980 PAGINA 5
ii
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Zestig jaar lang is er geen
hoempapa aan te pas
gekomen. Bij het zetten
van het zesde kruisje kun
je alleen maar
constateren, dat er bij het
Leidsch Politie Muziek
Gezelschap muziek is
gemaakt. Het LPMG
"bestaat inderdaad zestig
jaar. Eergisteravond een
linkende receptie in
„eigen huis", op het
EI^ bureau aan de
iZonneveldstraat, volgende
week vrijdag 1 februari
een monumentaal
jubileumconcert in de
/Stadsgehoorzaal, met
orgelbegeleiding zelfs, en
onder leiding van de
„Herbert von Karajan"
onder de Nederlandse
brass band - fanfare- en
harmoniedirigenten:
Meindert Boekei.
Inderdaad: het
ort paradepaardje van het
bri diamanten LPMG. Dat is
igl alleszins gewettigd, want het
on Gezelschap heeft een grote
naam op te houden; de
laatste jaren met een
koperen sound, het
fluweelzachte klankenrijk
d van de brass band dat bij
Ho iedere rechtgeaarde band -
liefhebber balsem op de ziel
iei giet. En als volgende week
de gehoorzaal vol zit is het
„strike up the band", de
lanzet voor een concert dat
ZA«n hele zestigjarige historie
e f™°ë eens duidelijk
onderstreept.
Het Leidsch Politie Muziek
Gezelschap. Hoofdinspecteur
Jan Hein la Rivière is er
sinds tien jaar voorzitter
van. Muzikaal „Ja zeker".
Zelf een instrument
bespelend „Nee, dat niet.
Ik heb eens de trombone
geprobéerd, maar die sprong
j was te groot. Ons gezelschap
vergt namelijk goede
kwaliteit en het kan zich
niet veroorloven dat er een
lid - al is het maar een
doodenkeling - uit de boot
valt. Ik was koud in Leiden
en ze hadden me als jonge
inspecteur al te pakken voor
het voorzitterschap. Die
moeten we strikken,
dachten die jongens. Ik heb
er geen ogenblik spijt van
gehad. Het is me blijven
1 boeien. Er gaat veel tijd in
zitten, maar dat heb je in elk
bestuur".
Daar zit ook brigadier Piet
C. van der Sleet; brigges
overdag en als het
assepoestertijd is blaast hij
de B -bas in het koperen
korps. „Tuba zeggen ze ook
wel, in Engeland en ook
hier. Je hebt ook de Es -bas,
maar dat is weer wat
anders". Van der Sleet is al
lid vanaf '52 van de brass
band (het LPMG wordt
gecompleteerd door het
tamboerkorps), die vóór '71
nog een fanfare wa$. Wij
met z'n allen, 44 werkende
leden, zijn best content met
de vorm van de brass band.
Hot Leidsch Politie Muziek Gezelschap.
Met een geringere bezetting
kun je zo fijne muziek
maken". De voorzitter valt
hem bij: „ja, een mooie
zachte klank; die brass band
biedt veel mogelijkheden,
ook voor de begeleiding van
koren; wat we in Leiden en
omgeving nogal eens doen.
Dat past in het kader van de
contacten met de burgerij,
want dat is één van de
doeleinden van ons
gezelschap".
Het LPMG opereert sinds
'61 in de Vaandelafdeling.
Dat is het summum dat
blazend bereikt kan worden
Het vaandel is hoog
gehouden: in 1970 liet Hare
Majesteit er De Erepenning
van Verdienste aan
bevestigen". Dat ging gepaard
met een ereroffel, ofschoon
het 'ledental een dieptepunt
had bereikt: 30. Daar kun je
geen fanfare of harmonie
mee overeind houden. De
keuze voor de brass band is
een gelukkige gebleken.
Zo'n band is meer bij de tijd,
geschikt voor moderne
muziek. Penningmeester
Jan Klingeier: „Die brass
band spreekt meer aan dan
sommige andere vormen
van muziek maken. Stelt
ook hoge eisen aan je keus
van de dirigent. We hebben
nu een beroepsman, sinds
'75, Cees Brugman, die een
buitengewone staat van
dienst achter de rug heeft.
Helemaal brass ook. Het
LPMG heeft nu al jaren een
manier van musiceren, die
velen aanspreekt. Tot uit
Haarlem en Amsterdam zijn
er mensen bij ons gekomen
omdat die brass band tot hun
verbeelding sprak.
Inderdaad, ze kwamen op de
brass band af. Van Bach tot
Beatles, en zo gaat het
LPMG verder'
Er is ook hier sprake van
vergrijzing. Voorzitter La
Rivière: „De tamboers zijn
nog allemaal eigen kweek,
maar in de band hebben we
al niet - politiemensen
zitten, althans mannen die
niet bij het Leidse korps
betrokken zijn. Het jonge
bloed, daar begint het een
beetje aan te mankeren. Het
blijft moeilijk. Je moet er
ook wat voor over hebben.
Het is zeker één keer in de
week een avond repeteren,
maar buitendien moet je als
muzikant bij ons dagelijks
het instrument aan de lippen
hebben, begeesterd zijn.
Anders red je het niet. Ons
gezelschap bestaat in deze
formatie uit een heel stel
individuele spelers, veel
solisten. We kunnen
niemand missen in een brass
band: je minimum is tegelijk
je maximum eigenlijk".
Penningmeester Jan
Klingeier, die z'n politionele
taak compenseert door 2e
cornet te blazen: „We
hebben aan twee concoursen
meegedaan en tweemaal een
eerste prijs gewonnen. Zegt
wel iets, hè Nog even over
die brass band. We voelen
ons daarmee gewoon erg
gelukkig. In '70 was het
ledenaantal gedaald tot 30.
Dat was een rood licht voor
de fanfarebezetting. Een
fanfare vergt een grote
bezetting, anders pleeg je
roofbouw op je blazers. In
onze huidige samenstelling
(44, je kunt je geluk bijna
niet op, hè) is iedere
muzikant belangrijk; elke
partij geldt. In een fanfare
merk je dat minder, daarin
kun je nog wel een „misser"
hebben; dat merkt toch
niemand. Nee, werkelijk, we
hebben jaren geleden een
erg gelukkige ommezwaai
gemaakt". Piet van der
Sleet: „Op onze repetities
draaien we met 95 procent.
Dat is een erg hoog
gemiddelde. Je moet al
behoorlijk ziek zijn als je een
LPMG - repetitie verzuimt
Toch kunnen we niet om die
tamboers, die drumband
heen. Onder slagvaardige
leiding, sinds negen jaar,
van Wim Meyvogel; met in
de bezetting vijf
goedgemutste drumsters.
Men kan ze ook op de
jubileumuitvoering horen,
helemaal privé, met een
Festivalmars en in
„Slagvaardig". Over het
concert zelf wil ik niet te
veel uitweiden: een blik op
het programma wekt
hooggespannen
verwachtingen.
Concertmarsen en
rapsodieën; La vie en rose
en Ave Maria, Stardust van
Hoagy Carmichael en de
Trombone Tango van
gastdirigent („voor ons
jubileumconcert was hij toch
wel onze grote wens", aldus
HIP Jan Hein la Rivière)
Meindert Boekei. Daar zijn
voorts Bach (band en orgel,
het laatste instrument
bespeeld door Gerard Rféas)
en My old Kentucky Home,
een Farandole van Bizet,
maar ook Buglers and drums
on parade, uitgedacht door
mammoetorganist Bernard
Drukker en de militaire
muziekman Van
Lijnschooten.
In 1921, een jaar na de
oprichting, klonk het in „De
Graanbeurs" wel even
anders. Toen werd nog een
Verënigingslied uitgevoerd,
van meneer M. Kouprie, die
ook directeur was. Van zijn
hand was ook de Leidsche
Politiemarsch. Na La Dame
de Coeur en Wien
Neerlandsch Bloed en de
Recrutenmarsch volgden
Voordrachten door den Heer
J. P. den Haas, waarna
Vereenigingslied en Sluiting.
Aanvang 8 uur, zaal al open
om 7 uur. Vandaag kijken
we in dat uurtje nog vlug
even naar de teevee. O ja:
meneer Den Haas was
Humorist. Sinds 23 Januari
1920 is er wel wat veranderd
binnen het Gezelschap. En
wat deden we op donderdag
12 mei 1921, na die
Uitvoering in „De
Graanbeurs" Dansen
natuurlijk. Daartoe werd na
afloop gelegenheid gegeven.
Tegen die tijd had meneer
Kouprie zich even opgefrist,
want ook tóen was de afloop
het begin van het einde. Het
LPMG doet het vandaag op
z'n eigen manier. Maar ik
heb de sterke indruk, dat
het resultaat er behoorlijk op
vooruit is gegaan. Een
nieuwtje: als er voldoende
deelname (inschrijving) is,
zal het LPMG zijn eerst
grammofoonplaat
uitbrengen,
Zeventieneneenhalve gulden
voor zo'n uitzonderlijke
ejpee is natuurlijk geen
uitgave. Voorzitter Jan Hein
la Rivière: „die eerste plaat
is vanzelfsprekend een
tijdrovende affaire en een
flinke financiële opgave.
Maar er zijn al aardig wat
reacties op binnengekomen.
Ik heb de indruk, dat die
plaat er wel komt
Ik kijk nog even in het
programmaboekje,
voortreffelijk uitgegeven en
rijkelijk gesubsidieerd door
adverteerders. Daar zie ik
een foto van het vaandel
1920 - 1930, aan de
rechterzijde geflankeerd
door burgemeester Van
Kinschot. Roomser dan de
paus gaat in dit geval niet
op, maar wel is er ruimte
,voor de vergelijking
„Nederlandscher dan De
Marchant", want op het
vaandel staat het LPMG te
boek als Leids Politie
Muziek Gezelschap, en
Leidsch is er helemaal niet
meer bij. Zou ook het LPMG
vandaag gevoelig zijn voor
nostalgie Het gaat de
blazers en trommelaars
anders best af, op het
moment.
Eindelijk is er een bestemming gevonden voor uw
rekenliniaal. Een redelijke bestemming, zo op het eerste
oog. Nu zult u zich niet zo vaak hebben afgevraagd wat je
zoal met de rekenliniaal kunt doen, behalve dan 'm
gebruiken voor het doel waarvoor hij werd aangeschaft.
De rekenliniaal is nu uit de mode, sinds de
zakrekenmachientjes de becijferende taak hebben
overgenomen. Het is afgelopen met de liniaal, want je mag
er ook geen lastige kinderen meer mee op de vingers slaan.
Maar we hebben toch goed nieuws rond de rekenlat: u
kunt uw rekenliniaal kwijt bij de Wereldwinkel Leiden,
Steenstraat 1 b; die slaat er voor Mozambique een slaatje
uit.
Uw rekenliniaal is goed voor de ontwikkelingsgebieden.
Zo vertelt de Werkgroep Zuidelijk Afrika uit Doesburg,
dat ze op het moment een actie voert om rekenlatten in te
zamelen ten behoeve van het technisch onderwijs in
Mozambique, dat gelukkig, in Zuidelijk Afrika ligt, anders
had een andere werkgroep op het idee moeten komen.
„Via een Nederlandse vrijwilliger, Tamme Hansma
geheten, die daar in het technisch onderwijs werkzaam is,
hebben we vernomen dat er aan deze linialen dringend
behoefte is", aldus een opwekkingscommuniqué dat
Wereldwinkel Leiden heeft uitgegeven.
Er wordt verder gemotiveerd: „Nu zijn er over de hele
wereld wel Nëderlandse ontwikkelingswerkers bezig die
ongetwijfeld allen zeer nuttig werk doen en waarschijnlijk
behoefte hebben aan zeer veel materiële zaken. Toch
hebben we gemeend juist op deze aanvraag te moeten
ingaan en hiervoor een actie op touw te zetten. Wij vinden
Mozambique namelijk een duidelijk voorbeeld van een
land, waar de bevolking zelf zoveel mogelijk betrokken is
en ook invloed heeft op de ontwikkeling. Bijna de gehele
bevolking heeft op de één of andere manier meegedaan
aan de moeizame en jarenlange bevrijdingsstrijd tegen de
Portugezen". Daar zit 'm dus de kneep. Indirect kun je met
die linialen ook nog tikken uitdelen aan die nare
Portugezen. Daar hebben wij in de geschiedenis nog wel
een kolonialiserend appeltje mee te schillen gehad. Blij, dat
we nu toch nog even onze tong tegen die olijfslikkers
kunnen uitsteken, al is het maar met al die linialen.
Werkgroep en Wereldwinkel herinneren ons krachtig aan
de gevoerde strijd, het verjagen van kolonisten,, glorende
vrijheid, en zwarte regeringen die „in de meeste
ontwikkelingslanden meer aan de belangen van westerse
bedrijven en landen en ook aan persoonlijke belangen dan
aan de behoefte van de eigen bevolking denken. In
Mozambique is het echter gelukt om een regering uit het
volk zelf te vormen". En ook al omdat „het vanzelfspreekt
dat de meeste westerse landen, die vaak alleen uitzijn op
goedkope grondstoffen, Mozambique niet gunstig gezind
zijn en omdat het land het extra moeilijk heeft door de
zware bombardementen van Rhodesië op zijn
grondgebied" zijn die rekenlatten in groten getale derhalve
van harte welkom en op hun juiste plaats. We vragen ons
daarbij niet meer af wie er wie ontwricht, maar leveren
onze linialen in. Voor het technisch onderwijs van
Mozambique. Tamme Hansma ziet ze al aankomen.
LEIDEN In een voorna
melijk met scholieren gevul
de Schouwburg presenteer
den zich gisteravond de he
ren Van Santen, Van Santen
en Van Santen. Het pro
gramma waarin die drie Van
Santens in vergrote vorm
enkele burgerlijke trekken
tonen die in elke mens schui
len, wordt door henzelf als
„net cabaret" getypeerd.
Martin van Waardenburg,
Evert de Vries de Rob Sawa-
de, die gestalte geven aan het
Van Santen trio, hebben zich
de tyetjes geheel eigen ge
maakt. Sawade functioneert
als de pianist, een wat schle-
mielerige figuur die constant
kreten van meelij aan de zaal
ontlokt. Van Waardenburg
en De Vries nemen de dialo
gen en actie voor hun reke
ning. Daarbij bewegen ze
trefzeker en met veel oog
voor detail over het toneel,
en weten ze hun opmerkin
gen goed te timen en de juis
te intonatie mee te geven.
De kracht van de Van Santens
ligt in het met volle overtui
gingskracht doen van uitspra
ken die blijk geven van een
burgerlijke en liefdeloze men
taliteit. Banale opmerkingen
over Het Leven zijn een terug
kerend element. Door het
overtrekken van hun reacties,
bewerkstelligen de spelers een
wrange bijsmaak. Zij zijn daar
bij echter niet hard of schok
kend waardoor ze bij de zaal
een afweerreactie zouden kun
nen oproepen. Hun uitwerking
op de zaal zit hem in het feit
dat het publiek zich kan blij
ven herkennen en zelfs ver
eenzelvigen met de heren op 't
toneel. Soms is het juist leuk
voor een publiek om zich een
beetje een schoft te kunnen
voelen. Bovendien is er voor
elk wat wils, de drie heren
Van Santen hebben elk duide
lijk een eigen type; zo is er de
underdog, de autoritaire rege
laar en de in principe zach
taardige maar veelal onnaden
kende Van Santen. Deze op
splitsing in typen is zeer effec
tief.
Enkele sketches na de pauze
zijn onverwacht flauw en cli
chématig. „In de gracht" heeft
zeer veel weg van Snip en
Snap, pastten qua humor min
der in het programma en heeft
geen goed einde. De „expres
sie-werker" grijpt terug op het
wel zeer vaak geparodieerde
gegeven van de therapeut die
door middel van dramatische
expressie de mensen losser wil
maken en bevrijden van com
plexen
Van Waardenburg, De Vries
en Sawade hebben een goede
formule gevonden, en hebben
die ook uitstekend uitgewerkt.
Zij zouden op deze lijn nog wel
even door kunnen gaan.
JACQVELINE MAHIEV
LEIDEN Overleden: B. Masten
broek, geb. 21 sep. 1908, man; K.
Jonker, 27 apr. 1892, man; S. J. C.
Weel. 28 okt. 1979, zoon; T. N. van
der Meer, 13 aug. 1911, man; S. P.
Robbers. 26 okt. 1895, vr.; J. Boom.
5 jun. 1906, man; A. IJspelder, 21
nov. 1937, echtg. van S. Bastiaan; N.
L. Loeven. 12 feb. 1898, man; D. van
Biene, 29 jun. 1916, echtg. van J. de
Leeuw; M. Versloot, 29 apr. 1891.
echtg. van M. van Haalem; D. F.
Stoppelenburg. 11 mrt. 1938, echt.
van H. T. van der Horst; P. van Dui
venvoorde. 19 jan. 1908, man; R.
Kramer. 4 mei 1915, man; A. Groen.
15 nov. 1912, man; H. Eijkelboom. 20
dec. 1930, man; A. Aten. 8 nov. 1909.
man.
Geboren: Marlje Susan, d.v. G. A. M.
Vermeulen en N. M. de Jong; Judith,
d.v. F. A. Steenvoorde en A. M. van
der Wijngaard; Anwar Fulco Hendrik
Petrus, z.v. D. J. H. Huizing en A. B.
C. Nleuwensteln; Diana, d.v. H. J.
Hart en C. M. Bonnet; Vincent Jef
frey, z.v. R. H. C. ten Kate en J. Roos;
Simon, z.v. W. G. Verkade en C. Mie-
dema; Judith Eva Caroline, d.v. F. G.
J. Verweljen en U. H. van Vliet; Tij-
men, z.v. J. Hopman en M. J. Prins;
Jacob Frank, z.v. M. J. Cohen en A.
C. Lodeweges; Ramon Björn, z.v. J.
Stouten en P. van Veen; Sarah, d.v.
A. G. A. van Brussel en A. van Zan
ten; Hieke, d.v. W. Spoelstra en E. J.
de Korte; Juliëtte Maria, d.v. J. A. M.
Kivits en P. H. F. Hoek; Daniëlle. d.v.
A. Hartog en L. L. J. van Galen; Ha-
san, z.v. Ozdemir en S. Akkaya; Patri
cia, d.v. R. J. Lunenburg en L.
Schaap; Suzanne Femke. d.v. W. E.
Fibbe en F. Eeftlng; Martinus Andries,
z.v. A. Slra en W. C. Thelen; Judith,
d.v. J. Warring en B. 8achmann.
Onderzoek universiteit onder Leidse
ouderen: apotheken beter bereikbaar;
meer aangepaste woningen
EIDEN „Alleenstaande ouderen dienen
•orrang te krijgen bij de aansluiting van de
lefoon. De gemeente Leiden dient over te
ton tot uitbreiding van de aantallen aange-
tote woningen en bejaardenwoningen. De be-
ikbaarheid van apotheken in de stad is voor
rbetering vatbaar." Dit zijn enkele conclusies
t een onderzoek van zeven Leidse studenten
I de sociale psychologie, dat afgelopen jaar in
dracht van de Stichting Dienstencentrum
voor Gekoördineerd Be jaarden werk
eiden in de Sleutelstad werd verricht
et onderzoek dat de studenten deden, werd ge-
'Kgesteund door een begeleidingscommissie waar
laarden uit verschillende instellingen zitting in
adden. Er is gebruik gemaakt van een voor Ne-
!rlandse begrippen unieke onderzoeksmethode,
"dat de mensen die het betreft zelf een belangrij-
bijdrage aan het onderzoek hebben geleverd.
Stichting Dienstencentrum, voor Gekoördi-
fcrd Bejaardenbeleid heeft in haar opdracht tot
het onderzoek de inspraak van bejaarden zwaar la
ten wegen. Het onafhankelijk maandblad Info Lei
den heeft de voornaamste conclusies uit het onder
zoek in het januarinummer gepubliceerd. Binnen
kort zal er ook een eenvoudige versie van het rap
port op de Leidse leesmarkt verschijnen.
Apotheek
Volgens het onderzoeksteam zou er in Leiden een
oplossing gezocht moeten worden voor de betere
bereikbaarheid van apotheken in de stad. In de
Morswijk dient er zo spoedig mogelijk een apo
theek te worden gevestigd. De normen met betrek
king tot de spreiding van apotheken zouden her
zien moeten worden, zodat het niet mogelijk is dat
in sommige wijken meerdere apotheken zijn.ter-
wijl andere wijken helemaal geen apotheek heb
ben. Een recepten-ophaaldienst zien de onderzoe
kers als een oplossing op korte termijn van dit pro
bleem. Gedacht wordt aan twee mogelijkheden:
een centrale ophaal- en wegbrengdienst onafhan
kelijk van de apotheken (bijvoorbeeld in samen
werking met de dienstencentra) of een dergelijke
dienst bij de apotheken zelf.
De trombosedienst zou het spreek- en behande
lingsuur in de verzorgingstehuizen ook open die
nen te stellen voor patiënten die in de betreffende
tehuis wonen. De vaak gepropageerde integratie
tussen tehuisbewoners en zelfstandig wonenden zal
mede hierdoor bevorderd worden.
Reizen
en de busmaatschappijen te komen. Verder wordt
het door de Leidse bejaarden op prijs gesteld, dat
er een contactblad voor ouderen wordt opgericht,
waarin voorlichting wordt gegeven die voor hen
van belang kan zijn. Ook de huis-aan-huisbladen
zouden wat deze informatie betreft een grotere rol
kunnen spelen.
De gemeente Leiden zou maatregelen kunnen tref
fen, die woningruil voor te groot wonende ouderen
stimuleren en vergemakkelijken. Hierbij wordt ge-
i de
Behalve het verhogen van vakantiegeld voor 65-
plussers en het verbeteren van de inkomenspositie
van de bejaarden in het algemeen zouden er in
Leiden meer uitstapjes voor bejaarden moeten
worden georganiseerd. De aanschafkosten van de
NS-pas zou verlaagd moeten worden, zodat ook ou
deren die weinig van de trein gebruik maken van Telefoon
de kortingen op het reizen kunnen profiteren. In
Leiden dienen de dienstencentra het initiatief te
nemen tot overleg tussen de ouderen in de wijken
dacht aan een actieve bemiddeling van de gemeen
te bij woningruil en bekendmaking van deze be
middeling in bredere kring. De faciliteiteq voor
het verrichten van betaalbare aanpassingen in de
woning dienen te worden verruimd en eveneens
meer bekendheid te krijgen.
Wat betreft de telefoon lijken de volgende maatre
gelen noodzakelijk: Alleenstaande ouderen dienen
voorrang te krijgen bij de aansluiting van de tele-*
foon. Voor ouderen met alleen AOW dienen de
aansluitingskosten opnieuw vergoed te worden
door de bijstand. Ook zou een reductie van de
abonnementskosten voor deze groep overwogen
kunnen worden. Dit laatste geldt ook voor mensen
met een klein pensioen. Voorts zou de gemeente
een nadere studie moeten verrichten naar de wen
selijkheid en mogelijkheid van verschillende
alarmsystemen. Met de overheid dienen onderhan
delingen te worden gestart over het zo snel moge
lijk. bouwen van een nieuw verzorgingstehuis voor
de wijken Noord en de Kooi.
Geïnteresseerde ouderen en zij die binnenkort
met pensioen gaan kunnen alle informatie over
dit rapport en de realisering ervan verkrijgen
bij de dienstencentra en het stedelijk bureau
van de D.G.B., Hooglandsekerkgracht 32, tele
foon 071-140483 in Leiden.
