I b°°9schdè
a s#-»—
a«'id
noge
IEM Zenuwslopende toe-
en staan er voor de deur in
i m, Oosterbeek, Veenendaal
i t wijde regio rondom deze
»en. Zoals bekend worden
van 21 juni tot en met 5 juli
ympische Spelen voor Ge-
p capten gehouden. Nu al
er druk gewerkt aan de
t ereiding van dit gigantische
ivenement, dat in Nederland
eerga nog niet heeft gehad,
tiviteiten spelen zich voor-
I binnenskamers af. Uit vijf-
nden komen 1800 deelne-
2i en 500 begeleiders. Een in-
'ekkend aantal. De reden
oor is dat de gehandicapten,
elang de zwaarte van hun
p; cap, in verschillende catego-
Worden ingedeeld. Wat er
omt kijken bij de organisatie
lil omvangrijke sportgebeu-
iwat de zin is van dergelijke
0 i in ons land vertellen twee
f o vele organisatoren: C. L.
'"9 en A. F. J. Heijloo.
I' tan ons niet schelen of de
5 louwers naar de Spelen voor
idicapten komen vanuit de ge-
1 a dat het zo leuk is voor „die
I ifds" om te worden aange-
k 9d. Als ze maar komen, want
c ar ze eenmaal zien wat daar
gepresteerd, vergeten ze dat
teidsaspect binnen de kortste
I aldus Dekking. „Ze zien
i opatieten topprestaties ver-
"waar menige valide sportbe-
t 'ar jaloers op kan zijn. Wel
i 'emand met één been een
19 van 1.84 meter zien maken?
f beurt op de Olympische Spe-
'or Gehandicapten. Echt, de
I 'lies die hier worden verricht
aker als je het effect van de
I ;ap er aftrekt, volledig verge-
i |r met die van de normale
"ache Spelen. Na korte tijd
6 als toeschouwer niets meer
i o handicap van de deelne-
D|e deelnemers zelf merken
[Wens ook niets van. Die heb-
r volkomen mee leren leven.
Aan die mensen is volstrekt niets
zieligs".
Veel zieliger vindt hij het voor die
duizenden gehandicapten in ons
land, die „achter de geraniums"
blijven zitten en niet op een of an
dere manier aan sport doen, al is
dat maar puur recreatie. „Juist
daarom ook vinden wij het van
enorm belang dat de Olympische
Spelen voor Gehandicapten nu
eens in ons land worden gehou
den".
„Je laat al die mensen die met een
handicap zitten eens zien welke
prestaties voor hen in de sport toch
maar mogelijk zijn. En nu hoeven ze
echt niet allemaal meteen toppres
taties te gaan leveren. Maar door
de een of andere sport te gaan be
drijven, leer je wel met je probleem
leven, leer je weer onder de men
sen te komen, contacten te leggen.
Je leert zien dat je nog steeds een
deel van de maatschappij bent. Op
die manier kun je een grote bijdra
ge leveren aan de integratie van de
gehandicapten", y
Aanpassingen
Er is nóg een belangrijke reden
waarom Dekking zo blij is met de
gehandicaptenspelen in ons land.
„De overheden worden er eens
goed met de neus op gedrukt, dat
er nog een heleboel moet gebeuren
ten aanzien van de integratie van
de gehandicapten in de samenle
ving. Er moeten nog veel meer aan-,
passingen komen van openbare ge
bouwen, openbare vervoermidde
len, trottoirs en wegen. Want Ne
derland mag dan met landen als
Duitsland, Groot-Brittannië, Polen,
Israël en de Scandinavische landen
veel aandacht besteden aan de in
validen, er valt nog een heleboel in-
tegratiewerk te verrichten".
Wie Dekking zo hoort praten veron
derstelt licht dat hij een groot deel
van zijn laven ten dienste van de
gehandicapten heeft gesteld. Niets
is minder waar. Nog maar net een
jaar is hij betrokken bij de invali-
Het werven van zestienhonderd
man personeel, zodanig dat de juis
te vrouw of man op de juiste plaats
komt, is ook al een zaak die het no
dige organisatievermogen vereist.
Voor dit werk tekent de Bathmense
oud-overste A. F. J. Heijloo, die bij
het Eerste Legerkorps de perso
neelszaken behartigde.
„De deelnemende ploegen komen
uit naar schatting vijftig landen.
Nou, reken per ploeg eens op drie
hostesses, dat zijn er al honderd
vijftig. Die moeten allemaal wel
liefst de taal van de betreffende
ploeg spreken. Aan de meesten ko
men we via de Schoevers-opleiding
in Arnhem. Daar worden internatio
nale secretaresses opgeleid en die
komen voor zo'n taak natuurlijk
gauw in aanmerking. Wat de hos
tesses betreft zijn we nagenoeg
rond. Alleen Japans sprekenden
hebben we nog niet gevonden. Dat
geldt ook voor de tolken: voor som
mige talen hebben we nog geen
mensen. Maar dat komt stellig nog
wel in orde".
Zeer te spreken is Heijloo over in-
stantiesalsScouting Nederland (die
permanent een goed georganiseer
de ploeg van 350 man beschikbaar
stelt), het Rode Kruis (dat met
name voor het vervoer en de bege
leiding onschatbare diensten le
vert), de service-organisaties als
Rotary en Lions (die zowel geld als
mankracht leveren), en tal van be
drijven, verenigingen en particuiie-
ren, die nu al hun medewerking
hebben toegezegd. „Er is nog maar
heel weinig publiciteit aan gegeven,
en nu al hebben we bijna genoeg
aanbiedingen van vrijwilligers. Na
tuurlijk speelt een zekere bewogen
heid hierbij wel een rol. Bepaalde
mensen zullen we helaas moeten
mededelen dat het niet nodig is,
omdat ze niet kunnen worden inge
past of omdat ze te ver weg wonen.
We kunnen namelijk lang niet ieder
een huisvesten, dus de meesten
zullen uit de regio moeten komen".
RINK DROST
densport. Daarvoor was hij marine
officier, een beroep waarin hij met
bij uitstek valide mensen te maken
had. Aangezien een marineman bij
zijn afzwaaien nog lang niet bij de
afdankertjes gezet mag worden, en
aangezien Dekking kennelijk orga
nisatorische talenten heeft, functio
neert hij nu als algemeen directeur
van de Stichting Olympische Spelen
voor Gehandicapten. Zijn hoofd
kwartier is ingericht in een houj
optrekje op het Nationaal
trum „Papendal" van de NSF bij
Oosterbeek.
Op schema
Nog maar een korte spanne tijds
hebben Dekking en zijn talrijke
mede-organisatoren(onderwieme-
nige ex-militair) om ervoor te zor
gen dat de Spelen voor de gehandi
capten op rolletjes lopen. „En dat
hebben we hard nodig ook", zegt
hij, „want we zijn eigenlijk een jaar
te laat met de aanloop begonnen.
Eerstzoudendegehandicaptenspe-
len namelijk, net als de gewone
Olympische Spelen, in Rusland wor
den gehouden, maar dat land is
daar gewoon niet op ingericht".
„Nederland werd toen een van de
kandidaten, maar het duurde tot
1977 voordat vaststond dat de ge
handicaptenspelen hier mogelijk
waren en dat het tot een officiële
toewijzing kwam. Normaal staat vier
jaar voor de organisatie van zo'n
gebeuren, maar wij moeten het met
drie jaar doen. Afijn, we liggen op
dit moment nog heel redelijk op
schema".
Het organiseren van dergelijke Spe
len is voorwaar geen fluitje van een
cent. Sinds de Olympische Spelen
van 1928 in Amsterdam is er op
sportgebied in ons land nog niet
zo'n grote manifestatie georgani
seerd. De Spelen voor gehandicap
ten teilen volgend jaar niet minder
dan achttienhonderd deelnemers,
plus vijfhonderd begeleiders. Al die
mensen moeten veelal aange
past aan de handicaps onderdak
hebben en dat ook nog het liefst in
de buurt van de lokaties waar de
sportonderdelen zich afspelen: Pa
pendal, de Rijnhal in Arnhem en het
Valleibad in Veenendaal. En er ko
men nog wel een paar bij: officials,
juryleden, hostesses, tolken, keu-
kenpersoneel, verzorgers, begelei
ders, medici, om maar een paar ca
tegorieën te noemen. De organisa
tie rekent op zo'n zestienhonderd
personen, die op de een of andere
tier met de begeleiding vaj
deze Spelerv te maken h
Voor een deel slapen dfe gewoon
thuis, maar een aantal moet toch
onder dak worden gebracht.
Kazerne
Dat onderdak is gevonden in de
Oranjekazerne in Schaarsbergen.
Veel militairen hebben in die perio
de vakantie en de rest tijgt op oefe
ning, zodat het hele complex be
schikbaar komt als „Olympisch
Dorp". Er kunnen 2500 mensen
worden ondergebracht, van wie
duizendrolstoelgebruikers.Dat ver
eist natuurlijk wel de nodige aan
passingen, want een kazerne is niet
zomaar een passende huisvesting
voor gehandicapte sportlui.
„Het is gelukkig een modern ge
bouw, maar er moeten toch nogal
wat bouwkundige voorzieningen
worden getroffen", zegt Dekking.
Ook aan randvoorzieningen moet er
nogal wat gebeuren en dat niet al
leen bij de Oranjekazerne. Maar om
even bij het Olympisch Dorp te blij
ven: er worden uitgebreide parkeer
plaatsen ingericht, er komen voor
zieningen als banken, een postkan
toor, kappers, tandarts, doktoren,
reparatiewerkplaatsen (vooral van
belang wanneer protheses sneuve
len), recreatiemogelijkheden, zoals
een bioscoop, en voorstellingen van
artiesten (er is onder meer een op
treden van Liza Minelli gepland). Op
het kazerneterrein wordt ook een
enorme recreatietent neergezet als
ontmoetingsplaats voor de atleten
en de" meegekomen supporters.
Van die supporters zal, zo is be
kend uit ervaringscijfers van vorig$
Spelen voor gehandicapten, onge
veer twintig procent gehandicapt
zijn.
Ook elders moeten nog allerlei
voorzieningen worden getroffen. Op
Papendal bijvoorbeeld moeten be
paalde sportterreinen nog worden,
aangelegd, moeten tribunes worden
gebouwd en moet \fdor het boog
schieten een enorme tent worden
Rijnhal krijgt een nïeu-
het vervoer
lokaties, maar ook
op centrale punten in Anrhem, Vee-
!elfs op Schiphol, per-
jebouwd die het rol3tóèrgcP
bruikers gemakkelijk maken in en
uit de autobussen te komen.
Medisch
De medische begeleiding is eigen
lijk een hoofdstuk apart. Zijn medi
sche voorzieningen voor „normale"
sportevenementen al vanzelfspre
kend, voor Spelen van gehandicap
ten verdienen ze nog eens extra
aandacht. In het Olympisch Dorp
wordt het medisch centrum de cen
trale medische voorziening, met een
vierentwintiguursbezetting. Daar
kan men, met behulp van de mo
dernste apparatuur, ook tandheel
kundige en fysiotherapeutische
hulp bieden. Voor specialistische
hulp is men aangewezen op de
Arnhemse ziekenhuizen.
De landenteams krijgen eigen ruim
ten, voor eigen artsen en eigen
sportmasseurs. Op Papendal is het
gebouw van de sportgeneeskunde
van de NSF voor de deelnemers
beschikbaar. De daar werkende
artsen kunnen sportblessures met
een behandelen. Voor hen zijn
spreek- en onderzoekkamers be
schikbaar. Voor deelnemers die
tussentijds even tot rust willen ko
men zijn er relax-rooms. Voor de
toeschouwers komt er een EHBO-
post en voorts zal er altijd een am
bulance gereed staan. In de Rijnhal
en in het Valleibad komen parame
dische behandelkamers, waar
sportblessures kunnen worden be
handeld. Voor reparaties aan pro
theses en rolstoelen is een perma
nente diensteenheid beschikbaar in
het Olympisch Dorp, op Papendal
en in de Rijnhal.
15 Miljoen
Wie de publikaties over de voorbe
reiding van de „gewone" Olym
pische Spelen volgt, weet dat er fa
belachtige sommen gemoeid zijn
met de organisatie van zo'n evene
ment; Voor de Spelen voor de ge
handicapten ligt het in feite niet
veel anders, zij het dat in dit geval
geen nieuwe complexen en geen
heel Olympisch Dorp hoeven te
worden gebouwd. Toch mag het
wel enige verwondering wekken dat
de Stichting denkt rond te komen
met de som van niet meer dan 15
miljoen gulden. Verwondering mag
ook wekken, dat de overheid in de
directe sfeer geen cent ter beschik
king stelt. Dekking geeft daarover
geen mening. „Dat is een politieke
zaak, daar moeten anderen zich
maar druk om maken".
Dat neemt niet weg, dat ook Dek
king zijn zorgen heeft over het bin
nenkomen van de nodige financiën.
„Het geld moet worden bijeenge
bracht door fondsvorming", zegt
hij, „door het bedrijfsleven te inte
resseren voor giften of sponsoring,
door acties via kranten, televisie en
radio, door werkzaamheden die
zonder betaling worden verricht.
We hopen op een bijzondere post
zegel van de PTT, met een toeslag
voor onze Spelen. En dan zijn er de
entreegelden van de toeschouwers
natuurlijk. De totale begroting heb
ben we laag kunnen houden door
dat we in feite door de overheid op
oneigenlijke wijze worden gesubsi
dieerd. Voor het gebruik van de ka
zerne hoeven we niets te betalen.
Defensie verricht voor ons gratis
een grote hoeveelheid hand- en
spandiensten".
