jxielandfestival wingt internationaal te Stadsgehoorzaal uit NV bekritiseert partheidsreeiem BIJZONDER AANBOD VAN PANDER. Pander TED EASTON HEEFTAL NAMEN VOOR DE VIER ZALEN Bezield voorjaarsconcert van residentieorkest Bibliotheek houdt ruimtegebrek Boeiend Esta in triest stuk NA G10 LEIDSE COURANT VRIJDAG 14 DECEMBER 1979 PAGINA 5 het geheel eigene i de decemberse stdagen, de lichtjes i Kerstmis, de iebollen van Oudejaar I het vermoeiende niliebezoek op Eeuwjaar, is „het Jibliek" aan Erandering van spijs |e. Jan Harland, drijfsleider van de leidse Stadsgehoorzaal, lekt een gezicht dat koppie koppie" wil zeggen en knikt vergenoegd: ,ja, ik wist precies wat ik deed met die datum zo in de eerste helft van januari vast te leggen. In de gehele wijde omtrek, in heel Nederland zelfs niet, is die dag iets op jazzgebied te doen. Iedereen kan dan naar Leiden trekken en dat zal men nooit betreuren. Ha, let op mijn woorden „Juist, als je het maar weet", valt Cees Hugens hem bij. Hugens pendelt in toenemende mate tussen zijn ambtelijke secretariefunctie op het Leidse stadhuis en zijn bemoeienissen met „Haagland Promotions". Beide heren bereiden zich terdege voor op een jazz - evenement, dat zaterdagavond en - nacht 12 januari als „Key Town '80" in het complex de pan en de zalen uit moet swingen. „Key Town '80": internationaal Dixieland Festival in Sleutelstad Een weergaloze dixieland - manifestatie in Leiden. Vertier, dat elk jaar moet terugkeren. Leiden dixielandstad. Kan er best bij. „Uiteraard", daar is ook Ted Easton, leider van Ted Easton Jazz Band, Nederlands meest tot de verbeelding sprekende dixielandformatie, en een Istival-prominenten slaan spijkers met koppen; v. I. n. r. Jan Harland, Cees Hugens. Ed Verwey en Ted ïston. van de steunpilaren van „Key Town '80", het volkomen mee eens. In vier zalen tegelijk; urenlang. Als op een beurs. Verwacht aantal enthousiaste bezoekers: tussen de 1500 en 2000. Gisteren werden in de artiestenfoyer van het gehoorzaalcomplex al flinke spijkers met koppen geslagen. Moest ook wel, want we hebben nog maar een maand „te gaan". Daar zaten ter standpuntbepaling bijeen, met grote blocnotes en budgetgegevens, met plattegronden en stickers en koffie, de kopstukken Cees Hugens, Jan Harland, Ted Easton en Ed Verwey, mede - organisator. „We moeten nu zo ongeveer wel weten wat voor vlees we in de kuip gaan krijgen", meende Ted Easton, voor z'n buurlui Theo van Est. „Het moet een doorlopende voorstelling worden, een doorstroming ook. Iedereen moet van de ene naar de andere band of formatie, en niet van het kastje naar de muur, kunnen lopen. Dat moet aangegeven worden. Daar heb je, bijvoorbeeld, die grote trekker van het festival, de wereldberoemde Engelsman met de gouden klarinet, mr. Acker Bilk met z'n Paramount Jazz Band. Die gekke vent met z'n bolhoed, daar komt iedereen voor. Hoe die man blaast; gewoon niet mooi meer. Maar ook hij zal ingepast moeten worden in het geheel, zoals al die anderen. Er is een waterdicht draaiboek npdig". Vandaar dat de heren de meest uiteenlopende, beveiligde aantekeningen maakten en duidelijke afspraken vastlegden. Easton weer: „en wat zou je zeggen Van Roy Williams met z'n trombone Als je zo iemand kunt strikken, moet je toch wel Op mijn omwegen door stad en land kom ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel len wie u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar toestel 18 vragen. van goede huize komen, hè. Een sensatie, die man". Hugens: „En dat komt, samen met Johnny Barnes een bariton - saxofonist waar je beroerd van wordt, in de goede zin des woords dan), eventjes overvliegen vanuit Londen. Na afloop gaan ze meteen weer terug om in Engeland verder te spelen". Mr. Acker Bilk met z'n „knokploeg". Wow, wat een sensatie. En dat is er nog maar één. „Tussen twee haakjes", kwam Cees Hugens; „en platen verkopen, hè, in de zalen. Tegen een fancy festivalprijs". „Natuurlijk", vond ook Ted; „uitstekend ook wat je daar voorstelt: een soort jam session achteraf, zo na half 1". „Kan best", aldus Jan Harland, „want we hebben permissie tot 4 uur". Hugens: „In Leiden zijn er nogal wat lui die dat op prijs zouden stellen". Ted Easton: „Geweldig, maar dan niet in de grote zaal; gewoon in een mieterse rokerige ruimte. Een lekker rommeltje met Betty Smith, fenomenaal op de sax en gek op bier, en met saxofonist Danny Moss erbij. Danny komt trouwens steevast overal met z'n vrouw Jeane Lamb, een formidabele zangeres die in werkelijkheid heus zo'n lammetje niet is. En daaromheen een triootje, dat Leidse Dolf del Prado nog aan het formeren is. Te gek". „En lampen, spots hè, veel lampen in alle kleuren behalve wit". Ted Easton wilde de grote zaal wel even zien. In het midden, tegen de zijwand, laat Harland een podium zetten waarop dixieland gemaakt kan worden. Een eiland in een zee van fans die in een open carré op tribunes kunnen zitten. Van Est, die op festivalterrein een erg grote ervaring heeft, zag dat ook wel zitten, of staan of zo. En dan van die grote zaal naar een ander dixielandterritoir: de Foyer, de kleine zaal of de koffiekamer boven. Daar is voor ieders gading wat mee te pikken op 12 januari en in de vroege uurtjes van de 13e. Easton achtte het prachtgelegenheden voor „alle categorieën:, loopmensen, hosmensen, hangmensen, luistermensen". In de koffiekamer vooral die sfeerverlichting weer „en een paar palmpies, want hier treedt een heel mooie zangeres op. En stapel gerust in allerlei hoeken stoeltjes op elkaar, want je hebt al gauw van die gasten die moe zijn en lekker effies willen titten". De heren waren het erover eens, dat die kleine zaal boven een beste gelegenheid is voor mensen die wat aan willen rommelen rond een honkietonk piano; gewoon mensen die zelf dixieland willen maken. Moet ook kunnen. Ted Easton, steeds geestdriftiger (en zoiets moet je hebben): „En geef die zalen namen, jongens, vooral namen. Die doen het. Je kunt dan ook de verschillende performances uiteen houden. Een Louis Armstrongzaal voor mijn part, een Ted Easton Court. Enfin, Jan, je ziet maar. Denk er wel even aan: „niks meer te vreten" mag er niet bij zijn, met die jazzgangers. Happen, happen en nog eens happen; stapels broodjes, slaatjes, kreketten, whisky; en ijs, heel veel ijsblokjes. Dat hoort bij dit jazzpubliek. En flesjes pils". „Niet tappen, dat loopt op een fiasco uit", wist Jan Harland; „misschien ergens een taphoekje, hooguit". Een haringkar werd een aantrekkelijke gedachte gevonden. „Als ze maar niet met die haring gaan lopen", een vooruitzicht van Harland dat niet werd overgenomen, op advies van Easton: „jazzliefhebbers maken geen troep Al mag je niet verwachten, dat je ze ongehoorde discipline kunt bijbrengen". En dan Franse kaas en een man met warme worst. De koffiekamer beneden vonden de heren wel wat, als een soort „club" met opgestelde monitoren die het hele festival kunnen vastleggen. Een fijn overzicht en in de buurt van het buffet. Ted Easton doopte de koffiekamer meteen tot „Sidney Bechet Lounge". Voor zijn part. Horen en zien komen op „Key Town '80" volop aan hun trekken, met ook die Leidse Old Black Horse Saloon Band en de semi - Leidse Key Stork Jazzmen, die dan onder andere tegen swingende saxofoniste Betty Smith moeten optornen. De horeca van de Stadsgehoorzaal in elk geval is volgens Harland en nieuwe restaurateur Rijntjes volledig op dergelijke evenementen ingespeeld. Laat ze maar komen naar het dixielandfestival. Met z'n allen. Desnoods puilt de Stadsgehoorzaal aan alle kanten uit. En als het spiegelglad is, op 12 januari „Geeft niks", dacht Ed Verwey, „de gemeente Leiden heeft zout zat..." De voorverkoop is inmiddels op gang gekomen. Enkele adressen: alle VVV - kantoren, K O, Oude Vest, kantoor Groenoordhallen.. Toegangsprijs 17,50 (K O f 16,50, CJP en 65+ pas15). EN De industriebond FNV heeft root stempel op de actie 'Leiden tegen heid' gedrukt. Gistermorgen om negen egonnen reeds de discussies, films en lentaren van vakbondsvertegenwoordi- 3 T lit Zuid-Afrika. 's Avonds had een in- ütift- en protestbijeenkomst plaats, vakbondsleider Wim Kok sprak ie multinationals en de wenselijk ge- ■kgg gedragskode. dankzij de toevoer van olie, electroni- iche 'PParaten en know how is het mogelijk en. it systeem van apartheid te handhaven in yjjj fcfrika. De Nederlandse regering zou eem ie boycot van Zuid-Afrika moeten be- illigen, wil ze meehelpen de apartheid te aid s vakbondsleider Wim Kok 1lvon<^ tijdens de protestbijeenkomst in het iius Clubhuis. Kok was ook bereid de aald 'n eigen boezem te steken: „Binnen zes 1 wordt in de FNV een discussie op gang m cht over de vraag of wij de stakingsfond- ij i bedrijven moeten blijven steken die op w andere manier zaken doen met de blan- lani (Peking van Zuid-Afrika", aldus de heer no. »De leden zullen moeten bekijken of ze s v0 gen nemen met een minder rendement laag f°ndsen als daar tegenover een princi- verl rteüingname staat". Ttiedag was geórganiseerd uit solidariteit e zwarte arbeider in Zuid-Afrika. In het jke Kort en Bondig', dat speciaal voor de actie ig d< apartheid werd opgesteld, kwam de pro- amel tiek van Zuidelijk Afrika aan de orde. irwa wordt onder de aandacht gebracht, dat ngei 'arte arbeiders in vergelijking met de jd v en zeer slecht worden betaald. De zwarte nden worden niet door de werkgevers en erheid erkend en de zwarte werknemers ti slechts werk tot een bepaald niveau ver- ■dactln' Zuidafrikaanse wetgeving bepaalt, erk op hoger niveau alleen door blanken, 1 ha 0er(* ma^ wor(*en- Hoge mate van kritiek de FN V-Leiden op bedrijven, die in Zuid- r e f3 Wer^en met racistische wetten, die de j1 1 'eidsregering heeft opgesteld. Het grote tor van de FNV is, dat buitenlandse be- Jfn zich niet tegen deze wetten verzetten een bijdrage te leveren, kunnen Neder- ïaa'ri6 ^beiders volgens de FN V-Leiden bij- ekki kritische vragen aan hun directie kal®Tl' een dergelijke actie resultaat kan eren, wordt wel bewezen door het het 3 ikkingsconcern Van Leer. Een actie van de industriebond met steun van de werknemers leidde ertoe, dat Van Leer de zwarte vakbon den heeft erkend. De FNV heeft doormiddel van de kaderdag een bewustwordingsproces op gang gebracht, dat hopelijk zal leiden tot alge hele erkenning van de zwarte vakbonden. Programma De instituten van de Leidse Rijksuniversiteit organiseren vanavond een teach-in in het Soci ologisch Instituut. De gehele dag wordt gevuld door sprekers, film, poëzie en discussie. Ook vanavond organiseert het Leidse Vrijetijdscen trum de manifestatie 'Pop tegen apartheid'. De opbrengst komt geheel ten goede aan het A.N.C., de bevrijdingsbeweging van Zuid-Afri ka. Op deze avond wordt, behalve het maken van veel muziek, ook de film 'brief aan Vor- ster' van Roeland Kerbosch vertoond. De aan vang is om negen uur. Het merendeel van de in Leiden actieve politie ke groeperingen neemt morgen deel aan een politieke manifestatie in de Waag, die duurt van tien tot vijf uur. Een en ander wordt ge volgd door een culturele manifestatie, waarop het gesproken woord en ondergeschikte plaats inneemt. Afvaardigingen van de PvdA, P.P.R, P.S.P., D'66, S.P., C.P.N., Arjos Leiden en het C.D.J.A. zijn vertegenwoordigd. De Leidse kerken verklaren zich eveneens soli dair met de actie 'Leiden tegen apartheid', wat in de meeste kerken tot uiting komt in het hou den van een themadienst. De werkgroep 'Ker ken - Zuid-Afrikadag' van de Leidse studenten Ekklesia (L.S.E.) heeft de belangstelling van de kerken gewekt. De L.S.A. heeft speciaal voor de kerken een informatiepakket samengesteld, dat een liturgisch- en een algemeen gedeelte bevat. In het Waaggebouw, dat zo ongeveer wel het centrale ontmoetingspunt van de anti- apartheidsactie genoemd kan worden, wordt vrijdag 21 december om 20.15 uur een kerk dienst gehouden. Herman Verbeek, landelijk voorzitter van de P.P.R. treedt als voorganger op. De L.S.E. toont maandag 17 december een col lage van televisieprogramma's over Zuid-Afri ka. De fragmenten geven een beeld van het da gelijks leven in Zuidelijk Afrika. Esau du Ples- sis werkt mee aan de avond, die om acht uur in het Trefcentrum aan het Rapenburg begint. Als afsluiting van de lessen, die in het Rijnlands Lyceum aan de Apollolaan in Oegstgeest zijn gewijd, wordt maandag 17 december om kwart over twee een forumdiscussie gehouden. Pander heeft de ideale oplossing om het 'glazen oog' mooi te kunnen wegbergen, achter een front van bloem-mahonie. De deurtjes draaien 270°. Het achterschot heeft ventilatie-openingen. Achter de 'laden' vindt u een extra ruimte voor bijvoorbeeld grammo foonplaten. Komt u even kijken nu er nog voldoende voorraad is. Speciale prijs 995.- Leiden: Breestraat 146 Botermarkt 21-22 DEN HAAG - AMSTERDAM - ROTTERDAM - EINDHOVEN - LEIDEN - GRONINGEN - ENSCHEDE LEIDEN Jubilea zijn pas echt feestelijke gebeurtenis sen als de jubilaris toont niet alleen een grote rijpheid te be zitten, maar tevens een jeugdi ge levenskracht. De jubilaris in dit geval was het Residen tieorkest dat gisteravond con certeerde in de Stadsgehoor zaal. De jeugdige kracht bracht de vaste gastdirigent in, Alain Lombard, van wie een inspiratie uitging die het orkest bezield musiceren deed. Twee werken op het program ma behoren stellig niet tot de meest diepzinnige van de mu ziekliteratuur, maar de buiten gewone muzikale spanning van de interpretatie maakte elk aspect van de stukken tot een muzikaal genot. De ouver ture Semiramis van Rossini klonk prachtig in al haar hu mor, de vierde symfonie van Tsjaikofsky boeide door virtu ositeit en grootsheid van klank, anderzijds door de ly riek en het pizzicatospel van de middendelen. Ook het solowerk op deze avond, Tsjaikofsky's vioolcon cert, dat behoort tot de meest bekende werken in de con certzaal, klonk op een bijzon dere wijze. Dit vioolconcert kan al snel vervallen tot een oppervlakkige virtuositeit, maar de Russische solist Zino Vinnikov wist dit te vermijden door in zijn spel vooral de ly riek van het stuk te laten spre ken. Hij bereikte dit door zijn volle, prachtige vibrerende toon en een enorme techniek waarmee-hij schijnbaar moei teloos het virtuose passage- werk bracht. Wellicht door dat gemak kwamen onderdelen wat ingetogen over, die juist effectbejagend moeten klin ken. Een buitengewone gevoe ligheid voor elke nuance wist een diepte aan de muziek te geven en deze weer tot iets in- trigerends te herscheppen. Het publiek dat ademloos had zit ten luisteren, bracht een ova tie aan een violist, die kortge leden uit Rusland emigreerde, na daar in korte tijd een be langrijke carrière gemaakt te hebben. Het is te hopen en te verwachten dat in het Westen hetzelfde voor Zino Vinnikov zal zijn weggelegd. Dirk Vooren LEIDEN De Stichting Openbare Bibliotheek Leiden kampt nu al geruime tijd met ruimtegebrek. Gelukkig is de oplossing in zicht met de naderende oplevering van het nieuwe onderkomen van de Centrale Bibliotheek in het ge restaureerde Herenlogement. Toch is ook dan de biblio theek nog niet uit de problemen. Dit komt voornamelijk door de nood in de filialen. De druk werd even van de ketel gehaald met de ingebruikneming van het nieuwe filiaal in de Merenwijk. Voor sommige filialen ziet de toekomst er wat rooskleuriger uit. Zoals voor de Centrale Jeugd Biblio theek aan de Plantage die ook in het Herenlogement wordt ondergebracht, het filiaal Noord dat begin volgend jaar in een ruimer onderkomen wordt gehuisvest, evenals het fili aal Steenschuur dat verplaatst wordt naar Morschkwartier. Ondanks het jaren voortdurende ruimtegebrek werden er in de bibliotheken toch tal van activiteiten ontplooid. Dit is te lezen in het jaarverslag van de openbare bibliotheek Leiden over 1978. In het kader van de kinderboekenweek werd een kinderjury gevormd die het beste kinderboek van het jaar uitkoos. Er wer den ouderavonden georganiseerd, kinderen in ziekenhuizen ont vingen uitleenboeken en een groep asth ma-patiëntjes kregen boeken mee op zomerkamp. Aan kleine clubhuizen werden boe ken uitgeleend. Er werden voorleesmiddagen gehouden en voor de vrijwilligers van de Stichting Bijstand Buitenlandse Werkne mers „Rijn en Lek" werden voorlichtingsavonden georganiseerd om een inzicht te geven van de mogelijkheden die de biblio theek aan buitenlanders biedt. Achtergrondinformatie over ten toonstellingen en musea werd verstrekt en wisselcollecties boe ken werden uitgeleend aan bejardentehuizen en verpleegtehui zen. LEIDEN Het stuk „Hello and Goodbye" van de Zuid- Afrikaan Athol Fugard dat gisteravond door Esta in het LAK gespeeld werd, gaat deze keer niet over de rassenpro blemen. Het is een stuk van herinneringen aan vroeger, en angst in het heden te leven. De verbitterde Hester Smit keert na vele jaren terug naar het ouderlijk huis om met haar verleden af te rekenen. Op haar 22e was ze weggelopen, waarbij ze aan haar jongere broer de zorg voor hun kreu pele vader overliet. De vader is een dominante figuur in het huishouden; de moeder heeft zich aan hem onttrokken door te sterven, Hester door weg te gaan, en Johnny door zich steeds meer met hem te ver eenzelvigen, en tenslotte hele maal in zijn huid te kruipen. Het stuk toont hoe Hester te rugkomt, ogenschijnlijk om al vast haar deel van de erfenis op te eisen, maar in werkelijk heid om de haart voor haar vader te voeden. Deze haat houdt haar overeind en geeft haar het gevoel dat ze afge daan heeft met haar verleden. Echter, op zoek naar het geld dat ergens verborgen moet zijn, komen allerlei jeugdhe rinneringen naar boven, met name die aan haar moeder. Het geld wordt niet gevonden, en Johnny moet bekennen dat de vader gestorven is. Zijn ei gen leven is hem echter te weinig, te inhoudsloos, zodat hij nog steeds doet alsof hij voor zijn vader zorgt. Hester vertrekt en laat Johnny achter in zijn droomwereld. Johnny, steunend op de krukken van zijn vader, wórdt zijn vader. Het eerste gedeelte van het stuk is compact geschreven, met enkele prachtige en tege lijkertijd trieste alleenspraken van Johnny die sterk aan Be ckett doen denken. Door een zwakke hint kan de toeschou wer reeds bevroeden dat de vader al dood is; hierdoor komt er een dubbele laag in het stuk. Het gedeelte na de pauze, waarin de waarheid naar buiten komt, is te uitge sponnen. Het is niet nodig al les te laten zeggen; sommige dingen kunnen beter onuitge sproken blijven, begrepen worden ze toch wel. Het spel van Esta was weer sterk en overtuigend. Hun En gels is altijd zeer goed ver staanbaar, wat niet van elke Engelse groep gezegd kan worden. Terecht wordt deze groep met grote regelmaat naar Leiden gehaald. Jacqueline Mahieu

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 5