jxielandfestival
wingt internationaal
te Stadsgehoorzaal uit
NV bekritiseert
partheidsreeiem
BIJZONDER AANBOD
VAN PANDER.
Pander
TED EASTON HEEFTAL NAMEN VOOR DE VIER ZALEN
Bezield voorjaarsconcert
van residentieorkest
Bibliotheek
houdt ruimtegebrek
Boeiend Esta in triest stuk
NA G10 LEIDSE COURANT VRIJDAG 14 DECEMBER 1979 PAGINA 5
het geheel eigene
i de decemberse
stdagen, de lichtjes
i Kerstmis, de
iebollen van Oudejaar
I het vermoeiende
niliebezoek op
Eeuwjaar, is „het
Jibliek" aan
Erandering van spijs
|e. Jan Harland,
drijfsleider van de
leidse Stadsgehoorzaal,
lekt een gezicht dat
koppie koppie" wil
zeggen en knikt
vergenoegd: ,ja, ik wist
precies wat ik deed met
die datum zo in de
eerste helft van januari
vast te leggen. In de
gehele wijde omtrek, in
heel Nederland zelfs
niet, is die dag iets op
jazzgebied te doen.
Iedereen kan dan naar
Leiden trekken en dat
zal men nooit betreuren.
Ha, let op mijn woorden
„Juist, als je het maar
weet", valt Cees Hugens
hem bij. Hugens pendelt
in toenemende mate
tussen zijn ambtelijke
secretariefunctie op het
Leidse stadhuis en zijn
bemoeienissen met
„Haagland Promotions".
Beide heren bereiden
zich terdege voor op een
jazz - evenement, dat
zaterdagavond en -
nacht 12 januari als
„Key Town '80" in het
complex de pan en de
zalen uit moet swingen.
„Key Town '80":
internationaal Dixieland
Festival in Sleutelstad
Een weergaloze dixieland -
manifestatie in Leiden.
Vertier, dat elk jaar moet
terugkeren. Leiden
dixielandstad. Kan er best
bij. „Uiteraard", daar is ook
Ted Easton, leider van Ted
Easton Jazz Band,
Nederlands meest tot de
verbeelding sprekende
dixielandformatie, en een
Istival-prominenten slaan spijkers met koppen; v. I. n. r. Jan Harland, Cees Hugens. Ed Verwey en Ted
ïston.
van de steunpilaren van
„Key Town '80", het
volkomen mee eens. In vier
zalen tegelijk; urenlang. Als
op een beurs. Verwacht
aantal enthousiaste
bezoekers: tussen de 1500 en
2000. Gisteren werden in de
artiestenfoyer van het
gehoorzaalcomplex al flinke
spijkers met koppen
geslagen. Moest ook wel,
want we hebben nog maar
een maand „te gaan". Daar
zaten ter standpuntbepaling
bijeen, met grote blocnotes
en budgetgegevens, met
plattegronden en stickers en
koffie, de kopstukken Cees
Hugens, Jan Harland, Ted
Easton en Ed Verwey, mede
- organisator.
„We moeten nu zo ongeveer
wel weten wat voor vlees we
in de kuip gaan krijgen",
meende Ted Easton, voor z'n
buurlui Theo van Est. „Het
moet een doorlopende
voorstelling worden, een
doorstroming ook. Iedereen
moet van de ene naar de
andere band of formatie, en
niet van het kastje naar de
muur, kunnen lopen. Dat
moet aangegeven worden.
Daar heb je, bijvoorbeeld,
die grote trekker van het
festival, de wereldberoemde
Engelsman met de gouden
klarinet, mr. Acker Bilk met
z'n Paramount Jazz Band.
Die gekke vent met z'n
bolhoed, daar komt iedereen
voor. Hoe die man blaast;
gewoon niet mooi meer.
Maar ook hij zal ingepast
moeten worden in het
geheel, zoals al die anderen.
Er is een waterdicht
draaiboek npdig". Vandaar
dat de heren de meest
uiteenlopende, beveiligde
aantekeningen maakten en
duidelijke afspraken
vastlegden. Easton weer: „en
wat zou je zeggen Van Roy
Williams met z'n trombone
Als je zo iemand kunt
strikken, moet je toch wel
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
van goede huize komen, hè.
Een sensatie, die man".
Hugens: „En dat komt,
samen met Johnny Barnes
een bariton - saxofonist
waar je beroerd van wordt,
in de goede zin des woords
dan), eventjes overvliegen
vanuit Londen. Na afloop
gaan ze meteen weer terug
om in Engeland verder te
spelen".
Mr. Acker Bilk met z'n
„knokploeg". Wow, wat een
sensatie. En dat is er nog
maar één. „Tussen twee
haakjes", kwam Cees
Hugens; „en platen
verkopen, hè, in de zalen.
Tegen een fancy
festivalprijs". „Natuurlijk",
vond ook Ted; „uitstekend
ook wat je daar voorstelt:
een soort jam session
achteraf, zo na half 1". „Kan
best", aldus Jan Harland,
„want we hebben permissie
tot 4 uur". Hugens: „In
Leiden zijn er nogal wat lui
die dat op prijs zouden
stellen". Ted Easton:
„Geweldig, maar dan niet in
de grote zaal; gewoon in een
mieterse rokerige ruimte.
Een lekker rommeltje met
Betty Smith, fenomenaal op
de sax en gek op bier, en
met saxofonist Danny Moss
erbij. Danny komt trouwens
steevast overal met z'n
vrouw Jeane Lamb, een
formidabele zangeres die in
werkelijkheid heus zo'n
lammetje niet is. En
daaromheen een triootje, dat
Leidse Dolf del Prado nog
aan het formeren is. Te
gek".
„En lampen, spots hè, veel
lampen in alle kleuren
behalve wit". Ted Easton
wilde de grote zaal wel even
zien. In het midden, tegen
de zijwand, laat Harland een
podium zetten waarop
dixieland gemaakt kan
worden. Een eiland in een
zee van fans die in een open
carré op tribunes kunnen
zitten. Van Est, die op
festivalterrein een erg grote
ervaring heeft, zag dat ook
wel zitten, of staan of zo. En
dan van die grote zaal naar
een ander dixielandterritoir:
de Foyer, de kleine zaal of
de koffiekamer boven. Daar
is voor ieders gading wat
mee te pikken op 12 januari
en in de vroege uurtjes van
de 13e. Easton achtte het
prachtgelegenheden voor
„alle categorieën:,
loopmensen, hosmensen,
hangmensen,
luistermensen". In de
koffiekamer vooral die
sfeerverlichting weer „en
een paar palmpies, want hier
treedt een heel mooie
zangeres op. En stapel gerust
in allerlei hoeken stoeltjes
op elkaar, want je hebt al
gauw van die gasten die moe
zijn en lekker effies willen
titten".
De heren waren het erover
eens, dat die kleine zaal
boven een beste gelegenheid
is voor mensen die wat aan
willen rommelen rond een
honkietonk piano; gewoon
mensen die zelf dixieland
willen maken. Moet ook
kunnen. Ted Easton, steeds
geestdriftiger (en zoiets moet
je hebben): „En geef die
zalen namen, jongens, vooral
namen. Die doen het. Je
kunt dan ook de
verschillende performances
uiteen houden. Een Louis
Armstrongzaal voor mijn
part, een Ted Easton Court.
Enfin, Jan, je ziet maar.
Denk er wel even aan: „niks
meer te vreten" mag er niet
bij zijn, met die jazzgangers.
Happen, happen en nog eens
happen; stapels broodjes,
slaatjes, kreketten, whisky;
en ijs, heel veel ijsblokjes.
Dat hoort bij dit jazzpubliek.
En flesjes pils". „Niet
tappen, dat loopt op een
fiasco uit", wist Jan
Harland; „misschien ergens
een taphoekje, hooguit".
Een haringkar werd een
aantrekkelijke gedachte
gevonden. „Als ze maar niet
met die haring gaan lopen",
een vooruitzicht van
Harland dat niet werd
overgenomen, op advies van
Easton: „jazzliefhebbers
maken geen troep Al mag
je niet verwachten, dat je ze
ongehoorde discipline kunt
bijbrengen". En dan Franse
kaas en een man met warme
worst. De koffiekamer
beneden vonden de heren
wel wat, als een soort „club"
met opgestelde monitoren
die het hele festival kunnen
vastleggen. Een fijn
overzicht en in de buurt van
het buffet. Ted Easton
doopte de koffiekamer
meteen tot „Sidney Bechet
Lounge". Voor zijn part.
Horen en zien komen op
„Key Town '80" volop aan
hun trekken, met ook die
Leidse Old Black Horse
Saloon Band en de semi -
Leidse Key Stork Jazzmen,
die dan onder andere tegen
swingende saxofoniste Betty
Smith moeten optornen. De
horeca van de
Stadsgehoorzaal in elk geval
is volgens Harland en
nieuwe restaurateur Rijntjes
volledig op dergelijke
evenementen ingespeeld.
Laat ze maar komen naar
het dixielandfestival. Met
z'n allen. Desnoods puilt de
Stadsgehoorzaal aan alle
kanten uit. En als het
spiegelglad is, op 12 januari
„Geeft niks", dacht Ed
Verwey, „de gemeente
Leiden heeft zout zat..." De
voorverkoop is inmiddels op
gang gekomen. Enkele
adressen: alle VVV -
kantoren, K O, Oude
Vest, kantoor
Groenoordhallen..
Toegangsprijs 17,50 (K O
f 16,50, CJP en 65+ pas15).
EN De industriebond FNV heeft
root stempel op de actie 'Leiden tegen
heid' gedrukt. Gistermorgen om negen
egonnen reeds de discussies, films en
lentaren van vakbondsvertegenwoordi-
3 T lit Zuid-Afrika. 's Avonds had een in-
ütift- en protestbijeenkomst plaats,
vakbondsleider Wim Kok sprak
ie multinationals en de wenselijk ge-
■kgg gedragskode.
dankzij de toevoer van olie, electroni-
iche 'PParaten en know how is het mogelijk
en. it systeem van apartheid te handhaven in
yjjj fcfrika. De Nederlandse regering zou eem
ie boycot van Zuid-Afrika moeten be-
illigen, wil ze meehelpen de apartheid te
aid s vakbondsleider Wim Kok
1lvon<^ tijdens de protestbijeenkomst in het
iius Clubhuis. Kok was ook bereid de
aald 'n eigen boezem te steken: „Binnen zes
1 wordt in de FNV een discussie op gang
m cht over de vraag of wij de stakingsfond-
ij i bedrijven moeten blijven steken die op
w andere manier zaken doen met de blan-
lani (Peking van Zuid-Afrika", aldus de heer
no. »De leden zullen moeten bekijken of ze
s v0 gen nemen met een minder rendement
laag f°ndsen als daar tegenover een princi-
verl rteüingname staat".
Ttiedag was geórganiseerd uit solidariteit
e zwarte arbeider in Zuid-Afrika. In het
jke Kort en Bondig', dat speciaal voor de actie
ig d< apartheid werd opgesteld, kwam de pro-
amel tiek van Zuidelijk Afrika aan de orde.
irwa wordt onder de aandacht gebracht, dat
ngei 'arte arbeiders in vergelijking met de
jd v en zeer slecht worden betaald. De zwarte
nden worden niet door de werkgevers en
erheid erkend en de zwarte werknemers
ti slechts werk tot een bepaald niveau ver-
■dactln' Zuidafrikaanse wetgeving bepaalt,
erk op hoger niveau alleen door blanken,
1 ha 0er(* ma^ wor(*en- Hoge mate van kritiek
de FN V-Leiden op bedrijven, die in Zuid-
r e f3 Wer^en met racistische wetten, die de
j1 1 'eidsregering heeft opgesteld. Het grote
tor van de FNV is, dat buitenlandse be-
Jfn zich niet tegen deze wetten verzetten
een bijdrage te leveren, kunnen Neder-
ïaa'ri6 ^beiders volgens de FN V-Leiden bij-
ekki kritische vragen aan hun directie
kal®Tl' een dergelijke actie resultaat kan
eren, wordt wel bewezen door het het
3 ikkingsconcern Van Leer. Een actie van
de industriebond met steun van de werknemers
leidde ertoe, dat Van Leer de zwarte vakbon
den heeft erkend. De FNV heeft doormiddel
van de kaderdag een bewustwordingsproces op
gang gebracht, dat hopelijk zal leiden tot alge
hele erkenning van de zwarte vakbonden.
Programma
De instituten van de Leidse Rijksuniversiteit
organiseren vanavond een teach-in in het Soci
ologisch Instituut. De gehele dag wordt gevuld
door sprekers, film, poëzie en discussie. Ook
vanavond organiseert het Leidse Vrijetijdscen
trum de manifestatie 'Pop tegen apartheid'. De
opbrengst komt geheel ten goede aan het
A.N.C., de bevrijdingsbeweging van Zuid-Afri
ka. Op deze avond wordt, behalve het maken
van veel muziek, ook de film 'brief aan Vor-
ster' van Roeland Kerbosch vertoond. De aan
vang is om negen uur.
Het merendeel van de in Leiden actieve politie
ke groeperingen neemt morgen deel aan een
politieke manifestatie in de Waag, die duurt
van tien tot vijf uur. Een en ander wordt ge
volgd door een culturele manifestatie, waarop
het gesproken woord en ondergeschikte plaats
inneemt. Afvaardigingen van de PvdA, P.P.R,
P.S.P., D'66, S.P., C.P.N., Arjos Leiden en het
C.D.J.A. zijn vertegenwoordigd.
De Leidse kerken verklaren zich eveneens soli
dair met de actie 'Leiden tegen apartheid', wat
in de meeste kerken tot uiting komt in het hou
den van een themadienst. De werkgroep 'Ker
ken - Zuid-Afrikadag' van de Leidse studenten
Ekklesia (L.S.E.) heeft de belangstelling van de
kerken gewekt. De L.S.A. heeft speciaal voor
de kerken een informatiepakket samengesteld,
dat een liturgisch- en een algemeen gedeelte
bevat. In het Waaggebouw, dat zo ongeveer wel
het centrale ontmoetingspunt van de anti-
apartheidsactie genoemd kan worden, wordt
vrijdag 21 december om 20.15 uur een kerk
dienst gehouden. Herman Verbeek, landelijk
voorzitter van de P.P.R. treedt als voorganger
op.
De L.S.E. toont maandag 17 december een col
lage van televisieprogramma's over Zuid-Afri
ka. De fragmenten geven een beeld van het da
gelijks leven in Zuidelijk Afrika. Esau du Ples-
sis werkt mee aan de avond, die om acht uur in
het Trefcentrum aan het Rapenburg begint. Als
afsluiting van de lessen, die in het Rijnlands
Lyceum aan de Apollolaan in Oegstgeest zijn
gewijd, wordt maandag 17 december om kwart
over twee een forumdiscussie gehouden.
Pander heeft de ideale
oplossing om het 'glazen
oog' mooi te kunnen
wegbergen, achter een
front van bloem-mahonie.
De deurtjes draaien 270°.
Het achterschot heeft
ventilatie-openingen.
Achter de 'laden' vindt u
een extra ruimte voor
bijvoorbeeld grammo
foonplaten. Komt u even
kijken nu er nog
voldoende voorraad is.
Speciale prijs 995.-
Leiden: Breestraat 146
Botermarkt 21-22
DEN HAAG - AMSTERDAM - ROTTERDAM - EINDHOVEN - LEIDEN - GRONINGEN - ENSCHEDE
LEIDEN Jubilea zijn pas
echt feestelijke gebeurtenis
sen als de jubilaris toont niet
alleen een grote rijpheid te be
zitten, maar tevens een jeugdi
ge levenskracht. De jubilaris
in dit geval was het Residen
tieorkest dat gisteravond con
certeerde in de Stadsgehoor
zaal. De jeugdige kracht
bracht de vaste gastdirigent
in, Alain Lombard, van wie
een inspiratie uitging die het
orkest bezield musiceren deed.
Twee werken op het program
ma behoren stellig niet tot de
meest diepzinnige van de mu
ziekliteratuur, maar de buiten
gewone muzikale spanning
van de interpretatie maakte
elk aspect van de stukken tot
een muzikaal genot. De ouver
ture Semiramis van Rossini
klonk prachtig in al haar hu
mor, de vierde symfonie van
Tsjaikofsky boeide door virtu
ositeit en grootsheid van
klank, anderzijds door de ly
riek en het pizzicatospel van
de middendelen.
Ook het solowerk op deze
avond, Tsjaikofsky's vioolcon
cert, dat behoort tot de meest
bekende werken in de con
certzaal, klonk op een bijzon
dere wijze. Dit vioolconcert
kan al snel vervallen tot een
oppervlakkige virtuositeit,
maar de Russische solist Zino
Vinnikov wist dit te vermijden
door in zijn spel vooral de ly
riek van het stuk te laten spre
ken. Hij bereikte dit door zijn
volle, prachtige vibrerende
toon en een enorme techniek
waarmee-hij schijnbaar moei
teloos het virtuose passage-
werk bracht. Wellicht door dat
gemak kwamen onderdelen
wat ingetogen over, die juist
effectbejagend moeten klin
ken. Een buitengewone gevoe
ligheid voor elke nuance wist
een diepte aan de muziek te
geven en deze weer tot iets in-
trigerends te herscheppen. Het
publiek dat ademloos had zit
ten luisteren, bracht een ova
tie aan een violist, die kortge
leden uit Rusland emigreerde,
na daar in korte tijd een be
langrijke carrière gemaakt te
hebben. Het is te hopen en te
verwachten dat in het Westen
hetzelfde voor Zino Vinnikov
zal zijn weggelegd.
Dirk Vooren
LEIDEN De Stichting Openbare Bibliotheek Leiden
kampt nu al geruime tijd met ruimtegebrek. Gelukkig is de
oplossing in zicht met de naderende oplevering van het
nieuwe onderkomen van de Centrale Bibliotheek in het ge
restaureerde Herenlogement. Toch is ook dan de biblio
theek nog niet uit de problemen. Dit komt voornamelijk
door de nood in de filialen. De druk werd even van de ketel
gehaald met de ingebruikneming van het nieuwe filiaal in
de Merenwijk. Voor sommige filialen ziet de toekomst er
wat rooskleuriger uit. Zoals voor de Centrale Jeugd Biblio
theek aan de Plantage die ook in het Herenlogement wordt
ondergebracht, het filiaal Noord dat begin volgend jaar in
een ruimer onderkomen wordt gehuisvest, evenals het fili
aal Steenschuur dat verplaatst wordt naar Morschkwartier.
Ondanks het jaren voortdurende ruimtegebrek werden er in de
bibliotheken toch tal van activiteiten ontplooid. Dit is te lezen in
het jaarverslag van de openbare bibliotheek Leiden over 1978.
In het kader van de kinderboekenweek werd een kinderjury
gevormd die het beste kinderboek van het jaar uitkoos. Er wer
den ouderavonden georganiseerd, kinderen in ziekenhuizen ont
vingen uitleenboeken en een groep asth ma-patiëntjes kregen
boeken mee op zomerkamp. Aan kleine clubhuizen werden boe
ken uitgeleend. Er werden voorleesmiddagen gehouden en voor
de vrijwilligers van de Stichting Bijstand Buitenlandse Werkne
mers „Rijn en Lek" werden voorlichtingsavonden georganiseerd
om een inzicht te geven van de mogelijkheden die de biblio
theek aan buitenlanders biedt. Achtergrondinformatie over ten
toonstellingen en musea werd verstrekt en wisselcollecties boe
ken werden uitgeleend aan bejardentehuizen en verpleegtehui
zen.
LEIDEN Het stuk „Hello
and Goodbye" van de Zuid-
Afrikaan Athol Fugard dat
gisteravond door Esta in het
LAK gespeeld werd, gaat deze
keer niet over de rassenpro
blemen. Het is een stuk van
herinneringen aan vroeger, en
angst in het heden te leven.
De verbitterde Hester Smit
keert na vele jaren terug naar
het ouderlijk huis om met haar
verleden af te rekenen. Op
haar 22e was ze weggelopen,
waarbij ze aan haar jongere
broer de zorg voor hun kreu
pele vader overliet. De vader
is een dominante figuur in het
huishouden; de moeder heeft
zich aan hem onttrokken door
te sterven, Hester door weg te
gaan, en Johnny door zich
steeds meer met hem te ver
eenzelvigen, en tenslotte hele
maal in zijn huid te kruipen.
Het stuk toont hoe Hester te
rugkomt, ogenschijnlijk om al
vast haar deel van de erfenis
op te eisen, maar in werkelijk
heid om de haart voor haar
vader te voeden. Deze haat
houdt haar overeind en geeft
haar het gevoel dat ze afge
daan heeft met haar verleden.
Echter, op zoek naar het geld
dat ergens verborgen moet
zijn, komen allerlei jeugdhe
rinneringen naar boven, met
name die aan haar moeder.
Het geld wordt niet gevonden,
en Johnny moet bekennen dat
de vader gestorven is. Zijn ei
gen leven is hem echter te
weinig, te inhoudsloos, zodat
hij nog steeds doet alsof hij
voor zijn vader zorgt. Hester
vertrekt en laat Johnny achter
in zijn droomwereld. Johnny,
steunend op de krukken van
zijn vader, wórdt zijn vader.
Het eerste gedeelte van het
stuk is compact geschreven,
met enkele prachtige en tege
lijkertijd trieste alleenspraken
van Johnny die sterk aan Be
ckett doen denken. Door een
zwakke hint kan de toeschou
wer reeds bevroeden dat de
vader al dood is; hierdoor
komt er een dubbele laag in
het stuk. Het gedeelte na de
pauze, waarin de waarheid
naar buiten komt, is te uitge
sponnen. Het is niet nodig al
les te laten zeggen; sommige
dingen kunnen beter onuitge
sproken blijven, begrepen
worden ze toch wel.
Het spel van Esta was weer
sterk en overtuigend. Hun En
gels is altijd zeer goed ver
staanbaar, wat niet van elke
Engelse groep gezegd kan
worden. Terecht wordt deze
groep met grote regelmaat
naar Leiden gehaald.
Jacqueline Mahieu