InWarmondse „slagerij"
groeien zijden kunstbloemen
Buurthuis Groenoord
leert b ui tenlandse
je ugd Ned er 1 an ds
21 november zeggen we hallo' tegen tien volslagen onbekenden
HANDVAARDIGHEID VLAK VOOR DE SLOOP
Inkomen als norm
voor toewijzen
premiewoningen
1L1STAD/REGÏQ
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 7 NOVEMBER 1979 PAGINA 4
Nog een paar weken
respijt voor een brok
historie in steen, maar
dan wordt er korte
metten gemaakt met de
aloude slagerij van Van
der Vooren aan de
Warmondse Dorpsstraat.
Dan komen de slopers
en is het definitief
gedaan met de winkel
die honderdvijfenvijftig
jaar overeind is
gebleven. Met het achter
de slagerij liggende
woonhuis is het nog
eerbiedwaardiger
gesteld; dat heeft even
een bestaan van meer
dan driehonderd jaar
achter de rug. Weg met
de boel.
Opgeruimd staat netjes, zo
lijkt het wel, daar aan de
Dorpsstraat. Maar de
toekomst gaat daar goede
sier maken, want ter plaatse
komen twee nieuwe huizen
te staan, die helemaal zullen
passen in de sfeer van een
respectabele bejaarde dorps -
straat. Zo zal de voorgevel
van de nieuwbouw sterk
gelijken op die'van de
verdwenen winkel (die
overigens al een paar jaar
niet meer als slagerswinkel
gebruikt werd). Er blijft
sprake van een
karakteristiek hoog dak met
een vrij lage goothoogte.
Nieuw met een oud aanzicht
dus.
Op het ogenblik is het in de
ten dode opgeschreven
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
li?
voormalige slagersruimte
echter nog een drukte van
belang. Met het oog (van
velen) op de naderende
decemberse feestdagen heeft
mevrouw Bep Eggen een
bewonderenswaardige
zelfwerkzaamheid ontplooid.
Als in een soort Eggen -
shop ligt er een bonte
verzameling van creatieve
produkten die de
Warmonders op aardige
ideeën kunnen brengen,
zowel voor „de Sint" als
voor de kerstdagen. Nu is
Bep Eggen op dit creatieve
gebied allang geen
onbekende meer. Al jaren
brengt zij haar tijd creatief
door, bijvoorbeeld met het
geven van cursussen, en in
haar dagelijkse doen
inspireert zij de schooljeugd
met haar creativiteit.
Steeds weer wat anders. Al
enige tijd heeft Bep Eggen
haar artistieke vaardigheid
gewijd aan een artikel, waar
- zo heb ik opgemerkt -
droogbloemen - arrangeur
en optaster van derzelver
boeketten Arie van der
Lippe uit Noordwijk een
opmerkelijk broertje aan
dood heeft: zijden bloemen.
Inderdaad, mevrouw Eggen
vervaardigt met verve
natuurzijden kunstbloemen
en ze zal zich door Arie's
opvattingen zeker niet uit
het lood laten slaan. Op haar
manier houdt Bep Eggen
ook van droogbloemen, die
je bij haar in de „slagerij" in
enkele bosjes aan de muren
kunt zien neerhangen. Nu
hebben de kunstuitingen
van Bep Eggen en die van
Arie met elkander gemeen,
dat je ze geen water hoeft te
geven. Die moeite kan men
zich besparen.
Maar ga eens kijken, in de
winkel van mevrouw Eggen.
Er zijn in ieder geval heel
wat vrouwen die net zoals
Bep Eggen weg zijn van
zijden bloemen, die in erg
mooie boeketten staan
uitgestald. Op de dinsdag -
en donderdagochtenden,
tussen tien en twaalf uur, is
mevrouw Eggen in de
winkel demonstrerend met
die bloemen bezig. „Wat ik
doe, kunt u ook", verzekert
zij de belangstellende
bezoeksters. Maar er zijn er
maar weinigen die na één
enkele keer de bloemen van
Bep Eggen al kunnen
namaken. Daarom is
mevrouw Eggen van plan, in
januari '80 met zo'n zijden
bloemencursus te beginnen.
Bep Eggen: „Er kunnen dan
verschillende bloemen
worden gemaakt waaruit
een mooi boeket is samen te
stellen". In de winkel (die er
in januari niet meer zal zijn,
dus zal naar een andere
gelegenheid moeten worden
omgezien) staan nu al
respectabele rozen,
anemonen, fresia's en
chrysanten te kijk en zelfs
een voortreffelijke papaver.
Liefhebbers zullen
onmiddellijk bemerken, dat
de bloemen er geenszins als
„namaak" uit zien; iedere
„bloem" is voorwaar een
kunstwerkje op zich.
Warmonders (ook
mannelijke amateurs zijn bij
Bep van harte welkom) die
graag zo'n blijvend boeket
willen leren maken, kunnen
nog enige tijd op dinsdag -
en donderdagochtend een
kijkje komen nemen in de
slagerswinkel.
VRIENDELIJKHEIDSKRUISTOCHT VAN MCCORMACK BROTHERS
"Daar stond de hoofdredacteur van deze
krant even te kijken. Hij kreeg een brief
uit Amerika. Niets bijzonders natuurlijk; de
man ontvangt dagelijks verzoekjes „om
opneming van dit stukje in uw veel
gelezen blad" uit de States. Toch wjas deze
brief vrij apart. Hem werd gewezen op de
„zesde gedenkdag van Hallo Dag,
Internationaal". Het keurig getypte
„schrijven" kreeg al als aanhef „Hallo", op
het papier, dat een briefhoofd in
vredesgroen reliëf heeft. De inleidende
informatie moet in het Nederlands zijn
vertaald door iemand die jaren geleden uit
Nederland is geëmigreerd, om onduidelijke
redenen. Hier wijzen de foutjes en
anglotypische zinsconstructies op. „Hello
Day International" viel even met de deur
in huis: „Op 21 november miljoenen
mensen in de hele wereld zullen iets ergs
gewoons doen. 21 november is de zesde
gedenkdag voor Hallo Dag.
Alle mannen en vrouwen in de wereld die
besluiten om van 21 november een speciale dag te
maken, gaan „Hallo" zeggen tegen tien mensen
met wie ze nog nooit eerder gesproken hebben.
We zouden het erg waarderen als u dit wilt
doorgeven aan uw lezers en aan hun een
uitnodiging te geven om deel te nemen. En, als u
dit een goed idee vindt, zouden we een
anderschreven brief met begrip voor de Hallo Dag
erg waarderen. Hartrlijk bedankt".
Als je de kromheden eruit laat, komt er verder
een duidelijke opzet naar voren. Die opzet wil ik
nu maar volgen, en de hoofdredacteur is van nu
af ontslagen van z'n plicht tot antwoorden. De
brief is ondertekend door drie, kennelijk oud -
Schotse, Amerikaanse broers, de McCormack
Brothers. Michael, Tom en Brian. Hun leven
slijtend in Omaha (waar in '44 een
invasiestrandgedeelte naar werd genoemd),
Nebraska. Die jongens McCormack zijn bezig om
zoveel mogelijk mensen te laten weten, dat 21
november de zesde Hallo Dag verjaardag is. „Een
dag dat iedereen die wil meedoen „hallo" zegt
tegen tien mensen die hij nog nooit eerder heeft
gesproken. World Hello Day is the first world -
wide, non - political, non - racial, non -
denominational holiday that the world's people
have ever taken part in. Ofwel: je zegt Hoi, hallo,
goeie morgen, mógge, een zeer goeden dag of wat
voor ontwapenend vriendelijks dan ook tegen tien
onbekenden, en je doet de McCormacks een erg
groot plezier. En waarschijnlijk een heleboel
andere mensen ook. Het is de eerste
wereldomvattende, niet politieke, niet racistische
en niet aan een of andere groepering gebonden
soort feestdag waaraan de mensen op deze aarde
ooit hebben deelgenomen.
Michael McCormack dacht voor het eerst aan het
idee van een World Hello Day in 1973, toen hij
nog studeerde aan de universiteit van Harvard.
Destijds stonden Egyptische en Israëlische legers
klaar voor een (nieuwe) oorlog; Henry Kissinger
pendelde heen en weer tussen vijandelijke landen
en Amerikaanse troepen stonden tot en met
paraat. Michael wilde toen wegen voor
communicatie vinden, zodat de mensen met
elkaar wilden praten in plaats van met elkaar te
vechten. En hij wilde 21 november zien als een
Wereld Hallo Dag. Dat jaar werden 1360 brieven,
geschreven in zeven talen, gestuurd naar
staatshoofden en communicatie media over de
hele wereld om de mensen over die 21ste
november in te lichten. McCormack schat, dat hij
in dat jaar 300 miljoen mensen bereikte met zijn
idee.
Sindsdien (ik geef globaal aan, wat McCormack's
informatie behelst) kwamen brieven met
aanmoediging en bijval binnen van staatshoofden,
voorzitters van internationale organisaties, van
volwassenen, studenten en kinderen. Ze zeiden
allemaal, dat ze deze poging om wereldvrede te
bevorderen waardeerden. „In 1978 bereikte ons
idee meer dan een miljard mensen", schreven de
McCormack Brothers aan de hoofdredacteur. En
daar komen nu dan weer zo'n vijftigduizend
aardbewoners bij, zal ik maar zeggen, als u dit
gelezen heeft.
Michael, Tom en Brian McCormack weten van
geen ophouden. Dit jaar hebben de broers 4000
brieven in 40 talen geschreven naar nieuwscentra
en vooraanstaanden in ieder land dat je je maar op
aarde kunt voorstellen om nog veel meer mensen
aan te moedigen, deel te nemen aan deze wereld -
feestdag. Men kan de broers laten weten, dat hun
initiatief op prijs wordt gesteld en dat men mee
wil doen. U kunt schrijven naar „Hello Day
International", p. o. Box 993, Ömaha, Nebraska
68101, United States of America. Dat kan ook best
in het Nederlands, want die McCormack
idealisten hebben daar blijkbaar hun mensen
voor. Eigenlijk is het helemaal niet zo gek, wat die
jongens willen. Er zijn slechtere initiatieven
ontwikkeld in de loop der tijdc-tt U hoeft 21
november alleen maar vriendei- jk ha To te zeggen
tegen een stuk of tien iemanden, en het schieten
wordt weer voor enige tijd uitgesteld. Van harte
aanbevolen. Met vriendelijke groeten, de drie
McCormacks; die er heel wat werk van hebben
gemaakt.
EENHEID TUSSEN GROEPEN BEWONERS MOET WORDEN HERSTELD
LEIDEN De staf van het
buurthuis van de wijk
Groenoord begint deze
maand cursussen voor bui
tenlandse jongeren. De be
doeling hiervan is, dat de -
veelal Marokkaanse- jonge
ren in de wijk de Neder
landse taal onder de knie
krijgen en zodoende meer
contacten kunnen leggen
met Nederlandse leeftijdge
noten. Als de sociaal
werkers van Groenoord er
inderdaad in slagen de bui
tenlanders uit hun isole
ment te halen, hopen zij
daarmee te bereiken, dat de
eenheid tussen de bewoners
in de wijk wordt hersteld.
Nederlanders en buitenlan
ders in één wijk moeten als
een groep naar voren kun
nen treden; zeker in een
wijk waarvoor bestem
mingsplannen op stapel
staan, is onderling contact
zeer belangrijk.
Het initiatief tot de integre
rende activiteiten is eigenlijk
ontstaan door de komst van
een stagiaire van de sociale
academie uit Den Haag. Een
van de stage-opdrachten van
Ruud Post was, dat hij zich
met de problematiek rond
buitenlandse jongeren moest
gaan bezighouden.
De praktijk leerde, dat bui
tenlandse kinderen tot onge
veer tien jaar wel door Neder
landse leeftijdgenoten werden
geaccepteerd. Dit komt door
dat deze kinderen hier vaak,
zijn geboren en dus bijna geen
taalbarrière kennen. De in
Nederland heersende waar
den en normen kunnen deze
kinderen doorgaans zonder al
te veel moeite accepteren. Bij
kinderen in de leeftijdsgroep
van elf tot vijftien jaar bleek
de integratie aanmerkelijk
minder goed te vlotten. De
buitenlanders hokten hard
nekkig in hun eigen besloten
wereldje samen en confronta
ties met Nederlandse jongeren
verliepen verre van voorspoe
dig. De minderheden werden
uitgelachen en belachelijk ge
maakt; van positief contact
was geen sprake. „De kinde
ren hebben wel degelijk be
hoefte aan enige vorm van
contact. Op woensdag organi
seren wij een sportmiddag
voor kinderen van acht tot
veertien jaar in de Prinses
Marijkeschool. Wat blijkt? De
Nederlandse kinderen komen
niet sporten, omdat de televi
sie kennelijk meer trekt. Als
wij (jeugdleiders van het club
huis, red.) zonder Nederland
se aanhang naar de sportzaal
gaan, hobbelen de Marokka
nen enthousiast achter ons
aan", aldus Theo Janssens,
één van de aan buurthuis
Groenoord verbonden sociaal
werkers. -
Voorbereiding
Om zo veel mogelijk buiten
landers te trekken heeft Ruud
Post de technische scholen en
LEAO's in de omgeving be
zocht om de buitenlanders op
het gebeuren attent te maken.
Ook werd een folder door de
wijk verspreid, waarop zowel
in het Nederlands als in het
Marokkaans de activiteiten
staan vermeld. Theo Janssens:
„Van twee tot vier helpen we
bij het huiswerk maken en
het leren van de Nederlandse
taal. Van vier tot vijf organi
seren we, eigenlijk als lokker
tje, een soos. De kinderen
kunnen flipperen, kaarten en
platen draaien. Af en toe wor
den er films vertoond." De
vrouwencursus op de maan
dagavond werd ook aangegre
pen om aan de plannen be
kendheid te geven. De vrou
wen werden gevraagd hun
kroost van de dinsdagmidda
gactiviteiten op de hoogte te
stellen.
Om het programma verant
woord te presenteren, werd
bij de Stichting Rijn en Lek
(een stichting die zich bezig
houdt met buitenlanders in de
regio Leiden) lesmateriaal ge
kocht. Deze 'taalmethode bui
tenlandse jongeren' is speciaal
voor dergelijke projecten ont
wikkeld. Bij 'Rijn en Lek'
werden oriënterende gesprek
ken gevoerd en advies inge
wonnen. „We weten nu hoe
we het lesmateriaal moeten
hanteren. Bovendien is er
voor de onderwijzer een in
structieve bijlage.", aldus
Theo Janssens.
Noodzaak
De cursus, die op den duur
volledige integratie tot gevolg
moet hebben, is zowel voor
Nederlanders als voor het
steeds groeiende aantal bui
tenlanders van belang. Ten
eerste natuurlijk is het wel en
wee van de buitenlandse jon
geren ermee gebaad. Maar het
buurtcomité wil met de bewo
ners duidelijk verder gaan
dan alleen de 'opvang' van
jongeren. In de wijk vestigen
Sociaal werker Theo Jansen: „Buitenlandse kinderen
hebben wel degelijk behoefte aan contact. Wellicht
meer dan de Nederlandse jeugd."
zich steeds meer buitenlan
ders, veelal aangetrokken
door de relatief goedkope wo
ningen. In het verliep kon de
verlangde integratie geleide
lijk plaatsvinden doordat het
slechts op kleine aantallen
ging. Thans is de integratie
veel moeizamer. Soms is er
zelfs sprake van een regel
rechte confrontatie waarin de
leef-, woon- en werksituatie
botsen. De houding ten op
zichte van de grotere aantal
len buitenlanders wordt min
der tolerant. Het buurtcomité
probeert, dit probleem op te
lossen, bijvoorbeeld door aan
te dringen op de komst van
een derde sociaal werker, die
zich vooral met de buitenlan
ders zou moeten bezighouden.
Groenoord geeft met deze
ideeën in elk geval blijk van
een goede wil. De bewoners
lijken ervan overtuigd te zijn,
dat een volledige integratie
noodzakelijk is. Deze opstel
ling geeft elk integratie
project een goede kans van
slagen.
WIM BUNSCHOTEN
LEIDERDORP De gemeente Leiderdorp zal het inkomen
als norm gaan hanteren voor de toewijzing van premie-
koopwoningen in de toekomstige wijk Buitenhof.
De commissie Maatschappelijk Welzijn bleek gisteravond tijdens
een eerste gedachtenwisseling over dit onderwerp geen bezwaar
tegen een dergelijke regeling te hebben. Gedacht wordt om de
maximum inkomensgrens parallel te laten lopen met de rijk
spremieregeling. De premie A-woningen mogen aan stichting-
skosten niet meer bedragen dan 130.000.». Voor de B-wonin
gen gelden stichtingskosten van maximaal 160.000.-. Om voor
premie in aanmerking te komen mag men niet meer verdienen
dan 50.000.-. De commissie voelde er ook veel voor de goedko
pere vrije sectorwoningen tot 225.000.- onder de gemeentelijke
toewijzingsregeling te brengen. In het verleden werd dit aan de
aannemers overgelaten. Mevr. C. Huijgen-van Boven (VVD) had
hier nogal moeite mee. Zij stelde zich op het standpunt dat de
gemeente geen taak heeft bij de toewijzing van woningen die
niet met overheidssteun worden gebouwd.
Leiderdorp wil af van
voorkeursbehandeling
sefensie en universiteit
LEIDERDORP De gemeente Leiderdorp wil af van het
recht van voorkeur die het ministerie van defensie en de
Leidse universiteit hebben bij de toewijzing van leeggeko
men Engelendaalflats. Beide instanties hebben dit recht
destijds verkregen bij de toekenning van extra woningcon
tingenten aan Leiderdorp.
„Ik vind dat er na tien jaar best een eind aan deze regeling zou
mogen komen", zo verkondigt wethouder A. H. Meerburg
(CDA) van Volkshuisvesting. Achterliggende reden voor zijn
6tellingname is, dat de gemeente Leiderdorp de vrijkomende
flats, gezien de groter wordende wachtlijst, heel goed voor eigen
woningzoekenden kan gebruiken. Wethouder Meerburg wil niet
zonder meer een einde aan de regeling maken. Hij wil met de
betrokken instanties rond de tafel gaan zitten, teneinde te ko
men tot een afbouw van de regeling in een periode van zes jaar.
Van de 650 flats heeft defensie er 187 en de Rijksuniversiteit
Leiden 50 in gebruik.
bin
op
n er-
je
als
h et-
zou-
eens
irven
men-
Handvaardigheid in de oude slagerij aan de Dorpsstraat, met Bep Eggen (tweede van rechts) aan de
bloemen en dames die poppetjes onder handen hebben.
