Het van tweede gezicht de beautyfarm IMIHUSUT Koude salades goed voor slankelijne BINNENLAND SPIEGELTJE, SPIEGELTJE AAN DE WAND Alles over hout HET HELE HUIS GESTOOKT OP HOUT in Ahoy Rotterdam Open haard gaat fusie aan met c.v. LEIDSE COURANT MAANDAG 15 OKTOBER 1979 PAGINA 9 Tiny Francis Gerard Croné Hout als bouwma teriaal, als versie ring en als grond stof voor de meu- tri bel fabricage wordt steeds meer gevraagd ;c, ondanks de stij- nij gende prijzen. Zo wel vakman als doe-het-zelver grijpt naar hout; de kunststoffen raken een beetje - uit. nti - Hoe hout te ver ts] werken valt is van 16-20 oktober te zien in het Ahoy-Complex in Rotterdam op de 9de Internationa le vakbeurs op het gebied van hout en houtbe werking, Ira HOUT'79. Op een tentoon stellingsopper vlakte van 15.000 m2 zullen op circa 170 stands pro- dukten worden getoond uit 27 landen, o.a. uit Nederland. Bel gië, West-Duits la nd. Frankrijk, Engeland, Dene marken, Polen, Zweden, Finland, Noorwegen, \Joe- gosla vië. I talie, Oostenrijk, Zwit serland, Japan en Amerika. In de Glazen Zaal zal een speciale expositie worden ingericht van meubelen, hout en houtprodukten uit Peru, Swazi land, Guinea Bis sau, Guyana, Zai re, Sri Lanka, Kongo, Philippij- nen, Pakistan, In donesië en India. Op een ruimte van ca. 800 m2 zal een houtinforma tiecentrum wor den opgebouwd, waarin gedocu menteerd voor lichting over hout, houttoepas singen en houtbe werking kan worden verkre gen. De vakbeurs HOUT'79 is dage lijks geopend van 10.00 tot 17.00 uur. Donderdag en vrijdag tevens van 19.00 tot 22.00 uur. De toegangs prijs bedraagt 6,- per persoon. Nederland telt zo'n 300.000 open haarden. Onder het motto: „Ja gezellig zo'n open vuur" de hond, de poes en de kindertjes bloot op het vachtje, belicht door het flak kerend vlammenspel hebben de laatste jaren duizenden een open haard laten aan leggen of zelf gebouwd. Puur voor de gezel ligheid, laten we wel wezen, want voor de warmte in huis hoef je geen open haard te stoken. Daar kunnen vele generaties Engel sen, die van voren warm, van achteren ijskoud familiaal rond het vuur gegroe peerd zaten op barre, mistige winteravon den, u alles over vertellen. Er wordt zelfs gezegd dat de Schot en de Engelsman daar het stijve in hun karakter van hebben over gehouden. Jawel, vertel die iets over de ge zelligheid van de open haard! Tijden veranderen, Engelsen en open haarden blijven betaan. Iedereen kreeg centrale ver warming, miste de gezellig snorrende kachel van vroeger, de geur van cokes en dennehout. Wim Sonneveld ging zingen over het „dorpje van mijn vader" en Gerard Cox over de tijd dat een kruik mee naar bed nog „zo gewoon" was. In de nieuwe nostalgiegolf braken er gou den tijden aan voor de fabrikanten van open haarden. Iedereen bijna had toch centrale ver warming en met een cv-radiator in je rug is een open haard best uit te houden. Ja, zelfs ge zellig. Jan en Trees kochten er een, Piet en Gerda konden niet achterblijven en bouwden er zelf een, en Kees, en Wim en die andere Jan. En nu, het lijkt een modern sprookje, bla zen ze met hun driehonderdduizenden een bos zo groot als de stad Amsterdam de lucht in. Er- reg gezellig, ja, ja. Weer veranderden de tijden. De Engelsen, de open haarden, Jan, Piet, Wim blijvpn bestaan. Maar het aardgas raakt op, de olie raakt op. Stoken wordt steeds duurder. Geen wonder dat iedereen ging nadenken hoe die warmteë- nergie van de open haard, die vlotweg de schoorsteen wordt uitgezogen terug te winnen zou zijn. Er zijn systemen in de handel geko men die een luchtstroom achter de haard door voerden waardoor een redelijke behaaglijkheid in het hele vertrek ontstond. De meest logische oplossing is natuurlijk de open haard onder deel te maken van de reeds bstaande centrale- verwarmingsinstallatie. Een ei van Columbus, maar om het te verwezenlijken moet men van goeden huize komen. Zoals gezegd is het de meest logische oplossing. Om twee redenen. Allereerst is het in de mees te huizen zo, dat de thermostaat van de centra le verwarming in de kamer is gemonteerd waar ook de open haard staat. Brandt de open haard dan geeft de thermostaat al 'gauw de verwarmingsketel het seintje: ophouden met branden. Dat betekent dan wel dat de rest van het huis in ijzige kou gedompeld is. Tweede re den: als de open haard zou kunnen fungeren als tweede opwarmer van het cv-systeem, dan betekent dat automatisch dat er kostbaar aard gas wordt bespaard als de open haard brandt, terwijl het huis toch behaaglijk blijft. De oplossing lijkt nu gevonden te zijn bij de Recal open haard, die binnenkort in Neder land op de markt komt. Deze haard is voorzien van een watercircuit dat aangesloten wordt op de centrale verwarming. Zo neemt de Recal open haard tijdens het branden volledig de taak van de cv-kachel over en wordt het hele huis gestookt op... hout. Een interessante ontwikkeling, want niet al leen wordt hierdoor jaarlijks een enorme hoe veelheid energie bespaard, ook de CV-stook- kosten gaan omlaag, omdat hout goedkoper is. Verstookt men jaarlijks voor 450,- hout, dan geeft de cv evenveel warmte als wanneer er voor circa 2000 m3 aan gas verstookt wordt. De werking is even simpel als doeltreffend. Schuin tegen de achterwand van de Recal be vindt zich een soort radiator waar het cv-wa- ter doorheen stroomt. Als deze radiator nu door het haardvuur verwarmd wordt, geeft hij warm water af aan de cv en maakt hij de cv- brander overbodig. Brandt de open haard niet. dan dient het circulatie-element als extra radi ator. In feite komt het hierop neer: in de open haard wordt een element ingebouwd in de vorm van een buisvormig rooster, gevat in een versierde haardplaat, die vervaardigd is uit een legering van 11 verschillende metalen met een uitzonderlijk hoge warmtegeleidingsgraad. Een isolatie van hoogbestendige steenwol be vindt zich achter de plaat. Het element wordt dan als warmtebron aangesloten op de centrale verwarming. Verder is het gewoon een kwes tie van open haard stoken. Hoe meer vuur, hoe meer recuperatie van calorieën. Voor de doe-het-zelvers die met bang zijn aan hun verwarming te gaan sleutelen en hun al bestaande open energieverslinder willen ver bouwen zij gezegd dat de achterplaten met ra diator los verkrijgbaar zijn. Al naar gelang de afmetingen variëren ze in prijs van 995,- tot f 1330,-. Aan goede raad en maatschetsen helpt u firma De Backer, postbus 10033, Til- burg. UITDAGING MET KAAS Naar aanleiding van het onlangs gehouden Nederlands nationaal kaaskeurconcours, waaraan rond 300 handelaren deelnamen met als doelstelling de vakkennis te verhogen, een paar recepten die aan de orde kwamen in de Goudse Schouwburg, waar een feestelijke bijeenkomst was. Gouden, bronzen, zilveren en verguld-zilveren medailles werden uitgereikt voor de beste kazen. De gouden kaasboor kreeg de heer H. Ruygh uit Opmeer. SALADE TROPICAL Ingrediënten: 1 blikje mandarijntjes, 1 banaan, 1 appel, sap van halve citroen, 3 augurkjes, 200 gr. belegen Goudse kaas, 2 eetlepels Bulgaarse yoghurt, zout, peper, kerrie. Mandarijntjes laten uitlekken; banaan en appel in kleine stukjes verdelen. Hieraan citroensap toevoegen. Kaas en augurkjes in smalle reepjes verdelen. Yoghurt, zout, peper en andere ingrediënten aan de massa toevoegen. Opdienen in coupeglazen. GROENTE-KAA SSALADE MET EEN SAUSJE Benodigdheden: 1 pot fijne doperwten (ca. 240 gr.), 1 pot worteltjes (ca. 350 gr.), 1 blikje champignons (ca. 200 gr.), 1 pot of blikje aspergestukjes (ca. 300 gr.) Voor het sausje: 100 gr. mayonaise, 3 eetlepels koffieroom, zout, peper, 1 theelepel mosterd. 1 eetlepel wijnazijn. 1 theelepel suiker, klein uitje, 2 eetlepels gehakte peterselie. Alle groenten goed laten uitlekken in een zeef of vergiet, kaas in blokjes snijden. Saus maken met alle ingrediënten erin en mixen met het kaas-groentemengsel. Alles 1 uur laten intrekken. Serveren met een gekoelde Beaujolais, naar Franse traditie. Weliswaar geen schuimbad, maar voor de gezondheid en de schoon heid moet het een tovermiddel zijn: een mengsel van koffie en ana nasstengels uit Hawaii. De rimpels in het voor hoofd komen als vanzelf, wanneer men leest wat het Duitse consumentenblad „Test" onlangs wist te mel den over beautyfarms, schoonheidschalets, kuur oorden en wat dies meer zij, die niet alleen bij onze oosterburen bijzonder popu lair zijn, maar die ook veel vuldig worden bezocht door Nederlandse vrouwen die denken aan een grondige opknapbeurt toe te zijn. Men laat zich verleiden door sappige aanbiedingen als: „Ontbijt op bed", „Wel dadige kruidenbaden", „Massage", „Zwemmen, re laxen en verder luieren", in de hoop na de gezondheids- /schoonheidskuur verjongd, afgeslankt, verfraaid en met minder rimpels weer huiswaarts te keren. Over ergernis wordt in geen enkele advertentie gerept, maar de resultaten van het onderzoek van „Test" liegen er niet om. Er schort nogal het een en ander aan de zoge naamde oppepinstituten, de gunstige uitzonderingen niet te na gesproken. Bijtanken, ontspannen, zich verpozen, is het ideaal van ongeveer 20.000 personen per jaar. De leeftijd der gezondheid- en rustzoekenden begint al bij 20 jaar, de doorsnee-leeftijd ligt tussen de 30 en 50 jaar, maar er zijn ook bejaarden die de stap wagen. Dit bijtanken echter blijkt vaak gepaard te gaan met ergernissen. Op verzoek van „Test" ging onlangs een aantal vrouwen èn mannen op stap om zich een hele week lang eens heer lijk te laten „verwennen" bij een van de hun opgegeven adressen. Bij het onderzoek waren 13 schoonheidsfarms betrokken en 36 bij een nor maal hotel of Kurhaus aange sloten instellingen met een ltj schoonheidsprogram ma". Het begin De moeilijkheden oegonnen gelijk al bij het begin. Meer dere farms moesten één of meerdere malen gemaand worden de boeking te bevesti gen, reserveerden een kamer soms tweemaal en bereken den uit de lucht vallende kos ten als „Kurtax", die niet in de prijslijst voorkwamen. Bij één op de vijf „farms" uit de test was geen dieetkost te krij gen; bij negen andere werd weer geen normaal voedsel geserveerd. Bij weer andere leek het zogenaamde slank heidsmenu naar niets en als men bij het ontbijt een stukje worst wilde hebben, moest elk plakje extra betaald worden. Men presteerde het zelfs de gasten naar nabijgelegen pen sions te sturen om daar in een schuimbad te kruipen. Bedenkelijker wordt het als men, zoals in Chalet de Beau té (Bad Nauheim), een nauwe lijks aan calorieën toereikend menu serveert, zonder vooraf gaande medische goedkeuring van dit vermageringsdieet. Eén der testpersonen moest hier zelfs een heil-slaapkuur ondergaan, wat zonder medi sche begeleiding niet van ge varen ontbloot is. Dat in schoonheidsfarm „Am Hof- garten" (Düsseldorf) in de keuken kooien met pape gaaien werden aangetroffen, die soms vrij mochten rond vliegen, is voor zo'n omgeving op zijn minst onbegrijpelijk te noemen. De onderkomens varieerden van dure kasteelachtige be huizingen tot rustieke boeren hofsteden of architectonische wangedrochten van beton. Er waren luxueuze driesterren hotels bij. maar ook eenvoudi ge familiepensions. Zo een voudig zelfs dat een van de testvrouwen in genoemde „Am Hofgarten" in een parti culier huis werd onderge bracht, waar men geen deur knop kon vastpakken zonder onder de vogelmest te zitten en waar de kleren van de ..kurende" in de kast van de huisvrouw werden gepropt, die haar spullen dan „wel een beetje opzij schoof". In sommige schoonheidsinsti tuten, ook wel „farms" ge noemd, vond de behandeling plaats in een kelder of onder een drukke garage. Ondanks dat kreeg een dezer farms toch het predikaat „tevreden stellend", want de behande ling op zich was goed. Belangrijk voor het opkikke ren en het welbevinden is een behoorlijke samenkomstruim te voor onderlinge communi catie. Deze nu ontbrak^bij vier der 49 onderzochte inrichtin gen, evenals een eetzaal of - kamer. Acht instellingen had den geen gymlokaal, 13 geen zwembad, terwijl het met de massage en cosmeticabehan- Zo hoort het. Massage door een erkende masseur of masseuse. delingen ook niet helemaal lekker zat. Bij „Dorint" in het beroemde Bad Neuenahr en bij het „Huis der Schoonheid" (Bri- lon) moesten de aspirant- rim pellozen over de hoofdver keersweg hun portie schoon heid „in de stad" gaan halen. Verkleden was domweg nood zakelijk. omdat tussen de ver schillende behandelingsruimr ten de nodige verkooppunten (als drogisterij en boetiek) la gen. Hygiëne Bij sommige schoonheids farms bleek het met de hygië ne droevig gesteld. De onder lakens op de behandelstoelen of de massagetafels vertoon den vaak vetvlekken en ge- zichtsmaskerresten van voor gangsters (o.a. Park Villa Orb, Schwerdt, Freidenstadt); bij „Revita"(Bad Lauterberg) vie len vieze randen te bewonde ren in een kruidenbad. Elders waren massageborstels niet schoon, was de vloer kliede rig, smeekten de douchegor dijnen om een sopje en waren de saunamatten niet onberis pelijk gereinigd (Schönheits- farm in het Lahntal, Fach- bach). In Freudenstadt moest de testpersoon bij een cosmeti sche studio de hele week het „gezelschap" verduren van dode vliegen die langzamer hand onder stof werden be dekt... In Igls lagen in de be handelkamer afgeknipte na gels en een der testdames moest zich na een weekje „ho telverwenning" onverwijld onder behandeling van een huidarts stellen omdat ze in het zwembad voetschimmel had opgelopen. Gym- en vrijetijds- beoefening Ook de belofte van lichamelij ke conditietraining werd niet altijd ingelost. De vuistregel „gezondheid is de pijler voor schoonheid" scheen men vaak niet te kennen of te hebben vergeten. Ondanks allerlei be loften van mogelijkheden tot trimmen, tafeltennis, tennis, paardrijden en kegelen, stond de gast dikwijls voor een ge sloten deur. Fitness-ruimten waren leeg; in de sauna brandde geen licht; de kegel baan was defect; de biblio theek voor geestelijk voedsel gesloten; de werkzame bron nen opgedroogd. Veel gym- nastiekruimten, zo die al aan wezig waren, bleken te klein. Vakkundige behandeling Bij ongeveer een derde van de onderzochte schoonheidsoor den waren geen vakkundige fysiotherapeuten voor massa ge en andere behandelingen aanwezig. Bij gymnastische oefeningen van importantie ontbrak medische begeleiding en van de cosmetische baden wisten de meisjes, die het bad lieten vollopen, geen snars. Men had goedkope krachten in dienst genomen, die vaak nog in opleiding waren. De huiddiagnosen, in het vooruit zicht gesteld door aantrekke lijke reclames, vielen dan ook soms ietwat merkwaardig uit. Inplaats van een loep te ge bruiken om het velletje wat nader te bestuderen, zoals een volleerde schoonheidsspecia liste doet, werd er alleen maar scherp gekeken, ge drukt, geknepen en gevoeld om het „individuele huidty pe" vast te stellen. Op de vraag hoe dat nu allemaal kon, kwam het antwoord: „Wat had u dan gewild?". In Olympia (Bad Füssing) be paalde een masseur zich niet alleen tot de rug van de test dame. Hij nam zijn beroep zo „ernstig" op dat hij zich met een ontfermde over andere li chaamsdelen. wat hem niet in dank werd afgenomen. De be trokkene reisde dan ook de volgende dag onverwijld af. Haar bezwaren hadden, zoals de hoteleigenaar later veront schuldigend meedeelde, ook al „andere dames op de vlucht gejaagd". Ondanks het feit dat veel van de testpersonen zich na de kuur, met tegenvallers en al, opgeknapt voelden, is volgens het Duitse consumentenblad de moraal van dit verslag en de „boekhouding" van de testpersonen, dat men zich terdege moet laten informe ren als men tot een kuur be sluit. Speciaal voor de Nederlandse vrouwen, die er behoefte aan hebben zich te onderwerpen aan een „opknapbeurt" willen wij enkele adressen vermel den, die er gunstig uitspron gen. Kurhotel Bad Kissingen waar de directeur zich er dagelijks van vergewist of de cliënten tevreden zijn, waar huisbedienden voor de kof fers zorgen (reeds vooruitge stuurd naar het station), waar getrainde sportleraren in de turnzaal hun werk doen kreeg een tien met een griffel. Ook in „Hochsauerland" in Hohenleye waren de eige naars goede gastheer en gast vrouw. Verder werd de Lan caster Beautyfarm Rottach- Egern (binnenkort een twee de farm te openen in Baden- Baden) met ere genoemd; het personeel is er vriendelijk en bekwaam. Ook de „Schwar- zen Bock" in Wiesbaden en het Kur- en Sporthotel Hah- nenklee in Goslar kwamen er in de test buitengewoon goed ten douche op het uitgestrekte lichaam kan ook wonderen verrich ten.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 9