WÊÊÊÊ
j)it jaar meer
pan 800.000
Nederlanders
op wintersport'
I
Een skileraar is wel iets meer dan
alleen maar
een charmeur
min één
800.000
„PAS OP VOOR BEEN- EN HARTBLESSURES"
tér bijverdienen met skiles
ER OP UIT..
langlaufen, wandelen
of zo maar ergens genieten
van de winterzon.
SKILERAAR
Elk dorpje heeft zijn „charmeur",
die zich 's winters zonder koeien
ontpopt als skideskundige
Aan de samenstelling van deze
wintersportbijlage werkten mee:
Koos Bloemsma
Ton van Brussel
Ton van den Houten
Wim Hugens
Lonneke van Koot
Jan Leune
Luduina Salters
Willem Scheer
Jan Schils
Leo Thuring
Jos Timmers
Erik Visser
Vormgeving:
Hans Schneider
den waar ze terecht komen. Ze heb
ben het al geprobeerd met een va
kantie in het vóór- of naseizoen, tot
dat ze attent werden gemaakt op de
vele mogelijkheden van een winter
sportvakantie: skiën, langlaufen,
wandelen.
Zo is deze vorm van vakantie (men
kan het langzamerhand wel een
tweede vakantie gaan noemen) vrij
snel ontstaan en nog sneller ge
groeid. Dit jaar stijgt het aantal win
tersporters al tot boven de 800.000.
En eerlijk gezegd, wie één keer heeft
kennisgemaakt met zo'n vakantie is
voor altijd verloren. Zo tegen sep
tember duikt hij al in de wintersport-
aanbiedingen, begint zijn uitrusting
al na te kijken en haalt voor de zo
veelste keer herinneringen op aan
het vorig jaar. Met alle sterke verha
len die daar nu eenmaal bij behoren.
Duur, zo'n wintersportvakantie? Dat
ligt eraan. In sommige gebieden kan
zij zelfs goedkoper zijn dan een zo
mervakantie. Natuurlijk kan men
zo'n vakantie net zo duur maken als
men wil, maar ook zo goedkoop als
mogelijk is. Wanneer men echter wil
gaan skiën, moet men wel het nodi
ge geld neertellen: voor goede ski
kleding, voor het huren (of kopen)
van ski's, voor het gebruik (abonne
menten zijn een stuk goedkoper)
van de skiliften e.d. En niet te verge
ten de kosten van het zogenaamde
après-ski. Maar ook dat kan men zo
duur maken als men wil. Precies
zoals dat gaat tijdens een zomerva
kantie.
Beginners moeten zich echter wel
goed op de hoogte stellen van alles
wat met wintersport (of skisport in
de zomer) te maken heeft. Of men
nu skilessen wil nemen of langlauf-
lessen, of de bedoeling heeft er een
plezierige wandelvakantie van te
maken, goede raadgevingen zijn
nooit weg. Ook niet over de gebie
den waar men de wintersportvakan
tie wil doorbrengen. Oostenrijk en
Zuid-Duitsland zijn immers totaal
anders dan Frankrijk of Zwitserland,
om maar iets te noemen. En zij, die
de sprong naar de Amerikaanse of
Canadese wintersportgebieden wil
len wagen (die zijn er ook), kunnen
zeker de nodige informatie gebrui
ken. De ANWB, de toeristen(ver-
keers)bureaus van bedoelde landen
in Nederland, de diverse Nederland
se reisbureaus en de Nederlandse
Ski Vereniging in Den Haag (over
skilessen in Nederland bijvoorbeeld)
kunnen over alles wat met winter
sport te maken heeft informatie ver
schaffen.
in
la anneer naar
wintersport?
komende kerstvakantie zit-
praktisch alle wintersport-
olieden al vol tot bijna vol.
zal een toeval zijn, wan-
r men voor deze periode
rt- ens nog een plaatsje kan
erveren. Dat geldt in het bij-
a* der voor hotels en pensi-
Soms weten reisbureaus
ens nog wel een plekje te
I- len, maar dan mag men wél
geluk spreken.
grote belangstelling voor een
antie tijdens de kerstdagen
zeer waarschijnlijk ook aan
feit dat men dit jaar met het
lemen van zes vakantiedagen
waalf van kan maken vanwe-
de verschillende feestdagen.
Ie maanden januari en febru-
is er waarschijnlijk in de ver-
illende gebieden nog vol-
inde plaats. Men heeft in die
- iode bovendien een grotere
is op lekker sneeuwweer dan
ens de kerstdagen. Dat geldt
5 nog voor een groot deel van
art en in sommige sneeuwge-
fen zelfs nog voor de maand
il. Daarna zal men de hogere
Igstreken moeten opzoeken
nog plezier van de sneeuw
;unnen hebben,
huren van een appartement
waartoe steeds meer va-
3j liegangers overgaan) zal
e. licht voor de kerstperiode
jij gaan. Hoewel daarvoor een
n. nemende belangstelling be-
jeat, heeft men toch nog kans
3r ens een onderkomen te vin-
i. Men moet dan echter, al-
s de reserveringsbureaus,
3 t te lang meer wachten. Na
kerstperiode zal het huren
in i een appartement een stuk
n nakkelijker gaan.
15 meeste belangstelling trek-
n tot nu toe Oostenrijk en
j, d-Duitsland, vooral vanwege
gezelligheid tijdens de après-
die de Nederlandse winter
eer blijkbaar blijft aanspre-
r Toch zit Frankrijk ook als
-gebied duidelijk in de lift. Dit
Idt vooral voor de nieuwe ski-
lieden in de Franse Alpen. De
'te skiër trekt, aldus de
WB, desondanks nog altijd
ag naar Zwitserland,
alle wintersportlanden zijn er
ïoeg mogelijkheden voor het
lopen, het zogenaamde lang-
'fen. En voor wat het wande-
in de sneeuw betreft: er zijn
van prachtige wandelroutes
gezet, waarvan de wandelaars
9etogen zullen terugkeren. En
'niet alleen. Want de meeste
atselijke VVV's hebben er
'ag een aardige onderschei-
'9 voor die wandelaars voor
er. die een bepaald aantal
'meters, uitgezet over ver
eende fraaie wandelroutes,
?ben afgelegd. En wie zaL
j's niet graag willen vertellen,
hij daar in de bergen tussen
vijftig en honderd kilometer
e" gewandeld?
Als ik al ooit enige aandrang voel
de om me te voegen bij het jaar
lijks onheilspellend groeiende aan
tal landgenoten dat hef en leven in
de waagschaal legt om zich op
twee eindjes hout van een of ande
re Alpenpiste naar beneden te
storten, dan is die nu wel voorgoed
voorbij. Noem het conventioneel,
maar een vakantie is voor mij óf
het absolute niets van zon, zee en
eten, óf het totale alles van een
kastelentocht per racefiets.
Zielenkneders noemen dat ook wel
een slecht excuus voor skivrees. Ik
weet het, je kunt ervan af komen.
Er bestaan zelfs hier en daar cur
sussen voor en ongetwijfeld komt
Teleac er binnenkort ook mee,
maar dat is nou precies wat deze
tijd zo doodvermoeiend maakt.
Niet zodra ben je ergens bang van
of er is weer dat „gewillige oor",
die „helpende hand" of die „ver
frissende aanpak" om je er vanaf
te helpen. Op angst, een van de
weinige restanten van onze pre
historische voorvaderen rust in dit
land een taboe, om niet te zeggen
een verbod.
Afgelopen zomer dacht ik slim te
zijn door voor de tocht naar het
zon- en cultuurrijke Romaanse de
voor de hand liggende snelle route
van 1500 km Autobahn letterlijk
links te laten liggen en via de Fran
se Rivièra mijn einddoel te berei
ken. Omslachtig en tijdrovend, ik
geef het meteen toe, maar het
voorkomen van de jaarlijks terug
kerende discussie in de auto waren
die extra liters super me ruim
schoots waard. Vorig jaar was de
eerste Alpentop nog met geen ver
rekijker te zien of ze begon al:
Zomers ligt er sneeuw".
„O ja, hier ook al"?
„Het schijnt een van de goedkoop
ste plekjes te zijn, steeds meer
mensen gaan er heen".
„Da's dan veel te druk voor ons".
„Nou als je je een beetje oriënteert
en een paar reisgidsen doorbladert
is er natuurlijk ook wel wat rusti-
gers te vinden. Trouwens: met die
mensen heb je niks te maken, het
gaat tenslotte om het skiën".
Niet door Zuid-Duitsland en Oos
tenrijk dus, maar via Frankrijk en
zover mogelijk van die Zwitserse
grens vandaan blijven. Dat scheelt
een hoop gezeur.
Wintersport, ze mag van mij, ik
breng haar weg, trotseer de jodel-
muziek die het vertrek van de Al
penexpress op het station schijnt
te moeten begeleiden, ik trek ook
een middag uit om me bij terug
keer gewillig te laten inlichten over
de jongste wederwaardigheden,
maar mag het daar alsjeblieft bij
blijven?
Verdwaald in Frankrijk, tijdens een
tussenstop bij een terrasje ergens
in de Savoie, bleek van niet.
„Wist jij dat?"
„Wat?"
„Nou dat zie je toch, je kunt hier
skiën".
„Wat, nu?"
„Nee, hè, hè, maar over een paar
maanden. Gek idee hè, dat ze daar
straks bezig zijn".
„Tja, heel raar. Zeg, maar als wij
vanavond nog in dat restaurantje
in Nice willen eten, dan moeten we
nu wel gaan".
Later thuis brachten de reisgidsen
de herinnering.
„Nou, wat zei /Ar je. Hier, skiën in
de Savoie in Tig nes, een kwartier
tje van Bourg-Saint Maurice, waar
dat terrasje was van van de zomer.
Zeven discotheken, 26 restaurants,
bioscopen, een bowlingbaan, „Le
Bierkeiler", zwembad, solarium en
schaatsen ook op kunstijs".
„Je meent het niet".
„Ja echt, kijk dan, hier staat het".
Maar het ging toch om het
skiën?"
„Tuurlijk, maar het is toch leuk om
te weten dat je ook... Trouwens dit
is wat voor jou. Ze nemen je lessen
op op video, dan kun je je eigen
fouten beter zien".
Video op de wintersport, als ik het
al niet dacht. Jij onderuit met die
planken in een greppel, sneeuw tot
in je onderbroek, takkenbos in je
mond en na afloop gezellig met zijn
allen in „Le Bierkeiler" kijken hoe
het nou toch mis kon gaan. Of later
thuis als ik de bezoekende tantes
ben ontvlucht en mijn Tom en
Jerry's afspeel die kreet van bene
den: „Laten we dat bandje van de
wintersport nog even draaien, je
weet wel, ha, ha, ha, van toen jij
daar met die belachelijke takken
bos...".
Achthonderdduizend schijnen er
dit jaar te gaan. Dat worden er dan
achthonderdduizend min één.
TON VAN BRUSSEL
er dan 800.000 Nederlanders
n op vakantie naar de winter-
rtgebieden; zeker vier miljoen
ken in de zomer de zon op,
ntar ook in Europa of erbuiten.
iu Ier deze zonzoekers bevindt
een groeiend aantal, dat ook
lioogzomerse dagen de ski's wil
lerbinden. Zij kunnen het een-
idig niet laten, ook al moeten zij
rvoor bergen opzoeken van
er dan normale hoogte. Een be-
bewijs dat het skiën ook bij Ne
derlanders steeds populairder
wordt, is nauwelijks te vinden.
De sterk groeiende aantrekkings
kracht van de wintersportgebieden
ligt eigenlijk voor de hand. Steeds
meer mensen raken voorlopig wat
uitgekeken op de palmen, de „wit
te" stranden, de warmte rond 30-35
graden. Het meest echter krijgen ze
genoeg van de enorme, zomerse
drukte op de wegen naar hun va
kantiebestemming en in de gebie-
VEEDE VAKANTIE NET ZO FIJN
I DUUR ALS MEN ZELF WIL
De charmante
skileraar is
vaak een boe
renzoon die in
de winter wat
bijverdient
met het geven
van skiles.
*.V?<
k -v
Stop de gegevens: eert
bruingebrand hoofd, een ge
spierd lichaam en een elk
gevaar trotserende blik in
de computer en je krijgt als
outpiut... een skileraar. Al
thans, inzage in een brochu
re met wintersportaanbie
dingen doet geloven dat er
geen enkele lelijke, zwaarlij
vige skileraar bestaat achter
wiens betoverende glimlach
bruine, afgebrokkelde tan
den kunnen schuilgaan. De
mythe „een skileraar is per
definitie een charmeur" is
niet meer uit onze ideeën
wereld weg te branden.
Wanneer dames naar een of
ander mondain winteroord
vertrekken, moeten zij be
halve hun loodzware bagage
ook de geijkte raadgeving
torsen: „Pas alsjeblieft op
voor been- en... „hart"-bles-
sures".
De 49-jarige Lex van Rijn,
naast skileraar ook eerzaam
echtgenoot en vader, lacht
daverend bij deze ongenuan
ceerde schets. „Ja", reageert
hij met een ondeugende blik
in de ogen, „en het is bijzon
der teleurstellend voor het
vrouwvolk dat ze, w$9PjMfW|
in de zomervakao^iiipa^ifj?^
.^rugkomen
"ins" in de win-
Lex van Rijn, die van oor
sprong turnspecialist is, be
weegt zich al ruim twintig jaar
in de kring der „charmeurs".
Omdat hij ervan houdt groe
pen te begeleiden en gaarne
een goedbelegde boterham
nuttigt, zette hij destijds een
zeil- en skischool op poten.
„Dergelijke sporten kunnen in
dit koude kikkerland alleen
zomers beoefend worden. In
de wintermaanden moest ik
echter ook de kost verdienen
en daarom besloot ik eens in
Oostenrijk een kijkje te gaan
nemen. Ik had bij skikampi-
oensctoppen .^1 pen aantal
Uk konikflfjtJtistbööMienijg-
roveimeïd. op d
«Mg»-
*ïes&\##l
sen.' DoÖr yiï'êli^iÈ^'oétéhddë
hij tenslotte irt de skiwereld
en kon hi| een ooleidino nan
de Kitzbühlskischule volgen.
„Ik was daar geweldig trots
op", merkt sportonderwijzer
Lex zonder valse bescheiden
heid op, „alleen de aanvra
gen van topskiërs werden na
melijk geaccepteerd". Na
twee jaar deze opleiding ge
noten te hebben mocht hij
een officieel erkend diploma
In ontvangst nemen en sinds
dien is zijn werkterrein in de
wintermaanden de sneeuw
geworden.
„Het aantrekkelijke van dit
beroep is, dat je leslokaal de
natuur is en niet een of ande
re stoffige sportzaal". Van
Rijn gaat enthousiast verder
aangename kanten
professie. Het geven
>n is daarbij ook
er dankbaar be-
nelingen die zich
die langwerpige lat
ten Staande kunnen houden,
dalen op die zelfde dingen na
een week al een aardig steile
Lex
helling af. Bovendien kan een
leraar zich geen prettiger
leerlingen wensen. Ze zijn
goedgehumeurd, gemoti
veerd en ontspannen, want
het zijn allemaal mensen die
hun vakantie combineren met
het leren van een sport".
Een ideaal beroep dus, dat
van skileraar. „Nou nee, ook
minder ideale kanten kleven
aan deze functie", perkt Van
Rijn zijn geestdrift in. „Er rust
natuurlijk een grote veranb-
woordelijkheid op je schou
ders. Je moet immers de
groep weer veilig terugbren
gen. Wanneer iemand een
blessure oploopt, ervaar je
dat toch elke keer weer als
een soort falen. Je denkt dan,
dat je de verwonding mis
schien had kunnen voorko
men, wanneer je overmoed of
hoogtevrees uit het hoofd van
de leerling had kunnen pra
ten. Behalve over behendig
heid op de lat moet je dus
ook beschikken over psycho
logisch inzicht. Zeker wan
neer er lawinegevaar in de
bergen hangt. De paniek die
dan ontstaat, is groot en die
moet je dan maar in de hand
kunnen houden".
Volgens Van Rijn moet deze
categorie leraren dus behalve
ski-ervaring ook mensenken
nis hebben, bestand zijn te
gen spanningen en met men
sen kunnen omgaan. Wan
neer wij deze gegevens in het
elektronische meesterbrein
stoppen, zal dan het ant
woord „skileraar" luiden? Ik
denk het niet, want een be
langrijk gegeven ontbreekt,
namelijk dat van „ontvanke
lijkheid voor flirtations". Want
Lex van Rijn mag dan een
degelijke echtgenoot en een
gewetensvol vader zijn, op de
getoonde foto's omarmt hij
Joch meestal wel een of an
der lieftallia meisie.
