Henk en Miep uit Lisse maakten een wereld-droomreis I LEIDEN STAAT WEER EENS j TRADITIONEEL OP STELTEN Waar o waar ligt „Overduin" met z'n 's danshoek STAD/REGIO LEIDSE COURANT DINSDAG 2 OKTOBER 1979 PAGINA 5 Henk Bakker (links) bij een kameel, bijna in de schaduw van een pyramide, on der de rook van Cairo. ongeveer. Familie bezocht. Dan weer scheep in Sydney, op de „Taras Shevchenko", acht verdiepingen hoog. Via Oakland, Nieuw Zeeland (ach, wat zijn afstanden), naar Tahiti, midden in de Pacific. Miep Bakker: „wat schoon, vriendelijk, wat een lieve mensen daar". Dan Panama. Het is maar een oversteek van elf dagen. Het kanaal door. Henk Bakker (die in vier maanden voor meer dan een uur aan films heeft geschoten): „ik schat, dat de boot in het Panamakanaal een hoogte van 25 meter had te overwinnen. We werden voortgetrokken door vier locomotieven: twee voor, twee achter". Curasao. Ook geweldig. Ritten gemaakt. „Ze willen daar best zelfstandig worden, maar, zo zeggen die buschauffeurs, van onszelf hebben we niets; „we hebben veel aan Nederland te danken". Het ziet er welvarend uit." En goudeerlijk zijn ze er; je kon van alles in je bus achter laten en als je terugkwam lag het er nog net zo. Zo gingen we terug naar Southampton en met de nachtboot van Harwich naar Hoek van Holland. En dan ben je maar weer 't liefst thuis, nietwaar Miep vraagt Henk. „Nou en of", beaamt Miep, „maar we zullen die trip van ons leven niet meer vergeten". Eenmaal weer binnen, begonnen de indrukken boven te komen. Daar was, bijvoorbeeld, het „Juliana bal" in het stadhuis van Melbourne, op 27 april. Henk Bakker: „het bleek, dat wij daar een soort ere gasten waren tussen al die Nederlanders. We werden voorgesteld aan de Nederlandse consul en haalden de „pers", een maandblad van Nederlandse emigranten (in die streek wonen er ongeveer 17.000). Onder de kop „Koningin jarig, wij vieren feest". Dat zegt die hele Hollandse club daar. Je moest je eigen drank en hapjes meenemen. Dat is overal in Australië gewoonte. Je kunt in alle parken links en rechts barbecuen; het staat allemaal klaar, de hele santekraam, inclusief gehakt hout. Je hoeft alleen maar zelf je vlees mee te nemen en lucifers om de zaak aan te steken". Philip Island. Met duizenden pinguins, die aan komen zetten als het donker wordt. Bakker: „parmantige heertjes in conferentie bijeen. Dan lopen ze het strand over naar het duin, waar ze hun eigen holen hebben. Zwaar waggelend door de hoeveelheden verorberde vis. Ja, en dan hebben we drie keer storm gehad. Allereerst, natuurlijk, in de Golf van Biscaye. Je hoorde het schip kraken. Miep hier, was goed ziek. Ik helemaal niet. Kan ik ook niet helpen. De tweede storm was op de Middellandse zee. Er stond geen theekopje meer op de tafel. Miep met stoel en al achterover geslagen. Regelmatig hadden we verplichte reddingsoefeningen aan boord: sloepenrol; aantreden met life coat om, voor het geval dat. Bij je eigen boot. Wij hadden nummer twee. Maar de derde storm sloeg alles. Een cycloon van 24 uur. Tussen Nieuw Zeeland en Tahiti. De kapitein probeerde er omheen te varen. Zeventien uur raakten we op het schema achter. We kregen wel te maken met de uitlopers van de cycloon en dat was al erg genoeg. Met uitgezette stabilisatoren ging het schip door het geweld heen. Dertig procent van de passagiers was absent bij lunch en diner. Het was verboden aan dek te komen, en er was geen dansen meer. We hadden een goeie dokter aan boord, Rus vanzelfsprekend, met beste medicijnen. Maar je ligt wel fijn mee te rollen in je kooi, hoor. Miep, zonder zeemansbenen, kon niet blijven staan. Na twee dagen waren we de ellende weer vergeten en lag je heerlijk aan dek in de zon". De hele reis moesten de Bakkers om de haverklap hun klokjes verzetten. Bij de datumgrens - wat een sensatie - hadden ze tweemaal vrijdag 25 mei. Twee dagen kwam de scheepskrant op 25 mei uit. Bij het passeren van de evenaar ('s middags „high noon" was er geen schaduw meer) kwam Neptunus met drietand en gevolg de toestand beheersen, terwijl de vliegende vissen hun sprongen maakten en hele scholen dolfijnen een show weggaven. Henk Bakker: „de kapitein hield een (Russische) toespraak, want hij sprak geen woord Engels, laat staan Nederlands. Daarna kon je ingezeept worden en „geschoren" en in het zwembad gegooid. Alleen vrijwilligers gelukkig. Wij r bleven toeschouwers. Je 1 kreeg wel een diploma, dat je „gepasseerd" had. En een onvoorstelbaar heerlijk koud buffet, met geweldige, opgemaakte vissen". Dat breekt Miep Bakker eigenlijk nog steeds op. „Onderweg hadden we mensen honger zien lijden en hier waren passagiers die hele stukken gebak over boord gooiden. Een heel naar gezicht, als je met eten ziet gooien". Er was een „piratendiner", nog uitgebreider en specialer dan de normale maaltijden. Met een gratis „borreltje" wodka. Dezelfde avond (Henk: „heel vreemd, je zag de maan in zee zakken. Dat hoor je niet zo vaak") een show van de bemanning. U ziet: geen dure gehuurde artiesten, maar eigen werk. Russische dansen, een orkestje, „songs" en een pianoconcert door een Rus die „verschrikkelijk mooi" speelde. Clowns waren er ook. En de balalaika natuurlijk. Iets naars meegemaakt Miep Bakker: „Zeker. Dat was in Panama. Aan boord werd ons al verzocht, bij elkaar te blijven. Wij liepen met z'n zessen. Van een agent moesten we op de trottoirs blijven. We waren aan het filmen. Op het trottoir. Anders rijden ze je van de sokken en pikken meteen je filmapparaat mee. We mochten ook geen park in. Alleen op eigen verantwoording. Een agent hield ons tegen. Zo onveilig was het er. Dieven en misdadigers, die zitten daar, waarschuwden die agenten. Een zwarte vrouw zei tegen Henk, dat ie beter z'n horloge kon afdoen. Nou, Panama hoefde niet meer zo nodig. Zo flink zijn we nou ook niet. Maar ja, je moet maar arm zijn...." Vier maanden op een boot. Wordt dat niet doodvervelend „Beslist niet", zegt Henk Bakker; „we willen het best nog een keer doen. Maar je moet belangstelling voor je omgeving hebben. Niet de hele dag aan een bar hangen, zoals die ene Engelsman die elke dag doorlopend, nou ja, bezopen was. Die heeft verder geen fluit gezien. Geen barst. Die mensen heb je er ook. Maar je kunt aan boord Op mijn omwegen door stad en land kom ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel len wie u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar toestel 18 vragen. mm Echtpaar Bakker uit Lisse in gesprek met de Nederlandse consul op het Juliana bal in Melbourne, Australië. danslessen nemen, je kunt Russisch leren. Er is een bibliotheek, waar praten en roken verboden zijn. Twee zwembaden, sauna, elke dag trimmen, wedstrijden van alles en nog wat, met prijzen. Loterijen. Nou ja, als je alles bij wilde houden kwam je er tijd te kort. „Grootmoeder van het schip" werd gekozen. Nou, dat was larie en „op het gezicht", want het was een aardig ogende vrouw, die amper moeder had kunnen zijn. En elke dag twee keer bingo, want Engelsen (90 pet. van de opvarenden was Engelssprekend) moeten nu eenmaal gokken". Een Russisch schip. Daar mag je dus niks. „Kom nou", maken Henk en Miep me duidelijk; je leeft er net zo normaal als, nou ja aan boord van de pont Vlissingen - Breskens. Gewoon,zoals overal. Wel discipline. Geweldig. Het is verboden, een fooi aan de bemanning te geven, ...maar ze nemen 't weieens aan. Een pilsje voor 80 cent, goed hoor, alleen de sterkere dranken hebben pittige prijzen. Voor de bemanning hadden we niets dan lof: correct, behulpzaam, nooit kwaad, want je hebt ook behoorlijk lastige passagiers, zullen we maar zeggen. Een volgende keer willen we eens naar Odessa, aan de Zwarte Zee. Weer met een Russisch schip". Zijn de Bakkers misschien puissant rijk, dat ze vier maanden om de globe heen hebben kunnen varen „Bepaald niet", denkt Henk. „Onassis? Toe nou. Een aannemertje. Nogmaals: we hebben er alle twee een leven hard voor gewerkt. En om wintersport die tegenwoordig als extraatje zowat door iedereen wordt beoefend geven we niets. We hoorden van een miljonair uit Aerdenhout aan boord een verhaal over een trip die hij eens heeft meegemaakt. Op een Amerikaans schip. Daar stak iedereen elkaar de loef af. Maar je was wel mooi een slordige 70.000 gulden kwijt met al die ongein. Dat is voor niemand betaalbaar. In ons geval hadden we een cruise die niet super de luuks was; de bemanning doet veel zelf, ook het amusement dus. Het eten was zonder meer goed: tweemaal daags warm, ontbijt Engels of continentaal, of Amerikaans, wat je wou. Perfect gewoon. Geen franje. Maar je was wel vier maanden „uit". Voor ons tweeën betaalden we ongeveer 16.000 gulden, inclusief verzekeringen. Daar komen dan nog zakgeld, excursies, consumpties en dergelijke bij. Het is natuurlijk wel wat, zo alles bij elkaar. We hebben niet overdreven gedaan. Maar als je zielig moet doen, kun je beter niet aan zoiets beginnen". Henk en Miep Bakker zullen - hoe kan het anders - altijd met geweldig veel genoegen op hun wereldreis terugkijken. Ze hebben nog maanden voor de boeg om orde op zaken te stellen. Om alles te verwerken. Inplakken van foto's, uitschrijven van Mieps dagboek. Weer met volle teugen genieten van wat achter de rug is. Mens, het is toch heerlijk als je zoiets kunt doen. Ook al is het een stuk leven, waar lang niet iedereen aan toe komt. Maar toch; als je nagaat wat „men" zich tegenwoordig niet allemaal kan veroorloven. Je zult er „iets" voor moeten laten lopen, maar dan is een wondercruise niet eens meer zo onvoorstelbaar. En voor het scheiden heb je in ieder geval een aardig beeld van hoe onze wereld eruit ziet. Voor Henk en Miep Bakker in Lisse wordt 't op z'n minst winterwerk om alles op een rijtje te zetten en de films zullen nog vaak vertoond moeten worden, in een avondvullend programma. En dan zal Henk steeds weer uitroepen: „weet je nog wel, Miep Of ik er iets van begreep, vroeg me gisteren een collega met de handen in het haar. Evenals vele anderen zou hij best op donderdag 11 oktober de ongetwijfeld aantrekkelijke receptie van „Overduin' willen bijwonen. Het is ook niet zo maar wat. „Overduin" bestaat twaalfeneenhalf jaar en daar mag dus best een gezellige en representatieve receptie aan worden gewijd. Ook bekend is, dat de receptie van „Overduin" in de 's Janshoek van „Overduin" wordt gehouden, van 18.00 uur tot 19.30 uur. De uitnodiging werd verstrekt door de feestcommissie". Maar daar houdt het ook mee op. Waarschijnlijk zullen de meeste van onze lezers ook niet onmiddellijk weten, waar de 's Janshoek van „Overduin" zich bevindt. Op het gevaar van voor onbenullig te worden versleten, omdat we „geen eens weten waar „Overduin" ligt", laat staan de 's Janshoek, vragen we ons toch in gemoede af waar we dit oord kunnen vinden. Wellicht zal dezer dagen licht in onze duisternis schijnen, als iemand zo goed zou willen zijn ons te vertellen „waar het ongeveer is", want die collega wil er per se naar toe. Hoe dan ook. ZE GENOTEN VOLOP, MAAR ZAGEN OOK HONGER EN ARMOE LEIDEN De Leidse binnenstad staat vanavond en morgen weer op stelten j' ter gelegenheid van de viering van Lei- dens Ontzet. Alle Leidenaren hebben een uitgebreid programma in de bus H gehad. Het onderstaand programma is dan ook meer bedoeld voor de bewo- ners van de randgemeenten, die ook graag deelnemen aan dit jaarlijkse Leidse feest. Allereerst dient te worden gemeld dat de r Leidse binnenstad gedurende de feestvie- >t ring grotendeels afgesloten zal zijn voor n verkeer. De busdiensten van de NZH, West Nederland, Centraal Nederland en de NAL zijn in verband hiermee gewij- a zigd. Er is een tijdelijke halte ingesteld op de Herensingel. De halte Nieuwe Beesten markt is komen te vervallen. Vandaag en morgen wordt vanaf de Korevaarstraat e via de singelroute en het Morskwartier r naar het Station gereden. Morgen tussen acht en vier uur is ook de Burggravanlaan afgesloten. De dan te volgen busroute is Sitterlaan-Lorentzkade-Kanaalweg-Hoge Rijndijk vice versa. De halten Modder- manstraat, Burggravenlaan en Hoge Rijn- dijk/Burggravenlaan komen in die perio- ,i de te vervallen. Ook de postkantoren hebben hun dienst regeling aan de festiviteiten aangepast. Zo zijn de postagentschappen Gerestraat, Be vrijdingsplein, Breestraat, Kopemolen. Keiderdorp-Ockenrode en Vossiuslaan en Oegstgeest-Lange Voort open van half ne gen tot tien uur. Het postkantoor van Vroom en Dreesmann is tot twaalf uur open. De overige postagentschappen zijn de gehele dag dicht. Programma DINSDAG 2 OKTOBER 18.00 uur Feestelijke markt 19.30 uur Grote Taptoe; route: Kaasmarkt, Pelikaanstraat, Haarlemmerstraat, Prin- sessekade, Kort Rapenburg, Breestraat, Steenschuur (oostzijde), Van der Werf- park, Doezastraat, Jan van Houtkade, Ge- regracht (Jan van Hout monument). 21.15 uur Spelen van een volledige Taptoe door „K en G" op het Stadhuisplein. 18.00 - 24.00 uur Lunapark op het terrein Lammermarkt, rond Molen de Valk en Schuttersveld. WOENSDAG 3 OKTOBER 7.00 uur Reveille door het Leidsch Politie muziekgezelschap op het bordes van het Stadhuis (Vismarkt). 7.30 -8.30 uur Geluidswagens makend rondgang door de stadswijken, gelegen buiten de singels. 7.30 - 9.30 uur Uitreiking Haring en Wit tebrood in het Waaggebouw. 8.00 Koraalmuziek in het Van der Werf- park met mederwerking van Concordia onder leiding van Herman de Wolff. 8.45 - 9.30 uur Carillonbespeling vanuit de Stadhuistoren. 8.45 - 9.45 uur Wielerwedstrijd achter demy's. Parkoers: Witte Singel, Zoeter- woudse Singel, Jan van Houtkade, Boisot- kade. 9.00 - 14.30 uur Rommelmarkt in Verbum Dei aan de Plantage. 9.00 - 24.00 uur Feestelijke markt langs Oude Singel, Turfmarkt, Nieuwe Beesten markt en parkeerplaats bij de Steenstraat. 9.00 - 24.00 uur Lunapark. 9.30 - 12.00 uur Poppenkast, Haarlemmer straat voor de Hartebrugkerk. 10.00 - 12.00 uur Museum de Lakenhal ge opend. 10.00 - 11.30 uur Touwtrekwedstrijden aan de Doezastraat. 10.00 - 18.00 uur Gevarieerd muziek- en showprogramma op het Stadhuisplein. 10.00 - 12.00 Ringsteekwedstrijden aan de Breestraat. 10.30 uur Herdenkingsdienst in de Hoog landse Kerk met medewerking van het Een beeld van de optocht van vorig Rijnlands Mannenkoor en de Koninklijke Militaire Kapel. 13.00 uur Optocht: „Met de klok mee"; route: Hoge Rijndijk, Hogewoerd, St. Jo- rissteeg, Oranjeboomstraat, Jan van Hout kade, Doezastraat, Raamsteeg, Korevaar straat, Breestraat, Kort Rapenburg, Prin- sessekade, Haarlemmerstraat, Pelikaan straat, Hooigracht, Watersteeg, Hoge woerd, Breestraat, Stadsgehoorzaal (ont binding van de stoet). 13.30 - 16.30 uur Manifestatie door de de Leidse groep Touchwood, de Leidse dich ter Arie Salie en de straattheatergroep „Haagse Bluf" op het terrein van de Ma- rekerk aan de Lange Mare. 23.30 uur Groot vuurwerk op het terrein achter het Schuttersveld. „Er is maar één Nederland. Wat hebben we 't hier toch ontzettend best". Dat was de eerste verzuchting die mevrouw Miep Bakker Verbij slaakte, toen zij met haar man weer voet op vaderlandse bodem zette, na een wereldreis van vier maanden. „We hebben twee dagen Cairo meegemaakt. Fascinerende stad, hoor; men klimt er de overvolle bussen binnen door de vensters zonder glas. Maar het is er onbegrijpelijk vies en smerig. Dan denk je niet meer aan de pyramiden en „de sfynx". We hebben gelunchd in het hotel waar Sadat en Begin hun besprekingen hebben gehouden. Een glaasje sherry kostte er acht gulden. Wat een toestand; het was er veel mooier dan op Soestdijk. Maar je komt buiten en dan zie je mensen in de containers naar eten staan zoeken. Daar hoef ik nooit meer heen. Fruit kon je beter niet kopen, want dat was besmet", vertelt mevrouw Miep en haar man valt haar bij: „als je het maar weet..!" Henk Bakker, aannemer te Lisse, eind '78 vijfenzestig geworden maar nog niet in ruste, had al heel wat van de wereld gezien. Dat voorval in '57, vlak na de koude oorlog, was maar een incident. Henk reed op de motor, vanwege een rally, naar Polen, maar werd in Oost - Berlijn gearresteerd toen hij door eigen schuld van de weg was afgeweken. Dan moet je toch zeker niks meer van een oostelijk regiem hebben, nietwaar Nou Henk en z'n Miep („we hebben er jaren voor gewerkt en hard ook; nou mocht het weieens een keer", vond Henk) hebben een wereldcruise met een Russische boot gemaakt. Geen haartje op hun hoofd dat er spijt van heeft gehad. Op 19 februari vertrok het stel, 23 juni was het weer terug, met hoofd en hart vol herinneringen. „Man, man, wat een belevenis", vertelt aannemer Bakker. „De Russen, althans de CTC Lines, hebben dertig van die grote joekels van boten die gespecialiseerd zijn op wereldreizen van het Engelse Southampton naar Sydney in Australië. Ze zijn niet zo duur, die Russen; ze zijn gek Op de valuta en gewoon geweldig goed. Zevenhonderd passagiers en vierhonderdentwintig bemanningsleden aan boord. Het was net Peyton Place op zo'n schuit. Heen gingen we met de v.Leonid Sobinov". Vanaf Rotterdam. De sneeuw lag hier nog hoog. Bij de Etna op Sicilië liepen we een paar dagen later ook door de sneeuw. De bus gleed zelfs van de weg af. Maar we zagen daar ook lava. Bij Athene waren we aan de tempels toe en bij Suez begon het Egyptische bezoek. Het Suez - kanaal, de Rode zee, zo naar het voormalige Ceylon, Shri Langka, waar we 's morgens vroeg op de kade werden verwelkomd - het was toen al bloedheet - door mannen die op lange koperen toeters bliezen en op trommels sloegen". De droomreis voerde naar Fremantle in Australië, met een excursie naar Perth en dan weer 5 dagen varen naar Melbourne, even 3000 km. verderop. Zevenhonderd kilometer varen per dag; dat was het

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 5