Henk en Miep
uit Lisse maakten
een wereld-droomreis
I LEIDEN STAAT WEER EENS
j TRADITIONEEL OP STELTEN
Waar o waar ligt
„Overduin" met
z'n 's danshoek
STAD/REGIO
LEIDSE COURANT
DINSDAG 2 OKTOBER 1979 PAGINA 5
Henk Bakker (links) bij een kameel, bijna in de schaduw van een pyramide, on
der de rook van Cairo.
ongeveer. Familie bezocht.
Dan weer scheep in
Sydney, op de „Taras
Shevchenko", acht
verdiepingen hoog. Via
Oakland, Nieuw Zeeland
(ach, wat zijn afstanden),
naar Tahiti, midden in de
Pacific. Miep Bakker: „wat
schoon, vriendelijk, wat een
lieve mensen daar". Dan
Panama. Het is maar een
oversteek van elf dagen.
Het kanaal door. Henk
Bakker (die in vier
maanden voor meer dan
een uur aan films heeft
geschoten): „ik schat, dat de
boot in het Panamakanaal
een hoogte van 25 meter
had te overwinnen. We
werden voortgetrokken
door vier locomotieven:
twee voor, twee achter".
Curasao. Ook geweldig.
Ritten gemaakt. „Ze willen
daar best zelfstandig
worden, maar, zo zeggen die
buschauffeurs, van onszelf
hebben we niets; „we
hebben veel aan Nederland
te danken". Het ziet er
welvarend uit." En
goudeerlijk zijn ze er; je kon
van alles in je bus achter
laten en als je terugkwam
lag het er nog net zo. Zo
gingen we terug naar
Southampton en met de
nachtboot van Harwich
naar Hoek van Holland. En
dan ben je maar weer 't
liefst thuis, nietwaar Miep
vraagt Henk. „Nou en
of", beaamt Miep, „maar we
zullen die trip van ons
leven niet meer vergeten".
Eenmaal weer binnen,
begonnen de indrukken
boven te komen. Daar was,
bijvoorbeeld, het „Juliana
bal" in het stadhuis van
Melbourne, op 27 april.
Henk Bakker: „het bleek,
dat wij daar een soort ere
gasten waren tussen al die
Nederlanders. We werden
voorgesteld aan de
Nederlandse consul en
haalden de „pers", een
maandblad van
Nederlandse emigranten (in
die streek wonen er
ongeveer 17.000). Onder de
kop „Koningin jarig, wij
vieren feest". Dat zegt die
hele Hollandse club daar. Je
moest je eigen drank en
hapjes meenemen. Dat is
overal in Australië
gewoonte. Je kunt in alle
parken links en rechts
barbecuen; het staat
allemaal klaar, de hele
santekraam, inclusief
gehakt hout. Je hoeft alleen
maar zelf je vlees mee te
nemen en lucifers om de
zaak aan te steken".
Philip Island. Met
duizenden pinguins, die aan
komen zetten als het
donker wordt. Bakker:
„parmantige heertjes in
conferentie bijeen. Dan
lopen ze het strand over
naar het duin, waar ze hun
eigen holen hebben. Zwaar
waggelend door de
hoeveelheden verorberde
vis. Ja, en dan hebben we
drie keer storm gehad.
Allereerst, natuurlijk, in de
Golf van Biscaye. Je hoorde
het schip kraken. Miep hier,
was goed ziek. Ik helemaal
niet. Kan ik ook niet
helpen. De tweede storm
was op de Middellandse zee.
Er stond geen theekopje
meer op de tafel. Miep met
stoel en al achterover
geslagen. Regelmatig
hadden we verplichte
reddingsoefeningen aan
boord: sloepenrol;
aantreden met life coat om,
voor het geval dat. Bij je
eigen boot. Wij hadden
nummer twee. Maar de
derde storm sloeg alles. Een
cycloon van 24 uur. Tussen
Nieuw Zeeland en Tahiti.
De kapitein probeerde er
omheen te varen. Zeventien
uur raakten we op het
schema achter. We kregen
wel te maken met de
uitlopers van de cycloon en
dat was al erg genoeg. Met
uitgezette stabilisatoren
ging het schip door het
geweld heen. Dertig procent
van de passagiers was
absent bij lunch en diner.
Het was verboden aan dek
te komen, en er was geen
dansen meer. We hadden
een goeie dokter aan boord,
Rus vanzelfsprekend, met
beste medicijnen. Maar je
ligt wel fijn mee te rollen in
je kooi, hoor. Miep, zonder
zeemansbenen, kon niet
blijven staan. Na twee
dagen waren we de ellende
weer vergeten en lag je
heerlijk aan dek in de zon".
De hele reis moesten de
Bakkers om de haverklap
hun klokjes verzetten. Bij
de datumgrens - wat een
sensatie - hadden ze
tweemaal vrijdag 25 mei.
Twee dagen kwam de
scheepskrant op 25 mei uit.
Bij het passeren van de
evenaar ('s middags „high
noon" was er geen schaduw
meer) kwam Neptunus met
drietand en gevolg de
toestand beheersen, terwijl
de vliegende vissen hun
sprongen maakten en hele
scholen dolfijnen een show
weggaven. Henk Bakker:
„de kapitein hield een
(Russische) toespraak, want
hij sprak geen woord
Engels, laat staan
Nederlands. Daarna kon je
ingezeept worden en
„geschoren" en in het
zwembad gegooid. Alleen
vrijwilligers gelukkig. Wij
r bleven toeschouwers. Je
1 kreeg wel een diploma, dat
je „gepasseerd" had. En een
onvoorstelbaar heerlijk
koud buffet, met geweldige,
opgemaakte vissen".
Dat breekt Miep Bakker
eigenlijk nog steeds op.
„Onderweg hadden we
mensen honger zien lijden
en hier waren passagiers die
hele stukken gebak over
boord gooiden. Een heel
naar gezicht, als je met eten
ziet gooien". Er was een
„piratendiner", nog
uitgebreider en specialer
dan de normale maaltijden.
Met een gratis „borreltje"
wodka. Dezelfde avond
(Henk: „heel vreemd, je zag
de maan in zee zakken. Dat
hoor je niet zo vaak") een
show van de bemanning. U
ziet: geen dure gehuurde
artiesten, maar eigen werk.
Russische dansen, een
orkestje, „songs" en een
pianoconcert door een Rus
die „verschrikkelijk mooi"
speelde. Clowns waren er
ook. En de balalaika
natuurlijk.
Iets naars meegemaakt
Miep Bakker: „Zeker. Dat
was in Panama. Aan boord
werd ons al verzocht, bij
elkaar te blijven. Wij liepen
met z'n zessen. Van een
agent moesten we op de
trottoirs blijven. We waren
aan het filmen. Op het
trottoir. Anders rijden ze je
van de sokken en pikken
meteen je filmapparaat mee.
We mochten ook geen park
in. Alleen op eigen
verantwoording. Een agent
hield ons tegen. Zo onveilig
was het er. Dieven en
misdadigers, die zitten daar,
waarschuwden die agenten.
Een zwarte vrouw zei tegen
Henk, dat ie beter z'n
horloge kon afdoen. Nou,
Panama hoefde niet meer
zo nodig. Zo flink zijn we
nou ook niet. Maar ja, je
moet maar arm zijn...."
Vier maanden op een boot.
Wordt dat niet
doodvervelend „Beslist
niet", zegt Henk Bakker;
„we willen het best nog een
keer doen. Maar je moet
belangstelling voor je
omgeving hebben. Niet de
hele dag aan een bar
hangen, zoals die ene
Engelsman die elke dag
doorlopend, nou ja, bezopen
was. Die heeft verder geen
fluit gezien. Geen barst. Die
mensen heb je er ook. Maar
je kunt aan boord
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
mm
Echtpaar Bakker uit Lisse in gesprek met de Nederlandse consul op het
Juliana bal in Melbourne, Australië.
danslessen nemen, je kunt
Russisch leren. Er is een
bibliotheek, waar praten en
roken verboden zijn. Twee
zwembaden, sauna, elke dag
trimmen, wedstrijden van
alles en nog wat, met
prijzen. Loterijen. Nou ja,
als je alles bij wilde houden
kwam je er tijd te kort.
„Grootmoeder van het
schip" werd gekozen. Nou,
dat was larie en „op het
gezicht", want het was een
aardig ogende vrouw, die
amper moeder had kunnen
zijn. En elke dag twee keer
bingo, want Engelsen (90
pet. van de opvarenden was
Engelssprekend) moeten nu
eenmaal gokken".
Een Russisch schip. Daar
mag je dus niks. „Kom
nou", maken Henk en Miep
me duidelijk; je leeft er net
zo normaal als, nou ja aan
boord van de pont
Vlissingen - Breskens.
Gewoon,zoals overal. Wel
discipline. Geweldig. Het is
verboden, een fooi aan de
bemanning te geven, ...maar
ze nemen 't weieens aan.
Een pilsje voor 80 cent, goed
hoor, alleen de sterkere
dranken hebben pittige
prijzen. Voor de bemanning
hadden we niets dan lof:
correct, behulpzaam, nooit
kwaad, want je hebt ook
behoorlijk lastige passagiers,
zullen we maar zeggen. Een
volgende keer willen we
eens naar Odessa, aan de
Zwarte Zee. Weer met een
Russisch schip".
Zijn de Bakkers misschien
puissant rijk, dat ze vier
maanden om de globe heen
hebben kunnen varen
„Bepaald niet", denkt
Henk. „Onassis? Toe nou.
Een aannemertje.
Nogmaals: we hebben er
alle twee een leven hard
voor gewerkt. En om
wintersport die
tegenwoordig als extraatje
zowat door iedereen wordt
beoefend geven we niets.
We hoorden van een
miljonair uit Aerdenhout
aan boord een verhaal over
een trip die hij eens heeft
meegemaakt. Op een
Amerikaans schip. Daar
stak iedereen elkaar de loef
af. Maar je was wel mooi
een slordige 70.000 gulden
kwijt met al die ongein. Dat
is voor niemand betaalbaar.
In ons geval hadden we een
cruise die niet super de
luuks was; de bemanning
doet veel zelf, ook het
amusement dus. Het eten
was zonder meer goed:
tweemaal daags warm,
ontbijt Engels of
continentaal, of
Amerikaans, wat je wou.
Perfect gewoon. Geen
franje. Maar je was wel vier
maanden „uit". Voor ons
tweeën betaalden we
ongeveer 16.000 gulden,
inclusief verzekeringen.
Daar komen dan nog
zakgeld, excursies,
consumpties en dergelijke
bij. Het is natuurlijk wel
wat, zo alles bij elkaar. We
hebben niet overdreven
gedaan. Maar als je zielig
moet doen, kun je beter niet
aan zoiets beginnen".
Henk en Miep Bakker
zullen - hoe kan het anders
- altijd met geweldig veel
genoegen op hun wereldreis
terugkijken. Ze hebben nog
maanden voor de boeg om
orde op zaken te stellen.
Om alles te verwerken.
Inplakken van foto's,
uitschrijven van Mieps
dagboek. Weer met volle
teugen genieten van wat
achter de rug is. Mens, het
is toch heerlijk als je zoiets
kunt doen. Ook al is het een
stuk leven, waar lang niet
iedereen aan toe komt.
Maar toch; als je nagaat wat
„men" zich tegenwoordig
niet allemaal kan
veroorloven. Je zult er
„iets" voor moeten laten
lopen, maar dan is een
wondercruise niet eens
meer zo onvoorstelbaar. En
voor het scheiden heb je in
ieder geval een aardig beeld
van hoe onze wereld eruit
ziet. Voor Henk en Miep
Bakker in Lisse wordt 't op
z'n minst winterwerk om
alles op een rijtje te zetten
en de films zullen nog vaak
vertoond moeten worden,
in een avondvullend
programma. En dan zal
Henk steeds weer
uitroepen: „weet je nog wel,
Miep
Of ik er iets van begreep,
vroeg me gisteren een
collega met de handen in
het haar. Evenals vele
anderen zou hij best op
donderdag 11 oktober de
ongetwijfeld aantrekkelijke
receptie van „Overduin'
willen bijwonen. Het is ook
niet zo maar wat.
„Overduin" bestaat
twaalfeneenhalf jaar en
daar mag dus best een
gezellige en representatieve
receptie aan worden gewijd.
Ook bekend is, dat de
receptie van „Overduin" in
de 's Janshoek van
„Overduin" wordt
gehouden, van 18.00 uur tot
19.30 uur. De uitnodiging
werd verstrekt door de
feestcommissie". Maar daar
houdt het ook mee op.
Waarschijnlijk zullen de
meeste van onze lezers ook
niet onmiddellijk weten,
waar de 's Janshoek van
„Overduin" zich bevindt.
Op het gevaar van voor
onbenullig te worden
versleten, omdat we „geen
eens weten waar
„Overduin" ligt", laat staan
de 's Janshoek, vragen we
ons toch in gemoede af
waar we dit oord kunnen
vinden. Wellicht zal dezer
dagen licht in onze
duisternis schijnen, als
iemand zo goed zou willen
zijn ons te vertellen „waar
het ongeveer is", want die
collega wil er per se naar
toe. Hoe dan ook.
ZE GENOTEN
VOLOP,
MAAR ZAGEN
OOK HONGER
EN ARMOE
LEIDEN De Leidse binnenstad staat
vanavond en morgen weer op stelten
j' ter gelegenheid van de viering van Lei-
dens Ontzet. Alle Leidenaren hebben
een uitgebreid programma in de bus
H gehad. Het onderstaand programma is
dan ook meer bedoeld voor de bewo-
ners van de randgemeenten, die ook
graag deelnemen aan dit jaarlijkse
Leidse feest.
Allereerst dient te worden gemeld dat de
r Leidse binnenstad gedurende de feestvie-
>t ring grotendeels afgesloten zal zijn voor
n verkeer. De busdiensten van de NZH,
West Nederland, Centraal Nederland en
de NAL zijn in verband hiermee gewij-
a zigd. Er is een tijdelijke halte ingesteld op
de Herensingel. De halte Nieuwe Beesten
markt is komen te vervallen. Vandaag en
morgen wordt vanaf de Korevaarstraat
e via de singelroute en het Morskwartier
r naar het Station gereden. Morgen tussen
acht en vier uur is ook de Burggravanlaan
afgesloten. De dan te volgen busroute is
Sitterlaan-Lorentzkade-Kanaalweg-Hoge
Rijndijk vice versa. De halten Modder-
manstraat, Burggravenlaan en Hoge Rijn-
dijk/Burggravenlaan komen in die perio-
,i de te vervallen.
Ook de postkantoren hebben hun dienst
regeling aan de festiviteiten aangepast. Zo
zijn de postagentschappen Gerestraat, Be
vrijdingsplein, Breestraat, Kopemolen.
Keiderdorp-Ockenrode en Vossiuslaan en
Oegstgeest-Lange Voort open van half ne
gen tot tien uur. Het postkantoor van
Vroom en Dreesmann is tot twaalf uur
open. De overige postagentschappen zijn
de gehele dag dicht.
Programma
DINSDAG 2 OKTOBER
18.00 uur Feestelijke markt
19.30 uur Grote Taptoe; route: Kaasmarkt,
Pelikaanstraat, Haarlemmerstraat, Prin-
sessekade, Kort Rapenburg, Breestraat,
Steenschuur (oostzijde), Van der Werf-
park, Doezastraat, Jan van Houtkade, Ge-
regracht (Jan van Hout monument).
21.15 uur Spelen van een volledige Taptoe
door „K en G" op het Stadhuisplein.
18.00 - 24.00 uur Lunapark op het terrein
Lammermarkt, rond Molen de Valk en
Schuttersveld.
WOENSDAG 3 OKTOBER
7.00 uur Reveille door het Leidsch Politie
muziekgezelschap op het bordes van het
Stadhuis (Vismarkt).
7.30 -8.30 uur Geluidswagens makend
rondgang door de stadswijken, gelegen
buiten de singels.
7.30 - 9.30 uur Uitreiking Haring en Wit
tebrood in het Waaggebouw.
8.00 Koraalmuziek in het Van der Werf-
park met mederwerking van Concordia
onder leiding van Herman de Wolff.
8.45 - 9.30 uur Carillonbespeling vanuit de
Stadhuistoren.
8.45 - 9.45 uur Wielerwedstrijd achter
demy's. Parkoers: Witte Singel, Zoeter-
woudse Singel, Jan van Houtkade, Boisot-
kade.
9.00 - 14.30 uur Rommelmarkt in Verbum
Dei aan de Plantage.
9.00 - 24.00 uur Feestelijke markt langs
Oude Singel, Turfmarkt, Nieuwe Beesten
markt en parkeerplaats bij de Steenstraat.
9.00 - 24.00 uur Lunapark.
9.30 - 12.00 uur Poppenkast, Haarlemmer
straat voor de Hartebrugkerk.
10.00 - 12.00 uur Museum de Lakenhal ge
opend.
10.00 - 11.30 uur Touwtrekwedstrijden aan
de Doezastraat.
10.00 - 18.00 uur Gevarieerd muziek- en
showprogramma op het Stadhuisplein.
10.00 - 12.00 Ringsteekwedstrijden aan de
Breestraat.
10.30 uur Herdenkingsdienst in de Hoog
landse Kerk met medewerking van het
Een beeld van de optocht van vorig
Rijnlands Mannenkoor en de Koninklijke
Militaire Kapel.
13.00 uur Optocht: „Met de klok mee";
route: Hoge Rijndijk, Hogewoerd, St. Jo-
rissteeg, Oranjeboomstraat, Jan van Hout
kade, Doezastraat, Raamsteeg, Korevaar
straat, Breestraat, Kort Rapenburg, Prin-
sessekade, Haarlemmerstraat, Pelikaan
straat, Hooigracht, Watersteeg, Hoge
woerd, Breestraat, Stadsgehoorzaal (ont
binding van de stoet).
13.30 - 16.30 uur Manifestatie door de de
Leidse groep Touchwood, de Leidse dich
ter Arie Salie en de straattheatergroep
„Haagse Bluf" op het terrein van de Ma-
rekerk aan de Lange Mare.
23.30 uur Groot vuurwerk op het terrein
achter het Schuttersveld.
„Er is maar één Nederland.
Wat hebben we 't hier toch
ontzettend best". Dat was de
eerste verzuchting die
mevrouw Miep Bakker
Verbij slaakte, toen zij met
haar man weer voet op
vaderlandse bodem zette, na
een wereldreis van vier
maanden. „We hebben twee
dagen Cairo meegemaakt.
Fascinerende stad, hoor;
men klimt er de overvolle
bussen binnen door de
vensters zonder glas. Maar
het is er onbegrijpelijk vies
en smerig. Dan denk je niet
meer aan de pyramiden en
„de sfynx". We hebben
gelunchd in het hotel waar
Sadat en Begin hun
besprekingen hebben
gehouden. Een glaasje
sherry kostte er acht
gulden. Wat een toestand;
het was er veel mooier dan
op Soestdijk. Maar je komt
buiten en dan zie je mensen
in de containers naar eten
staan zoeken. Daar hoef ik
nooit meer heen. Fruit kon
je beter niet kopen, want
dat was besmet", vertelt
mevrouw Miep en haar
man valt haar bij: „als je het
maar weet..!"
Henk Bakker, aannemer te
Lisse, eind '78 vijfenzestig
geworden maar nog niet in
ruste, had al heel wat van
de wereld gezien. Dat
voorval in '57, vlak na de
koude oorlog, was maar een
incident. Henk reed op de
motor, vanwege een rally,
naar Polen, maar werd in
Oost - Berlijn gearresteerd
toen hij door eigen schuld
van de weg was afgeweken.
Dan moet je toch zeker niks
meer van een oostelijk
regiem hebben, nietwaar
Nou Henk en z'n Miep („we
hebben er jaren voor
gewerkt en hard ook; nou
mocht het weieens een
keer", vond Henk) hebben
een wereldcruise met een
Russische boot gemaakt.
Geen haartje op hun hoofd
dat er spijt van heeft gehad.
Op 19 februari vertrok het
stel, 23 juni was het weer
terug, met hoofd en hart vol
herinneringen. „Man, man,
wat een belevenis", vertelt
aannemer Bakker. „De
Russen, althans de CTC
Lines, hebben dertig van
die grote joekels van boten
die gespecialiseerd zijn op
wereldreizen van het
Engelse Southampton naar
Sydney in Australië. Ze zijn
niet zo duur, die Russen; ze
zijn gek Op de valuta en
gewoon geweldig goed.
Zevenhonderd passagiers en
vierhonderdentwintig
bemanningsleden aan
boord. Het was net Peyton
Place op zo'n schuit. Heen
gingen we met de v.Leonid
Sobinov". Vanaf Rotterdam.
De sneeuw lag hier nog
hoog. Bij de Etna op Sicilië
liepen we een paar dagen
later ook door de sneeuw.
De bus gleed zelfs van de
weg af. Maar we zagen daar
ook lava. Bij Athene waren
we aan de tempels toe en bij
Suez begon het Egyptische
bezoek. Het Suez - kanaal,
de Rode zee, zo naar het
voormalige Ceylon, Shri
Langka, waar we 's
morgens vroeg op de kade
werden verwelkomd - het
was toen al bloedheet - door
mannen die op lange
koperen toeters bliezen en
op trommels sloegen".
De droomreis voerde naar
Fremantle in Australië, met
een excursie naar Perth en
dan weer 5 dagen varen
naar Melbourne, even 3000
km. verderop.
Zevenhonderd kilometer
varen per dag; dat was het