Crusaders timmeren na 25 jaar
harder aan de weg dan ooit
Popspraak I Platen
Concert
agenda
Wilton Felder (links) met Joe Sample en 'Stix' Hoople, houdt zich al meer dan 25 jaar met muziek bezig.
Er heerst een nachtclub-achtige sfeer
wanneer de eerste tonen van 'Street Life'
van de Amerikaanse band The Crusaders
uit de speakers komen. Zweverige
saxofoonklanken van Wilton Felder vullen
de ruimte, voordat zangeres Randy
Crawford met prachtige vocalen het leven
van de straat bezingt. 'Streetlife' gaat de
eerste Nederlandse hit worden voor The
Crusaders. De band, die al meer dan 25
jaar bij elkaar is, lijkt hier eindelijk te
gaan doorbreken. De groep gaf eerder
deze week een voortreffelijk concert in
een uitverkochte Jaap Edenhal in
Amsterdam. Zou ons land eindelijk het
jazzy-funky geluid van de groep gaan
waarderen?
Wilton Felder is een vriendelijke al wat
kalende neger, die in het Hilton hotel in
Amsterdam op een rustige manier praat
over de groep. Hij maakt van het interview
niet de routine-klus, die even wordt
afgewerkt, hoewel hij er al honderden moet
hebben gegeven. Voordat je goed en wel
beseft wat er gebeurd, is het gesprek al een
goed eind onderweg en vertelt hij, dat zijn
collega's Joe Sample (toetsen), Nesbert
'Stix' Hooper (drums) en hij erg blij zijn met
de het succes van de single en de
gelijknamige elpee. Heel Europa lijkt in de
ban van The Crusaders.
,,Door hetvsucces van 'Street Life' zullen we
waarschijnlijk vaaker dan in het verleden
voor concerten naar Europa komen. Het zal
nu wel twee maal per jaar worden inplaats
van een keer." vertelt hij.
The Crusaders, die een instrumentale band
is, heeft voor de single 'Street Life', vocalen
in het titel-nummer verwerkt. Of het succes
ook betekent, dat de groep nu meer platen
met zang gaat maken weet Wilton nog niet.
,,Het nummer leende zich er uitstekend
voor om gezongen te worden. We hadden
een tekst dus waarom niet. Daarbij komt,
dat in dat ene nummer het concept van de
hele elpee is verwerkt. Voor we de
langspeler gingen maken, kwam iemand op
het idee om het straatleven te belichten.
Niet alleen de omgeving waar we zijn
opgegroeid, maar ook andere buurten in de
wereld komen muzikaal ter sprake. We
hebben ieder een bepaald aspect van dat
leven belicht. Er zijn nummers als 'The
Hustler' wat natuurlijk een minder fraaie
kant laat zien, maar er is bijvoorbeeld ook
een nummer, dat 'Carnaval in the night'
heet. Dat we deze hele elpee hebben
opgedragen aan een onderwerp betekent
niet dat we altijd concept-elpees maken. Je
creëert natuurlijk wel een zekere balans en
in de elpees zit een zekere lijn. We gaan in
die richting verder al hebben we het op de
komende platen niet altijd over één thema,
de verschillende nummers zullen echter wel
met elkaar te maken hebben".
Saxofonist Wilton Felder kan met een
zekere weemoed over het verleden
vertellen.
,,ln het begin van onze carrière werden de
platen vervaardigd op een twee
sporenmachine. Tegenwoordig is een 24-
sporen bandrecorder geen uitzondering
meer. Er is een groot verschil in opname
techniek. De electronica heeft er voor
gezorgd dat niets meer onmogelijk is.
Vroeger ging je de studio in, nam een
nummer op en dan was het klaar. Als je een
fout gemaakt had, kon je die niet even
verbeteren omdat dan het hele liedje
opnieuw op de band moest worden gezet.
Tegenwoordig kan een compositie foutloos
in de groeven staan. Als ik opname-
technisch zou moeten kiezen tussen nu en
vroeger, dan prefereer ik de manier waarop
tegenwoordig de platen worden gemaakt al
had de vroegere wijze van werken ook zijn
charmes. De manier waarop wij platen
maken is niet veel veranderd, want we gaan
nog steeds met zijn allen de studio in en
nemen het materiaal in een keer op. We
houden er niet van om de plaat in stukjes
en beetjes te doen. Het voordeel is echter,
dat als iemand een fout maakt hij het rustig
alleen kan overdoen".
,,De concerten en elpees, die jaarlijks
moeten uitkomen, worden door onze
productie maatschappij vastgesteld. Om je
een voorbeeld te geven. De Europese
tournee eindigt op 28 september. Op 8
oktober gaan we de studio in voor mijn
tweede solo-elpee. In november wordt de
nieuwe Crusaders' plaat opgenomen en in
december produceren we de nieuwe
langspeler van Randy Crawford. Belangrijk
is dat een Crusaders' elpee voor alle andere
werkzaamheden gaat. Zo'n plaat wordt in
ongeveer een maand opgenomen. Het duurt
alles bij elkaar: van het schrijven tot hij in
de winkel ligt, twee maanden".
„De nieuwe nummers proberen we nooit üit
tijdens een optreden. Op de eerste plaats
omdat ze geschreven worden vlak voordat
we gaan opnemen en ook omdat we het
nieuwe materiaal alleen met elkaar
bespreken. We spelen alleen muziek waar
we zelf in geloven en gezien de steeds
groeiende populariteit is het publiek er ook
tevreden over".
Wilton Felder kan het geluid van The
Crusaders niet omschrijven. „Het is uniek"
zegt hij alleen. „Bij een omschrijving zouden
mijn jeugd en achtergrond meespelen, maar
de muziek komt bij mij anders over dan bij
iemand anders".
Wilton, die zegt erg tevreden te zijn met The
Crusaders maakt net als de andere twee
leden ook solo-elpees.
„Dat geeft je de kans ook eens een andere
kant te laten zien, die niet tot uitdrukking
kan komen binnen de groep. In The
Crusaders maken we alle drie deel uit van
een band. Het geluid wordt veroorzaakt,
doordat iedereen een bepaald deel van
zichzelf geeft. Er zijn best nummers, die ik
graag zou willen spelen, maar die niet thuis
horen in het concept van de band. Op een
solo-elpee is het mogelijk zo'n nummer op
te nemen. Daarbij is zo'n plaat een beetje
een egotrip omdat je het helemaal alleen
voor het zeggen hebt. Alle musici moeten
spelen wat jij wil. Op de solo-platen doen
ook nooit de andere Crusaders mee. Eén
uitzondering daarop is de nieuwe elpee van
Joe Sample, waarop 'Stix' Hooper
meespeelt en dat komt eigenlijk omdat Joe
geen goede drummer heeft kunnen vinden,
die hem begrijpt zoals 'Stix' dat doet".
The Crusaders hebben nog nooit zonder
werk gezeten. Al duurde het tot 'The young
rabbits' in 1975 voordat ze enig plaat
succes hadden. Hun reputatie als
voortreffelijke musici was al snel na de
oprichting een feit. Ze waren al snel veel
gevraagde sessie-muzikanten.
„Als wij niet in de studio waren of op
tournee, kwam dat niet omdat we geen
werk hadden, maar omdat we even rust
wilden. Het drukke schema door de nog
steeds groeiende populariteit wordt voor
een deel ook gevuld door productie
werkzaamheden. Ze werkten mee aan de
laatste twee B.B.King elpees en produceren
eind dit jaar de plaat van zangeres Randy
Crawford.
„We zijn niet echt op zoek naar productie
werk, want dat komt wel als het zover is.
Voorlopig blijven we individueel en als The
Crusaders platen maken. We stoppen als
groep als we het niet leuk meer vinden om
muziek te maken en we het
bevredigingspunt bereikt hebben. Maar
voorlopig is het nog niet zo ver".
HANS PlëT
1-18!
1 oktober Lene Lovich,
Paradiso in Amsterdam.
3 oktober The Misfits,
Haags Muziek Café in Den
4 oktober Dr. Feel
good, Exit, in Rotterdam.
Lazy Bones, Haags Mu-
jziek Café in Den Haag.
5 oktober Dr. Feel
good, Paradiso in Amster
dam. Trio Hein van der
Gaag. Haags Muziek Café
ge^in Den Haag.
pa 6 oktober Udo Jür-
Jaap Edenhal in
de Ij Amsterdam. Dr. Feelgood,
il eei Midas in Alphen aan de
aal<Rijn. Het Krokus kwartet,
'9S 4 Haags Muziek Café in Den
i1®] Haag.
7 oktober Inner Circle,
JParadiso in Amsterdam.
_27jLeo Kottke, Stads-
in Amster-
nar,'dam. Udo Jürgens, Con-
rejgresgebouw in Den Haag.
(vari{Will Matla Band, Haags
a Wit Muziek Café in Den Haag.
27(8 oktober John Den-
gediver, Ahoy in Rotterdam.
2-iSouthside Johnny As-
43[bury Jukes, Paradiso in
Amsterdam.
Wierr9 oktober Boston,
igeriAhoy in Rotterdam. Barry
White, Jaap Edenhal in
■■■^Amsterdam.
10 oktober Barry Whi
te, Doelen in Rotterdam.
.12 oktober Dr. Feel-
lI6'good. Paard van Troje in
Den Haag.
13 oktober Cliff Ri-
Doelen in Rotter-
knfcaiTi-
oktober Cliff Ri-
,ge ,chard, Jaap Edenhal in
t staAmsterdam. udo Jürgens,
:oudiDoelen in Rotterdam,
t waSteel Pulse, Paradiso in
(Amsterdam.
15 oktober Lou Reed,
naarlCarrè in Amsterdam. Su-
i tenpertramp, Ahoy in Rotter-
tijdfciam.
hi6 oktober Super-
vrftramp, Ahoy in Rotter-
net «dam.
uw t-19 oktober Manhattan
meiTransfer, Carré in Amster-
er °Jdam.
oktober Rory Gal-
2arölagher, Vredenburg in
a '*21 oktober Eduard
'Branduardi Circustheater
7jejln Den Haag.
voo23 oktober Lionel
eie .Hampton, Carré in Am-
kop?4 oktober Lionel
Congresge-
ybpuw in Den Haag. Chick
reiCorea en Gary Burton,
in Utrecht,
enAbba. Ahoy in Rotterdam.
hon(25 oktober Lionel
(Hampton, Vredenburg in
nu (Utrecht.
n ee27 oktober Klaus
verVSchuIze en Athur Brown,
^f^aradiso in Amsterdam.
""*28 oktober Camel,
Doelen in Rotterdam.
30 oktober Camel,
at Carré in Amsterdam.
31 oktober Rufus
Chaka Kahn, Carré in
Amsterdam.
november Dire
rojefstrait8. Ahoy in Rotter-
november Rain-
Ahoy in Rotterdam,
november Harry
Congresge
in Den Haag.
november AC/DC,
Edenhal In Amster-
november The
Concertgebouw in
november The
Vredenburg in
december XTC
van Troje in Den
XTC Exit
Rotterdam.
december XTC Pa-
te Amsterdam.
The Rousers Af
gelopen week is de
eerste single „Magazi
ne girl" van The Rou
sers verschenen. De
jongens komen uit
Broek op Langedijk,
werken overdag in
een kaasfabriek, noe
men zichzelf een typi
sche „polderband",
die 's avonds „new-
beatmuziek" speelt.
Zo weet ik er nog wel
een paar, zult u zeg
gen, ware het niet dat
The Rousers hun in
eigen beheer opgeno
men single zo wat de
hele wereld hebben
rondgestuurd met als
resultaat dat de be
kende producer Mike
Chapman (Blondie,
Smokie) direct bij hen
aan de bel hing.
Chapman bood aan,
in het vervolg The
Rousers te produce
ren en platenmaat
schappij Ariola heeft
de distributie van
„Magazine Girl" op
zich genomen. Er ge
beurt weer wat in Ne
derland.
Benefiet Deze
week organiseerde
het MUSE (Musicians
United for Safe
Energy) een drietal
benefiet-concerten in
de New Yorkse Madi
son Square Gardens.
De opbrengst hiervan
komt ten goede aan
aktiegroepen, die zich
verzetten tegen kern
energie en die heftig
pleiten voor de ont
wikkeling van alterna
tieve energiebronnen
als zonne- en winde
nergie. MUSE is op
gezet door Jackson
Browne, John Hall
(van Hall Oates) en
Graham Nash. Naast
deze drie verleenden
The Doobie Brothers,
Bonnie, Raitt, James
Taylor, Bruce Spring
steen, Ry Cooder,
Chaka Kahn en Jesse
Colin Joung hun me
dewerking. Zowel
beeld als geluid van
de concerten zijn op
genomen, hetgeen
kan resulteren in een
film en een „live"-el-
pee.
Gruppo Sportivo
Ex-Sportivo-lingen
Max Mollinger en Pe
ter Calicher zagen we
tijdens het Rotter
damse New Popfesti
val druk met de film
camera in de weer.
Dit alles ten bate van
het nieuwe poppro
gramma van de
VPRO, dat vanaf 30
september regelmatig
op de buis te zien zal
zijn en afgestemd is
op de nieuwe popge
neratie. Naast Bob
Visser, bekend van
het radioprogramma
„Tilt", heeft Max
plaatsgenomen in de
redactie van deze
nieuwe poprubriek.
Onze verwachtingen
mogen daarom hoog
gespannen zijn.
Earth Fire Earth
Fire heeft uiteinde
lijk bij de platenmaat
schappij Phonogram
getekend. Behalve
nieuwkomers als bas
sist Bert Ruiter (Ex-
Focus) en drummer
Appie Tamboer, heeft
Earth Fire nu ook
een nieuwe manager,
good old Frits Hirsch-
land, die eveneens
Kayak runt. Dit alles
moet gestalte krijgen
met de elpee „Reality
fills fantasy", waar
mee de groep van de
kabouters Koerts
weer met beide benen
op de grond moet ko
men staan. M.P.
Black Jack Elke keer
als er vanuit Amerika de
zoveelste hard-rock act
wordt gelanceerd, slaan
bij mij de stoppen door.
Gillende vocalen, scheu
rende gitaren en bombas
tische drums, ik heb het
allemaal wel gehoord.
Maar de kaarten lijken ge
schud en de nieuwe Ame
rikaanse hard-rockgroep
Black Jack belooft beter
schap. hetgeen de inmen
ging van producer Tom
Dowd (Rod Stewart, Eric
Clapton, .Allman Broters
Band) al deed vermoeden.
Black Jack is niet de eer
ste de beste en hun stevi
ge rock-muziek is van
hoog niveau. Uitschieters
als „Heart of Stone" en
„The Night" hebben het
bekende dubbelloops gi
taargeluid van Boston en
zanger Michael Bolotin
het' rauwe emotione
le stemgeluid van Don
McCafferty in Nazareth's
'Love Hurts'. De hoes van
Black Jack heeft de vorm
van een spel kaarten en
bevat nog meer troeven.
(Polydor 2381 411) M.P.
Rebel Music Rebel Mu
sic is een dubbelelpee vol
historische documenten
uit de geschiedenis van de
reggae. Zeventien produ
cers en maar liefst een
entwintig artiesten geven
een kleurrijk overzicht van
„rocksteady" via „ska"
tot „reggae" uit de perio
de '68—'76. Klassiekers
worden verrassend afge
wisseld met zeldzame
nummers zoals „Black
Man Time" van I. Roy. De
dromerige rocksteady in
„Concentration" van Den
nis Brown gaat goed op
gebouwd over in de geo
liede reggae van the Hep-
tones vol met uit het leven
gegrepen statements. Re
bel Music is geen com
mercieel samenraapsel
van alles wat maar naar
reggae ruikt, maar een
document. Daarom een
verplichte aanschap voor
ieder die verder dan Bob
Marley, Peter Tosh en In
ner Circle in reggae is ge
ïnteresseerd. (EMI TRLD
403) M.P.
The Durocs De kreten
„rugrock" en „prock" zul
len u (nog) niet zoveel
zeggen als rock en pop.
Maar voeg deze bij elkaar
en de term „prock" is al
verklaard. De Amerikanen
Ron Nagle en Scott Ma
thews vormen het duo
The Durocs en zij zien
zichzelf graag als prockto-
logisten". Al deze verwar
ring daargelaten staan de
heren beter bekend als de
tekst dichters van „Pound
of Flesh" en „Don't touch
me there" van The Tubes.
Ha, bent u daar weer? De
naam The Durocs mag
new-wave-verwachtingen
oproepen, niets is minder
waar. De aangenamé
„prock" van de groep op
hun gelijknamige debuut
elpee doet al vlug aan de
Beach Boys denken in hun
beste jaren. Uitgezonderd
het nummer „Seeker" dat
zo op de elpee van The
Knack had kunnen staan
en dat alles gaat er de
laatste tijd in als koek.
Producer Elliot Mazer
(Linda Ronstadt, Neil
Young), heeft de muzikale
talenten van Ron en Scott
maar gelijk met een 48-
sporen recorder vastge
legd. Het resultaat is er
dan ook naar. (EMI/1A
062—85980 M.P.).
Errol Ross Errol Ross
is in Nederland bekend
doordat onder andere
Shirley en Oscar Harris
komposities van zijn hand
op de plaat hebben gezet.
Met zijn debuut-elDee
.Take it Easy On Yourself
komt de Jamaicaan ach
ter de schermen vandaan
en vertolkt zijn werk zelf.
Wat betreft het nummer
„Island Girl" mogen we
daar best blij om zijn. De
rest van het oeuvre gaat
door een overmatige pro-
duktie te veel de kant op
van de aalgladde Europe
se disco waarvan we zo
zoetjes aan de buik wel
vol hebben. (Ariola 200
463) M.P.
