tweeledige „winst" voor
jiockeyteam in testserie
Dames in
hockey-oorlog
nog net op de been
Honkbalteam faalt
op alle fronten
i
Jan Raas na eindzege in profronde
favoriet voor wereldkampioenschap
ZB
|3PO
BU
Pakistan
ontdekt
taktiek
,GINJ
LEIDSE COURANT
MAANDAG 20 AUGUSTUS 1979
is Kruize benut een straf-
voor Nederland in de laat-
wedstrijd uit de unieke
;tserie tegen Pakistan.
din{"STELVEEN „Eindelijk gaat Pakistan zich ook
»er,(s van de tegenstander aantrekken", kon een te-
els'jpden Wim van Heumen gisteren in het Wagener-
i Stadion van Amstelveen constateren toen de wed-
ad fijdenreeks voor de unieke testserie er op zat.
n bM was eigenlijk de belangrijkste „winst" van de
af |S duels in negen dagen. Zeven uur hockey had
ten beslissing gebracht. Zowel Pakistan als Ne-
irland had drie wedstrijden gewonnen en de
"jelcijfers waren ook precies gelijk: 17—17. In de
ar|Sj|gens de reglementen (die pas enkele uren voor
eedi laatste wedstrijd tot de Pakistani doordrongen)
eer)odzakelijk geworden toegift van twee maal tien
ot lnuten vielen nog vijf treffers. Met 3—2 was Ne-
Irland winnaar van deze testserie geworden,
'f^fcardoor aanvoerder Ron Steens uit handen van
bejaarde voorzitter van de Internationale Hoe-
Federatie, de Belg Renó Frank, een speciale
•fee mocht ontvangen,
log! vijfde wedstrijd was zaterdag in Eindhoven in een
;weerwinning voor Nederland geëindigd (2—1), het
de ïtste duel ging met dezelfde cijfers naar de Pakis-
}n ^ii. De wereldkampioenen hebben zich in het verle-
'ehan weinig gelegen laten liggen aan het speltype van
r 0. tegenstanders. Pakistan speelde gewoon het ei-
technisch uiterst bekwame en supersnelle spel-
Joo i® en de opponent moest maar zien daar iets te-
5r d nover te stellen. Nog tijdens deze testserie begon
mager Khalid Mahmud in te zien dat het tegen
o ze Nederlandse ploeg wel eens zinvol kon zijn ook
chten bepaalde vorm van taktiek uit te stippefón. „Het
s in de laatste wedstrijden duidelijk merkbaar", al-
Bei s van Heumen. „Ze voerden nu een straffe man-
3ns- kking uit en richtten hun aandacht sterk op de re-
e )und bij de corners. Daar besteedden ze tot voor
ben rt helemaal geen aandacht aan".
Tou or Mahmud lag het accent in de testserie evenwel
,ns- het experiment. „Ik kon niet over een vijftal spe-
s beschikken, omdat die zich voorbereiden op het
lernooi om de wereldbeker voor junioren. Mijn hele
(chterflank viel weg. Daarom heb ik tevoren al ne
erlagen ingecalculeerd. We hoeven echt niet altijd te
nnen". Toch leek het er gisteren in een sfeervol
Wagenerstadion (6000 toeschouwers, onder wie veel
Pakistani) veel op. dat Pakistan, na het verlies een
dag eerder in Eindhoven, voor geen goud nog eens
ten onder wilde gaan. De groenhemden speelden
meteen al bijzonder fanatiek en dat leverde in de ze
vende minuut een treffer op van Samiullah, die zijn
honderdste wedstrijd speelde (01). Hij schoot raak
uit de rebound van een strafcorner, hetgeen zo lang
zamerhand één van zijn specialiteiten is geworden. In
de tweede verlenging zou hem dat nog eens lukken.
Toen Oranje, met aanvankelijk Bouwman als rech
tsbuiten in plaats van Doyer, zich eenmaal op de fel
heid van de Pakistani had ingesteld, ontspon zich een
enorme temposlag op het middenveld, met tal van
enerverende momenten.
Hoofdrol
Vooral Wouter Leefers voelde zich naarmate de
wedstrijd vorderde in zijn element en hij vervulde
voor het eerst in de testserie een hoofdrol. Duide
lijk bleek dat een teruggetrokken positie hem toch
meer ligt dan een plaats in de spits.
Het was aan Maarten Sikking te danken, dat Pakistan
voor de rust niet verder kon uitlopen. Met name zijn
reactie in de 19e minuut op een inzet van Saeed
Khan was fenomenaal. Drie minuten na de hervatting
werd het toch 0—2 toen Manzoor UI Hassan (na ne
gen minuten al ingevallen voor Ehsanullah) een straf
corner, door de jarige Spaanse arbiter Deo, ondanks
Nederlandse protesten toegekend, benutte. De nog
altijd in een moordend tempo gespeelde wedstrijd
werd steeds vinniger, hetgeen Van Asbeck en Saeed
Khan op een gele kaart (vijf minuten aansluiting)
kwam te staan. Het duurde erg lang voordat Pakis-
taans tweede doelman Zia (die in het weekeinde de
voorkeur kreeg boven aanvoerder Sherwani) zich ge
wonnen gaf.
Met nog zeven minuten te spelen, leidde de eerste
strafcorner van Nederland na de rust de tegentreffer
in. De Franse arbiter Renaud floot af omdat hij vond
dat Tim Steens de bal foutief met de hand gestopt
had. De kleine Hagenaar bleef nog wat nasputteren
over deze zijns inziens onjuiste beslissing en kreeg
plotseling de bal voor zijn stick, toen Pakistan te
haastig en daardoor slordig had uitverdedigd. Deze
kans liet Steens zich niet ontglippen: 1—2. In de laat
ste minuut kreeg Pakistan nog een unieke gelegen
heid zonder verlenging de winnaar van de testserie te
worden toen Deo een strafbal gaf omdat Sikking de
op hem afstormende Samiullah had geblokkeerd.
Safdar Abbas schoot echter naast.
Toegift
In de toegift van twee keer tien minuten viel nog
van alles te beleven. In de eerste verlenging scoor
den Litjens (uit een strafcorner) en Ties Kruize
(strafbal). De tweede verlenging bracht zelfs nog
drie treffers (achtereenvolgens Saeed Khan, Sami
ullah en met nog één minuut te spelen Litjens uit
een strafcorner) en een gemiste strafbal van Ties
Kruize (tegen de lat).
Toen was de titanenstrijd eindelijk voorbij en was Ne
derland als overwinnaar tevoorschijn gekomen. Naast
ingetogen blijheid was er in het Oranjekamp toch ook
wel degelijk besef voor de realiteit. Zo stelde Wouter
Leefers: „We hebben ons nu goed geweerd tegen
Pakistan, omdat we ons helemaal op het speltype van
de tegenstanders konden instellen. Het is echter nog
wel even wat anders als je steeds tegenover een an
dere ploeg komt te staan. Dat vereist weer een heel
andere taktiek. Maar dat we voor niemand bang hoe
ven te zijn, heeft deze testserie wel bewezen".
Opstellingen:
Zaterdag:
Nederland: Hermans; Litjens, Tim Steens. Van Asbeck. Hans
Kruize; Ron Steens, Ties Kruize. Den Hartog (Van Eijk); Doyer,
Leefers. Van "t Hek.
Pakistan: Qamar Zia; Munawar, Ehsanriulah, Moh. Shafiq, Aktar
Rasooi, Salim (Muneer Bhatti); Nasim Mirza, Hanif Khan, Safdar
Abbas, Saeed Khan en Samiullah.
Zondag;
Nederland: Sikking; Litjens. Van Eijk. Van Asbeck, Tim Steens;
Ron Steens. Ties Kruize. Den Hartog (Hans Kruize); Bouwman
(Doyer). Leefers, Van 't Hek.
Pakistan: Qamar Zia; Ehsannulah (Manzoor ul Hassan); Munawar
uz Zaman, Muneer Bhatti. Aktar Rasooi; Mohammed Shafiq,
Saeed Khan; Nasim Mirza, Hanif Khan, Safdar Abbas, Samiullah.
ibii
tigi
vj
de_
de EEKSE BERGEN Voor het
N uitende wereldkampioen-
}ch hap op de weg voor be-
cs epswielrenners, dat komen-
n zondag rond het Zuidlim-
1S Jirgse Valkenburg wordt ge-
jg tuden, moet eenheid voor
0 Nederlandse ploeg het wa-
,m Bn zijn om de buitenlandse
J H'pncurrentie van succes af te
jreouden. In het recente verle-
|er>n heeft die tactiek tot
:ke»eemaal toe succes opgele-
ird, want de wereldtitels van
I ïnnie Kuiper in 1975 (in het
Blgische Yvoir) en Gerrie
netemann vorig seizoen op
Westduitse Nurburgring
mj,»amen dankzij het eensge-
I S[jnd optreden van onze natio-
t e ile afvaardiging tot stand.
5t'j)lgens Jan Raas. die zater-
irsl'9 OP het circuit van de Be
rt se Bergen bij Tilburg vol-
,anins verwachting de vijfde
;nv ofronde van Nederland won,
d I dat tijdens het optreden
ien6n de nationale, dertien ren-
a fers tellende ptoeg geen pro-
emen opleveren: „We moe-
>mn n met z'n allen proberen een
im i Bderlander wereldkampioen
1ter maken. Er zullen van tevo-
!fj0, n goede afspraken moeten
ge, orden gemaakt. Wie de we-
jda» ildtitel pakt is niet belangrijk,
s die man maar uit Neder-
^®nd komt".
ha( Bt eensgezind optreden van
5 Nederlandse ploeg lijkt over
ss dagen weinig problemen
te leveren. Dat valt duidelijk
d te maken uit de samenstel-
ig van de formatie. Maar
i ifst negen renners van Peter
®.ost moeten de wereldtitel van
l errie Knetemann verdedigen.
ie negen zijn: wereldkampi
oen Gerrie Knetemann, Jan
Waas' nationaal kampioen
J*enk Lubberding, Leo van
liet, Bert Oosterbosch, Johan
'0,fen de Velde. Cees Priem, Aad
fcn den Hoek en Piet van Kat
wijk. De ploeg wordt gecom
pleteerd door Joop Zoetemelk,
diens ploegmakker Frits Pirard
en Hennie Kuiper en Jo Maas.
De homogeniteit zal over zes
dagen ongetwijfeld niet wor
den aangetast. Daarvoor is de
inbreng van de mannen van
Peter Post te groot. Daarnaast
liggen Joop Zoetemelk, Frits
P.irard en Jo Maas niet slecht
bij de Post-renners, waardoor
Hennie Kuiper als eenling on
mogelijk dwars zal kunnen lig
gen. De oud-wereldkampioen
zal dat zeker dan ook niet
doen.
Dat werken aan die eenheid
wordt nog eens extra bena
drukt door de afwezigheid van
Fedor den Hertog in de forma
tie. Hoewel begeleider Piet Lie-
bregts resoluut stelde, dat de
nationale wegkampioen van
1977 ook niet in de voorselec
tie stond, is het geen geheim
dat Fedor den Hertog bij deel
name aan de mondiale titel
strijd zijn steun zou geven aan
zijn eigen kopman en dat is de
Belg Daniël Willems. Die hou
ding van de Nederlander kost
te hem wel zijn eventueel re
tourtje Valkenburg, want der
gelijke renners zijn een gevaar
voor de homogeniteit van de
nationale ploeg.
Nederland heeft door zijn tac
tiek dan ook een voorsprong
op de concurrentie. België bij
voorbeeld kon in 1976 Freddy
Maertens nog als wereldkam
pioen begroeten (in Ostuni),
maar onze zuiderburen hebben
nog niet zo'n hechte samen
werking kunnen tonen als de
club van Piet Liebregts. Al zal
dat dit jaar iets minder moeilijk
lopen, want de tweestrijd tus
sen vooral Daniël Willems en
Fons de Wolf is de laatste tijd
geluwd door het matige près-
teren van laatstgenoemde. Da
niël Willems, die zaterdag in de
profronde naar de derde
Na de geruchtmakende berichten over dopinggebruik in de
Ronde van Frankrijk heeft Joop Zoetemelk weer op een aange
namere manier van zich doen spreken. Op de foto gaat hij als
winnaar over de streep na het eerste gedeelte van de laatste
etappe in de Ronde van Nederland.
plaats zakte, zal dan ook de
man worden om wie voor Bel
gië alles om moet draaien.
De grote Italiaanse troef is
Francesco Moser, die bij de
laatste drie WK's éénmaal
goud (1977: San Cristobal) en
twee keer zilver veroverde.
Maar of de topcoureur op
nieuw tot -de voorsten zal be
horen dient te worden afge
wacht. Vooral dit seizoen heeft
hij enorm moeten concurreren
met Giuseppe Saronni, de co
ming man en de lieveling van
de Zuideuropeanen. Hij moet
het straks in Valkenburg gaan
maken, al zal Francesco Moser
daar ook zo over denken.
Blijft nog over Frankrijk. On
danks de triomfen in de eigen
nationale profronde (Bernard
Thevenet en Bernard Hinault)
hebben de Fransen bij de we
reldkampioenschappen nooit
goed kunnen presteren. Ze
moeten zelfs naar 1962 terug
gaan om een wereldkampioen
te begroeten, toen Jean Sta-
blinski in Salo de mondiale titel
greep. Al blijft Frankrijk (met
een toch formidabele Bernard
Hinault in het midden) een
concurrent om in de gaten te
houden.
Nederland lijkt dus favoriet
voor de wereldtitel. En dan
vooral Jan Raas, die door ve
len als dé opvolger van Gerrie
Knetemann wordt beschouwd:
„Volgens iedereen win ik het
op mijn sloffen in Valkenburg.
Ze maken me een té grote fa
voriet. Ik snap het eigenlijk
niet. Ze verwachten te veel van
me. Wanneer ik in een klassie
ker als derde finish heet het,
dat Raas een slechte dag had.
Maar ik maak me er niet druk
om. Ik heb er mee leren le
ven".
En over zijn succes in de pro
fronde: „Ik heb geprobeerd
om deze tour te winnen. Ik heb
nog nooit een grote etappe
wedstrijd gewonnen. Ja. wel
eens de tweedaagse van
Zeeuws-Vlaarderen in mijn
amateurtijd. Maar voor mij is
het een eer om nu te winnen.
Het was een goed bezet veld.
Door deze triomf heb ik meer
vertrouwen gekregen om een
kleine ronde te winnen. Mis
schien volgend jaar België en
West-Duitsland, wie weet".
Tenslotte: „Na die val in de
Tour de France heb ik in crite
ria veel moeten forceren. Ik
wilde de mensen wat laten
zien, maar dat lukte niet altijd.
In Duitsland kon ik op adem
komen. Ik ben met een goede
conditie teruggekeerd. De
vorm is nu goed".
CO BUYSMAN
VANCOUVER Met moeite heeft Nederland
de openingswedstrijd van het dameshockey-
toernooi om de wereldbeker zaterdag te Van
couver gewonnen. De eerste tegenstander
was Canada, dat zich voor eigen publiek wilde
waar maken na zeven maanden, met elke dag
vijf uur trainen, in Vancouver in trainingskamp
te zijn geweest. „Het leken wel beesten, die
lang opgesloten hebben gezeten en hebben
moeten hongeren", zo luidde het onomwon
den commentaar van Marjolein Bianchi, geze
ten temidden van haar verontwaardigde team
genoten.
De zwaar bevochten overwinning met 2-1, na
een ruststand van 1-1, was nauwelijks van de
gezichten af te lezen. Zelfs niet bij Fieke Boek
horst, die met twee doelpunten uit het totaal
van tien strafcorners matchwinner was. De
vreugde van de overwinning was geheel getem
perd door de niet alleen tomeloze inzet van de
Canadese dames al waren ze in de ogen van
de Nederlanders in het geheel geen dames:
Meedogenloos wierpen zij zich in de strijd. Zij
kenden geen enkel pardon. Ongelukken konden
eigenlijk niet uitblijven en in de 24e minuut wer
den de Nederlandse aanvoerster Maria Mat-
theusens-Fikkers en Shelley Winter het slachtof
fer. Beiden liepen op de bal af en kwamen daar
bij hard met de hoofden tegen elkaar. Maria
Mattheusens was dermate hard aan de neus ge
raakt, dat deze aan de bovenkant gekerfd werd.
Shelley Winter liep hierbij een bloedende hoofd
wond op. Op het veld kon slechts enigszins het
bloeden worden beperkt, voor verdere behan
deling was het ziekenhuis de aangewezen
plaats. Vooral voor de Nederlandse meisjes be
tekende het verlies van hun aanvoerster een
mentale opdoffer. Meer nog dan het tegendoel
punt, dat Sandy Drever kort tevoren als ant
woord op het openingsdoelpunt van Fieke
Boekhorst in de vijfde minuut, had gescoord.
Het was bittere ernst nu wat zich op het veld af
speelde. En gezien het belang van het toernooi
in verband met de Olympische Spelen in 1980
in Moskou, waarvoor zich vijf van de hier aan
wezige landen kunnen plaatsen, zal het niet ver
bazen, wanneer meer van dit soort niets-en-nie-
mand-ontziende krachtmetingen zullen voorko
men.
Met de eindscore van 2-1 kreeg Nederland uit
eindelijk toch de beloning voor zijn kwalitatief
iets betere spel, maar deze stand geeft tevens
weer. dat de Nedèrlandse aanval tegen de Ca
nadese verdediging nauwelijks kansen kreeg en
dat er ook aan de Canadese offensieve wape
nen nog wel het een en ander schortte. Moeilijk
kan dit gezegd worden van de Engelse voorhoe
de. die tegen Zambia tot niet minder dan acht
tien doelpunten kwam (18-0 na een ruststand
van 6-0), waarvan Margaret Souyave er zes voor
haar rekening nam en Jane Swinnerton vijf.
De ploeg van de Verenigde Staten, eind april
winnaar van het in Amstelveen en Rotterdam
gehouden vijflandentoernooi, versloeg zaterdag
Nieuw-Zeeland met 3-0, welke stand al bij de
rust was bereikt. West-Duitsland maakte zijn
entree in het toernooi met een overwinning van
2-1 (2-0) op Schotland. Wales versloeg Japan
met 7-0 en Australië kwam tot een monstersco
re tegen Fuji: 12-0.
Opstelling: Nederland: Det de Beus, Fieke
Boekhorst. Anneke van Puffelen, Irene Hendriks
en Maria Mattheusens-Fikkers (Margriet Bleijer-
weld), Toos Bax, Lisette Sevens en Suzan Be-
kker, Marjolein Bianchi, Elsemieke Hillen en So
phie von Weiier.
TRIEST Uithuilen en
opnieuw beginnen. Het
motief van Wim Kan voor
zijn oudejaarsconference
geldt eveneens voor de
KNBSB en zijn techni
sche staf na het teleur
stellende verloop voor de
Nederlandse formatie
van de strijd om de Euro
pese honkbaltitel.
Grondregels van honkbal zijn
slaan, vangen en fielden. Drie
pijlers waarop het spel is geba
seerd. Tijdens de wedstrijden
in Triëst bleek dat Nederland
die onderdelen allerminst be
heerste. In de drie beslissende
ontmoetingen tegen Italië
sloeg het team slechts veertien
honkslagen, maakte maar even
vijftien fouten en scoorde
slechts drie runs. De cijfers
van Italië waren: 26 - 2 - 22.
Italië maakte in die serie ook
nog eens vier dubbelspelen.
Nederland kwam tot de helft
daarvan.
We moeten ver teruggaan in
de 33-jarige geschiedenis van
de reeks van wedstrijden tus
sen beide leidende honkballan-
den in Europa om te komen tot
een dergelijk uitgesproken su
prematie. De balans slaat nog
steeds door naar de kant van
Nederland. Italië loopt echter
de laatste jaren aanmerkelijk
in. De opmars van de Italianen
die in 1975 bij de Europese
kampioenschappen in Barcelo
na is begonnen gaat nog door.
De inbreng van de Italo-Ameri-
kanen heeft bijzonder positief
gewerkt. Dat is ook nu weer
duidelijk gebleken. Het falen
van Nederland kan er echter
niet door worden verklaard.
Hamilton Richardson maakte
in dit toernooi en in de Haar
lemse honkbalzesdaagse zijn
debuut als zelfstandig coach.
Daarvoor had hij enkele jaren
aan het handje gelopen van
de bekwame Amerikaan Ernie
Myers. Om het vak te leren,
heette het. Ditmaal moest Ri
chardson het helemaal zelf
doen. Het kan moeilijk suc
cesvol worden genoemd. In
'Haarlem schermde de coach
met de allesverhullende op
merking: „We zien dit toer
nooi als een goede testcase
met het oog op Triëst". Daar
werd begrip voor opgebracht,
maar als in die testcase daar
na blijkt dat er spelers rond
lopen die helemaal niet pres
teren, dan doet dat op zijn
zachtst gezegd merkwaardig
aan dat een dergelijke speler
koste wat kost gehandhaafd
blijft. Iemand als Ben Ri
chardson. In Nederland be
hoorde hij in de competitie
tot de beste slagmensen, in
Haarlem sloeg hij niets: twee
honkslagen uit negentien
slagbeurten. „Maar ik zie Ben
groeien", zei Hamilton toen.
In Italië was Ben Richardson
een vaste keus. Resultaat:
zegge en schrijve één honk-
slag in veertien slagbeurten.
Het was een homerun, maar
tegen België... Pas in de der
de wedstrijd tegen Italië was
Ben Richardson uit de opstel
ling verdwenen. Maar toen
was het al te laat. Een derge
lijke houding typeerde de
coach. Hij hield te veel vast
aan zogenaamde gerenom
meerde namen. Hij miste de
durf en wellicht ook de moge
lijkheden wat materiaal be
treft om gewaagde ingrepen
toe te passen.
Een hoofdstuk apart in dit te
leurstellend voor oranje verlo
pen kampioenschap vormde
werper Martin Ronnenbergh.
Hij faalde zoals zelden een
speler voor hem. In de eerste
wedstrijd die hij op de heuvel
stond was hem een kort be
staan beschoren. Met een ach
terstand van 50 nam hij bin
nen twee innings afscheid. Een
geweldige deceptie. Maar Ron
nenbergh zag slechts de zon
zijde van het verblijf in Triëst,
zoals velen met hem, „ook een
werper heeft wel eens een
slechte dag", was zijn com
mentaar. Ronnenbergh kende
in Italië alleen maar slechte da
gen. Want ook in het vierde
nietszeggende duel tegen
Italië faalde de Giants-werper.
En hoe. Opnieuw slaagde hij er
geen moment in zijn wil aan de
Italianen op te leggen. Integen
deel. Toen de squadra zich
ernstig met de wedstrijd ging
bemoeien werd Ronnenbergh
alle kanten opgeslagen en
werd opnieuw de heuvel verla
ten. Een smadelijker afgang is
niet voor te stellen.
Dieptepunten waren ook het
gedeeltelijk falen van Arnold
Smith en Charles Urbanus als
veldspelers. Zij maakten fouten
die voor de ploeg desastreus
en onbegrijpelijk waren. Ge
routineerde spelers van hun ni
veau mogen dergelijke blun
ders eenvoudig niet maken.
Gelukkig waren er ook licht
punten. Bart Volkerijk, de wer
per van het Haagse ADO,
speelde twee briljante wedstrij
den. Triest was het dan ook
voor hem dat de eerste wed
strijd door fouten verloren
ging. Volkerijk was de man die
oranje door zijn koele spel had
moeten en kunnen inspireren,
maar de ploeg liet deze kans
liggen. In de tweede wedstrijd,
de derde tegen Italië kwam de
Hagenaar Bertil Haage die
aangeslagen werd door de du
bieuze homer van Cortese,
vervangen. Wederom was hij
briljant, hoewel het toen reeds
vechten was voor een verloren
zaak. Ook zijn clubgenoot Be
rry Eygendaal heeft een uitste
kend toernooi achter de rug.
Evenals Harm Horeman, met
uitzondering van de tweede
wedstrijd tegen Italië (141
nederlaag) maar toen speeld
iedereen uiterst zwak. In de
overige duels speelde Hore
man een gedegen partij op het
derde honk en stond ook aan
slag zijn mannetje. In iets min
dere mate geldt dat ook voor
vanger Paul Smit en Henny
Jenken, hoewel de laatste
sterk werd ondergewaardeerd
door de coach. In het geval-
Jenken" bleek duidelijk dat Ri
chardson te weinig lef bezat
om wijzigingen aan te brengen.
De cijfers, van de vierde wedstrijd
(8—4 voor Italië) waren:
inningcijlers:
Nederland: 0-0-0-0-3-0-1-0-0 - 4
Italië: 0-0-0-0-1-1-0-3-3 8
Werpersresultaten: Nederland: Martin
Ronnenbergh (8 innings) 6-4-6-6,
Jan Hijzelendoorn (1 innings) 0-0-1
- 1; Italië: Ricardo Landucci (5 In
nings) 3-2-4-3, Vicenzo Perrone
(4 innings) 3-1-1.
TILBURG De eindzege van Jan Raas in de
ronde van Nederland voor beroepsrenners be
tekende zijn eerste zege in een meerdaagse
wielerstrijd. Jan Raas: „Er was gelukkig geen
lange tijdrit, want na tien kilometer alleen rij
den ga ik aan allerlei andere dingen denken,
waardoor ik zo maar minuten verspeel".
Het eerste gedeelte van de vijfde en laatste
etappe, een rit van Heesch naar Tilburg, leverde
een overwinning op voor Joop Zoetemelk. In de
ploegentijdrit 's middags was de hele ploeg van
Post te machtig voor de concurrentie.
Joop Zoetemelk liet door de zege van zaterdag
blijken, zich niet te laten afleiden door de do-
pingaffaire van de Tour de France. Gisteren be
wees hij zich opnieuw in een criterium van Ba
den-Baden. Na Braun en Thaler legde hij beslag
op een derde plaats. Gerrie Knetemann, tweede
achter Raas in de ronde van Nederland, won
gisteren de ronde van Dongen.
In de ronde van Limousin stapte de tweevoudi
ge winnaar van de Tour de France, Bernard Hi
nault, halverwege af. Het overladen programma
van de laatste weken was hem te veel gewor
den. Ploegleider Guimard heeft hem drie dagen
rust voorgeschreven.
