WATERWEGEN De gemeente Alkemade en de gepaste toorn van Onno Hornkamp U kunt ze nu kopen. Staatsloten? eter stunt op één wiel Verdronken zeilboot "pAtAD/REGIO LEIDSE COURANT DINSDAG 7 AUGUSTUS 1979 PAGINA 5 is bijna zover dat de laat- woningen aan de Mors- bewoond kunnen wor- Hoewel de flats passen stadsbeeld, doet de wat onwennig Het landelijk ogende van de Morssingel met woonboten en overhan- lover staat toch wel in contrast met de De al aan het nieuwe ge- van de Morssingel. Zij het wel jammer dat ze gevels moeten mis- het verval oogden. Ruilen nieuwe flat zij niet. Wonen op een heeft voor hen ook in de Morssingel meer Een goede kapitein verlaat nimmer zijn schip; tenminste zo luidt het welbekende spreekwoord. De eigenaar van deze grotendeels gezonken BM aan de Ringvaart is dan waarschijnlijk het tegengestelde, tenzij de man ergens op de bodem van zijn scheepje op redding ligt te hopen. Erg aannemelijk is dat niet, waarschijnlijker is, dat de eigenaar gedurende de laatste maanden niet naar zijn bootje heeft omgekeken. De „zeiler" is kennelijk dermate teleurgesteld in de weergoden, dat het doorgaans toch trouwe BM'metje hiervan de dupe is geworden. Dat het weer dit seizoen menige vaarvakantie in het water deed vallen weet de waterminnende Nederlander onder hand maar al te goed, maar gelukkig vindt niet iedereen dat een reden om zijn vaartuig harteloos in de steek te laten. Als de eigenaar verzuimt om binnenkort eens naar zijn vaartuig om te kijken en het vervolgens in veilige haven te loodsen, gaat ook de boeg en daarmee de rest van de boot (op het topje van de mast na) ten onder. Ongetwijfeld heeft deze koppige, Friese zeilboot enig leedvermaak als de zon weer gaat schijnen en de „kapitein" besluit om maar weer eens een dagje te gaan zeilen Auto in een dag jaren ouder VOORSCHOTEN Bij het ontwaken gistermor gen wreef een bewoner van de Hamellaan in Voorschoten zich nog eens goed de ogen uit. Voor de deur stond een groene Ford 2000, die een sterke gelijkenis ver toonde met zijn auto. Maar toch zou hij zwe ren dat er iets niet pluis was. Buiten gekomen be merkte hij dat zijn auto in één nacht een paar jaar ouder was gewor den. De politie verschaf te snel helderheid in deze duistere zaak. De in Voorschoten aange troffen auto was eerder in de nacht gestolen op de Geestbrugweg in Rijswijk. De daders hadden de auto in Voorschoten simpelweg ingeruild voor een iden tiek, maar nieuwer exem plaar. De eigenaar van de Rijswijkse auto heeft zijn eigendom inmiddels terug gekregen. De wagen van de Voorschotenaar daar entegen is nog steeds niet teruggevonden, de daders evenmin. dat ook prima, vooral als het niet te hard waait en regen ontbreekt. Op één wiel is het voor de doorsnee vaderlander onmogelijk. Dat is werk voor acrobaten en die vind je alleen maar in circussen. Daar rijden zelfs weieens beren op zo'n stang met een wieltje rond. Buiten het circusleven is de eenwieler een zeldzaam verschijnsel. De verbazing was dan ook groot, toen de vaarredactie op het parkeerterrein van het Kaagse etablissement De Bonte Koe een hoogstangige eenwieler ontdekte op het dak van een personenauto, merk eend. Aan de gezellig gevulde bar zat daar Peter van Asselt, 21 jaar, stevig op een kruk met wat lokale jeugdautoriteiten. Peter is ex-medewerker van het inmiddels ter ziele gegane Warmondse kindercircus 'Carillon'. Hij heeft een half jaar meegewerkt aan het jeugdcircus. Een beetje trots verklaart hij, dat het circus werd opgeheven toen hij ermee ophield in '72. Het ongewone vervoermiddel heeft Peter zeven jaar geleden met pen vriend zelf gebouwd. Sinds die tijd is hij regelmatig met dit 'wonder op wiel' op het Kaageiland te zien. Slim van Peter, want een rondje op het ding is altijd goed voor wat gratis consumpties. En dat zou ook gebeuren bij het bezoek van de L.C. Peter had al wat pintjes achter de kiezen en bleek bereid er nog wat aan toe te voegen als hij een rondje had gemaakt. Een ritje op de buitensteiger vond hij een beetje gevaarlijk. Hij had kennelijk al voldoende nattigheid gevoeld. Een tochtje over de kade van De Bonte Koe langs het terras stond hem meer aan. De trap- werd aangedragen om Peter op het vereiste niveau te brengen. De eerste maal dat Peter 'de hoogte' had, ontglipte de fiets. De tweede poging leverde het gewenste resultaat op: Peter zat in het zadel. Een beetje aarzelend trapte hij zich een weg naar de andere kant van de kade. Daar straalde een lantaarnpaal hem tegemoet, als een rots in de branding, een veilige haven. Missen van de paal zou zonder twijfel een nat pak opleveren. Het lukte. Peter Slaagde in zijn opzet, de paal werd innig omklemd en onder luid applaus snelde Peter weer naar de barkruk om zijn verdiensten te innen. Zonde eigenlijk, want een natte landing had een nog aardiger foto opgeleverd. VVeest U gerust. De boterhammen van Kompas eigenaar Onno Hornkamp zijn nog immer wel belegd. Alleen dat extra plakje kaas dat iedere seizoenshoreca ondernemer zo gaarne nuttigen zou, dat plakje kaa; ligt er nog steeds niet. Toch liggen Onno en de zijnen er niet wakker van. Zo in de geest van „wie weet" blijven ze hopen op beter weer. Heeft de grollende radio- weersvoorspeller Pellenboer immers niet gezegd dat het beter zou worden?! Nou dan Beter weer. Op Kaageiland lijkt alles gekoppeld aan het weer. Evenals in de vele andere toeristentrekpleisters die Nederland rijk is, moet een zonnig hoogseizoen de kassa's vullen. En net als vorige zomer ontbreekt het daar nog immer aan. Toch is voor Onno Hornkamp nog niets verloren. „Welnee, in Nederland weet je nu eenmaal dat je geen zaak op beter weer kunt bouwen. Daar hou je rekening mee. 't Kom mooi draait grotendeels op feestjes en partijen. En de dinergast, maar die komt zomer en winter door. De watersporters vormen bij mooi weer een aangename aanvulling. Zeg maar, een extra plakje kaas op de boterham. Maar dat is echt niet het meest belangrijke. Maar als het zonnetje schijnt is De Kaag vijfmaal zo gezellig. En dat missen we nu." Daarom heeft Hornkamp zo'n uitgesproken mening over wat er met Kaageiland zou moeten gebeuren. „Kijk eens, ik ben op dat gebied natuurlijk geen deskundige. Maar een kind kan zien dat er op Kaageiland maar weinig te doen valt als de zon het laat afweten. En dat gebeurt niet zo zelden. Als men zegt „We moeten Kaageiland mooi houden" dan zeg ik akkoord. Maar dat betekent natuurlijk niet per definitie dat er niets veranderen mag....". Wat leven in de brouwerij dus. „Ja, dat kan je wel zo zeggen. De gemeentebestuurders van Alkemade, waar Kaageiland onder ressorteert, zijn benauwd om eens wat op het eiland te veranderen. Maar aan de andere kant kun je dat niet tegenhouden. Toeristisch bezien vormt het eiland allang een trekpleister. Dus het enige dat een gemeente dan te doen staat, is op die bestaande situatie inspelen." „Men is op het gemeentehuis bang voor overlast. Maar die overlast ontstaat doorgaans wanneer men zich verveelt. Dat blijkt ook wel. Want de laatste weken zijn er een paar vervelende dingen gebeurd. En wat wordt er dan besloten: Extra politiesurveillance. Kijk, dat is natuurlijk het paard achter de wagen spannen. Je moet de zaken bij de wortel aanpakken." „Om te beginnen moet de gemeente het eiland nu maar eens ontsluiten. Een brug dus en het pont uit de vaart nemen. Dan bouwvergunningen gaan afgeven. Want er staan genoeg ondernemers te trappelen om iets op het eiland te beginnen. Appartementenbouw bijvoorbeeld. Dat hoeft toch zeker geen afschuwelijke hoogbouw te worden. Voor hetzelfde geld mooie laagbouw appartementen. Als je dat doet ben je al een heel eind op de goede weg. Maar daarnaast denk ik aan de aanleg van een flinke jachthaven. Met douche- en was-accommodatie, want die is er op het hele Kaageiland niet te vinden. Kijk. als je mensen wilt trekken en het ze naar de zin wil maken moet je er wel wat voor doen. En daar ligt een taak voor een gemeentebestuur. Niet passief gaan zitten afwachten tot het fout loopt. Maar vooruitzien. Het gebied hier is veel te mooi om alleen voor de Kagenaars te houden. Dat is niet eerlijk, daar moet in principe iedereen van kunnen profiteren." Dreigt Onno Hornkamp zijn goede humeur te verliezen? „Welnee", grijnst hij nu licht geforceerd, „maar het is toch doodzonde om te gaan zitten toekijken waar het schip strandt. Stilstand is achteruitgang en dat is wat er hier momenteel gaande is. De accommodatie voldeed een jaar of tien geleden misschien uitstekend, maar nu is zij achterhaald. Dus is het zaak om de handen uit de mouwen te steken." „Het gaat er bij mij niet in dat je je als gemeentebestuur alleen maar druk wilt maken voor de belangen van bewoners alleen. Er zitten ook ondernemers. Die kun je niet gemakshalve over het hoofd zien Uiteindelijk profiteert het hele Kaageiland direct of indirect van het zomertoerisme. Dan moet je niet zo hypocriet zijn en je neus ophalen voor diezelfde vakantiegangers. Die mensen zien een jaar lang uit naar de twee of drie weken dat ze hier zijn. Daar kun je niet zomaar aan voorbijgaan. Daar heb je terdege ook mee te rekenen. Dat betekent natuurlijk niet dat we hier Sinterklaas moeten gaan zitten spelen. Dat is onzin. Want mensen willen best betalen voor iets, maar dan moet er wel goede waar geboden worden. Geen droge boterham, maar die boterham met dat extra plakje kaas bijvoorbeeld Verkoopadressen in de Gouden Gids. Per giro spelen kan ook. Bel voor informatie: 070-653955. Speel mee in de Staatsloterij. Elke maand 30 miljoen aan prijzen. ADVERTENTIE Een zomervakantie lang beweegt een deel van de re dactie van de Leidse Courant zich langs de waterwe gen In het Hollands Midden. Vrijwel dagelijks doet de bemanning van de Onedin kruiser verslag van.haar be levenissen In het vakantievierende piassengebled. De boot is evenals vorig jaar ter beschikking gesteld door het Zoeterwoudse Bootcentrum. De varende redactiele den zijn te bereiken vla de L.C.-redactle, tel. 071- 122244, maar uiteraard is eenieder welkom aan boord van het schip. Heeft u een aardige bijdrage voor deze zomerse rubriek, bel dan even of stap aan boord als u de kruiser ziet passeren. De koffie staat klaar verplaatsen. Met vier wielen gaat dat doorgaans het gemakkelijkst, op twee lukt Peter van Asselt op weg naar de lantaarnpaal. P Wonen iaar vel d aan de nie- Morssingel

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 5