Faillissement Clos en
Leembruggen onvermijdelijk 1
Verbetering „Oostdorp
een driejarenplan
Parijse Jugendstill-
cafésfeer Leidse city
Verpleeghuis St. Bernardus
viert tweede lustrum met animo
Grepen uit de Leidse muziekgeschiedenis
Een fluitje van
Hemsing
^TAP/REGIO
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 28 JUN11979 PAGINA S
ema»
Drie openslaande deuren:,.Zoiets moet toch goed gaan, nietwaar..."
.NOROC': PROOST
BU BAKJE KOFFIE
EN DAGVERS
BROODJE
jln de Leidse binnenstad,
waar vooral in de Pieters-
vijk de koffie-shops zich in
I toenemende mate vermen-
Igen met andere gelegenhe-
den tot consumptieve verpo-
Izing, is een nieuw zitje ver-
gvaardigd. In de Pieterskerk-
Ichoorsteeg staan de glazen
I deuren wijd open en van
I buitenaf kun je goed waar-
I nemen hoe gezellig het er
koffie drinken is, eventueel
I aan te vullen met zo goed
f als bakverse broodjes die
aardig belegd zijn. Voor-
Pheen trof men er „Gonk"
laan, een donkere koffiebar
Ldie te donker en te be-
I nauwd was geworden. De-
Izer dagen opende dezelfde
fbaas van „Gonk" (die trou-
j wens nog meer etablisse-
Jmenten op drankgebied de
Leidse city heeft inge-
4 stuurd) espressobar „No-
roc", een naamgeving die
de gedachten drijft in de
richting van de koffieboon
maar overigens goed Roe
meens is en zoiets als
„proost, gezondheid en een
goed leven" betekent. Noroc
zeg je ook tegen de jonge
vrouw die de zaak drijft,
want zij is Roemeense van
Duitse bloede: Ursula of
Uschi, die getrouwd is met'
Rob Sliedrecht die zich
over het algemeen met inte
rieur bouw bezighoudt Zo
doende is koffieplaats „No
roc" een koekje van eigen
deeg.
„Pas op, mijn vrouw is de
eigenaresse", verduidelijkt
Rob Sliedrecht en als hij
een glaasje fris wenst,
wendt hij zich eerst tot
Uschi die dan op de klok
kijkt om te zien hoe laat
het is. „Noroc" heeft een
bijna voornaam voorkomen,
met veel marmer op de
grond en op de tafeltjes, in
een beste combinatie met
de drie groene openslaande
deuren, erg welkom in deze
eindelijk zomerse dagen. Al
les komt uit la Douce Fran
ce en ademt de sfeer van
het fin de siècle: tafeltjes,
lampen, het groene kachel
tje. „Gonk was eigenlijk al
tien jaar lang te benauwd",
aldus de van oorsprong ho-
recaman Sliedrecht, wie de
horeca niet meer aantrekt,
„ik ben meer een bouwer.
Nou zit je hier lekker naar
buiten te kijken en van bui
ten kijken ze lekker naar
binnen; zoiets moet toch
goed gaan, nietwaar Het
is fris en open, met een ge
heel nieuwe pui. Interieur
anno rond 1900. Typisch
Panjse stijl, sobere Jugend-
stil-caféstijl, gerealiseerd
door architect Frank Mul
der op mijn aanwijzingen".
„Noroc" beschikt over een
klein assortiment broodjes,
die desnoods in een razend
tempo, indien gewenst, bij
de warme bakker vandaan
worden gehaald. Rob Slie
drecht beroept zich op een
hoge omzetsnelheid: „dag
vers brood, daarop is de
scherpte van de inkoop ge
baseerd". Steeds meer kof-
fietenten in de city, „okee,
wij steken er met kop en
schouders bovenuit. Dit
genre kom je nergens an
ders tegen en 's morgens
om 8 uur zijn we al open,
tot 's middags 6 uur", is de
bedoeling van Uschi en
haar Rob. Noroc, en we ne
men nog eens een bak. Om
bij te komen.
Op mi|n omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
De patiënten van het Sas-
semse verpleeghuis St. Be
rnardus zitten zich voor een
aardig deel heerlijk in het
zonnetje voor te bereiden
op het feest dat hun te
wachten staat Het is nu
best uit te houden buiten,
op het „terras" en ook in
het gerenoveerde befaamde
„Enge Bos" terzijde is het
verrukkelijk toeven. De bos
schages zijn uitgedund en
het is een wandelpark ge
worden met gemakkelijke
banken. Alleen het „Enge
Bos" bestaat niet meer, het
is nu 't ,3ernardus-park"
gedoopt als bijdrage in de
viering van het tweede lus
trum. Het verpleeghuis staat
er alweer tien jaar en dat
feit wil men niet ongemerkt
voorbij laten gaan. Morgen,
vrijdag 29 juni, is er een
reünie voor het personeel
en oud- personeel en zater
dag 7 juli zijn de patiënten
aan de beurt. Dat gaat heel
wat bijzonders worden,
„want", zoals zuster J. C. J.
M. Koevoets, hoofd verple
gingsdienst, het zegt:,, eigen
lijk draait alles om onze pa
tiënten en daarom is dit
„feest" een echt patiënten-
gebeuren".
Huize Sint Bernardus is al
sinds 55 jaar met Sassen-
heim verbonden. Een instel
ling met een vrij bewogen
geschiedenis die begon met
het initiatief van het Arm
bestuur van de Sassemse
parochie. Men besloot een
pensiontehuis te bouwen
voor 40 pensiongasten met
een verpleegafdeling van 24
bedden. In 1960 werd de
Kath. Stichting Huize
StBernardus opgericht, een
stichting die al snel werd
geconfronteerd met de op
gekomen neiging, aparte
verpleeghuizen te gaan bou
wen. Trouw aan de oor
spronkelijke combinatie van
verpleging en verzorging
werd in 1969 het nieuwe
verpleeghuis in gebruik ge
nomen en vijf jaar later het
nieuwe verzorgingstehuis.
In tien jaar tijd vonden er
1600 opnamen plaats, die
een zeer gevarieerd beeld
vertonen, niet in het minst
omdat aan het verpleeghuis
een reactiveringscentrum is
verbonden. Degenen die
werden en worden opgeno
men noemt men tegenwoor
dig liever bewoners en be
woonsters dan patiënten,
ook al is het verblijf soms
van kortere duur. Hoe het
zij, voor allen wil St. Be
rnardus een thuis zijn waar
men zich prettig voelt. Rec
tor M. v. d. Ploeg schrijft
in het „huisorgaan" Contact
„Daarom wordt getracht
het karakter dat een zieken
huis eigen is zoveel moge
lijk te weren. Juist daarom
misschien wordt betreurd
dat een tekort aan privacy
niet helemaal kan worden
voorkomen".
Medewerkers en oud-mede
werkers komen morgenmid
dag in de Tuinzaal bij el
kaar, bij het klapperen der
vlaggen buiten. Voordat het
borreluurtje begint zal men
ongetwijfeld elkaar het een
en ander te vertellen heb
ben en ook zal men eventu
eel wel even bij sommige
patiënten langswippen. Vol
gende week zaterdag stor
ten de patiënten zich in het
feestgedruis. Het wordt een
St. Bernardus: geen patiënten
meer, nog slechts bewoners
dag die begint met het hij
sen van de vlag en geza
menlijk koffiedrinken
waarbij dan ook de gast
vrouwen van UW en de
Zonnebloem aanwezig zul
len zijn, maar ditmaal zelf
als gast. Rector v.d.Ploeg en
dominee Westra (die daar
voor speciaal uit Assen
overkomt) voorgaan in een
oecumenische dankdienst in
de Groene zaal. Om half
twaalf al is het (vroege)
borreltje, waarna men alras
aan tafel gaat voor de fees
telijke middagmaaltijd. Een
aardig aspect van de feest
dag is 's middags het „rol
lend en wandelend" buffet
waaraan alle patiënten kun
nen deelnemen. s Avonds
is er dan nog een program
ma met verrassingen. Zo,
bij voorbaat, lijkt het er
wel op, dat dit tweede lus
trum er als koek zal ingaan
bij iedereen die met dit
fraaie verpleeghuis te ma
ken heeft.
Werktheater
op
Variété-tour
LEIDEN Het is al weer
enige jaren geleden, dat Het
Werktheater uit Amsterdam
begon met zomer-optredens.
.Hallo medemens" is in
Leiden geweest en ook „Een
zwoele zomeravond", dat ik
gisteravond in hun prachtige
tent bij molen De Valk zag
en dat tot en met zaterdag
gespeeld wordt, is al eens
hier geweest.
Staan bij de „gewone"
optredens van Het
Werktheater doorgaans diep
menselijke problematieken
centraal, in de vakantie-
producties zoekt men het
meer in het luchtige, zonder
echter een ernstige ondertoon
helemaal te vergeten. Het is
een questie van invalshoek. In
de winter vertrekt Het
Werktheater vanuit de
problematiek, in de zomer
vanuit het amusement.
Deze keer had men het
volgende verhaal bedacht De
gemeente -in dit geval de
gemeente Leiden- biedt de
bevolking een voorstelling aar
van de Nellico's om ook eens
iets te doen aan leefbaarheid
van dé stad,
cultuurverspreiding en
volksverlakkerij. De
voorstelling loopt uit de hand.
De kinderen van het duo
Nellie en Koos Jansen willen
niet slapen, opa komt ook op
het toneel, de vrouw van de
wethouder verschijnt dronken
met haar zoon op sleeptouw
op zoek naar haar man, een
Surinaamse komt
honderdvijftig sate's slijten en
een Belg voelt zich beledigd
en begint te schieten. Chaos,
spanning en sensatie
derhalve.
De Werktheaterspelers voeren
het geheel met de hun
vertrouwde en ons
welbekende vaardigheid in
het langdurig volhouden van
één bepaald type ten tonele.
Het groepsspel, de onderlinge
coördinatie en de gevoeligheid j
voor publiek en gebeuren zijn
weer fenomenaal Misschien
dat er wel een beetje sleet
aan de formule komt, maar
voor de iets minder kritische
kijker heeft Het Werktheater
opnieuw een productie
gemaakt van hoge kwaliteit
PAUL VAN DER PLANK
'oen twee eeuwen geleden
'n schip van de Indische
Ling ICompagnie zonk ik weet
p G1imet of het Oost-, of de
t op\Westmdische Compagnie
zijn (was gingen met de
'heepslading ook twee flui
ten teloor. Of het schip bij
'een Amerikaanse kust werd
'licht of dat het alleen de
iding betrof, weet ik ook
iet, maar ik weet wel, dat
de twee fluiten boven water
kwamen en dat bleek, dat
de maker ene B. Hemsing
was. B. Hemsing nu was een
rover; o nee, dat is Barab-
bas; Bernard Hemsing was
dat juist helemaal niet.
Geboren in de Duitse stad
in of rond het jaar
1704, komt Hemsing naar de
Nederlanden en laat zich in
1734 als musicus inschrijven
in de lidmaatregisters van
de Leidse Hogeschool. In de
ouAchttiende eeuw doen veel
iden (nusici uit binnen- en buiten-
a de l*nd dat, want behalve dat
die inschrijving economisch
voordelig was, bood het ook
l beide kans om studenten als
den
ïeft
font
bet!
t pd<
irals
leerlingen
te krijgen en
erwidaarmee brood op de plank.
Wanneer Hemsing in Leiden
kpmt. heeft de hogeschool
een kapelmeester in de per
soon van Carel le Vray. Die,
le ^kapelmeester is verantwoor-
an delijk voor alles wat bij wel
ke gelegenheid dan ook met
muziek te maken heeft Hij
contracteert musici, compo
neert of zorgt voor muziek,
repeteert, betaalt uit, kort
om, hij is de spil waar alles
om draait.
sluitt Wanneer le Vray in 1742 na
eng negenenveertig jaar trouwe
dienst zijn functie wegens
ziekte niet meer kan vervul
len komt er een opvolger
in de persoon van Frederik
Fischer. Deze wil wel be-
ie i noemd worden, maar op één
ta i voorwaarde: zolang le Vray
ie d toft moet hij het jaarsala-
el i ris van f 200.— krijgen. Cu-
ad j&toren nemen die voor
waarde aan en benoemen
Fischer, omdat het niet al
leen goed is om een kapel
meester te hebben, maar het
ook dienstig is om de toege
stane ontspanning bij de
studenten aan te wakkeren.
Fischer vertrekt in 1746 en
Hemsing vraagt om be
noemd te mogen worden
met overname van de bepa
ling, dat le Vray het jaarsa
laris zal ontvangen. Hemsing
heeft dat salaris helemaal
niet nodig, want al in 1740
staat hij te boek als een
huisbezitter aan het Kort
Rapenburg.
Het hoort ook tot de taak
van de kapelmeester om
voor muziek te zorgen bij
oraties van hoogleraren. De
hoogleraren zijn verplicht
om de kosten voor die mu
ziek uit eigen portemonnaie
te vergoeden, maar daar
komt nog wel eens wat tus
sen. Hemsing, die geen Ne
derlander is van geboorte,
heeft in Leiden een bijna
phonetisch Nederlands ge
leerd waar Leidse klanken
niet vreemd aan zijn. Leest
U de navolgende brief maar
eens met een Leidse mond:
„Heere Couratore, ik doun
de Ed Achtbare Heere door
desen bekent make angaan-
de mijn bediening. Mijn be
geerte is ongenüge te geve in
mijn bediening daar ik mijn
best toudoun. Maar dat is
nit enttevooren door mijn
persoon allenig omdat wel te
doum; daar hoort grote on
kosten tou; neu ik voor Mijn
Heer de profester Weys so
gering angeleyt als het mo
gelick is dat maar eventyes
bestaan ken; dat heeft mijn
gekost achendertig geulde en
tien steuvers..". Hij klaagt,
dat hij al geld voor muziek
heeft uitgegeven en dat er
muziek vanuit Engeland op
komst is Fischer is naar
Engeland gegaan en dat
hij wil weten waar hij met
die onkosten aan toe is: „ik
versouk of de Heere Coura
tore Mijn geheve te begun-
stige om de kosten die ik
heb aan de Musikante alster
Musiek mot wesen, en die ik
al gedaan heb om mijn dat-
te vergoude, want op de
Heere professors haar pre
sent daar is geen staat op
de maken".
Dit is overigens de enige
klachtbrief van Hemsing, die
tot in 1774 in functie blijft
en evenals le Vray het sala
ris blijft behouden tot zijn
overlijden. Ook al wordt Ca
rel Vermeulen kapelmeester,
Hemsing blijft de man van
het eerste plan, want voor
de eeuwfeestviering in 1775
wordt aan beide kapelmees
ters een plan gevraagd.
Hemsing kon van zijn rust
gaan genieten, van zijn bui
ten en zijn jacht en de twee
kinderen van zijn enige
broer èn van muziek natuur
lijk, want hij was niet alleen
uitvoerend kunstenaar, maar
ook componist en instru
mentmaker. Daardoor was
deze korte bijdrage deze
keer: een fluitje van Hem
sing.
JAN DOOVE
KABINET BLIJFT STEUN AAN VEENENDAALSE „DOCHTER" WEIGEREN
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG - Minister Andnessen (Fi
nanciën) en zijn collega Van Aardenne
(Economische Zaken) blijven bij hun be
sluit geen geld meer te steken in de wol-
fabriek Hollandia Veenendaal, onderdeel
van de Leidse wolfabriek Clos en Leem
bruggen. Daarmee lijkt een faillissement
van Clos en Leembruggen en Hollandia
Wol onvermijdelijk, waardoor na enkele
tientallen werknemers in Leiden er
straks nog eens 250 man in Veenenaal
op straat zal komen te staan.
Ondanks sterke aandrang uit de Tweede
Kamer bleven beide ministers onwrik
baar afwijzend. Naar het oordeel van het
kabinet heeft Hollandia Wol geen toe
komstperspectief meer gezien de overca
paciteit op de markt. De werkloosheidssi
tuatie in Veenendaal is ook niet van dien
aard dat een financiële steun van een
miljoen gerechtvaardigd is, zo meent het
kabinet. In het algemeen geldt hiervoor
een werkloosheidspercentage van 7 als
criterium terwijl Veenendaal en omge
ving op de 3 zit. Daar komt volgens het
kabinet bij dat enig toekomstperspectief
voor Hollandia ontbreekt doordat de her
structurering van Clos en Leembruggen
en Hollandia veel te laat is ingezet en
het management van het bedrijf te laat
is vervangen.
Bij verschillende kamerleden klonken
ook andere geluiden door. De socialist
Castricum, die het kabinet woensdag
nacht over de dreigende sluiting interpel
leerde, erkende dat de situatie weliswaar
niet rooskleurig was, maar weet dit voor
al aan het falend directiebeleid onder de
vlag van Clos en Leembruggen. Castri
cum wees ook op de andere bedrijfslui-
tóngen die Veenendaal de laatste tijd ge
troffen hebben, zoals de VSW en Hollan
dia Tricot. De laatste acht jaar nam de
werkgelegenheid door die sluitingen tel
kens met 300 af. In een motie vraagt de
PvdA-fractie in de Tweede Kamer het
kabinet zijn afwijzende besluit te herzien
en Hollandia dit jaar verder nog alle
kansen te geven. De regeringspartijen
wilden niet zo ver gaan, maar de CDA-
er Van Zeil en de liberaal Broos van
Erp vroegen de beide ministers wel nog
deze week een laatste gesprek te houden
met alle betrokkenen in deze zaak om te
zien of er absoluut geen overlevingskans
meer is en zo mogelijk een faillissement
nog te voorkomen. De ministers Van
Aardenne en Andriessen wezen de
PvdA-motie van de hand. Op uitdrukke
lijk verzoek van de regeringsfracties wil
den zij nog wel een keertje gaan praten,
al liet Andriessen er geen twijfel over
bestaan dat van dat gesprek niet veel
positiefs meer te verwachten is.
WASSENAAR - Nadat in mei
de gemeenteraad akkoord is
gegaan met het plan tot ver
betering van de woonomge
ving in de wijk Oostdorp per
straat of stratengroep, heb
ben burgemeester en wethou
ders een schema laten opstel
len van de volgorde, waarin
de straten verbeterd zullen
worden. Daaruit blijkt, dat
er 2 1/2 jaar nodig is om de
gehele wijk een opknapbeurt
te geven. De verbetering van
de Kasstraat en de Rozen-
steinstraat zou in augustus
voltooid kunnen zijn.
Voor de jaren 1980 en 1981 is
een schema opgesteld voor de
overige straten in de wijk.
Spreiding van de werkzaam
heden over deze twee jaren is
nodig omdat in de komende
jaren de kabels en de leidin
gen van gas, water en elektri
citeit worden vernieuwd.
Daarvoor moeten graafwerk
zaamheden worden verricht
en het is wenselijk na die
werkzaamheden enige tijd te
wachten met het her bes traten
om verzakkingen te voorko
men.
Over de wijk Oostdorp mer
ken burgemeester en wethou-
ders op, dat rondom een bui
tenring van wegen ligt, die
het verkeer dat niet voor de
wijk bestemd is opvangt en
afvoert Binnen de wijk zijn
de straten smal. Bovendien is
er in de wijk een eenrich-
tingsverkeer-systeem inge
voerd. Een en ander heeft tot
gevolg, dat de wijk niet uitno
digt voor sluipverkeer. De
wijk is „verkeersluw". In de
huidige verkeers-circulatie
willen burgemeester en wet
houders dan ook geen wijzi
gingen aanbrengen. Een knel
punt is echter het ontbreken
van voldoende parkeerruimte.
Verder vraagt het sobere
straatbeeld in Oostdorp om
een verfraaiing met groen. De
mogelijkheden daartoe zijn
echter beperkt Per straat zul
len de mogelijkheden verschil
lend zijn. Daarom is het goed
de verbetering straatsgewijs
aan te pakken, aldus b. en w.
Voor het herbestraten van de
straten in Oostdorp zijn in
1980 en 1981 bedragen nodig
van resp. 250.000.— en
180.000.—, Twee ploegen
straatmakers zullen het gehele
jaar 1980 in Oostdorp werk
zaam zijn. Voordat tot herbe
strating wordt overgegaan
wordt met de buurtvereniging
en met de bewoners van de
betrokken straat overleg ge
voerd over eventueel gewen
ste verbetering.
In 1980 zal wellicht ook het
woonerf in de Pieter Maritz-'
straat gerealiseerd kunnen
worden. In de discussie kan
worden betrokken de moge
lijkheid om een parkeerter
rein aan te leggen op het
plantsoen tussen de St Willi-
brordusschool en de Zonne-
veldweg. Er is intussen
gewerkt aan het vernieuwen
en moderniseren van de
straatnaaamborden in de
wijk. Er zal ook aandacht
worden besteed aan bescha
digde of verouderde verkeers
borden. In de Hallekenss traat
is voor de gerenoveerde wo
ningen het plantsoen opnieuw
beplant. Na het aanleggen
van parkeerstroken in de Ro-
zensteinstraat zal ook daar
het plantsoen worden aange
past Deze fijn zal worden
voortgezet bij de nog uit te
voeren herbes tratingswerk-
zaamheden. Op verzoek van
de buurtvereniging zal nog
bezien worden of de Kaswete-
ring langs de Dr. Mansveltka-
de kan worden verbreed. Het
Hoogheemraadschap van
Rijnland heeft daartegen geen
bezwaren.
