Madrigalisten vanBeograd
houden reputatie op in Leiden
Kazan kwam met knikkende
knieen naar het asiel
Ripse broers
Jaap en Nico Borst
hebben minder
noten op hun zang
INTERNATIONALE EER ROND HARTEBRUGORGEL
AD/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 16 JUN11979 PAGINA 5
list!
zerk
in o
Lnist Het komt bijzonder goed
pa uit voor de Stichting
tej Orgelfonds Hartebrugkerk
prol i*1 Leiden dat er eind deze
d 't maand een internationaal
i di - koorfestival in ons land
wordt gehouden waaraan,
zoals wordt gezegd, de
beste koren uit een groot
aantal landen zullen
deelnemen. In onze
contreien krijgt
tori bijvoorbeeld het Rijnlands
Christelijk Mannenkoor
van Sander van Marion
een stel zingende
Roemenen van hoog
gehalte als gast op bezoek,
in het gezelschap van
onder andere een arts,
tolk, journalisten
cu stenografe. In het Oostblok
le y gaat men niet over één
nacht ijs,ook niet waar het
een ontspannen samengaan
met andere
samenlevingspatronen
betreft. Het gaat hier om
het Boerenkoor uit Rosiori,
aan de uitlopers van de
Karpaten. De Roemenen
die hier in het westen
voluit willen en mogen
zingen zullen op basis van
„uitwisseling binnen
koorgezinnen" gehuisvest
worden en vanaf hun
thuisbasis verder een paar
H* dagen opereren. Maar
binnen de Leidse
NB- agglomeratie gebeurt
tijdens die zomerse
festivaldagen nog meer. Zo
ontvangt het Nederlands
Madrigaalkoor een koor uit
Joegoslavië, dat op
woensdag 27 juni 's avonds
in de Hartebrugkerk een
sonore uitvoering geeft
waarvan de baten geheel
ten goede zullen komen
van de restauratie van het
roemruchte, doodzieke en
inmiddels ter
wederopstanding gesloopte
Maarschalkerweerdorgel,
dat begin april naar de
„orgelchirurg" werd
verwezen.
■^Hoemenen bij het
^■Rijnlands Mannenkoor,
^■Serviërs bij de Madrigalen,
|K en gehuisvest - buiten de
gastgezins basis om - in het
congrescentre
Leeuwenhorst bij
Noordwijkerhout, waar
onlangs ook de heer Luns
van de Nato van een
redelijke nachtrust heeft
mogen genieten. De
Hartebrugkerk staat alweer
een tijd lang in de steigers
zonder dat er een hand
naar is uitgestoken. De
restauratie van het gebouw
heeft nogal wat voeten in
ïsJmJ de aarde gehad en enige
vertraging opgelopen. Een
spoediger gang van zaken
was voorzien, maar de
herstellende activiteiten
zijn enigszins uit de hand
gelopen. Thans wordt
verwacht, dat de
vernieuwing na de
Het orgel van de Hartebrugkerk: voor een „face
lift" onder het restaurerende mes.
bouwvakvakantie kan
worden aangevat. Aardige
bijkomstigheid is in dit
verband de constatering
van het kerkbestuur, met
pastoor Demmers aan het
hoofd en tot zekere hoogte
opklimmend -nadat
hoogtevrees zich had doen
gevoelen - dat in het
goudblinkende kruis boven
de groen uitgeslagen
torenkoepel zich een aantal
kogelgaten bevinden die
waarschijnlijk werden
aangebracht tijdens een
luchtgevecht boven Leiden
tussen een Duitse
jachtvlieger en de
bemanning van een
Amerikaans „Vliegend
Fort",met als resultaat de
ondergang van het
jachtvliegtuig in de tuin
van het toenmalige
Elisabeth-ziekenhuis aan de
Hooigracht.
Dit terzijde. Men kan, als
genieter van een excellente
koormuziekzich
voorbereiden op de komst
van de „Beogradski
Madrigalisti", ofwel de
Madrigalisten van Beograd
uit Tito's hoofdstad
Belgrado. Samen met de
Roemenen van het
Rijnlands Mannenkoor
zullen de madrigalisten
door Burgemeester en
Wethouders ten stadhuize
worden ontvangen, waarna
volgens traditie enkele
verversingen zullen worden
aangeboden. Iets dergelijks
zal ook gebeuren na afloop
van het concert in de
Hartebrugkerk, maar de
goede organisatoren van de
orgelstichting weten nog
niet of dat nu gepaard zal
moeten gaan met genever
of met de pittig gestookte
sliwowitch. Voordien is het
mogelijk talrijke publiek in
de Hartebrugkerk vergast
op onder andere een
„Missa" volgens de Liturgie
van de H. Johannes
Chrystostomus en ander
Slavisch cultuurgoed. Voor
een ongehoord goede
uitvoering tekent dan
Dusan Müadinovic, ook
voor het Grieks-Byzantijnse
gedeelte. Als na de
uitvoering - die op 27 juni
om 8 uur 's avonds begint-
de baten geteld kunnen
worden,is het doodzieke
orgel-van-formaat weer een
stukje dichter bij het
herstel. Ofschoon het nog
wel tot rond Kerstmis 1980
kan duren alvorens het
glorieus herstelde
koninklijke instrument
weer pontificaal in gebruik
genomen kan worden.
Ingewijden willen zich nu
daarover nog niet uitlaten,
maar als het een beetje
meezit zal, na de
restauratie van kerk en
orgel, de zaak weer na al
die opgekropte emoties zo
goed als „afgebroken"
worden. Zo hoog zal de
vreugde wel oplopen,
verwacht ik. Mogelijk met
een bisschop en de
televisie als
klemtoonleggers. Wie weet.
Nu is het nog een beetje
behelpen met een
uitgebalanceerd
elektronisch orgel, dat met
veel waardering overigens
het kerkelijk zondags leven
in de Hartebrugparochie
begeleidt. Maar het
hooglied zal te enenmale
toch wel weer uit de
gesublimeerde tongwerken
en uitgebreide en
vernieuwde registers
moeten klinken, ad
majorem Dei gloriam en
ter stichting van het
gelovige volk. Dan zullen
de manen van directeur-
organist Jan Schmitz nog
weelderiger krullen dan ze
nu al doen.
De Madrigalisten van
Beograd zullen daaraan
hun steentje toe bijdragen,
want ze staan genoteerd
als „opmerkelijk". Het koor
werd opgericht in 1951,
teneinde geestelijke en
wereldlijke koormuziek uit
te voeren. Na een paar
jaar werden al prijzen
binnengehaald op allerlei
festivals, hetgeen gepaard
ging met vleiende kritieken
in bladen. Sinds 1970, toen
werd opgetreden voor paus
Paulus VI in de St.Pieter
in Rome, heeft dit koor
een wereldreputatie. Men
trad verder op voor de
BBC en de Italiaanse
televisie (in een
schilderachtig middeleeuws
kostuum) en er werd
doorgedrongen tot in de
DDR, Rusland, Berlijn en
Brussel. Recensies gaven
de goede smaak gelijk: „de
perfecte homogeniteit der
stemmen, beheerste
koorklank en oog voor het
detail kenmerkte het koor",
schreef destijds The
Oxford Mail, waarbij „het
oog" opviel. Het Italiaanse
„II gazettino" noemde de
Madrigalisten van Beograd
zelfs „het beste Europese
koor dat ooit optrad in
Venetië" en L'Unité uit
Rome vond de Beograder
Madrigalisten zelfs „het
beste polyfone koor van
Europa". Andere Italianen
(en die weten over het
algemeen wel iets van
koorzang af, dacht ik)
vonden de zangers uit
Beograd imponeren „door
hun grandioze Slavische
muzikaliteit en een
ongewone
uitdrukkingskracht,,. Voeg
daarbij het getuigenis van
L'Echo uit Lyon: „de
prestatie verrast des te
meer, omdat 't het
resultaat is van lange en
geduldige arbeid van
amateurs" en dan mag je
over een paar weken we!
iets „extra-ordinairs"
verwachten. Maar ja, het
beste is nog niet goed
genoeg voor het orgel van
de Hartebrugkerk dat nu
voor een „face lift" onder
het restaurerende mes ligt.
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; kunt dan naar
toestel 18 vragen.
De zangers Borst (links Jaap) aan de vooravond van een klinkend jubileum.
VIJFTIG EN ZESTIG JAAR AAN HET KOOR
Bijna twee zingende
Rippers gistermiddag bij
het voortuintje van Jaap
Borst aan de Binnenweg.
Want hoe kun je
jubilerende zangers beter
vereeuwigen dan bij het
zingen van het hoogste
lied. Maar Jaap voelde er
niks voor, hij had liever
zijn bakje koffie
leeggedronken en trouwens
al die onzin met foto's en
zo. De vrouw van Jaap
vond dat het ook best in
de achtertuin kon, daar
was ruimte genoeg. Nico
Borst liet het allemaal
rustig over zich
heenkomen, die maakt zich
niet zo druk. Toen de plaat
eenmaal gemaakt was vond
moeder Borst, dat Jaap en
wellicht ook zwager Nico
best een neut hadden
verdiend. En dat alles
omdat de broers Borst
zondag feestvieren. Jacobus
N. Borst, anno 1900, is dan
zestig jaar trouw lid van
het parochiële zangkoor St
Caecilia van Rijpwetering
en vrijgezellenbroer
Nicolaas Hugo (71) verheft
zijn stem in gewijde
omgeving ook al weer
vijftig jaar. Jaap hield er
tien jaar terug een mooie
gouden plak van de
Nederlandse Gregorius
Vereniging aan over en
misschien valt Nico over
enkele dagen ook deze eer
te beurt. Anders heeft zijn
nicht nog wel ergens een
medaille voor hem liggen,
zo gaf ze haar oom te
kennen.
Jaap Borst, met zijn
langste herinnering van
een zangerscarrière, vond
mijn vraag of hij nog
graag zong maar een
beetje vreemd: „natuurlijk
man, wat dacht je dan,
anders zou ik toch niet
meer op dat koor zitten".
Zijn vrouw kreeg een
lachbui. „Zolang ik die
trap nog opkom blijf ik
aan dat koor", aldus Jaap,
die best wat meer wilde
vertellen als het maar niet
al te veel was. Met zijn
bariton informeerde hij
me. „Je moest in die tijd
18 jaar zijn wilde je aan
het mannenkoor komen.
Dan werd eerst een
examen afgelegd voor het
koorbestuur. Dat was
meest gregoriaans zingen.
Het was allemaal
gregoriaans wat we deden.
Doen we nog wel hoor,
maar er is nu meer muziek
bij en je hoeft niet zo veel
meer te doen. Ja, dat ging
zomaar niet om aan het
koor te komen. We zongen
met twintig, dertig man.
Nu is de boel aan het
uitsterven, een man of
veertien hebben we nog,
geloof ik".
Het oudste koorlid vond
het vroeger „wel beter, al
duurde het langer. Nu is
het vrij snel afgelopen, je
zingt wat en de rest laat je
weg. Een paar coupletjes is
al genoeg". Broer Nicolaas
kon dat rustig beamen. Hij
begon - na een examen
uiteraard - op z'n 21ste bij
het koor." Je kwam niet
onvoorbereid, want vanaf
je twaalfde kreeg je na
schooltijd al zingen en was
je aspirant-lid van het
zangkoor. Ach ja, je kon
met zo veel mensen ook
meer uitvoeren; maar het
is een leuk clubje onder
elkaar gebleven". „Dat is
het beslist", vond ook
Jaap, „maar er blijft niet
veel over, de animo voor
het koor groeit niet. De
laatste jaren is er niemand
meer bijgekomen, maar de
gelederen dunnen uit.
Vorig jaar kregen we een
nieuwe directeur. Piet van
der Pauw Kraan. We
redden het goed met hem,
die houdt het spul goed
overeind".
Zondag mogen Jaap en
Nico Borst niet meezingen.
Ze zitten dan als
feestvarkens in de kerk en
luisteren. Dat is maar heel
zelden voorgekomen in al
die tientallen jaren dat ze
de eredienst opluisterden.
Jaap altijd als bas, bariton
dan, en soms solo. Nico
Borst ontplooide zich als
eerste tenor, maar dat let
tegenwoordig niet meer zo
nauw: „je zingt maar een
end weg".Geen duet op
straat dus. Het was ook te
nat. En al die onzin. De
kanarie bij Jaap thuis kan
er ook wat van, „al zingt-ie
een beetje vals", volgens
lachende moeder Borst.
Het dubbele jubileum van
Jaap en Nico Borst wordt
zondag gevierd met een
Hoogmis uit dankbaarheid,
om half elf,
vanzelfsprekend tot intentie
van de julilarissen. Daarna
trekt men naar het
belendende dorpshuis waar
tot een uur of twee een
„gezellig samenzijn" wordt
onderhouden. Daar zijn
dan ook familieleden, de
overige koorleden met
vrouwen en verdere
genodigden welkom. Men
weet nu al te vertellen, dat
tijdens deze vrij besloten
bijeenkomst de heren Borst
een warme en
welverdiende huldiging te
wachten staat
«V
be
ge
H ve
H on
S
Mm
I
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft' om daar een zekere dood tegemoet te
gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar
ook volslagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur
mdergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres:
Nieuw Leids Dierenasiel, Bësjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670.
Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdag van
10.00-12.00 en 14.00-16.00uur. Zondag en maandag gesloten.
ATI
LEIDEN Geen hond heeft ooit lan-
ger in het asiel gezeten dan de herder
Kazan. Vorig jaar september werd hij
]j gebracht door de Katwijkse politie en
er. nu acht beheerder Wil Tiele de tijd
d gekomen om hem de deur te wijzen.
Met die negen maanden is Kazan een
trotse recordhouder die kan terugkijken
°peen bewogen asielgeschiedenis.
Kazan werd, toen nog onder de naam
Astor, ingeschreven als logé. Hij was
door de Katwijkse politie aangetroffen
*n de woning van een gezin, dat vakan-
tieplezier beleefde aan zonniger kusten
en de zorg over het huisdier had over-
j d gelaten aan een buurjongetje. Dit buur
jongetje kon de hond, toen nog een ste
vige pup van een paar maanden, in het
geheel niet aan. De politie kwam tussen
beide en eenmaal in het asiel aangeko
men, bleek dat de eigenaren zich toch al
niet te veel om de verzorging van het
huisdier hadden bekommerd. Het dier
had slecht voedsel gekregen, in elk ge
val veel te weinig kalk en vitaminen.
Een HD-afwijking was daarvan het ge
volg, zodat Kazan zich met knikkende
knieën moest verplaatsen en het gehele
onderste gedeelte van zijn achterpoten
gebruikte om te lopen in plaats van de
daarvoor bestemde kussentjes. Ook was
er van Engelse ziekte sprake.
De goede voeding in het asiel deed won
deren. Kazan herstelde geheel en was
na zo'n anderhalve maand weer redelijk
op de poten. Een röntgenonderzoek
toonde dit volledige herstel ook aan. In
middels had het asiel gewacht op de
rechtmatige eigenaar. Maar deze kwam
niet opdagen. Een ander mankement
voorkwam dat Kazan snel naar een
nieuwe eigenaar kon. Kazan kende geen
remmingen in zijn aanhankelijkheidsbe
tuigingen ten aanzien van teefjes en
toonde zijn drang op te nadrukkelijke
wijze. Castratie bleek geboden. Na af
ronding van deze periode brak de rui in
alle hevigheid los. Waarschijnlijk als ge
volg van de slechte voeding in de eerste
maanden van zijn leven begon de haar
dos in grote plukken uit te vallen. Maar
na negen maanden is Kazan eindelijk
zover: een van welstand blakende nog
jonge herder.
Kazan heeft een erg lief karakter. Hij
kan uitstekend met andere honden op
schieten en is lief voor kinderen. Zoals
Kazan: recordhouder.
elke Duitse herder heeft ook hij flink
wat ruimte nodig. Een flatwoning is der
halve voor hem niet geschikt, maar een
boerderij zou weer wat veel van het Het pinchertje Teddy, die vorige week
goede zijn. Een nieuw thuis ergens tus- in deze kolommen prijkte, heeft nog
sen deze twee mogelijkheden in biedt geen nieuwe eigenaar gevonden. Twee
voor Kazan een uitstekende oplossing. potentiële bazen hebben telefonisch naar
Teddy
het diertje geïnformeerd, maar beide
zijn nog steeds niet komen kijken. Ei- is
dus nog kans genoeg voor de liefhebber
van een klein dreumesje. Overigens is
het asiel boordevol aantrekkelijke vier
voeters, vooral aan katten in alle soor
ten en afmetingen ontbreekt het niet