'Door al die woonerven is straks geen brand meer te blussen' Leids Toonkunstorkest deed Britten versteld staan HARTEKREET VAN LEIDSE BRANDWEERMAN: Dorine vam der Klei weinig gevarieerd STAD LEIDSE COURANT DINSDAG 5 JUN11979 PAGINA 3 «iijA j LEIDEN „De stad wordt zo langzamerhand onbegaan baar voor onze auto's. Met de autospuit is het in grote de len van Leiden al bijna on mogelijk om er te komen, laat staan met nog grotere voertuigen als de ladderwa gen of de hoogwerker. Wij ken. die normaal gesproken goed bereikbaar zijn, gaan naar de knoppen, omdat een handjevol bewoners met alle geweld een breed trottoir voor de deur wil hebben, het liefst nog met van die mooie bochten erin, zodat je 's avonds met je auto de slalom kunt oefenen. Die mooie stra ten heten dan tegenwoordig woonerf. „Het is er nu zo fijn wonen sinds onze straat woonerf is", hoor je die men sen dan zeggen. Maar nie mand rept erover, of de straat ook veiliger is gewor den en of de brandweer er met zijn wagens doorheen kan. Daar hoor je geen mens over. Alleen als het te laat is, als er brand uitbreekt en de brandweer kan niet op tijd ter plekke zijn, doordat er overal auto's op drie bre de stoepen staan geparkeerd, ja, dan regent het klachten en wordt ons de zwarte piet toegespeeld", zegt de heer W. Harteveld, hoofd van de af deling preventie van de Leid- se brandweer. De heer Harteveld (en hij niet alleen) ziet met lede ogen dat de Sleutelstad in veel wijken een nirwana voor de voetgan ger aan het worden is. Stra ten die tot voor kort optimaal bereikbaar waren voor brand weer en ziekenauto gaan vol gens hem steeds meer op een wandelpark lijken, waar de voetganger het beheer over voert. „Overal bloembakken, paaltjes, bochten, heuvels, druppels en oortjes op de weg, hoe breder, hoe mooier. Maar men vergeet wel, dat op die oortjes 's avonds auto's worden geparkeerd, het ver keer zich tegen die onverlich te druppels te pletter rijdt, Obstakels voor de brandweer in de Paul Krugerstraat die mooie bochten door snel heidsduivels als rallybaan worden gebruikt en dat de brandweer er „kostbare" mi nuten langer over moet gaan doen om op de plek des on heil s te kunnen arriveren. En in enkele gevallen er hele maal niet kan komen, omdat de straat door geparkeerde auto's wordt versperd. Die uitruktijd van zes minuten, die de brandweer heeft om ter plekke te kunnen zijn is een farce aan het worden. Vergeet het maar. We doen er nu al acht minuten over om van de St. Jorissteeg op de Langebrug te komen, waar de brandweerkazerne is". Een rit met de brandweerauto levert het bewijs. Harteveld achter het stuur van de A3, een van de drie autospuiten van de Leidse brandweer en naast hem collega F. van Oosten, een jonge officier, die hem over twee jaar gaat ver vangen, want dan gaat Harte veld (53) met pensioen. „Breedte voor luxe", mompelt de geroutineerde chauffeur als hij in de Vreewijkstraat tussen twee tegenoverelkaar op „oortjes" geparkeerde au to's moet laveren, die voor de 2,5 meter brede brandweerwa gen nauwelijks een centimeter ruimte overlaten. Vloekend rijdt de brandweerman de Morsweg' over om op de hoek van de melkman de Paul Krugerstraat in te draaien. Hij kan geen kant op. De straat is semi-woonerf gewor den, een lang lint van wijnro de paaltjes, verkeersluw, maar afgeladen met auto's, de een nog idioter op de weg neergezet dan de ander. Bloembakken verfraaien het geheel. Van Oosten: „Ja, als er in dit buurtje brand uitbreekt, dan zie ik het somber in. Door drukken heeft hier geen enke le zin. Je kan moeilijk door een auto heen rijden. Het. is ook erg zonde van al dat werk van de stratenmakers. We hebben al heel wat vak werk kapot gereden, omdat we ergens niet konden ko men, zonder een bloembak of een verhoogde rand mee te Harteveld: Ik geloof er trou wens niks van, dat die buur ten er verkeersveiliger op worden. De jeugd wordt ge woon verpest door al die be scherming. Ik zeg altijd een schipperskind valt Hiet in het water, een kind dat aan een spoorlijn woont loopt niet on der de trein en een stads jon gen niet zomaar onder een auto. Dat krijg je wel als je ze in de watten legt en van je straat een tuintje maakt.. Het is onrealistisch om de auto weg te denken. Dat zie je in deze buurten toch zelf ook, iederen heeft een auto. Ook al rijd ik graag op de fiets, mijn wagen kan ik gewoon niet meer wegdenken. Dat hele woonerven-gedoe, danken we-per buurt aan een handje vol mensen die zo nodig moe ten. Het zijn er nooit meer dan een stuk of zes. Ze schrijven lange brieven naar de gemeente, schelden dat het in hun straat zo'n rotzooi is en dan stuurt het stadhuis je de volgende maand een brief, dat in die en die buurt een woonerf komt. Of je daar dan maar rekening mee wil houden". De heer Harteveld laat zo'n brief zien. Het betreft bepaal de verbeteringen aan de Bos- huizerkade, Diemeistraat en Gerrit Kasteinstraat. Die stra ten krijgen eenrichtingver keer. „Terwijl we anders ge lijk via de Vijf Meilaan de Gerrit Kasteinstraat in kon den rijden, moeten we nu eerst de Telderskade over om er te kunnen komen. Wordt ook zo'n soort van woonerf". In de brief, afkomstig van de hoofdafdeling verkeerszaken van de dienst gemeentewer ken staat het volgende: „De aansluiting van deze straten op de Vijf Meilaan moet zo danig worden gewijzigd, dat in en uitrijden van auto's fy siek 'onmogelijk wordt, terwijl dit niet geldt voor het fiets- verkeer". „Geklets natuurlijk, maar de raadscommissie gaat zonder meer mee akkoord. Het rotte is dat alles tot stand komt in overleg met de bewoners, ook al zijn dat er maar een paar. Het moet een woongebied worden, klagen ze dan. Maar wat is in Leiden dan wel geen woongebied. Iedere straat toch". Als de A3 door de straat van de heer Harteveld rijdt, wordt de brandweerman nog som berder. „Ik weet zeker, dat ik binnenkort ook van die hob bels en bochten voor mijn deur krijg en ook van die prachtige bloemen op mijn stoep. Niemand weet er iets van, want de meeste mensen gaan 's avonds niet zitten ver gaderen, als zij van hun werk af komen. Maar het groepje fanaten zal er wel voor zor gen, dat het allemaal in orde komt. Het is allemaal politiek. Als het kon zou er eens eèn vergadering moeten komen, waaraan de hele stad mee kan doen. Ik ben bpnieuwd of dan ook iedereen om wooner ven zou staan te schreeuwen. PETER VIERING Zilveren priesterjubileum Pastor drs E.C. Hoogervorst viert zondag 10 juni in de St Petrusparochie zijn zilveren Priesterjubileum. De ker kelijke viering beeft op die dag plaats om 10.30 tijdens een plechtige eucharistieviering. Zaterdag 9 juni om 19.00 uur wordt een gezinsmis gehouden voor en door jeugdige parochianen ook ter gelegenheid van bet vijfen twintig jarig jubileum. Sinds 1973 is de pastor in de St Petrusparochie te Leiden verbonden. De jubilaris werd op 12 juni 1954 in de St Bavo te Haarlem tot priester gewijd, waarna hij tot kapelaan te Reeuwijk werd be noemd. Na enkele jaren ging de pastor Nederlands stu deren. In 1961 deed hij het doctoraal examen en werd daarop benoemd tot leraar aan het klein seminarie Leeuwenhorst in Noordwijkerhout. Verandering in de bestemming van Leeuwenhorst en het tekort aan pries ters was reden om de benoeming tot kapelaan in Leiden te aanvaarden. Een jaar later werd hem de leiding van de St Petrusparochie toevertrouwd, met foto van Hoo gervorst. Fietstocht naar Woubrugge Het bestuur van de Vereniging Oud-Leiden organiseert 9 juni een fietstocht naar Woubrugge voor leden en intro- ducé's. Om éen uür is het vertrek bij de Spanjaardsbrug aan het einde van de Lage Rijndijk. In Woubrugge ont vangt de heer drs. B. de Boer de deelnemers en zal een en ander over de geschiedenis van het stadje vertellen. De tocht staat onder leiding van de heren Van Soest en Kortenbout van der Sluys. Prijsuitreiking Voor de kinderen, die in de paasvakantie hebben meege daan aan de wedstrijd in het maken van spelletjes in het Rijksmuseum voor Volkenkunde is woensdag 6 juni de prijsuitreiking. Deze wordt feestelijk omkleed. Voor de spelletjesmakers wordt ook een poppenkastvoorstelling gehouden. Om twee uur begint de uitreiking in het mu seum aan de Steenstraat. Excursies De koninklijke maatschappij voor tuinbouw en plant kunde afdeling Leiden maakt de komende maanden drie excursies. Dinsdag 12 juni wordt vanaf acht uur een be zoek gebracht aan de rijksmuseum van Natuurlijke His torie aan de Raamsteeg. Woensdag 27 juni staat een be zoek aan het potplantenbedrijf van de firma Lemkes in Alphen aan den Rijn op het programma. Om twaalf over zeven 's avonds vertrekken de deelnemers vanaf het Stationsplein met lijn 7 van „Wies* Nederland". Za terdag 15 en zondag 16 september maakt de maatschap pij een excursie naar de Bundesgartenschau in Bonn. Politie in gevecht o met twee arrestanten LEIDEN De Leidse politie heeft zaterdagavond veel moeite gehad met de arresta tie van twee agressieve per sonen op de hoek van de Vrouwensteeg en de Haar lemmerstraat. De door over matig alcoholgebruik bene velde Leidenaars verzetten zich hevig. Een agent werd in het gezicht geslagen en in de bovenarm gebeten toen hij een houdgreep toepaste. De vechtpartij begon rond zes uur, toen een Leidenaar naar een op de hoek geparkeerde surveillancewagen van de Leidse politie toeliep en door het portierraam de agent ach ter het stuur zonder enige re den in het gezicht sloeg. Toen de twee agenten uitstapten om de vechtersbaas te arres- teren, kreeg deze laatste hulp. Nadat de Hermandad verster king had ingeroepen, wist men met acht man het twee tal te arresteren. De strubbe lingen werden nauwgezet; ga- degeslagen door enkele tien tallen kijkers, die zich overi gens passief gedroegen. Tegen een 21-jarige Leidenaar werd proces opgemaakt we-, gens verzet tegen arrestatie, poging tot vernieling van de surveillancewagen en mishan- I deling door het bijten in de arm van de agent. Een 18-ja- rige Leidenaar werd poging tot zware mishandeling ver weten; hij had getracht een zware straattegel naar de po litiemensen te werpen. Aanrijding op W. de Zwijgerlaan LEIDEN Twee personen zijn in de nacht van zondag op maandag gewond geraakt bij een aanrijding op de Wil lem de Zwijgerlaan in Lei den. Beide personen werden opgenomen in het AZL. Het ongeval ontstond toen een personenauto, bestuurd door een 42-jarige Leidenaar i plotseling vanaf de ventweg de Willem de Zwijgerlaan op reed. Een auto, bestuurd door een 31-jarige vrouw uit Kat wijk/Rijn kon hem niet meer ontwijken. In het ziekenhuis werd de Leidenaar de bloed proef met positief resultaat afgenomen. Het Leids Toonkunstor kest tijdens de opnamen voor BBC-te- levisie in de St. German's Church in Cardiff LEIDEN Het Toonkunstorkest Leiden heeft een concertreis naar Engeland ge maakt waar het medewerking verleende aan drie uitvoeringen met het Groot Ge mengd Koor „Hagacantare" uit Den Haag. Zowel het orkest als het koor staan onder leiding van René Verhoeff, een hoogst be kwame jonge dirigent die niet eerder op reis gaat of het concertrepertoire moet er geheid inzitten. Dat er ernstig en met volle inzet aan de voorbereidingen is gewerkt bleek dan ook wel bij alle optredens, die ondanks vermoeienissen van de reis op even hoog niveau stonden als de keuze van het programma dat werken omvatte van barok-componisten zowel als van 20e eeuw- se meesters als Distier, Kod£Iy en Hendrik Andriessen. Het uit 120 koorzangers, 30 intrumententalis- ten en twee solisten, de sopraan Wendela Bronsgeest en de bariton Bernard Kruysen, bestaande reisgezelschap dat per boot en bus door het concertreizenbureau Nico Nan- ninga door Zuid-Engeland werd getranspor teerd, verzorgde drei concerten in rooms-ka- tholieke kerken in Bristol en Cardiff waar onder één in het kader van het Bath Festi val en één voor de BBC-televisie. Het orkest dat zich manifesteerde als een ensemble dat niet voor een professioneel en semble onder doet, had tot taak het koor en de solisten te begeleiden. Doordat koor en orkest onder dezelfde dirigent werken en door deze tot een even hoog peil zijn opge voerd, was de samenwerking voortreffelijk: de uitvoeringen klonken als een eenheid zonder hiaten. Overigens was dit niet voor het eerst dat koor en orkest samenwerkten, eerder was dit het geval tijdens een concert in de Hartebrugkerk, radio-opnamen van de Kerstcyclus van Marius Monnikendam en de jaarlijkse, door Hagacantare georganiseerde Kerstconcerten in de Grote Kerk in Den Haag. Men is dus behoorlijk op elkaar inge speeld. Het eerste van de drie optredens vond in Cardiff, de hoofdstad van Wales, plaats in de zeer goed bezette gothische Llandaff Ca thedral. Reeds bij het eerst uitgevoerde werk, „Gelobet sei der da kommt" van De- dekind met alle medewerkenden bleek dat er muziek van klasse werd gemaakt, de a- koestiek van de kerk werkte hieraan in gun stige zin mee; het publiek reageerde dan ook met een duidelijk positief applaus. Enorm succes oogstte ook de bariton Be rnard Kruysen als solist in de Cantate „Ich habe genug" van Joh. S. Bach; met zijn in drukwekkende, welluidende stem wist hij de hele kerk te vullen en het publiek te impo neren. Na deze berustende religieuze Bach werd diens veelzijdig talent gedemonstreerd in de gemoedelijke, huiselijke en onderhou dende „Kaffee Kantate" waarin de sopraan Wendela Bronsgeest soliste was. De uitste kende instrumentale begeleiding van de flui tiste Stance Backer, claveciniste Henny Vos sen en de cellisten van het orkest verdienen een extra vermelding. Met deze intrumenta- listen zong zij voorts de aria „Süszer Trost, mein Jesu kommt" uit de Cantate 151 van Joh. S. Bach en met het koor en orkest de Cantate „Nichts soli uns scheiden" van Bux- tehude, werken die vooral diepe indruk maakten door de muzikaal hoogstaande uit voering. Behalve de door liet Toonkunstorkest bege leide werken zong Hagacantare een tweetal uiterst, verzorgde a capella werken van Hugo Distier en Zoltan Kodaly waarin ju weeltjes van klankschakeringen te beluiste ren waren. Het orkest kreeg een aparte feature in twee werken; Hans Roskam was solist in het Concert voor hobo en orkest van A. Corelli, dat een uitstekende, stijlvolle vertolking kreeg, fraai van toon en subtiel van sfeer. Een ronduit verbluffende prestatie werd ge leverd in het zelfs voor professionele musici niet eenvoudig te spelen, in 1935 knap en inventief geschreven „Kuhnau Variations" van de nestor van de Nederlandse compo nisten Hendrik Andriessen. In deze variaties en fuga op een thema van Johann Kuhnau (1660-1722) worden alle klankmogelijkheden van een strijkorkest benut. Talloze onver wachte, spanningsvolle klanken kwamen op verrassende wijze uit de instrumenten, van af zinderende violen tot diepe tot contrabas tonen reikende samenklanken van de celli. Overigens werd dit stuk alleen tijdens het eerste concert uitgevoerd. De uitnodiging tot de toernee naar Engeland was uitgegaan van de organisatie van het jaarlijkse Bath Festival, een stadje in de omgeving van Bristol. Het concert in het ka der van dit festival vond plaats in de Clif ton Cathedral van de H.H. Petrus en Paulus te Bristol, een zes jaar geleden ingewijd, ul tra-modern gebouw. De sfeer in dit opmer kelijk originele, geheel in beton uitgevoerde gebouw was uiteraard afwijkend van de voorgaande locatie, ook doordat de kerk, die 1200 bezoekers kan herbergen, slechts matig was bezet. Niettemin werd er weer met enthousiasme gloedvol gemusiceerd. De televisie-opnamen werden gemaakt in de in een buitenwijk van Cardiff gelegen Paro chiekerk St. German's Church. Dit in 1886 ingewijde neo-gothische kerkgebouw leent zich zowel door de entourage als de akoe stiek hiervoor uitstekend. Voor de kleurente levisie-opnamen werkten ook de oranje cor sages van de dameskoorleden en de rood- wit-blauwe shawls en dassen met het Leidse wapen van de orkestleden visueel mee. De opnamen hadden een zodanig vlot verloop dat de BBC-heren hiervan versteld stonden, dit hadden zij met amateurs nog nooit mee gemaakt. Ook over de muzikale kwaliteit was men zeer tevreden. De datum van uit zending is nog niet bekend, onderhandelin gen zijn gaande om de registratie ook voor de Nederlandse televisie over te nemen. Na een bezoek aan Windsor en London, dat door de aanwezigheid van tienduizenden lal lende en herrieschoppende Schotse voetbal fans zich anders dan normaal vertoonde, keerde het succesvolle culturele reisgezel schap voldaan maar vermoeid' per dagboot huiswaarts om het afgelopen weekeinde al weer een conert te geven in de Hooglandse kerk. WOUTER VAN GOOL LEIDEN De Leidse politie heeft zaterdagavond twee maal geassisteerd bij 't Bree- fyuis in dé Leidse Breestraat. In beide gevallen werd men te hulp geroepen omdat jon gelieden zich verzetten toen zij niet tot het jeugdcentrum werden toegelaten. Weer vernielingen in Hortus Botanicus LEIDEN Voor de tweede maal in. enkele weken hebben vandalen ingebroken in de Leidse Hortus Botanicus. Enkele kassen werden vernield en bloembakken werden omgekeerd. Niets werd ontvreemd. De vernietigen werden aangericht in de nacht van vrijdag op zaterdag. LEIDEN Het eind van het toneelseizoen lijkt in kleine theaters als het LAK voorbe stemd voor een serie try-outs. Dinsdag probeerde Theu Boermans een programma uit, volgende week zaterdag is het Lijn Negen dat ons gaat laten zien wat we vol gend jaar kunnen verwachten ep afgelopen zaterdag was dat één De Sissie, Dorine van der Klei, met „Leven is slo ven en liefde is lastig". „Leven is sloven en liefde is lastig" is een liedjesprogram ma, waarin af en toe een Lot te Lenia-achtige zangwijze bij Van der Klei doorbreekt, in de verte de rollende r's van Piaf te ontwaren zijn, maar waarin voornamelijk de gekte vih Van der Klei het boeiendst is. De maffe wijze van het aan elkaar praten van de songs, de gekke bek ken die ze trekt en de ver moeide pufjes die ze slaakt tijdens het zingen, en de mal le bewegingen, zijn het zout in de pap van het program ma. Voor een deel werden die. zaterdag veroorzaakt door on volkomenheden in de voor stelling en kleine black-outs van Van der Klei, die in een voltooide voordracht natuur lijk maar misschien wel helaas niet meer zullen voorkomen. De teksten van de liederen hebben iets licht absurds, dat dus fraai combineert met de wijze van brengen van Van der Klei. „Leven is sloven" zit eeti beetje tussen edel-kitch en nieuwe-lulligheid in. en zal bij een select publiek moge lijk aanslaan. Van der Klei werd begeleid door Thom Jansen en Esther Strumphler. Mevrouw Ineke van Dijk.uit Amstelveen voer de een arabische buikdans uit. Dat was al het theater. Verder was het zang, wat de klok sloeg. PAUL VAN DER PLANK Leids „Imperium' met toneel van hoog niveau LEIDEN Reeds geruime tijd heeft de Leidse toneel groep Imperium het stuk „Met gesloten deuren" van Sartre gespeeld. Zaterdaga vond vond de laatste voor stelling plaats. Imperium heeft het stuk 4 jaar geleden ook op het repertoire gehad, en speelde het toen in vrij wel gelijke bezetting, en met dezelfde regisseur. Het spel peil lag afgelopen zaterdag even hoog, zo niet hoger dan dat van voorheen. De leden van Imperium zijn in staat tot uitstekend toneel, met goede spanningsopbouw en tekstzegging. Zij hebben „Met gesloten deuren" dan ook niet opnieuw gespeeld uit ge makzucht of gebrek aan ta lent. Het afgelopen jaar is niet ge makkelijk geweest voor Impe rium. Zij moesten weg uit hun ruimte aan de Vestes- traat wegens afbraakplannen en heeft het lang geduurd voordat zij een nieuwe ruimte vonden. Hun microtheater is thans gevestigd aan de Oude Vest 35 in de gymzaal van een oude school. Na een in tensieve verbouwing door alle spelers, is de ruimte nu gro- tendeeld gebruiksklaar. De speelzaal is nog wat klein, en er bestaan plannen om hem door te breken; de foyer is echter bijzonder gezellig. Het is een uitstekende plaats om na afloop van de voorstelling nog wat na te blijven praten met elkaar 'of met de spelers. Ondanks al deze werkzaamhe den wilde de groep het Leid se pubhek toch een stuk aan bieden, zonder een al te zwa re wissel op zichzelf te trek ken. Vandaar de reprise. Over enige maanden zal de officiële opening plaatsvinden met een stuk van Goldoni. De regie is in handen van Niek Pancras, acteur bij De Appel. Het stuk zal gespeeld worden in de commedia dell'arte stijl, een wereldberoemde komische techniek uit Italië. Hoewel oorspronkelijk gesitueerd in Italië, is de handeling van het stuk verplaatst naar Leiden. Gezien de voorgaande stuk ken, kan het een interessante ervaring worden. De leden van Imperium val len onder de noemer „ama teurs", daar zij het toneelspe len part-time beoefenen, en er niet mee in hun levensonder houd voorzien. JACQUELINE MAHIEU

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 3