„Klein Boekhorst", Voorhouts mooiste boerderij, maakte een eeuw vol BORA HEEFT KARAKTER hond huis Jong Kunst en Genoegen (25 jr.) marcheert op eigen kracht en werkt aan de toekomst LEIDSE COURANT ZATERDAG 2 JUN11979 PAGINA 5 Het valt nauwelijks meer te constateren - het jaartal is intussen bijna geheel schuil gegaan achter het rijke gebladerte van de prachtige lindebomen - maar de monumentale boerderij „Klein Boekhorst" in Voorhout staat er al weer honderd jaar. In 1879 liet Dirk van der Hulst, zoon van Piet, de hoeve optrekken. Het magnifieke voorhuis wordt nog steeds bewoond door een rechtstreekse afstammeling van Dirk, Gerard H. van der Hulst. De heer Van der Hulst vertelt graag over de een eeuw oude jubilaris. Zo horen we van hem, dat de familie Van der Hulst oorspronkelijk woonde op „Groot Boekhorst", dat gebouwd werd op de fundamenten van het voormalige klooster Boekenburg. „Dat is nog steeds te zien op de dorsvloer. Daar bevindt zich de nis waarin de pastoor in de turbulente tijd na de reformatie de Mis las. Zoiets was toen natuurlijk helemaal verboden „Groot Boekhorst" werd bewoond door Piet van der Hulst en voor de twee zoons Jan en Piet werden de veertig hectare landerijen, die zich uitstrekten van de Leidsevaart tot aan de Voorhoutseweg of Hoofdweg, zoals de tegenwoordige Herenstraat werd genoemd, gesplitst Zoon Jan bleef op „Groot Boekhorst" wonen terwijl Dirk voor zijn vrouw en zichzelf de mooiste boerderij (want zo mag je „Klein Boekhorst" wel zien) van Voorhout liet bouwen", aldus Gerard van der Hulst In de dagen van zo'n eeuw terug ging het bouwen van een huis er nog even anders aan toe dan tegeny/oordig. „Als men bouwde gebeurde dat „uit de hand". Misschien liep het ook weieens uit de hand, maar in elk geval wilde dat uit de hand bouwen zeggen, dat er eerst werd gebouwd en pas daarna werd bekeken wat het allemaal moest kosten", volgens de heer Van der Hulst, die ook nog iets vertelt over de naamgeving, begin van deze eeuw nog in zwang, „Het eerste kind werd naar de vader of moeder van de man genoemd en het tweede naar één van de ouders, al naar gelang het een jongen of meisje was. Zo kon het gebeuren, dat twee kinderen uit één gezin dezelfde naam kregen, omdat beide grootvaders toevallig dezelfde naam droegen. Nou, mijn vader was grote Piet en bleef boer op „Klein Boekhorst". Zijn broer, kleine Piet, werd bloembollenkweker. Die werd ook hier geboren. Zijn zoon Dirk, die nu aan Schoonoord woont, zette de kwekerij „Bloemoord" aan de Jacoba van Beierenweg voort". Van de grote boerderij werd in de loop der tijden een deel verkocht en ook werd al eens een gedeelte aangebouwd, voornamelijk in de periode dat verschillende generaties Van der Hulst onder één dak woonden. De totale oppervlakte van de boerderij was zo groot, dat er vandaag wel vier gezinnen een royaal onderkomen in vinden. De familie Van der Hulst bewoont dus het voorhuis, het achterhuis is een aparte woning, het zomerhuis ook trouwens. De kleine stal werd eveneens tot een geriefelijk huis omgebouwd. Een van de bewoners, eigenaar van een transportbedrijf, kan gemakkelijk zijn vrachtwagens in de grote stal onderdak geven. De Van der Hulsten hebben nog steeds de ruimte. Nu Gerard van der Hulst om gezondheidsredenen het wat kalmer aan moet doen heeft hij volop tijd voor een groot aantal liefhebberijen. Bij het huis en „in de polder" zwermt het bijna van de dieren. Het kleine spul, zoals de kippen en konijnen, duiven en kanaries, heeft de heer Van der Hulst dicht bij de hand in een schuur op het achtererf. Daar verblijft ook nog de enige overgebleven eend, die de strenge winter heeft overleefd. Van der Hulst; „als er vreemden bij avond op de dam komen kwaakt ie er danig op los. Het is eigenlijk onze waakhond zo'n beetje". Dan is er nog een plantenkas vol zelfgekweekte en voorgetrokken plantjes en verder is Gerard van der Hulst nog immer trouw lid van een kleine visclub, een hobby die hij zelf bijzonder rustgevend vindt na het gejaagde bestaan in zijn „verzekeringsperiode". „Unter den Linden", gewoon onder de linden is het goed toeven. Achter het huis werden deze bomen in de oorlog op één na allemaal opgestookt. Daar staat de mooie molen. Van de winter i heeft die nog een volledige opknapbeurt gehad. Op een bord staat het opschrift „Krek wak wou", waarmee Van der Hulst maar wil zeggen, dat dit nu precies is wat hij wilde. Zo is eigenlijk heel „Klein Boekhorst", een gastvrije boerderij waar het leven nog goed is; al een eeuw lang. Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar soms ook volslagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschre ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60 gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze at te halen. Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670. Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdag van 10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag gesloten. LEIDEN Na een hoeveelheid dieren van onduidelijke afkomst presenteert het Nieuw Leids Dierenasiel vandaag weer eens een on vervalste rashond, zij het dat de stamboom- papieren door alle beslommeringen waar schijnlijk verloren zijn gegaan. De bouvier Bora heeft alle kenmerken van haar tot voor kort erg populaire ras en is volgens de fok- kerijregels volledig bijgeknipt, dat wil zeggen de staart en de oren zijn gecoupeerd. De één jaar oude Bora is eigenlijk het slacht offer van haar enthousiasme. Ze is erg speels en druk en dat is haar vorige eigenaar, die in een flat woonde een beetje teveel geworden. Als een rasechte „boef", met donkere ogen in een zwarte vacht heeft ze veel aandacht nodig en een beetje straffe hand, of liever gezegd straffe stem. Als je zacht en vriendelijk aan Bora vraagt of ze zo goed wil zijn haar ach terwerk naar de grond te verplaatsen, is ze geneigd te denken van „dat is zeker een gra pje" en doet ze niet wat je zegt. Het is daar om zaak Bora met een beetje barse stem „Ga zitten!" toe te roepen, dan blijkt dat ze erg gehoorzaam is en doet precies wat de eige naar zegt. Het is nodig om haar te laten we ten wie er de baas is, maar daar zijn echt geen harde handen voor nodig; een op donke re toon gebezigde reprimande en het laten blijken van een diepe teleurstelling over haar gedrag als ze over de schreef is gegaan, zijn in de regel ruim voldoende. Bora is een hond die een hoop energie kwijt moet en daarom moet ze uitgebreid worden uitgelaten. Als ze te weinig beweging krijgt loop je de kans dat ze zich in de huiskamer gaat uitleven en aangezien een stevig gebouw de hond van 60 centimeter hoogte heel wat gewicht in de schaal legt, zou dat wel eens kwalijke gevolgen kunnen hebben. Lang al leen laten is ook uit den boze. Mensen die over het algemeen veel waarde hechten aan hun breekbare spulletjes kunnen beter een an dere hond nemen (bijvoorbeeld een taxhond). Bora zou erg geschikt zijn voor een druk ge zin, dat er dan wel rekening mee moet hou den dat er een druk kind bijkomt Bora heeft geen kwalijke karaktertrekken. Ze is dol op kinderen en andere honden. Bora is een hond waar je lekker mee kan stoeien zon der dat je daar zware verwondingen aan over houdt. Net zoals de meeste rasbouviers is ze' waaks, zonder dat ze nou direct s'nachts de boel bij elkaar blaft als de buurman zijn vuil- zak buitenzet. Gezien de eerdere ervaringen met Bora in een flat is het geen goede zaak als ze daar weer terechtkomt. Ze heeft toch wel wat ruimte nodig. Bora is geen autofa naat. Ze is nogal nerveus in een auto maar aangezien ze een erg jonge hond is, valt aan te nemen dat het mogelijk is haar te wennen aan het vervoer in vierwielers. Bora, wie de uitdrukking „De hond, de beste vriend van de mens" op het lijf is geschreven is een bewege lijk stuk plezier voor elke toekomstige eige naar die het nodige voor haar overheeft. Treesje De aangeboren charme van Treesje, de poes die vorige week deze kolommen sierde was ruimschoots voldoende om haar binnen korte tijd aan een nieuw onderkomen bij een gezin uit Warmond te helpen. Treesje mocht zich zelfs verheugen in een overmatige belangstel ling, zodat veel mensen moesten, worden te leurgesteld. Geen van de belangstellenden was bereid om genoegen te nemen met een andere kat, terwijl er toch een heleboel leuke poezen in het asiel zitten die net zo graag uit hun kooitje willen als Treesje. De ruwharige Hollandse herder Heros is met enige vertraging ook aan een baas gekomen. Op mijn omwegen door stad en land kom ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel len wie u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar toestel 18 vragen. namelijk slagwerker worden, tamboer. Daar verheugen ze zich zo op dat het andere niets voor ze is. We hebben een wachtlijst voor tamboers van een man of achttien. Voor trompettisten, piccolo's en zo ligt dat iets lager". Ter ere van het 25-jarig bestaan zijn er bij de junioren tal van activiteiten ontplooid. Vorig jaar kwamen de nieuwe uniformen en muzikaal heeft een omschakeling plaatsgevonden: van pijperfluiten naar piccolo's en van es/des-hoorns naar trompetten. „Er zijn nu veel meer muzikale mogelijkheden", vertelt Van Spronsen: „de jongens kunnen nu met de senioren samen spelen en de stap naar „boven" is ook gemakkelijker geworden. Alleen de keuze van de nummers is er niet eenvoudiger op geworden doordat er andere instrumenten zijn gekomen. We zijn nu ook van plan trombones aan te schaffen, ofschoon ons dat voor vraagtekens plaatst, immers de armen van een junior zijn vaak te kort voor een schuiftrombone, ga zelf maar na. En de dwarsfluiten, dat is ook toekomstmuziek". Jong K en G telt, inclusief twintig leerlingen, vijfentachtig leden. Er wordt gemiddeld twee keer per maand opgetreden, meestal op uitnodiging. Dat loopt van een serenade tot een show, optocht of een concert. Dit jaar zit Jong K en G weer voor de tweede keer, in het hoofdprogramma van de Taptade. Dat is volgens wens van het publiek dat die jongens graag terug zag komen. Inderdaad, Jong K en G ligt prima in de markt, men vraagt om die junioren. Aan elk optreden wordt hard geschaafd, want naast het zuiver muzikale leren de kanpen ook „show" te lopen. Elke woensdagavond en 's zaterdagsmiddags is het repeteren geblazen in het gebouw aan de Oosterstraat. Verder is Jong K en G een echte jeugdvereniging. Ook buiten het instrumentale om. Er worden creatieve avonden gehouden, er wordt geknutseld, er zijn spelavonden, filmavonden, men speelt zelf toneel en heeft een eigen orkestje. „Dat doen we", aldus Frank van Spronsen", om de jongens ook anders te lrrcr kennen dan alleen op de repetitieavonden. Op zo'n manier krijg je een saamhorig wereldje. En dan is er nog het jaarlijkse K en G-kamp, een week in Noord- Brabant. Dat wil niemand meer missen. Vijfentwintig jaar bestaan betekent ook een dagje uit op 16 j uni, de bestemming is een verrassing. Om aan het geld daarvoor te komen en ook met het oog op onze wensdroom de dwarsfluit hebben we een sticker laten maken voor de verkoop en een balpen in de eigen K en G-kleuren blauwen rood". Zo marcheert ook Jong Kunst en Genoegen door en dan niet eens in het voetspoor van de grote broers, maar op eigen kracht. Wie er meer van wil weten kan altijd terecht bij F. van Spronsen, Joseph Haydnlaan 82, Leiden, teL (07U-761141. Jong K en G, de jeugdige loot aan de rijzige stam van Kunst en Genoegen - een stukje klinkende Leidse trots - had er vorige maand ook alweer 25 jaar opzitten. Nu komen de grote broers vaak genoeg in het nieuws, maar de junioren kun je niet wegvlakken. Zij vormen het arsenaal waaruit elk jaar het grote korps kan putten om fris en energiek te blijven. „Er mag weieens iets gezegd worden van Jong K en G", meenden Wim Regeer, secretaris van K en G. en F rank van Spronsen, „zakelijk leider" van de junioren en lid van de juniorencommissie binnen de vereniging; „een boekje open doen kan geen kwaad". Een brokje voorlichting past ook helemaal in het werk van die „commissie van vijf". „We doen van alles; studeren nummers met de jongens in, onderhouden het contact met de ouders, geven les. We bemoeien ons kortom met de hele opleiding van het jonge korps. Daar zijn we vier avonden per week mee bezig plus de zaterdagmiddag", aldus Frank van Spronsen. Het gaat om knapen van acht tot vijftien jaar. Van Spronsen: „als ze veertien zijn gaan ze een jaar meeoefenen met de groten. Het jaar daarop zijn we ze als junioren kwijt, dan gaan ze naar het grote korps. Elk jaar is het een uitdunning van Jong K en G, maar gelukkig ook een aanvulling. Op het moment is het zélfs zo, dat we meer mensen hebben dan we kunnen plaatsen. We werken constant met wachtlijsten. De meeste jongens willen De monumentale boerderij „Klein Boekhorst' ^BQuvier Bora, speels, vriendelijk en waaks.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 5