„Klein Boekhorst", Voorhouts
mooiste boerderij,
maakte een eeuw vol
BORA
HEEFT
KARAKTER
hond
huis
Jong Kunst en Genoegen (25 jr.)
marcheert op eigen kracht en
werkt aan de toekomst
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 2 JUN11979 PAGINA 5
Het valt nauwelijks meer te
constateren - het jaartal is
intussen bijna geheel schuil
gegaan achter het rijke
gebladerte van de prachtige
lindebomen - maar de
monumentale boerderij
„Klein Boekhorst" in
Voorhout staat er al weer
honderd jaar. In 1879 liet
Dirk van der Hulst, zoon
van Piet, de hoeve
optrekken. Het magnifieke
voorhuis wordt nog steeds
bewoond door een
rechtstreekse afstammeling
van Dirk, Gerard H. van der
Hulst. De heer Van der
Hulst vertelt graag over de
een eeuw oude jubilaris. Zo
horen we van hem, dat de
familie Van der Hulst
oorspronkelijk woonde op
„Groot Boekhorst", dat
gebouwd werd op de
fundamenten van het
voormalige klooster
Boekenburg. „Dat is nog
steeds te zien op de
dorsvloer. Daar bevindt zich
de nis waarin de pastoor in
de turbulente tijd na de
reformatie de Mis las. Zoiets
was toen natuurlijk
helemaal verboden „Groot
Boekhorst" werd bewoond
door Piet van der Hulst en
voor de twee zoons Jan en
Piet werden de veertig
hectare landerijen, die zich
uitstrekten van de
Leidsevaart tot aan de
Voorhoutseweg of
Hoofdweg, zoals de
tegenwoordige Herenstraat
werd genoemd, gesplitst
Zoon Jan bleef op „Groot
Boekhorst" wonen terwijl
Dirk voor zijn vrouw en
zichzelf de mooiste boerderij
(want zo mag je „Klein
Boekhorst" wel zien) van
Voorhout liet bouwen",
aldus Gerard van der Hulst
In de dagen van zo'n eeuw
terug ging het bouwen van
een huis er nog even anders
aan toe dan tegeny/oordig.
„Als men bouwde gebeurde
dat „uit de hand". Misschien
liep het ook weieens uit de
hand, maar in elk geval
wilde dat uit de hand
bouwen zeggen, dat er eerst
werd gebouwd en pas
daarna werd bekeken wat
het allemaal moest kosten",
volgens de heer Van der
Hulst, die ook nog iets
vertelt over de naamgeving,
begin van deze eeuw nog in
zwang, „Het eerste kind
werd naar de vader of
moeder van de man
genoemd en het tweede naar
één van de ouders, al naar
gelang het een jongen of
meisje was. Zo kon het
gebeuren, dat twee kinderen
uit één gezin dezelfde naam
kregen, omdat beide
grootvaders toevallig
dezelfde naam droegen. Nou,
mijn vader was grote Piet
en bleef boer op „Klein
Boekhorst". Zijn broer,
kleine Piet, werd
bloembollenkweker. Die
werd ook hier geboren. Zijn
zoon Dirk, die nu aan
Schoonoord woont, zette de
kwekerij „Bloemoord" aan
de Jacoba van Beierenweg
voort".
Van de grote boerderij werd
in de loop der tijden een
deel verkocht en ook werd
al eens een gedeelte
aangebouwd, voornamelijk
in de periode dat
verschillende generaties Van
der Hulst onder één dak
woonden. De totale
oppervlakte van de boerderij
was zo groot, dat er
vandaag wel vier gezinnen
een royaal onderkomen in
vinden. De familie Van der
Hulst bewoont dus het
voorhuis, het achterhuis is
een aparte woning, het
zomerhuis ook trouwens. De
kleine stal werd eveneens
tot een geriefelijk huis
omgebouwd. Een van de
bewoners, eigenaar van een
transportbedrijf, kan
gemakkelijk zijn
vrachtwagens in de grote
stal onderdak geven.
De Van der Hulsten hebben
nog steeds de ruimte. Nu
Gerard van der Hulst om
gezondheidsredenen het wat
kalmer aan moet doen heeft
hij volop tijd voor een groot
aantal liefhebberijen. Bij het
huis en „in de polder"
zwermt het bijna van de
dieren. Het kleine spul, zoals
de kippen en konijnen,
duiven en kanaries, heeft de
heer Van der Hulst dicht bij
de hand in een schuur op
het achtererf. Daar verblijft
ook nog de enige
overgebleven eend, die de
strenge winter heeft
overleefd. Van der Hulst;
„als er vreemden bij avond
op de dam komen kwaakt ie
er danig op los. Het is
eigenlijk onze waakhond
zo'n beetje". Dan is er nog
een plantenkas vol
zelfgekweekte en
voorgetrokken plantjes en
verder is Gerard van der
Hulst nog immer trouw lid
van een kleine visclub, een
hobby die hij zelf bijzonder
rustgevend vindt na het
gejaagde bestaan in zijn
„verzekeringsperiode".
„Unter den Linden", gewoon
onder de linden is het goed
toeven. Achter het huis
werden deze bomen in de
oorlog op één na allemaal
opgestookt. Daar staat de
mooie molen. Van de winter i
heeft die nog een volledige
opknapbeurt gehad. Op een
bord staat het opschrift
„Krek wak wou", waarmee
Van der Hulst maar wil
zeggen, dat dit nu precies is
wat hij wilde. Zo is eigenlijk
heel „Klein Boekhorst", een
gastvrije boerderij waar het
leven nog goed is; al een
eeuw lang.
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar
soms ook volslagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze at te halen. Adres:
Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670.
Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdag van
10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag gesloten.
LEIDEN Na een hoeveelheid dieren van
onduidelijke afkomst presenteert het Nieuw
Leids Dierenasiel vandaag weer eens een on
vervalste rashond, zij het dat de stamboom-
papieren door alle beslommeringen waar
schijnlijk verloren zijn gegaan. De bouvier
Bora heeft alle kenmerken van haar tot voor
kort erg populaire ras en is volgens de fok-
kerijregels volledig bijgeknipt, dat wil zeggen
de staart en de oren zijn gecoupeerd.
De één jaar oude Bora is eigenlijk het slacht
offer van haar enthousiasme. Ze is erg speels
en druk en dat is haar vorige eigenaar, die in
een flat woonde een beetje teveel geworden.
Als een rasechte „boef", met donkere ogen in
een zwarte vacht heeft ze veel aandacht nodig
en een beetje straffe hand, of liever gezegd
straffe stem. Als je zacht en vriendelijk aan
Bora vraagt of ze zo goed wil zijn haar ach
terwerk naar de grond te verplaatsen, is ze
geneigd te denken van „dat is zeker een gra
pje" en doet ze niet wat je zegt. Het is daar
om zaak Bora met een beetje barse stem „Ga
zitten!" toe te roepen, dan blijkt dat ze erg
gehoorzaam is en doet precies wat de eige
naar zegt. Het is nodig om haar te laten we
ten wie er de baas is, maar daar zijn echt
geen harde handen voor nodig; een op donke
re toon gebezigde reprimande en het laten
blijken van een diepe teleurstelling over haar
gedrag als ze over de schreef is gegaan, zijn
in de regel ruim voldoende.
Bora is een hond die een hoop energie kwijt
moet en daarom moet ze uitgebreid worden
uitgelaten. Als ze te weinig beweging krijgt
loop je de kans dat ze zich in de huiskamer
gaat uitleven en aangezien een stevig gebouw
de hond van 60 centimeter hoogte heel wat
gewicht in de schaal legt, zou dat wel eens
kwalijke gevolgen kunnen hebben. Lang al
leen laten is ook uit den boze. Mensen die
over het algemeen veel waarde hechten aan
hun breekbare spulletjes kunnen beter een an
dere hond nemen (bijvoorbeeld een taxhond).
Bora zou erg geschikt zijn voor een druk ge
zin, dat er dan wel rekening mee moet hou
den dat er een druk kind bijkomt
Bora heeft geen kwalijke karaktertrekken. Ze
is dol op kinderen en andere honden. Bora is
een hond waar je lekker mee kan stoeien zon
der dat je daar zware verwondingen aan over
houdt. Net zoals de meeste rasbouviers is ze'
waaks, zonder dat ze nou direct s'nachts de
boel bij elkaar blaft als de buurman zijn vuil-
zak buitenzet. Gezien de eerdere ervaringen
met Bora in een flat is het geen goede zaak
als ze daar weer terechtkomt. Ze heeft toch
wel wat ruimte nodig. Bora is geen autofa
naat. Ze is nogal nerveus in een auto maar
aangezien ze een erg jonge hond is, valt aan
te nemen dat het mogelijk is haar te wennen
aan het vervoer in vierwielers. Bora, wie de
uitdrukking „De hond, de beste vriend van de
mens" op het lijf is geschreven is een bewege
lijk stuk plezier voor elke toekomstige eige
naar die het nodige voor haar overheeft.
Treesje
De aangeboren charme van Treesje, de poes
die vorige week deze kolommen sierde was
ruimschoots voldoende om haar binnen korte
tijd aan een nieuw onderkomen bij een gezin
uit Warmond te helpen. Treesje mocht zich
zelfs verheugen in een overmatige belangstel
ling, zodat veel mensen moesten, worden te
leurgesteld. Geen van de belangstellenden was
bereid om genoegen te nemen met een andere
kat, terwijl er toch een heleboel leuke poezen
in het asiel zitten die net zo graag uit hun
kooitje willen als Treesje.
De ruwharige Hollandse herder Heros is met
enige vertraging ook aan een baas gekomen.
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
namelijk slagwerker worden,
tamboer. Daar verheugen ze
zich zo op dat het andere
niets voor ze is. We hebben
een wachtlijst voor tamboers
van een man of achttien.
Voor trompettisten, piccolo's
en zo ligt dat iets lager".
Ter ere van het 25-jarig
bestaan zijn er bij de
junioren tal van activiteiten
ontplooid. Vorig jaar
kwamen de nieuwe
uniformen en muzikaal heeft
een omschakeling
plaatsgevonden: van
pijperfluiten naar piccolo's
en van es/des-hoorns naar
trompetten. „Er zijn nu veel
meer muzikale
mogelijkheden", vertelt Van
Spronsen: „de jongens
kunnen nu met de senioren
samen spelen en de stap
naar „boven" is ook
gemakkelijker geworden.
Alleen de keuze van de
nummers is er niet
eenvoudiger op geworden
doordat er andere
instrumenten zijn gekomen.
We zijn nu ook van plan
trombones aan te schaffen,
ofschoon ons dat voor
vraagtekens plaatst, immers
de armen van een junior
zijn vaak te kort voor een
schuiftrombone, ga zelf
maar na. En de
dwarsfluiten, dat is ook
toekomstmuziek".
Jong K en G telt, inclusief
twintig leerlingen,
vijfentachtig leden. Er wordt
gemiddeld twee keer per
maand opgetreden, meestal
op uitnodiging. Dat loopt
van een serenade tot een
show, optocht of een
concert. Dit jaar zit Jong K
en G weer voor de tweede
keer, in het
hoofdprogramma van de
Taptade. Dat is volgens
wens van het publiek dat
die jongens graag terug zag
komen. Inderdaad, Jong K
en G ligt prima in de markt,
men vraagt om die junioren.
Aan elk optreden wordt
hard geschaafd, want naast
het zuiver muzikale leren de
kanpen ook „show" te lopen.
Elke woensdagavond en 's
zaterdagsmiddags is het
repeteren geblazen in het
gebouw aan de Oosterstraat.
Verder is Jong K en G een
echte jeugdvereniging. Ook
buiten het instrumentale om.
Er worden creatieve
avonden gehouden, er wordt
geknutseld, er zijn
spelavonden, filmavonden,
men speelt zelf toneel en
heeft een eigen orkestje.
„Dat doen we", aldus Frank
van Spronsen", om de
jongens ook anders te lrrcr
kennen dan alleen op de
repetitieavonden. Op zo'n
manier krijg je een
saamhorig wereldje. En dan
is er nog het jaarlijkse K en
G-kamp, een week in Noord-
Brabant. Dat wil niemand
meer missen. Vijfentwintig
jaar bestaan betekent ook
een dagje uit op 16 j uni, de
bestemming is een
verrassing. Om aan het geld
daarvoor te komen en ook
met het oog op onze
wensdroom de dwarsfluit
hebben we een sticker laten
maken voor de verkoop en
een balpen in de eigen K en
G-kleuren blauwen rood".
Zo marcheert ook Jong
Kunst en Genoegen door en
dan niet eens in het
voetspoor van de grote
broers, maar op eigen
kracht. Wie er meer van wil
weten kan altijd terecht bij
F. van Spronsen, Joseph
Haydnlaan 82, Leiden, teL
(07U-761141.
Jong K en G, de jeugdige
loot aan de rijzige stam van
Kunst en Genoegen - een
stukje klinkende Leidse trots
- had er vorige maand ook
alweer 25 jaar opzitten. Nu
komen de grote broers vaak
genoeg in het nieuws, maar
de junioren kun je niet
wegvlakken. Zij vormen het
arsenaal waaruit elk jaar
het grote korps kan putten
om fris en energiek te
blijven. „Er mag weieens
iets gezegd worden van Jong
K en G", meenden Wim
Regeer, secretaris van K en
G. en F rank van Spronsen,
„zakelijk leider" van de
junioren en lid van de
juniorencommissie binnen de
vereniging; „een boekje open
doen kan geen kwaad". Een
brokje voorlichting past ook
helemaal in het werk van
die „commissie van vijf".
„We doen van alles;
studeren nummers met de
jongens in, onderhouden het
contact met de ouders,
geven les. We bemoeien ons
kortom met de hele
opleiding van het jonge
korps. Daar zijn we vier
avonden per week mee bezig
plus de zaterdagmiddag",
aldus Frank van Spronsen.
Het gaat om knapen van
acht tot vijftien jaar. Van
Spronsen: „als ze veertien
zijn gaan ze een jaar
meeoefenen met de groten.
Het jaar daarop zijn we ze
als junioren kwijt, dan gaan
ze naar het grote korps. Elk
jaar is het een uitdunning
van Jong K en G, maar
gelukkig ook een aanvulling.
Op het moment is het zélfs
zo, dat we meer mensen
hebben dan we kunnen
plaatsen. We werken
constant met wachtlijsten.
De meeste jongens willen
De monumentale boerderij „Klein Boekhorst'
^BQuvier Bora, speels, vriendelijk en waaks.