eeuwenoud
ijnhuis
an de Loire
ordt
ruivenat
)mgeschoold
ot nectar
d
De baron is wel degelijk thuis vandaag. Patrick de Ladoucete verwelkomt zijn eregast, Rudy Bausch van Amsterdam Hilton, in zijn sprookjeskasteel aan de Loire.
plaat met gavottes van
Mozart op de draaitafel
gelegd en neemt nu bij
het open haardvuur de
beste wensen uit het
verre Nederland in ont
vangst.
Huis van Oranje
Als het eerste glas ge
heven is „mmmm",
ventileert ze goedkeu
rend informeert ze
naar de welstand van
het Huis van Oranje.
„Heeft uw koningin
reeds besloten om
troonsafstand te doen?".
De goede heer Bausch
verslikt zich spontaan in
een mondje Fumé en
schudt krachtig zijn
hoofd. Vervolgens legt
hij uit. dat zijn geliefde
vorstin van zins is om
nog enige tijd aan te
blijven.
„En prins Bernhard?",
peilt de barones, „hij is
een vaste afnemer van
onze Baron de L. zoals
u ongetwijfeld weet. Uw
prins weet, wat kwaliteit
is. Dat heeft hij herhaal
delijk bewezen. En niet
alleen op het gebied
van de wijnen. Ohlala.
c'est un charmeur, votre
prince".
Zij kijkt welwillend de
kring rond en verzoekt
haar zoon om een twee
de fles open te trekken.
„Oui maman", mompelt
hij getroffen, maar aan
de wijze waarop hij zich
van zijn taak kwijt, kun
je toch zien, dat hij het
meer gedaan heeft. Nee.
dat kun je rustig aan
Patrick overlaten.
Het moet hem trouwens
worden nagegeven, dat
hij zich op treffende wij
ze kwijt van de taak. die
op zijn smalle schouders
is gelegd. Onder zijn lei
ding beleeft het wijnhuis
De Ladoucette nu al ja
ren een ongehoorde
bloeiperiode. De tachtig
wijnboeren in de streek
Pouilly Blanc Fumé. die
samen zevenhonderd
hectaren mollig heuvel
land bewerken, hebben
hem als peetvader gea
dopteerd en vertrouwen
hem hun druivenoogst
graag toe. Ook de op
brengst van het gebied
aan de andere kant van
de Loire, waar de fa
meuze Cóte Lafond San-
cerre in de milde zomer
zon rijpt, stroom, voor
bijna honderd procent
naar zijn kelders en be
reidt zich daar voor op
een kortstondige opstan
ding.
Runderen op het
droge
En dan te bedenken, dat
hij die plichtsgetrouwe
opvatting beslist niet
geërfd heeft van zijn va
der, want die hield de
familietraditie al gauw
voor gezien en verkaste
naar Argentinië, waar hij
als grootschalige vee
boer zijn runderen één
AMSTERDAM Dat Amsterdam, die grote stad, ge
bouwd is op palen, zal een waarheid zijn die bin
nenkort niet helemaal meer opgaat, als de heren
Jan Koster en Nico Klok tenminste hun zin krijgen.
Zij willen het rijkelijk aanwezige element water als
fundament gaan benutten voor de broodnodige uit
breiding van het woningbestand. Leven op het IJ.
Amsterdam kan er nog overtuigender door het Ve
netië van het noorden worden dan de folders nu
aanprijzen. Bijkomend voordeel: de armlastige Ne
derlandse scheepsbouw zal een fikse injectie krij
gen, mochten de plannen werkelijkheid worden.
„En dat gebeurt volgens ons; wij zien geen enkele
reden waarom het niet zou gebeuren".
Jan Koster is bankdirecteur, Nico Klok is architect
en directeur van een woningbouwvereniging. Samen
hebben ze de Aqua City Maatschappij opgericht,
bundeling van een groep deskundigen die weten wat
er komt kijken voor de aanleg van een stadswijk op
het water. Ze staan in de startblokken. „Wanneer
het gemeentebestuur vandaag zegt: meer die pon
tons maar af. kunnen we medio volgend jaar de eer
ste vijftig huizen klaar hebben".
In totaal hopen Koster en Klok tienduizend wonin
gen te bouwen, gegrondvest op stalen eilanden die
onderling met bruggen verbonden zijn en die alle
voorwaarden in zich bergen waaraan een woonwijk
dient te voldoen, met inbegrip van groenvoorziening
en parkeerruimte, winkelcentrum en speelgelegen-
hëid. De kosten worden geraamd op 2,5 miljard gul
den. Ruwweg 30 percent daarvan zal de scheeps
bouw ten goede komen die de pontons moet leve
ren waarop de stad verrijst plus de staalconstructie
voor de gebouwen. In concreto kan het project voor
de Amsterdamse werf NDSM vijf jaar werkgelegen
heid betekenen. Uiterst belangrijk, want op 1 okto
ber wordt daar het laatste schip afgeleverd en is de
orderportefeuille leeg.
De gedachte is geboren in de vergaderkamer van
het bankfiliaal dat Jan Koster leidt. De ramen bieden
uitzicht op het terrein van de Amsterdamse Droog
dok Maatschappij. Staande voor dat venster zag
Koster de zeeschepen liggen. Hij moest denken aan
de vele tankers die tegenwoordig worden opgelegd.
Zo'n tanker, overwoog hij. heeft al gauw een dekop-
pervlak van 10.000 vierkante meter ofwel een hecta
re. Alleen de opbouw al telt zeven verdiepingen. Dan
moet je er ook met gemak een flat op kunnen zet-
Bij nader inzien bleek het ombouwen van tankers
tot drijvende woonwijken om allerlei redenen geen
haalbare kaart. Maar het idee bleef leven. Toen Kos
ter hoorde dat Braziliè midden in de Amazone op
pontons een complete houtverwerkende industrie
had neergezet en dat Japan speelde met de gedach
HATEAU DU NOZET
de baron is, in
genstelling tot anders-
idende berichten, wel
igelijk thuis vandaag,
eliswaar was hij enige
huis, maar dit
eld geen enkel ver-
hem toe-
edichte expeditie naar
et Noordpoolijs. De ba-
heeft daar namelijk
iets te zoeken. Want
de anderhalve ijs-
die zijn voortreffe-
Pouilly Baron de L
te waarderen,
rdt hij ook niet veel
Ijzer. Als hij het daar-
moest hebben, kon
-^i beter gelijk op het
ien dak van zijn Cha-
du Nozet gaan zit-
n daar met Zuster
wachten op een
luwe broodwinning.
het per se wilt
de baron is
in zijn privé
j teruggekeerd
sn zakenbezoek
enkele forse afne-
van zijn hemelse
ir. Daarna heeft hij
ijn piloot opdracht i
3r° even om op het Rotter-
lamse vliegveld Zestien-
loven Amsterdam-Hilton-
i oss Rudi Bausch
iens Food- en Bevera-
Pz. emanager Siem Jonker
6p te halen voor een
■>0'1 envoudige lunch te zij-
enkastele.
J'idens de vlucht
stroomgebied van de
e, die zich ook op
jo
lat'
»"3
deze lentemorgen weer
met hoofse revérences
naar links en rechts
door de wijngaarden
slingert, wijst de piloot
zijn passagiers terloops
op de aanwezigheid van
een ijskastje in de staarl
van de tweemotorige
Cessna: dit is tot aan
het deksel gevuld met
flessen Pouilly Fumé van
diverse kostelijke jaar
gangen.
Zelf drinkt hij daarna si
naasappelsap. want het
toestel bevat een onge
hoord aantal knoppen
en als je die niet van
tijd tot tijd indrukt, loop
je vlot de kans om na
enkele uren te landen in
de Midden-Afrikaanse
republiek Tsjaad.
De heren Bausch en
Jonker daarentegen heb
ben op deze ochtend
uitgerekend een intens
verlangen om naar de
knoppen te gaan en
ontkurken royaal vóór
Parijs reeds de tweede
fles Pouilly Fumé. die
een fluwelen afdronk
paart aan een frisse, bij
na overmoedige neus.
Welk een geluk, dat
dorst ook op een hoog
te van zesduizend voet
geen seizoenen kent.
Patina
De ochtendstond, die de
reizigers tegen elven
aantreffen bij het Chate
au du Nozet, kleurt al
even voortreffelijk bij het
patina van de wijnen,
die in de bijgebouwen
vat hebben gekregen op
hun ridderslag. Tiendui
zenden liters volgen
daar onder het wakend
oog der keldermeesters
een omscholingscursus
van druivenat tot goden
drank. Het is een pro
ces, dat zich volgens de
ijzeren wetten van de
moderne alchemie vol
trekt en waarvan het
eindresultaat bij voor
baat ademloos wordt af
gewacht door gekende
fijnproevers, die uit erva
ring weten, dat de ba
ron uitsluitend iets uit
zonderlijks onder zijn
kurken heeft.
Als ze dan ook in een
restaurant met enige Mi-
chelinsterren de somme-
lier verzoeken een Ba
ron de L open te trek
ken. geraken ze gelijk in
opperste vervoering. En
de bofkont, die daarna
de wijn mag voorproe
ven. doet dat met de
hemelse blik van een
gedegen minnaar, die
door een verrukkelijke
speling van het lot als
nog Brigitte Bardot in
de armen kan sluiten.
Baron Patrick de Ladou
cette staat erbij en kijkt
er naar met de verbaas
de blik van een zon
dagskind. dat een dag
te laat is geboren. Hij
kan het ook niet helpen,
dat zijn wieg met kanten
ruches 27 jaar geleden
uitgerekend stond in
een slaapzaal op de eer
ste verdieping van een
kasteel, waarvoor zelfs
Anton Pieck en Carel
Briels geen extra toren
tje zouden kunnen ver
zinnen. De bouwdoos,
waaruit dit burengebeu
ren is opgetrokken, was
namelijk al geheel com
pleet met inbegrip van
de huiskapel, de slot
gracht en de ridderzaal,
waar gedienstigen uit
het dorp beneden tegen
een uurvergoeding van
3,50 franc zojuist zijn
begonnen met het rang
schikken van het tafelzil
ver. Straks zullen de
massieve deuren van
Sint-Pieter-formaat op
enzwaaien en zullen de
gasten de roemers hef
fen en een toost uit
brengen op de ranke
verschijning van de zo
veelste Pouilly, die zijn
ziel bloot geeft.
Rinkelende spo
ren
In zo'n entourage ver
wacht je automatisch
een ridder in bombazijn,
die zich met rinkelende
sporen aan zijn punt
laarzen bonkend voort
beweegt en na het toe
tje zijn gasten uitnodigt
om op het binnenplein
met hem de degen te
kruisen. Ook kijk je uit
naar de komst van eni
ge minstrelen en joffers
in fluweel van een aard
se kleur flessegroen, die
Helaas, op dat punt stelt
Patrick de Ladoucette
zijn gasten hevig teleur.
Hij blijkt slechts te be
schikken over een gepij
nigd hoofd, dat hij nu
reeds te vaak gebroken
heeft over problemen
van winst en verlies.
Zijn driedelig pak is
daarmee geheel in over
eenstemming en heeft
de zorgelijke kleur van
een verregende herfst.
Het wordt hem groot
moedig vergeven, want
ga er als knaap van
even in de twintig maar
aan staan om een fami
liebedrijf van 52 hecta
ren in Gods eigen
wijngaard te leiden. Dan
mag je met het volste
vertrouwen zó kijken.
Zijn moeder is al even
zeer incognito en ver
raadt door haar uitmon
stering geenszins, dat
men oog in oog staat
met een barones uit een
geslacht, dat reeds sinds
1785 een verrukkelijk
rollenspel opvoert in hel
decor van Chateau du
Nozet. Ze draagt een
bekoorlijke deux-pièces
van weerbestendige
tweed en monstert het
gezelschap door een bril
van een soort, dat men
ook wel aantreft bij
cheffinnen in betere da
mesmodezaken. Ze heeft
zojuist een langspeel-
Een deel van het oostelijk havengebied In Amsterdam. In de Insteekhaven links zou volgens de Aqua City Maatschappij woningbouw
®Ppontons kunnen worden gepleegd.
voor één op het droge
trok. De wijngaarden
aan de Loire had hij te
voren verpacht en het
kasteel liet hij verloe
derd achter. In het tele
visiespel „Zo vader, zo
zoon" lopen de De La-
doucettes dan ook een
vlotte kans. dat hun ver
wantschap door het pa
nel niet geraden wordt.
Misschien zal Rien
Poortvliet nog op een
gegeven moment een
zwakke gelijkenis ont
dekken tussen de oude
baron en Patrick. Maar
aan het einde zal hij de
zoon waarschijnlijk toch
plakken aan een tus-
senagent in brandverze
keringen. Want eerlijk is
eerlijk: daar lijkt Patrick
nog het meest op.
Ook grootvader De La
doucette lijkt niet de
aangewezen figuur om
een kleinzoon te inspire
ren tot grote daden. Van
de wijncultuur boeide
het proeven hem het
meest en dat deed ie bij
voorkeur in het gezel
schap van smakelijk
vrouwvolk, dat hij tij
dens zijn zakenbezoeken
aan Parijs interesseerde
voor zichzelf: de groot
ste druif van de familie.
Op die manier teerde hij
begrijpelijkerwijs snel in
op het familiekapitaal.
En om dat in één mees
terlijke klap weer aan te
zuiveren nam hij zijn
toevlucht tot een klein
bedrog. Hij nam een
kunstschilder in de arm,
die in één nacht een
natuurgetrouwe copie
maakte van het giganti
sche familieportret dat
in de ridderzaal hing.
Deze werd. nog kletsnat,
aan de muur gehangen
en het oorspronkelijke
werk verkocht hij daarna
aan een collectionneur
in New York. Toen deze
een jaar later stierf en
uit zijn testament bleek,
dat hij het schilderij ver
maakt had aan het Pa
leis van Versailles,
maakten de kranten
daar op hun voorpagi
na's uitgebreid melding
van: „Genereuze Ameri
kaan geeft kostbaar
schilderij van de familie
De Ladoucette terug aan
Frankrijk". „Flauwekul",
oordeelde de barones
onmiddellijk, „dat schil
derij hangt al jaren bij
ons in de ridderzaal. En
dat is nog voor geen
miljoen te koop". De
oude baron zat monke
lend terzijde en volstond
met een vliesdunne
glimlach.
Privé probleem
Patrick geeft deze schel
menstreek hoofdschud
dend door en maakt zijn
gasten ook nog deelge
noot van een privé pro
bleem. „Ik ben het met
maman eens. dat het
voor mij tijd wordt om
te trouwen. Zevenentwin
tig is een mooie leeftijd
om een dergelijke stap
te wagen. Maar de vrou
wen, die ik ontmoet,
worden pas goed ver
liefd. als ze horen, dat
ik een De Ladoucette
ben. En dat vind ik
geen basis voor duur
zaam geluk. Zelfs als ik
een avond in Parijs ano
niem op stap ga, kom ik
steevast toch weer moe
der tegen, die trots ver
telt. hoe goed haar zoon
het doet in de zaken".
Flessenpost
De volgende dag is Pa
trick de Ladoucette ere
gast tijdens een maal
tijd, die is gecompo
neerd rondom de gou
deerlijke flessenpost, die
Patrick regelmatig via
zijn handlanger Ton Bos
van Fourcroy naar
dorstige vrienden in Ne
derland stuurt.
Er is door gastheer Rudi
Bausch ook wat vrouwe
lijk schoon aan tafel ge
nood: verdienstelijk ge
ornamenteerd en met
hun balboekje nog on
beschreven.
Maar ook zij kennen he
laas de achtergronden
van de gebogen figuur
in de herfstige outfit
aan het hoofd van de
dis.
Het valt te vrezen, dat
voor Patrick de Ladou
cette die druiven nog
lange tijd zuur zullen
blijven.
LEO THURING
K. en K.
willen
Amsterdam
drijvende
wijk
geven
in
het IJ
te aan een drijvende luchthaven, vond hij de oplos
sing.
Samen met architect Klok werkte hij zijn plan verder
uit. De scheepsbouwindustrie zou grote staalcon
structies moeten vervaardigen, bestaande uit pontons
van minstens zestig bij twintig meter en karkassen
van flatgebouwen of rijtjeshuizen. Wanneer deze ei
landen op hun plaats gebracht en hecht verankerd
waren, zouden de skeletten eenvoudig met geprefa
briceerde elementen kunnen worden opgevuld. Kos
ten: ongeveer dezelfde als bij normale bouw. Voor
delen: geen schaarse bouwgrond of tijdrovende
demping nodig, terwijl met de technieken uit de
scheepsbouw voor de helft sneller kan worden
gewerkt. Architect Klok: „Door aaneenschakeling van
pontons van verschillende grootten en de toepassing
van afwisselend laag- en hoogbouw kunnen geva
rieerde woonwijken ontstaan die onmiddellijk aan
het water grenzen, met alle recreatieve mogelijkhe
den van dien. De functie die de parken hebben in
de tuinsteden, wordt hier vervuld door het water".
„Amsterdam heeft op het 'ogenblik behoefte aan
20.000 nieuwe woningen", aldus bankdirecteur Kos
ter, „maar er is geen ruimte voor. Daarom grijpt
men naar het noodmiddel van de overloop: Almere,
Purmerend, de kop van Noord-Holland zelfs. Maar
hieraan kleven grote bezwaren: energieverslindend
woon-werkverkeer, verstopte wegen, verstoring van
het landelijk milieu. Bovendien willen de mensen
voor wie die 20.000 woningen er moeten komen, in
Amsterdam wonen, niet ergens in de polder. Zo be
zien biedt ons plan de ideale oplossing".
De bedoeling is dat Aqua City, de stad op het wa
ter, een project wordt van de Amsterdamse federatie
van woningbouwverenigingen en dat ook de over
heid erin deelneemt. Het accent ligt op sociale wo
ningbouw en energiebesparende technieken (isolatie,
zonnepanelen, warmtepompen) zullen ruime aan
dacht krijgen. Koster en Klok schatten dat in hun
drijvende wijk het energiegebruik met niet minder
dan 75 procent kan worden teruggebracht. Ze noe
men nog een ander pluspunt. De stedelijke indeling
van Aqua City zal niet aan een vastliggend en on
veranderlijk stratenpatroon gebonden zijn. Men kan
de drijvende wijk aan nieuwe architectonische in
zichten aanpassen door simpelweg de pontons an
ders te rangschikken.
Amsterdam is bij dit alles slechts een eerste aanzet.
Koster: „Als we toestemming van de overheid heb
ben gekregen en een stukje ervaring hebben opge
daan. gaan we elders kijken of er mogelijkheden
zijn. Overal waar voldoende water is. moet ons pro-
dukt in principe te slijten zijn. Bouwgrond is een
van de meest schaarse artikelen ter wereld. Nou:
wanneer er op aarde tweemaal zoveel water voor
komt als land, ligt het voor de hand die waterruimte
te gebruiken voor de oplossing van het probleem".
PIET SNOEREN
