Hockeyheren in de halve finales
Hans Jansen: damtitel
na yoga en vlugschriften
Damesturnen verliest alle charme
Grimont domineert van de
eerste tot de laatste meter
SPORTTRIBUNE
WIERSMA REST SLECHTS FAAM VAN WELEER
BELGISCHE
ZEGE IN TIENDE;
WESTLAND-
MARATHON
LEIDSE COURANT/
PERTH Na drie overwinningen op ach
tereenvolgens India (6-3), Frankrijk (7-2) en
Canada (4-2) heeft het Nederlandse
hockeyteam tijdens het tienlandentoemool
in Perth het eerste doel bereikt: een
plaats bij de laatste vier. De kwaliteit van
het spel van Oranje heeft echter een da
lende lijn te zien gegeven en als dit beeld
zich voortzet moet het haast uitgesloten
worden geacht dat de eindstrijd haalbaar
is. Tegen de jonge Franse ploeg was er
zondag al weinig meer oyer van het inge
nieuze samenspel, dat in de eerste helft
tegen India goed was voor een spranke
lende show en vijf doelpunten. Het enige
positieve van het duel met de Canadezen
vanmorgen was het resultaat, een overwin
ning, die goed was voor een plaats in de
halve finales. De wedstrijd van donderdag
(Nederland heeft twee rustdagen) tegen
Australië is beslissend voor de bezetting
van ae eerste plaats in de groep, waar
door in de kruisingswedstrijden vermoede
lijk Pakistan kan worden ontlopen.
Er werd druk gemopperd ap de Nederland
se spelersbank na het ronduit vervelende
duel met de negatief spelende Canadezen.
..Ook als de bal nog lang niet in de buurt
is staan 2e al met de stick in je rug te du
wen". zei Litjens kwaad. „Dat is toch geen
hockey meer. Ik word daar doodziek van".
Ewout van Asbeck hoorde het en gaf al ad
vies: „Dan geef je ze toch gewoon een mep
terug?". Het werd tijd voor coach Van Heu-
men om in te grijpen: „Ben je nou hele
maal? Dan heb je zo een rode kaart". Het
gefoeter bleef echter nog lang hoorbaar.
Ook aanvoerder Ron Steens had weinig
goede woorden over voor de Canadezen.
„Het is alleen maar rammen en hakken wat
ze doen. Vooral die Hobkirk kan er wat van.
En dan die scheidsrechters. Die fluiten maar
wat raak".
Het was duidelijk. Eigen fouten werden niet
genoemd. De tegenstanders en de arbitrale
leiding hadden het gedaan. Toch mankeerde
er heel wat aan het Nederlandse spel. Paul
Litjens kreeg steeds meer last van zijn dij
beenblessure en kwam haast niet meer
vooruit. Ron Steens speelde zijn slechtste
wedstrijd tot nu toe en Roderik Bouwman
volgde het voorbeeld van zijn aanvoerder. In
de tweede helft drongen de Nederlanders
vrijwel niet meer in de vijandelijke strafcir-
kel door, met als gevolg dat er ook geen
corners meer te nemen waren.
Van Heumen kon nog altijd niet over de te
gen India geblesseerd geraakte Cees Jan
Diepeveen beschikken. Het is trouwens on
waarschijnlijk dat de Bloemendaler dit toer
nooi nog in actie komt. Daardoor komt Van
Heumen wat krap in zijn verdedigers te zit
ten. Nu speelde Hans Kruize na de rust
linksachter en hij deed dat niet eens zo
slecht.
Het begin was hoopgevend voor Nederland.
In de eerste vijf minuten mocht Litjens drie
strafcorners nemen, de derde keer moest
doelman Dusang zich gewonnen geven (1-
0). In het verder verloop van de wedstrijd
kreeg Nederland geen enkele strafcorner
meer te nemen. Reden voor Wouter Leefers
om verwijtend tot zijn medespelers te zeg
gen: „Er wordt te weinig op het forceren
van corners gespeeld. Daar moet echt meer
aan worden gedacht". Leefers was een van
de weinigen die redelijk tevreden op de
wedstrijd kon terugzien. Hij had tenminste
twee doelpunten gemaakt, en het is lange
tijd geleden dat de kleine Hagenaar daar in
slaagde. In de tiende minuut nam Leefers
de bal uit een vrije slag van Litjens ineens
op de stick en dertien minuten later rondde
hij een fraaie solo met een doelpunt af (3-
0)-
Tot de rust was het duel nog wel draaglijk.
Het tempo bleef tenminste hoog, er kwamen
zo nu en dan nog redelijke combinaties tot
stand en er werd gescoord. Plummer verras
te in de 33e minuut met een hoge push
juist binnen de strafeirkel. Laatste man Van
der Staak veranderde de bal van richting en
Sikking, die een goede indruk maakte, was
kansloos (3-1). En met nog 18 seconden in
de tweede helft te spelen herstelde Hans
Kruize de marge van drie treffers (4-1
Over de tweede helft kan weinig positiefs
worden gezegd. Van Heumen wisselde een
verdediger (Van Heeswijk) voor een aanval
ler (Borstlap) en Hans Kruize ging voor het
eerst in zijn hockeyloopbaan op de link
sachterplaats staan. Tevergeefs probeerde
Ron Steens de anderen op te peppen er
nog iets van te maken. „Allemaal een
schepje er boven op, jongens. We staan ge
woon voor schut zo", klonk het over het
astroturf. Het hielp niet, de Canadezen ver
wierven zich ^nkele strafcorners en halver
wege de tweede helft werd het bij een van
die gelegenheden 4-2 door specialist
kirk. Dank zij snel uitlopen van Boud
(Litjens werd ook bij dit werk gespaard
goed reageren van Sikking kon erger
den voorkomen. Pas tegen het slot k
Nederland er weer een beetje bove
Scherpe voorzetten van Doyer en Bouw
(die met een lichte knieblessure speel
gingen echter voor het doel langs. Toen
derland eindelijk weer een strafcorner k
kon deze niet meer worden genomen ot
het tijd was.
Donderdag komt Nederland pas wee
actie in de laatste groepswedstrijd te
een van de favorieten: Australië. De
rustdagen komen Oranje goed van
Litjens, Bouwman en Diepeveen heb
dan tenminste gelegenheid van hun b
sures te herstellen. De halve finales st
voor zaterdag op het programma.
ZANDVOORT Het damestur
nen is druk bezig alle charme
te verliezen. Een toenemend
aantal kleuters wordt opgeleid
voor de topsport, meisjes wor
den geselecteerd op (eventueel
erfelijke) afwijkingen, die een
normale biologische ontwikke
ling vertragen en desnoods
wordt de groei kunstmatig af
geremd om de voor het toptur-
nen ideale lichaamsbouw enige
jaren te conserveren. Precies
een tegenovergestelde onmen
selijke ontwikkeling als bij het
zwemmen, waar meisjes juist
mannelijke proporties moeten
aannemen. De verschuivingen
in leeftijd en benadering van
het damesturnen zijn ingezet in
Oost-Europa en langzaam over
genomen door Westeuropese
landen. De dit weekeinde in
Zandvoort gehouden interland
Nederland-Tsjecho-Slowakije
(360,95376,90 punten) was
een interessant meetinstrument
om te zien in hoeverre de tur-
nerij nog voeling houdt met
het normale leven.
Vera Cerna werd de bewonder
de ster van de tweedaagse ont
moeting; een zestienjarig meisje
met het voorkomen van een
peuter. Ginus Lage, de Neder
landse assistent-coach, die met
Rietje Bijholt na het vertrek van
Albert Asarjan twee weken alles
moest opknappen, zag de Tsje
chische twee jaar geleden in
van deze wedstrijd was dat er land
noten van mij waren", zei de Tsj<
waarmee hij eigenlijk liet weten we
wijzer te zijn geworden. „Wat verwa
ten de mensen eigenlijk van ons
de EK?", ging hij echter serieuzer v
der. „Het verschil in moeilijkheidsgn
tussen de Nederlandse en de Tsj«
sche oefeningen was niet zo gr<
wel de zekerheid. Maar wat kun
daaraan in zo'n korte tijd veranden
Mijn planning strekt zich uit over M
lange termijn."
Vlacil, die zich steeds in een hoekje
hield met pen en papier, zag bevesticl
dat de Nederlandse meisjes vooral fal
op de balk. Inge Wulz (geblesseeEl
maar op het laatste nippertje toch in|jw
zet voor Monique Bolleboom en Mairr
Huyting) viel drie keer, Bibi Vos tw tv
maal, Carina de Koning en Marijke A [ei
noutse elk een keer. Vooral daardi e<
ontstonden de bijna zestien punten vt
schil in de eindstand. Ginus Lage: „Ei I
nederlaag was logisch, maar deze t ld
slag is erg." Opvallend dat de Nedê
landse ploeg jonger was dan de Ts 1
chische: gemiddelde leeftijd 13,5 ja te
tegenover 15,1 jaar. Daarin, en in <n<
eindstand van de landenwedstrijd, 2
opgesloten dat Nederland wat twee>r
slachtig achter dé internationale ontw >j
kelingen aanholt. Het inzetten van ki
deren op een leeftijd dat ze buiteng ri
woon manipuleerbaar zijn geeft ge ta
aanleiding voor scrupules, wel de v ivi
dergaande consequenties daarvan. Tsrei
cho-Slowakije lijkt daar minder last v s
te hebben. Slechts Catherina Sariss tv
had enige lengte, de andere turnsti
kwamen niet boven de evenwichtsbi m
uit. Het gevolg in Zandvoort was e
kindertheater bijgewoond door een par'
honderd grote mensen. Best aardig i V
tuurlijk, maar niet als het om topspi
Saal'. DICKHOFLAlJ
Vera Cerny -zestien jaar met het uiterlijk van een peuter- in actie „op" de balk.
sters. Dat is Bibi Vos. de twaaljarige,
die een wisselvallig interlanddebuut had
(9.40 op de brug, 8.20 op de balk) en
wordt gekoesterd als het grote talent.
Dit in tegenstelling tot Monique Bolle
boom, die tot ieders verbazing buiten
de aanvankelijke ploeg voor de EK in
Kopenhagen viel. De Zoetermeerse, die
haar oefeningen wel enige bekoring kan
meegeven, mag zich gelukkig prijzen
met de komst van de nieuwe trainer
Jan Vlacil, die geen uitgesproken voor
stander van verjonging is. „Op je veer
tiende mag je pas aan internationale
wedstrijden meedoen, als je dan op je
zeventiende al uitgerangeerd bent, dan
vraag ik me af wat voor zin het alle
maal heeft", uitte Monique gisteren
haar teleurstelling. Het zal misschien
niet zo'n vaart lopen, ook al was ze
wegens twee gekneusde vingers uit de
Nederlandse ploeg gelaten. Daardoor zal
ze in ieder geval nog een selectiewed
strijd moeten turnen wil ze begin mei
de reis naar Kopenhagen kunnen ma
ken.
Haar zusje Ingrid en de zeer verrassend
als beste Nederlandse geklasseerde Ma
rijke Aarnoutse zijn daar al zeker van
na het duel tegen de Tsjechische ploeg.
Marijke Aarnoutse toonde in de ver
plichte- en keuzeoefeningen haar pro
gressie aan. Ze eindigde met'73.45 pun
ten achter vier Tsjechische meisjes. De
vijftienjarige turnsters van Sparta uil
Dordtrecht moet deze week evenwel be
ginnen met het aanleren van een nieu
we techniek bij enkele sprongen. „Vlacil
heeft een andere .methode. Dat is wel
fijn, je begint met een schone lei.
Zoiets stimuleert me", vond ze zelf.
Zekerheid
Dezelfde Vlacil was na zijn eerste op
treden bij de Nederlandse ploeg aan
merkelijk terughoudender. „Het fijne
Praag. „Toen was ze even klein
en breekbaar", zei hij. „Maar ik
durf me er niet over uit te laten
hoe dat komt." De turnpresta-
ties van Vera Cerna zijn sinds
die tijd sterk verbeterd (ze werd
zesde bij de WK in Straats
burg), haar lichaam is stil blij
ven staan. Zelfs de vijftienjarige
Nederlandse Inge Wulz, die on
der doktersbehandeling staat
omdat zij letterlijk een laat
bloeier is. vertoont meer vrou
welijke kenmerken dan Vera
Cerna.
Maar Inge Wulz staat niet helemaal mo
del voor de nationale generatie toptum-
De Belg Julien Grimon wint dr1
Westlandmarathon. De man m
zegekrans (rechts) is
plekke.
MAASSLUIS Julien Grimont, kwam, zag
en overwon in de tiende Westlandmara
thon. De achtentwintigjarige Belg die pas
zijn vierde marathon liep, domineerde van
de eerste tot de laatste meter over het
304 man sterke loperspeloton, dat zes da
mes telde. Lange tijd zag het ernaar uit
dat hij nog zware strijd zou moeten voe
ren met Cor Vriend die reeds in 1977 zijn
naam op de erelijst schreef, maar even
na de helft van deze ruim tweeënveertig
kilometer wedstrijd sloeg Grimont zijn
slag.
„Het was na ongeveer tweeëntwintig kilo
meter dat ik een gat kon maken. Terzi wei
gerde stelselmatig de kop te doen en dat
begon mij te vervelen. Ik demarreerde en
dacht dat Vriend wel mee zou gaan. Maar
deze liet los. Normaal gesproken is Vriend
sterker dan ik, heeft ook veel meer erva
ring. maar ditmaal was ik nu eens sterker."
En hoe. Want de overmacht, die hij in de
laatste tien kilometer ten toon spreidde,
was indrukwekkend.
Binnen vijf kilometer vergrootte hij zijn
voorsprong op Vriend van een halve mi
nuut tot anderhalve om bij de finish bijna
drie minuten te hebben genomen. De trai
ning van Grimont in de afgelopen zeven
weken honderdtwintig kilometer per
week had vruchten afgeworpen. Met een
tijd van 2.19.14,2 verbeterde hij zijn beste
tijd met bijna vijf minuten en besloot zijn
tweede optreden in Nederland meteen met
een triomf. De eerste keer, dat Grimont in
Nederland uitkwam, was tijdens de wjnter-
marathon in Apeldoorn waar hij als vijfde
eindigde.
Kwaliteit
De tiende Westlandmarathon zal overigens
niet de geschiedenis ingaan met het pre
dikaat: „geweldig mooi". Daarvoor was de
kwaliteit van het veld te zwak. Vier Ameri
kanen, die voor de eerste maal aan dit tref
fen meededen, speelden geen enkele rol en
ook de veelgeprezen Turk Mehmet Terzi
maakte weinig indruk. Of het moest zijn
door de geweldige inzinking die hij na vijf
endertig kilometer doormaakte waardoor hij
van de derde naar de tiende piaats duikel
de. Het verschil met zijn landgenoot Balli,
die vorig jaar triomfeerde, was opvallend.
Julien Grimont. Cor Vriend en Terzi bepaal
den de strijd. Zij hadden in eerste instantie
nog gezelschap van de Brit Best en Henk
van Hoek, maar deze moesten al snel afha
ken. Het tempo lag niet hoog de vijf
km. in vijftien, de tien in eenendertig, de
vijftien in negenenveertig minuten en
toen was reeds duidelijk dat een snelle tijd
er niet in zat. Op twintig kilometer
Terzi een kleine voorsprong genomen,
al omdat Vriend even een „sanitaire stop
had gepleegd, maar enkele kilometers late
werd de strijd beslist. Grimont sloeg ee<
gat. Vriend trachtte even bij te blijven
maar Terzi zakte weg. De situatie wen
daarop snel duidelijk, waarbij vooral de te
rugval van Best pijnlijk was om te zien
Daarentegen kwam de tweede Brit, Briai
Tate, snel dichterbij.
Met nog zeven kilometer te lopen was d<
overwinning van Grimont een feit, de twee
de plaats van Vriend zeker, maar de derda
van Terzi bepaald niet. Zo sterk rukte Brian
Tate op. Maar veel indrukwekkender wa
de opmars die de negenenveertigjarige Pi«
van Alphen had ingezet. Zuinig lopen<
maar zeer regelmatig liet hij de een na <J«
ander achter zich. Tot dertig kilometer had
Van Alphen zich rustig gehouden en hinfl
hij rond de veertiende plaats. Toen kwafl
de „veteraan" goed op toeren. Rob van 'n
Schooten en Westerop vielen als eersten
af. daarna Steef Kijne. Van Alphen gingMl
door en zijn sterke eindsprint bracht hem
op een vijfde plaats, ver voor Terzi die vol
komen leeg en gedesillusioneerd als tiende
over de streep ging. opgevangen door zijn
nu niet meer luidruchtige landgen»
ten.
vaarden, schoof tactisch naar
de vierde plek. De puntende-
ling met Johan de Boer was
voldoende voor De Ruiter.
Grootmeester Rob Clerc viel
dit keer buiten de prijzen. De
Amsterdammer, die als enige
bron van inkomsten dammen
heeft, kon geen. bres forceren
in de verdediging van Geert
van Aalten en belandde op
een weinig imponerende
plaats in de middenmoot. Tel
bij dat resultaat de controver
se tussen Clerc en Sijbrands
bij damclub IJmuiden - waar
door Clerc de club vaarwel
zei - en het is duidelijk dat
de toekomst in financieel op
zicht voor de profdammer
weinig rooskleurig is. Rob
Clerc moest ondermeer debu
tant Jos Stokkel voor laten.
De speler uit Hoogezand ein
digde. dank zij de remise te
gen Evert Bronstring, op een
gedeelde vierde plaats. Het
Sonnenborn-Berger systeem
onthield de 19-jarige dammer
deelneming aan het wereld
kampioenschap. In de partij
tegen Bronstring kon Stokkel
zich overigens maar net
staande houde. Speculatief
spel van de Leidse doctoran
dus deed de kansen echter
keren waarna Bronstring
slechtsuiterst moeizaam een
puntendeling kon bewerkstelli
gen. De Friese schoolmeester
Frank Drost, die geholpen
door de absentie van Harm
Wiersma en Rob Clerc vorig
jaar de nationale titel mocht
grijpen, accentueerde in de
slotronde ten overvloede de
positie van hekkesluiter Joost
Hooyberg.
THEO LEONé
SOESTERBERG Harm
Wiersma heeft laten zien hoe
je in enkele maanden een
forse duikeling kunt maken.
Pakweg anderhalve maand
geleden mocht de 26Tjarige
damgrootmeester zich nog
wereldkampioen noemen. En
als iemand op het idee kwam
in de Fries niet de sterkste
dammer ter wereld te zien,
dan viel toch niet te tomen
aan de suprematie binnen
Nederlands grenzen van het
inmiddels tot volle wasdom
gekomen wonderkind. Een
wonderkind, dat als 13-jarige
debutant in het nationale
kampioenschap van 1967 ach
ter vedetten als Ton Sij
brands en Piet Roozenburg
de derde plaats voor zich op
eiste. Vanaf dit weekeinde
rest Wiersma niets anders
dan de faam van weleer. De
wereldtitel raakte hij kwijt aan
de Rus Anatoly Gantwarg en
sedert dit weekeinde draagt
de Emmenaar Hans Jansen
het predikaat beste dammer
van Nederland.
Op de laatste wedstrijddag
van de nationale titelstrijd
twijfelde niemand meer aan
een naderend kampioenschap
van Hans Jansen. Een Jansen
die nauwelijks een jaar gele
den verloren leek voor de
damsport. De dammer uit Em-
men had ontdekt dat het le
ven veel belangrijker zaken
kent dan het ontwerpen van
speelplannen met palmhouten
schijven en gaf een twaalftal
maanden geleden de voorkeur
aan yoga en vlugschriften
waarin de zin van het leven
uit de doeken werd gedaan.
Johan Bastiaannet (rechts) feliciteert de nieuwe Nederlandse
damkampioen Hans Jansen.
Sedert Hans Jansen van zijn
geweten toestemming kreeg
het dammen weer op de
agenda op te voeren, bleek
de Drent onstuitbaar. Moeite
loos triomfeerde Jansen in de
halve finale van het nationale
kampioenschap. En aanslui
tend eiste hij de eerste plaats
in de eindstrijd op.
Johan Bastiaannet kon de tri
omftocht van Jansen dit
weekeinde niet veel meer in
de weg leggen. De Amster
dammer werd een ragfijn om
singelingsspelletje voorgescho
teld waarin het hoogst haalba
re tenslotte remise bleek. Ten
gevolge van dat verliespunt
kon Harm Wiersma een stapje
dichter bij de koploper ko
men. Opponent Gerrit Boom
taxeerde in een half-open
klassieke partij een simpele
afwikkeling niet op waarde en
werd prompt op een nul geta
xeerd. Een nederlaag, waar
door de koploper van de eer
ste ronde op de ranglijst naar
een bescheiden plaats tuimel
de. Naast Hans Jansen plaat
sten Japnes van der Wal en
Jan de Ruiter zich voor de
halve finales van het wereld
kampioenschap. De kleine
profdammer Van der Wal
maakte korte metten met de
Limburger Jan van de Borst.
In de populaire offervariant in
de Roozenburg opstelling to
verde hij Van de Borst een
vernietigende damcombinatie
voor. Jan de Ruiter, die tij
dens het toernooi systema
tisch vermeet risico's te aan-