Synthetische huid helpt brandwonden te genezen
,Een partijvoorzitter
is geen halfgod
PvdA gaatmet nieuwe voorzitter
koers voor komende jaren uitzetten
TOE
Wimbledon: tennisdubbel
speelt hoofdrol in nieuw
Nederlandstalig toneel
VOLGENDE WEEK DRIEDAAGS CONGRES
Politiek
Partij
Parlement
Nu
BINNENLAND/KUNST
LEIDSE COURANT/
ZATERDAG 21 APRIL 1979 PAGINA
LEIPZIG (ANP) Oostduitse weten
schappers hebben een synthetische huid
ontwikkeld die naar hun zeggen een be
tere en goedkopere behandeling van ern
stige brandwonden mogelijk maakt. Het
produkt, dat de naam Syspurderm
draagt, is in Oost-Duitsland en Tsjecho-
Slowakije op meer dan tweehonderd pa
tiënten uitgeprobeerd en de resultaten
waren spectaculair. Volgende maand
wordt het in volledige produktie geno
men.
De synthetische huid is het resultaat van
drie jaar samenwerking tussen een groep
artsen van de universiteit van Leipzig en
onderzoekers van het Oostduitse chemi
sche bedrijf Schwarzheide.
Syspurderm. dat een dikte heeft van 1.5
millimeter, vervangt de huid niet perma
nent. Het is een zeer doeltreffend ver
band, dat vooral zware brandwonden
snel helpt genezen. De plastic huid,
hoofdzakelijk vervaardigd uit pnlyue-
thaan, heeft drie functies. Zij bevordert
de genezing van de wond door het
vochtverlies tegen te gaan, houdt schade
lijke bacteriën tegen en bevordert de
groei van nieuw weefsel.
Momenteel tracht de arts zware brand
wonden, waarbij de huid verloren is ge
gaan, te genezen door stukjes huidweef
sel elders van het lichaam yan de pa
tiënt te halen en deze op de wonden te
transplanteren. Lange tijd werd ook wel
varkenshuid of kalfsvlees gebruikt, maar
er bleef steeds een grote handicap, zij
waren niet in staat de grote hoeveelheid
vocht te absorberen die een verse brand-
wond afscheidt om de dode cellen te
verwijderen.
Syspurderm is gemaakt van twee samen
geperste lagen. De grove onderste laag?
die dicht tegen de wond wordt gelegd,
neemt de afscheiding op, reinigt het be
schadigde gebied, .vermindert het vocht
verlies en stimuleert de weefselgroei.
De bovenste laag van zacht schuimplas-
tic laat wel lucht door, maar verspert de
weg naar de wond voor bacteriën. Het
terugdringen van- het vochtverlies is op
zichzelf van levensbelang, aangezien het
voortdurend „wenen" van een wond tot
ernstig proteïneverlies leidt en het gene
zingsproces vertraagt.
„Wij hebben geconstateerd dat bij gere
gelde verversing Syspurderm alle bacte
riën, giftige afscheidingen en dode cellen
uit de wond haalt en dat die na onge
veer vijf dagen klaar is voor nabehande
ling", verklaarde een wbordvoerder van
Schwarzheide.
De witkleurige synthetische huid wordt
„op maat" van de wond geknipt en met
pleisters bevestigd. Zij bevat geen medi
camenten. Het resultaat wordt uitsluitend
door de samenstelling bewerkstelligd.
De onderzoekers namen proeven op var
kens, die een huid hebben die op die
van mensen lijkt. Bij deze dieren veroor
zaakte brandwonden werden bedekt met
Syspurderm. Na achttien dagen leek
deze plastic huid aan die van het dier
vastgegroeid te zitten alsof het echt vlees
was. Dat duurde tot de natuurlijke pro
cedure van afstoting van het vreemde
element door het lichaam inzette.
Bij behandeling van ziekenhuispatiënten
moet de synthetische laag om de twee
dagen worden ververst, hetgeen een pijn
lijke behandeling kan zijn. In het begin
moet de patiënt dan ook verdoofd wor-
dën. Na zes dagen kan begonnen worden
met „autotransplantatie", het inplanten
van eigen huidweefsel. Dit betekent dat
de patiënt korter in het ziekenhuis hoeft
te blijven.
Bij tweehonderd proefbehandelingJ
in negen klinieken zijn uitgevoerd!
zich geen enkel geval van infectie I
enig neveneffect van behandeliiJ
Syspurderm voorgedaan en a Ilea
transplantaties die daarna werdenf
voerd waren voor honderd procef
cesvol, aldus Schwarzheide.
Het materiaal kan volgens de onj
kers ook nog gebruikt worden
verwijderen van huidgezwellen
plastische chirurgie.
De Oostduitsers zeggen dat Syspuj
een betere vochtopnamecapaciteitl
en de helft minder kost dan een s
lijke synthetische huid die dot
Amerikaanse onderneming in
wordt geproduceerd.
IEN VAN DEN
HEUVEL BIJ
HAAR
VERTREK:
UTRECHT - „Natuurlijk
hebben we als partij ook in
de periode waarin ik als
voorzitter optrad wel eens
moeilijke momenten gehad,
er zijn spanningen geweest,
maar we zijn steeds bij el
kaar gebleven. De Partij van
de Arbeid is niet kapot te
krijgen, daarvan ben ik over
tuigd". Aan het woord is me
vrouw C.(Ien) van den Heu
vel-de Blank, die komende
donderdag in de Amsterdam
se RAI voor het laatst met
een rede het congres van de -
Partij van de Arbeid zal ope
nen.
Sinds 1974, toen ze de tot
burgemeester van Rotterdam
benoemde André van der
Louw opvolgde, leidt zij de
grootste politieke groepering
van ons land. Vorig najaar
kondigde ze haar vertrek als
partijvoorzitter aan, én omdat
ze vond dat nu maar eens
een ander met nieuw enthou
siasme deze zware functie op
zich moet nemen, én omdat
ze, zoals ze zelf zegt aan een
wat menselijker leven wil toe
komen.
Haar vertrek als partijvoorzit
ter houdt overigens niet in
dat ze „stil gaat leven", ze
blijft haar gaven in dienst
van de partij stellen, maar nu
in een andere rol: als lid van
het Europees Parlement. Me
vrouw Van den Heuvel bezet,
zoals bekend, de tweede
plaats op de PvdA-kandida-
tenlijst voor dit parlement.
Ien van den Heuvel, geboren
in Tiel, werd in 1946 lid van
de Partij van de Arbeid. Het
socialisme was haar niet met
de paplepel ingegoten, in haar
ouderlijk huis werd geen par
tijpolitiek bedreven. „Ik ben
in de oorlog politiek volwas
sen geworden en heb me snel
na de oorlog bij een politieke
partij (de PvdA dus) aange
meld", aldus mevrouw Van
den Heuvel. In 1952 werd ze
actief in het vrouwenwerk
van de partij, waar ze later
in de leiding kwam. Via het
bestuurslidmaatschap van de
PvdA werd ze vice-voorzitter
en tenslotte voorzitter van de
partij. Ook was ze enige tijd
lid van de gemeenteraad van
haar woonplaats Leersum en
sinds 1974 heeft ze zitting in
de Eerste Kamer, die ze
straks, na haar installatie als
lid van het Europees Parle
ment, zal verlaten.
De scheidende PvdA-partijvoorzitter Ien van den Heuvel.
Het voorzitterschap van de
PvdA is een uitermate zware
job, een meer dan volledige
dagtaak, met een onnoemelijk
groot aantal vergaderingen en
besprekingen per week. Ook
i aan correspondentie met par
tijleden en spreekbeurten in
het land heeft ze steeds veel
tijd besteed. „Je hebt in die
functie alleen al wat de gewo
ne zaken betreft zoveel te
doen, dat je, als je niet uit
kijkt, niet aan initiatieven toe
komt, en dat mag niet".
VERANTWOORDE
LIJKHEID
De partijvoorzitter heeft in de
PvdA zijn (haar) eigen verant
woordelijkheid, naast de voor
zitter van de Tweede Kamer
fractie (de politieke leider van
de partij) en de partijsecreta
ris. De eerste verantwoorde
lijkheid voor het „dagelijks""
politiek optreden van de frac
tie berust bij de fractievoor
zitter en de partijsecretaris is
in het bijzonder belast met de
organisatie van de partij. De
partijvoorzitter houdt zich
naar buiten veelal bezig met
de grote politieke lijnen. „Dat
doet zo'n voorzitter natuurlijk
niet alléén, hij is echt geen
halfgod, dit in tegenstelling
tot een bepaalde voorstelling
van zaken die de laatste tijd
naar buiten komt", zegt me
vrouw Van den Heuvel, daar
mee kennelijk doelend op ze
kere uitspraken in de cam
pagne van de kandidaat-voor
zitters. „De partijvoorzitter is
de leider van het team, die
onder meer tot taak heeft dis
cussies in het partijbestuur te
structureren", zegt Ien van
den Heuvel bescheiden.
Als partijvoorzitter heeft zij
in de loop van de jaren vele
vergaderingen van de Tweede
Kamer-fractie bijgewoond,
waardoor ze optimaal van de
daar lopende zaken op de
hoogte bleef. Maar ze is ook
blij dat ze haar „eigen" parle
mentaire forum, aan de over
zijde van het Binnenhof (de
Eerste Kamer) had. Veel lof
heeft ze met name over de
samenwerking met Ed van
Thijn, van 1973 tot 1977 voor
zitter van de Tweede Kamer
fractie.
GROEI
Tijdens haar voorzitterschap
is er veel in de PvdA veran
derd. De partij is aanzienlijk
gegroeid (ze heeft nu circa
125.000 leden) en heeft in 1977
een forse verkiezingsoverwin
ning kunnen boeken. Uiterma
te moeilijk waren de maan
den van de kabinetsformatie;
met name aan het einde van
de formatiepogingen van Den
Uyl werden de goede verhou-
dingen in de partij zwaar op
de proef gesteld en daarna
was de teleurstelling bijzon
der groot toen er een CDA-
WD-kabinet kwam. Een an
dere belangrijke verandering
in deze jaren: de partij moest
de ontwikkeling beleven van
geloof in een voortdurende
groei naar het besef dat de
tijden van weleer niet meer
terugkeren. „De partij heeft
in 1976 volmondig „ja" kun
nen zeggen tegen de 1-procent
operatie van het kabinet Den
Uyl. Dat was een hele om
schakeling.".
OP een aantal punten be
treurt ze de campagne die de
kandidaat-voorzitters Van den
Berg en Meijer de laatste tijd
gevoerd hebben. Met name
Van den Berg doet volgens
haar beloften die niet waarge
maakt kunnen worden. „Ook
als lid van het congres-presi
dium weet hij maar al te
goed dat het verschrikkelijk
moeilijk is op procedures te
wijzigen. Natuurlijk is de par
tij-organisatie allesbehalve
volmaakt, maar door deze
kritiek wordt de werkers op
het partijbureau onrecht aan
gedaan", aldus de scheidende
voorzitter.
Het is zegt ze, zo gemakkelijk
om uit te roepen dat „de ba
sis" meer aan het woord
moet komen. „Dat willen wij
natuurlijk ook en we hebben
er ons best voor gedaan om
de afstand zo klein mogelijk
te maken, maar je kunt niet
het onmogelijke vragen".
Ien van den Heuvel vertrekt
nu naar het Europees Parle
ment en gaat deze nieuwe
„baan" enthousiast tegemoet.
Ze heeft de nodige kritiek op
wat er tot dusver in de Euro
pese Gemeenschap gebeurd
is, maar, voegt ze eraan toe,
op Europees niveau moeten
geweldig belangrijke beslissin
gen genomen worden en dat
mogen we niet aan „rechts"
overlaten. „Het nieuwe Euro
pees Parlèment moet ook de
tijd gegund worden om ver
anderingen aan te brengen.
„Daar is minimaal vijf jaar
voor nodig".
Het lijdt geen twijfel dat de
PvdA, nu Ien van den Heuvel
straks niet meer zo direct
functioneel met de partij ver
bonden is, haar zal missen. In
het bijzonder op het partijbu
reau, aan de Amsterdamse
Tesselschadestraat, zal men
deze hartelijke vrouw node
-zien gaan. Steeds was ze erop
uit om te stimuleren en om,
waar nodig, eenheid te bren
gen. Het congres zal deze
voorzitter komende week on
getwijfeld zijn waardering be
tuigen.
EVERT MATHIES
TONEELDEBUUT RUDOLF GEEL
IN HOT
Wimbledon heet het stuk. De
hoofdfiguren zijn een tennis
dubbel en^ hun sponsor.
Plaats van handeling: kleed
kamers van een tennisbaan,
waaronder die van de meest
bekende ter, wereld, Wimble
don. Ongebruikelijke gege
vens voor een nieuw Neder
lands toneelstuk van schrij
ver Rudolf Geel, dat vrijdag
27 april bij de Haagse Come-
die in het HOT-theater z'n
première beleeft. Een stuk
over de sportwereld? Ja en
Rudolf Geel zegt zelf over de
inhoud van zijn eersteling
voor het theater: „Wimbledon
is een stuk over twee tennis
sers, die getoond worden in
twee stadia van hun carrière:
het stadium waarin zij op
hun best waren en een later
moment. Vanuit de ontwikke
ling van verleden naar heden
ziet men een aantal konflik-
ten ontstaan. Voor de rest
moet het stuk maar voor
zichzelf spreken". Rudolf Geel
begon aan Wimbledon na er
varing met hoorspel en televi
sie. Eerst bleven de reacties
toen hij het naar een aantal
toneelgezelschappen zond uit.
Bevriende schrijvers adviseer
den hem de tekst eerst maar
te publiceren, en dan verder
te kijken. Dat gebeurde in
1976 in De Gids, waarvan
Geel redacteur is.
Regisseur Christiaan Nortier
kreeg het onder ogen en
droeg het aan als idee voor
een tweede regie bij de Haag
se Comedie waar hij als free
lance-regisseur al eerder
„Spoorloos" van Robert Bog-
nar (ook al een toneeldebuut)
op de planken had gezet. De
Haagse Comedie gaf Rudolf
Geel de gelegenheid samen
met Nortier' door te werken
aan een definitieve versie van
Wimbledon, en het script dat
Nortier inmiddels onder zijn
hoede heeft, ziet er hevig
„doorleefd" uit: Karakters
zijn uitgediept en toegespitst,
scènes herschreven en er zijn
compleet nieuwe stukken aan
toegevoegd. Een werkwijze
die uiteraard gebruikelijk is
bij Nederlands toneel en ze
ker bij eerstelingen. Wat we
hier uit het buitenland aan
stukken te zien, of te lezen,
krijgen, heeft dat werkstadi-
um al ver achter zich en is
meestal een aan de praktijk
getoetst kant-en-klaar-produkt.
Toneel van eigen bodem
vraagt intensieve zorg.
Herkenbaar
De jonge toneelmaker Christi
aan Nortier lijkt bijzonder be
gaan met origineel Neder
lands werk. Achtereenvólgens
regisseerde hij Yvonne Keuls'
Jan Rap en z'n maat, Deuren
en Nachtrit van Bernlef,
Spoorloos en De nacht van
de rattenkoning van Robert
Bognór. Nortier: „Het is zeer
arbeidsintensief werk, vraagt
veel voorbereiding en houdt
je compleet bezig. Vandaar
dat mijn volgende stuk bij de
Haagse Comedie een Ameri
kaans stuk wordt, Prayer for
my daughter van Thomas
Babe. ELke regievraagt na
tuurlijk diezelfde inzet, dat-
zelfdp werk, maar bij Neder
lands toneel wordt je door
een hoop factoren afgeleid.
En ik wil nu wel eens met
een afgerond stuk werken-dat
dramatisch al perfect in el
kaar zit. Met Nederlands to
neel zijn we op de goede weg.
Al ben ik niet iemand die
zegt dat Nederlandstalig to
neel persé beter is dan bui
tenlands. In de eerste plaats
moet je goede herkenbare
dingen neerzetten. En dan
maakt 't niet uit of dat Ne
derlands is of van verder weg
komt. Het verademende van
Wimbledon is voor mij dat
Christiaan Nortier, schrijver Rudolf
erten. Wim de Haas en (zittend)
Wimbledon in het Hot brengt.
het stuk nu eens niet over
dropouts of over de „working
class" gaat. Want daar heb
ben wel al zo veel over. Wim
bledon is een stuk dat de
leeftijdsproblematiek van eind
dertigers, begin veertigers als
onderwerp heeft. Mensen die
terugvallen op hun herinne
ringen, op de dingen die ge
beurd zijn en nooit van z'n
ieven meer veranderd kunnen
worden. Het speelt in de ten
niswereld, maar het is zeker
geen stuk dat die sportwereld
wil doorlichten.
Geel, Guusje Eybers, Hugi WIJ
Gees "Linnebank: Het tean robe
era
Regisseur Christiaan Nortier.
Sferen
Gees Linnebank (als gast) en
Reinier Heidemann spelen een
tennisdubbel dat het niet ge
haald heeft, dat nog steeds
van tennisbaan naaf tennis
baan trekt, in het dagelijks
leven sportartikelen aan de
man brengt voor hun sponsor
en nazeurt over de gemiste
kansen van vroeger, de glorie
van toen die er niet meer is,
en in een steeds kleiner krin
getje hun balletje verder
slaat. Christiaan Nortier: „Het
is een stuk met veel verschil
lende sferen. Eerst het uitge
bluste begin, van twee man
nen die de gebruikelijke grap
pen over vrouwen maken in
de kleedkamer, dan gaat het
stuk teriig naar hun gloriepe
riode. De spanning, de hoop
er te zullen komen, en dan
valt het weer weg in de abso
lute nostalgie. Het terugkijken
naar iets wat voorbij is en
waar geen donder meer aan
te doen valt.
Daarnaast tekent Geel in de
figuur van de oudere sponsor
(Wim de Haas) een man die
wél opnieuw wil beginnen, die
een jongere vriendin heeft die
een hele andere wereld verte
genwoordigt (Guusje Eybers).
En daar tussen door speelt de
zijlijn van het zoontje van de
sponsor (Hugo Maerten) dat
opgroeien moet met de „hel
den" voor ogen, met het idee
van de sportcarrière die zo
belangrijk is voor later. Het
zelfde idee dat mensen opjut
voor examens omdat oor
straks allemaal zo nocÜ in
zijn, zonder te denken ork
dat er nü ook geleefd
worden". Ie k
Prestatiedwang 'tedt
Wimbledon is een kijkje
kleedkamer van menseihels,
tennissen, maar die een ohar
blerhatiek vertegenwooi rffs
die je naar elke andere ij vj
tie kan „vertalen". Mi
die opgegroeid zijn
dwang besef prestatie
moeten leveren, te m i~
slagen, maar als dat nie
pakt zoals ze het zo graa
wild hebben in een vai
terechtkomen. Nortier:
ook humor in en die spe
sfeer van kleedkamers Qi
heb wel niet getennisd, i
ben met hockey in Den
opgegroeid. Daar hangt
cies datzelfde enge sfeertje ja*
/t»« Wimbl
hA MP
Misschien dat
voor Rudolf Geel het
van een uitgebreidere pro
tie voor het toneel wi
Geel, wetenschappelijk mt B|,|(
werker voor taalbeheer*
aan de universiteit van
sterdam, schreef tien bo?ft,as
een verhandeling over h
eldverhaal, en zegt ov<Br
samenwerking met N
„Ik geloof niet dat ik de
ste tien jaar een perioi"
gekend waarin ik zo
met nieuwe aspecten va
métier ben geconfrom
Als je nog nooit voor I
hebt geschreven ben je l
medium vooral op dialoe
richt. Tijdens de gespn
met Christiaan en voora
tijdens de repetitieperiod jjg]
ik erachter gekomen ho
teurs tegenover hun i
staan, wat ze moeten
om te kunnen spelen.
men inconsistenties aaiL x
licht, die moeten worden
klaard of weggewerkt nter
moet de rollen met een
ren consequentie naast ijl
genover elkaar bekijken ma
dat het stuk voor stuk a|nda
mensen worden".
BERTJANl
(Van onzeparlementaire redactie)
DEN HAAG Het is maar goed dat
de verkiezing van de nieuwe voorzitter
van de Partij van de Arbeid op de
agenda staat van de eerste van de drie
dagen van het partijcongres. Dank zij
deze agendering hoeft dit hete hangij
zer niet tot het laatst boven het con
gres te hangen en kan de aandacht van
de congresgangers na de verkiezing
van de voorzitter en enkele andere be
langrijke partijfunctionarissen geheel
naar de andere geagendeerde zaken,
waaronder de polotieke strategie, de
economische politiek en het veilig
heidsbeleid uitgaan.
Het tweejaarlijkse congres van Neder
lands grootste partij komt donderdag in
de RAI in Amsterdam bijeen; het zal
tot zaterdag tegen de avond duren. Wat
de agendapunten betreft is de laatste
tijd verreweg de meeste aandacht uitge
gaan naar de vraag wie straks partij
voorzitter Ien van den Heuval moet op
volgen. Er zijn drie kandidaten: de oud
wethouder van Groningen drs.Max van
den Berg, de oud-staatssécretaris van
CRM, nu Tweede-Kamerlid, Wim Meijer
en de huidige eerste vice-voorzitter van
de PvdA, het Tweede-Kamerlid Jaap
van der Doef. Gebleken is dat de strijd
voornamelijk zal gaan tussen Van den
Berg en Meijer. Beide kanshebbers be
horen tot de linkervleugel in de PvdA.
Politiek-zakelijk verschillen ze niet zo
erg veel van elkaar, maar een niet tè
onderschatten verschilpunt is dat Van
den Berg vindt dat de PvdA bij toe
komstige kabinetsformaties moet gaan
opereren met een minimumprogram en
Meijer dit, wellicht mede op grond van
zijn ervaringen,- afwijst. Een minimum
program maakt een kabinetsformatie
nog gecompliceerder dan ze nu al is,
zegt hij. Van den Berg en Meijer zijn
van mening dat de inzet van de PvdA
bij de Kamerverkiezingen het behalen
van een linkse meerderheid moet zijn,
waartoe ze in feite niet de CPN reke
nen. Als noodgedwongen met het CDA
samengewerkt moet worden dienen aan
die samenwerking zware voorwaarden
verbonden te worden. Samenwerking
met de WD wordt door beiden afgewe-
CAMPAGNE
Van den Berg heeft er in de uitgebrei
de campagne van de afgelopen maan
den meermalen op gewezen dat hij een
typische vertegenwoordigher van de
„basis" is en dat Meijer beschouwd
moet worden als een man van het z.g.
Haagse circuit. Die (schijn-)indruk werd
nog versterkt door de steun die Meijer
kreeg uit zijn Kamerfractie (onder wie
Den Uyl en Kombrink) en een groot
deel van het partijbestuur.
Door (met name) Van den Bergs optre
den vervlakte de campagne tot een
soort etikettenopplakkerij waartegen
deze week een aantal kaderleden van
de PvdA in het geweer gekomen is. Uit
recente peilingen is gebleken dat Van
den Berg mag rekenen op de steun van
een meerderheid van de afdelingen
(waarschijnlijk mede dank zij het feit
dat zijn presentatie beter is dan die
van Meijer). De strijd is echter nog vol
ledig open omdat de congresafgevaar
digden geen bindend mandaat van hun
Wim Meijer
afdelingen hebben. De discussie op het
congres en gesprekken in de wandel
gangen van de RAI kunnen wijziging in
de stemverhoudingen brengen.
Vooraanstaande PvdA-ers als Den Uyl
wijzen erop dat de PvdA in de komen
de belangrijke jaren een voorzitter no
dig heeft die op enige Haagse ervaring
kan bogen en de eenheid in de partij
kan bewaren. Daarom gaat hun voor
keur duidelijk naar Meijer uit.
Over de andere agendapunten moeten
we kort zijn. Het congres zal zich onder
meer moeten uitspreken over de maat
schappelijke strategie van de PvdA
(moet ze, meer dan nu, actiepartij wor
den en beter inspelen op acties in de
samenleving?), de partijpolitieke strate
gie (in het bijzonder de samenwerking
smogelijkheden bij en na de volgende
Kamerverkiezingen) en een aantal ande
re beleidszaken.
Aan de orde komen onder meer de sa
menwerking van progressieve partijen
(waarbij ook de vraag aan de orde
komt of met de CPN samengewerkt
kan worden; het partijbestuur wijst dat
af) en de voorwaarden die aan eventue
le nieuwe samenwerking met het CDA
gesteld moeten worden. Interessant
wordt de beantwoording van de vraag
of „nu niet" met de WD samenge
werkt kan worden, dan wel „helemaal
niet". Het partijbestuur ziet die coöpe
ratie „nog niet" zitten.
ROERIG
Al met al kan het een roerig congres
worden, waarvan de afloop - maar dat
is gebruikelijk op een PvdA-congres -
niet te voorspellen is. Over de opvol
ging van Den Uyl zal niet gesproken
worden; de fractievoorzitter heeft ver
klaard dat hij bereid is de partij bij de
volgende Kamerverkiezingen opnieuw
aan te voeren en een nieuw kabinet te
leiden. De opvolgingsvraag zou pas ac
tueel worden als dan opnieuw een kabi
net tot stand zou komen zonder de
PvdA. Als eventuele opvolgers worden
genoemd: Meijer, Van der Louw en
Van Thijn. Maar nogmaals, dat is nu
niet aan de orde.
De PvdA gaat een ook voor haar zeer
belangrijke periode tegemoet en dat zal
zijn stempel op het congres zetten. De
grootste partij van ons land wil graag
op korte termijn weer regeringsverant
woordelijkheid dragen en moet daar
voor nu haar koers uitzetten. Een inter
essante vraag is óf het congres erin zal
slagen dit in zo groot mogelijke eensge
zindheid te doen.
EVERT MATHIES
HAAGS
INITIATIEF
Max van den Berg
actie voor
Max
van den Berg
(van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG - Het initiatief van et «as
groep kaderleden van de PvdA om et6 Ju
manifest op te stellen waarin zal staa8r J«
dat de verdere voorbereiding van d 1 h
verkiezing van de nieuwe partijvooni Bei
ter alleen met zakelijke argument!
moet geschieden (in feite een actie-p
Wim Meijer) heeft een tegenreactie o
geroepen. Enkele tientallen leden va
de Haagse PvdA hebben gisteren e< umb(
actie pro Max van den Berg opgezet.
De coördinator van de Haagse groSjj^
het gemeenteraadslid Adri D ui veste'
is boos omdat de groep rond Christi
Stigter (de mensen van het manifej
„de tot dusver in de partij gevolg'
mocratische procedure doorkruist'
partijafdelingen zijn mans genoeg
zelf hun oordeel te vormen, zo'n mf
fest is helemaal niet nodig", aldus
groep-Duivesteijn. In de komende daj
zal getracht worden zoveel moge!
steun voor het Haagse initiatief te
krijgen.
'oen
lo
