Nesko in Leiden
„Doesburg"
een
arm café
met een
rijk verleden
GETUFT
Russische
roulette
in
Vietnam
Peulvruchten bedreigen mensheid
En Verder
Radio-opnamen
Crescendo" en
,,De Troubadour"
Jubileumconcert
,,Stem des Volks"
Expositie in Au berge
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 13 APRIL 1979 PAGINA 7
LIDO: The Deer hunter (12) met Ro
bert de Niro en John Savage. Regie:
Michael Cimino
De tijd is nu rijp om films te
maken over de geweldige ka
ter, die de Verenigde Staten
hebben overgehouden aan
hun interventie in Vietnam.
Ironisch genoeg werd de film,
die tot nog toe en waarschijn
lijk ook in de naaste toe
komst, de hardste klap uit
deelt en vele frustaties zal op
roepen, „The deer hunter"
vervaardigd op Engels intitia-
tief en met Engels geld. De
film zal ongeacht het aan-
iltal Oscars dat de acht nomi-
naties volgende week zullen
opleveren geschiedenis ma-
wken voor een bepaald tij d-
Iperk, net zoals Griffith's „The
birth of a nation" en „The
best years of our lives" dat
deden.
Regisseur Michael Cimino, zo
maar uitverkoren om een mil
joenen-productie te regisseren
en hoe heeft een schitte
rende film gemaakt. Niet al
leen door het formidabele ca
merawerk van Vilmos Zsig-
mond, maar ook door de op-
Ibouw, die soms bijna een
uur huwelijksfeest wat te
traag lijkt, maar in het verde
re verloop van de drie uur
durende film bij nadere be
schouwing de toeschouwer
alle informatie verstrekt, die
hij voor het verdere verloop
van de film nodig heeft.
„The deer hunter" start met
een zestal metaalarbeiders in
grauw voortreffelijk
gefilmd stadje ergens in
Pennsylvania op de voora
vond van het vertrek van drie
hunner naar Vietnam. Hun
enige verzetje is de hertejacht
en Mike Vronsky (Robert de
Niro) is de enige die deze
sport serieus neemt. Hij is
dan ook de geboren leider als
bij straks met twee vrienden
een verrassend harde over
gang van Pennsylvania naar
het front in Vietnam vast
besloten is de krijgsgevangen
schap en het spelletje „Rus
sisch roulette" dat de Viet-
kong met hen speelt te over
leven. De door de gebeurte
nissen stevig gefrustreerde
Nick (Christopher Walker)
weet na een spectaculaire ont
snapping per helicopter het
avontuur te overleven. De pas
getrouwde Stevie (John Sava
ge) weet De Niro ook nog in
veiligheid te brengen al zal
hij hem later in een zieken
huis onherstelbaar verminkt
tegenkomen. Vronsky alias De
Niro keert als oorlogsheld
naar zijn miezerige geboorte
plaats terug, maar kan er niet
meer aarden tussen de ach
terblijvers, die de gruwelen
van Vietnam om onver
klaarbare redenen is de film
voor twaalfjarigen en ouder
volgens de huidige filmkeu
ring niet aan den lijve heb
ben ondervonden en alleen
maar uit zijn op sterke oor
logsverhalen. Vronsky gaat
nog terug naar Saigon, waar
de inmiddels gedeserteerde
Nick carrièrre heeft gemaakt
als 'onverslaanbare Amerikaan
in het Russisch roulette, met
catastrophale gevolgen voor
de laatste. Het slotbeeld,
waarin in begrafenisstemming
„God bless America" wordt
gezongen is tekenend voor de
drie uur lange film, die eerst
onder een Grieks-katholiek
huwelijksfeest het optimisme
schetst van de drie herteja-
gers, die in hun optimisme
meenden „dat varkentje wel
even snel te zullen wassen",
hun bittere ervaringen in
krijgsgevangenschap en ten
slotte de totale ontreddering
laat zien na afloop van deze
zinloze oorlog.
Ondanks het keiharde frag
ment tijdens de krijgsgevan
genschap nog geen half
uur, maar adembenemend
van opgevoerde spanning 8 is
„The deer hunter" geen oor-
logsavontuur in de trant van
Robert Aldrich's „Dirty do
zen" maar een hard toeslaan
de anti-oorlogsfilm, die vooral
in Amerika benauwend zal
aankomen, omdat duidelijk is
dat wie Vietnam heeft meege
maakt en dan plotseling zich
weer moet aanpassen aan het
„dagelijks leven van voor
heen" toch wel een ander
mens is geworden. Robert de
Niro brengt het er nog tame
lijk goed af, maar hoevelen
zullen voor het leven zo niet
lichamelijk de film be
spaart de toeschouwer niets
dan wel geestelijk ver
minkt door het leven gaan.
MILO
In 1956 verfilmde de zich
toen nog op het tweede
plan bewegende regisseur
Don Siegel Jack Finney's
science fiction-story „The
body snatchers". In zwart
wit tegen een minimaal be
drag en tot groot verdriet
van de maker ernstig be
kort door de producenten.
Niettemin werd deze B-thril
ler terecht een klassieke
adembenemende griezelfilm.
Philip Kaufman kreeg een
veel groter budget om het
ruim twintig jaar later nog
eens „dunnetjes" over te
doen, maar het strekt hem
tot eer dat hij Siegel's film
als voorbeeld genomen
heeft en de regisseur daar
zelf bij betrokken heeft
door hem de rol van een
taxichauffeur toe te stop-
'pen, terwijl de laatste over
levende uit Siegel's versie,
Kevin McCarthy, nog even
om de hoek mag kijken om
de mensheid te waarschu
wen voor het naderend on
heil.
Waar gaat het in „Invasion
of the bodysnatchers" om?
Een aantal zaadjes uit de
ruimte dringen onze damp
kring binnen. Uit die zaad
jes komen bloemetjes, die
blij door iedereen mee naar
Lido: Invasion of the
bodysnatchers (16) met
Donald Sutherland en
Brooke Adams. Regie:
Philip Kaufman
huis genomen worden. Maar
de zaadjes vormen ook
enorme peulvruchten spre
kend gelijkend op bestaan
de aardebewoners. De du
plicaten nemen bezit van
hun evenbeeld, dat dan let
terlijk met de vuilnisman
mee kan en op deze wijze
wordt onze planeet vrijwel
ongemerkt bevolkt door we
zens, die geen emotie ken
nen en voor wie liefde en
haat vreemd zijn. Donald
Sutherland, Matthew Be-
nnell van Volksgezondheid
in de film, is een van de
eersten die door heeft wat
er gaande is en die zich tot
het uiterste verzet. Kauf
man geeft hem een geweldi
ge introductie mee in een
scène, warrin hij de keuken
van een exclusief restaurant
in paniek brengt. Verder is
het vechten tegen de mense
lijke robots, een slag die hij
uiteindelijk - ook al vernie
tigt hij de peulenfabriek -
zal verliezen.
Je zit nog vol dierbare her
inneringen aan Siegel's op
merkelijke thrillertje en
weet niet of je deze luxe-
uitgave nu beter moet vin
den. Wel is duidelijk dat
Kaufman veel meer finan
ciële mogelijkheden had
voor speciale effecten, zoals
het verkreukelen van de
mens als de peul eenmaal
„rijp" is en de massale
agressie - dit keer is de lo-
katie geen dorp maar een
wereldstad - van de „omge-
turnden" tegen de overge
bleven normale mensen.
Wie Siegel's film nooit ge
zien heeft, zal echter onge
twijfeld gefascineerd wor
den door het onderwerp,
hoe bazar ook.
Vooral omdat nu meer nog
dan in 1956 de vraag speelt
of het nu wel zo onaange
naam is om van iedere
vorm van emotie bevrijd te
zijn. Dank zij de peulvruch
ten van „outer space" zou
den we allemaal een rusti
ger bestaan kunnen hebben.
MILO
Psychiater David Kibner
(Leonard Nimoy) Matthew
Bennell van Volksgezond
heid (Donald Sutherland) en
Jack Bellicec (Jeff Gold
blum) beraden zich tijdens
„The invasion of the bodys
natchers".
LEIDEN Het Nederlands Studenten Ka
mer Orkest treedt woensdag 25 april op in
de Hartebrugkerk. Leiden is de laatste stad
die het orkest op zijn toernee door Neder
land aandoet. Het concert begint om acht
uur. Kaarten voor het concert zijn voor ze
ven gulden vijftig en vijf gulden (CJP-hou-
ders, scholieren en 65-plussers) in de voor
verkoop te krijgen bij Servaas Muziekhan
del, Koornbrugsteeg 5 (tel. 122660).
Op het repertoire heeft NESKO zowel klas
sieke als eigentijdse werken opgenomen.
Uitgevoerd worden de „Ouverture die Hebri-
den" van Mendelssohn, „Olt wine in new
bottles" van G. Jacob, het clavecimbelcon-
cert in A. Groot, 1055 en „Capriccio fuf
Schlagzeug und Kamerorchestra" van F.
Zehm en de 4e symfonie in c kleine terts
opus 19 van J. Fodor. Als solisten treden
Johan Faber, slagwerk en Rudi van Straten,
clavecimbel op. Het geheel staat onder lei
ding van dirigent Gerard Oskamp.
Café „Doesbrug",
Jaagpad 41Leiderdorp,
Open: alle dagen van de week, be
halve 's woensdags, van 's middags
drie uur tot één uur na midder
nacht. In het weekend gaat het café
om twaalf uur open.
Snacks: tosti's en een balletje ge
hakt.
«tour Peter
Zij, die geen liefde hebben, bewonen de café's. Zilvergeld verschaft
hen sprookjes. Hoe arm men moge zijn, men voelt zich altijd rijk.
Men blijft er eindeloos lang, door de kracht van het glas.
Aragon, Le roman inachevé.
„Vroeger was het hier te armoedig dat je
lachte. De ene kastelein na de andere ging
in dit café failliet. Vanaf de tijd eigenlijk
(1700) dat het een veerhuis was heeft de
„Doesbrug" nooit goed gedraaid. Alleen
heidenen en katholieken dronken in die
tijd een glaasje. De rest van de bevolking
van Leiderdorp was streng gereformeerd
en zag je nooit in een kroeg. In de jaren
dertig was mijn vader, Toon Drup, aan de
beurt om het slachtoffer van de brouwerij,
te worden en het café met allerlei schul
den over te nemen. Hij is er als het ware
met open ogen ingetuind. Het café was
niet veel meer dan een armoedig vertrek
met een ouderwetse poepdoos in de hoek.
Met kunst en vliegwerk zijn we de oorlog
doorgekomen. Het is pas van de laatste
tien jaar dat we van dit café kunnen le-
Jeugd
Aan het woord is oude Niek Hoogervorst
(72), de voormalige opvolger van Toon
Drup, de stamvader van de derde genera
tie Hoogervorsten, die café „Doesbrug" nu
al zo'n 50 jaar bestiert. Laatste telg van
deze kasteleinsdynastie is Kees (31), die
samen met zijn vrouw Margriet een be
langrijke bijdrage heeft geleverd aan de
huidige status van deze onvervalste volks
zaak.
Kees: „De toeloop van klanten is sinds de
oorlog meer dan verdubbeld. Het café
loopt nu uit de kunst. Vooral de jeugd uit
Leiderdorp heeft de oude zeden aan zijn
laars gelapt en de plaatselijke horeca
nieuw leven ingeblazen. „Doesbrug" is een
café geworden voor alle leeftijden en iede
re overtuiging".
Toon Drup
In de jaren dertig, onder Toon Drup (de
reden van deze bijnaam is niemand overi
gens .bekend), was dat nog wel wat an
ders. Ook Niek hierover: „Die vader van
mij dat was me er eentje. In heel Zuid-
Holland kende men hem als Toon Drup.
Jaren later toen hij allang dood was
sprak men nog over het café Toon Drup
en nu Kees er in zit, zegt men: „we gaan
even naar Niek". Zoiets zal je wel altijd
houden. Je wordt beroemd als je er niet
meer bent. Mijn vader was het prototype
van de anti-zakenman. Hij was absoluut
niet geknipt voor het vak van kastelein.
Destijds toen hij het café pachtte van de
brouwerij werkte hij er gewoon op het
land bij. Zijn klanten bestonden hoofdza
kelijk uit arbeiders of boerenknechts. Veel
was er aan hen niet te verdienen. Om er
wat bij te scharrelen was mijn vader ook
nog brugwachter (Het café ligt aan het
snijpunt van de rivier de Does en de Rijn
- red.). Als de brug open moest dan rie
pen de klanten: „Toon je moet naar de
brug" èn daar ging hij dan met zijn pet
op zijn hoofd en zijn onafscheidelijke
klompen aan zijn voeten naar het brugge
tje. Óp hetzelfde moment dat hij zijn hie
len had gelicht, schoten de klanten als
duivels achter de bar en lieten zich vol lo
pen met jenever en bier. Als hij terug
kwam zat iedereen weer gewoon op zijn
plaats alsof er niets gebeurd was. Het is
een keer voorgekomen, dat hij, terwijl ik
in de zaak zat, weer een schip moest
doorlaten en de klanten zonder acht op
mij te slaan een fles met jenever leegzo-
pen. Ze merkten dat pas toen ze weer op
hun stoelen zaten. Het was gewoon macht
der gewoonte geworden".
„Het café zei hem heel weinig. Het inte
resseerde hem eigenlijk niet. Het kwam
weieens voor, in de tijd dat ik al achter
de tap stond en ook bij Kees, dat hij 's
avonds als de muziek te luid stond in zijn
lange onderbroek de trap af kwam gelo
pen en zei dat iedereen op moest donde
ren omdat het bedtijd was. Als hij een
weekje bij de boer gewerkt had kwam hij
nooit met geld thuis, maar altijd met een
mand vol kippen of een geit onder zijn
arm. Dat was zijn manier van zaken doen.
Geld bracht hij nauwelijks in het laadje.
Het was typisch iets voor hem om op zijn
manier uit het leven te stappen. Al jaren
lang had hij last van zijn maag. Hij heeft
zes keer in het ziekenhuis gelegen om zich
te laten opereren en hij is er alle zes
keer, óók vlak voor de laatste operatie,
uitgevlucht. Dat werd hem fataal. Toch is
hij met al die gein van hem nog 78 jaar
geworden. Zonder hem zou de geschiede
nis van Leiderdorp er heel anders hebben
uitgezien. Het was een markante persoon
lijkheid", stelt Niek glimlachend vast.
LUXOR De gendarme
ziet ze vliegen (a.l.) Nieuw
avontuur van de Franse ko
mediant Louis de Funès als
het driftige kleine adjudan-
tje. De goedkope trucages
zullen de echte De Funès-
bewonderaars niet teleur
stellen. Die is allang blij het
opgewonden mannetje na
zijn ziekte weer op het wit
te doek te zien. (tweede
week).
CAMERA Foul Play (a.l.)
Regisseur De Palma toont
zich een waar opvolger van
Hitchcock met een meer
dan voortreffelijke film.
Boordevol humor, actie en
spanning (vijfde week).
LIDO III De Reddertjes
(a.l.) En tekenfilm van Walt
Disney waarin twee schran
dere muizen de redders blij
ken te worden van een zie
lig weesmeisje.
STUDIO Tom and Jerry
(a.l.) Een tekenfilm over de
voortdurende strijd tussen
kat Tom en muis Jerry,
waarin duidelijk wordt dat
een kat per definitie niet al
tijd van een muis behoeft
te winnen.
TRIANON De bruinbak-
kers (a.l.) Een weinig impo
nerend verhaal dat het mid
den houdt tussen de Franse
komedie „Hotel de la Pla
ge" en ons eigen product
„Camping". Er is nauwe
lijks sprake van enige ka
raktertekening. De personen
doen krampachtige pogin
gen om leuk te doen zonder
dat echt te zijn. (tweede
week).
REX Er op of eronder
(18). Sexfilm van de gebrui
kelijke magere kwaliteit,
(eerste week).
EUROCINEMA I (Alphen
aan den Rijn) De gendar
me ziet ze vüegen (a.l.) zie
Luxor (eerste week).
EUROCINEMA III (Alphen
aan den Rijn) Solo of de
120 dagen van Sodom (16)
Sadistsich, fascistisch en er
Nesko in actie
LEIDEN Vara-presentator Edwin Rutten komt woens
dag 25 april naar de Leidse schouwburg voor de opna
men van het radio-programma „Zing zomaar simpel een
melodie". De opnamen zijn van half acht tot half elf.
Kaarten zijn verkrijgbaar bij K&O, Oude Vest 45 en op
de adressen Rijngeesterstraatweg 45 in Oegstgeest en
Cornelissestraat 30 in Leiden.
Speciale gasten zijn operettevereniging „De Troubadour"
uit Oegstgeest en de operettevereniging „Crescendo" uit
Leiden. Zij zullen verschillende vrolijke liedjes ten gehore
brengen. Het repertoire bevat onder meer Nico Haaks
„Honkie Tonkie Pianissie" en „De Orgelman" van Wim
Sonneveld. De opnamen staan onder leiding van regis
seur Gé Gouwswaard.
Timdelerclub
metonbekende
bestemming"
LEIDEN De christelijke toneelgroep „De Timdeler
club" voert vrijdag 20 april in de Leidse Schouwburg
het spel „Onbekende bestemming" van G. A. Thoman
op. De voorstelling begint om kwart over acht. Kaarten
zijn voor zeven gulden vijftig te krijgen bij K&O,
Oude Vest 45, bij de spelers en op de avond van de
voorstelling aan de zaal.
Het toneelstuk speelt zich af op het promenadedek van
de postboot „Southern Cross". Middelpunt van alle men
selijke verwikkelingen is juffrouw Sophie Lucas (Agnes
Ouwerkerk-van der Blij) die zich zeer betrokken voelt bij
het wel en wee van de passagiers.
LEIDEN Het koor „De Stem des Volks" geeft woens
dag 25 april een groots concert in de Stadsgehoorzaal,
ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan. Het jubileum
concert begint om kwart over acht.
Medewerking verleent „De Stem des Volks" afdeling
Utrecht, de solisten Elly Hinninga (sopraan), Willemke
van Claerberghen (alt), Marius van Altena (tenor) en Be
rnard Kruysen (bas) en het Utrechts Symphonie Orkest.
Het geheel staat onder leiding van dirigent Henk Briër.
Op het programma staan de Harmonie Meese van J.
Haydn, Nanie van J. Brahms en Te Deum van Ant. Dvo
rak.
WASSENAAR In Auberge de Kieviet, Stoeplaan 27 in
Wassenaar, is tot en met 18 mei een expositie ingericht
van zilveren sier- en gebruiksvoorwerpen van de Rotter
damse kunstenaar Johan Poulisse.
Johan Poulisse, geboren in 1915, startte kort na de oorlog
met een kunstnijverheidsatelier voor siervoorwerpen. Het
atelier groeide uit tot een bedrijf van behoorlijke om
vang, waar onder andere metaalplastieken, kunstsmeed
werken én hekwerken werden vervaardigd. Nadat Johan
Poulisse zich drie jaar geleden uit het bedrijf terugtrok,
is hij zich geheel toe gaan leggen op het ontwerpen en
met de hand vervaardigen van zilveren en ook wel gou
den voorwerpen. De motieven op de voorwerpen worden
in pek gedreven met gebruikmaking van drijfsponsjes en
diverse soorten hamertjes. Johan Poulisse exposeerde
reeds eerder, onder meer in „Het Plathuis" in Noorden
en in galerie „De Kamer" in Rotterdam.
otisch meesterwerk van
Passolini, dat zich afspeelt
in de laatste dagen van het.
Italië onder de ijzeren hand
van Mussolini.
EUROCINEMA IV (Alphen
aan den Rijn) Superman
(a.l.) Bloedserieuze verfil
ming van de avonturen van
de stripheld Superman. Vol
specialeeffecten, maar zon
der een sprankje humor.
