-Voor Nederlandse politiek spannende maanden op komst Leed van slachtoffers Hirosjima nog lang niet ten einde Vroegere zanger-pianist Eddy Doorenbos nu een gevierd kunstschilder BINNENLAND - LEIDSE COURANT ZATERDAG7 APRIL 1979 PAGINA 9. iMJfi if if VA MA T EERSTE KWARTAAL Politiek Partij Parlement HOLLANDS SPOOR -A k{gelopen zondag rier- K~\ je het op één na jong- m J Lp Kamerlid, de WD- Ed Nijpels, zijn ne- tnentwintigste verjaar- ,g. Op zich niet zo jzonder. maar noch- ■ermelden jard vanwege de ca- •autjes die Ed van familieleden, vrien- en kennissen >g: allemaal onder- n voor zijn model- irbaan. Ed is name- jk een fanatiek lief- lebber van de elektri- che trein en hij steekt fijn diepe genegenheid '1 ff' oor deze hobby ook jet onder stoelen of famerbanken. Integen- eel, hij praat er graag ver en probeert ook agclmatig zijn co 11e- elona, Weekrubriek onder re dactie van Dick van Rietschoten. Bijdrage: Arjen Broek huizen. ga s warm te krijgen voor het rollend mate rieel in zakformaat. „Het iseen heerlijk rustgevende bezigheid, vooral als je net een drukke Kamervergade ring achter de rug hebt.' Ik kan het ieder Kamerlid aanbevelen. Als je lekker op je knieën met zo'n trein bezig bent of op je ge mak een huisje of sta tionnetje in elkaar zit te prutsen, vallen gehjk alle werkproblemen van je af", vertelde Ed ons. „Ik heb die hobby al vanaf m'n tiende jaar. Het begon met een eenvoudig treintje een een paar stukjes rails en dat breidde zich op den duur enorm uit, totdat er op m'n zes tiende jaar bij ons thuis werd ingebroken. Alles weg. Ik moest weer hélemaal opnieuw beginnen. Nu ik sinds enige tijd zelfstandig woon, ben ik bezig, zo'n heel complex op te stellen. Met huisjes, boompjes, beestjes, ber gen, je kent dat wel. Ik heb zelfs wilde plannen om er een autobaan en een trambaan bij te maken. Maar ik ben wel achterop geraakt door de verhuizing en door m'n werk. D'r lig gen nog zo'n veertig bouwpakketten te wachten. Maar mis schien kom ik in het Paasreces wel weer een aardig stapje verder". OCHTEND- C YMNA STIEL Voor de Tweede Ka merleden brak vrijdag- ochtend zeer vroeg het Paasreces aan. Tot en met 23 april is 's Lands Vergaderzaal leeg en zal deze onvol prezen rubriek dus ook niet geschreven kunnen worden. De laatste loodjes vóór het mo ment waarop Kamer voorzitter Anne Vonde ling de hamer, liet val len. wogen dit maal voor parlementariërs en belangstellenden wel bijzonder zwaar. In een ware marathonzitting moest de Kamer nog een flink aantal klus sen afhandelen. Dat ge beurde donderdagmid dag, -avond en de daarop volgende nacht. Een slopend gebeuren, waarbij de WD-fractie zich voornamelijk op de been hield met be hulp van tabletten druivesuiker. Voorzitter Vondeling, die er nimmer een ge heim van heeft ge maakt het liefst zo veel mogelijk Kamerleden in de vergaderzaal aan wezig te zien, had don derdagmiddag een paardemiddel gevonden om te voorkomen dat de meesten een vroeg tijdige aftocht zouden blazen. Hij bepaalde, dat de reeks van tien tallen stemmingen over evenzovele moties pas aan het einde van alle debatten zou plaatsvin den, daarmee enkele honderden van hun welverdiende nachtrust berovend. Kamerleden bewindslieden en amb tenaren, kamerperso- neel en stenografen, alsmede het al dan niet beroepsmatig geinteres- serde publiek moesten dus wel tot het laatste moment aanwezig blij ven. En zo kon het ge beuren dat tussen vier en vijf uur in de vroe ge vrijdagochtend nog rijf slaperig uitziende bewindslieden moesten opdraven, omdat het de volksvertegenwoor digers behaagde hen nog eens vermanend toe te spreken, alvo rens rond de klok van rijven kon worden be gonnen met een ener gieke ochtendgymnas tiek van al maar stem men bij zitten en op staan. Zonder begelei ding van Riet Vasten hout of Ab Gaubitz, maar wel omlijst door felle debatten tussen Ruud Lubbers en op positieleider Joop den Uyl, die elkaar beurte lings verweten, de ka mervergadering tot dat diepnachtelijk tijdstip onnodig te hebben ge rekt. En dat leidde weer tot nieuwe moties, nieuwe ordevoorstellen en nieuwe discussies. Gekkenwerknoemde de Freule dit soort ver toningen ooit eens en we misten haar dat moment als nooit te voren. De bijna 150 da mes en heren Kamerle den lieten het zich maar geworden, in het besef nu zestien dagen de tijd te hebben om bij te komen. PECH Iedere minister en staatssecretaris heeft een plaatsvervanger. Zo mag bijvoorbeeld Hans Wiegel, die nor maal onze binnenland se zaken bestiert, als minister van Justitie optreden als Job de Ruiter ziek of op reis is. Het lot is hem ech ter wat dit betreft maar zelden gunstig gezind geweest. Welis waar is hij wel eens minister van Justitie ..ad interim" geweest, maar hij heeft nog nooit in de Kamer als zodanig mogen optre den. Afgelopen donder dag leek zijn wens ech ter in vervulling te gaan. De Ruiter was in Amerika en Wiegel zou daarom in de Kamer een wetsontwerp over gelijke behandeling van mannen en iTouwen bij sollicitaties en ont slag mogen verdedigen. Glunderend zat hij ach ter de regeringstafel. Maar welk een pech werd zijn deel. Door verschillende oorzaken werd op het laatste moment besloten, het debat uit te stellen. He vig teleurgesteld pakte Wiegel de microfoon en zei met een sip mond je: Meneer de voorzit ter, nu zou ik eindelijk eens een kans krijgen om als minister van Justitie op te treden en nu wordt die kans me ontnomen". Gegrinnik alom. Maar Vondeling bleef onverstoorbaar en zei: „Ik stel voor. dit debat te houden op de eerste dag na het re ces". Waarop Joop den Uyl naar de interrup tiemicrofoon greep en met een jennerige blik naar Wiegel riep: „Als de heer De Ruiter dan maar terug is". .Map", deed Wiegel. En hij kaatste tot veler plezier terug:„Dat hoeft niet. U weet best dat er altijd een plaatsver vangend minister van Justitie is". (Van onze parlementaire redactie) ÏEN HAAG Het vrijdagmorgen a wroeg (wat de Twééde Kamer betreft) eëindigde tweede deel van het parle- \1 nentaire jaar 1978-1979 is zonder ech- N te politieke spanningen verlopen. I loewel er enkele heftige botsingen ussen Kabinet en Kamer plaats had den (onder meer tijdens de behande- kel-1 ling van de begroting van Volkshuis vesting cn Ruimtelijke Ordening) kwam het Kabinet-Van Agt geen mo ment in gevaar en liep de colitie CDA-VVD geen verdere schade op. Wel zijn er nu klippen in zicht. In po litieke kringen wordt aangenomen dat de discussies in het kabinet over de 'rijksbegroting 1979-1980 de nodige ipanningen zullen opleveren omdat de gevolgen van de Bestek-opera- ie pas goed zullen doorwerken en er heel moeilijke knopen doorgehakt loeten worden. Dan zullen beslissin- En genomen moeten worden over ïrdere bezuinigingen die hard zullen ankomen, niet alleen in het parle- lent, maar ook en vooral in de Ne- erlandse samenleving. Tegen die tijd al minister van Financiën Andriessen ok kunnen beoordelen of. en zo ja ip welke Wijze, voor het lopende jaar z.g. noodremprocedure toegepast moeten worden, óók een pijnlijke eslissing. indere zaken die de gemoederen van olitiek Den Haag de komende maan- len zullen bezighouden zijn de verde- le behandeling van de wetsontwerpen de VAD (vermogensaanwasde- en de (langverwachte) indiening het wetsontwerp over de grondpo- litiek. In juni zal ook duidelijker dan nu worden hoe de Tweede-Kamerfrac ties over het abortuswetsontwerp den ken (dan moet het z.g. voorlopig ver slag van de Kamer worden opgesteld). Uit een uitlating van de tweede vice- voorzitter van de CDA-fractie Van Leijenhorst zou men kunnen afleiden dat de definitieve beslissing van de Tweede Kamer over het abortusont- werp pas in het voorjaar van 1980 'verwacht kan worden. VERKIEZINGEN De periode tussen het paasreces en de zomervakantie kan aanzienlijk span nender worden dan het tijdvak dat we nu achter de rug hebben, temeer om dat na Pasen de campagne voor de verkiezingen voor het Europees Parle ment op gang komt. Algemeen wordt aangenomen dat deze Europese verkie zingen, net als de -statenverkiezingen van vorig jaar, mede worden benut om op het terrein van de nationale politiek stoom af te blazen. De stem bus van T juni wordt ongetwijfeld een grapdmeter voor de binnenlandse poli tieke verhoudingen. Bijzonder interessant wordt de bant- woording van de vraag of CDA en WD samen de huidige coalitiepar tijen, op 7 juni onder de vijftig pro cent zullen komen en of de progressie ve partijen gezamenlijk de 50 procent zullen benaderen. Ongetwijfeld zal dat zijn weerslag hebben op de situatie in politiek Den Haag. Ondanks alle gerommel houden de meeste politieke waarnemers het erop dat het kabinet-Van Agt het in elk ge val dit jaar wel zal klaren. Door zeer velen wordt ook aangenomen dat dit kabinet de hele rit zal kunnen uitzit ten. Des te curieuzer - en ietwat teke nend voor het gebrek aan politiek spanning op dit moment - zijn de tal rijke discussies over de vraag hoe de coalitie na de volgende Kamerverkie zingen eruit zal zien. De WD ziet, blijkens recente publika- ties, nog niet veel in een coalitie met de PvdA en het PvdA-congres zal eind deze maand wel uitspreken dat samenwerking met de WD voorals nog tot de onmogelijkheden behoort. In het CDA wordt heftig, maar uiterst theoretisch, gepraat over de samen werkingsmogelijkheden na de komen de Kamerverkieizngen, waarbij ook de vraag weer is opgedoken of het beleid van het kabinet-Van Agt als inzet voor de verkiezingen kan fungeren. Zoals gemeld heeft het CDA-Kamerlid Faber de stelling geponeerd dat Van Agt niet als lijstaanvoerder van het- CDA moet gaan optreden omdat daar mee het CDA-WD-kabinet inzet van de verkiezingen zou worden. Hij droeg hiervoor enkele historische voorbeel den aan. Tegen deze stelling zijn Den Uyl, Wiegel en recent ook Biesheuvel te hoop gelopen. Niet ten onrechte zegt Biesheuvel dat in Fabers theorie ook de politieke leider van het CDA, Lubbers, niet als lijsttrekker zou kun nen optreden omdat deze bij uitstek de man is die de parlementaire poli tieke verantwoordelijkheid draagt voor het instandhouden van de huidige coa litie. Ook hij is „liberaal" besmet, al dus Biesheuvel. Ondanks bezwaren die men tegen Fa bers redenering kan opperen is zijn inbreng bepaald niet van belang ont bloot als voorbereiding van de partij discussies diev volgend jaar met het oog op de Kamerverkiezingen op gang zullen komen. DOLMAN De periode tussen Pasen ën de zomer wordt ook het postludium van het Ka mervoorzitterschap van dr Anne Von deling. Hij heeft het de laatsté maan den allesbehalve gemakkelijk gehad; steeds duidelijker wordt dat de werk wijze van de Tweede Kamer aan een indringende herziening toe is. Telkens weer wordt de agenda door elkaar ge gooid, waardoor de diepgang van het parlementaire werk zeer ongunstig be ïnvloed wordt. De Kamer zal de komende tijd veel aandacht aan een verbetering van haar werkwijze^ moeten schenken. Wat dat betreft staan én de aftredende voorzitter Vondeling en de nieuwe voorzitter (waarschijnlijk Dolman) yoor een zware opgave. Vondeling een beetje kennende nemen we aan dat hij de Kamer bij zijn afscheid een aantal wijze lessen, gebaseerd op zijn rijke ervaring, zal meegeven. Ook de waarnemend voorzitter van de PvdA Tweede-Kamerfractie Ed van Thijn heeft een aantal ideeën op papier ge zet en men mag verwachten dat Dol man, met zijn ervaring in het Kamer presidium, weet welke mogelijkheden tot verbetering er zijn. EVERT MATHIES (Van een onzer verslaggevers) AMSTERDAM —„De mensen uit Nagasaki en Hirosjima willen er niet meer aan her innerd worden dat ze slacht offer zijn van de atoombom. Ze willen er liever niet met je over spreken, omdat ze weten dat ze benadeeld wor den bij het werk, in de om gang met mensen, bij het aangaan van huwelijken". Meer dan dertig jaar nadat de atoombommen op Nagasa ki en Hirosjima zijin gevallen, lijden nog dagelijks 370.000 mensen onder de gevolgen van deze radio-actieve vernie- tigingsbom. Ze worden in Ja pan aangeduid met „Hibakus- ha", zij die de atoomver schrikkingen meemaakten, maar er niet aan stierven. Een van deze slachtoffers is deze week op uitnodiging van een organisatie die zich verzet tegen de neutronenbom naar Nederland gekomen, samen met vier andere Japanners die actief zijn in de Japanse beweging tegen atoom- en wa terstofbommen. Mejuffrouw Fumi Yamashita die sinds vijf jaar in de anti- atoombeweging actief is, ver telt dat het lang geduurd heeft voordat in Japan de steun voor de duizenden slachtoffers op gang kwam. „De publieke opinie werd pas goed wakker in 1954 toen de marconist van een vissersboot overleed als gevolg van de ra dio-actieve as die neerkwam toen de Amerikanen atoom- proeven namen op het eiland Bikini in de Stille Oceaan. Er is toen voor het eerst op gro te schaal tegen het gebruik van atoombommen gedemon streerd. De funeste gevolgen voor de atoomslachtoffers wa ren inmiddels in volle om vang bekend geworden. Di rect na het gooien van de bommen was er een absolute censuur ingesteld op alles wat op de ramp betrekking had. Het verschrikkelijke effect er van werd pas in de loop der jaren bekend. De Japanse re gering, die direct na afloop van de oorlog opdracht gaf betalingen aan de slachtoffers te staken, kwam toen met wetten waarin de medische verzorging van de Hibakusha werd vergoed. De kwalen die JAPANSE DELEGATIE ANTI- ATOOMBEWEGING: de Hibakusha hebben, zijn echter zeer uiteenlopend en voor slechts enkele kwalen wordt de medische verzorging vergoed. Bovendien gaf zij kort daarna aan de slachtof fers toelagen omjn hun on derhoud te voorzien. We zou den echter willen dat de Ja panse regering door middel van een wet de volledige ver antwoordelijkheid van het welzijn van de slachtoffers op zich neemt. Zover is het ech ter nog lang niet. De meeste hulp geeft de Nationale Con federatie van Hibakusha, waar de meeste lijders van de atoombom bij zijn aangeslo ten". De overlevenden hebben al dus de Engelssprekende Fumi Yamashita behalve hun socia le problemen, blijvende pro blemen met hun gezondheid, hetgeen onder meer tot uiting komt in een snelle veroude ring. De effecten die de be smetting met radio-actief ma teriaal op kinderen van de slachtoffers heeft, is nog on voldoende onderkend en dat vormt vgak een nieuw% belang rijk probleem voor ze. In ie der geval raken zij niet snel getrouwd. Pe Japanse Raad tegen atoom- en waterstofbommen waarvan de vijf Japanners lid zijn, heeft in Japan een ge weldige ondersteuning gekre gen. Ze schatten dat een vijf de van de Japanse bevolking actief sympathiseert met de anti-atoombeweging. Ze vindt steun van vakbonden, vrou wenorganisaties, religieuze groeperingen enzovoort. Vorig jaar mei toen de Verenigde Naties in New York voor het eerst over nucleaire ontwape ning spraken, haalde de Raad elf miljoen handtekeningen bij elkaar. De vijf willen dat de Japanse regering zich op internationaal niveau inzet óm atoom- en waterstofbommen te verbieden. Hoe verschrikkelijk de gevol gen daarvan zijn toont de tentoonstelling die in het ge bouw van de Amsterdamse Natuurkundige faculteit is in gericht. De foto's met ver minkte slachtoffers van Naga saki en Hirosjima hebben geen enkel commentaar no dig. (Van onze correspondent Jan Schils) BRUSSEL Eddy Doorenbos, die eens in Nederland furo re maakte als zanger-pianist met de Stille Zuidzee-groep „Maui-lslanders" en nog meer met „The Millers" is als kunstschilder vrij Iaat tot rijpheid gekomen. Tien jaar ge leden vierde hij triomfen aan de Spaanse Costa del Sol. Doorenbos schilderde daar landschappen, vissersboten, kin derkopjes, Don Quichotte-achtigè doeken, die grif van de hand gingen in hotels en restaurants waar vooral Ameri kaanse toeristen letterlijk om een Doorenbos vochten. Eddy's vrouw. Mickey, een Franstalige Belgische spert- lerares met een artistieke in slag die aan de Spaanse kunst tot rust trachtte te ko men na enkele persoonlijke tegenslagen in haar leven en daar prompt besloot met Doorenbos verder het leven door te gaan, heeft in feite de beslissende stoot gegeven ,tot het ontplooien van deze 158-jarige, in Den Haag gebo- 'ren Nederlandse kunstenaar. Na een zonnig maar hard Spaans bestaan met veel muziek en broodnodig schil derwerk om te kunnen over leven („Ik maakte in die da gen wel 10 schilderijen per dag die meteen door Ameri kaanse toeristen werden ver slonden") nu ruim 10 jaar geleden begon het ware kun stenaarschap van Eddy Doorenbos. De niet gemak kelijke, maar wel paradijse lijke Spaanse tijd werd inge ruild voor een verblijf in Belgie. het land dat toch nog altijd iets gastvrijer is voor kunstenaars en meer cultuurbewust dan het zake lijker ingestelde Nederland. De gouden tijden van het toerisme in Spanje waren trouwens voorbij. Het leven werd er duurder, het land meer overstelpt met toeris ten en de schadelijke neve-' neffecten van de toeristenin dustrie. Eddy Doorenbos verliet het land waar hij om zijn boter ham te verdienen node was begonnen met schilderen. Het afscheid van zijn Spaan se vrienden, onder wie ko ningin Fabiola's broer Don Jaime de Mora y Aragon in wiens nachtclub Eddy op trad als jazzpianist, viel hem zwaar. In verscheidene Spaanse badplaatsen, maar ook in Madrid had men zo pas kennis gemaakt met de Nederlandse kunstschilder, naar wie menigeen storm liep. Bij honderden waren zijn werken van de hand ge gaan. Niet in het minst door het koppig volhouden van zijn vrouw die met een map met schilderijen 's avonds de hotels en restaurants af stroopte om de koopwaar aan de man te brengen. Of schoon het ware kunstenaar schap voor Eddy Doorenbos pas na zijn Spaanse periode doorzette, waren zijn eerste werken beslist van hoog ge halte. Sean Connery (alias 007), Gina Lollobrigida, Eddy Fisher, Anita Ekberg, Rudi Carrell en Toon Her mans behoren tot zijn klan ten. Natuurlijk is deze clien tele niet per se een maatstaf voor de kwaliteit van zijn werk, maar wel een bewijs dat in bepaalde kringen het bezit van een Doorenbos steeds meer een „must" was geworden. Eddy Doorenbos was slechts één keer in Nederland te zien. Dat was in 1970 in Tif fany's Art Gallery in Sche- veningen. Binnenkort, vanaf zaterdag 14 april a.s. zijn Eddy Doorenbos' werken te bewonderen in zijn eigen ga lerij „Bries-Helling" in het Belgische Knokke-Duinber- gen. De galerij is elke dag geopend tijdens de paasva kantie, tijdens de feestdagen en in de maanden juli en augustus. Auto-didact Doorenbos, die in 1965 be gon te schilderen is het pro totype van de auto-didact, de selfmade man. Hij stu deerde weliswaar aan de kunstakademie in Malaga, maar leerde het vak, voorzo ver daarvan in de schilder kunst sprake is, van de Zwitserse schilder Pierre Be- rtchi en van de in Parijs wonende Franse artist Alain Lopez. Behalve dat ze zijn leermeesters waren, zijn ze ook zijn beste vrienden ge bleven. In de jaren 1966-1970 had Eddy Doorenbos in feite zijn stijl nog niet gevonden. Hij zegt nu in zijn Brusselse atelier in de Rue Saint-Lam bert: „Ik moest daar in Spanje keihard werken om te leven. Door veel te schil deren heb ik ook veel ge leerd. Ik zat er daar in de entertainer-sfeer, met veel nachtwerk en drank. Vanaf de dag dat ik met schilderen begon ben ik opgeknapt. Ik maakte aanvankelijk doeken in serie die voor 25 gulden van de hand gingen. Ik ben begonnen met langs de res taurants te gaan, zoals trou wens Picasso ook heeft ge daan". Over zijn eerste en enige ex positie in Scheveningen bij na 10 jaar geleden is hij niet al tevreden. „Dat was natuurlijk wel leuk, maar het tentoongestelde was- nog niet stijlvol. Intussen ver kocht men mijn doeken wel goed Bij een expositie in Zurich werden 25 van de 35 geexposeerde werken ver- Wanneer kwajn voor Door enbos de doorbraak? Hij zegt: „Ik mag zeggen dat ik in België, zo rond 1974 mijn stijl heb gevonden. Ik schil der alle soorten thema's. Men heeft me wel eens al meteen in de beginperiode in Spanje, een neo-figuratief schilder genoemd. Met die omschrijving kan ik vrede hebben. Ik werk met mate rie, blijf het bewerken. Ter wijl ik werk, denk ik niet na. Ik ben beslist geen intel lectuele schilder. Bij mij komt er veel intuïtie aan te pas. Ik besteed aandacht Eddy Doorenbos met zijn vrouw Mickey, die zojuist haar eerste boek heett voltooid aan harmonie en ik houd helemaal niet van lelijke dingen Ik ben romantisch aangelegd". Dimensie Eddy Doorenbos zou men zeker een eigentijdse impres sionist mogen' noemen. In zijn werken zit dimensie. Hij werkt heel anders dan men op een kunstakademie leert. Populair gezegd gaat hij als volgt te werk: In de eerste fase tekent hij met de kwast, in een volgende bewerkt hij deze tekening met een mes. in de derde 'fase kleurt hij van donker naar licht en tekent tenslotte in de vierde fase dunne lijntjes rond zijn objecten. In België, Zwitserland. Spanje en vooral Amerika bestaat een grote vraag naar een Doorenbos. Zijn doeken, die opvallen door de aanwe zigheid van aarde- of brui nachtige kleuren, zijn nog altijd betaalbaar. Er is nu duidelijk sprake van een stijl-Doorenbos. Eddy zelf zegt daarover: „Ik hang mijn doeken nu zelfs in mijn eigen huis op". Doorenbos is een artiest met een geweldige routine. Hij heeft weinig moeite met het zoeken van geschikte onder werpen. Hij haalt zijn inspi ratie nogal eens uit oude boeken met foto's, hij schets enorm veel en maakt foto's. Na zijn Spaanse thema's zijn nu vooral niet gesofisti ceerde romantische pnder- werpen in. ook vrouwenfigu ren en landschappen met een klaarblijkelijke voorkeur voor Bretagne. het land waar hij zich binnenkort met zijn gezin hoopt te ves tigen. Doorenbos steekt zijn afkeei over het agressieve en mon sterachtige in de moderne schilderkunst niet onder stoelen of banken. Hij moet bijvoorbeeld niets hebben van het gedeformeerde van de moderne schilderkunst (Karei Appel). Een terugkeer naar Neder land zit er voor Eddy Door enbos zoals voor menig an der Nederlander die het bui tenland heeft geproefd, niet in. Ofschoon hij veel vrien den in Nederland heeft, is zijn oordcel over Nederland en de Nederlanders niet mals, eerder vernietigend: ..Nederlanders zijn zo schoolmeesterachtig. ze staan direct klaar om ie mand uit te lachten, ze zijn cultuurloos, ze leggen weinig warmte aan de dag, ze zijn dikwijls oneerlijk en agresr sief. De Nederlanders heb ben geen communicatie on der elkaar, want ze praten altijd te veel. Ze schamen zich voor-het uiten van hun gevoelens en als je ze de waarheid zegt. ben je gek. Bij mij heeft het lang ge duurd, voor ik mijn stijve Haagse mentaliteit ben kwijtgeraakt. Dat heeft me jaren gekost..." Doorenbos vindt het leven in België voor een schilder veel beter. De Belgen zijn meer cul tuurbewust. Ook de jeugd heeft er veel meer interesse. De Nederlander zartikt altijd over details. Hij is door gaans erg ongezellig en voelt geen sfeer "aan". En hij be sluit: „In Nederland krijg je meteen een plakkaat op je voorhoofd geplakt. Je bent die of dat. De Nederlanders zijn denigrerend, kortom de meest onch^rmante mensen en ik ben er helemaal niet happig op daartussen te gaan wonen". Met een van de werken van Eddy Doorenbos die in Knokke-Duinbergen tentoon zullen worden gesteld, „Le Tableau Blan", is er nog iets bijzonders aan de hand. Het doek stelt Elisabeth Vigée Le Brun voor, een portrettis- te aan het hof van Mane- Antoinette. Voor Eddy's vrouw Mickey is dat een bij zonder schilderij. Ze noemt het een magisch doek. Dit schilderij heeft haar geïnspi reerd tot het boek waarmee ze een gooi gaat doen naar de literaire prijs Prix Ros- sel. Ze noemt het werk een poëtische thriller, dat zich afspeelt in een spookhuis in Bretagne. Eddy heeft ook aan poëzie gedaan, maar hij houdt het vooral bij schilde ren en af en toe nog bij mu ziek. „Dat zijn mijn commu nicatie-middelen", zo besluit hij.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 9