-Voor Nederlandse politiek
spannende maanden op komst
Leed van
slachtoffers
Hirosjima
nog lang niet
ten einde
Vroegere zanger-pianist
Eddy Doorenbos nu
een gevierd kunstschilder
BINNENLAND - LEIDSE COURANT ZATERDAG7 APRIL 1979 PAGINA 9.
iMJfi
if
if
VA MA T EERSTE KWARTAAL
Politiek
Partij
Parlement
HOLLANDS SPOOR
-A k{gelopen zondag rier-
K~\ je het op één na jong-
m J Lp Kamerlid, de WD-
Ed Nijpels, zijn ne-
tnentwintigste verjaar-
,g. Op zich niet zo
jzonder. maar noch-
■ermelden
jard vanwege de ca-
•autjes die Ed van
familieleden, vrien-
en kennissen
>g: allemaal onder-
n voor zijn model-
irbaan. Ed is name-
jk een fanatiek lief-
lebber van de elektri-
che trein en hij steekt
fijn diepe genegenheid
'1 ff' oor deze hobby ook
jet onder stoelen of
famerbanken. Integen-
eel, hij praat er graag
ver en probeert ook
agclmatig zijn co 11e-
elona,
Weekrubriek onder re
dactie van Dick van
Rietschoten.
Bijdrage: Arjen Broek
huizen.
ga s warm te krijgen
voor het rollend mate
rieel in zakformaat.
„Het iseen heerlijk
rustgevende bezigheid,
vooral als je net een
drukke Kamervergade
ring achter de rug
hebt.' Ik kan het ieder
Kamerlid aanbevelen.
Als je lekker op je
knieën met zo'n trein
bezig bent of op je ge
mak een huisje of sta
tionnetje in elkaar zit
te prutsen, vallen gehjk
alle werkproblemen
van je af", vertelde Ed
ons.
„Ik heb die hobby al
vanaf m'n tiende jaar.
Het begon met een
eenvoudig treintje een
een paar stukjes rails
en dat breidde zich op
den duur enorm uit,
totdat er op m'n zes
tiende jaar bij ons
thuis werd ingebroken.
Alles weg. Ik moest
weer hélemaal opnieuw
beginnen. Nu ik sinds
enige tijd zelfstandig
woon, ben ik bezig,
zo'n heel complex op
te stellen. Met huisjes,
boompjes, beestjes, ber
gen, je kent dat wel. Ik
heb zelfs wilde plannen
om er een autobaan en
een trambaan bij te
maken. Maar ik ben
wel achterop geraakt
door de verhuizing en
door m'n werk. D'r lig
gen nog zo'n veertig
bouwpakketten te
wachten. Maar mis
schien kom ik in het
Paasreces wel weer een
aardig stapje verder".
OCHTEND-
C YMNA STIEL
Voor de Tweede Ka
merleden brak vrijdag-
ochtend zeer vroeg het
Paasreces aan. Tot en
met 23 april is 's
Lands Vergaderzaal
leeg en zal deze onvol
prezen rubriek dus ook
niet geschreven kunnen
worden. De laatste
loodjes vóór het mo
ment waarop Kamer
voorzitter Anne Vonde
ling de hamer, liet val
len. wogen dit maal
voor parlementariërs
en belangstellenden wel
bijzonder zwaar. In een
ware marathonzitting
moest de Kamer nog
een flink aantal klus
sen afhandelen. Dat ge
beurde donderdagmid
dag, -avond en de
daarop volgende nacht.
Een slopend gebeuren,
waarbij de WD-fractie
zich voornamelijk op
de been hield met be
hulp van tabletten
druivesuiker.
Voorzitter Vondeling,
die er nimmer een ge
heim van heeft ge
maakt het liefst zo veel
mogelijk Kamerleden
in de vergaderzaal aan
wezig te zien, had don
derdagmiddag een
paardemiddel gevonden
om te voorkomen dat
de meesten een vroeg
tijdige aftocht zouden
blazen. Hij bepaalde,
dat de reeks van tien
tallen stemmingen over
evenzovele moties pas
aan het einde van alle
debatten zou plaatsvin
den, daarmee enkele
honderden van hun
welverdiende nachtrust
berovend. Kamerleden
bewindslieden en amb
tenaren, kamerperso-
neel en stenografen,
alsmede het al dan niet
beroepsmatig geinteres-
serde publiek moesten
dus wel tot het laatste
moment aanwezig blij
ven. En zo kon het ge
beuren dat tussen vier
en vijf uur in de vroe
ge vrijdagochtend nog
rijf slaperig uitziende
bewindslieden moesten
opdraven, omdat het
de volksvertegenwoor
digers behaagde hen
nog eens vermanend
toe te spreken, alvo
rens rond de klok van
rijven kon worden be
gonnen met een ener
gieke ochtendgymnas
tiek van al maar stem
men bij zitten en op
staan. Zonder begelei
ding van Riet Vasten
hout of Ab Gaubitz,
maar wel omlijst door
felle debatten tussen
Ruud Lubbers en op
positieleider Joop den
Uyl, die elkaar beurte
lings verweten, de ka
mervergadering tot dat
diepnachtelijk tijdstip
onnodig te hebben ge
rekt. En dat leidde
weer tot nieuwe moties,
nieuwe ordevoorstellen
en nieuwe discussies.
Gekkenwerknoemde
de Freule dit soort ver
toningen ooit eens en
we misten haar dat
moment als nooit te
voren. De bijna 150 da
mes en heren Kamerle
den lieten het zich
maar geworden, in het
besef nu zestien dagen
de tijd te hebben om
bij te komen.
PECH
Iedere minister en
staatssecretaris heeft
een plaatsvervanger.
Zo mag bijvoorbeeld
Hans Wiegel, die nor
maal onze binnenland
se zaken bestiert, als
minister van Justitie
optreden als Job de
Ruiter ziek of op reis
is. Het lot is hem ech
ter wat dit betreft
maar zelden gunstig
gezind geweest. Welis
waar is hij wel eens
minister van Justitie
..ad interim" geweest,
maar hij heeft nog
nooit in de Kamer als
zodanig mogen optre
den. Afgelopen donder
dag leek zijn wens ech
ter in vervulling te
gaan. De Ruiter was in
Amerika en Wiegel zou
daarom in de Kamer
een wetsontwerp over
gelijke behandeling van
mannen en iTouwen
bij sollicitaties en ont
slag mogen verdedigen.
Glunderend zat hij ach
ter de regeringstafel.
Maar welk een pech
werd zijn deel. Door
verschillende oorzaken
werd op het laatste
moment besloten, het
debat uit te stellen. He
vig teleurgesteld pakte
Wiegel de microfoon en
zei met een sip mond
je: Meneer de voorzit
ter, nu zou ik eindelijk
eens een kans krijgen
om als minister van
Justitie op te treden en
nu wordt die kans me
ontnomen". Gegrinnik
alom. Maar Vondeling
bleef onverstoorbaar en
zei: „Ik stel voor. dit
debat te houden op de
eerste dag na het re
ces". Waarop Joop den
Uyl naar de interrup
tiemicrofoon greep en
met een jennerige blik
naar Wiegel riep: „Als
de heer De Ruiter dan
maar terug is".
.Map", deed Wiegel. En
hij kaatste tot veler
plezier terug:„Dat hoeft
niet. U weet best dat
er altijd een plaatsver
vangend minister van
Justitie is".
(Van onze parlementaire redactie)
ÏEN HAAG Het vrijdagmorgen
a wroeg (wat de Twééde Kamer betreft)
eëindigde tweede deel van het parle-
\1 nentaire jaar 1978-1979 is zonder ech-
N te politieke spanningen verlopen.
I loewel er enkele heftige botsingen
ussen Kabinet en Kamer plaats had
den (onder meer tijdens de behande-
kel-1 ling van de begroting van Volkshuis
vesting cn Ruimtelijke Ordening)
kwam het Kabinet-Van Agt geen mo
ment in gevaar en liep de colitie
CDA-VVD geen verdere schade op.
Wel zijn er nu klippen in zicht. In po
litieke kringen wordt aangenomen dat
de discussies in het kabinet over de
'rijksbegroting 1979-1980 de nodige
ipanningen zullen opleveren omdat
de gevolgen van de Bestek-opera-
ie pas goed zullen doorwerken en er
heel moeilijke knopen doorgehakt
loeten worden. Dan zullen beslissin-
En genomen moeten worden over
ïrdere bezuinigingen die hard zullen
ankomen, niet alleen in het parle-
lent, maar ook en vooral in de Ne-
erlandse samenleving. Tegen die tijd
al minister van Financiën Andriessen
ok kunnen beoordelen of. en zo ja
ip welke Wijze, voor het lopende jaar
z.g. noodremprocedure toegepast
moeten worden, óók een pijnlijke
eslissing.
indere zaken die de gemoederen van
olitiek Den Haag de komende maan-
len zullen bezighouden zijn de verde-
le behandeling van de wetsontwerpen
de VAD (vermogensaanwasde-
en de (langverwachte) indiening
het wetsontwerp over de grondpo-
litiek. In juni zal ook duidelijker dan
nu worden hoe de Tweede-Kamerfrac
ties over het abortuswetsontwerp den
ken (dan moet het z.g. voorlopig ver
slag van de Kamer worden opgesteld).
Uit een uitlating van de tweede vice-
voorzitter van de CDA-fractie Van
Leijenhorst zou men kunnen afleiden
dat de definitieve beslissing van de
Tweede Kamer over het abortusont-
werp pas in het voorjaar van 1980
'verwacht kan worden.
VERKIEZINGEN
De periode tussen het paasreces en de
zomervakantie kan aanzienlijk span
nender worden dan het tijdvak dat we
nu achter de rug hebben, temeer om
dat na Pasen de campagne voor de
verkiezingen voor het Europees Parle
ment op gang komt. Algemeen wordt
aangenomen dat deze Europese verkie
zingen, net als de -statenverkiezingen
van vorig jaar, mede worden benut
om op het terrein van de nationale
politiek stoom af te blazen. De stem
bus van T juni wordt ongetwijfeld een
grapdmeter voor de binnenlandse poli
tieke verhoudingen.
Bijzonder interessant wordt de bant-
woording van de vraag of CDA en
WD samen de huidige coalitiepar
tijen, op 7 juni onder de vijftig pro
cent zullen komen en of de progressie
ve partijen gezamenlijk de 50 procent
zullen benaderen. Ongetwijfeld zal dat
zijn weerslag hebben op de situatie in
politiek Den Haag.
Ondanks alle gerommel houden de
meeste politieke waarnemers het erop
dat het kabinet-Van Agt het in elk ge
val dit jaar wel zal klaren. Door zeer
velen wordt ook aangenomen dat dit
kabinet de hele rit zal kunnen uitzit
ten. Des te curieuzer - en ietwat teke
nend voor het gebrek aan politiek
spanning op dit moment - zijn de tal
rijke discussies over de vraag hoe de
coalitie na de volgende Kamerverkie
zingen eruit zal zien.
De WD ziet, blijkens recente publika-
ties, nog niet veel in een coalitie met
de PvdA en het PvdA-congres zal
eind deze maand wel uitspreken dat
samenwerking met de WD voorals
nog tot de onmogelijkheden behoort.
In het CDA wordt heftig, maar uiterst
theoretisch, gepraat over de samen
werkingsmogelijkheden na de komen
de Kamerverkieizngen, waarbij ook de
vraag weer is opgedoken of het beleid
van het kabinet-Van Agt als inzet
voor de verkiezingen kan fungeren.
Zoals gemeld heeft het CDA-Kamerlid
Faber de stelling geponeerd dat Van
Agt niet als lijstaanvoerder van het-
CDA moet gaan optreden omdat daar
mee het CDA-WD-kabinet inzet van
de verkiezingen zou worden. Hij droeg
hiervoor enkele historische voorbeel
den aan. Tegen deze stelling zijn Den
Uyl, Wiegel en recent ook Biesheuvel
te hoop gelopen. Niet ten onrechte
zegt Biesheuvel dat in Fabers theorie
ook de politieke leider van het CDA,
Lubbers, niet als lijsttrekker zou kun
nen optreden omdat deze bij uitstek
de man is die de parlementaire poli
tieke verantwoordelijkheid draagt voor
het instandhouden van de huidige coa
litie. Ook hij is „liberaal" besmet, al
dus Biesheuvel.
Ondanks bezwaren die men tegen Fa
bers redenering kan opperen is zijn
inbreng bepaald niet van belang ont
bloot als voorbereiding van de partij
discussies diev volgend jaar met het
oog op de Kamerverkiezingen op gang
zullen komen.
DOLMAN
De periode tussen Pasen ën de zomer
wordt ook het postludium van het Ka
mervoorzitterschap van dr Anne Von
deling. Hij heeft het de laatsté maan
den allesbehalve gemakkelijk gehad;
steeds duidelijker wordt dat de werk
wijze van de Tweede Kamer aan een
indringende herziening toe is. Telkens
weer wordt de agenda door elkaar ge
gooid, waardoor de diepgang van het
parlementaire werk zeer ongunstig be
ïnvloed wordt.
De Kamer zal de komende tijd veel
aandacht aan een verbetering van
haar werkwijze^ moeten schenken. Wat
dat betreft staan én de aftredende
voorzitter Vondeling en de nieuwe
voorzitter (waarschijnlijk Dolman)
yoor een zware opgave. Vondeling een
beetje kennende nemen we aan dat
hij de Kamer bij zijn afscheid een
aantal wijze lessen, gebaseerd op zijn
rijke ervaring, zal meegeven. Ook de
waarnemend voorzitter van de PvdA
Tweede-Kamerfractie Ed van Thijn
heeft een aantal ideeën op papier ge
zet en men mag verwachten dat Dol
man, met zijn ervaring in het Kamer
presidium, weet welke mogelijkheden
tot verbetering er zijn.
EVERT MATHIES
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM —„De mensen
uit Nagasaki en Hirosjima
willen er niet meer aan her
innerd worden dat ze slacht
offer zijn van de atoombom.
Ze willen er liever niet met
je over spreken, omdat ze
weten dat ze benadeeld wor
den bij het werk, in de om
gang met mensen, bij het
aangaan van huwelijken".
Meer dan dertig jaar nadat
de atoombommen op Nagasa
ki en Hirosjima zijin gevallen,
lijden nog dagelijks 370.000
mensen onder de gevolgen
van deze radio-actieve vernie-
tigingsbom. Ze worden in Ja
pan aangeduid met „Hibakus-
ha", zij die de atoomver
schrikkingen meemaakten,
maar er niet aan stierven.
Een van deze slachtoffers is
deze week op uitnodiging van
een organisatie die zich verzet
tegen de neutronenbom naar
Nederland gekomen, samen
met vier andere Japanners
die actief zijn in de Japanse
beweging tegen atoom- en wa
terstofbommen.
Mejuffrouw Fumi Yamashita
die sinds vijf jaar in de anti-
atoombeweging actief is, ver
telt dat het lang geduurd
heeft voordat in Japan de
steun voor de duizenden
slachtoffers op gang kwam.
„De publieke opinie werd pas
goed wakker in 1954 toen de
marconist van een vissersboot
overleed als gevolg van de ra
dio-actieve as die neerkwam
toen de Amerikanen atoom-
proeven namen op het eiland
Bikini in de Stille Oceaan. Er
is toen voor het eerst op gro
te schaal tegen het gebruik
van atoombommen gedemon
streerd. De funeste gevolgen
voor de atoomslachtoffers wa
ren inmiddels in volle om
vang bekend geworden. Di
rect na het gooien van de
bommen was er een absolute
censuur ingesteld op alles wat
op de ramp betrekking had.
Het verschrikkelijke effect er
van werd pas in de loop der
jaren bekend. De Japanse re
gering, die direct na afloop
van de oorlog opdracht gaf
betalingen aan de slachtoffers
te staken, kwam toen met
wetten waarin de medische
verzorging van de Hibakusha
werd vergoed. De kwalen die
JAPANSE DELEGATIE ANTI-
ATOOMBEWEGING:
de Hibakusha hebben, zijn
echter zeer uiteenlopend en
voor slechts enkele kwalen
wordt de medische verzorging
vergoed. Bovendien gaf zij
kort daarna aan de slachtof
fers toelagen omjn hun on
derhoud te voorzien. We zou
den echter willen dat de Ja
panse regering door middel
van een wet de volledige ver
antwoordelijkheid van het
welzijn van de slachtoffers op
zich neemt. Zover is het ech
ter nog lang niet. De meeste
hulp geeft de Nationale Con
federatie van Hibakusha,
waar de meeste lijders van de
atoombom bij zijn aangeslo
ten".
De overlevenden hebben al
dus de Engelssprekende Fumi
Yamashita behalve hun socia
le problemen, blijvende pro
blemen met hun gezondheid,
hetgeen onder meer tot uiting
komt in een snelle veroude
ring. De effecten die de be
smetting met radio-actief ma
teriaal op kinderen van de
slachtoffers heeft, is nog on
voldoende onderkend en dat
vormt vgak een nieuw% belang
rijk probleem voor ze. In ie
der geval raken zij niet snel
getrouwd.
Pe Japanse Raad tegen
atoom- en waterstofbommen
waarvan de vijf Japanners lid
zijn, heeft in Japan een ge
weldige ondersteuning gekre
gen. Ze schatten dat een vijf
de van de Japanse bevolking
actief sympathiseert met de
anti-atoombeweging. Ze vindt
steun van vakbonden, vrou
wenorganisaties, religieuze
groeperingen enzovoort. Vorig
jaar mei toen de Verenigde
Naties in New York voor het
eerst over nucleaire ontwape
ning spraken, haalde de Raad
elf miljoen handtekeningen
bij elkaar. De vijf willen dat
de Japanse regering zich op
internationaal niveau inzet óm
atoom- en waterstofbommen
te verbieden.
Hoe verschrikkelijk de gevol
gen daarvan zijn toont de
tentoonstelling die in het ge
bouw van de Amsterdamse
Natuurkundige faculteit is in
gericht. De foto's met ver
minkte slachtoffers van Naga
saki en Hirosjima hebben
geen enkel commentaar no
dig.
(Van onze correspondent Jan Schils)
BRUSSEL Eddy Doorenbos, die eens in Nederland furo
re maakte als zanger-pianist met de Stille Zuidzee-groep
„Maui-lslanders" en nog meer met „The Millers" is als
kunstschilder vrij Iaat tot rijpheid gekomen. Tien jaar ge
leden vierde hij triomfen aan de Spaanse Costa del Sol.
Doorenbos schilderde daar landschappen, vissersboten, kin
derkopjes, Don Quichotte-achtigè doeken, die grif van de
hand gingen in hotels en restaurants waar vooral Ameri
kaanse toeristen letterlijk om een Doorenbos vochten.
Eddy's vrouw. Mickey, een
Franstalige Belgische spert-
lerares met een artistieke in
slag die aan de Spaanse
kunst tot rust trachtte te ko
men na enkele persoonlijke
tegenslagen in haar leven en
daar prompt besloot met
Doorenbos verder het leven
door te gaan, heeft in feite
de beslissende stoot gegeven
,tot het ontplooien van deze
158-jarige, in Den Haag gebo-
'ren Nederlandse kunstenaar.
Na een zonnig maar hard
Spaans bestaan met veel
muziek en broodnodig schil
derwerk om te kunnen over
leven („Ik maakte in die da
gen wel 10 schilderijen per
dag die meteen door Ameri
kaanse toeristen werden ver
slonden") nu ruim 10 jaar
geleden begon het ware kun
stenaarschap van Eddy
Doorenbos. De niet gemak
kelijke, maar wel paradijse
lijke Spaanse tijd werd inge
ruild voor een verblijf in
Belgie. het land dat toch
nog altijd iets gastvrijer is
voor kunstenaars en meer
cultuurbewust dan het zake
lijker ingestelde Nederland.
De gouden tijden van het
toerisme in Spanje waren
trouwens voorbij. Het leven
werd er duurder, het land
meer overstelpt met toeris
ten en de schadelijke neve-'
neffecten van de toeristenin
dustrie.
Eddy Doorenbos verliet het
land waar hij om zijn boter
ham te verdienen node was
begonnen met schilderen.
Het afscheid van zijn Spaan
se vrienden, onder wie ko
ningin Fabiola's broer Don
Jaime de Mora y Aragon in
wiens nachtclub Eddy op
trad als jazzpianist, viel hem
zwaar. In verscheidene
Spaanse badplaatsen, maar
ook in Madrid had men zo
pas kennis gemaakt met de
Nederlandse kunstschilder,
naar wie menigeen storm
liep. Bij honderden waren
zijn werken van de hand ge
gaan. Niet in het minst door
het koppig volhouden van
zijn vrouw die met een map
met schilderijen 's avonds
de hotels en restaurants af
stroopte om de koopwaar
aan de man te brengen. Of
schoon het ware kunstenaar
schap voor Eddy Doorenbos
pas na zijn Spaanse periode
doorzette, waren zijn eerste
werken beslist van hoog ge
halte. Sean Connery (alias
007), Gina Lollobrigida,
Eddy Fisher, Anita Ekberg,
Rudi Carrell en Toon Her
mans behoren tot zijn klan
ten. Natuurlijk is deze clien
tele niet per se een maatstaf
voor de kwaliteit van zijn
werk, maar wel een bewijs
dat in bepaalde kringen het
bezit van een Doorenbos
steeds meer een „must" was
geworden.
Eddy Doorenbos was slechts
één keer in Nederland te
zien. Dat was in 1970 in Tif
fany's Art Gallery in Sche-
veningen. Binnenkort, vanaf
zaterdag 14 april a.s. zijn
Eddy Doorenbos' werken te
bewonderen in zijn eigen ga
lerij „Bries-Helling" in het
Belgische Knokke-Duinber-
gen. De galerij is elke dag
geopend tijdens de paasva
kantie, tijdens de feestdagen
en in de maanden juli en
augustus.
Auto-didact
Doorenbos, die in 1965 be
gon te schilderen is het pro
totype van de auto-didact,
de selfmade man. Hij stu
deerde weliswaar aan de
kunstakademie in Malaga,
maar leerde het vak, voorzo
ver daarvan in de schilder
kunst sprake is, van de
Zwitserse schilder Pierre Be-
rtchi en van de in Parijs
wonende Franse artist Alain
Lopez. Behalve dat ze zijn
leermeesters waren, zijn ze
ook zijn beste vrienden ge
bleven.
In de jaren 1966-1970 had
Eddy Doorenbos in feite zijn
stijl nog niet gevonden. Hij
zegt nu in zijn Brusselse
atelier in de Rue Saint-Lam
bert: „Ik moest daar in
Spanje keihard werken om
te leven. Door veel te schil
deren heb ik ook veel ge
leerd. Ik zat er daar in de
entertainer-sfeer, met veel
nachtwerk en drank. Vanaf
de dag dat ik met schilderen
begon ben ik opgeknapt. Ik
maakte aanvankelijk doeken
in serie die voor 25 gulden
van de hand gingen. Ik ben
begonnen met langs de res
taurants te gaan, zoals trou
wens Picasso ook heeft ge
daan".
Over zijn eerste en enige ex
positie in Scheveningen bij
na 10 jaar geleden is hij
niet al tevreden. „Dat was
natuurlijk wel leuk, maar
het tentoongestelde was- nog
niet stijlvol. Intussen ver
kocht men mijn doeken wel
goed Bij een expositie in
Zurich werden 25 van de 35
geexposeerde werken ver-
Wanneer kwajn voor Door
enbos de doorbraak? Hij
zegt: „Ik mag zeggen dat ik
in België, zo rond 1974 mijn
stijl heb gevonden. Ik schil
der alle soorten thema's.
Men heeft me wel eens al
meteen in de beginperiode
in Spanje, een neo-figuratief
schilder genoemd. Met die
omschrijving kan ik vrede
hebben. Ik werk met mate
rie, blijf het bewerken. Ter
wijl ik werk, denk ik niet
na. Ik ben beslist geen intel
lectuele schilder. Bij mij
komt er veel intuïtie aan te
pas. Ik besteed aandacht
Eddy Doorenbos met zijn vrouw Mickey, die zojuist haar eerste boek heett voltooid
aan harmonie en ik houd
helemaal niet van lelijke
dingen Ik ben romantisch
aangelegd".
Dimensie
Eddy Doorenbos zou men
zeker een eigentijdse impres
sionist mogen' noemen. In
zijn werken zit dimensie. Hij
werkt heel anders dan men
op een kunstakademie leert.
Populair gezegd gaat hij als
volgt te werk: In de eerste
fase tekent hij met de
kwast, in een volgende
bewerkt hij deze tekening
met een mes. in de derde
'fase kleurt hij van donker
naar licht en tekent tenslotte
in de vierde fase dunne
lijntjes rond zijn objecten.
In België, Zwitserland.
Spanje en vooral Amerika
bestaat een grote vraag naar
een Doorenbos. Zijn doeken,
die opvallen door de aanwe
zigheid van aarde- of brui
nachtige kleuren, zijn nog
altijd betaalbaar. Er is nu
duidelijk sprake van een
stijl-Doorenbos. Eddy zelf
zegt daarover: „Ik hang
mijn doeken nu zelfs in
mijn eigen huis op".
Doorenbos is een artiest met
een geweldige routine. Hij
heeft weinig moeite met het
zoeken van geschikte onder
werpen. Hij haalt zijn inspi
ratie nogal eens uit oude
boeken met foto's, hij schets
enorm veel en maakt foto's.
Na zijn Spaanse thema's
zijn nu vooral niet gesofisti
ceerde romantische pnder-
werpen in. ook vrouwenfigu
ren en landschappen met
een klaarblijkelijke voorkeur
voor Bretagne. het land
waar hij zich binnenkort
met zijn gezin hoopt te ves
tigen.
Doorenbos steekt zijn afkeei
over het agressieve en mon
sterachtige in de moderne
schilderkunst niet onder
stoelen of banken. Hij moet
bijvoorbeeld niets hebben
van het gedeformeerde van
de moderne schilderkunst
(Karei Appel).
Een terugkeer naar Neder
land zit er voor Eddy Door
enbos zoals voor menig an
der Nederlander die het bui
tenland heeft geproefd, niet
in. Ofschoon hij veel vrien
den in Nederland heeft, is
zijn oordcel over Nederland
en de Nederlanders niet
mals, eerder vernietigend:
..Nederlanders zijn zo
schoolmeesterachtig. ze
staan direct klaar om ie
mand uit te lachten, ze zijn
cultuurloos, ze leggen weinig
warmte aan de dag, ze zijn
dikwijls oneerlijk en agresr
sief. De Nederlanders heb
ben geen communicatie on
der elkaar, want ze praten
altijd te veel. Ze schamen
zich voor-het uiten van hun
gevoelens en als je ze de
waarheid zegt. ben je gek.
Bij mij heeft het lang ge
duurd, voor ik mijn stijve
Haagse mentaliteit ben
kwijtgeraakt. Dat heeft me
jaren gekost..." Doorenbos
vindt het leven in België
voor een schilder veel beter.
De Belgen zijn meer cul
tuurbewust. Ook de jeugd
heeft er veel meer interesse.
De Nederlander zartikt altijd
over details. Hij is door
gaans erg ongezellig en voelt
geen sfeer "aan". En hij be
sluit: „In Nederland krijg je
meteen een plakkaat op je
voorhoofd geplakt. Je bent
die of dat. De Nederlanders
zijn denigrerend, kortom de
meest onch^rmante mensen
en ik ben er helemaal niet
happig op daartussen te
gaan wonen".
Met een van de werken van
Eddy Doorenbos die in
Knokke-Duinbergen tentoon
zullen worden gesteld, „Le
Tableau Blan", is er nog iets
bijzonders aan de hand. Het
doek stelt Elisabeth Vigée
Le Brun voor, een portrettis-
te aan het hof van Mane-
Antoinette. Voor Eddy's
vrouw Mickey is dat een bij
zonder schilderij. Ze noemt
het een magisch doek. Dit
schilderij heeft haar geïnspi
reerd tot het boek waarmee
ze een gooi gaat doen naar
de literaire prijs Prix Ros-
sel. Ze noemt het werk een
poëtische thriller, dat zich
afspeelt in een spookhuis in
Bretagne. Eddy heeft ook
aan poëzie gedaan, maar hij
houdt het vooral bij schilde
ren en af en toe nog bij mu
ziek. „Dat zijn mijn commu
nicatie-middelen", zo besluit
hij.