Bewindslieden eten
uit de staatsruif
Hartstichting schenkt apparatuur
voor hartonderzoek kinderen
Binnenland
RG'
Kamerdebat over castraties en sterilisaties in inrichtingen
KRITIEK REKENKAMER OP DECLARATIES
Seidó&Qowimit
Nuttig werk
Rekenkamer
Het bonte circus
van Frank Govers
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 30 MAART 1979 PAGINA 13
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Staatssecretaris Veder-Smit
(Volksgezondheid) moet dinsdag in het par
lement verantwoording afleggen voor de in
houd van een officieel, maar nog niet gepu
bliceerd rapport over psychiatrische zieken
huizen. Daaruit blijkt onder meer, dat er
tussen 1972 en 1977 in tenminste drie in
richtingen patiënten gecastreerd of gesteri
liseerd zijn. Het was mevrouw Ria Beckers
(PPR), die de zaak onder de aandacht van
de Tweede Kamer bracht, namelijk door
een interpellatie aan te vragen van de be
trokken bewindsvrouwe.
Het rapport over de inrichtingen - psychia
trische afdelingen van algemene ziekenhui
zen zijn buiten beschouwing gelaten - is ge
maakt door de Werkgroep Rechtspositie Pa
tiënten in Psychiatrische Ziekenhuizen. De
werkgroep vond ook uit, dat er in vijf in
richtingen hersenoperaties zijn uitgevoerd
op in totaal zes patiënten. Dit soort ingre
pen mag zelfs niet mèt toestemming van de
betrokkene worden uitgevoerd, als niet eerst
het oordeel is gevraagd van een onafhanke
lijke specialist. Daarnaast moet een familie
lid of een andere vertrouwenspersoon toe
stemming geven voor de operatie. Het rap
port, dat is uitgebracht aan de staatssecreta
ris, suggereert, dat in de genoemde gevallen
niet aan deze voorwaarden is voldaan.
De werkgroep is ook nagegaan of er in de
(veertig) psychiatrische ziekenhuizen electro-
shocks worden toegediend. Dat bleek het ge
val te zijn in tenminste elf inrichtingen.
Over de houding van de andere inrichtingen
tegenover deze omstreden therapie, die
wordt toegepast bij ernstig depressieve of
ongeneeslijk psychotische patiënten, merkt
de werkgroep op, dat sommige het shocken
uitbesteden aan algemene ziekenhuizen. In
de meeste gevallen was de patiëntenraad
van de betrokken inrichting niet op de
hoogte van het toepassen van deze therapie.
De patiëntenraden, die overigens in acht
psychiatrische ziekenhuizen nog niet beston
den toen het rapport werd geschreven, heb
ben veel klachten bij de werkgroep gedepo
neerd. Zo zouden de patiënten vaak slecht
gëinformeerd worden over hun rechten en
over de methode, waarmee zij worden be
handeld. De directies blijken veelal op het
standpunt te staan, dat patiënten geen inza
ge behoren te hebben in de dossiers, die
over hen zijn aangelegd. Volgens de werk
groep komt er ook niet veel terecht van de
wettelijk voorgeschreven bezoeken van de
officier van justitie aan de gestichtsafdeling
van een psychiatrisch ziekenhuis in zijn res
sort. Veel klachten zijn er ook over de ma
nier, waarop rechters gedwongen opgeno
men patiënten horen. Zij zouden nauwelijks
bereid zijn te luisteren naar de patiënten en
geneigd zijn uitleg te geven over
an zaken.
Wiegel en Van Agt met informateur Van der Grinten
AJ
(Van onze parlementaire re
dactie)
DEN HAAG De Al
gemene Rekenkamer
heeft verschillende
(oud-)ministers en
staa tssecretarissen
ernstig op de vingers
getikt omdat zij op
royale wijze diners en
feesten hebben aange
richt voor rekening
van 's rijks kas, die
ze eigenlijk uit eigen
zak hadden moeten
betalen. Ook hebben
bewindslieden declara
ties voor eten en drin
ken ingediend, waar
uit helemaal niet
bleek wat de achter
grond van de bijeen
komsten was. Naar
aanleiding van die kri
tiek is door het huidi
ge kabinet thans een
werkgroep ingesteld,
die richthjnen moet
opstellen over wat wèl
en wat niet mag wor
den gedeclareerd.
De klacht over het declara
tiegedrag van bewindslieden
is vandaag openbaar gewor
den door de publikatie van
het jaarverslag van de Al
gemene Rekenkamer, het
controle-orgaan voor de uit
gaven en inkomsten van het
rijk. De Rekenkamer heeft
het over declaraties van zo
ogenaamde dienstmaaltijden,
waarop niet vermeld is wie
een hapje hebben meege
pikt, zodat het niet mogelijk
was het zakelijk karakter
van het etentje te toetsen.
Dat zakelijk karakter bleek
duidelijk te ontbreken bij
diners, aangeboden aan
mede-bewindslieden met
hun echtgenoten. Ook blijkt
dat bewindslieden enkele
malen de kosten van een
receptie voor het afscheid
van de Kamerfractie van
hun politieke partij hebben
laten betalen door hun de
partement. De minister van
Defensie declareerde in
1975 de kosten van af
scheidsdiners van vlag- en
opperofficieren. Dat is geen
representatie meer, aldus de
Rekenkamer, die ook valt
over het jaarlijkse diner
van een minister met enkele
topambtenaren en hun echt
genotes en over het jaarlijk
se etentje van een staatsse
cretaris met zijn voorgan
gers. Bewindslieden blijken
ook hotel-, maaltijd- en reis
kosten voor deelname aan
verkiezingscampagnes door
de staat te hebben laten be
talen.
DURE OEFENINGEN
Op vele plaatsen heeft de
Rekenkamer de vinger ge
legd op een nogal vrijmoe
dig omspringen met over
heidsgeld. In het leger was
men in de jaren zestig erg
geestdriftig over een rij-edu-
cator voor wielvoertuigen.
Die zou een flinke kosten
besparing betekenen bij de
opleiding van chauffeurs.
De Rekenkamer stond hier
vanaf het begin sceptisch
tegenover en informeerde
daarna regelmatig naar de
besparingen, want voor de
proeven werd almaar geld
uitgegeven. Na vijftien jaar
moest de minister van
Defensie vaststellen, dat het
beproefde hulpmiddel geen
efficiënte bijdrage voor de
opleiding kon leveren. Iets
identieks is er aan de hand
met rijsimulatoren voor
rupsvoertuigen. Die hebben
„vermogens" gekost, maar
ook na jaren beproeving is
er geen voordeel uit ge
haald: de totale opleiding-
stijd duurt nu nog langer
dan zonder simulator en in
de aanvullende opleiding
stij d moeten met echte
tanks evenveel kilometers
worden afgelegd als voor
heen. Dat was trouwens al
gebleken toen men nog ex
perimenteerde met een ge
huurde simulator. Had er
maar nooit een gekocht,
verzuchtte de Rekenkamer.
Wacht maar eens totdat een
nieuwe opleidingsprogram
werkt, heeft het leger geant
woord.
Een saillante zaak was ook
het probleem van de gevan
genis Schutterswei te Alk
maar. Daar was een gedeti
neerde via een celraam ont
vlucht en daarna dubde
men jarenlang of men de
ramen zou gaan beveiligen
via systeem A dan wel het
goedkopere systeem B. Tij
dens het dubben moest er
buiten wel extra wacht wor
den gelopen, zodat de Re
kenkamer moest vaststellen,
dat het' voordeel al door de
extra kosten was opgeslokt.
Tot overmaat van ramp
moest vervolgens ook nog
worden vastgesteld, dat
men ten departementale een
rekenfout had gemaakt: het
goedkope systeem was hele
maal niet zoveel voordeli
ger. Men heeft nu uiteinde
lijk toch maar voor de wat
duurdere methode gekozen,
want het zou best eens kun
nen zijn, dat het goedkope
systeem niet zo veilig is...
GELD INGEPIKT
Soms komen zaken pas na
heel veel jaren aan de op
pervlakte. Zo was er vorig
jaar nog een nasleep van
de watersnoodramp van
1953. Er kwam toen twee
miljoen gulden van buiten
landse regeringen binnen
ter leniging van nood. Daar
van was 68.000 gulden over
gebleven en dat had de
rijksoverheid maar ingepikt
met als motief: er valt niets
meer te lenigen en wij heb
ben al zoveel uitgegeven.
Dat gaat niet, zei de Reken
kamer, daarvoor is het geld
niet gegeven, als er wat
over is moet het naar ande
re humanitaire doelen gaan.
De regering heeft het res
tant nu overgemaakt naar
het Rampenfonds.
Het komt ook voor, dat
boekhoudkundige fouten
worden gemaakt, waarna
men zich - na ontdekking
door de Rekenkamer - in
allerlei bochten wringt tot
zelfrechtvaardiging. Zo
werd ontdekt, dat Buiten
landse Zaken 12.000 gulden
had uitgegeven voor medi
sche bijstand in Nederland
aan een leider van een Af
rikaanse bevrijdingsbewe
ging. De uitgave was ge
boekt onder de rubriek
„Kosten verbonden aan hu
manitaire en reconstructie
hulpverlening". Dat is fout,
stelde de Rekenkamer, die
rubriek geldt voor collectie
ve hulpverlening aan landen
en groepen in Afrika en
niet voor individuele hulp.
Ach, zei de minister,, je
kunt ook stellen dat medi
sche hulp aan een leider
ten goede komt aan zijn
hele beweging. Mar de Re
kenkamer, die de uitgave
voor rijksrekening toch al
dubieus vond, verlangde af
zonderlijke boekhoudkundi
ge vermelding en kreeg
haar zin op dit punt.
Zij krijgt trouwens door
gaans haar zin, al moet zij
er soms jarenlang vasthou
dend om knokken. Zo be
stond er sinds 1955 een als
tijdelijk bedoelde regeling
om onderwijzers bij het be
halen van bepaalde akten
een beloning toe te kennen
omdat men te weinig leer
krachten had. Maar het
duurde tot dit jaar voordat
de Rekenkamer erin slaag
de die tijdelijke, al vele ja
ren overbodige regeling on
gedaan te laten maken. En
het ministerie van Verkeer
moest vele jaren worden ge
pord om een vordering op
het Koninkrijk België van
ruim 74.000 gulden gëind te
krijgen. Die post stond
sinds 1965 open, ze kwam
twaalf jaar later binnen.
Pikant is ook de zaak van
het Engelstalig driemaande
lijks tijdschrift over de
schilder Vincent van Gogh.
Eén van de initiatiefnemers
was een hoofdambtenaar
van CRM, die zelf maar
subsidie toekende, zonder
medeweten dus van de mi
nister. Die subsidie zou
twee jaar gelden, daarna
zou het blad selfsupporting
zijn. Maar er was nauwe
lijks belangstelling. Na twee
jaar had men nog maar 200
abonnees. Er werden niette
min telkens 5000 exempla
ren gedrukt. Die stuurde
men allemaal naar Ameri
ka. Er moest een garage
worden gehuurd om ze op
te slaan. Nóg meer kosten
dus en CRM ging, ook na
die twee jaar, door met
subsidiëren. In 1975 werd
de oplage beperkt tot 1500
exemplaren. In 1977 werd
de uitgave beëindigd. De
balans opmakend stelde de
Rekenkamer vast, dat er in
zeven jaren 67.000 exempla
ren zijn gedrukt en 1100
zijn verkocht De affaire
heeft de overheid 255.000
gulden gekost!
PROEFTOCHTEN
De minister van Defensie
krijgt op zijn kop, omdat
hij een scheepsbouwer
60.000 gulden betaalde voor
proeftochten met een schip,
hoewel deze kosten in de
aanneemsom begrepen za
ten. „Hij had vergeten het
in de offerte op te nemen
en hij had bijna niets ver
diend aan de opdracht",
was het ministeriële ver
weer. De Rijksuniversiteit
van Utrecht krijgt een tik
op haar neus omdat ze in
1966-'67 voor een kleine
twee miljoen gulden een
deel van een landgoed
kocht, omdat men zo drin
gend behoefte aan bouw
grond voor uitbreiding had.
Het ging daardoor allemaal
wat overhaast, er ontstond
geharrewar en het resultaat
is, dat er ook nu nog wei
nig of niets tot stand is ge
komen. „De dringende be
hoefte als argument voor de
aankoop heeft na vijftien
jaar wel aan overtuigings
kracht ingeboet", merkt de
Rekenkamer cynisch op.
WINST
Een ander geval, Als een
met rijksgelden gestichte
school wordt gesloten, moet
het schoolbestuur het rijk
binnen vier maanden de ta
xatiewaarde betalen of het
gebouw aan het rijk over
dragen. In 1972 deed zich
zo'n geval voor: een nijver
heidsschool ging dicht en
het gebouw werd getaxeerd
op 345.000 gulden. Het
schoolbestuur reageerde
voorlopig niet. In 1975 werd
het gebouw echter verkocht
voor 605.000 gulden. Toen
werd ijlings 345.000 gulden
overgemaakt aan de minis
ter en het schoolbestuur
stak de winst van een
kwart miljoen in de vereni
gingskas. O. en W. moest
erkennen, dat het wat laks
was geweest, maar naar die
260.000 gulden kon het flui
ten.
Het ministerie van Econo
mische Zaken blijft ook
niet buiten schot. De Re
kenkamer verwijt dit depar
tement, dat het wel erg ge
makkelijk, soms zonder ge
degen onderzoek, steun ver
leent aan bedrijfstakken en
ondernemingen. Te groot
optimisme is bijvoorbeeld
getoond bij de pogingen tot
herstructurering van de le
der- en wolindustrie, te
lichtvaardig wordt geld ver
strekt aan bedrijven in
moeilijkheden. In dit ver
band toonde de Rekenka
mer ook aan, dat de over
heid, als zij eenmaal heeft
besloten om aan een bedrijf
financiële bijstand te verle
nen, zich - ook als geen po
sitief resultaat wordt be
reikt - zich moeilijk aan
verdere steunverlening kan
onttrekken. Hierdoor krijgt
die steun ten behoeve van
de werkgelegenheid een sle
pend karakter en is een
overschrijding van de voor
steunverlening gestelde nor
men onontkoombaar.
HULP ONAF
Over de door Nederland
verleende ontwikkelingshulp
wordt door de Rekenkamer
opgemerkt, dat die hulp een
land vaak alleen maar in
verdere moeilijkheden
brengt. De hulp bestaat na
melijk vaak uit financiële
bijdragen aan de realisering
van projecten, de exploita
tietekorten moet het ontvan
gende land daarna zelf op
brengen. Doet het dit niet -
en vaak gebeurt het niet uit
onmacht, maar ook omdat
men de deskundigen mist -
dan komt het project stil te
liggen. Voorts is gebleken,
dat ontvangende landen er
nogal bezwaar tegen heb
ben, dat verleende hulp in
Nederland moet worden be
steed. De kwaliteit van de
geleverde goederen blijkt
namelijk veelal niet afge
stemd te zijn op het ge
bruik onder in de betreffen
de landen heerstende om
standigheden, zoals klimaat,
slechte toestand van de we
gen en het ontbreken van
voldoende technisch ge
schoold lokaal onderhoud
spersoneel. En de opdrach
ten in Nederland worden
vaak zo versnipperd, dat
elk bedrijf afzonderlijk niet
aan service-verlening kan
denken. Grotere orders dus,
concludeert de Rekenkamer.
BANG VOOR GEWELD
Ten aanzien van de uitvoe
ring van de werkloosheids
wet kan de Rekenkamer on
voldoende lijn ontdekken.
Feit is echter, dat in onvol
doende mate uitkeringen
worden ingetrokken of be
kort als er misbruik wordt
gemaakt. Eén van de rede
nen waarom arbeidsbureaus
misbruik niet steeds doorge
ven is dikwijls bedreiging
met geweld door belangheb
benden. Hoe dan ook: de
Rekenkamer is tot de con
clusie gekomen, dat vele
uitkeringen ten onrechte on
veranderd doorlopen en dat
dit aanzienlijke financiële
gevolgen heeft.
De algemene indruk van
het jaarverslag van de Al
gemene Rekenkamer is, dat
althans dit onafhankelijke
college voor de staat heel
wat geld opbrengt. Het is
verrassend, maar ook wel
wat beschamend voor de
overheid, dat elk jaar op
nieuw zoveel fouten kunnen
worden opgespoord, fouten
die soms om tonnen en mil
joenen gaan, soms met
name wat formele betekenis
hebben. Steeds weer wordt
een boekwerk gevuld met
ernstige en pikante zaken,
sommige onderwerpen be
vatten beide, zoals het feit
dat op tal van rijksdiensten
na kantoortijd met een ze
kere gretigheid internationa
le telefoongesprekken wor
den gevoerd. Dat kost de
overheid ook niet weinig.
Dét en nog veel meer in te
dammen en te voorkomen,
is de taak van de Rekenka-
JO SMITS
Nederlandse Hartweek start op 2 april
DEN HAAG De Nederlandse Hart
stichting zal, in het kader van het
Jaar van het Kind, zogenaamde echo-
car diografische apparatuur schenken
aan de zeven ziekenhuizen waaraan
een kinderafdeling voor hartonder
zoek is verhonden. Het betreft de aca
demische ziekenhuizen van de Rijksu
niversiteiten in Leiden, Utrecht en
Groningen, van de Vrije en Gemeen
telijke Universiteit in Amsterdam, de
Katholieke Universiteit in Nijmegen
en^de E rasmus universiteit in Rotter-
Met echocardiografie is het mogelijk
om via sonar-golven opnamen van het
hart op een beeldscherm te doen ver
schijnen. Deze methode is vooral bij
kinderen bijzonder geschikt om het
hart te onderzoeken. Met deze nieuwe
methode kan de zogenaamde hartca-
therisatie, waarbij een buisje via een
slagader naar het hart wordt geleid
(een voor het kind onaangename me
thode, waaraan bovendien risico's
vastzitten) worden vervangen.
Een en ander is gisteren in Den Haag
meegedeeld op een persconferentie
van de Hartstichting. Jaarlijks worden
in Nederland 1400 kinderen geboren
met een meer of minder ernstige har
tafwijkingen. De helft van hen komt
in aanmerking voor cardiologisch on
derzoek, dan wel voor een hartopera
tie.
Aanstaande maandag (2 april) wordt
de jaarlijkse hartweek gehouden. Om
het werk van de Hartstichting finan
cieel mogelijk te maken zal er een col
lecte worden gehouden en is er tevens
gelegenheid geld over te maken op gi
ronummer 20.40.50 ten name van de
Nederlandse Hartstichting in Den
Haag. De banken hebben voor dit
doel gezamenlijk het bankrekening
nummer 248 opengesteld. Op die
avond zal via de televisie een filmpje
worden uitgezonden waarin een jonge
tje, Hugo genaamd, in conflict komt
met zijn ouders omdat dezen voortdu
rend een sigaret in de mond hebben.
Iets wat zeer schadelijk is voor het
hart Van de film zullen kopieën wor
den voor vertoning op de scholen.
Ook komt er in de Hartweek, die dit
jaar - helemaal aan het kind zal zijn
gewijd, een stripboekje uit. Het ver
schijnt in een oplage van 500.000
exemplaren en wordt via de scholen
verspreid.
Door de Landbouwhogeschool in Wa-
geningen is eind vorig jaar een uniek
onderzoek van start gegaan naar de
mogelijke oorzaken van hart- en vaat
ziekten en de kans op oudere leeftijd
een hartinfarct te krijgen. Men ging er
daarbij vanuit dat de basis voor deze
risico's wellicht al op jonge leeftijd
wordt gelegd. Misschien zelfs al tij
dens de zwangerschap. Aan een aantal
landen, verspreid over de gehele we
reld, is gevraagd bloedmonsters te ne
men van schoolkinderen en deze op te
sturen naar Wageningen. Doel ervan
was om de hoogte van het vet- en
cholesterolgehalte in het bloed te me
ten.
Uit het onderzoek in Nederland is ge
bleken dat 15 procent van de kinderen
een te hoog vetgehalte heeft terwijl
in het bloed van 20 tot 25 procent van
de kinderen een te hoog cholesterolge
halte voorkomt. Internationaal gezien
blijkt dat kinderen uit Griekenland en
Portugal, Suriname, Pakistan en de
Afrikaanse landen het laagste choles
terolgehalte hebben. Hoger is dat ge
halte in Frankrijk. Daarna volgen lan
den ais Nederland, Polen, Oostenrijk,
Ierland, Zweden en Amerika. Het al
lerhoogste gehalte werd gevonden bij
de kinderen in Finland. Om uit te zoe
ken waar de oorzaak van deze gehal
ten ligt, zal nu in de betrokken landen
de voedingsgewoonte van de kinderen
worden nagegaan.
De Hartstichting hoopt, door de cam
pagne van dit jaar op het kind te
richten, dat de kinderspelen op straat
zoals touwtjespringen e.d. weer terug
komen. Dit omdat dat de nodige li
chaamsbeweging zal geven die goed is
voor het verbrandingsproces in de
spieren.
Het door de Algemene Rekenkamer uitge
brachte rapport over de staatsuitgaven zal menig Ne
derlander zo niet geërgerd dan toch wel verbaasd heb
ben. Ministers en staatssecretarissen die op kosten van
de overheid privé uit eten gaan, fracties die datzelfde
doen, ontwikkelingshulp die verkeerd terecht komt, so
ciale uitkeringen die onveranderd blijven, zelfs als de
omstandigheden van de betrokkenen zich hebben gewij
zigd en tot vermindering aanleiding geven, internationa
le telefoongsprekken die buiten kantoortijden op minis
teries met enige gretigheid worden gevoerd. Kortom
groeiende bedragen aan overheidsgelden blijken besteed
te worden aan zaken, die niet voor rekening van de
staatskas zouden horen te komen.
In een aantal gevallen kan voor deze uitgaven begrip
worden opgebracht. Er is al vaker op gewezen dat het
ingewikkelde karakter van ons stelsel van sociale voor
zieningen er de oorzaak van kan zijn, dat uitkeringen
pas te laat worden herzien. Aanhoudende studie, zoals
die op de ministeries over dit probleem wordt verricht,
zal uiteindelijk een doorzichtiger systeem moeten ople
veren, dat de kans op fouten tot een minimum kan be
perken.
VOOR andere door de Rekenkamer gesignaleerde uit
gaven zijn echter nauwelijks verzachtende omstandighe
den aan te voeren. Juist nu het kabinet enorme moei
lijkheden ondervindt bij het overtuigen van de bevol
king van de noodzaak tot bezuiniging, komt het op zijn
zachtst gezegd vreemd over dat bewindslieden (ook in
vorige kabinetten bleek dat het geval) volstrekt onnodig
privé-onkosten bij het Rijk declareren. Bij de bevol
king, die in veel gevallen toch al moeilijk een juist
beeld kan krijgen van wat zich in en om het Binnenhof
afspeelt, wekken dergelijke uitgaven terecht irritatie en
dat is jammer, omdat al gauw het beeld kan ontstaan
dat alle kamerleden en ministers zich hieraan schuldig
maken.
Het kabinet heeft terecht de conclusie getrokken dat
deze uitgaven aan banden moeten worden gelegd. Een
werkgroep is ingesteld om richtlijnen te ontwerpen
waaraan de ingediende declaraties moeten voldoen. Het
is zaak dat deze werkgroep zo snel mogelijk aan de ka
mer rapporteert en dat betrokken politici en ambtena
ren zich daarnaast in het declareren van hun uitgaven
in de toekomst aanmerkelijk gewetensvoller gaan op
stellen.
In het Amsterdamse Lido presenteerde mode-ontwerper Frank
Govers zijn nieuwe collectie
(Van onze modere
dactrice)
AMSTERDAM Een
circusachtig schouw
spel met indrukwek
kende muziek lever
de Frank Govers met
zijn nieuwe collectie.
Hij had acht rasp
aardjes in de vorm
van langbenige man
nequins, die zijn
kleurrijke modellen
met veel elan show
den. Prachtige kleren
in een uitgebreid
kleurenpalet bewijzen
dat Govers zeer ge
ïnspireerd moet zijn
geweest. Hij heeft
een heel eigen stijl,
waarin we veel ten-
denzen terugzien uit
de twintiger en derti
ger jaren. Zo brengt
hij consequent de
brede schouderlijn,
de ravijndiepte V-
hals en de veel la
gen wuivende klok-
en plisé-rokken. Deze
rokjes zijn net als
vroeger soms in
punten aan een lang
lijf gezet, welke laat
ste dan ook heel
nostalgisch met ene
rij picpac-knoopjes is
gesloten. Tere kant,
organza's en zijden
mousselines doen
heel vlinderachtig en
graffineerd sexy aan.
Bovendien werkt hij
veel met diepe split
ten, waardoor ook
de bovenbeen, soms
voorzien van een pi
kante kousenband,
duidelijk zichtbaar
zijn. Rood in vele
schakeringen. vaak
gecombineerd zoals
vermiljoen met cy
claam of purper, is
ditmaal zijn favoriete
kleur. Ook de robe
manteau is weer in
verschillende edities
aanwezig en het zit
allemaal even per
fect, dat moet ik
zeggen. Kleine pill-
bókes, pagode-hoed
jes en kepies in glin
sterende materialen
zijn precies afge
stemd op de hoog
gehakte schoentjes.
De pantalon is hier
in twee versies aan
wezig. Of heel nauw
met rechte smalle
pijpjes, of heel wijd
om de heupen naar
de enkels smal toe
lopend. Ze zijn ken
nelijk bedoeld voor
de avond, want de
hierbij behorende
topjes zijn met oog
verblindend glitter-
werk geborduurd.
Het zal wel bij de
discojeugd in de
smaak vallen, even
als de streng aange
sloten nappa-pakken,
welke me erg be
nauwd lijken op een
warme zomeravond!
Nee. geef mij dan
maar die koele, wui
vende dansjurkjes
la Ginger Rogers
waarin je inderdaad
als een ster kan
schitteren.
TOSCALEENDERS