Village People f KLASSIEK PLATEN Concert-agenda Muzikale rebeileii uit Rusland van omstreeks 1920 Airwaves Over de de buutelpee van de driemans formatie Airwaves kunnen we kort zijn: „New Day" is een meer dan uitstekend album in de beste tradities van de Engelse rock. De drie heren: Ray Martinez, John David en Dave Char les, weten verschrikkelijk melodieuze nummers op een uiterst vakkundige wij ze op de plaat te zetten. Behalve de ingetogen, maar zeer wel passende muzikale kwaliteiten, bezit deze groep ook een portie vocale techniek, die je maar zelden tegenkomt. Voeg daarbij de redelijk tot goede teksten en je hebt met „New Day" een elpee in huis, die klinkt als een klok. (Mercury/Phono gram). George Duke Deze Ame rikaanse specialist in ver antwoorde funk heeft met zijn zoveelste elpee „Follow the Rainbow" nogmaals be wezen dat hij in staat is deze toch wel wat platge treden muzieksoort zover uit te diepen, er zoveel aan toe te voegen, dat er alleen maar interessante nummers overbhjven. Muzikaal ge zien kan het werk van Duke niet kapot, de vocale kwaliteiten van deze ex- jazz baas kwamen in het verleden veel minder uit de verf. Ook daarin is nu voorzien met de komst van Murphv Brook Napole on")Het merendeel van de composities beweegt zich weer in de up-tempo funk, waaraan bij tijd en wijle wat blues, laün en rock wordt toegevoegd. Gewoon een uitstekende elpee dus. (Epic/CBS). Supertramp Perfectionis me heeft bij de Engelse Supertramp altijd een gro te rol gespeeld. Sinds „Cri me of the century" m 1974 verscheen, is het de band aardig gelukt die perfectie in hun platen door te laten klinken. De nieuwe, tweede elpee sinds het vertrek van de band naar Amerika, is opnieuw een meesterwerk geworden. Hoewel bassist Dougie Thomson verklaar de dat „Breakfast in Ame rica" anders zou worden, verschilt de langspeler niet zo veel van „Even in the quietest moments", die in 1977 uitkwam. Het zou voor Supertramp ook een hele klus zijn om een volle dig andere weg in te slaan. Daarbij komt ook de vraag naar voren of de fans dat wel zo leuk zouden vinden. Door de jaren heen hebben ze een eigen geluid ge creëerd, dat grotendeels be paald wordt door de pia no's, de zang, het typische Supertramp mondharmoni ca-spel en de altijd uitste kend spelende blazer John Anthony Helliwell. Rick Davies en Roger Hodgson, die alle nummers schreven, laten de piano's weer lek ker swingen en zorgen met hun vaak droevig klinken de zang voor heel wat op winding. De langspeler be vat een aantal mooie bal lads als „The logical song,, en „Casual conversation", een nummer met een vriendelijke melody en een uitstekende saxofoon-solo van Helliwell. „Goodbye stranger" is een up-tempo nummer met hoge zang en invullende achtergrondhar- moniën. Door het drum- werk van Bob Benberg en het pianospel krijgt het nummer net die gehaast heid, die nodig is. .„Take the long way home" doet aan de elpee „Crime of the century" denken door het mondharmonica-spel en het samenspel tussen zang en clarinet. Breakfast in America" laat geen ver nieuwde Supertramp ho ren, maar wel een lekker musicerende band. Aan de elpee werd in april 1978 begonnen. Het is het tot nu toe langste project van de band. Een compliment moet ook naar Peter Hen derson, die als technicus en mede-producer uitste kend werk levert. (A&M/CBS). Manfred Mann's Earth Band De elfde elpee van de Manfred Mann's Earth Band heet „Angel Station" genoemd naar een metro station in Londen, waar Manfred Mann nogal eens uitstapt. Op de plaat over heerst de synthesizer, die door Manfred Mann zelf bespeeld wordt Toch is het een van de betere el pees van de Earth Band. In „Waiting for the rain" bijvoorbeeld vinden we een mooie vioolsolo. „Resurrec tion" is een \reemd num mer. Het is het buitenbeen tje van de plaat, maar wel interessant om naar te luis teren. Manfred Mann zingt lekker, wordt ondersteund door een koor terwijl op de achtergrond mensen niet helemaal in de maat ook mee proberen te zin gen. Er is ook het rock- achtige „Don't kill it Ca rol" en Hollywood town" met subtiele gitaarsolo's. Manfred Mann, die 19 april naar Den Haag komt, is zeer tevreden over de plaat en dat zal de platenkoper zeker ook zijn. Het album werd opgenomen met een bijna geheel nieuwe Earth Band waarin o.a. ook Geoff Bntton (ex-Wings) meespeelt. Chris Thomp son, die voornamelijk voca le bijdragen levert op de elpee heeft de band inmid dels verlaten om een eigen groep te beginnen. (Bronze- /Ariola). Zaterdag 24 maart De Schotse formatie New Celeste treedt op in het Paard van Troje in Den Haag. Maandag 26 maart De Nina Hagen Band komt voor een concert naar Carré in Amsterdam. Maandag 2 april De Amerikaanse bands Journey en Pat Travers zijn in Nederland voor een optreden in het Nederlands Congresgebouw te Den Haag. Aanvang 20.15 uur. Donderdag 5 april Eerste concert van de Engelse groep Japan in de Stadsgehoorzaal te Leiden. Vrijdag 6 april De Engelse new wave band Magazine treedt op in Paradiso te Amsterdam. Zaterdag 7 april Japan geeft een concert in Paradiso te Amsterdam. Aanvang22.00 uur. Dinsdag 10 april Multi-instrumentalist Mike Oldfield geeft twee concerten in het Nederlands Congresgebouw in Den Haag. Aanvang 19.00 en 22.00 uur. John Denver is te zien en horen in het Ahoy' Sportpaleis. te Rotterdam. Aanvang 20.15 uur. Woensdag 11 april Tweede concert van de Amerikaan se zanger John Denver in de Jaap Edenhal in Amster dam. Aanvang 20.15 uur. Vrijdag 13 april Van Morrison treedt op in de Doelen te Rotterdam. Zaterdag 14 april Nederpopfestival in Utrecht met o.a Herman Brood, Normaal, Vitesse, Massada en vele ande ren. Zondag 15 april Optreden van Van Morrison in Carré te Amsterdam. Donderdag 19 april De Engelse Manfred Maim treedt op in het Nederlands Congresgebouw te Den Haag. In het voorprogramma speelt Judas Priest. De Amerikaanse disco- formatie The Village People is ongekend populair. En niet alleen in ons land. De single Y.M.C.A. werd in niet minder dan 11 landen nummer één. Daarom is de groep aan een grote wereldtournee begonnen om in de diverse landen bun gouden platen op te halen en wat televisie-promotie te doen voor de nieuwe single „In the navy", die ongetwijfeld net zo'n grote hit gaat worden omda t de muziek nauwelijks verschilt van Y.M.C.A. Eigenlijk alleen de woorden zijn wat anders. Je zou het een lange reclamespot voorde Amerikaanse marine kunnen noemen. Op hun wereldreis werd ook ons land aangedaan. Er was niet alleen tijd om de gouden platen in ontvangst te nemen maar ook de gelegenheid om televisie-opnamen te maken. Y.M.C.A. werd op band gezet evenals „In the navy", die de komende weken wel veelvuldig te zien zal zijn, terwijl „Hot cop ook maar even werd opgenomen. Het is waarschijnlijk de volgende single. Het was volgens regisseur Bert van der Veer „gezellig druk" in de studio. Eigenlijk alleen de manager van The village People amuseerde zich met. Hij liep druk heen en weer om te voorkomen da t er foto 's gemaakt werden tijdens de camera-repetities. Interviews waren ten strengste verboden. The Village People hebben nu eenmaal een bepaalde image en die mag niet veranderd worden. Daarom wilde de manager precies weten water gevraagd werd om zo lastige vragen af te wimpelen. Stel bijvoorbeeld niet de nichtenrock aan de orde, want dan is het niet zeker of je het in terview levend beëindigd. Randy Jones, de eeuwig lachende cowboy, die zonder dat hem wat gevraagd is, over de groep en hun toekomstplannen vertelt, springt bijna uit zijn vel als het onderwerp toch ter sprake komt. Hij dreigt weg te lopen, maar bedenkt datje het beter kan ontkennen wat hij prompt doet. „Het is maar uit welke hoek je het bekijkt" zegt hij. „Je zou alle groepen nichtenrockers kunnen noemen. Wij zijn het in ieder geval niet". Het schema van wat The Village People allemaal zullen ondernemen staat tot begin 1981 vast. Randyweet precies hoe het er voor deze Europese promotie-tour uit ziet en dat moet ook wel wan t als je 48 uur in Nederland vertoeft om vervolgens 24 uur door te brengen in Madrid, de volgende dag Londen aan te doen en dan weer te vertrekken naar Zwitserland, is geen lolletje. Je zou je op een dag wel eens kunnen afvragen waar je bent. Een blik op de kalender is dan voldoende. Randy Jones ziet niet veel van de landen waar hij komt. Het is van het vliegtuig in de auto naar het hotel, van het hotel naar de studio en van de studio per auto naar een persconferentie, gouden platen in ontvangst nemen je verhaaltje opdreunen en weer terug naar het hotel, slapen en naar het volgende land. Hij vindt het leuk dat de plaat zo goed verkocht heeft en m België de meest verkochte single aller tijden is. Randy: „De groep werd twee jaar geleden bij elkaar gebracht door producer Jacques Morali. Daarvoor was ik zo'n anderhalfjaar acteur in New York, net als andere leden van de groep. Ik heb een aantal kleine rollen gespeeld". Demanagei komt aanlopen om te zeggen dat er geen \ragen gesteld mogen worden. Nadat hem is uitgelegd dat het voor de leden van de groep niet leuk moet zijn om een uur lang niks te doen en met niemand te mogen praten, en hem verzekerd is dat er niets gevraagd zal worden, dat niet in rijn boekje voorkomt, druipt hij af. Randy gaat verder: „We gaan van de zomer in Amerika een film maken. Het wordt een soort musical, die volgend voorjaar in de bioscoop te zien zal zijn. De film moet ons leven vertellen en het ontstaan van de groep. Het wordt natuurlijk allemaal wat mooier gemaakt. Erisdus een hoop fictie". Plotseling roept hij uit: „Zit er soms een bandrecorder onder je jas, dat je niets opschrijft". Een antwoord kan hij niet afwachten wan t het is tijd om voor de 300.000ste keer Y.M.C.A.te zingen. Randy vindt het helemaal niet vervelend. Het is een „Fun song" zegt hij. The Village People is een bedenksel van de Franse Jacques Morali, die nu in Amerika woont. Op en dag kwam hij Felipe Rose tegen, die in een New Yorkse club dansde en hetzelfde Indianenpak droeg, dat hij nu nog aan heeft. Dat pak werd het handelsmerk voor de groep. Later werden de andere leden erbij gezocht, die ieder een karakter moesten uitbeelden. Glenn Hughes, in leren pak gestoken, zit tijdens een volgende pauze hevig gapend op een stoel in de studio. Bij de vraag of hij moe is zegt hij: „Da t reizen wordt nog eens mijn dood". Voordat hij bij The Village People begon te zingen was hij politie-agent in New York. Tijdens een auditie, waar tweehonderd mensen aan meededen, was hij een van de drie die uitgekozen werd om de groep compleet te maken. Het liefste rijdt hij op rijn motor door de stad, maar vindt het voor de camera staan ook interessant. „Ikhou van disco. Amerika is bijna een grote disco. Je hebt er speciale disco's voor kleuters, voor jongens en meisjes, die nog geen alcohol mogen, voorde ouderen maar ook voor oma 's en opa 's. Mijn ouders, die 55 jaar rijn, gaan vaak naar de disco. Ik geloof dat de muziek pas in een begin stadium verkeerd. Het zal evalueren en op een gegeven momen t niet meer, die dreun zijn, die het n u nog vaak isVoorda t hij bij de Village People kwam had hij nog nooit gedanst. Er waren slechts twee weken oefenen voor nodig om de pasjes te leren. „Je moet niet denken dat we al miljonairs zijn hoor"zegt hij plotseling. „Er staan zoveel mensen boven ons die eerst geld ontvangen, dat er maar weinig voor dè groep over blijft". De rechtzaak, diê een aantal weken geleden diende is volgend hem helemaal opgeblazen. Het ging er de jongerenorganisa tie Y.M.C.A. om hun letters te beschermen. „Als rij dat kort geding niet hadden aangespannen hadden ook tandpasta-fabrieken en andere commerciële mstelhngen, die letters mogen gebruiken Na de Europese promotie tour gaat The Village Peoplê terug naar de Verenigde Staten. Daar hebben ze twee weken om hun eerste tournee van 70 concerten, voor te bereiden. De eigen band bestaat uit 18 man om de elpees zo goed mogelijk te kunnen naspelen. The Village People zelf spelen geen instrumenten op het podium omdat ze dan niet kunnen dansen. Ze komen pas in 1981, naar Nederland, als het publiek ze hier dan nog wil zien, wan t meestal duurt het succes van dit soort groepen niet zo lang. HANS PIET. Iedereen kan nu wel we ten dat de kunst na de ok- tober-revolutie van 1917 in de Sowjet-Unie geen kans meer kreeg te experimen teren en te vernieuwen. De beeldende kunst werd al gauw gedwongen tot het beruchte socialistische rea lisme, muziek 'en dans moesten zich wat later angstvallig gaan houden aan de kleinburgerlijkste norm van verstaanbaar heid voor de grootst moge lijke massa. De speelruim te die film en toneel aan vankelijk werd gelaten, was ook maar van korte duur. Wat er door de communis tische bonzen in de muzi kale kiem werd gesmoord, kunnen we enigszins te we ten komen uit onder meer de publikaties van dr. Bo ris Schwarz, zoals uit rijn lijvig overzicht van het mu ziekleven in Rusland tussen 1917 en 1970. Hij toont aan dat als Skriabin niet ontij dig was gestorven en het artistieke klimaat anders was geweest, Moskou en Leningrad dezelfde of mis schien nog wel een belang rijker rol had kunnen spelen in de ontwikkeling van de nieuwe muziek dan nu centra als Wenen, Darmstadt of Donauschin- gen hebben gedaan. Reeds in 1910 immers experimen teerde een kleinzoon van Rimski-Korsakoff met kwarttoonmuziek en be proefden anderen poly- en a-tonahteit. Nog vóór en ook gelijktijdig met Schön- berg en Hauer werd er gewerkt aan technieken die met de dodecafonie te ver gelijken zijn. Een zojuist verschenen zeer geslaagde grammofoonplaat maakt nog duidelijker wel ke naar vernieuwing stre vende krachten er in Rus land aan het werk waren en zich tot in de jaren twintig nog enigermate konden uiten. De plaat brengt pianomuziek van re bellen uit die tijd, gespeeld door de Australiër Geof frey Douglas Madge die sinds 1971 als docent ver bonden is aan het Haagse conservatorium met als leeropdracht een brug te slaan naar het moderne en a van t-garde-repertoire. Madge speelde zijn pro- gramma verleden jaar op het festival dat Jeugd en Miiziek -Zeeland de laatste tijd organiseert en dat steeds meer uitgroeit tot een manifestatie van allure voor wie geïnformeerd wil blijven over wat er interna tionaal in de hedendaagse scheppende toonkunst aan de gang is. Madge herhaal de rijn programma in het Amsterdamse Concertge bouw, en daar is het opge nomen door BV Haast, het kennelijk goed lopende pla- tenma atscha ppij tje van free jazz-improvisator Wil lem Breuker, die zich voor rijn plaatuitgaven niet be- perkt tot eigen prestatie! en evenmin tot prestatie/ - in zijn eigen genre. Wat op de 25e BV Haast, plaat het eerst treft, is de in het westen niet of nau welijks bekende eerste pia nosonate die Dimitri Sjos takowitsj in 1926 compo. neerde toer hij twintig was. In zijn eigen omge ving had hij toen al succes gehad met rijn later ooi hier en in Amerika met vreugde ontvangen eersti symfonie, maar deze eerste pianosonate kon de goed keuring van zijn landgeno ten met wegdragen hoewel hij er, net als in rijn twee- de symfonie de inspireren, de kracht van de oktober- - revolutie in probeerde uil te drukken. Het stuk ont popt zich nu als gedreven energieke muziek met een 12-toon-thematiek en in vloeden van Hindemith en Krenek. Een jong, fel, goed aansprekend werk, dat als een sterke totaliteit over komt. Dit laatste geldt niet vooi de eveneens opgenomen so nate van Alexander Mosso low, de tweede van de vijl die hij op zijn naam heeft staan. Alleen ouderen zul len deze componist kennen van rijn orkestrale klank beeld van een ijzergieterij, in de jaren dertig hier en elders als „modern" erva ren, in de trant van het al oudere Pacific 231 van Ho negger. Het was meer het onderwerp dat het toen deed als het idioom dal nog aan de 19e eeuw vasf- zat. Dat is ook van toepas sing op deze sonate mei 'nc zijn vele. plotselinge stilisti-1(61 sche wendmgen, die het ge heel erg rapsodisch maken Overigens óók bezeten mu ,er riek. De oudste stukken op de 11 plaat doen mijzelf hel meest, vooral de originele, puntig geformuleerde en le heel beknopte Syntheées, *e' die de later naar het wes- ten ontkomen Arthur Lou- rié al in 1914 maakte. Ook de heel korte maar heel ®rfl dichterlijke Poèmes van Nikolai Roslawets uit 19211en' rijn erg de moeite waard.'"0. De invloed van Skriabin in21 deze stukken is gemakkelij-lan ker verklaarbaar dan die116 van Schönberg en, in dem harmonische compactheid laa die van Webern bij Louni u Geredeneerd van het ten en van het heden lijken het invloedeni maar waren het toen daar ook echte invloeden Laten we daar niet over e_ zeuren en deze muziek ?r aanvaarden en genieten zoals ze thans voortreffe lijk wordt gepresenteerd. In de winkel zal de bespro ken plaat niet gemakkelijk te krijgen rijn. Daarom hel besteladres: BV Haast. Tweede Oosterparkstraal 243, Amsterdam. J. Kasandertoi( De inmiddels overleden Russische componist Dimitri Sjostakowitsj. Paradise by the disco light In het Rotterdamse Ahoy' sportpaleis wordt op Konin ginnedag (30 april) een vier uur durend evenement geor ganiseerd dat als titel „Para dise by the disco light" mee kreeg. Het gebeuren bevat drie componenten: disco, mode en pop. Van half acht 's avonds tot middernacht wordt het middenveld van Ahoy' omgebouwd tot een discotheek waar alle evene menten plaatsvinden. Pop groepen, die optreden rijn Massada, Rainbow Train, Pa tricia Paay en Luv. Ron Brandsteder opent het gebeu ren en presenteert de Hit krantfinale „imitatiewed strijd" Meat Loaf. TROS disc-jockey Klaas Vaak pre senteert de disco modeshow (zomerkleding). De kaartver koop is al begonnen bij de kassa van Sportpaleis Ahoy' en alle VW-theaterbespreek- bureau's. Het programma riet er als volgt uit: 19.30 uur Opening Ron Brandsteder. 19.40 uur Luv. 20.10 uur Rainbow Train. 20.50 uur Hitkrantfinale „Imi tatiewedstrijd. 21.20 uur Patricia Paay. 21.50 uur Pauze. 22.15 uur Disco modeshow. 22.45 uur Massada. Kaz Lux bi] CNR Ex-Brainbox zanger Kaz Lux heeft een contract getekend bij platenmaatschappij CNR. Er wordt momenteel hard gewerkt aan de eerste solo-el pee op dit label. De produc tie van de plaat is in handen van de Engelse technicus Jay Denson. Rock Against Racism actief De actiegroep Rock Against Racism organiseert in april een aantal concerten als bij drage in de strijd tegen ra cisme en discriminatie. Op 14 april is er een RAR concert in Haarlem. Medewerking verlenen: Tiqmaya, Funma- kers en waarschijnlijk Carls- berg. In Rotterdam wordt op 21 april een RAR concert ge Luv' treedt op in de Rotterdamse Ahoy' hal. geven. In het Trefcentrum spelen Willy Nilly, The Itch, Easy en China Street. Tom Robinson Band heeft nieuwe drummer De Engelse Tom Robinson band, waarvan zojuist de nieuwe elpee „TRB Two" is verschenen, heeft een nieuwe drummer gevonden. Het is de 24-jarige Londenaar Char les Morgein, die de emd vorig jaar vertrokken Dolphin Tay lor vervangt. Morgan speelde o.a. mee op de elpee van Kate Bush. De Tom Robin son Band gaat binnenkort op tournee door Engeland en Amerika Art Garfunkel nieuwe elpee Art Garfunkel's nieuwe, vier de elpee is bijna klaar. De plaat, die geproduceerd werd door Louis Shelton, is opge nomen in de Sound Factory in'Los Angeles. Art kreeg tij dens de opnamen hulp van Tom Scott, The Allessi Bro thers, Lee Ritenour en Larry Knechtel. Michael Schenker in kliniek De fabelachtige gitarist Mi chael Schenker speelde na de Engelse UFO verlaten te heb ben bij The Scorpions, de groep van broer Rudolf. Dit was echter van korte duur. Michael's gezondheid bleek niet in orde te zijn. Het was zo erg dat platenmaatschap pij EMI/Electrola dacht dat Michael zeker een jaar uit de roulatie zou zijn, maar tij dens een ontmoeting in Köhln vertelde Rudolf: Ovar" twee of drie weken zal Mi chael zich weer bij The Scor pions voegen. Hij is momen teel in een kliniek opgeno men waar hij volledig tol rust kan komen. Als we eind dc april voor een aantal concer- n' ten naar Nederland komen. is de kans groot dat Michael er weer bij is". Hij word' EmP< momenteel vervangen Matthias Jabs. Iggy Pop naar Nederland Iggy Pop komt maandal voor promotie naar Neder land. Dat is wel nodig wan! hij heeft een nieuw platen-*1 contract, een nieuw album er -£ne een nieuwe band, dus eer- hoop om over te praten. Zif elpee New Values" de opk< volger van „TV eye", koiri 'le^ op het Arista label uit j va band bestaat uit Rich Kids Jp&j! bassist Glen Matlock, Scott Thurston (gitaar en pianol Jackie Clark (solo-gitaar) er drummer Klaus Kruger. IggS Pop komt 18 en 19 mei naai Nederland voor concerten Paradiso te Amsterdam. Mewi Z

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 24