"Boomplantdag wordt weer
een veelbelovend feest
Mies zit al maanden
in het dierenasiel
Big Band
Frits Landesbergen:
tien jaar
jazzgeschiedenis
op amateurbasis
ALS SWINGEND VOORBEELD
MET COUNT BASIE
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
fAD/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 17 MAART 1979 PAGINA 5„
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar
soms ook volslagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres:
\ieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670.
Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdag van
10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag gesloten.
De toeloop in de
van het diere-
weer eens enorm. In
er twaalf
Er zaten
dus bet totaal is
op negentien gekomen,
to genoeg voor beheerder
Tiele om voor te stellen
?vef week één van die negen-
li bijn wat nader onder de
r tp k nemen in deze ru-
Vanzelfsprekend koos
tiet een van de twaalf
ïel W( ï- **agekomenen, maar
dier dat er al wat langer
Mies werd de geluk-
Nou ja, gelukkige? Het
waarschijnlijk dat Mies
5 lf l^ns meer weet hoe het
het asiel nu uitziet.
Mies namelijk rustig
de meer serieuze kandi-
rekenen die een aanval
het record asielzitten.
derde plaats zit
dat betreft voor Mies
hi. De prijs die hier-
kan worden uit-
is een enkele reis
naar de nieuwe baas. Haar
nieuwe baas zal ongetwijfeld
veel plezier beleven aan het
karakter van Mies. Want ka
rakter is haar sterke kant,
zoals beheerder Will Tiele
zonder twijfel zal bevestigen
„Er zijn niet veel dieren die
het op deze manier zo lang
volhouden. Mijn bewondering,
hoor". Aldus Will Tiele.
Deze toegezwaaide lof is te
danken aan een simpele da
tum 8-10-1978. Toen werd
Mies letterlijk en figuurlijk
gevangen. En wel in een spe
ciale kattenval van de Dieren
bescherming, afdeling Leiden.
De afdeling heeft een aantal
van dit soort apparaten in en
om Leiden geplaatst met het
doé! zo veel mogelijk zwerf
katten od te kunnen vangen.
Mies was echter beslist geen
zwerfpoes. Ze zag er verzorgd
uit en ze was bovendien erg
dik. Zo dik zelfs dat Will Tie
le aanvankelijk dacht dat ze
zwanger was. Een nader on
derzoek door de dierenarts
wees echter uit, dat Mies een
lichte leverafwijking had. Ge
lukkig niet ernstig en met
medicijnen te bestrijden. Haar
gewicht zou maar langzaam
afnemen en zo komt het dat
Mies zelfs nu nog iets dikker
is dan normaal. Mies is nogal
groot van stuk en heeft een
dikke pels, dus iets aan de
gezette kant zal ze altijd wel
blijven. De kleuren van ha ar
vacht zijn wit en rood in een
cygerse- tekening. Een zeer ge
slaagde combinatie. Mies is
drie jaar oud en is, nadat
haar leverkwaaltje bedwongen
was, gesteriliseerd.
In de hondenafdeling van het
asiel gaat het helemaal niet
zo goed. Ook de hond van vo
rige week, Blacky het kees
hondje, heeft nog geen nieuw
thuis mogen vinden. Zelfs de
hond van twee weken geleden
zit nog steeds in het asiel.
Een trieste zaak, want juist
voor deze twee honden is er
nog maar zo weinig tijd. Als
er, net zoals in de kattenafde
ling is gebeurd, binnen een
korte tijd veel honden nieuw
binnenkomen, is het ongetwij
feld afgelopen met Blacky en
Hektor
*1 BART SPIJKER
Karper is het sterkste punt van Mies
medewerkers van de Lei-
derdorpse Plantsoenendienst
de aanplant verzorgen van
de zogeheten „Groene Dolk"
(zelf heb ik steeds gemeend,
dat het uitverkoren gebied
de Groene Long heette,
maar mijn bron heeft het
nu een keer over een
„dolk"), een wandelgebiedje
dat dwars door nieuwbouw
wijk Voorhof-Noord loopt,
van het Heelblaadjesbad tot
de Dwarswatering. Groener
kan het al bijna niet.
Het materiaal dat voor de
schooljeugd klaarhgt be
staat uit vierduizend stek
ken voor bosplantsoen en
men. Uiteraard helpen de
Leiderdorpse schoolkinde
ren op deze manier volop
mee aan het verfraaien van
hun woonomgeving. En het
is niet alleen „zomaar bo
men planten". Ter voorbe
reiding op de boomplantdag
hebben de jongens en meis
jes een heleboel informatie
gekregen over bomen, over
welke soorten in Nederland
voorkomen, hoe ze groeien,
welk belang ze hebben voor
het milieu en hoe ze in de
gemeentelijke plantsoenen
worden gebruikt. Het plant-
werk zal woensdag worden
geklaard door twee groepen
die 's morgens aantreden.
Burgemeester Van der Have
is dan ook van de partij.
Hij zal niet alleen de kinde
ren welkom heten als een
goede burgervader, de eer
ste burger gaat bovendien
zelf de handen uit de mou
wen steken en een schop
ter hand nemen.
Ook in Leidschendam
wordt een nieuwe wijk
woensdag verder „aange
kleed". Daar is het „Dui
venvoorde", dat boomfeest
dag gaat beleven. Rond
twee speelterreintjes en in
de voortuintjes van een
aantal gelukkige bewoners
worden ongeveer vijftig bo
men en duizend struiken
week woensdag 21
is het Boomplantdag.
jaarlijks terugkerend
met tienduizenden
en duizenden bo-
struiken en planten,
gaan de stammetjes
grond in. Welhaast geen
of er worden jon-
geplant met het
een groenere toe-
In onze regio wor-
ook tal van plantactivi-
ontplooid. In Leider
zijn het
van de hoog-
klassen der lagere scho-
die de spade in de klei
De 450 Leiderdorpse
gaan samen met
geplant. De bomen zijn in
1977 door het Leidschen-
damse Plantencentrum aan
de gemeente toegezegd. Be
lofte maakt schuld. Nu is
het zover. De bewoners
hebben een keuze mogen
maken uit vijf boomsoorten.
De wijk zal door de mooie
verscheidenheid van bo-
men naar wordt aange
nomen een beter aanzien
krijgen. Ook hier zijn het
de leerlingen van de hoog
ste klassen, van de Duiven-
voordeschool, Dillenburg-
school en de Prins Alexan-
derschool die aan het spit
ten slaan.
inspanning. En we kregen een beste be
zetting bijeen, waarvan de grote kern
nog steeds dezelfde is na al die jaren
In die eerste tijd waren er praktisch
nog geen muziekstukken voor een big
band voorradig. Dolf del Prado: „die
part it ui~en lieten we komen uit Enge
land, later uit Amerika. Daar had Sten
Kenton een soort workshop die hij de
Creatieve Wereld van Sten Kenton
noemde en waarin hij zijn arrangemen
ten te koop aanbood. Op amateurnive
au waren die arrangementen soms bij
na niet te spelen, maar ze vormden wel
een prachtige studieobject dat de hecht
heid van het orkest wel ten goede is
gekomen".
Tien jaar Big Band Frits Landesbergen.
Vooral Frits is de man geweest van
huisuit pianist die zelf de stukken
voor zijn Big Band ging arrangeren.
Steeds hebben ongeveer twintig mensen
plezier binnen de band opgekund. Er
werd aanvankelijk gereperteerd in de
Caeciliastraai, tegenwoordig verheft het
koper zijn stem. in harmonie met de
andere secties, in de voormalige kantine
van de Morspoortkazerne, waaruit de
kokende militairen nu verdwenen zijn.
Daar staat elke week weer repetitor Ab
Struik uit Amsterdam, die met zijn 67
jaren nog volop toonaangevend is (met
zijn eigen orkest „Caledonians" heeft
Struik zijn sporen wel verdiend), voor
de troep. Lansbergen, die vaak zelf
moet meespelen m de band. kan niet
tezelfdertijd als dirigent fungeren. Van
daar dat Ab werd aangetrokken. Hij is
volgens Del Prado, een man met veel
ervaring, die hij goed op het orkest
weet over te brengen
Veel groten uit de jazzwereld komen in
Frits Landesbergens Big Band over het
voetlicht: niet alleen Basie, maar ook
de vindingen van Ellington, Holman,
Theo Jones, Quincy Jones, Woody Her
man, Sten Kenton en niet te vergeten
Glenn Miller Stuwende jazz, zou je
kunnen zeggen. Daar zou je op moeten
afvliegen, als het goed was. Nou is het
ook wel goed, maar de grote massa
proeft toch met het fijne van deze ma
nier van samen muziek maken. Zoals
Dolf del Prado zegt: „Er is nog steeds
weimg emplooi voor zo'n orkest. Zo'n
band zou in feite veel meer naar buiten
móeten treden. Per jaar doet de Big
Band dat zo rond de tien keer. Dat is
gewoon te weinig. Ik hoop, dat men
eens gaat praten met Henny Kwik, de
man die onlangs in de Groenoordhal
„Jazz on Sunday" op poten heeft gezet.
De ruimte voor een big band, is daar,
in het restaurant. Daar kan je best op
treden maken, bijvoorbeeld voor de af
sluiting van een seizoen of iets der ge-
In tien jaar heeft de Big Band een ste-
vig repertoir opgebouwd, „mede omdat
Frits die muziek zelf arrangeert, schrij
vend op het orkest. Niet te moeilijk,
maar toch zo dat 't lekker klinkt, hè",
meent Dolf. „Gelukkig, dat die weke
lijkse repetities er zijn. Dat zijn feestjes
van enthousiasme en muziekplezier, ook
al trekt Ab Struik er stevig aan en
moet je a/s sectie wel eens wachten tot
dat een andere groep behoorlijk de
zaakjes onder de knie heeft. Je vraagt
me nou wat het fijnst gaat in die band.
Nou, die Basie-arrangementen blijven
toch wel het grote swingende voorbeeld.
Dat loop als een trein. Een Big Band
moet actie zijn Lekker gewoon. Dat
gaat volgende week zaterdag in die
Leidse schouwburg fantastisch klinken.
Een prima ruimte is dat voor een con-
Toch vindt Dolf del Prado, die zelf niet
meer voor „vast" in de band speelt,
maar nu en dan nog wel bijspringt, dat
de jubilerende Big Band veel meer uit
de verf zou moeten komen. Het is een
orkest dat de moeite van het luisteren
meer dan u-aard is. Het is toch een
prestatie, die tien jaar. Uitstekend vind
ik dat. Er zijn genoeg orkestjes, zelfs m
een kleinere bezetting, die dat niet ha
len". Twintig amateurs met een vonken
de geestdrift: vijf trompettisten, vijf
trombones, vijf saxen, pianist, bas, gi
taar en drums. Er werd nog geen
grammofoonplaat gemaakt: de Big
Band van Frits Landesbergen timmert
niet zo geweldig aan de weg ofschoon
de kwaliteit goed is voor wel een heel
stel „gouden platen
!„Big Band" tijdens de repetitie onder repetitor Ab Struik in de voormalige Morspoortkazerne
),00 ds. is eigenlijk allemaal begonnen met
10.00 di ,The Blue Moon's", een combo dat zo'n
ds. De 2 f5 jaar geleden werd opgericht. Dolf
)en Tonk lel Prado nu 0611 bijna bedachtzame
n Dorpi 'ongeman van 42 herinnert het zich
0 00 Mesog uitstekend. Dolf perste destijds zijn
1 Prot i idem m een trombone en tegenwoordig
si Kerk foj njn vaardigheid en muzikahteit
1 en tóf op dikke snaren van de contrabas.
Bouman. ïoe dan ook, hij is er helemaal bij ge-
9.30 en veest toen tien jaar terug de musiceer-
inft van een handjevol jongemannen
Nicoi* ?idde tot de Big Band van Frits Lan-
tier am, een Leidenaar die niet stil
kand. »n zitten als hij jazz hoorde. Frits
10.00 di 'andesbergens Big Band tien jaar. Za
terdag 24 maart kunnen alle liefhebbers
ter gelegenheid van het jubileum in de
f J ieidse Schouwburg gratis komen genie
ten van een klinkende uitvoering. Zo
gaat tien jaar Big Band er geheid in,
ynef hetzelfde elan als waarmee in '69
ird begonnen. Praat erover met Frits
\desbergen en je krijgt niet veel te
)ren. want Landesbergen is een exce-
mt musicus en bandleider, maar enige
:lame voor zijn bloedeigen ensemble
it nauwelijks over zijn hppen. daar
is Dolf del Prado beter in, maar hij
verwijst bij zijn verhaal wel nadrukke
lijk in de richting van Frits.
„The Blue Moon's, ja die zit nu nog in
het orkest, als het ware aldus Del
Prado. Met dat combo heeft Dolf met
vier bandgenoten het twaalf seizoenen
uitgehouden in het Noordwijkse Lido,
een vaste stek 's zomers. „De leider
was toen drummer Piet Lo gem arm.
Frits zat erin en Joop Massaro en Jan
Carré. Ik was toen een jaar of 18. Het
was best fijn spelen met Blue Moon,
maar we wilden iets groters op den
duur. Uit die laatste periode van The
Blue Moon's ontstond de Big Band. Bij
de harmonievereniging Nieuw Leven
hadden we al ervaring opgedaan in het
„grotere werk", ik als trombonist. Tja,
als we snabbelen zoeken we elkaar in
die oude formatie nog wel eens op; dan
zijn we weer even dat ouwe Blue
Moon, weet je wel. Wat die Big Band
aangaat, nou ja, we wilden eigenlijk
een soort Count Basie-bezetting in el
kaar tmvneren. Dat was een ideaal dat
niet in één keer rond te krijgen was.
Uiteindelijk is het gelukt, na de nodige
