Alkemadese drieling
Van der Kooy viert
vandaag eerste verjaardag
zDe wonderbaarlijke genezing
van Blacky
Japans bezoek bij Noordwijkse
supergrutter Van den Broek
Kaas voor broodnodige deviezen
Omtrent oude
Noordwijkse gevelstenen
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien eri elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in déze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
STAD/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 10 MAART 1979 PAGINA 5
ALKEMADE/RIJPWETE-
RING Vandaag op de kop
af een jaar geleden werd de
Alkemadese drieling Van der
Kooy om 's ochtends half
vier geboren. Driemaal vier
pond zwaar zagen Mark, Rob
en Jeroen van der Kooy ach
ter elkaar het levenslicht in
het Academisch Ziekenhus
Leiden, waar moeder Joke
van der Kooy middels de kei
zersnede bet drietal geboren
zag.
Complicaties gebruikelijk
bij de geboorte van meerlin
gen bleven ook bij de Van
der Kooy-drieling niet uit. De
geboorte had noodzakelijker
wijs maar liefst vijf weken te
vroeg plaats. De drie stam-
houdertjes hielden dan ook
een gedwongen verblijf van
vier weken in respectievelijk
de couveuse en de zogeheten
„warme kamer".
Nu, een jaar later, is moeder
Joke van der Kooy (28) de
nerveuze spanning rond de
geboorte grotendeels vergeten.
Ze heeft dan ook andere din
gen aan haar hoofd. „Een
drieling betekent natuurlijk
wel dat alle problemen in
drievoud op je afkomen",
lacht Joke hartelijk, voordat
ze glimlachend aan een op
somming van de problemen-
lijst begint. „Om te beginnen
moet je er iedere voeding
drie stuks de fles geven.
Maar ook drie keer luiers
verschonen, drie maal baden,
drie keer achter elkaar naar
bed brengen en natuurlijk
ook drie keer troosten als er
gehuild wordt. Het lijkt wel
alsof wanneer er een begint
de anderen uit solidariteit
mee gaan doen".
Maar ook vader Gerard (35)
van de Kooy heeft inmiddels
al wat komische verwikkelin
gen achter de rug door de
komst van de drieling. „Een
wandelwagen konden we al
leen maar voor een tweeling
kopen. Dus heb ik er zelf een
derde plaats aan moeten vast-
lassen", vertelt hij met nau
welijks verholen schik.
Financieel had de komst van
de drie-in-een natuurlijk ook
de nodige gevolgen. „Om te
beginnen hebben we drie bo
xen nodig om iedere jongen
zijn eigen plekje te gunnen.
Want als ze met z'n drieën
zijn kom je ogen tekort. En
bovendien heeft Itob nogal
eens de neiging te willen do
mineren".
Inmiddels is de verjaardag-
spost in Huize Van der Kooy
ruim binnengestroomd. „De
belangstelling is weer net zo
groot als kort na de geboor
te", herinnert Joke van der
Kooy zich trots. „Toen leek
het wel of heel Alkemade de
jongens wilde zien. Vandaag
lijkt het daar wel weer een
beetje op".
Mark, Rob en Jeroen vinden
het allemaal uitstekend. De
slingers, de taart met drie
keer één kaarsje en... niet te
vergeten de cadeautjes, die
een stevige aanslag hebben
gepleegd op de beurzen van
de respectievelijke gulle
gevers. Want eerlijk is eerlijk,
en driemaal is scheepsrecht,
zeker in huize Van der Kooy.
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar
soms ook volslagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een lyormkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres:
Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670.
Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdag van
10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag gesloten.
Blacky, een keeshondje van ongeveer vijf
jaar oud, heeft achteraf gezien, een nogal
trieste geschiedenis achter de rug. Het begon
drie jaar geleden toen Blacky als zwerfdiertje
naar het asiel werd gebracht. Hij was toen
pas twee jaar oud en het bleek destijds dui
delijk dat Blacky nooit lang eenzelfde baas
gehad kon hebben. Hij voldeed exact aan alle
miserabele condities waaraan een zwerver
maar kan voldoen. Mager, vies, en het leven
zat. Beheerder Will Tiele was op het tijdstip
waarop Blacky arriveerde nog niet bij het
Nieuw Leids Dierenasiel in Dienst.
Blacky kreeg het voor elkaar. Hij kreeg een
bazin uit duizenden, zoals later zou blijken.
Maar niet alles was rozengeur en maneschijn
in het verdere leven van hond en bazin.
Blacky begon namelijk met zijn gezondheid te
sukkelen. Blacky kreeg op (zéér) geregelde tij
den last van diarree en overgeven. Aanvanke
lijk accepteerde Blacky's bazin dit als een on
gemak waar ze nu eenmaal mee leven moest
en besteedde er verder weinig of geen aan
dacht aan. Blacky bleef voor haar de liefste
hond en ze had dit er graag voor over. Maar
Blacky blééf op gezette tijden zijn onaangena
me gewoonten voortzetten. En zoals zo vaak
gebeurt, blijkt de aanhouder te winnen. Ten
slotte liet Blacky's bazin haar hond onderzoe
ken en de diagnose was ronduit vernietigend.
Blacky zou aan een nierziekte lijden en ook
nog heel slechte longen te hebben. Volgens de
dierenarts voldoende reden om het dier te la
ten afmaken. Blacky werd daarop naar het
asiel teruggebracht voor het verlossende spui
tje. Na driejaar.
Een wel heel gelukkige samen?.oop van om-
standigheden redde Blacky van dit lot. De
dierenarts die op dat moment dienst deed in
het asiel, kon op de bewuste dag niet komen.
Op die manier kreeg Blacky enig uitstel van
executie. Alsof hij begreep waar het om ging,
herstelde hij opvallend snel van zijn vermeen
de nierziekte en ook zijn kortademigheid ver
dween. Beheerder Will Tiele zag dit alles met
verbazing aan en besloot een en ander nog
eens aan te zien. De dierenarts die de daarop
volgende week weer wel kwam kon alleen
constateren dat Blacky in principe gezond
was en geen spoor van nierziekte vertoonde.
Het geheim van deze raadselachtige genezing
is niet zo moeilijk te ontsluieren. Toen Blacky
pas een korte tijd bij zijn nieuwe bazin was
en zijn bekende verschijnselen begon te verto
nen, gaf zijn bazin hem op aanraden van een
dierenarts een nierdieet. De werkelijke oor
zaak van Blacky's „ziekte" was alleen wat
nervositeit. Als je dan drie jaar lang op een
nierdieet wordt gezet, dan wórd je echt wel
ziek. Na twee weken verblijf in het asiel kon
Will Tiele de bazin van Blacky dan ook opbe
llen met de mededeling dat de voor haar
doodgewaande hond weer naar huis terug kon
keren.
Het telefoontje van Will Tiele bleef onbeant
woord. De vrouw liet niets meer van zich ho
ren. We kunnen dus gevoeglijk overgaan tot
een beschrijving van Blacky's uiterlijk om zo
doende te zorgen voor een nieuwe baas voor
deze hond. Blacky heeft een gitzwarte vacht,
halflang, zoals dat bij keeshonden gebruikelijk
is. Daarbij mogen we de prachtige krulstaart
niet vergeten want dat vormt een essentieel
deel van Blacky's uiterlijk. Hij is 45 cm. groot
en dat is een voortreffelijke maat voor ieder
Met keeshondje Blacky zal zich overal thuisvoelen.
soort huis. Of het nu een flat is of een boer
derij, Blacky voelt zich er gegarandeerd thuis.
Ten overvloede kan vermeld worden dat
Blacky zich bijzonder wel thuis voelt in de
auto. erg vriendelijk omspringt met kinderen
en bovendien nog waaks is ook. Voldoende
positieve eigenschappen die een zonnige toe
komst voor Blacky voorspellen.
sg niet zo zonnig is de toekomst voor Hek
tor, de herder van vorige week. Niet éénmaal
mocht de telefoon overgaan voor deze „ont
snappingskunstenaar". Toch hoopt Hektor zijn
grote voorbeeld, Houdini, te overtreffen met
zijn allerlaatste, definitieve ontsnapping. Maar
daar is natuurlijk wel iemand uit het publiek
voor nodig. BART SPIJKER
Johan Admiraal en
Noordwijkse
gevelstenen, dat is
bijna hetzelfde.
Admiraal is musicus
en speelt ook z'n liedje
mee in de
gemeentelijke
commissie voor
culturele zaken. Maar
steeds komen die
gevelstenen weer
bovendrijven. Antieke
stenen, die z'n hart
gestolen hebben. Johan
Admiraal moet en zal
die antieke gevelstenen
die Noordwijk rijk is
(„en dat zijn er niet zo
erg veel") op een rijtje
zetten. Burgemeester
Bonnike staat
helemaal achter de
intenties van zijn
plaatsgenoot, en hij
zorgde er zelf voor,
dat Openbare Werken
van Noordwijk de
opdracht kreeg dat
alle Noordwijkse
antiquiteiten weer
boven water komen.
Behoud Noordwijk,
ook in z'n oude
gevelstenen, lijkt mij
het opzwepend devies.
„Het dorp kent weinig van
dergelijke pronkstukken als
gevelstenen", meent Johan
Admiraal, „het bekendste is
wellicht het „Weespoortje"
bij het gemeentehuis. Die
van het Interkruisgebouw,
het Wilhelminahof je van
Van Vreewijk zijn van meer
recente datum". Waar het
echter Admiraal om ging
was de gedenksteen die
rond 1611 werd aangebracht
in het front van de
schoolwoning van meester
Benjamin Claesz. Van der
Burgh in de „Buurt", de
tegenwoordige Hoofdstraat.
„Het ornament was destijds
gemaakt van zandsteen,
waarin de figuur van een
springende haas als
zinnebeeld van de
„grafelijke wildernis"
zoals men in die tijd het
duingebied aanduidde en
verder was de steen
voorzien van het opschrift
„Bedenk den Armen".
„Het schooltje staat er nog",
aldus Admiraal, die zich,
volgens een zegsman, veel
moeite heeft getroost om
een oude gravure te
bemachtigen, waarop de
meesterswoning uit de 17e
eeuw stond afgebeeld,
ongeveer op de plaats waar
nu de sigaren- en
tijdschriftenzaak van
Barnhoorn is gevestigd. De
gedenksteen was in de loop
der jaren tachtig in de
vorige eeuw aan lager wal
geraakt en pas in 1922 werd
de steen in ere hersteld en
kreeg een plaats in de
buitenmuur van de dr. J. Th.
de Visserschool. Het was
een steen die niet aller
liefde kon wegdragen, want
het ding werd al vóór de
laatste wereldoorlog
weggemetseld achter een
muur, hetgeen bleek toen
tegen de vijftiger jaren aan
de Abraham van
Royenstraat een gymlokaal
werd gebouwd. Die toestand
staat nu op de nominatie te
worden gesloopt en daarom
vond Johan Admiraal het
wenselijk, z'n mede
commissieleden op één en
ander attent te maken. Nou,
daar heb je zo'n
onvergankelijke steen, mét
overigens een oorkonde in
een loden buis. Op die
oorkonde zou volgens
Admiraal de strofe
voorkomen waarin het
bestuur „Wind en stormen
verduurde", „want er was
bij de stichting van de
school nogal wat heibel
geweest
Nee, het waren geen
Chinezen die deze week in
zondagse pakken voor een
kleine invasie zorgden in de
Noordwijk Binnense
Zeestraat. In de razendsnelle
toenadering tussen het
voormalige Hemelse Rijk en
het Europese Westen,
namelijk ook de bijna
broederlijke banden die de
onderdanen van Peking
gelegd hebben met
uitgekookte Nederlandse
instanties, in dat bilaterale
verkeer (bij zoiets moet ik
altijd aan de heer Luns
denken) dan kun je Chinezen
op de meest onverwachte
momenten tegen het wat vale
lijf lopen. Maar het waren
dus geen Chinezen. Het
waren commercieel voelende
Japanners, Chinezen hebben
trouwens sinds de Grote
Roerganger Mao geen
zondagse pakken meer, maar
zo'n oude fout kan hersteld
worden en daar is men dan
ook druk me bezig, dacht ik.
Maar goed, het waren Japanners,
een stuk of zeventien schatte ik, die
in het consumptieve paleisje van
grootgrutter Jan van den Broek
Dingros Móltimarkt geheten
neerstreken om nader kennis te
maken met de Hollandse kaas. De
heren kwamen in het gezelschap van
enkele lieden van het Nederlands
Zuivelbureau, dat al helemaal niet
vies is van kaas. Japanners met
zuivel-interessen. Het was een klein
peloton van supermarkt-ondernemers
die op zichzelf wel kaas hadden
gegeten van Nederlandse
zuivelprodukten, maar die produkten
moeten in Japan ook nog aan de
man worden gebracht. En daar is
het om begonnen. Want kaas uit het
vuistje is in Japan een geheel
onbekende rite. Er is praktisch geen
enkele Japanse huisvrouw die
vrijdags een kilo Goudse of
komijnenkaas komt halen.
Smeltkaas, ja, dat kennen de
Japanners wel. Van de zijde der
Japanners die Europese kazen vaak
te sterk vinden smaken. Uiteraard,
uiteraard, want gesmolten kaas is
zachter. Dat dank je de boeren
Kaas: „eerste ruiken, dan proeven", meenden de Japanners.
Koekoek. Toch zal die Hollandse
kaas (aan de Franse gaan we maar
even voorbij) aan de Japanse man
gebracht moeten worden. Die
Japanse bezoekers, die er een hele
wereldreis voor over hadden, zijn
daar ook vast van overtuigd. Ze
waren er ook als smaakmakers,
promotors van een produkt dat
gisteren bij Van den Broek, die nog
veel meer aan z'n hoofd heeft dan
slechts z'n Noordwijkse vestiging,
verwelkomde de Aziaten in
uitgekookt Engels en schonk hen, bij
wijze van waardering voor hun
belangstellende komst ieder een door
Delfts Blauw aangetaste kruik die
een jonge Nederlandse nationale
drank bevatte.
De Japanse bezoekers bleven
glimlachen, proeven en fotograferen.
Van den Broek was trots: zijn
multimarkt was door het
Zuivelbureau uitgekozen, „omdat
onze wijze van presentatie en
verzorging als voorbeeld kan
dienen". Kaas boven baas. De
Japanse heertjes bleven glimlachen.
Vriendelijke gladgeschoren
mannetjes, die na het proeven de
kaasprikkertjes in hun broekzak
staken omdat ze er na de hap geen
raad mee wisten. Ze waren bereid
om te leren. Zoals een Japanse
zuivelvoorman zei: „Ach, we
importeren al veel Nederlandse kaas,
maar we kunnen nu pas zien hoe
een Nederlandse consument z'n eigen
kaas koopt en hoe die z'n kaas
beoordeelt".
De Japannsers kregen ook een
stukje warme rookworst aangebodea
Er waren er die net en blokje kaas
achter de kiezen hadden en derhalve
noodgedwongen moesten bedanken
voor de worst. Erg jammer, want het
leek de Hema wel.. De
„smaakmaker" van de Noordwijkse
Kerkstraat, Van den Broek, gaf
college. „Vind je het gek, dat die
Japanners geen echte kaas kennen?
Nou, dat is helemaal niet zo gek. Wij
eten toch ook geen gebraden slang
of zoiets? Chinese boontjes, ja, dat
wel. Maar die Japanse onbekendheid
met onze kazen moet afgelopen zijn.
Ik heb er even aan gedacht ze saké
aan te bieden, maar bij nader inzien
hebben we het maar op Bols
gehouden". De Japanners zijn nadien
charmant huns weegs gegaan. En het
Nederlands Zuivelbureau maar
turven...
EPAX
moet
vooral
i aan
vrede,
schten
►rmen.
tuatie
an be-
ouden
n dan
Groot-,
'oeren
amdat
thode-
n. Zij
Shell
aan
ncties
actie-
nderd
halen
van
adesiè
agen.
t van
•gade-
heeft
:ering
ereikt
ver-
cedu-
aan
n. Er
reling
n. In
is er
ritiek
de en
In de
r een
at de
e lig-
mini-
