Hervormde synode bijna unaniem in afwijzing van kernwapens De Count weet van geen ophouden OP DE HEEF' WI SCHAAK! Allemaal beste jongens wereld Rijk, Eelke, Peter en Jan ook nog Lijkwade Turijn niet verder onderzocht KORTE METTEN KUNST LEIDSE COURANT DONDERDAG 8 MAART 1979 PAGINA BBL-Cup van start iiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiitiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiii ld bedrag van tweehonderd gulden gereserveerd. Overigens zal de Bowling Bond Leiden zaterdag ook op een ander „front" actief zijn. Bij de opening van de nieuwe bowlingbanen van Hans Men ken (bij de Vijf Meihal) zullen enige Leidse topbowlers om ongeveer kwart voor vier een drie kwartier durende demon stratie verzorgen. Tot zes uur zal voorts aan belangstellen-, den instructie worden gege- LEIDEN De Bowling Bond Leiden gaat zaterdag op de banen van Holiday Inn van start met de strijd om de BBL-Cup. Een uniek toernooi op afvalbasis dat uiteindelijk op zaterdag 24 maart (de tweede speeldag) de beker houder van de Leidse Bow- lingbond moet gaan opleve- De wedstrijden worden op beide zaterdag van 08.00-17.00 uur gehouden, de finales ne men op 24 maart om onge veer drie uur een aanvang. Voor de winnaar (winnares) is aan het eind van de rit, be halve de door reclameburo Joop Visser beschikbaar ge stelde BBL-Cup, ook een ge- kunst en kunstenaars In Volksmuziektheater De Dansende Beer, Westduinweg 230 Scheveningen, treedt zon dagavond 11 maart Iona op, een groep van vier musici uit Engeland en Schotland die elk multi-instrumentalisten zijnn zodat zij hun prachtige ballades op legio manieren kunnen begeleiden. In het voorprogramma is er een solo-optreden van de neder- landse folk-zanger Jan Duin- Galerie Nouvelles Images, Westeinde 22 Den Haag, expo seert van 11 maart t/m 4 april nieuwe aquarellen en te keningen van Constant en sie raden met leisteen van Chris Steenbergen. Van 11 t/m 31 maart is de tentoonstelling 'Some color photographs' te zien, samengesteld door de Leo Castelli Gallery in New York, waar hij vorig jaar te bezichtigen was. De presenta tie hier kwam tot stand in sa menwerking met de ameri- kaanse ambassade. Eelke de Jong, Rijk de Gooyer en Peter van Straaten vormen een merkwaardig drietal, dat een aantal maanden in een weekblad een pagina vulde, met merkwaardige brieven, aan eikaars adres geschreven. „Beste Jongens" heette die rubriek en Uitgeverij Loeb en Van der Velden (voorheen de zaak van Peter Loeb) heeft het nu allemaal als boekje gebracht. Een aantal zwakheden is verbeterd: er zijn brieven gewijzigd, weggelaten, vervangen door andere. Drie mensen van totaal verschillend karakter, met een geheel verschillend soort van bezigheden. Door een gril van het lot woonden zij een tijdje tegelijk in Giethoorn. Rijk de Gooyer, acteur en vertrouwd met de incrowd van Amsterdam (waar hij een erg scherpe blik op ontwikkeld heeft); Eelke de Jong, de introverte, wat schrikachtige man, die als schaapherder op de Buurlo Hei rondtrekt met zijn kudde en op een gammele boerderij zweeft tussen het gevoel volmaakt gelukkig en tegelijk door iedereen om hem heen ingepakt te zijn; Peter van Straaten, de zachte goedmoedige, maar vaak zo scherpe en bittere tekenaar, die met een ironische tot sarcastische kijk de droefgeestigheid te lijf gaat. Drie dwaze vrienden, bekwaam met de pen, vol mogelijkheden van op hol slaande fantasie. En in „Beste Jongens" slaat die verbeelding keer op keer de lezer om de oren. Neem de bijdragen van Rijk de Gooyer, die zich niet schaamt om tot in het absurde allerlei mensen met naam en toenaam te noemen, zoals dat in de sensatie- of boulevardpers vandaag de dag in Nederland zo volop gebeurt. Vaak besluit hij een brief met een onzinnige roddel; „P.S. Imca Marina heeft laatst een liedje opgedragen aan Hiltermann. Ik'vind dat wel verdacht". Zijn spot kent soms geen grenzen. De passage over een nieuwe Nederlandse speelfilm geeft die absurditeit aan: „Beste Eelke, Geweldig nieuws! Komende zomer sla ik weer aan het filmen. De voorlopige werktitel is Vincent van Gogh en zo zal de film naar alle waarschijnlijkheid wel blijven heten, want de man is niet uit de rolprent weg te slaan. Z'n vlegeljaren worden gespeeld door Jos Brink, z'n Parijse periode door Pia Beok, en z'n laatste jaren neem ik voor m'n rekening. Alleen wil de regisseur, Paul Verhoeven, dat ik m'n oor echt afsnij, maar dat verdom ik. Je weet dat ik veel voor een filmrol over heb, maar zover ga ik niet". Op deze toon grasduint Rijk de Gooyer wat af. Eelke ziet het leven heel anders. Luister maar: „Beste Jongens. Ik denk dat er, behalve een affaire met een getrouwde vrouw, niets bestaat dat je zo van het leven vervreemdt, als één dag op de hei met een kudde schapen. Een affaire met een getrouwde vrouw heb ik maar één keer in mijn leven gehad en dat is nu meer dan twintig jaar geleden, maar ik ben nu weer tien dagen achter elkaar, zonder een enkele onderbreking, de hei op geweest, en ik verzeker je, dat heeft z'n uitwerking niet gemist". Peter van Straaten wordt gekweld door eigen tegenstrijdigheden. Op pagina 81 schrijft hij Eelke nog het volgende: „Ideaal lijkt me dat, I later idealiseert Peter van Straaten die dat je dit voortreffelijk met je huidige beroep toestanden helemaal niet meer: „En jij had als schaapsherder kunt combineren". Eelke zo'n aardigheid in schapen hoeden. Nu zal dan iets met padvinders gaan doen. Maar komen ze je elke avond alle vijfhonderd de Jan Cremer als verslaggever-ooggetuige bij de Canadese Mounties Slechts één stem tegen was er in de hervormde synode na een lan ge dag vergaderen en een rij van meer dan twintig sprekers ten slotte bij het voorstel om verder te gaan met de schets voor een nieuw synodaal geschrift over de kernwapens. Zoals gisteren ge meld werd daarmede de conclu sie van de schets eigenlijk onder schreven, dat niet alleen het ge bruik van kernwapens, maar ook het bezit ervan ongeoorloofd is. Overigens ging het in feite slechts om de procedure, die rond de schets zou worden gevolgd. De synode heeft als geheel nog geen standpunt bepaald. Besloten werd, dat de schets met het materiaal, dat de discussie van dinsdag heeft opgeleverd, door de hervormde Raad voor de Zaken van Overheid en Samenleving, samen met het breed moderamen en de Sectie „Kerk en Krijgsmacht" zal worden verwerkt tot een stuk voor de plaatselijke gemeenten. Die kunnen dan reageren. Rekening hou dend met die reacties kan de synode dan omstreeks maart 1980 een tekst vaststel len. „Niemand ontkomt aan de beklemming, die het kemwapenvraagstuk oproept", zei dr. G. K. Koch, voorzitter van de Raad voor Overleg en Samenleving, toen hij de ontwerpschets inleidde. Hij wees erop, dat in de raad eenstemmigheid bestond over strekking en urgentie van de schets, die een vervolg is op het herderlijk schrijven van de synode in 1962, dat zich duidelijk uitsprak tegen het gebruik van de wapens. De schets gaat, als gezegd, een stap ver der en zegt ook een duidelijk „neen" te gen het dreigen met kernwapens en dus tegen het bezit ervan. „Zeventien jaar na het rapport van 1962 moeten we, als we beseffen hoe de ter mijn van Gods geduld in feite - is mis bruikt, óf een stap verder zetten óf be schaamd zwijgen", aldus dr. Koch. Hij wees de synode erop, dat de bewapening swedloop ongehinderd en zelfs versterkt doorgaat, ondanks de politieke ontspan ning van de laatste tien jaar. De ontwik keling van natuurwetenschap, techniek en industrie wordt ervaren als een stoom wals. Maar deze problemen, aldus dr. Koch, lijken te verbleken bij vergelijking met het vraagstuk van de wapenproduk- tie. Hier lijken produktie en afzet onbe perkt. De produktie is zelf een oncontro leerbaar probleem geworden op basis van een onbeperkte behoefte. Onbeperkt, om dat de behoeften van het afschrikkingse- venwicht de behoefte van de angst zijn. Een lange rij van synodeleden pleitte bij na zonder uitzondering voor een radicaal „neen" tegen de kernbewapening. Vele sprekers wezen erop, dat de kerk bereid moet zijn de gevolgen van deze uitspraak te aanvaarden. De synode had veel waar dering voor de schets. Gepleit werd echter voor een betere theologische basis en voor een pastoraler toonzetting. Aartsbisschop Anastasio Alberto Battestrero van Turijn heeft een verder wetenschappelijk-technisch onderzoek van de „Turijnse Lijkwade" verboden. Twee Amerikaanse instituten hebben aangeboden, te proberen met de zgn. „C-14-methode" de leeftijd te bepalen van de als grafdoek van Jezus Christus vereerde doek. Volgens de aartsbisschop is *e de „C-14-methode", waarmee onnauwkeurig en daarom het doen en laten van kool- zinloosaldus Battestrero. stof in een object wordt on- nog een jaar of tien derzocht, nog niet ver ge- met een dergelijk onderzoek noeg ontwikkeld. „De leef- wachten. Volgens de Amen- tijd van een voorwerp kan kaanse wetenschappers^ kan met die methode slechts op met de „C-14-methode op tweehonderd jaar precies vijftig jaar precies gedateerd worden, bepaald. worden. De pauselijke commissie voor de massamedia heeft zondag 27 mei uitgeroepen tot „Wereldcommunicatie- dag" voor het jaar 1979. Het is de bedoeling, dat op deze dertiende wereldcommunica- tiedag in de parochies aan dacht wordt geschonken aan het thema „De massamedia voor de bescherming van de kinderjaren in de schoot van het gezin en de samen leving". De commissie heeft dit thema gekozen, omdat 1979 het „jaar van het kind" is. De hervormde synode heeft haar goedkeuring gegeven aan de instelling van een cursus „theologische vor ming gemeenteleden". Daar- mee wordt tegemoet geko men aan de steeds toene mende behoefte aan theolo gische vorming bij al diege nen in de hervormde kerk, die bij het kerkewerk als ambtsdragers of vrijwilligers betrokken zijn en daarvoor beter geschoold willen zijn. De cursus, die ook in Den Haag zal worden gegeven, begint in september en om vat onder meer de vakken kerkgeschiedenis, kerk in de twintigste eeuw, systemati sche theologie, theologie van de twintigste eeuw, prakti sche theologie en ethiek. De aartsbisschop van Pam plona in Spanje is via een verzoekschrift met tweedui zend handtekeningen ge vraagd in het openbaar de priester te berispen, die in januari weigerde het oliesel toe te dienen aan een dode lijk gewonde politieman. Deze raakte gewond, toen in zijn handen een bom ont plofte, die door de Baski- sche verzetsbeweging ETA op een plein was geplaatst. Volgens het Madrileense dagblad „El Pais" vroeg een collega van de gewonde po litieman de juist passerende priester de gevraagde gees telijke bijstand te verlenen. De priester zou hebben ge zegd daar geen zin in te hebben. Het volkenkundig museum van Oslo heeft zeven joodse grafstenen uit de tweede en derde eeuw voor Christus naar Israël gestuurd. De ste nen met hebreeuwse, arame se en griekse inscripties werden honderd jaar gele den door baron Ustinov in Israël gekocht en naar Noor wegen overgebracht, waar zij zestig jaar geleden door het museum in Oslo werden gekocht. Paus Johannes Paulus II zal voortaan elke eerste zater dagavond van de maand het rozenhoedje in het latijn voorbidden voor de Vati caanse radio. Hij heeft dat afgelopen zaterdag voor het eerst gedaan. De 49-jarige priester Andrew Wolfgang Brook, directeur van het „Loemko Catecheti cal Training Centre" in Qu- eenstown is door de paus benoemd tot bisschop van Umtata in Zuid-Afrika. De nieuwe zwarte bisschop spreekt vloeiend Sesotho, de taal van de meerderheid van de katholieken in zijn bis dom, alsmede Zoeloe, Engels en Afrikaans. Eerste encycliek van paus gereed Paus Johannes Paulus II h<*ft in grote lijnen zijn eerste encycliek gereed. Dit deelde een woordvoerder van het Vaticaan mee. Het pauselijk document han delt over de bevrijding van de mens door het evangelie, over de menselijke waardig heid en over de rechten van de mens. De publikatie van de encycliek wordt niet voor 10 maart verwacht. Ook wordt in dit verband de da tum van 22 maart genoemd. Paus zou in oktober naar Spanje gaan Paus Johannes Paulus II zal in oktober van dit jaar een bezoek aan Spanje brengen, ter gelegenheid van het in ternationale Maria-congres dat dan in Saragossa wordt gehouden. Dit heeft het in Barcelona verschijnende blad „Le Van- guardia" gisteren gemeld. Volgens deze Catalaanse krant, die zich beriep op be trouwbare kringen, achten Spaanse geestelijke kringen het zeker dat de paus het congres zal bijwonen. Het bestuur van Saragossa zou al, mede met het oog op de komst van de paus, contact met het leger hebben opge nomen om speciale kampen in te richten voor de opvang van de te verwachten stroom gelovigen. strot uit. En geen tijd meer voor een andere hobby, bovendien te oud om nog om te schakelen. Stom! Stom! Stom!" Alle nutteloosheid bijeen. Een echt leesboek, vol grollen en grappen, met een merkwaardige reeks van botsingen tussen humeuren en onverenigbare karakters. Jan Cremer bij de Mounties In deze brieven duikt herhaaldelijk de naam van Jan Cremer op. van wie bij uitgeverij Loeb en Van der Velden een nieuw boek verscheen. Reden om het hier even te signaleren. Het is de heldendroom ten top: Jan Cremer tussen de Mounties. de beroemde Canadese troepen. Hij mag daar in een trainingskamp zijn en is daar zo trots als een aap over. Zijn boek is niet meer dan een verslag van die trots. Vol heroiek, hun prestaties, de omstandigheden waarin zij werken Verder in het geheel niets. Wel een heldenfoto op de omslag. Als Cremer zich al een held voelt als hij bij een rijtje mannen in uniform op de foto mag, moet die prent in zijn familie-album. Hij had ons het verhaal mogen besparen. JAN VERSTAPPEN i Eelke de Jong, Rijk de Gooyer, Peter van Straaten: „Beste Jongens", uitgeverij Loeb I Van der Velden. Prijs 19,50. Jan Cremer: „Het zwijgende Corps", reportage. Uitgeverij Loeb Van der Velden. Prijs 19,50 New Orleans Hij heeft al zo'n 40 jaar een eigen „big band", reist daarmee de hele we reld af en is van vroeg tot laat in beweging. In een vraaggesprek zei hij dezer dagen: „Dit is mijn leven en ik ga ermee door totdat ik oud ben. Zo lang ik geld in mijn zak heb voor de tram naar huis blijf ik aan de slag op de een of andere manier. Ik vind 't gewel dig anders deed ik het niet. Spreker is pianist, jazzman, dirigent en com ponist Count Basie, thans 74 jaar oud. De meeste mensen van zijn leeftijd zouden het al lang kalm-aan zijn gaan doen en bij voorkeur in een gerieflijke stoel tv kijken of een boek lezen. Maar niet de Count: hij reist rond met zijn 17 man sterke orkest en is constant zö in de weer dat een man van half zijn leeftijd vaak zou zeggen: dat gaat me te hard. Een typisch voorbeeld van zijn bedrijvigheid: in één week optreden in Los Angeles, Rock Hill (South Ca rolina), Decatur (Alabama), weer in New Orle ans, dan naar Atlanta, vervolgens naar Skokie (Illinois) en tenslotte naar Galveston (Texas), elke keer voor één avondconcert. „Wij werken zeven of acht weken achter el kaar en nemen dan twee of drie weken vrij, dat mag je niet gek noemen", aldus de Count die eigenlijk woont, maar hij is er niet veel, op de Bahama's. Op een korte periode in het begin van de ja ren '50 na heeft Basie altijd een groot eigen orkest gehad. Hij begon ermee in 1938, in Kansas City. Het is het „oudste" jazzorkest ter wereld zo langzamerhand. „Net een groot gezin", aldus Basie, „er komt wat bij, er valt wat af maar in wezen blijft het stel bij el kaar. Zo is 't altijd geweest". De „Basie Band" heeft met het verloop van de tijd zich aan alle stijlen aangepast maar de vermaarde swing heeft er altijd ingezeten, en het lichte en aantrekkelijke „tinkelwerk" van de man aan de piano: Basie. Hij noemt zichzelf 's werelds meest economi sche pianist", die met een of twee vingers meer kan „doen" of „zeggen" dan een ander met tien. In New Orleans kreeg hij eens een officiële onderscheiding van de gemeente en een televi sieman vroeg Basie een solo te spelen van 30 seconden. „Kan ik niet", was het antwoord. „Zo lang speel ik nooit". „Tien dan maar?" „Okay, al is dat ook al 'n hele ruk". Basie, kort, dik en gezellig, verspilt ook geen tijd als hij met zijn orkest gaat spelen. Hij knikt, tikt een accoordje en dat is al regel ge noeg om het orkest op gang te krijgen als een goed-geoliede perfect lopende machine. Basie is optimistisch over de jazz, over kleine groepen zowel als grote orkesten. „De jazz is nooit dood geweest. Soms leek het er wel even op maar dat was schijn. Jazz heeft op de een of andere manier en vorm altijd be staan. De jonge mensen zijn er weer volop in geïnteresseerd en da's fijn. Ze weten wat ze willen en kunnen doen en er zitten uitsteken de muzikanten onder. En wat mij persoonlijk goed doet: ze gaan weer van de blues hou den".

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 4