Status Quo streeit naar de oersimpele en agressieve roek KLASSIEK PLATEN Concert-agenda Wagners 9Liebesmahl der Apostel9 zonder romantische bezieling McGuinn, Clark Hillman Nadat in 1973 een mis lukte poging was onderno men de Amerikaanse Byrds eer bij elkaar te brengen.' er kwam wel een uitste kende elpee uit, maar de reünie leverde verder niets op proberen Roger McGuinn, Gene Clark en Chris Hillman het zes jaar later als trio. Hun eerste el pee .^fcGuinn, Clark Hillman" laat horen dat de muziek is aangepast aan de wensen van het Amerikaan se platenkopend publiek en dat betekent dat de Byrds- sound voor het grootste deel verdwenen is. De eer lijke acoustische klanken hebben hulp gekregen van violen en blazers. De plaat heeft daardoor zijn avon tuurlijkheid een beetje ver loren. Een groot deel van de country-rock-achtige nummers zijn wat té per fect geworden. Na het be luisteren van kant een valt de tweede plaatkant een beetje tegen. De elpee be gint namelijk met het nu al klassieke werkje „Long long time" van Chris Hillman. Het is een nummer met verfijnd acoustisch gitaar spel, mooie zangharmonieën en juist gebruik van synthe- r. De daarop volgende ballad .JLittle mama" van Gene Clark, met tromgerof fel tijdens het refrein, piano en blazers en het door Ro ger McGuinn geschreven „Don't you write her off" met lekkere samenzang en mooi arrangement zor gen er voor dat wat er ver der op de plaat staat wel van heel hoge kwaliteit moet zijn om die eerste drie nummers te kunnen over treffen. Helaas is dat niet het geval, hoewel de band op hoog niveau musiceert. De arrangementen worden wat heftiger luister bijvoorbeeld naar „Feeling higher" de samenzang blijft, er is hier en daar een mooie gitaarso lo maar het lijkt alsof de pit eruit is. De muziek doet hier en daar denken aan de inmiddels ontbonden Ma nassas. Misschien komt dit door de hulp van Joe Lala; percussie en Paul Harris; keyboards, die net als Hill man afkomstig zijn uit die groep. Op de voorkant van de hoes staat een geschre- tekst waarin onder meer wordt gezegd, dat de plaat nieuwe Amerikaanse muziek bevat die een brug vormt tussen de jaren vijf tig en tachtig. Allemaal wat overdreven. Het is kwalita tief een goede plaat, maar niet meer dan dat. (Capitol/ EMI). Scorpions De zevende el pee van de Duitse hardrock formatie Scorpions is een hele verademing. De band heeft zich gelukkig niet la ten verleiden tot het spelen van het vertrouwde 12 ma ten schema dat bij de mees te hardrock formaties zo'n grote rol speelt. Fantasievol le solo's, uitstekende zang en een hechte ritmesectie overheersen op de plaat. Hun nieuwe elpee „Lovedri- ve" is de beste Iangspeler, die de groep tot nu toe heeft afgeleverd. De plaat is kwalitatief te vergelijken met het uitstekende live-al bum van de Engelse forma tie UFO „Strangers in de night". Naast het opwinden de hardrock geweld weet de groep met mooie ballads, tempowisselingen en h'ard- rock-reggae genoeg afwis seling te brengen om el pee heel interessant te ma ken om naar te luisteren. Gitarist Ulrich Roth heeft de groep inmiddels verlaten en is vervangen door Mat thias Jabs. Ook ex-UFO's Michael Schenker, de broer van leider Rudolf doet op de plaat mee. Hij laat in een drietal nummers horen wat voor gitaarvirtuoos hij is. De mooiste ballad van „Lovedrive" is „Holiday" het enige echte rustige nummer van de plaat, met acoustisch gitaarspel. In het titelnummer „Lovedrive" zingt Klaus Me ine met lan ge hoge uithalen terwijl hij ondersteund door mooie gi taarsolo's gevoelig overkomt in de rustige rock-ballad „Always Somewhere". De nieuwe single van de groep is het hardrock-reggae nummer „Is there anybody there". „Lovedrive" is een klassieke plaat, die in geen enkele platencollectie mag ontbreken.(Harvest/EMI). Eddie Money De tweede elpee „Life for the taking" van de door zijn neus zin gende Amerikaanse zanger Eddie Money is een typisch Amerikaans product. Com mercieel aantrekkelijke mu ziek, alle tien de nummers zouden singles kunnen zijn, fraai afgewerkte orkest-ar rangementen en swingende achtergrondkoortjes. Verre weg het mooiste nummer van de plaat is de ballad „Call on me" waarin Eddie uitstekend zingt. Mooie gi taarsolo's ondersteund door een interessant gearran geerd orkest zorgen hier voor wat opwinding. De rest van de plaat is minder interessant „Gimmi some water", met indrukwekkend gitaarspel van David Lind- ley, zou bijvoorbeeld zo van Steve Miller kunnen zijn terwijl „Love the way you love me" een Boz Scaggs- achtig nummer is. Eddie Money laat op de plaat ho ren, niet alleen rock roll te willen brengen. Zo is er het funky-achtige Nobodymet veel blazers en „Maureen"dat sterk aan de jaren zestig doet denken door het gebruik van mondharmonica, handgeklap en invullende zang van Eddie. (CBS). Zaterdag 3 maart De Engelse new wave groep Buzz- cocks treedt op in de Eksit te Rotterdam. Maandag 5 maart Roxy Music komt voor twee concer ten naar Nederland. Het eerste optreden is in Carré te Amsterdam. In het voorprogramma speelt de Engelse new wave groep Wire. Het concert is uitverkocht. Dinsdag 6 maart Het tweede uitverkochte concert van Roxy Music met in het voorprogramma Wire in het Ne derlands Congresgebouw in Den Haag. Stephan Grappelli geeft een concert in de Caroussel zaal van het Nederlands Congresgebouw in Den Haag. Vrijdag 9 maart De Amerikaanse formatie Cheap Trick geeft een éénmalig concert in Paradiso te Amster dam. Woensdag 14 maart De Amerikaanse formatie Earth Wind Fire komt naar Nederland voor een optreden in de Ahoyhal in Rotterdam. Het concert is reeds uitver kocht. Vrijdag 16 maart X-Ray Spex geeft een concert in het Amsterdamse Paradiso. Maandag 19 jnaart De Amerikaanse zanger Lou Rawls treedt op in de Doelen te Rotterdam. Dinsdag 20 maart Tweede concert van Lou Rawls in de Doelen te Rotterdam Maandag 26 maart De Nina Hagen Band komt voor een concert naar Carré in Amsterdam. Maandag 2 april De Amerikaanse bands Journey en Pat Travers zijn in Nederland voor een optreden in het Nederlands Congresgebouw te Den Haag. Aanvang 20.15 Vrijdag 6 april De Engelse new wave band Magazine treedt op in Paradiso te Amsterdam. Zaterdag 7 april Japan geeft een concert in Paradiso te Amsterdam. Dinsdag 10 april Multi-instrumentalist Mike Oldfield geeft een concert in het Nederlands Congresgebouw in Den Haag. John Denver is te zien en te horen in het Ahoy' Sportpa leis te Rotterdam. Donderdag 19 april De Engelse Manfred Mann treedt op in het Nederlands Congresgebouw te Den Haag. In het voorprogramma speelt Judas Priest. Zondag 29 april De Engelse zangeres Kate Bush geeft een éénmalig concert in Carre te Amsterdam. Wat kan Pierre Boulez heb ben bewogen zich in te zet ten voor de vergeten gele genheidscompositie van de 30-jarige Richard Wagner? Dat moet iedereen zich wel afvragen die luistert naar ,een onlangs door CBS uit gebrachte plaat (no. 76721) waarop de Franse avant- gardist „Das Liebesmahl der Apostel" dirigeert. Het stuk is zeker belangwek kend, vooral in het per spectief van Wagners latere werken, maar het kan moeilijk worden aange merkt als een verwaarloosd meesterstuk, en als het nu nog wil aanspreken, dan al leen in een vertolking met meer romantische bezieling dan waarvan die op de plaat blijk geeft. Het gaat hier niet, zoals de hoes suggereert, om, een ge- De formule van betonrock is eenvoudig te omschrij ven. Het zijn eindeloze so lo's, simpele songteksten en woest drumgeweld die vooral met een groot aan tal decibels uit de speakers moeten komen. Laat de ma kers van deze muziek over bet podium rennen als een stel jonge honden. Zet op het totaal een kleurrijke lichtshow en je hebt de act van Status Quo, die leidt tot hysterisch taferelen met publiek dat klapt, stampt, brult en zingt. De populariteit van de Brit se hardrock formatie Status Quo grenst aan het onge looflijke. Dit bhjkt iedere keer weer als de zalen waar wordt opgetreden binnen de kortste keren zijn uitver kocht en de elpees over de toonbank vliegen. Status Quo bestaat bijna ze ventien jaar in constant de zelfde bezetting. Dat is een unicum, want wisselingen en ruzies zijn voor velen een vast onderdeel in het popwereldje. De foren zeventig zijn de vette jaren van de groep geworden. „Roll over lay down", „Down down", „Rocking all over the world", Again and agam" en „Accident prone" zijn een handje vol hits van deze Engelse formatie, die wordt gevormd door Fran cis Rossi; gitaar en zang, Richard Parfitt; gitaar en zang, John Coghlan; drums, Allan Lancaster; bas en zang en eigenlijk ook toet senman Andy Bown, die het vijfde wiel aan de zo succesvolle zegekar is. Het is niet eenvoudig om met Status Quo een inter view te regelen. Het ligt niet zo zeer aan de Quo als wel aan het kordon van managers, die helemaal geen medewerking verlenen. Uiteindelijk mag er, zij het 20 minuten, met basgitarist Allan Lancaster gepraat worden. Hij blijkt een vriendehjke, zachtaardige jongen te zijn. Hij vertelt: „We komen alle vier uit het arbeidersmilieu en groeiden op met de mu ziek van Little Richard en Buddy Holly. Onze muziek is door die musici in hoge mate beïnvloed. Maar dat niet alleen. De geest van de rock werkt ook psychisch op je in. Het is een onder- Status Quo zoals ze onlangs te zien was in Neder land. deel van je geworden en wanneer wij iets voelen, moet dat er uit. Op wat voor manier dan ook. Het gaat er bij ons niet in de eerste plaats om of een nummer perfect wordt ge speeld, maar om de sfeer die daardoor ontstaat. Daar om hebben we naast acht studio-elpees ook een live* Iangspeler uitgebracht. In de studio mis je je publiek. Als je een nummer ge speeld heb, ga je er aan zit ten schaven tot het perfect is. Live gaat het er vooral om het publiek te Rockmuziek betekent voor Allan Lancaster een wild, ruig en snel leven. „Ik ben er toch wel erg blij mee. Het is een deel van mijn karakter geworden. Bij alles wat ik doe, zie je de in vloed van de rock terug". „De rock, die we spelen moet zo simpel mogelijk ge houden worden. Je moet begrijpen dat simpelheid het doel is waarnaar wij streven.' Het is echter ver schrikkelijk moeilijk om de verschillende dingen zo sim pel mogelijk te maken. Maar zeg nou zelf, het le ven is toch een simpele zaak. Je moet het niet altijd zo ingewikkeld proberen te maken. Voor complicaties koopt je niets". Dat veel mensen de muziek van Status Quo aggresief en storend vinden, doet Al lan niets. Hij zegt: „Ik heb er geen enkel probleem mee. Kijk maar eens naar een voetbalwedstrijd, die sport is ook agressie op wekkend, zowel voor de spelers als voor het publiek. Die agressie moet er uit Ik denk dat velen daarom ook gaan sporten. Status Quo is te vergelijken met een voet balteam, maar bij agressie denken wij niet aan geweld. Natuurlijk valt er tijdens een concert van ons wel eens een klap, maar dat is niet bepalend". De Quo-manager komt tus sen beiden. De twintig mi nuten zijn om. Allan vindt echter dat hij nog niet alles heeft verteld wat hij kwijt wilde. „Ik vind, dat de groep goed moet overkomen in de Nederlandse pers. Dat zijn we alleen al aan onze fans verschuldigd. Boven dien hebben we in de afge lopen jaren heel wat te danken aan de Nederlandse platenkopers. Hij pakt een van de ongeveer 20 aanwe zige gitaren en begint die te stemmen. De twee optredens van Quo eerder deze maand in Ne derland zijn de laatste van een uitgebreide toernee door Duitsland, Frankrijk en Nederland. Als de groep thuis komt maken ze onge veer twee maanden pas op de plaats. Ze gaan onder meèr luisteren naar de nummers van de nieuwe lp, die trouwens al is opgeno men in de Hilversumse Wis seloordstudio. Allan ver klaart, dat deze plaat een stuk beter is dan de vorige „If you can't stand the heat". „De groep heeft eigenlijk nu pas een overzicht gekre gen van waar ze mee bezig is. De basis van onze mu ziek is nu gelegd. Daar gaan we mee verder. Het is gelukkig allemaal niet meer zo klinisch. De muziek is nu meer de pure rockkant opgegaan Allan Lancaster ontkent met klem, dat Status Quo op de top van haar succes staat „Die hebben we be slist nog niet bereikt. We kunnen stukken beter. We hebben succes in een groot deel van de wereld, Austra- lië, Europa, noem maar op, maar we gaan ons nu wat meer op Amerika richten. Begin volgend jaar gaan we daar aan de slag". De succesformule is volgens Allan Lancaster veel spelen. „Als je goed bent, heb je succes. Het is voornamelijk een kwestie van bekend heid. Maar we willen niet persé voor geld spelen. We doen allereerst wat wij leuk vinden, daar geloven we in. Daarom maken we ook niet alles op. Het geld dat wij verdienen investeren we, bijvoorbeeld in onze stage-act. In die 17 jaar dat we nu spelen is er voor Status Quo nooit veel aan promotie gedaan. We heb ben maar gespeeld en zie, hier is het resultaat We streven naar perfectie, maar dat lukt je nooit. Dan is het geluid niet goed en de vol gende keer gaat er weer een belangrijk onderdeel van de lichtshow verloren. Er gebeurt altijd wel wat Daarom kan iets nooit hele maal perfect zijn, maar dat geeft eigenlijk niet. Wij zijn een echte sfeer groep. En dat is voor ons het belangrijkste". ANTON CRAMER wone koorkantate. Met zijn eigen ondertitel „een bijbels tafereel" heeft Wagner waarschijnlijk willen aan duiden dat dit concertstuk een dramatische inslag heeft en dat er theatrale ef- fekten mee werden beoogd, ook al behoeven die alleen hoorbaar te zijn. De pre mière, in 1843 door de com ponist zelf voorbereid en geleid, liet geen ruimte voor twijfel aan de bedoelde uit werking. Ter gelegenheid van een festival van Saksi sche mannenkoren was in de Dresdener Frauenkirche een plankier opgericht voor drie koren van samen 1200 mannen, die bijna het hele middenschip in beslag na men. Onzichtbaar, onder het plankier, zat een orkest van 100 musici, voor die tijd een flinke bezetting. De hoge koepel van de kerk had een gaanderij die de mogelijkheid bood, ook on zichtbaar, een extra man nenkoor van veertig zangers op te stellen. Dit engelen koor moest de hemelse troost overbrengen aan de verdrukte aanhangers van het jonge Christendom, die heimelijk in Jeruzalem wa ren bijeengekomen om met de apostelen een \ijfde koor van twaalf bassen - de gekruisigde Heiland te herdenken. In het eerste deel wordt uit sluitend a capella gezongen, vier tot tienstemmig, met soms nogal hachelijke mo dulaties. De ene koorgroep, vervuld van zorg en vrees wordt moed ingesproken door een andere koorgroep, vervuld van meer vertrou wen, terwijl een derde groep de dialoog aanhoort en dan maant de herden kingsplechtigheid te begin nen. De apostelen brengen de onheilsboodschap dat de vervolgingen zullen worden voortgezet en dat de Chris tenen met de doodstraf worden bedreigd. In hoog ste nood wordt de Almach tige gesmeekt om hulp, waarna als een openbaring de stemmen uit de koepel klinken: Seid getrost, Ich bin euch nah!". Nauwelijks zijn de stemmen uit de he mel verklonken of in de diepte zet het orkest in dat aanzwelt tot een elementai re kracht, die het koor op aarde doet vragen: „Welch Brausen erfullt die Luft?" Koor en orkest geven sa men het antwoord door de uitstorting van de Heihge Geest te vieren die voert naar aller gelofte de wereld te zullen intrekken en de volken de leer van Christus te gaan verkondigen. De muziek bij dit door Wagner vrij geparafraseerde „bijbelse tafereel" herinnert soms aan „Tannhëuser", wat niet behoeft te verba zen omdat de componist met deze opera intensief be zig was toen hij tussendoor in een paar weken „Das Liebesmahl" schreef. Op merkelijker is dat er in de muziek ook elementen voor komen die zijn te beschou wen als pre-echo's van /Lo hengrin" en „Parsifal" waarvan toen nog niets op papier stond. Het zullen waarschijnlijk deze elemen ten zijn gewees* die Boulez in het werk hebben gefasci neerd maar als hij die wil de laten spreken, had hij het werk minder koel en af- standehjk moeten benade ren. Hij laat het Westmin ster Choir en het New York Philharmonic Orchestra hel der maar al te gereserveerd musiceren, al te gelijkmatig ook voor een werk dat ge kenmerkt wordt door ro mantisch en theatraal pa thos. De opnametechnici hebben ook geen enkele po ging gedaan de beschreven effecten over te brengen. Tenslotte is het de tekortko ming dat de hoes wel drie verschillende toelichtingen in drie verschillende talen bevat maar dat de complete tekst ontbreekt, wat des te erger is omdat het koor de Duitse tekst met Engels ac cent zingt. Als u de plaat toch koopt, moet u het doen om wille van de kennismaking met het werk én om de toegift: een fijne, sfeerrijke vertol king van de „Siegfried-Idy- 11" waar zelfs de meest ver stokte anti-Wagneriaan voor door de knieën gaat De componist en zijn twee de vrouw Cosima woonden op het idylksche landgoed Tribschen aan het Zwitserse Vierwoudstedenmeer. Daar werd in 1870 hun zoon Siegfried geboren. Om zijn vreugde daarover te uiten componeerde Wagner in het geheim een dichterlijke me ditatie waarin hij thema's uit zijn muziekdrama „Sieg fried" combineerde met een eenvoudig slaapliedje. Het werkje voor fluit, hobo, twee klarinetten, fagot, twee hoorns, trompet en strijkers ademt een tere, kamermuzi- kale sfeer en onderscheidt zich in vorm en melos van alles wat Wagner verder schreef. Het werd voor en door een vriendenkring op eerste kerstdag, de verjaar dag van Cosima op de trap pen van de villa uitgevoerd. Als Wagner niet altijd in geldnood had verkeerd en daarom van de uitgever Schott geen voorschot had gekregen voor een aantal zuiver instrumentale compo sities die hij nooit maakte, zouden wij de „Siegfried Idyll" misschien nooit of pas veek later hebben leren kennen. Het stuk was zui ver privé voor Cosima be doeld. Door het voorschot van Schott moest Wagner het cadeau wel aan de op enbaarheid prijsgeven. Ge lukkigmaar. J. KAS AND ER Portret van Wagner uit de tijd waarin hij „Das Liebesmahl" componeerde Supertramp 'sBreakfast in America" De Engelse groep Supertramp is klaar met de nieuwe elpee „Breakfast in America". Be gin maart moet het Amerikaanse ontbijt op gediend worden. De Iangspeler, die in Los Angeles werd opgenomen bevat 10 door de band geschreven nummers. De nieuwe single is het titelnummer van de plaat en zal tege lijkertijd met de elpee verschijnen. Om de Iangspeler onder de aandacht van het pu bliek te brengen, gaat de band binnenkort op tournee. Data zijn echter nog niet bekend gemaakt Kate Bush eenmalig concert De Engelse zangeres Kate Bush heeft de laatste maanden niet stil gezeten. Ze heeft hard gewerkt aan haar Europese tournee, die nu eindelijk in maart in Engeland van start gaat. Dat ze niet eerder met de serie concerten begonnen is, komt door de slechte kritieken, die Kate kreeg, toen ze haar show in Engeland uitprobeerde. Haar band had het materiaal nog niet genoeg onder de knie om er een perfecte uitvoering van te kunnen geven. Dat probleem lijkt nu opgelost. Het éénmalige Nederlandse optreden op 29 april vindt plaats in Carré te Amsterdam. Kate wordt begeleid door haar zesmans-formatie bestaande uit Del Palmer, Brian Bath, Paddy Bush, Alan Murphy, Ben Barson en Preston Hayman. Vorige week vloog ze naar Blondie: in mei nieuwe elpee. Zwitserland om daar mee te werken aan een tv-show, die gepresenteerd wordt door Abba. Het programma zal rond Pasen over de hele wereld worden uitgezonden. Naast Kate tre den ook Boney M., Leo Sayer en Roxy Mu sic op. Record voor Blondie De nieuwe single „Heart of glass" van de Amerikaanse groep Blondie heeft een nieuw record gevestigd bij hun platenmaatschappij Chrysalis. De plaat was vijf dagen na ver schijnen al zilver. Er waren perserijen in Europa en Amerika nodig om aan de vraag te kunnen voldoen. De speciale 12 inch sing le, waarvan 50.000 exemplaren geperst wa ren, was binnen de kortste keren uitver kocht. De schijf is de snelst verkochte single in de geschiedenis van Chrysalis. Blondie is met „Heart of glass" nu eindelijk ook in Amerika doorgebroken. De geplande verhui zing naar Engeland, omdat de Amerikanen toch niets in de groep zagen, is hierdoor voorlopig uitgesteld. De nieuwe Blondie-elpee, die geproduceerd werd door Mike Chapman heet Eat to the beat" en komt in mei uit EMI heeft er een aantal labels bij De Amerikaanse platenmaatschappij Infinity, een sub-label van MCA heeft een contract getekend met EMI. De maatschappij, met geld van MCA door Ron Alexinburg in de zomer van 1978 opgericht, heeft onder ande ren Orleans en Doby Grey onder contract. EMI heeft nu ook zijn eigen disco-label Side walk genaamd. De maatschappij zal alleen gebruikt worden voor commerciële disco-pro ducten. In New York tekende EMI een lang durig contract met Tammi Records, die ge specialiseerd is in Amerikaanse disco en r&b. Linda McCartney helpt Hot Rods Linda McCartney neemt op de nieuwe elpee „Thriller" van de Engelse pubrock band Ed die the Hot Rods voor een groot deel de achtergrondvocalen voor haar rekening. Op de elpee, die in maart op het Island label verschijnt, krijgt de groep ook hulp van Dr Feelgood's Lee Brilleaux en Squeeze's Jools Holland. Paul McCartney's supersessie Bijna zes maanden geleden vond er tijdens de opnamen van de nieuwe Wings-elpee in de Londense Abbey Road studio's een super- sessie plaats. Meegewerkt werd door John Bonham, Kenny Jones, Steve Holly, Ronnie Lane, John Paul Jones, Bruce Thomas, Tony Ashton, Gary Brooker, Howie Casey, Tony Dorsey, Thadieus Richard, Steve Howard, Morris Pert, Speedy Acquaye, Tony Carr, Ray Cooper, Pete Townshend, Dave Gilmour, Hank Marvin, Laurence Juber, Denny Lame en Linda en Paul McCartney. Het is de be doeling dat de sessie op de nieuwe Iangspe ler komt, die in mei of juni wordt uitge bracht. Tijdens het gebeuren werd er ook gefilmd De zes uur film was eigenhjk voor eigen gebruik, maar McCartney was zo te- vrede over de opnamen, dat deze nu waar schijnlijk wordt gebruikt om de nieuwe elpee onder de aandacht van het publiek te bren gen. De kans is dus groot dat hij binnenkort op de Nederlandse televisie te zien is. Er wordt momenteel de laatste hand aan gelegd.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 25