Status Quo streeit
naar de oersimpele
en agressieve roek
KLASSIEK
PLATEN
Concert-agenda
Wagners 9Liebesmahl der Apostel9
zonder romantische bezieling
McGuinn, Clark Hillman
Nadat in 1973 een mis
lukte poging was onderno
men de Amerikaanse Byrds
eer bij elkaar te brengen.'
er kwam wel een uitste
kende elpee uit, maar de
reünie leverde verder niets
op proberen Roger
McGuinn, Gene Clark en
Chris Hillman het zes jaar
later als trio. Hun eerste el
pee .^fcGuinn, Clark
Hillman" laat horen dat de
muziek is aangepast aan de
wensen van het Amerikaan
se platenkopend publiek en
dat betekent dat de Byrds-
sound voor het grootste
deel verdwenen is. De eer
lijke acoustische klanken
hebben hulp gekregen van
violen en blazers. De plaat
heeft daardoor zijn avon
tuurlijkheid een beetje ver
loren. Een groot deel van
de country-rock-achtige
nummers zijn wat té per
fect geworden. Na het be
luisteren van kant een valt
de tweede plaatkant een
beetje tegen. De elpee be
gint namelijk met het nu al
klassieke werkje „Long long
time" van Chris Hillman.
Het is een nummer met
verfijnd acoustisch gitaar
spel, mooie zangharmonieën
en juist gebruik van synthe-
r. De daarop volgende
ballad .JLittle mama" van
Gene Clark, met tromgerof
fel tijdens het refrein, piano
en blazers en het door Ro
ger McGuinn geschreven
„Don't you write her off"
met lekkere samenzang en
mooi arrangement zor
gen er voor dat wat er ver
der op de plaat staat wel
van heel hoge kwaliteit
moet zijn om die eerste drie
nummers te kunnen over
treffen. Helaas is dat niet
het geval, hoewel de band op
hoog niveau musiceert. De
arrangementen worden wat
heftiger luister bijvoorbeeld
naar „Feeling higher" de
samenzang blijft, er is hier
en daar een mooie gitaarso
lo maar het lijkt alsof de
pit eruit is. De muziek doet
hier en daar denken aan de
inmiddels ontbonden Ma
nassas. Misschien komt dit
door de hulp van Joe Lala;
percussie en Paul Harris;
keyboards, die net als Hill
man afkomstig zijn uit die
groep. Op de voorkant van
de hoes staat een geschre-
tekst waarin onder
meer wordt gezegd, dat de
plaat nieuwe Amerikaanse
muziek bevat die een brug
vormt tussen de jaren vijf
tig en tachtig. Allemaal wat
overdreven. Het is kwalita
tief een goede plaat, maar
niet meer dan dat. (Capitol/
EMI).
Scorpions De zevende el
pee van de Duitse hardrock
formatie Scorpions is een
hele verademing. De band
heeft zich gelukkig niet la
ten verleiden tot het spelen
van het vertrouwde 12 ma
ten schema dat bij de mees
te hardrock formaties zo'n
grote rol speelt. Fantasievol
le solo's, uitstekende zang
en een hechte ritmesectie
overheersen op de plaat.
Hun nieuwe elpee „Lovedri-
ve" is de beste Iangspeler,
die de groep tot nu toe
heeft afgeleverd. De plaat is
kwalitatief te vergelijken
met het uitstekende live-al
bum van de Engelse forma
tie UFO „Strangers in de
night". Naast het opwinden
de hardrock geweld weet de
groep met mooie ballads,
tempowisselingen en h'ard-
rock-reggae genoeg afwis
seling te brengen om el
pee heel interessant te ma
ken om naar te luisteren.
Gitarist Ulrich Roth heeft
de groep inmiddels verlaten
en is vervangen door Mat
thias Jabs. Ook ex-UFO's
Michael Schenker, de broer
van leider Rudolf doet op
de plaat mee. Hij laat in
een drietal nummers horen
wat voor gitaarvirtuoos hij
is. De mooiste ballad van
„Lovedrive" is „Holiday"
het enige echte rustige
nummer van de plaat, met
acoustisch gitaarspel. In het
titelnummer „Lovedrive"
zingt Klaus Me ine met lan
ge hoge uithalen terwijl hij
ondersteund door mooie gi
taarsolo's gevoelig overkomt
in de rustige rock-ballad
„Always Somewhere". De
nieuwe single van de groep
is het hardrock-reggae
nummer „Is there anybody
there". „Lovedrive" is een
klassieke plaat, die in geen
enkele platencollectie mag
ontbreken.(Harvest/EMI).
Eddie Money De tweede
elpee „Life for the taking"
van de door zijn neus zin
gende Amerikaanse zanger
Eddie Money is een typisch
Amerikaans product. Com
mercieel aantrekkelijke mu
ziek, alle tien de nummers
zouden singles kunnen zijn,
fraai afgewerkte orkest-ar
rangementen en swingende
achtergrondkoortjes. Verre
weg het mooiste nummer
van de plaat is de ballad
„Call on me" waarin Eddie
uitstekend zingt. Mooie gi
taarsolo's ondersteund door
een interessant gearran
geerd orkest zorgen hier
voor wat opwinding. De
rest van de plaat is minder
interessant „Gimmi some
water", met indrukwekkend
gitaarspel van David Lind-
ley, zou bijvoorbeeld zo van
Steve Miller kunnen zijn
terwijl „Love the way you
love me" een Boz Scaggs-
achtig nummer is. Eddie
Money laat op de plaat ho
ren, niet alleen rock roll
te willen brengen. Zo is er het
funky-achtige Nobodymet
veel blazers en „Maureen"dat
sterk aan de jaren zestig doet
denken door het gebruik van
mondharmonica, handgeklap
en invullende zang van Eddie.
(CBS).
Zaterdag 3 maart De Engelse new wave groep Buzz-
cocks treedt op in de Eksit te Rotterdam.
Maandag 5 maart Roxy Music komt voor twee concer
ten naar Nederland. Het eerste optreden is in Carré te
Amsterdam. In het voorprogramma speelt de Engelse
new wave groep Wire. Het concert is uitverkocht.
Dinsdag 6 maart Het tweede uitverkochte concert van
Roxy Music met in het voorprogramma Wire in het Ne
derlands Congresgebouw in Den Haag.
Stephan Grappelli geeft een concert in de Caroussel zaal
van het Nederlands Congresgebouw in Den Haag.
Vrijdag 9 maart De Amerikaanse formatie Cheap
Trick geeft een éénmalig concert in Paradiso te Amster
dam.
Woensdag 14 maart De Amerikaanse formatie Earth
Wind Fire komt naar Nederland voor een optreden in
de Ahoyhal in Rotterdam. Het concert is reeds uitver
kocht.
Vrijdag 16 maart X-Ray Spex geeft een concert in het
Amsterdamse Paradiso.
Maandag 19 jnaart De Amerikaanse zanger Lou Rawls
treedt op in de Doelen te Rotterdam.
Dinsdag 20 maart Tweede concert van Lou Rawls in
de Doelen te Rotterdam
Maandag 26 maart De Nina Hagen Band komt voor
een concert naar Carré in Amsterdam.
Maandag 2 april De Amerikaanse bands Journey en
Pat Travers zijn in Nederland voor een optreden in het
Nederlands Congresgebouw te Den Haag. Aanvang 20.15
Vrijdag 6 april De Engelse new wave band Magazine
treedt op in Paradiso te Amsterdam.
Zaterdag 7 april Japan geeft een concert in Paradiso
te Amsterdam.
Dinsdag 10 april Multi-instrumentalist Mike Oldfield
geeft een concert in het Nederlands Congresgebouw in
Den Haag.
John Denver is te zien en te horen in het Ahoy' Sportpa
leis te Rotterdam.
Donderdag 19 april De Engelse Manfred Mann treedt
op in het Nederlands Congresgebouw te Den Haag. In
het voorprogramma speelt Judas Priest.
Zondag 29 april De Engelse zangeres Kate Bush geeft
een éénmalig concert in Carre te Amsterdam.
Wat kan Pierre Boulez heb
ben bewogen zich in te zet
ten voor de vergeten gele
genheidscompositie van de
30-jarige Richard Wagner?
Dat moet iedereen zich wel
afvragen die luistert naar
,een onlangs door CBS uit
gebrachte plaat (no. 76721)
waarop de Franse avant-
gardist „Das Liebesmahl
der Apostel" dirigeert. Het
stuk is zeker belangwek
kend, vooral in het per
spectief van Wagners latere
werken, maar het kan
moeilijk worden aange
merkt als een verwaarloosd
meesterstuk, en als het nu
nog wil aanspreken, dan al
leen in een vertolking met
meer romantische bezieling
dan waarvan die op de
plaat blijk geeft.
Het gaat hier niet, zoals de
hoes suggereert, om, een ge-
De formule van betonrock
is eenvoudig te omschrij
ven. Het zijn eindeloze so
lo's, simpele songteksten en
woest drumgeweld die
vooral met een groot aan
tal decibels uit de speakers
moeten komen. Laat de ma
kers van deze muziek over
bet podium rennen als een
stel jonge honden. Zet op
het totaal een kleurrijke
lichtshow en je hebt de act
van Status Quo, die leidt
tot hysterisch taferelen met
publiek dat klapt, stampt,
brult en zingt.
De populariteit van de Brit
se hardrock formatie Status
Quo grenst aan het onge
looflijke. Dit bhjkt iedere
keer weer als de zalen waar
wordt opgetreden binnen de
kortste keren zijn uitver
kocht en de elpees over de
toonbank vliegen.
Status Quo bestaat bijna ze
ventien jaar in constant de
zelfde bezetting. Dat is een
unicum, want wisselingen
en ruzies zijn voor velen
een vast onderdeel in het
popwereldje.
De foren zeventig zijn de
vette jaren van de groep
geworden. „Roll over lay
down", „Down down",
„Rocking all over the
world", Again and
agam" en „Accident prone"
zijn een handje vol hits van
deze Engelse formatie, die
wordt gevormd door Fran
cis Rossi; gitaar en zang,
Richard Parfitt; gitaar en
zang, John Coghlan; drums,
Allan Lancaster; bas en
zang en eigenlijk ook toet
senman Andy Bown, die
het vijfde wiel aan de zo
succesvolle zegekar is.
Het is niet eenvoudig om
met Status Quo een inter
view te regelen. Het ligt
niet zo zeer aan de Quo als
wel aan het kordon van
managers, die helemaal
geen medewerking verlenen.
Uiteindelijk mag er, zij het
20 minuten, met basgitarist
Allan Lancaster gepraat
worden. Hij blijkt een
vriendehjke, zachtaardige
jongen te zijn.
Hij vertelt: „We komen alle
vier uit het arbeidersmilieu
en groeiden op met de mu
ziek van Little Richard en
Buddy Holly. Onze muziek
is door die musici in hoge
mate beïnvloed. Maar dat
niet alleen. De geest van de
rock werkt ook psychisch
op je in. Het is een onder-
Status Quo zoals ze onlangs te zien was in Neder
land.
deel van je geworden en
wanneer wij iets voelen,
moet dat er uit. Op wat
voor manier dan ook. Het
gaat er bij ons niet in de
eerste plaats om of een
nummer perfect wordt ge
speeld, maar om de sfeer
die daardoor ontstaat. Daar
om hebben we naast acht
studio-elpees ook een live*
Iangspeler uitgebracht. In
de studio mis je je publiek.
Als je een nummer ge
speeld heb, ga je er aan zit
ten schaven tot het perfect
is. Live gaat het er vooral
om het publiek te
Rockmuziek betekent voor
Allan Lancaster een wild,
ruig en snel leven. „Ik ben
er toch wel erg blij mee.
Het is een deel van mijn
karakter geworden. Bij alles
wat ik doe, zie je de in
vloed van de rock terug".
„De rock, die we spelen
moet zo simpel mogelijk ge
houden worden. Je moet
begrijpen dat simpelheid
het doel is waarnaar wij
streven.' Het is echter ver
schrikkelijk moeilijk om de
verschillende dingen zo sim
pel mogelijk te maken.
Maar zeg nou zelf, het le
ven is toch een simpele
zaak. Je moet het niet altijd
zo ingewikkeld proberen te
maken. Voor complicaties
koopt je niets".
Dat veel mensen de muziek
van Status Quo aggresief
en storend vinden, doet Al
lan niets. Hij zegt: „Ik heb
er geen enkel probleem
mee. Kijk maar eens naar
een voetbalwedstrijd, die
sport is ook agressie op
wekkend, zowel voor de
spelers als voor het publiek.
Die agressie moet er uit Ik
denk dat velen daarom ook
gaan sporten. Status Quo is
te vergelijken met een voet
balteam, maar bij agressie
denken wij niet aan geweld.
Natuurlijk valt er tijdens
een concert van ons wel
eens een klap, maar dat is
niet bepalend".
De Quo-manager komt tus
sen beiden. De twintig mi
nuten zijn om. Allan vindt
echter dat hij nog niet alles
heeft verteld wat hij kwijt
wilde. „Ik vind, dat de
groep goed moet overkomen
in de Nederlandse pers. Dat
zijn we alleen al aan onze
fans verschuldigd. Boven
dien hebben we in de afge
lopen jaren heel wat te
danken aan de Nederlandse
platenkopers. Hij pakt een
van de ongeveer 20 aanwe
zige gitaren en begint die te
stemmen.
De twee optredens van Quo
eerder deze maand in Ne
derland zijn de laatste van
een uitgebreide toernee
door Duitsland, Frankrijk
en Nederland. Als de groep
thuis komt maken ze onge
veer twee maanden pas op
de plaats. Ze gaan onder
meèr luisteren naar de
nummers van de nieuwe lp,
die trouwens al is opgeno
men in de Hilversumse Wis
seloordstudio. Allan ver
klaart, dat deze plaat een
stuk beter is dan de vorige
„If you can't stand the
heat".
„De groep heeft eigenlijk
nu pas een overzicht gekre
gen van waar ze mee bezig
is. De basis van onze mu
ziek is nu gelegd. Daar
gaan we mee verder. Het is
gelukkig allemaal niet meer
zo klinisch. De muziek is
nu meer de pure rockkant
opgegaan
Allan Lancaster ontkent
met klem, dat Status Quo
op de top van haar succes
staat „Die hebben we be
slist nog niet bereikt. We
kunnen stukken beter. We
hebben succes in een groot
deel van de wereld, Austra-
lië, Europa, noem maar op,
maar we gaan ons nu wat
meer op Amerika richten.
Begin volgend jaar gaan we
daar aan de slag".
De succesformule is volgens
Allan Lancaster veel spelen.
„Als je goed bent, heb je
succes. Het is voornamelijk
een kwestie van bekend
heid. Maar we willen niet
persé voor geld spelen. We
doen allereerst wat wij leuk
vinden, daar geloven we in.
Daarom maken we ook niet
alles op. Het geld dat wij
verdienen investeren we,
bijvoorbeeld in onze
stage-act. In die 17 jaar dat
we nu spelen is er voor
Status Quo nooit veel aan
promotie gedaan. We heb
ben maar gespeeld en zie,
hier is het resultaat We
streven naar perfectie, maar
dat lukt je nooit. Dan is het
geluid niet goed en de vol
gende keer gaat er weer
een belangrijk onderdeel
van de lichtshow verloren.
Er gebeurt altijd wel wat
Daarom kan iets nooit hele
maal perfect zijn, maar dat
geeft eigenlijk niet. Wij zijn
een echte sfeer groep. En dat
is voor ons het belangrijkste".
ANTON CRAMER
wone koorkantate. Met zijn
eigen ondertitel „een bijbels
tafereel" heeft Wagner
waarschijnlijk willen aan
duiden dat dit concertstuk
een dramatische inslag
heeft en dat er theatrale ef-
fekten mee werden beoogd,
ook al behoeven die alleen
hoorbaar te zijn. De pre
mière, in 1843 door de com
ponist zelf voorbereid en
geleid, liet geen ruimte voor
twijfel aan de bedoelde uit
werking. Ter gelegenheid
van een festival van Saksi
sche mannenkoren was in
de Dresdener Frauenkirche
een plankier opgericht voor
drie koren van samen 1200
mannen, die bijna het hele
middenschip in beslag na
men. Onzichtbaar, onder
het plankier, zat een orkest
van 100 musici, voor die
tijd een flinke bezetting. De
hoge koepel van de kerk
had een gaanderij die de
mogelijkheid bood, ook on
zichtbaar, een extra man
nenkoor van veertig zangers
op te stellen. Dit engelen
koor moest de hemelse
troost overbrengen aan de
verdrukte aanhangers van
het jonge Christendom, die
heimelijk in Jeruzalem wa
ren bijeengekomen om met
de apostelen een \ijfde
koor van twaalf bassen -
de gekruisigde Heiland te
herdenken.
In het eerste deel wordt uit
sluitend a capella gezongen,
vier tot tienstemmig, met
soms nogal hachelijke mo
dulaties. De ene koorgroep,
vervuld van zorg en vrees
wordt moed ingesproken
door een andere koorgroep,
vervuld van meer vertrou
wen, terwijl een derde
groep de dialoog aanhoort
en dan maant de herden
kingsplechtigheid te begin
nen. De apostelen brengen
de onheilsboodschap dat de
vervolgingen zullen worden
voortgezet en dat de Chris
tenen met de doodstraf
worden bedreigd. In hoog
ste nood wordt de Almach
tige gesmeekt om hulp,
waarna als een openbaring
de stemmen uit de koepel
klinken: Seid getrost, Ich
bin euch nah!". Nauwelijks
zijn de stemmen uit de he
mel verklonken of in de
diepte zet het orkest in dat
aanzwelt tot een elementai
re kracht, die het koor op
aarde doet vragen: „Welch
Brausen erfullt die Luft?"
Koor en orkest geven sa
men het antwoord door de
uitstorting van de Heihge
Geest te vieren die voert
naar aller gelofte de wereld
te zullen intrekken en de
volken de leer van Christus
te gaan verkondigen.
De muziek bij dit door
Wagner vrij geparafraseerde
„bijbelse tafereel" herinnert
soms aan „Tannhëuser",
wat niet behoeft te verba
zen omdat de componist
met deze opera intensief be
zig was toen hij tussendoor
in een paar weken „Das
Liebesmahl" schreef. Op
merkelijker is dat er in de
muziek ook elementen voor
komen die zijn te beschou
wen als pre-echo's van /Lo
hengrin" en „Parsifal"
waarvan toen nog niets op
papier stond. Het zullen
waarschijnlijk deze elemen
ten zijn gewees* die Boulez
in het werk hebben gefasci
neerd maar als hij die wil
de laten spreken, had hij
het werk minder koel en af-
standehjk moeten benade
ren. Hij laat het Westmin
ster Choir en het New York
Philharmonic Orchestra hel
der maar al te gereserveerd
musiceren, al te gelijkmatig
ook voor een werk dat ge
kenmerkt wordt door ro
mantisch en theatraal pa
thos. De opnametechnici
hebben ook geen enkele po
ging gedaan de beschreven
effecten over te brengen.
Tenslotte is het de tekortko
ming dat de hoes wel drie
verschillende toelichtingen
in drie verschillende talen
bevat maar dat de complete
tekst ontbreekt, wat des te
erger is omdat het koor de
Duitse tekst met Engels ac
cent zingt.
Als u de plaat toch koopt,
moet u het doen om wille
van de kennismaking met
het werk én om de toegift:
een fijne, sfeerrijke vertol
king van de „Siegfried-Idy-
11" waar zelfs de meest ver
stokte anti-Wagneriaan voor
door de knieën gaat
De componist en zijn twee
de vrouw Cosima woonden
op het idylksche landgoed
Tribschen aan het Zwitserse
Vierwoudstedenmeer. Daar
werd in 1870 hun zoon
Siegfried geboren. Om zijn
vreugde daarover te uiten
componeerde Wagner in het
geheim een dichterlijke me
ditatie waarin hij thema's
uit zijn muziekdrama „Sieg
fried" combineerde met een
eenvoudig slaapliedje. Het
werkje voor fluit, hobo,
twee klarinetten, fagot, twee
hoorns, trompet en strijkers
ademt een tere, kamermuzi-
kale sfeer en onderscheidt
zich in vorm en melos van
alles wat Wagner verder
schreef. Het werd voor en
door een vriendenkring op
eerste kerstdag, de verjaar
dag van Cosima op de trap
pen van de villa uitgevoerd.
Als Wagner niet altijd in
geldnood had verkeerd en
daarom van de uitgever
Schott geen voorschot had
gekregen voor een aantal
zuiver instrumentale compo
sities die hij nooit maakte,
zouden wij de „Siegfried
Idyll" misschien nooit of
pas veek later hebben leren
kennen. Het stuk was zui
ver privé voor Cosima be
doeld. Door het voorschot
van Schott moest Wagner
het cadeau wel aan de op
enbaarheid prijsgeven. Ge
lukkigmaar.
J. KAS AND ER
Portret van Wagner uit de tijd waarin hij „Das
Liebesmahl" componeerde
Supertramp 'sBreakfast
in America"
De Engelse groep Supertramp is klaar met
de nieuwe elpee „Breakfast in America". Be
gin maart moet het Amerikaanse ontbijt op
gediend worden. De Iangspeler, die in Los
Angeles werd opgenomen bevat 10 door de
band geschreven nummers. De nieuwe single
is het titelnummer van de plaat en zal tege
lijkertijd met de elpee verschijnen. Om de
Iangspeler onder de aandacht van het pu
bliek te brengen, gaat de band binnenkort
op tournee. Data zijn echter nog niet bekend
gemaakt
Kate Bush eenmalig concert
De Engelse zangeres Kate Bush heeft de
laatste maanden niet stil gezeten. Ze heeft
hard gewerkt aan haar Europese tournee,
die nu eindelijk in maart in Engeland van
start gaat. Dat ze niet eerder met de serie
concerten begonnen is, komt door de slechte
kritieken, die Kate kreeg, toen ze haar show
in Engeland uitprobeerde. Haar band had
het materiaal nog niet genoeg onder de knie
om er een perfecte uitvoering van te kunnen
geven. Dat probleem lijkt nu opgelost. Het
éénmalige Nederlandse optreden op 29 april
vindt plaats in Carré te Amsterdam. Kate
wordt begeleid door haar zesmans-formatie
bestaande uit Del Palmer, Brian Bath,
Paddy Bush, Alan Murphy, Ben Barson en
Preston Hayman. Vorige week vloog ze naar
Blondie: in mei nieuwe elpee.
Zwitserland om daar mee te werken aan een
tv-show, die gepresenteerd wordt door Abba.
Het programma zal rond Pasen over de hele
wereld worden uitgezonden. Naast Kate tre
den ook Boney M., Leo Sayer en Roxy Mu
sic op.
Record voor Blondie
De nieuwe single „Heart of glass" van de
Amerikaanse groep Blondie heeft een nieuw
record gevestigd bij hun platenmaatschappij
Chrysalis. De plaat was vijf dagen na ver
schijnen al zilver. Er waren perserijen in
Europa en Amerika nodig om aan de vraag
te kunnen voldoen. De speciale 12 inch sing
le, waarvan 50.000 exemplaren geperst wa
ren, was binnen de kortste keren uitver
kocht. De schijf is de snelst verkochte single
in de geschiedenis van Chrysalis. Blondie is
met „Heart of glass" nu eindelijk ook in
Amerika doorgebroken. De geplande verhui
zing naar Engeland, omdat de Amerikanen
toch niets in de groep zagen, is hierdoor
voorlopig uitgesteld. De nieuwe Blondie-elpee,
die geproduceerd werd door Mike Chapman
heet Eat to the beat" en komt in mei uit
EMI heeft er een aantal labels bij
De Amerikaanse platenmaatschappij Infinity,
een sub-label van MCA heeft een contract
getekend met EMI. De maatschappij, met
geld van MCA door Ron Alexinburg in de
zomer van 1978 opgericht, heeft onder ande
ren Orleans en Doby Grey onder contract.
EMI heeft nu ook zijn eigen disco-label Side
walk genaamd. De maatschappij zal alleen
gebruikt worden voor commerciële disco-pro
ducten. In New York tekende EMI een lang
durig contract met Tammi Records, die ge
specialiseerd is in Amerikaanse disco en
r&b.
Linda McCartney helpt Hot Rods
Linda McCartney neemt op de nieuwe elpee
„Thriller" van de Engelse pubrock band Ed
die the Hot Rods voor een groot deel de
achtergrondvocalen voor haar rekening. Op
de elpee, die in maart op het Island label
verschijnt, krijgt de groep ook hulp van Dr
Feelgood's Lee Brilleaux en Squeeze's Jools
Holland.
Paul McCartney's supersessie
Bijna zes maanden geleden vond er tijdens
de opnamen van de nieuwe Wings-elpee in
de Londense Abbey Road studio's een super-
sessie plaats. Meegewerkt werd door John
Bonham, Kenny Jones, Steve Holly, Ronnie
Lane, John Paul Jones, Bruce Thomas, Tony
Ashton, Gary Brooker, Howie Casey, Tony
Dorsey, Thadieus Richard, Steve Howard,
Morris Pert, Speedy Acquaye, Tony Carr,
Ray Cooper, Pete Townshend, Dave Gilmour,
Hank Marvin, Laurence Juber, Denny Lame
en Linda en Paul McCartney. Het is de be
doeling dat de sessie op de nieuwe Iangspe
ler komt, die in mei of juni wordt uitge
bracht. Tijdens het gebeuren werd er ook
gefilmd De zes uur film was eigenhjk voor
eigen gebruik, maar McCartney was zo te-
vrede over de opnamen, dat deze nu waar
schijnlijk wordt gebruikt om de nieuwe elpee
onder de aandacht van het publiek te bren
gen. De kans is dus groot dat hij binnenkort
op de Nederlandse televisie te zien is. Er
wordt momenteel de laatste hand aan gelegd.