Ontdek't verrassend
lekkere verschil tussen
gisteren en vandaag.
Verrassend vernieuwd.
Een nieuwe uitdaging uit het Oosten
Nieuw
billy joël
and bis band
mara, fem, has
en pink
het don
kozakkenkoor
BrTi 'iiI5fcii Nescafé Extra.'
offsboet
ippq dpef
status quo
the jacksons
1111111» J|pr U proeft 't meteen
MSj»*bijuw eerste slokje.
«yyg»»*' wat 'n heerlijk volle smaak.
||||5SJÏ®?? Wat een rijk aroma. Verrassend
|r lekkere koffie, die nieuwe Nescafé Extra.
DIREKTE KAARTVERKOOP
Afc BESPREEKBURO'S
HAAGSCHE COURANT
HET BINNENHOF
CIRCUSTHEATER
SCHEVENINGEN
THEATER CARRÉ AMSTERDAM
volledig concert
di. 13febr. - 20.15 uur
30,- - 25,- - 20,-
pam gem's verrassend blijspel.
met o.a. Willeke van Ammelrooy
van 16/2t/m 2/3
behalve maandag 20.15 uur
19,50-/ 17,50
14 febr. 20.15 uur
22--f 18 ,--ƒ 15;-
Nieuwe Nescafé Extra
f| zit voortaan ook
in de vierkante pot.
Methetsmaak-
bewakende klikdeksel.
M Uw nieuwe Nescafé
Extra blijft lekker,
tot't laatste schepje.
V
u verrastHé.is dat
j wij, een beetje trots:
k. ZT Ja, dat is onze nieuwe
Die hebben we extra lekker
weten te maken. U proeft 't
meteen bij uw eerste
slokje. Dat is lekkere
koffie. Met 'n verruk
kelijk vollere smaak.
Met'n rijker aroma
Nieuwe Nescafé
Extra zit voortaan ook u -
in onze vierkante pot.
De pot met het smaak-
bewakende klikdeksel
Alles bij elkaar 'n heel
verschil met gisteren. Een
verrassend lekkerder
verschil.
LEIDSE COURANT WOENSDAG 7 FEBRUAR11979 PAGINA$|f
AMERIKANEN MOETEN NOG BEKOMEN VAN BEZOEK SUPERSTAR DENG
(Van onze correspondent
Roderick MacFarquhar)
WASHINGTON „Deng, dat Is de John
Travolta van do internationale diplomatie",
grapte een Amerikaanse regeringsfunctio
naris onlangs. De negendaagse Amerikaan
se rondreis van de Chinese vice-premier
leek inderdaad meer op de toemee van
een gevierde filmster dan op het staatsbe
zoek van een bezadigde politicus.
In het Amerikaanse ministerie van buiten
landse zaken is men, nog enigszins bijko
mend van de feestvreugde, druk bezig te
berekenen hoe er in de Sovjet-Unie gerea
geerd wordt op het bezoek van superster
Deng. En als ze toch bezig zijn met het op
lossen van moeilijke problemen, dan zijn er
nog wel meer vragen die de Amerikaanse
diplomaten zichzelf kunnen stellen. Bijvoor
beeld: wat vindt Japan ervan dat er zich, na
een winterslaap van dertig jaar, zo dicht bij
huis een nieuwe supermacht heeft geves
tigd?
Voor het eerst in de geschiedenis verschijnt
een sterk, verenigd China, een kwart van de
wereldbevolking, op het internationale to
neel. Maar niemand weet welke rol Deng
aan China heeft toebedacht. Niemand weet
zelfs of hij wel in hetzelfde stuk als de rest
van de wereld wil spelen.
Bovendien komt de opkomst van China nu
juist op het moment dat zich een kloof be
gint af te tekenen tussen de Atlantische cul
tuur (Amerika en West-Europa) enerzijds ert
de oosterse geïndustrialiseerde landen (Ja
pan, Zuid-Korea, Taiwan, Singapore en
Hong Kong) anderszijds.
Amerikaanse functionarissen vinden dat er
van een kloof geen sprake hoeft te zijn.
Toen de topconferentie van Guadeloupe
werd belegd, zeggen de Amerikanen, was
het niet te voorspellen dat Dengs bezoek op
zo'n korte termijn zou volgen. Maar daar
gaat het ook niet om. Japan is een bondge
noot van het Westen, met op wereldniveau
dezelfde belangen, en daarom is het onge
looflijk dat Carter, zeker met zijn ideeën
over de „drie werelden", er niet op gestaan
heeft ook Japan uit te nodigen, wat er ook
besproken zou worden.
NaarJapan
Deng moet ook gedacht hebben dat de af
wezigheid van Japan een belangrijk feit
was. Ongetwijfeld was dat de reden waarom
hij na zijn bezoek aan Amerika nog naar
Tokio is gevlogen. Voor het eerst waren het
de Chinezen, en niet de Amerikanen, die
aan de Japanners doorgaven wat er bij hun
topgesprekken allemaal op tafel was ge
bracht. Dengs reis naar Japan is een aan
wijzing dat zijn regering van plan is zich
helemaal volgens de gewoonten van de in
ternationale diplomatie te gedragen.
Bijna hun hele geschiedenis lang hebben de
Chinezen hun land gezien als de enige ont
wikkelde wereld. Büu. landen, zoals "Japan,
Korea en Vietnam, hadden dan wel iets dat
op een menselijke samenleving leek, maar
het kon toch niet vergeleken worden met
China zelf, letterlijk het „centrale land",
„het Rijk van het Midden", vanwaar alle ci
vilisatie uitstraalde. Barbaren die hst land
binnen kwamen vallen werden in de samen
leving opgenomen of verworpen. Traditiege
trouw was het beeld dat de Chinezen van
zichzelf hadden dus narcistisch, d.w.z. ui
terst zelfvoldaan, of om hun huidige termi
nologie te gebruiken Sinocentrisch.
Vandaag de dag erkennen de Chinezen dat
ze in een veelvormige wereld leven. Onder
bewust dromen ze misschien nog van een
wereldheerschappij, maar dat geven ze dan
zelfs aan zichzelf niet toe. Bekend is dat
Mao voorspeld had dat China de grootste
natie ter wereld zou worden, en daar ook
naar streefde. Zijn opvolgers kunnen zich
misschien voorstellen dat in de 21-ste eeuw
een gemoderniseerd China de goedwillende
raadgever van de rest van de gecivilseerde
wereld wordt.
De eerste taak die de Amerikanen in hun
betrekkingen met China zich dan ook moe
ten stellen is vast te houden aan de pluri
formiteit en de gelijkheid van alle landen.
China zal zich moeten aanpassen aan een
wereld die anders is dan zij ooit gekend
heeft. Dit is een wereld waarin China an
ders is en apart zal staan van anderen,
maar toch een gelijke zal zijp. In de woor
den van Orwell mag China dan „meer ge
lijk" zijn dan andere landen, toch blijft het
een gelijke.
Helaas zal de toekomst misschien anders le
ren. Dat zal dan een gevolg zijn van de
Amerikaanse handelsproblemen met Japan
en, in zijn algemeenheid, de ongerustheid in
Europa en Amerika over de concurrentie
van de geïndustrialiseerde landen in hel
Verre Oosten.
De Chinezen zijn zeer geschiedenisbewust.
Zij moeten ook wel begrijpen dat alleen de
post-confuciaanse landen, fakkeldragers van
de oude Chinese civilisatie, in staat zijn ge
bleken het hoofd te bieden aan de Westerse
overheersing, of het nu „jongere broertjes"
zijn. zoals Japan, Korea of Vietnam, of le
den van de „oudere generatie", zoals Tai
wan, Singapore en Hong Kong.
Tegenwicht
Politiek gezien was de Maoïstische versie
van het Marxisme-Leninisme de enige „alter
natieve strategie" die kans heeft gezien een
tegenwicht te vormen voor de gevarieerde
maar altijd overheersende Westerse patro
nen. Tegenwoordig is dat Maoisme in het
eigen land, althans in zijn meer extreme
vorm, wat minder populair aan het worden.
Toch biedt die levensopvatting nog steeds
samenhangende geheel van ideeën over de
wereld waarin wij leven, en Deng ging zeker
met deze wereldvisie op reis. Recentelijk
hebben kleinere post-confuciaanse landen
zich bij Japan aangesloten om het geïndus
trialiseerde Westen concurrentie te bieden.
Militair, politiek, economisch, op elk gebied
wordt Amerika uitgedaagd. Het kan geen
toeval zijn dat dit alllemaal gebeurt in lan
den die dezelfde culturele oorsprong heb
ben. Post-confuciaanse landen hebben zeker
meer samenhang en discipline getoond dan
andere in de Derde Wereld (om het voor
het gemak zo maar aan te duiden), en, on
danks het feit dat ze trots zijn op hun ge
schiedenis, hebben ze zich ook gemakkelij
ker kunnen aanpassen. Maar even belangrijk
als triest is het feit dat Amerika en West-
Europa steeds weer op dezelfde manier rea
geerden wanneer zo'n land zich ontplooide.
Die reactie bestond uit een poging het be
trokken land te isoleren. Japan werd eens
buiten de club. van grote zeevarende naties
gehouden, China werd buiten de VN gehou
den. en moedwillig afgesloten van het Com
munistische blok. Natuurlijk werden er altijd
van twee kanten fouten gemaakt, maar de
Westerse oplossing bleek altijd weer geen
echte oplossing te zijn. En we dreigen nu
op economisch terrein weer in dezelfde fou
ten tovervallen.
Handelsoorlog
Weinig mensen weten dat Amerika in feite
op voet van een handelsoorlog leeft met Ja
pan. Het is mogelijk dat Carter, zo hij da
al zou willen, de beschermende maatregelen
van het Congres niet kan tegenhouden.
De Amerikanen en Westeuropeanen zouden,
in een economische oorlog tegen de post-
confuciaanse landen, alleen bij de eersl
gevechten op een overwinning kunnen reki
nen. Bovendien zou zo'n „oorlog" bijna ze>?s''
ker leiden tot een wederopleving van het
idee van een „gezamenlijke Oostaziatischi»e&,
welvaartssfeer". epal
Zeker is dat de Chinese leiders op de lange
termijn grote kansen te wachten staan. Zouji®^
een gemoderniseerd China, politiek volwas-
sen en vol zelfvertrouwen, zijn traditionele
rol als het centrale land van Oost-Azië wi
kunnen opnemen, en de oude cultuur-
„familie"-banden kunnen aanwenden ome
alle tegenstrijdigheden om te vormei
een nieuw machtsblok? Een dergelijke ver-C
wijdering van Oost-Azië zou, op de lange "1
duur, gevaarlijker kunnen zijn dan het con
flict tussen Oost en West of tussen Noord
en Zuid, omdat de twee partijen na verloop,
van tijd meer en meer eikaars gelijke zou- w
den worden.
Alleen als Amerika en West-Europa bereid
•zijn hun overheersende rol op te geven en
inderdaad de post-confuciaanse landen als
hun gelijke te aanvaarden zal China zich
bereid tonen zijn op zichzelf gerichte hou
ding en Sinocentrische wereldvisie op te ge-|
Copyright The Guardian
(neerlands hoop code)
zo. 11/2 di. 13/2 t/m zo. 18/2
/20,716,12,/8,
65+ en c.j.p. 12,50 en 10,
ma. 19 febr.
25,-
ma. 26 febr. - 22.00 uur
35,--ƒ 30,--ƒ 25,-
