Dierenhulpdienst Leiden
heeft winterse
vuurproef achter de rug
,Hou m
laat me los"
geen blijspel
om te lachen
STAD/REGIO
Sr
Honderden
dieren
werden
gered,
maar de
reserves
zijn
uitgeput
Ducdalf en Springplank mogen personeel benoemen
Visser 't Hooft viert zestig-jarig bestaan
Gevarieerd
concert
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 2 FEBRUAR11979 PAGINA 5
de,
In
de<
de
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Ook voor witte
zwanen, voorzien van
een wat vervuild
verendek, zijn de
tijden slecht. Het lied
is eentonig geworden,
er komt wat meer
lucht, maar toch zitten
onze „gevleugelde
vrienden" nog in de
penarie. Januari is me
het maandje wel
geweest. Daar kunnen
Carla en Hans
Raymaekers, die in de
Leidse Anna
Paulownastraat al
ruim 6 jaar hun
Dierenhulpdienst
draaiend houden, erg
goed van meepraten.
Ze kijken uit op een
troosteloze woestenij
die gemarkeerd wordt
door de ruïnes van
een renovatie die een
stuk wijk
onherkenbaar zal
gaan veranderen.
Zoals Raymaekers zegt:
„Oud-Noord wordt straks
Nieuw-Noord". De ambulan
cewagen staat om de hoek
op een nog redelijk bereik
baar gedeelte straat. Daar
mee moet geopereerd wor
den. Figuurlijk zou je kun
nen zeggen: de reddingswa
gen staat er met warmge-
draaide motor, want Hans
moet na een oproep in een
mum van tijd weg kunnen.
En dat is de laatste vier-
weken nogal eens voorgeko
men.
„Kijk, dat is nou eéri van
onze gasten", vertelt Hans
pp z'n hurken zittend op
het natte trottoir. Z'n vrouw
Carla heeft een wat
recalcitrante zwaan in de
houdgreep: „slachtoffer met
vleugelklachten", licht ze
toe. „Het beest wil weg. We
hebben achterin de tuin
een gloednieuwe ijzeren hok
met stevige spijlen, waar
die zwaan zich aan te goed
wil doen. Een hongerlap;
een broodje per dag is
niks". In de hokken in de
schuur begint het wat
nastiger te worden. Carla:
„je moet maar even gaan
kijken, Hans, er is zojuist
een eend gebracht, maar ik
weet niet wat er mee is".
Hans: „soms zaten we met
een overbevolking: hele
regimenten meerkoeten, een
kuifeend, wilde eenden,
dodaarsjes (het LC-
dodaarsje hadden de
Raymaekers boven in het
bad), futen, een wulp
sinds overleden
,-JIA meeuwen, reigers, volop
Koperwieken, niet te
vergeten een mus, en vele
spreeuwen".
„En allemaal van die
lekkere jongens ook, wat
het voeren betreft", vult
Carla aan, „je moet niet
denken dat ze allemaal
hetzelfde vreten. Neem die
reigers; kom maar 'ns aan
kleine visjes. Nu heeft m'n
vader, verwoed hengelaar,
er een massa van
ingevroren, maar dat was
wel nodig ook. We hadden
er een fuut bij die in één
keer zes van die vissies
wegvrat, dié had een
knappe honger. Ik krijg ook
brood van m'n ouders en
van de buren. Dat brood is
het niet, dat loopt wel los.
Bovendien, zitten te
verrekken van de honger
doen ze ook niet meer, die
vogels. Alleert de
waterleren hebben het wel
behoorlijk zwaar gehad.
Maar en dat vind ik echt
goed nieuws dik tachtig
procent is weer gezond
teruggegaan. Als j e had j
gezien hoe ze hier als
vodden binnenkwamen. Ja,
wat dat aangaat hebben we
een danbare winterperiode
achter de rug, omdat we
zoveel hebben kunnen
loslaten. De vogels kwamen
met dozen tegelijk".
„En die stomme reiger,
weet je nog Hans? Als een
dweil en met z'n kop naar
beneden. We hebben hem
even in de gang laten staan,
daar was het niet al te
warm. Zo'n vogel moet je
niet te snel ontdooien. Wat
later stond-ie keurig in de
keuken, samen met Bolle,
de dikke rooie kater. En
maar water drinken uit het
bakje van de kat. Bolle wist
helemaal niet hoe-ie het
had. Nou, gezond en met
een buik vol vis is de reiger
er weer vandoor gegaan".
Voor Carla Raymaekers, die
thuis de „receptie" voert en
de ...telefooncentrale"
bedient en soms zes keer
allemaal verschillende
bellers moet vertellen, dat
„die eend waar u het over
hebt echt wel bij ons
bekend is. Alleen hij zit
niet vastgevroren. Hij zit er
alleen maar te zitten. Er is
werkelijk niks aan de
hand", voor Carla dus zijn
het allemaal routinezaken,
maar de laatste tijd is het
bijna uit de hand gelopen.
Hans. de man van de aan-
en afvoer: „Vanaf 1 januari
hebben we 220 gevalletjes
gehad. Doorgaans zijn het
er gemiddeld zo'n 70 80,
met een toptijd in maart en
april, als er veel jonge
vogels zijn". Jawel, Carla
had een enkele keer 14
klussies op één dag: „dan
nog thuis verzorgen, naar
de dierenarts brengen. Ik
had dagen van 60 of 70
telefoontjes. Met Nieuwjaar
waren er 11 gevalletjes, dat
is voor een feestdag altijd
nog spectaculair, want voor
ons is het natuurlijk ook
Nieuwjaar. Nou ja, dan zeg
je tegen je man: zal ik het
maar wagen en de
aardappels opzetten? Dan
gaat de telefoon en zet je
de piepers maar weer af.
Eten op de kachel, eten
weer van de kachel. Weer
aan de slag met
aangevoerde slachtoffertjes
van een barre wintermaand:
verkleumde vogels, half
vastgevroren, uitgehongerd,
een poot afgevroren, door
de kou bevangen. Akelige
dieren, die je langzaam aan
moet ontdooien, anders
stoof je ze in hun eigen
velletje".
Zoals moge blijken
functioneert de
Dierenhulpdienst (een
vereniging die volgens de
telling van eergisteren 1411
betalende leden telt, een
jaarlijkse groei van bijna
300) niet voor Jan Joker.
De dieren zitter er niet
zelden om te springen (voor
zover ze dat dan nog
kunnen tenminste) en de
dierlievende mensen dragen
ze aan. Maar de afgelopen
maand heeft toch ook wel
het schrikbewind van een
zekere koning Winter op
een vaak schrijnende
manier een bepaald accent
gegeven. Carla gaat er even
voor zitten, in de harige
nabijheid van Bolle op de
bank, terwijl andere
poezebeesten plaatjes liggen
te zijn, al slapende met de
kopjes tegen elkaar (daar is
ook nog „Bovenlicht", een
logee, die zich dagen terug
via een bovenraampje
toegang heeft verschaft tot
de huiskamer van de
hulpdienst en over een
kwartier weer door z'n
bazinnetje zal worden
opgehaald): „maar wat denk
je ervan, als je twee keer
per dag moet tanken. We
hebben een kapitaal aan
benzine verstookt: in één
week net zoveel als anders
in een maand. Dat betekent
normaal gesproken 75
gulden per week aan
benzine, tegen nu weken
van 130-140 gulden. Dat
loopt de spuigaten uit. Je
noet het niet zo zwart-wit
zien, maar we zijn door
onze reserves heen. Het
blijft allemaal hartstikke
leuk hoor, maar het wordt
nijpend nou. Dit heeft zich
in die zes jaren van i
Carla en Hans: ..De portefeuille is leeg, de meeste vogelbuiken gelukkig vol
bedrijfje nog niet eerder
voorgedaan, dat we zo klem
zijn komen te zitten. Was
het verspreid over het hele
jaar gekomen, dan hadden
we het kunnen verwerken.
Verder is het gewoon een
gezonde zaak. En we
houden er beslist niet mee
op".
Carla en Hans Raymaekers
vinden het erg fijn als de
mensen lid willen worden.
„Maar daar gaat het nu
even niet om", moet Hans
kwijt. „Maar bank en giro
zijn nu leeg. Mochten er
mankementen aan de
ambulance komen, zijn de
gevolgen niet te overzien.
We hebben al ingeteerd op
het geld van de komende
maanden. We hopen nu op
„vrijwillige bijdragen" van
meelevende mensen die ons
aan een reservetje willen
helpen. We moeter er weer
bovenop komen om de
neerslag van een slechte
maand te niet te doen. Het
zal een maand of drie
kosten voor we weer zijn
ingelopen. We hebben de
beesten niet in de kou laten
zitten. Ik hoop, dat men nu
ook ons niet in de kou zal
laten. We zijn. in het
redelijke, overal op
afgegaan, en daar willen we
ook mee doorgaan.
Eenmalige bijdragen zijn
heel erg welkom. Laat men
ons het laatste beetje door
helpen. Degenen die al
hebben geholpen worden
vanzelfsprekend hartelijk
bedankt".
De gemeenten in de omtrek,
waarbinnen de
Dierenhulpdienst werkzaam
is, laten van zich spreken.
Behalve Oegstgeest, dat z'n
bijdragen van 25 gulden
(per jaar) verhoogde tot 100
gulden; geheel vrijwillig.
Hans: „dat vind ik heel erg
leuk. Het gaat om Het
gebaar en dat gebaar
maakt Oegstgeest. Van
Leiden en de andere
hebben we nog nooit iets
gehoord". De Vereniging
Dierenhulpdienst Leiden
ronkt verder. Zelfs een
zielige merel die
ogenschijnlijk niets scheelt,
maar toch zit te kniesoren,
krijgt bijstand van het duo
Raymaekers: „laat 'm maar
een dagje hier. morgen is
die doerak weer
opgeknapt", zegt Hans dan.
Als je je dan al bekommert
over het lot van een
doorgezakt merel (want
volgens mij had ik er zo
één onlangs T.P.), dan moet
er toch wel iest
verwarmends schuilen in de
thans lege portefeuille van
deze Dierenhulpdienst, tel.
071-134687; giro 1936486.
n De'
hou-
de
Zilk.
jaar
een
In-
iging
i het
In-,
haps-
yana-
i het
oorn-
ronne
praat
r het
haar
je
Deling
n het
over
chter-
mu-
op
Voor-
ert in
irmen
nenle-
n. Da
LEIDEN Het ziet ernaar uit dat de
openbare kleuterschool „De Ducdalf"
en de openbare kleuterschool „De
Springlank" in de Merenwijk in het
kader van een experiment waarbij
deze twee scholen taken van de ge-
meente overnemen ook de bevoegd
heid zullen krijgen zelf personeel te
benoemen. Behalve de meeste raadsle
den die zitting hebben in de raads
commissie onderwijs bleek ook wet
houder D. Tesselaar gisteravond be
reid om de twee scholen die bevoegd
heid toe te kennen. De twee scholen
stellen de mogelijkheid om zelf perso
neel te benoemen als voorwaarde
voor voortzetting van het experiment.
Een bestuurscommissie, samengesteld
uit vertegenwoordigers van de twee
scholen (onderwijzers en ouders) en
een raadslid zal zich gaan bezighou
den met de taken die door de gemeen
te worden overgedragen. De bestuurs
commissie mag leerplannen, werkplan
nen en lesroosters gaan samenstellen,
leer- en hulpmiddelen aanschaffen,
voorstellen doen aan de gemeenteraad
voor extra voorzieningen, en meer van
dat soort zaken. Volgens het voorstel
van het college is het niet de bedoe
ling dat de beheerstaken (beheer ge
bouw, onderhoud) worden overgedra
gen.
De diverse raadsleden waren gistera
vond echter de mening toegedaan dat
behalve de bevoegdheid om zelf perso
neel te benoemen de bestuurscommis
sie ook de mogelijkheid moet krijgen
zelf wat aan onderhoud te doen. „Ik
vind dat je zover mogelijk moet gaan
in de vorm van onderhoud", vond het
D'66-raadslid J. Th. Hoekema. De heer
Hoekema vind dat de scholen de mo
gelijkheid moeten hebben om bij het
verhuur van schoollokalen (een over
gedragen taak) zelf een tarief daar
voor te stellen. De raadsleden C. El-
zenga (WD) en H. Passchier (PSP)
drongen aan op een algemeen tarief
in Leiden voor het verhuur van loka
len, dus geen verschillen van school
tot school. Wethouder Tesselaar wilde
dat tot het experiment beperken. „De
scholen moeten zelf maar zien op te
lossen hoe zij met hun tarieven de
aan het verhuur verbonden lasten
denken te compenseren", aldus de
wethouder.
De heer Elzenga stelde met betrekking
tot de handel en wandel rond het per
soneel liever te zien dat de bevoegd
heid om personeel te ontslaan bij het
college bleef, en dat de bestuurscom
missie in dezen bindend advies zou
krijgen.
De vertegenwoordigers van de Duc
dalf en De Springplank lieten gistera
vond weten het op prijs* te stellen om
klein onderhoud gedelegeerd te krij
gen. „Zonder de scholendienst mag je
niet eens een spijker in de muur
slaan", aldus een woordvoerder. De
raadsleden bleken daartoe wel bereid.
Wethouder Tesselaar stelde nog steeds
van mening te zijn dat het practischer
is als de scholendienst dat soort zaken
voor zijn rekening neemt.
De gemeenteraad zal zich in maart
over het experiment uitspreken.
LEIDEN Het christelijk lyceum dr. W. A. Visser
't Hooft aan de Kagerstraat 1 in Leiden viert dit
jaar het 60-jarig bestaan.
Op 26 maart 1919 besloot het bestuur van de Vere
niging voor Christelijk Middelbaar Onderwijs te
Leiden „met 's Heeren hulpe" per 1 september 1919
een christelijke HBS te openen. De school werd
aanvankelijk gehuisvest in het pand Witte Singel 7;
in. 1921 werd het gebouw aan de Kagerstraat be
trekken. In 1953 kreeg de christelijke HBS er een
Gymnasium bij. Zo ontstond het Lyceum. Een af
deling MMS volgde in 1961. Het christelijk lyceum
kreeg haar huidige naam in 1968 bij de invoering
vgn de Mammoetwet. In dat jaar vond ook de fusie
met de Leidse Hout-ulo plaats, waardoor uiteinde
lijk een scholengemeenschap ontstond met alle vor
men van voortgezet onderwijs: Gymnasium, Athe
neum, HAVO en MAVO.
Het jubileum van de school zal worden gevierd met
activiteiten en festiviteiten, verspreid over het gehe
le'jaar. Vanavond wordt een klassiek muziekcon
cours gehouden voor leerlingen met medewerking
van het pas opgerichte schoolkoor. Solisten uit di
verse leerjaren wedijveren onder het oog van een
jury in artistieke prestaties. Aanvang 19.45 uur, in
de aula van het gebouw Kagerstraat 1. Het jubi
leumjaar wordt woensdag 14 februari geopend om
acht uur in de aula voor ouders en docenten. Prof
dr. J. Verkuyl zal dan spreken over de betekenis
van het onderwijs in de ontwikkelingslanden. Prof.
Verkuyl is oud-leerling van de school. Zijn rede zal
tevens het startsein voor het project „Beurzen voor
India" geven. In het kader van dit project zal geld
worden ingezameld voor het beurzenfonds van de
Methodist Technical Institute in Baroda, Gujurat in
Zuid-India. De Methodistenkerken in India hebben
zes technische scholen gesticht waar jongeren uit
de laagste lagen van de maatschappij - een bijzon
der kansarme groep worden opgeleid. Daarvoor
ontbreekt echter de overheidssubsidie, beurzen
moeten van buiten af komen. „Dankbaarheid voor
60 jaar christelijk onderwijs in vrijheid en welvaart
kan niet beter gestalte krijgen dan aan hulp aan
hen die zo'n voorrecht missen", aldus de school.
Aan de actie zal aandacht worden geschonken op
14, 15 en 16 februari, van 11 tot 16 juni en op 22
en 23 november. Het gironummer van de actie is
606030 ten name van jubileum Chr. Lyceum dr. W.
A. Visser 't Hooft, met vermelding „India".
Op 28 februari, 1 en 2 maart voeren de leerlingen
de thriller „The Ghosttrain" op onder regie van J.
Nijhof. Aanvang acht uur in de aula.
Een populair muziekconcours voor de leerlingen
vindt plaats op 23 maart, vanaf kwart voor acht in
de aula. Ergens in maart of april zal een schaaksi-
multaan tegen een bekende Nederlandse schaker
worden georganiseerd. Op 13 en 14 september wor
den er „Volksspelen" in en om de school georgani
seerd, gecombineerd ftiet feestelijkheden en een op
treden van het docentencabaret.
Van 27 tot en met 29 september wordt de school-
tentoonstelling gehouden, een expositie van werk
op het gebied van de expressievakken, fotografie,
natuurwetenschappen, aardrijkskunde etc. De reü
nie van de oud-leerlingen heeft plaats op 3 novem
ber. Op 1 december is er een open dag voor de
ouders. Er bestaat dan gelegenheid tot het volgen
van een speciaal les-programma met discussie.
LEIDEN In de Kapelzaal
werd woensdagavond een
concert in de rijksdaalderse
rie verzorgd door Paul Peter
Spiering, viool, en Hans
Broekman, piano. De goed ge
vulde zaal kon luisteren naar
een gevarieerd programma
met werken van Handel,
Schubert en Prokofieff.
Dat een en ander minder
goed uit de verf kwam lag
niet zozeer aan de program
makeuze als wel aan de nog
wat „jonge" toon van de vio
list. Door de kracht en diepte
die er toch in aanleg in aan
wezig waren lijkt hij wel wat
te beloven. Routine zal zeker
een gepolijstere en diepere
toon tot reusltaat hebben.
Het na de pauze gespeelde
werk was hartstochtelijker
van karakter en er werd
meer mee gedaan dan met de
aan de pauze voorafgaande.
Een sonate van Brahms, opus
78 en de polonaise de concert
van de Pool Wieniawsky wer
den vol vaart gespeeld en de
violist gaf hier blijk van een
goede techniek. De pianist
verdient lof voor zijn heldere
spel. Zowel ondersteunend als
leidend was er sprake van
verzorgde en nauwkeurige in
terpretaties.
In de werken van voor de
pauze was de accentlegging
minder consequent dan ge
wenst, iets wat vooral merk-,
baar was in de Sonate nr. 3
van Handel, die niet overal
even „pittig" werd aangepakt.
Prokofieffs Vijf melodieën
zakten bij vlagen weg in een
lauwheid die deze neoklassie
ke componist eigenlijk niet
vereent.
LEIDEN Niemand durit te
genwoordig nog een blijspel
te schrijven dat het publiek
echt vrolijk naar huis laat
gaan. Te vaak proberen
schrijvers het stuk een ernsti
ge ondertoon te geven, zodat
het publiek er toch nog iets
van opsteekt. Zo'n blijspel
met boodschap moest ook
„Hou me vast, laat me los"
voorstellen, dat gisteravond in
de Schouwburg gespeeld
werd. Dat die bedoeling mis
lukte lag aan twee dingen, nl.
aan het stuk zelf en aan de
spelers.
Helaas gebeurt vrij dikwijls
ook in dit geval, dat schrij
vers slechts wat vage kreten
slaken, waaruit het publiek
dan een diepere betekenis
moet halen. Zo zegt Ellen in
het stuk herhaaldelijk dat ze
niet gelukkig met een man
kan zijn, omdat ze te intelli
gent is; het lukt haar maar
niet om gewoon huisvrouw te
zijn. Vanwege die herhalingen
lijkt het .er veel op dat de
schrijver iets wil zeggen over
De Vrouw en Het Huwelijk,
maar wat, dat komen we niet
te weten.
Verder was het stuk te uitge
sponnen. Dat iemand zelf
moord wil plegen, heeft een
publiek snel genoeg door: een
onverwachte ontmoeting en
hernieuwde kennismaking
hoeven ook niet lang te du
ren. Schisgal wilde echter al
direkt laten zien, dat zijn per
sonages zichzelf en anderen
voor de gek houden: ze zijn
niet alleen zielig, ze willen het
ook zijn. Eén of twee voor
beelden hiervan waren toch
wel voldoende geweest. Daar
naast heeft Schisgal een be
paalde struktuur ingebouwd,
waardoor dezelfde handelin-
gen door andere personen
herhaald worden. Op zich wel
een leuk idee, maar op den
duur langdradig.
Die langdradigheid kwam ook
door dat de akteurs maar
matig spel lieten zien. Alles
werd heel zwaar gespeeld;
zelfs tussendoor grappen, die
op een terloopse manier ge
bracht moeten worden, kre
gen veel nadruk. Op die ma
nier gingen veel komische ef-
fekten verloren. Misschien
moet Joop Doderer wat meer
vertrouwd raken met zijn rol,
zodat hij met minder klem
gaat spelen. Tenslotte was
zijn rol oorspronkelijk van
Rijk de Gooyer, die er waar
schijnlijk heel wat soepeler
mee omsprong. Maar eigenlijk
is het wachten op iemand die
het aandurft een recht-toe-
recht-aan blijspel te schrijven,
zodat akteurs niet meer ge
hinderd worden door vaag ge
doe, met dubbele bodems.
