Mannelijke vijftigplussers kunnen
in Sassenheim aan het koken slaan
„Lady" Barrau nam afscheid van
de meisjes aan 't Rapenburg
Westfriese Flora in
«ken van Koningshuis
voofi
Leegstand bedrijfsruimten in
Leidse regio niet verontrustend
evarf
ouds
oeteii
med( I
i|É
3gee®
we^adeaus van pupillen voor een scheidende lady
lN 16 TOT 25
ZONDER DE VLAM IN DE PAN TE KRIJGEN
Als je als man dan
eenmaal de vijftig bent ge
passeerd schijnt de kans
dat je voor je eigen eten
moet zien te zorgen steeds
groter te worden. En de
kunst van het koken, ook al
is het in wezen een typisch
mannelijke kunst (want
vrouwelijke koks, verfijnde
chefs de cuisine in vrouwe
lijke zin tref je maar zelden
aan), is lang niet iedere
man eigen.
Ik heb het dus over de „ou
dere" man, die vaak na het
wegvallen van de vrouw
nauwelijks of niet voor
i zichzelf kan zorgen. Ook
een huishoudster of het
eten buitenshuis is lang niet
altijd te verwezenlijken.
Maar ook ziekte of invalidi
teit van de vrouw kan aan-
leiding zijn om zich nader
verc*iepen in de kookbe-
ginselen. Althans zo dacht
geiden de chef-kok
Evenvan zusters Augustines-
sen in Heemstede, de heer
|C. Koolmoes (what's in the
ie?), over deze materie,
[eneer Koolmoes zette het
ïes in het vlees, kocht ver-
ie groenten in en begon een
itel „oudere" mannen in de
;eukengeheimen in te wij
len. Dat was een jaar gele
den. De jongste deelnemer
Pwas 56 en de oudste 83
jaar. De pers werd inge
schakeld. ook radio en tele
visie staken hun neuzen
lerin en op het moment is
het grondbeginsel van „sa-
ben koken, samen eten"
yoor eenzame mannen of
wie, ondanks de gezonde
lekkere honger, met de han
den in het haar zit, totaal
^tit de kluiten gewassen.
Overal in het land schieten
de kookcursussen van de
Stichting Samen Koken
:n eten wier profeet
grondlegger de heer
°rdeijcoolmoes was en blijft
Pleifls eetbare paddestoelen uit
le grond. Massa's heren
;oks stondsen op om het
itiatief over te nemen ten
ïhoeve van een groeiend
jertje 50-plussers'dat zelf
schort wenste voor te
binden.
Ten onzent gebeurde dat
twee weken geleden in
Voorhout, waar BNS-gour-
mant broeder Henricus Ter-
windt de gezamenlijke plan
nen door z'n curisten op
het vuur liet zetten. Succes
verzekerd: er is al een
wachtlijst aangelegd. Begin
deze week startte culinair
bevoegde meneer Knotter
van Leythenrode een cursus
met negen kooklustige he
ren die binnen de aangeleg
de termen vielen. Het vuur
is verder overgeslagen,
want komende maandag 5
februari beginnen de eerste
van 15 kooldessen in de
voortreffelijk geoutilleerde
keukens van St. Bernardus
en De Schutse in Sassen
heim.
mond, die de lepel zwaait
in Huize St. Bernardus, ver
pleeg- annex be jaarden ver
zorgingshuis. Ook hij voelde
precies aan wat dat „samen
eten, samen koken" zou
kunnen aanrichten bij ge
vorderde mannen die van
een beste pot houden. Nic.
van Egmond zelf is behept
met een nog jeugdig vuur
dat algauw op anderen
overslaat. Zelf kwam ik niet
bij hem vandaan, of ik
moest enkele „recepturen"
van hem overnemen. Dat
waren kostelijke beloften
waarop ik straks nog hoop
terug te komen. Van Eg-
mond, vice-voorzitter van de
afdeling Leiden van de Ne
derlandse vereniging van
voedings- en keukendeskun
digen, had kennis genomen
van de Heemsteedse kook-
lust. „Overigens", zo vertel
de Van Egmond me giste
ren, „doet iedereen-in-de-
leeftijd hier zowat aan mee;
van postbode tot miljonair,
zelfs oud-minister Jan de
Quay is al opgetreden als
een mannelijke zelatrice
voor de stichting. Tot in
Belgie is men er warm voor
aan het lopen".
De stichting Samen eten-sa
men koken en haar aposte
len bedoelen maar, dat geen
enkele op zichzelf aangewe
zen man die eenmaal Abra
ham heeft gezien aan z' n
eigen lot behoeft te worden
overgeleverd: weduwnaren,
met of zonder kinderen (in
een dergelijk geval gaat de
cursusleiding al selectief te
werk en iemand van 37
jaar met kinderen thuis
wordt beslist niet geweigerd
als hij zich opgeeft), vrijge
zellen, mannen van wie de
vrouw ziekelijk is, of wel
licht is „moeders" een uit-
gaanderig tiep ofschoon de
baas liever thuisblijft en
toch z'n natje en droogje
wil hebben. Ga zomaar
door. Mannen, eenmaal de
vijftig gepasseerd, kunnen
volgende week ook in Sas
senheim aan de slag.
Vijftigplussers die in nood
verkeren; nou ja, het is
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
toch maar mooi meegeno
men met die 15 lessen die
elke maandagavond (start
half zes tot een uur of acht,
half negen, naar gelang het
feestelijk gevoel in de keu
ken blijft hangen) op twee
plaatsen in Sassenheim ge
geven gaan worden, tegen
15 gulden aan inschrijfgeld
en 5 gulden per les voor de
ingrediënten van het eten
(en dat is een fancy prijsje
als je nagaat, dat er ook
met varkenshaasjes wordt
gewerkt). De directies van
St. Bernardus en De Schut
se hebben hun keukens ge
heel.belangeloos ter be
schikking gesteld. Van Eg
mond, die geen ketel soep
kan zien staan stomen of
hij moet er even in roeren,
is zelf bijna door het dolle
bij het vooruitzicht van die
kokkerellende kerels in z'n
keuken. Hij regelt de Sas-
senheimse cursus en heeft
tot nu toe 13 deelnemers
geregistreerd, waarvan zes
uit Sassenheim. „Dat vind
ik nog weinig, daar moeten
meer bijkomen. Ik kan
tweemaal tien mensen bege
leiden. Die zullen er ook
echt wel komen, maar dan
moeten ze wel opschieten,
anders missen ze hun eerste
opdracht: erwtensoep garni
en pannekoeken..."
Die erwtensoep is eigenlijk
al te gek: spliterwten, vers
spek, krabbetjes, rookworst,
hamschijf, knolselderij,
Worchestersaus, selderij,
winterpeen (voor de kleur),
prei en een paar aardappe
len. Dat is zo'n receptuur
van Nicolaas van Egmond.
En z'n bloedeigen panne
koeken? Nou, daar komt
behalve bloem, zout, suiker
en eieren ook een flesje
bier, melk krenten, rozijnen,
appelen en kaneel aan te
pas. Vivat Van Egmond,
met z'n appelpannekoeken.
Ik zie de taferelen in de
Bernarduskeuken al hele
maal voor me. Een en an-
der gedachtig de prachtige
stichtingsformule: „bove
naan blijft staan: zorgen
dat al die mannen koken le
ren en daar kunnen de he
ren koks alleen voor zor
gen..."
Daar is niet slechts het uit-
geen
rooie cent mee".
Geestdriftig, op weg naar
de soepketel voor de foto
(in deze ruimte staan vol
gende week tien aankomen
de koks van boven de vijf
tig „op smaak" te komen)
voegt Nico me toe: „Moet je
nog een receptuur van me
hebben? Schrijf maar op,
het is helemaal uit de
kunst. En hij smaakt bij
voorbaat". Het komt dan
neer op een kipfilet: wassen
en met de aanhang van wa
ter in de pan doen. Dan
een laagje (1 cm) olijfolie
erop, een teentje knoflook
erbij, wat paprika, zout, pe
per. Aan de kook brengen
en zachtjes laten stoven. De
oudste en taaiste kip krijg
je hier mee klaar. Dat moet
je je vrouw vertellen. Je
mag nu al je vingers erbij
aflikken. Over vingers ge
sproken: alles eet je met je
vingers, er komt geen be
stek aan te pas. Stokbrood
en flink wat Chianti. En
maak de sla aan met olijfo
lie en een beetje azijn. Ci
troensap? Ook best".
Ik betreur nu al een beetje
maar dan een verdraaid
klein beetje, want Abraham
mag wachten dat ik nog
geen vijftiger ben. Anders
zou ik het wel weten en me
voegen in de nijvere rijen
van avondgangers die niet
om den brode, maar om het
vlees met toebehoren er
best een smakelijke curus
voor over hebben. Alleen
als je vrouw vindt, dat je
best eens wat meer aan het
huishouden zou mogen
doen, gaat de vlieger bij
Van Egmond en zijn colle
ga's heren koks niet op.
Dan valt er in hun keuken
geen les te leren, maar zul
je zelf thuis de deksel op je
kop moeten krijgen of an
ders 'ns fiks met de vuist
op tafel dienen te slaan.
Ook al ben je de vijftig al
dik en breed voorbij....
Maar zijn er zulke vrouwen
nog te vinden? Ach. kom
nou. Zijn er aspirant-cursis
ten met een smakkende
voorkeur? Wel, in Hoek van
Holland zijn ze stapel mes
jokke op bietjes met appelt
jes en krenten en rozijnen.
En een streekgewoonte bij
de bollenmensen moet vol
gens Van Egmond spinazie
met azijn zijn. Van Eg-
monds devies blijft onver
minderd en op hoog niveau:
„Ik kook zoals de mensen
het lekker vinden..."
TAD/REGIO LEIDSE COURANT WOENSDAG 31 JANUAR11979 PAGINA 5
scnep;NKARSpEL De Westfriese flora te
aYP"fcnkarspel, die dit jaar als thema het huis
L Oranje heeft, wordt ontworpen door de
mee<lrige Johan Weisz uit Amsterdam. Het is
f T Weisz, die kan bogen op een zeer grote
.a.~T>nale en internationale vermaardheid als
"S^erper, de eerste keer dat hij in de 46-ja-
historie van de flora de algehele leiding
t. De in Den Haag geboren Amsterdam-
ontwerpt al tien jaar de herfstflora in
was in 1972 de hoofdarrangeur van de
plaa ade en kon ook de manifestatie „Am-
lam 700" op zijn erelijst bijschrijven. En-
jaren geleden werd Johan Weisz voor
feestf internationale promotie van de Neder-
'uimtjse bloemen, in Amerika heeft hij ver
lende opdrachten voor de Nederlandse
nbollenraad uitgevoerd geëerd met de
van Oranje Nassau in zilver. v
^koninklijke tuin zal van 16 tot en met 25
,arj wor£jen gevormd door ruim 100.000
oeru oemen. Het moet een grote hulde worden
j a"het koninklijk huis ter gelegenheid van
Plaa0ste verjaardag van Hare Majesteit de ko-
n. Johan Weisz mocht uit een groot aan-
equisieten een keuze maken om zijn ar-
bruafementen te verlevendigen. Hij koos onder
rek re koetsen, arresleeën en jachtwagens die
Iden van de bloemen worden opgesteld,
wor n de wanden van de grote veilinghal,
I in de Westfriese flora weer wordt gehou-
begif komt een grote stamboom van het huis
franje, terwijl een andere wand voor een
deel wordt bedekt door een foto van de
canti iklijke familie tijdens het défilé van ko-
in (binedag op het bordes van paleis Soest-
Voor die foto wordt het bordes nage-
n. 1 d met bolbloemen.
«nidden van de hal wordt in beslag geno-
door een kroon (gemaakt van stof) met
een doorsnede van negen meter, waaronder
een zeer groot bloemstuk in rood, wit en
blauw uitgevoerd. Met laurieren en myrthe uit
de paleistuinen van Soestdijk wordt een laan
tje nagebouwd en diverse marmeren beelden,
ook uit de tuin van het paleis, worden over
de hele hal verspreid. Naast de grote bloe-'
mentuin biedt de Westfriese flora een veestal,
een mechanisatiebeurs en een huishoudbeurs.
In de veestal komen onder andere koeien,
pluim- en kleinvee en waarschijnlijk een
paard met een veulen. In de veestal van de
flora staan dit jaar uitsluitend koeien met zui
ver Nederlands bloed in de aderen. Canadese
en Amerikaanse kruisingen worden niet toege
laten, in de eerste plaats om raszuiver vee te
tonen maar ook omdat de dieren nogal eens
een ziekte kunnen overdragen als ze bij de
andere in een stal staan. Naast de 24 koeien
zijn er op het boerenerf onder andere kippen,
konijnen, geiten en biggen te bewonderen. De
flora zal het dit jaar zonder een stier moeten
doen, omdat de stations voor kunstmatige in
seminatie deze „donors" niet meer beschik
baar stellen. Voor de huishoudbeurs hebben
zich dit jaar 173 standhouders gemeld, onge
veer evenveel als vorig jaar. De ruimte die
deze verkopers ter beschikking staat is uitge
breid met 500 m2. De afdeling mechanisatie
beslaat 4400 m2. Op die oppervlakte tonen 63
fabrikanten de nieuwtjes op het gebied van
mechanisatie in en rond het bloembollenbe-
drijf.
De Westfriese flora wordt van 16 tot en met
25 februari gehouden in de verwarmde vei
linghallen van de Veilingvereniging CNB in
Bovenkarspel. De openingstijden zijn: 16 fe
bruari van 14.00 tot 22.00 uur, 17 tot en met
24 februari van 09.00 tot 22.00 uur en 25 fe
bruari van 09.00 tot ^8.00 uur.
De school voor LHNO en MHNO (met indi
viduele begeleiding, indien gewenst), samen
vattend genoemd Vakschool voor Meisjes,
aan het Rapenburg in Leiden, verwacht een
andere heer. Letterlijk een heer. Vier sollici
tanten zijn er, vier mannelijke, om de thans
vertrekkende directrice, mevrouw P. C. Bar-
rau-Mühring, op te volgen. Voor het eerst in
de geschiedenis van deze gerenommeerde
vakschool een „mannelijke" chef dus. Giste
ren en vandaag nam mevrouw Barrau af
scheid. In een vrolijk jeugdige entourage,
maar ook met een beetje pijn in het hart.
Want deze directrice heeft twintig jaar met
haar bijna ontelbare pupillen opgetrokken.
Eerst een paar jaar als vaklerares algemene
vorming en Engels aan de school voor La
ger en Middelbaar Huishoud- en Nijverheid
sonderwijs. Een paar jaar daarna werd ze
adjunct-directrice en bijna elf jaar was ze
directrice.
Bij haar afscheid zei mevrouw Barrau al: „Er
zouden best eens wat mannen de verzorgende
vakken binnen mogen stappen; een beetje spier
kracht kunnen we hier best gebruiken". Wat haar
opvolging betreft heeft ze haar zin al: het wordt
een man, hoe dan ook. Gisteravond zou over de
kandidaat worden beslist. De directrice, met de
„piercing eyes", in haar „oude" taal „doorborende
ogen", gaat niet met pensioen, zoals ze zelf zegt,
„maar gewoon om wat meer aan mijn eigen lief
hebberijen te kunnen doen". Mevrouw Barrau
mag dan van 's manskant een Franse naam dra
gen, zelf is ze een „lady", zonder onmiddellijk
„grand old" te zijn. Haar leerlingen, de meisjes
(en enkele jongens) die haar school bevolken, zul
len haar nog lang zo herinneren.
Gisteren namen de leerlingen afscheid, 's Morgens
de lagere klassen, met een poppentheater Merlijn
uit Haarlem, dat Rikkie en Slingertje uit de cou
lissen haalde. Ook de meisjes zongen een eigenge
maakt lied. 's Middags waren het de „middelba
ren" die een modern „lied" zongen, geproduceerd
door mevrouw Kemner, muzieklerares, en „geuit"
door de jeugdverzorgsters. Ook was er nog een ei
gen cabaret, door de meisjes op de planken gezet.
Vanmiddag was de receptie. Twee dagen vervielen
de „normale lessen". Op zichzelf al een feest.
Maar een gedag zeggen tegen iemand als me
vrouw Barrau is een evenement, dat maar eens in
een ruim tijdvak kan voorkomen. Haar figuur en
voorkomen gaven standing aan een heel instituut
„aan 't Rapenburg". En dat was een geluk voor
een hele generatie van toekomstige vrouwen.
ENQUETE VASTGOEDMARKT WIJST UIT:
/zijn er wat kleinere projecten in de Brees
traat en de Haarlemmerstraat beschikbaar.
Relatief gezien is de leegstand van kantoor-
en fabrieksruimte in Alphen aan den Rijn
aanzienlijker. Toch zien hier de aanbieders
van commerciële gebouwen wel perspectief
want ook het aantal in aanbouw zijnde ge
bouwen is groot. Met name in het industrie
terrein zijn veel bouwactiviteiten. In de in het
tijdschrift weergegeven worden door Vast
goedmarkt twee fabriekscomplexen (van res
pectievelijk 2900 m2 en 4600 m2) en een kan
toorcomplex van 1960 m2 genoemd. Dit on
danks dat er een complex van 5220 m2 al
sinds 1973 leegstaat aan de Rijnhavenkade.
Ook de kleinere gemeenten in de verdere re
gio zijn in het onderzoek betrokken. Zo
wordt melding gemaakt van leegstand van
680 m2 kantoorruimte en 1060 m2 fabrieks
ruimte aan de Ambachtsherenweg en 1220 fa
brieksruimte aan de Valkenburgseweg in Kat
wijk. Leiderdorp heeft nog 540 m2 kantoor
ruimte beschikbaar en circa 7000 m2 fa
brieksruimte aan de Touwbaan. In Roelofa-
rendsveen staan twee fabriekscomplexen van
respectievelijk 1800 en 1805 m2 leeg. Het in
dustrieterrein aan de Roukooplaan in Voor
schoten is onlangs gereed gekomen. Het om
vat bedrijfshallen met in totaal een opper
vlakte van 3120 m2.
Tenslotte komt de leegstand in het industrie
terrein Grote Polder in Zoeterwoude in de ta
bellen aan bod. In totaal zijn hier zeven fa
briekscomplexen leeg. Het grootste is een ge
bouw van 13.000 m2 aan de Industrieweg. Dit
jaar komt er bovendien een kantoorgebouw
van 1000 m2 gereed aan de Johan Frisos-
traat.
Met grote zorg wordt dezer dagen de bloemenpracht
in £e veilinghallen van Bovenkarspel gekoesterd
LEIDEN De leegstand van kantoor- fa-
brieks- en gebouwen en winkelpanden is niet
verontrustend in de regio Leiden. Deze con
clusie kan worden getrokken uit de in het
tijdschrift Vastgoedmarkt gepubliceerde uit
komsten van een enquête onder de aanbie
ders van commerciële gebouwen in ons land.
Uit dit onderzoek is gebleken dat over het
algemeen het aanbod van lege bedrijfsruimte
is gedaald vergeleken met 1977.
Eind 1978 was het aanbod van kantoren circa
900.000 m2 tegen 960.000 m2 eind 1977. De
leegstand van fabrieksgebouwen daalde van
29,0 min m2 tot 2,06 min m2 in Nederland.
Leiden en zijn regio lopen aardig met deze
landelijke trend mee.
Toch blijft een aantal kantoorpanden in Lei
den langdurig leegstaan. In 1974 werd een
kantoorgebouw aan de Vondellaan opgeleverd
dat nog steeds niet geheel is gevuld. Desal
niettemin verrijst aan de Morssingel in de
loop van 1979 een kantoorgebouw van 2000
m2. En in de toekomst zal ook aan het
Schuttersveld een gedeelte bestemd worden
voor de tertiaire en quartaire sector. Dit met
het oog op de te verwachten gunstige ligging
van dit terrein wanneer de Schiphollijn ge
reed is.
Met de leegstand van productie- magazijn
ruimte is het in Leiden slechter gesteld. In
1975 werden twee fabriekscomplexen van res
pectievelijk 1300 m2 en 1080 m2 in het indus
trieterrein „De Waard" opgeleverd. Deze zijn
nog steeds niet ingebruik genomen. Aan de
Rooseveldtstraat is een complex van 4492 m2
(4 eenheden van 112 in aanbouw. Voor wat
bet aft de winkel- en showroomsectojr komen-
