OMS HOLLESTELLE
'%HJA GORT:
99Beaugai*d ês een
itlaatklep voor onze ideeën"
PLATEN
Concertagenda
li
Zaterdag 20 januari In de Sonesta Koepel in Amster
dam vindt een concert plaats van Chuck Mangione.
Zondag 21 januari Jan Mathews treedt op in de Eksit
te Rotterdam.
Maandag 29 januari Queen geeft wegens enorm succes
twee concerten in Nederland De eerste is in de Rotter
damse AhoyhaL
Dinsdag 30 januari De Engelse super-formatie Queen
is te zien in de Rotterdamse Ahoyhal.
Donderdag 2 februari De Amerikaanse jazz-musicus
Herbie Hancock komt voor twee optredens naar ons
land. Het eerste concert is in de Doelen te Rotterdam.
Vrijdag 3 februari Chris Hinxe treedt op in het Con
certgebouw te Haarlem.
De Amerikaan Eddie Money, die eerder in ons land was
voor „Toppop", treedt op in Paradiso te Amsterdam
Zondag 5 februari De Engelse Joan Arma trading
komt voor drie concerten naar ons land Het eerste op
treden is in Carré te Amsterdam.
Dinsdag 7 februari Joan Arma tra ding geeft een con
cert in het Congresgebouw in Den Haag. Aanvang 20.15
uur.
Zondag 11 februari De Elngelse popzanger Elton John
komt begeleid door Ray Cooper naar ons land voor drie
optredens. De eerste is in het Nederlands Congresgebouw
in Den Haag.
Woensdag 14 maart De Amerikaanse formatie Earth
Wind Fire komen naar Nederland voor een optreden
in de Ahoyhal in Rotterdam.
HUI
de ooi Hollestelle en llja Gort aan het werk in de huisstudio. Op de achtergrond staat de 8-sporenbandrecorder.
iet o|
leefge
edatol
is. f
iet el
kraaien jfaeid van een sessie-
Ookant is beperkt Het is de
of etcer, die voor het grootste
enamepaalt wat en hoe er
r mtld moet worden. Er blijft
en. Irlijk een beperkte ruimte
dwestigen ideeën, maar je moet
<s dateer spelen, die de producer
tg vae/f. Ik geloof dat ik min of
ele hroor dit werk geboren ben"
ipgehitarist Hans Hollestelle. „Ik
lopen nooit moeite mee. Vaak
ikele iaar blijkt er problemen
een i hebben. Hij slaat
vernietrbeeld dicht in de studio,
laakt \et uit zijn eigen straatje
in hol of beeft niet de juiste
i toatuur. Je kan moeilijk met
arshall geluidstoren de
i h o el binnenkomen, die helemaal
i \aiettten en dan maar gaan
in diallen. Er moet namelijk in
e vet gespeeld worden. Een
oo it eer wil iemand, die inzet en
e d iideeën heeft en niet iemand
onm|Iverwege zegt: „Dat doe ik
een want bet is in Nederland
toevjtmakkelijk om die muzikant
;sef drangen. Het aanbod is erg
liervan
^ifar
foUestelle is een van de
landse muzikanten, die
>s op talloze
[producties meespeelt
laast vormt hij sinds een jaar
ft van de nieuwe formatie
fardé. De groep bestaat
lie-drummer llja Gort „Hef
Iedoelingde band uit te
.m zodra er concerten gegeven
aid off' w^en echter niet
van i" maa* wee^
rzorao1' "^,eSr°epismin of
pien luxe aangelegenheid en
nv Lïrecf een iïve-band. Het is
pen uitlaatklep voor onze
I, die we als sessie-muzikant
de Utudio niet kwijt kunnen.
rp voéerste elpee „Solo Mortale"
s die took niet opgenomen om een
tostadlum te worden. Het is
i Eilau'k een tamelijk particuliere
al om geworden,, zegt llja Gort.
Fuiji I
toJmuziek
op e^s een jaar of zes toen hij
•gel én stoel de leuningen afzaagde
i" in fietenmat eruit haalde om
lindoedrumsfei van temaken. „Ik
genfcp een gegeven moment een
l verlKimsfei van mijn vaderen
fiuizeflfau w de hele dag te
ïn. Toen het hele gezin gek
mosli(fvvorc^en mocht ik naar
a jq les. Die man had een prachtig
dienstr^ staan, maar het duurde
gel Jéë voordat ik daar achter
f zitten. Vooral in het begin
ft alleen maar roffelen op de
nan tel". Toen üja 16
werd hij gevraagd om in
le naar Den Haag. Daarna
nsen t de groep van Kazimier
henkflf rainb°x. In 1974 kreeg üja
omen lf*® aanstelling bij een grote
"fuitgeverijmaar verliet deze
jorgd fom zich te kunnen
ld. int
concentreren op het schrijven van
filmmuziek. „Ik werd er een keer
voorgevraagd en kreeg toen nog
een paar aanbiedingen. Ik doe dat
werk n u alweer twee jaar. Het is
ontzettend leuk om te doen. In de
platen business was ik muzikaal
duidelijk bezig binnen een
bepaald raam: een plaat moest een
hit worden anders hoefde die
plaat niet gemaakt te worden. Ik
schreef dus naar de consument
toe. Bij de film is dat helemaal niet
zo. Niemand hoeft het mooi te
vinden en dat is een hele
bevrijdende manier van werken.
Ik ben bijvoorbeeld van mening dat
je goede filmmuziek niet hoort. Je
moet het niet missen, maar ook
niet horen. Het moet verweven
zijn met het beeld dat je ziet".
Naast de filmmuziek schrijft üja
ook op free lance basis voor
diverse Nederlandse artiesten. „Ik
heb een nummer voor Sandra
Reemer geschreven. Hiermee gaat
ze misschien Nederland
vertegenwoordigen op het
Eurovisie Songfestival in Israël".
Sessie-muzikant
Hans Hollestelle raakte door een
vriendje, dat 78-toeren platen van
de Everly Brothers had,
gein teresseerd in rock roll. „Je
had toendertijd alleen maar jazz
en klassiek Na een mislukte pogini
hem piano te leren spelen, mocht
hij zelf een instrumen t kiezen en
nam de gitaar. Hij kreeg een
gedegen klassieke opleiding waar
hij nu nog steeds de vruchten van
plukt „De eerste paar lessen mocht
ik de snaren niet eens aanraken.
Er werd me alleen maar geleerd
hoe ik de gitaar moest
vasthouden". Na een vakantie lang
voor f 18.50 per week gewerkt te
hebben kocht hij een gitaar met
ijzeren snaren. „Dat gaf het
betere geluid, want de klassieke
gitaar was veel melodieuzer en
niet zo geschikt voor rock. Er
volgde een aantal schoolbandjes
met alle gevolgen van dien zoals
het niet maken van huiswerk. Uit
een van de schoolbandjes kwamen
de Torero's voort die een aantal
plaatjes maakten. Later volgden
Ekseption, Spin en The Rainbow
Train terwijl hij ook werkte als
studio-muAkant „De enige manier
om in Nederland van de muziek te
leven is als je sessie-muzikant
bent Het lukt in ons land, op een
paar uitzonderingen na, niet om
als creatieve rock roll band te
bestasin".
,JIet kost veel te veel geld om echt
zelfstandig te opereren "zegt üja.
„Je moet bijvoorbeeld vier dagen
per week oefenen, maar in
dezelfde tijd moetje platen maken
en aan de publiciteit werken. In
het weekend kun je dan hoogstens
3 of 4 keer spelen. Dan verdien je
misschien 4000 gulden, waar zes
man van moeten eten en alle
onkosten van moeten worden
betaald. Reken maar uit watje
dan verdient, in ieder geval minder
dan een bouwvakarbeider". ,JIet
Hans Hollestelle in de platenstudio bezig aan een gitaarsolo.
is ook niet mogelijk om van de
platenroyalties te bestaan. Voor
een elpee krijg je een paar
dubbeltjes en van een
Nederlandse groep worden niet
meer dan 30.000 elpees verkocht
dus dat is ook geen vette hap". Om
je afzet gebied te vergroten zou je
naar Engeland moeten, maar er
zijn maar weinig
platenmaatschappijen, die de
investering durven doen, die nodig
is om in dat land te kunnen
doorbreken. Alleen Gruppo
Sportivo, Herman Brood en The
Golden Earring hebben tot nu toe
die kans gekregen aldus Hans
Hollestelle. Dat er altijd
Nederlandse bandjes zullen blijven
bestaan komt omdat het
Nederlandse publiek dit graag wil.
Het is nog altijd een hele andere
ervaring om iemand live te zien
spelen dan naar de plaat te
luisteren. Er is wel een duidelijk
tendens. Het publiek wil in kleine
zalen weer luisteren naar de
muziek en niet afgeleid worden
door allerlei gebeurtenissen, die op
het podium plaatsvinden. Kijk
maar naar Elton John. Hij heeft
aangekondigd tijdens zijn
komende tournee geen gebruik te
maken van rookbommen,
extravagante kleding en andere
effecten zoals bijvoorbeeld Queen
doet Hij treedt slechts op met zijn
piano en wil niet voor meer dan
2000mensen zingen, "zegt llja Gort
Huisstudio
Het is de bedoeling da t Bea ugarde
in mei een aantal optredens gaat
doen om de elpee „Solo Mortale"
onder de aandacht van het publiek
te brengen.
„Het was een idee van
platenmaatschappij Ariola"zegt
Hans. Deze maatschappij, heeft
door de té grote budget-
overschrijding van Beaugarde en
een te slechte verkoop van de
plaat de groep al niet meer onder
contract. Op die elpee staan
vooral easy listening nummers, die
door de stem van llja en de
bijgeluiden zoals het huilen van
Hans'dochtertje Scarlet een eigen
gezicht krijgen.
Hans zegt: „De
a ch tsporen ban drecorder, die hier in
mijn huisstudio staat heeft
eigenlijk alles te maken met die
elpee. Ik had al eens tegen Uja
gezegd da t hij weer moest gaan
zingen omdat ik vind dat hij een
aparte stem heeft. Die mogelijkheid
was er eerst niet, totdat ik die
recorder kocht. We zijn toen
begonnen met het opnemen van
een paar nummers, maar het
samen spelen ging zo lekker dat
het een hele elpee werd. De diverse
platenmaatschappijen waren
ontzettend blij met de opnamen en
direct geïnteresseerd, maar het
was niet mogelijk om van de
banden direct een elpee te persen
omdat er te veel ruis op de tapes
stond. Na onderhandeld te hebben
met Ariola werd er besloten de
elpee opnieuw op te nemen in de
studio".
Uja: „Dat had wel wat nadelen,
vooral artistiek. In de huisstudio
konden we opnemen wanneer we
daar zin in hadden. Eenmaal in de
studio moesten we de tijd
volmaken, die gehuurd was. Je kon
niet zeggen: „Vandaag heb ik
geen zin, we doen niets". Als ik
bijvoorbeeld in de platenstudio
een drumpartij op de band had
gezet en het klonk goed, dan zei
Hans: „Nou ga ik de gitaarsolo er
op smijten maar voordat dat
kon gebeuren was het: „Eerst even
een soundcheck. Nee, iets te veel
hoge tonen, nog een keer
proberen". Voordat Hans dan
eindelijk met zijn solo kon
beginnen was er een halfuur
verstreken en „kookte"hij niet
meer. Een ander nadeel was
bijvoorbeeld, dat we de hele elpee
al een keer hadden opgenomen.
Er was dus een duidelijk beeld van
hoe de plaa t zou moeten klinken.
Als je dan in de platenstudio gaat
opnemen wil je dat het
eindresultaat uiteraard niet minder
is en liever beter. Vooral bij de
zang heeft dat nogal wat problemen
gegeven".
Hans: „De nieuwe methode van
werken, die we nu toepassen is
dat we een nieuw nummer
opnemen totdat er een redelijk
beeld is van hoe het moet gaan
klinken. Daarna beginnen we dan
aaneen volgende song. Voorde
nieuwe single werken we ook op
die manier. We willen geen nummer
van de elpee halen omdat een
heleboel mensen vinden dat er geen
echte single op staat. We nemen
nu vier of vijf nummers op en
kiezen er dan één uit die goed
genoeg zou kunnen zijn om de
concurrentiestrijd aan te gaan in
de diverse hitlijsten. Voor de single
en de volgende elpee willen we
overigens niet de platenstudio in,
maar ze hier thuis opnemen. Om
de ruis te onderdrukken heb ik iets
gevonden, waardoor het heel goed
mogelijk moet zijn de single en de
tweede plaat in de huisstudio te
maken".
Door de problemen met Ariola is
het n u ech ter onzeker geworden of
er ooit een single en nieuwe elpee
zullen komen HANS P1ËT
The Tapes.
George Tborogood Geor
ge Thorogood and the Des
troyers schijnen het in
Amerika helemaal te ma
ken. Als je tenminste de
tekst op de hoes mag gelo
ven. In een bijgaand pers
bulletin wordt George ver
volgens vergeleken met
Bruce Springsteen en Gra
ham Parker. Deze belofte
maakt George op zijn elpee
niet helemaal waar. Of, om
het nog krasser te zeggen,
hij maakt het helemaal
niet waar. George is een
zeer redelijk gitarist, die
heel matig kan zingen en
nog het meest lijkt (in mu
zikale zin) op de Rolling
Stones in de beginjaren.
Sterk op de blues geënte
muziek over wereldlijke za
ken, zoals liefde en drugs.
Het feit dat deze man in
Amerika in een mateloze
belangstelling schijnt te
staan kan hooguit toege
schreven worden aan de
liefde voor de blues van
talrijke Amerikanen. Want
echt goed is de plaat niet
te noemen.(Basart)
The Doobie Brothers De
achtste elpee ,JIinute by
minute" van de Ameri
kaanse Doobie Brothers
lijkt een terugkeer naar
het verleden te zijn als het
oude vertrouwde geluid
van de groep weer uit de
groeven klinkt Er zijn de
achtergrondkoortjes en de
mooi gearrangeerde koper
blazers als ondersteuning
voor de jazz-rock, soul en
funk getinte muziek. Nadat
de groep op „Livin' on the
fault line" de richting van
de sophisticated jazz-rock
is opgegaan, probeert de
band het op „minute by
minute" weer met een aan
tal verschillende muzieksty-
len. Zowel de oude als de
nieuw verworven fan van
The Doobie Brothers kan
tevreden zijn met de nieu
we plaat, want al is er een
terugkeer, er is ook een
vooruitgang. Er staan bij
voorbeeld meer up tempo
nummers op de langspeler.
Naast de jazz-rock is er
ruimte voor country
western muziek in het in
strumentale „Steamer lane
breakdown" en is er een
mooie ballad „Open your
eyes". De elpee werd op
nieuw geproduceerd door
Ted Templeman. (Warner
Bros).
Duncan Browne De
Londense zanger/tekst
schrijver en klassiek gita
rist Duncan Browne is af
komstig uit de groep Me
tro, die hij in 1975 opricht
te. In de jaren 60 had hij
al als solo-artiest gewerkt
en een hoop teleurstellende
ervaringen opgedaan. Zijn
nieuwe solo-elpee laat nog
eens zien (hij bewees het
eerder met de single „Jour
ney") dat hij een hoop ta
lent heeft Duncan Browne
produceert op de langspe
ler „Wild places" romanti
sche ballads en rock
roll. Uiteraard speelt de gi
taar een belangrijke rol in
zijn muziek. Luister maar
naar het klassiek aandoen
de instrumentale „Camino
Real parts 1,2 3" waarin
akoestische gitaarpartijen
met een terugkerend thema
verpakt worden in een
roek-jasje. Duncan Brow
ne's stem is zacht en hees
en uitstekend geschikt voor
de muziek, die hij maakt
„Wild places" is een mooie
elpee geworden, die de
moeite van het beluisteren
waard is. (Logo/EMD-
Bill Cbamplln Na jaren
met zijn band „Sons of
Champlin" vrij onopvallend
maar zeer verdienstelijk
werk te hebben geleverd
heeft Bill Champlin eert
eerste soloplaat (heel toe
passelijk jingle" ge
noemd) het licht laten zien.
Met uiterst deskundige
hulp van onder andere
Bob Weir, Carole Bayer
Sager en Daryl Hall is een
lekker swingende elpee
ontstaan. Vooral de produ
cer David Foster (die ook
.JIall and Oates" en
„Earth, Wind en Fire"
heeft geproduceerd) drukt
zijn stempel op de plaat
Daarop zijn dan ook her-,
kenbare trekjes en stijltjes
te ontdekken als soul-achti-
ge Philadelphia-sound,
swingende west-coast-mu-
ziek, en felle blazers la
E.W.& Fire. De muziek
met gitaarspel en zang van
Bill Champlin is bijzon
der energiek in de groeven
gezet: luistergenot ver bo
ven de grauwe middelmaat
Bill's stem is rauw, krach
tig en overtuigend, de tek
sten zijn over het algemeen
wat somber (verloren lief
des en vrouwen zonder be
grip), en de studiomuzikan
ten zijn formidabel. „Fly
with me" is hier een goed
voorbeeld van. De twee-
rustiger ballades („We both,
tried" en „Elayne") laten
horen dat Bill's stem bij-
ingetogen gebruik wat dun
en hees is. Nee Bill, blijt
maar lekker brullen.
(Epic/C.B.S.)
The Tapes In augustus
vorig jaar schreven wij op
deze pagina over het Am
sterdamse Plurex-label.
Een onafhankelijk platenla
bel, dat met beperkte mid
delen jong talent in het za
del wil helpen en op de
plaat zetten. Met veel ple
zier kunnen we nu melden
dat het eerste succes voor
Plurex binnen is. Het de
buut van de Amsterdamse
new-wave band The Tapes
op het label is van een
dermate kwahteit dat pla
tenmaatschappij Phono
gram de distributie op zich
heeft genomen en de plaat
zelf opnieuw zal uitbren
gen. Hiermee is de opzet
van Plurex volledig ge
slaagd. Dit succes is na
tuurlijk mede te danken
aan The Tapes zelf. Op
hun eersteling gaan zij al
zo eigenzinnig en brutaal
aan de slag dat zij met
Brood en Sportivo direct
tot die kleine reeks van
Nederpopgroepen behoren,
die op z'n minst interessant'
te noemen zijn. Interessant
omdat The Tapes een snel
le ontwikkeling doormaakt.
De beklemmende muziek
lijkt zonder meer op dat
van hun grote voorbeeld
Talking Heads. Maar in
nummers als „Af the
wheel", „Voices of time"
en het titelstuk maakt de
groep zich duidelijk van
haar invloeden los en is
een eind op weg naar een
heel eigen geluid. You
just can't sleep" is met
weinig geld gemaakt en in
een eenvoudige 8-sporen-
studio opgenomen. Plurex-
producer Sam Tsjoe is er
echter in geslaagd om het
spanningsveld, dat zonder
uitzondering elk nummer
van de plaat kent, precies
vast te leggen. (Plurex 400).