OMS HOLLESTELLE '%HJA GORT: 99Beaugai*d ês een itlaatklep voor onze ideeën" PLATEN Concertagenda li Zaterdag 20 januari In de Sonesta Koepel in Amster dam vindt een concert plaats van Chuck Mangione. Zondag 21 januari Jan Mathews treedt op in de Eksit te Rotterdam. Maandag 29 januari Queen geeft wegens enorm succes twee concerten in Nederland De eerste is in de Rotter damse AhoyhaL Dinsdag 30 januari De Engelse super-formatie Queen is te zien in de Rotterdamse Ahoyhal. Donderdag 2 februari De Amerikaanse jazz-musicus Herbie Hancock komt voor twee optredens naar ons land. Het eerste concert is in de Doelen te Rotterdam. Vrijdag 3 februari Chris Hinxe treedt op in het Con certgebouw te Haarlem. De Amerikaan Eddie Money, die eerder in ons land was voor „Toppop", treedt op in Paradiso te Amsterdam Zondag 5 februari De Engelse Joan Arma trading komt voor drie concerten naar ons land Het eerste op treden is in Carré te Amsterdam. Dinsdag 7 februari Joan Arma tra ding geeft een con cert in het Congresgebouw in Den Haag. Aanvang 20.15 uur. Zondag 11 februari De Elngelse popzanger Elton John komt begeleid door Ray Cooper naar ons land voor drie optredens. De eerste is in het Nederlands Congresgebouw in Den Haag. Woensdag 14 maart De Amerikaanse formatie Earth Wind Fire komen naar Nederland voor een optreden in de Ahoyhal in Rotterdam. HUI de ooi Hollestelle en llja Gort aan het werk in de huisstudio. Op de achtergrond staat de 8-sporenbandrecorder. iet o| leefge edatol is. f iet el kraaien jfaeid van een sessie- Ookant is beperkt Het is de of etcer, die voor het grootste enamepaalt wat en hoe er r mtld moet worden. Er blijft en. Irlijk een beperkte ruimte dwestigen ideeën, maar je moet <s dateer spelen, die de producer tg vae/f. Ik geloof dat ik min of ele hroor dit werk geboren ben" ipgehitarist Hans Hollestelle. „Ik lopen nooit moeite mee. Vaak ikele iaar blijkt er problemen een i hebben. Hij slaat vernietrbeeld dicht in de studio, laakt \et uit zijn eigen straatje in hol of beeft niet de juiste i toatuur. Je kan moeilijk met arshall geluidstoren de i h o el binnenkomen, die helemaal i \aiettten en dan maar gaan in diallen. Er moet namelijk in e vet gespeeld worden. Een oo it eer wil iemand, die inzet en e d iideeën heeft en niet iemand onm|Iverwege zegt: „Dat doe ik een want bet is in Nederland toevjtmakkelijk om die muzikant ;sef drangen. Het aanbod is erg liervan ^ifar foUestelle is een van de landse muzikanten, die >s op talloze [producties meespeelt laast vormt hij sinds een jaar ft van de nieuwe formatie fardé. De groep bestaat lie-drummer llja Gort „Hef Iedoelingde band uit te .m zodra er concerten gegeven aid off' w^en echter niet van i" maa* wee^ rzorao1' "^,eSr°epismin of pien luxe aangelegenheid en nv Lïrecf een iïve-band. Het is pen uitlaatklep voor onze I, die we als sessie-muzikant de Utudio niet kwijt kunnen. rp voéerste elpee „Solo Mortale" s die took niet opgenomen om een tostadlum te worden. Het is i Eilau'k een tamelijk particuliere al om geworden,, zegt llja Gort. Fuiji I toJmuziek op e^s een jaar of zes toen hij •gel én stoel de leuningen afzaagde i" in fietenmat eruit haalde om lindoedrumsfei van temaken. „Ik genfcp een gegeven moment een l verlKimsfei van mijn vaderen fiuizeflfau w de hele dag te ïn. Toen het hele gezin gek mosli(fvvorc^en mocht ik naar a jq les. Die man had een prachtig dienstr^ staan, maar het duurde gel Jéë voordat ik daar achter f zitten. Vooral in het begin ft alleen maar roffelen op de nan tel". Toen üja 16 werd hij gevraagd om in le naar Den Haag. Daarna nsen t de groep van Kazimier henkflf rainb°x. In 1974 kreeg üja omen lf*® aanstelling bij een grote "fuitgeverijmaar verliet deze jorgd fom zich te kunnen ld. int concentreren op het schrijven van filmmuziek. „Ik werd er een keer voorgevraagd en kreeg toen nog een paar aanbiedingen. Ik doe dat werk n u alweer twee jaar. Het is ontzettend leuk om te doen. In de platen business was ik muzikaal duidelijk bezig binnen een bepaald raam: een plaat moest een hit worden anders hoefde die plaat niet gemaakt te worden. Ik schreef dus naar de consument toe. Bij de film is dat helemaal niet zo. Niemand hoeft het mooi te vinden en dat is een hele bevrijdende manier van werken. Ik ben bijvoorbeeld van mening dat je goede filmmuziek niet hoort. Je moet het niet missen, maar ook niet horen. Het moet verweven zijn met het beeld dat je ziet". Naast de filmmuziek schrijft üja ook op free lance basis voor diverse Nederlandse artiesten. „Ik heb een nummer voor Sandra Reemer geschreven. Hiermee gaat ze misschien Nederland vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival in Israël". Sessie-muzikant Hans Hollestelle raakte door een vriendje, dat 78-toeren platen van de Everly Brothers had, gein teresseerd in rock roll. „Je had toendertijd alleen maar jazz en klassiek Na een mislukte pogini hem piano te leren spelen, mocht hij zelf een instrumen t kiezen en nam de gitaar. Hij kreeg een gedegen klassieke opleiding waar hij nu nog steeds de vruchten van plukt „De eerste paar lessen mocht ik de snaren niet eens aanraken. Er werd me alleen maar geleerd hoe ik de gitaar moest vasthouden". Na een vakantie lang voor f 18.50 per week gewerkt te hebben kocht hij een gitaar met ijzeren snaren. „Dat gaf het betere geluid, want de klassieke gitaar was veel melodieuzer en niet zo geschikt voor rock. Er volgde een aantal schoolbandjes met alle gevolgen van dien zoals het niet maken van huiswerk. Uit een van de schoolbandjes kwamen de Torero's voort die een aantal plaatjes maakten. Later volgden Ekseption, Spin en The Rainbow Train terwijl hij ook werkte als studio-muAkant „De enige manier om in Nederland van de muziek te leven is als je sessie-muzikant bent Het lukt in ons land, op een paar uitzonderingen na, niet om als creatieve rock roll band te bestasin". ,JIet kost veel te veel geld om echt zelfstandig te opereren "zegt üja. „Je moet bijvoorbeeld vier dagen per week oefenen, maar in dezelfde tijd moetje platen maken en aan de publiciteit werken. In het weekend kun je dan hoogstens 3 of 4 keer spelen. Dan verdien je misschien 4000 gulden, waar zes man van moeten eten en alle onkosten van moeten worden betaald. Reken maar uit watje dan verdient, in ieder geval minder dan een bouwvakarbeider". ,JIet Hans Hollestelle in de platenstudio bezig aan een gitaarsolo. is ook niet mogelijk om van de platenroyalties te bestaan. Voor een elpee krijg je een paar dubbeltjes en van een Nederlandse groep worden niet meer dan 30.000 elpees verkocht dus dat is ook geen vette hap". Om je afzet gebied te vergroten zou je naar Engeland moeten, maar er zijn maar weinig platenmaatschappijen, die de investering durven doen, die nodig is om in dat land te kunnen doorbreken. Alleen Gruppo Sportivo, Herman Brood en The Golden Earring hebben tot nu toe die kans gekregen aldus Hans Hollestelle. Dat er altijd Nederlandse bandjes zullen blijven bestaan komt omdat het Nederlandse publiek dit graag wil. Het is nog altijd een hele andere ervaring om iemand live te zien spelen dan naar de plaat te luisteren. Er is wel een duidelijk tendens. Het publiek wil in kleine zalen weer luisteren naar de muziek en niet afgeleid worden door allerlei gebeurtenissen, die op het podium plaatsvinden. Kijk maar naar Elton John. Hij heeft aangekondigd tijdens zijn komende tournee geen gebruik te maken van rookbommen, extravagante kleding en andere effecten zoals bijvoorbeeld Queen doet Hij treedt slechts op met zijn piano en wil niet voor meer dan 2000mensen zingen, "zegt llja Gort Huisstudio Het is de bedoeling da t Bea ugarde in mei een aantal optredens gaat doen om de elpee „Solo Mortale" onder de aandacht van het publiek te brengen. „Het was een idee van platenmaatschappij Ariola"zegt Hans. Deze maatschappij, heeft door de té grote budget- overschrijding van Beaugarde en een te slechte verkoop van de plaat de groep al niet meer onder contract. Op die elpee staan vooral easy listening nummers, die door de stem van llja en de bijgeluiden zoals het huilen van Hans'dochtertje Scarlet een eigen gezicht krijgen. Hans zegt: „De a ch tsporen ban drecorder, die hier in mijn huisstudio staat heeft eigenlijk alles te maken met die elpee. Ik had al eens tegen Uja gezegd da t hij weer moest gaan zingen omdat ik vind dat hij een aparte stem heeft. Die mogelijkheid was er eerst niet, totdat ik die recorder kocht. We zijn toen begonnen met het opnemen van een paar nummers, maar het samen spelen ging zo lekker dat het een hele elpee werd. De diverse platenmaatschappijen waren ontzettend blij met de opnamen en direct geïnteresseerd, maar het was niet mogelijk om van de banden direct een elpee te persen omdat er te veel ruis op de tapes stond. Na onderhandeld te hebben met Ariola werd er besloten de elpee opnieuw op te nemen in de studio". Uja: „Dat had wel wat nadelen, vooral artistiek. In de huisstudio konden we opnemen wanneer we daar zin in hadden. Eenmaal in de studio moesten we de tijd volmaken, die gehuurd was. Je kon niet zeggen: „Vandaag heb ik geen zin, we doen niets". Als ik bijvoorbeeld in de platenstudio een drumpartij op de band had gezet en het klonk goed, dan zei Hans: „Nou ga ik de gitaarsolo er op smijten maar voordat dat kon gebeuren was het: „Eerst even een soundcheck. Nee, iets te veel hoge tonen, nog een keer proberen". Voordat Hans dan eindelijk met zijn solo kon beginnen was er een halfuur verstreken en „kookte"hij niet meer. Een ander nadeel was bijvoorbeeld, dat we de hele elpee al een keer hadden opgenomen. Er was dus een duidelijk beeld van hoe de plaa t zou moeten klinken. Als je dan in de platenstudio gaat opnemen wil je dat het eindresultaat uiteraard niet minder is en liever beter. Vooral bij de zang heeft dat nogal wat problemen gegeven". Hans: „De nieuwe methode van werken, die we nu toepassen is dat we een nieuw nummer opnemen totdat er een redelijk beeld is van hoe het moet gaan klinken. Daarna beginnen we dan aaneen volgende song. Voorde nieuwe single werken we ook op die manier. We willen geen nummer van de elpee halen omdat een heleboel mensen vinden dat er geen echte single op staat. We nemen nu vier of vijf nummers op en kiezen er dan één uit die goed genoeg zou kunnen zijn om de concurrentiestrijd aan te gaan in de diverse hitlijsten. Voor de single en de volgende elpee willen we overigens niet de platenstudio in, maar ze hier thuis opnemen. Om de ruis te onderdrukken heb ik iets gevonden, waardoor het heel goed mogelijk moet zijn de single en de tweede plaat in de huisstudio te maken". Door de problemen met Ariola is het n u ech ter onzeker geworden of er ooit een single en nieuwe elpee zullen komen HANS P1ËT The Tapes. George Tborogood Geor ge Thorogood and the Des troyers schijnen het in Amerika helemaal te ma ken. Als je tenminste de tekst op de hoes mag gelo ven. In een bijgaand pers bulletin wordt George ver volgens vergeleken met Bruce Springsteen en Gra ham Parker. Deze belofte maakt George op zijn elpee niet helemaal waar. Of, om het nog krasser te zeggen, hij maakt het helemaal niet waar. George is een zeer redelijk gitarist, die heel matig kan zingen en nog het meest lijkt (in mu zikale zin) op de Rolling Stones in de beginjaren. Sterk op de blues geënte muziek over wereldlijke za ken, zoals liefde en drugs. Het feit dat deze man in Amerika in een mateloze belangstelling schijnt te staan kan hooguit toege schreven worden aan de liefde voor de blues van talrijke Amerikanen. Want echt goed is de plaat niet te noemen.(Basart) The Doobie Brothers De achtste elpee ,JIinute by minute" van de Ameri kaanse Doobie Brothers lijkt een terugkeer naar het verleden te zijn als het oude vertrouwde geluid van de groep weer uit de groeven klinkt Er zijn de achtergrondkoortjes en de mooi gearrangeerde koper blazers als ondersteuning voor de jazz-rock, soul en funk getinte muziek. Nadat de groep op „Livin' on the fault line" de richting van de sophisticated jazz-rock is opgegaan, probeert de band het op „minute by minute" weer met een aan tal verschillende muzieksty- len. Zowel de oude als de nieuw verworven fan van The Doobie Brothers kan tevreden zijn met de nieu we plaat, want al is er een terugkeer, er is ook een vooruitgang. Er staan bij voorbeeld meer up tempo nummers op de langspeler. Naast de jazz-rock is er ruimte voor country western muziek in het in strumentale „Steamer lane breakdown" en is er een mooie ballad „Open your eyes". De elpee werd op nieuw geproduceerd door Ted Templeman. (Warner Bros). Duncan Browne De Londense zanger/tekst schrijver en klassiek gita rist Duncan Browne is af komstig uit de groep Me tro, die hij in 1975 opricht te. In de jaren 60 had hij al als solo-artiest gewerkt en een hoop teleurstellende ervaringen opgedaan. Zijn nieuwe solo-elpee laat nog eens zien (hij bewees het eerder met de single „Jour ney") dat hij een hoop ta lent heeft Duncan Browne produceert op de langspe ler „Wild places" romanti sche ballads en rock roll. Uiteraard speelt de gi taar een belangrijke rol in zijn muziek. Luister maar naar het klassiek aandoen de instrumentale „Camino Real parts 1,2 3" waarin akoestische gitaarpartijen met een terugkerend thema verpakt worden in een roek-jasje. Duncan Brow ne's stem is zacht en hees en uitstekend geschikt voor de muziek, die hij maakt „Wild places" is een mooie elpee geworden, die de moeite van het beluisteren waard is. (Logo/EMD- Bill Cbamplln Na jaren met zijn band „Sons of Champlin" vrij onopvallend maar zeer verdienstelijk werk te hebben geleverd heeft Bill Champlin eert eerste soloplaat (heel toe passelijk jingle" ge noemd) het licht laten zien. Met uiterst deskundige hulp van onder andere Bob Weir, Carole Bayer Sager en Daryl Hall is een lekker swingende elpee ontstaan. Vooral de produ cer David Foster (die ook .JIall and Oates" en „Earth, Wind en Fire" heeft geproduceerd) drukt zijn stempel op de plaat Daarop zijn dan ook her-, kenbare trekjes en stijltjes te ontdekken als soul-achti- ge Philadelphia-sound, swingende west-coast-mu- ziek, en felle blazers la E.W.& Fire. De muziek met gitaarspel en zang van Bill Champlin is bijzon der energiek in de groeven gezet: luistergenot ver bo ven de grauwe middelmaat Bill's stem is rauw, krach tig en overtuigend, de tek sten zijn over het algemeen wat somber (verloren lief des en vrouwen zonder be grip), en de studiomuzikan ten zijn formidabel. „Fly with me" is hier een goed voorbeeld van. De twee- rustiger ballades („We both, tried" en „Elayne") laten horen dat Bill's stem bij- ingetogen gebruik wat dun en hees is. Nee Bill, blijt maar lekker brullen. (Epic/C.B.S.) The Tapes In augustus vorig jaar schreven wij op deze pagina over het Am sterdamse Plurex-label. Een onafhankelijk platenla bel, dat met beperkte mid delen jong talent in het za del wil helpen en op de plaat zetten. Met veel ple zier kunnen we nu melden dat het eerste succes voor Plurex binnen is. Het de buut van de Amsterdamse new-wave band The Tapes op het label is van een dermate kwahteit dat pla tenmaatschappij Phono gram de distributie op zich heeft genomen en de plaat zelf opnieuw zal uitbren gen. Hiermee is de opzet van Plurex volledig ge slaagd. Dit succes is na tuurlijk mede te danken aan The Tapes zelf. Op hun eersteling gaan zij al zo eigenzinnig en brutaal aan de slag dat zij met Brood en Sportivo direct tot die kleine reeks van Nederpopgroepen behoren, die op z'n minst interessant' te noemen zijn. Interessant omdat The Tapes een snel le ontwikkeling doormaakt. De beklemmende muziek lijkt zonder meer op dat van hun grote voorbeeld Talking Heads. Maar in nummers als „Af the wheel", „Voices of time" en het titelstuk maakt de groep zich duidelijk van haar invloeden los en is een eind op weg naar een heel eigen geluid. You just can't sleep" is met weinig geld gemaakt en in een eenvoudige 8-sporen- studio opgenomen. Plurex- producer Sam Tsjoe is er echter in geslaagd om het spanningsveld, dat zonder uitzondering elk nummer van de plaat kent, precies vast te leggen. (Plurex 400).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 25