Het gaullistische offensief tegen Giscards politiek
berokkent Chirac vermoedelijk grote schade
Geen jurkje, nog zo klein of simpel zit
recht als het met de lingerie scheef zit
de neus vanonder HOLLANDSE GERDA HEEFT HET BEST NAAR
woffenbuttei HAAR Z)N TUSSEN HARTZ EN HEIDE
BINNENLAND/ BUITENLAND
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 18 JANUAR11979 PAGI
!SNsUh\
Slip en diep uitgesneden beha. beide versierd met kant. Het mate
riaal is een mengsel van vijftig procent polyester, polyamide en
elastane. Elastisch dus en licht corrigerend (Triumph Wala)
Lingerie is „mode onder mode". En als
zodanig van niet te onderschatten be
lang. Het één is niet denkbaar zonder
het ander. De lingerie is zelfs door de
transparante kleding, die langzamer
hand vrouw en „markt" veroverde, bij
na tot accessoire bevorderd... We vin
den steeds romantischer modellen in
beha's, te dragen onder losgeweven
truien, om niet te spreken van model
len die door een geraffineerde coupe
onzichtbaar moeten blijven bij stra
pless avondjurken en (later in het sei
zoen) zonnejurkjes voor vrouwen, die
prijs stellen op een onberispelijk blij
vend silhouet.
Horden vrouwen lopen tegenwoordig
zonder corrigerende lingerie. Ze verge
ten echter dat ze hun figuur vrolijk
fluitend naar de knoppen helpen. Aan
gezien in de boezem elk spierweefsel
ontbreekt, zijn zonder behoorlijke beha
verslappingen aan de orde van de dag.
En dat terwijl de beha tegenwoordig
waarachtig niet onappetijtelijk hoeft te
zijn.
Triumph Wala komt met vijf naadloze
modellen met bijpassend slipje in de
„Lucienneserie" (met en zonder beugel
of schoudervrij te dragen). Het stof-
mengsel is polyamide en elasthan, flin
terdun en ideaal. In de lingeriemode is
het bekende korselet vervangen door de
topslip. Alweer zo'n beeldig geval, soms
"met een doorschijnende of kanten halve
cup aan de bovenkant, naar de onder
kant dichter bewerkt, met de pasvorm
van een lichaamskous. Er is een toene
mende vraag naar deze vetrolletjes
wegwerkende topslips.
Ook Warner laat zich dit seizoen niet
kennen. Hoofdkleur bij deze firma is'
zachtgrijs (heel fraai in combinatie met
beige...). In de „Frivole-serie" o.a. een
parelgrijze beha, op zes manieren te
dragen (met en zonder bandjes etc.)
Disco-foundation is er ook al, glim
mend, glanzend als bovenkleding, glad
op de top, laag uitgesneden in panty-
korselet nieuwe stijl. Zo'n dessous is
warempel geschikt om onder de nieuwe
transparant broeken te dragen, lijkend
op de vroegere regenbroek van opa op
de fiets, die niettemin nu in alle hippe
zaakjes en jeugdafdelingen van waren
huizen te koop zijn. Misschien een kort
stondig dwaallicht in de mode, maar
wel sterk gepousseerd.
Daaronder zou bijvoorbeeld ook het
Wamer-setje passen: kaneelkleurige
beha met kanten dito vlinderbroekje,
als daarbij een loshangende bloes
wordt gedragen. Of ik het mooi vind?
Nee, maar die trend is er nu eenmaal
en om een trend kun je niet heen. Fri
vool speelt de lingeriemode op de nieu
we rage in.
Ook nieuw zijn de broekjes met bil
naad, die spannen als strakke jeans en
geen verkeerd vouwtje toelaten (Warner
weer). Maar niet iedereen heeft dezelfde
smaak en verlangens.
Voor de vrouw wier lichaam hier en
daar een extra stutje nodig heeft zijn
er bijvoorbeeld korselets, die zwaar en
stevig aan de onderkant zijn, maar een
luxueuze top hebben, waarvoor het be
roemde St.-Gallenkant niet is gespaard.
Met de lingerie, gemaakt uit quana (een
stof die niet is te onderscheiden van
pure zijde) maakt Warner het zich niet
gemakkelijk. De stof wordt geïmpor
teerd uit Canada, de lingerie (beha's en
slipjes) ingeborduurd in St.-Gallen en
vervolgens in België in elkaar gezet.
Schiessers kern-assortiment kun je ook
al een trendcollectie noemen. De kleu
ren zijn gevarieerd: poudre, „derby"
(kastanjebruin als een volbloed...), warm
groen, donkerbruin, koningsblauw,
maar ook teer seringeblauw en sorbe-
troze. Broekjes (corrigerend door elasti
sche, ingewerkte garens) met verschil
lende beenlengten, slipjes, tanga's,
hemden en chemisetjes in kruidnagel-
tinten naast even doorbrekende pastels,
als aan het firmament bij ondergaande
Glanzend en soepel materiaal, jaquard-
satins en gebreide materialen (tricots)
zijn in foundations verwerkt en aange
past aan de eisen van de verbruiksters,
die licht verstevigende, maar alsjeblieft
geen knellende of strakke dessous wil
len dragen.
Sportief is de nieuwe serie „her
fstblaadjes", die contrasterend zwart
neerdwarrelen op een poederkleurig
fond van hempjes, jupons etc. Ook zui
vere katoen wordt door Schiesser ge
bruikt voor lieve behaatjes en wijde on
derrokjes met volants of stroken over
„geringe" tanga's met broderie. Oma-ro-
mantiek en regelrecht raffinement voor
sous-mode, seizoen '79.
Goed weten: geen jurkje, nog zo klein
of simpel, zit recht als het met de lin
gerie scheef zit...
hertog Julius von
Verrassend is het op z'n minst wanneer
je in een uithoek van Duitsland, op het
VW-kantoor van het stadje Wolfenbüttel
(waar de „Deutsche Ferienstrasse" en de
„Hartz-Heide-strasse" elkaar ontmoeten)
een Hollands meisje achter een bureau
ziet zitten. En dan nog wel een voormali
ge telexiste van de krantencombinatie
Persunie, waarvan uw lijfblad deel uit
maakt... Gerda Dijkhuizen. Zij leerde
haar echtgenoot Herr Gerbig kennen op
een vakantie in Joegoslavië, waar hij
twee jaar werkzaam was om daarna op
32-jarige leeftijd als bouwingenieur naar
zijn vaderland terug te gaan. Gerda (die
ook nog heeft gewerkt bij het Haagse
modehuis Louis Snoek) trok naar Wolfen
büttel in Nieder-Saksen, waar zij trouwde
en zich vestigde.
Het was een hartelijke begroeting onder
de neus van de tot standbeeld versteende
Hertog Julius von Wolfenbüttel, die in
1572 de destijds grootste Europese biblio
theek samenstelde. Tot op heden is deze
nog een der rijkste en oudste boekerijen
van Europa. Hertog August (1634), stamva
der van het Huis Brunswijk-Lüneburg-
Wolfenbüttel, nam de verzameling van Ju
lius over en gaf de bibliotheek zijn naam,
die nog steeds wordt gevoerd: de Hertog
August Bibliotheek.
„Een schatkamer met 550.000 waardevolle
evangelische boeken, psalm- en gebeden
boeken, 10.000 oude handschriften, land
kaarten en muziekmanuscripten", aldus
Gerba Gerbig, die heel wat te vertellen
heeft over de Altstad, waar Casanova -
naar eigen zeggen - de mooiste weken van
zijn leven beleefde en waar de dichter
Wilhelm Raabe zijn vrouw ontmoette.
Uit de 17de eeuw stammen de renaissan
ce-bouwwerken, het schitterende Raadhuis
en het Slot, eens de residentie van de her
togen van Brunswijk-Lüneburg. Histori
sche grond die heel wat onheil over zijn
barokke bebouwing heeft gekregen, maar
die voor de bombardementen in de Twee
de Wereldoorlog gespaard bleef.
Toen in 1671 de stad Brunswijk in het be
zit kwam van Brunswijk-Wolfenbüttel, ko
zen de hertogen bij afwisseling aldaar hun
verblijf, totdat hertog Karei von Wolfen
büttel in 1674 zijn residentie daar voor
goed vestigde.
Heel het historische Wolfenbüttel staat
met zijn bochtige, pittoreske straatjes, zijn
mooie binnenplaatsjes, zijn intieme pleint
jes en statige gebouwen, stadstorens, beel
den en vakwerkhuizen krom van de herto
gen, die er later hebben gewoond.
Frau Gerbig-Dijkhuizen heeft het best
naar haar zin op het kleine VW-kantoor
van het gemeentedistrict, waar zij halve
dagen werkt. Ze woont in een oud vak-
werkhuis in Bad Sooden, op 140 kilometer
van Wolfenbüttel, maar beide echtelieden
hebben de beschikking over een auto. Zij
is van nature een vroegertje... „Ik sta al
tijd om kwart over vijf op. Want ik wil
vóór ik naar kantoor ga om half zeven
nog een paar baantjes trekken in het
zwembad."
De gewoonten in Nederland verschillen
nogal met die in Duitsland, is Gerda's me
ning. „Na acht uur 's avonds kun je ner
gens meer aanbellen. Je hebt kans dat de
mensen dan al naar bed zijn. Je kunt ook
niet ergens zomaar binnenwippen voor
een kop thee of een sherry'tje. Hier moet
je eerst echt een dag tevoren „belet" vra
gen. Maar als het dan schikt is het ook
erg leuk".
„De mensen hebben dan vaak een koud
Hollandse Gerda met haar geleerde baas, dr. Heinz Grunow
buffet gemaakt, met „Eiersalat" (ze zegt
het warempel op z'n Duits), allerlei soor
ten worst, en verschillende broodsoorten
(„Eierbrot"). Als werkende vrouw moet je
dan ook beslist arrangementen treffen als
wel fijn is, de winkels gaan veel vroeger
open. Vanaf 7 uur 's morgens kun je al
bij de slager terecht en om 6 uur heeft de
bakker al verse kadetjes..."
„Als ik eters krijg, maak ik meestal een
je bezoek uitnodigt, 's Lands wijs, 's lands echte schotel uit Hessen. Mijn man komt
eer. Je moet voor uiteenlopende drankjes daar vandaan. Ik moet zeggen, dat het
zorgen: wijn, bier, een borrel. Maar wat lekker smaakt. Rauwe aardappelen, rund
vlees, uien en veel peper doe je in een
vorm en dan laat je het hele zaakje lek
ker lang stoven. Daarna gaat er, wat ze
hier „Schmant" noemen, bij. Ik geloof dat
het een soort zure room is of biest, direct
van de boer. Wij wonen tenslotte op het
platteland".
„De kokerij in Nieder-Saksen is wel een
beetje anders dan in Nederland", vertelt
ze nog. „Verse groenten kennen ze hier
haast niet. Boerenkool eet je zo uit het
water. Maar de prijzen zijn ongeveer ge-'
lijk. Behalve bloemen. Eén fresia bijvoor
beeld kost één gulden. Je kunt nooit een
bosje bloemen onder de tien Mark ko
pen".
Een beetje kritiek, maar verder heeft Hol
landse Gerda het best naar haar zin in
het dromerige stadje tussen „Hartz en
Heide". Haar „baas", directeur van het
kleine VW, is dr. Heinz Grunow, een
merkwaardig veelzijdig man. „Ik ben ad
vocaat, notaris, acteur, schrijver, spraakle-
raar, componist, schilder, dichter en dan
ook nog voorzitter van het VW-theater",
somt hij op en lacht boven de geurige
witte wijn, die hij de Hollandse gast met
gulle hand schenkt.
We slenteren gedrieën na het wijntje nog
wat door de kleine stadskern, langs de
„Ratwaage" (1609), over de Stadtmarkt en
de Holtzmarkt met middeleeuwse kenteke
nen, het „Gilde Hof' en het kleinste huis
je van Wolfenbüttel, nog geen twee meter
breed. Het bezit drie etages op een éénka-
mer-parterre en staat ingeklemd tusse ,i
prachtige vakwerkhuizen, waarvan de
Duitsers zeggen dat de stijl door de En
gelsen is afgekeken voor hun Tudorhuizen
en de Britten, dat juist de Duitsers de Tu
dorhuizen hebben nageaapt...
Hotels helpen
gehandicapte
met
stadsgidsjes
an di
In samenwerking met d&B®
Zwitserse hoteliersvereni *en
ging geeft de Zwitserse Iii ****1
validenbond in Olten ee/i^P'
hotelgids uit voor gehandi■Be"
capten met adressen va^®n®®
hotels en pensions, die zijl6
gecontroleerd op hun gereli ji
schiktheid voor gehandi
capten. (stoepjes, deur
breedte etc.) De hotelgidf**
kan bij genoemde organisa e"cr
tie worden aangevraagd
Adres: Schweiz. Invaliden
bund, Froburgstrasze 4
4600 Olten, tel. 062 *st
21 10 37. v
Eveneens voor gehandicap
ten zijn bij Pro Infirmis,
Postfach 129, 8023 Zurich,
stadsgidsjes voor gehandi1
capten verkrijgbaar voor O
Bazel (Frs. 2.80), BemKv
(Frs. 2.30), Lausanne
(Frs. 4.20), Luzem
(Frs. 3.80) St.-Gallen
(Frs. 4.50), Zurich (Frs. 5.-). )jJ
De gidsjes die tal van tips
en aanwijzingen bevatten
over gebouwen en winkels
in genoemde steden, worT|
den toegestuurd nadat hel
geld is overgemaakt ev.
door middel van een inter
nationale antwoordcoupon'.
Alle verdere inlichtingen: PV
Zwitsers Verkeersbureau,r
Koningsplein 11, Amster
dam, tel. 020-222033.
3 J 1
■n tfen
(Van onze correspondent Jan Drummen)
Parijs De neo-gaullisten onder leiding
van de onvermoeibare en uiterst ambitieu
ze oud-premier en burgemeester van Parijs,
Jacques Chirac, beginnen uitermate „las
tig" te worden. Het is een openbaar geheim
dat Chirac ervan droomt president van de
republiek te worden en deze ambitie is
zeker niet geheel vreemd aan zijn tegen
woordige politieke gedrag, hoewel zij niet
als voornaamste motief daarvan aangezien
mag worden. De rol die de gaullisten
zouden willen spelen in „het Frankrijk van
Giscard" is de waarschijnlijke drijfveer
van hun ageren, vooral van een kleine
groep onder hen. Want zoals in de opposi
tionele, socialistische partij tegenstellin
gen van betekenis ontstaan zijn (tussen
Mitterrand enerzijds en Rocard en Mauroy
anderzijds, bestaat de RPR (de neo-gaullis-
tische beweging) allerminst uit een stuk.
De opzienbarende strategie van de partij
wordt voornamelijk bepaald door Chirac
zelf en een kleine, maar belangrijke en
'invloedrijke groep onder hen, waarvan
oud-premier Michel Debré, Yves Guéna en
hun „occulte adviseurs" en eminences gri-
ses" Pierre Juillet en Marie-France Garaud
de voornaamsten zijn.
Het grote punt van wrijving en voor de
gaullisten welkome argument is de Europe
se politiek, met name de aanstaande Euro
pese verkiezingen. Dit zogenaamd anti-Eu-
ropeanisme van de RPR ligt uiteraard
geheel in de lijn van wijlen Charles de
Gaulle's kijk op Europa en de beslissende
rol die zijn land daarin zou moeten spelen.
Chirac heeft zijn offensief tegen de Europe
se politiek van de regering van Valery
Giscard d'Estaing ontketend door tesamen
Giscard d' Estaing
met de linkse oppositie (en dus met de
communisten) te stemmen tegen een harmo
nisering van de BTW in de EEG-landen.
Enkele weken geleden eiste Chirac van de
in Brussel gehouden Europese top een
plechtige verklaring aangaande de beper
king van de bevoegdheden van de Europese
Assemblee. Nadat premier Barre de ver-
trouwenskwestiè gesteld had over de BTW-
aangelegenheid, aan de RPR detailconces
sies gedaan had om het essentiële te behou
den, leek de zaak afgedaan te zijn. Maar
enkele uren later vaardigde Chirac vanaf
zijn ziekbed (hij liep tijdens een slippartij
met zijn auto een heupbreuk op) een soort
manifest uit, waarin het heette: „Er zijn
ernstige uren in de historie van een volk,
uren waarin de redding afhangt van het
vermogen om verborgen dreigementken te
onderkennen. Sedert gisteren weten wij dat
men het Europa dat wij wensten, niet wil.
Men bereidt de onderhorigheid van Fran
krijk voor. Men legt zich neer bij het idee
-van zijn vernedering". En „men" is uite
raard Giscard d'Estaing.
Oproep
Maar de voor velen schokkendste zinsnede
in deze oproep was zeker die waarin Chirac
zei: „Zoals steeds wanneer het er" om gaat
Frankrijk te vernederen, is de partij van
de vreemde met zijn geruststellende en
zoete stem, aan het werk. Fransen, luistert
niet naar haar!".
Tallozen waren van oordeel dat de burge
meester van Parijs nu werkelijk te ver was
gegaan. Maar in regeringskringen was men
allerminst van zins om victorie te kraaien;
de zinsnede was te enorm omniet een sluwe,
gevaarlijke en slinkse bedoeling van Chirac
te verbergen.
De Europese verkiezingen zijn voor de RPR
zeker een gevaar. Door zich naast de andere
partijen van de regeringmeerderheid (ge
bundeld onder de initialen UDF) te scheren,
zou Chirac de steun van Debré verliezen.
En Debré is de laatste van de „grote
gaullisten" die hij in zijn gelederen telt.
Als Chirac voor de Europese verkiezingen
blanco-stemmen of stern-onthouding zou
bepleiten, zou men hem er van beschuldigen
op laffe wijze de strijd uit de weg te gaan.
(Van onze correspondent)
In de Franse politieke situatie is zich
sedert enkele weken een merkwaardige
symmetrie beginnen af te tekenen, terwijl
in de oppositie al sedert de nazomer van
1977 zich een breuk aftekende die in zeer
belangrijke mate tot verkiezingsnederlaag
van links leidde, vertoont nu ook de rege
ringsmeerderheid een toenemende barst.
En door een eigen lijst op te stellen, zou
hij zeker op jammerlijke wijze bakzeil
halen.
In politieke kringen is de strategie van
Chirac uitgeplozen, genalyseerd, vertolkt.
Men is er van doordrongen dat Chirac een
enorme blunder heeft gemaakt. Door (zij
het indirect) de president aan te vallen, door
in de Kamer met de communisten gemene
zaak tegen de regering te maken, en door
de grote kans te lopen in de Europese
verkiezingen voor zijn lijst een pover resul
taat te behalen, hetgeen het uiteenvallen
van zijn beweging ten gevolge zou hebben.
Chirac speelbal?'
Dit uiteenvallen van de RPR is wellicht al
begonnen. De onstuimige maar intelligente
Alexandre Sanguinetti heeft zich uit de
beweging teruggetrokken, drie andere voor
aanstaande figuren hebben min of meer
hetzelfde gedaan. En Alain Peyrefitte, de
gaullistische minister van justitie, stuurde
een brief naar de RPR-Kamerleden, waarin
hij hem waarschuwde voor de „hoogst
overdreven en buitensporige uitlatingen
van Chirac en de „occulte figuren" (die zich
van de partij meester gemaakt hebben)
beschuldigt. Daarmee bedoelt Peyrefitte
uiteraard Pierre Juillet en Marie-France
Geraud en geeft daar mee tevens aan dat
Chirac hun speelbal en hun paskwil is
geworden.
Diens reactie was uiterst fel. Hij eiste dat
Peyrefitte zich uit de partij zou terugtrek
ken. Een vergadering van de gewestelijke
sectie, waarvan de minister van justitie lid
is, „veroordeelde" hem tenslotte tot een half
jaar schorsing, zonder dat het erg duidelijk
geworden is, of deze al dan niet uitgevoerd
zal worden.
Bij dit alles heeft men algemeen de overtui
ging dat Chirac hoog, vermoedelijk te hoog
spel speelt, omdat zijn felheid, die zijn
grootheidswaan verraadt, vele gaullisten de
schrik op het lijf jaagt. Het Opportunisti
sche stemmen met de communisten heeft
anderen de schrik op het lijf gejaagd en
de allermeeste RPR-aanhangers (blijkens
een opiniepeiling 75%) blijven van mening
dat hun partij de regering onbeperkt
moeten steunen.
Intussen heeft Chirac premier Barre verze
kerd hem vóór juni (wanneer de Eurdpese
verkiezingen plaatshebben) geen dolkstoot
in de rug toe te brengen en deze belofte
wordt geïnterpreteerd als een vrees van de*
RPR-leiders, dat zij tal van aanhangers zou
verliezen als zij het vloerkleed onder de
voeten van de regering zouden proberen
weg te rukken.
Het is mogelijk dat Chirac in zijn buitenspo
righeid te ver is gegaan en dat hem dit
méér schade berokkend heeft dan op dit
ogenblik onderkend kan worden. Voorals
nog zal de RPR in de praktijk deel b
uitmaken van de regeringsmeerderhi
het is niet ondenkbaar dat Chirac rd
merkwaardige politiek van excess^
bijdraaien de verwezenlijking van zijni
ambitie onherstelbaar geschaad heefll
dat Frankrijk de tijd heeft gehad 2
excessen en droombeelden van het
me te onderkennen en niet ongevo
gebleken voor een zeker „positief real
van Giscard d'Estaing.
Jacques Chirac
