„Ais dit voorbij is w il ik nog wat
kleur op mijn wangen hebben 99
LIEVE LUV'-MEISJES WE HARD, MAAR:
i—inmi
De drie lieve LUV'-jes: Patty Brard± Marga Scheide en JoséAndreoli (van links naar rechts).
Het grote geheim achter de
drie LUV'-meisjes Patty,
Marga en José is hun
middelmatigheid. Ze kunnen
niet echt goed zingen, niet
werkehjk goed dansen, en
zien er niet vreselijk
fantastisch uit. En juist
daarom kunnen zowel
boerendeernes, stadse
punkmeisjes als andere
bakvissen zich met dit drietal
op alle fronten
identificeren; makkehjker
dan met echte filmsterren
zoals bijvoorbeeld Olivia
Newton John, die net té
onbereikbaar zijn. De
simpele en af en toe wat
harkerige beweginkjes zijn in
elke discotheek door
eenieder na te bootsen, de
melodieën zijn na twee keer
horen gedachteloos mee- dan
weina te fluiten. En
aangezien het om een blonde,
een bruine en een
zwartharige hoofdrolspeelster
gaat (deze laatste geeft
volgens de groepsbiografie
van de platenmaatschappij
een „heerlijk Caraibisch
tin tje aan het trio is er
ook voor de heren der
schepping in elke smaak
voldoende te genieten: hou je
niet van de een, dan windt
de ander je wel op. Daar
dragen de ondeugende
tekstjes en de bloterige
toneelkleertjes een
behoorlijk steentje toe bij. Is
het niet heerlijk je te
koesteren in de gedachte dat
de gedecolleteerde schonen
juist jou bezingen wanneer
zij het hebben over „youre
the greatest lover", of je
toedichten: „you're such a
sexy thing"?
Achter de
schermen
Nee, zowel uit de
geraffineerde opzet als het
eclatante succes van de
groep blijkt dat de
bijdehan te lieden die van
achter de schermen de
dames sturen en begeleiden
precies weten wat „de grote
massa wil. Wie zijn die
stuurlui-aan-de-wal die de
koers van de LUV'-boot
uitstippelen?
Hans van Hemert en Piet
Souer (componist en
arrangeur) zijn wel de
belangrijkste. Zij brachten de
meisjes ruim twee jaar
geleden bij elkaar en zorgen
sinds die tijd voorde
zogenaamde „frisse sound"
van Limburgse José
Andreoli, blonde Marga
Scheide en het meisje met
de lieve kuil tjes in de
wangen, Patty Brard. Voor
de al eerder genoemde
danspasjes en -huppels
tekent ene Lydia Wooning uit
Haarlem, en voorde
promotie, boekingen,
toerschema 's, kortom het
behartigen van de zakelijke
televisieopnamen maakten in
een sportschool"), en volgen
fanatiek zang- en danslessen.
„We willen absoluut geen
dansgroep zijn, als we ons
maar leuk kunnen bewegen
bij de muziek. Het hoeft er
niet uit te zien als Grease",
vinden ze. Belangrijker is
volgens hen dat wat op de
plaat staat, ook op toneel
goed ten gehore wordt
gebracht. Vandaar de
zanglessen en het „metz'n
drieën in de auto zitten
blèren zoals José het
lachend noemt, als ze nieuwe
nummers nog eens
doornemen terwijl de
chauffeur van de ene
parochiezaal naar de
volgende feesttent scheurt.
Succes
Het is allemaal snel gegaan,
sinds U. O.Me"het
herkenningsnummer van de
televisieserie Waldolala
een hit werd in Nederland.
Het daarna uitgebrachte
„You're the greatest lover"
(onlangs met goud beloond)
en „Trojan horse" werden
hits. Voor de uitstekende
verkoop van de debuut
langspeelplaat „With LUV"
is eveneens onlangs een
gouden plaat uitgereikt.
De prijs die de dames voor
dit succes moeten betalen, is
het verlies van privacy en
de overlast van al te
opdringerige „fans". Bij het
openen van braderieën,
winkels en het opluisteren
van andere evenementen
komt het voor dat ze door
de politie moeten worden
ontzetfanmail kan vrijwel
niet meer persoonlijk worden
bean twoord in verband met
het drukke sterrenleventje;
Patty heeft een
antwoordapparaat om zelfde
binnenkomende telefoontjes
te kunnen selecteren en
„hijgers"op een afstand te
houden, terwijl José en
Marga zelfs geheime
telefoonnummers hebben
moeten nemen om
belangen en het
„uitverkopen van het
triomferende trio in binnen-
en buitenland is manager
Pim ter Linde
verantwoordelijk. Met als
motto „het ijzer smeden
terwijl het heet is" werken
de dames onderzijn
ongetwijfeld bezielende
leiding keihard aan hun
carrière. „We zijn drie jonge
meisjes met vrolijke, blije
muziek, dat trekt de mensen.
We willen zo snel mogelijk
zo veel mogelijk doen
Gehaast
De lieftallige L UV'-jes
maken een wat gehaaste
indruk omdat ze de
betrekkelijkheid van hun
succes wel inzien: „Wie
weet hoe het volgend jaar
met ons gaat?", vragen
Marga, Patty en José zich
dan ook af. Daarom wordt
in de tegenwoordige tijd
gedacht en gewerkt: veel
kolen op het vuur en
doorknokken. „Tweedagen
in de week zijn we vrij, en
op andere dagen doen we
zoveel we maar kunnen.
Soms meerdere optredens
op een dag. Maar we pakken
echt niet elke schnabbel
aan, waar we kunnen zingen.
Dan zouden we knettergek
worden Patty voegt daar
aan toe: „Ik wil nog wel
een paar jaar mee. Als dit is
afgelopen wil ik nog wat
kleur op mijn wangen
hebben".
Televisieoptredens zijn een
uitzondering op de regel.
Ze zijn zo belaneriik omdat
ze veel effekt hebben.
Daarom is L UV elk moment
bereid voor de camera 's te
verschijnen, waar dan ook.
De afgelopen maanden was
het reisprogramma afgeladen
vol, studio in, studio uit,
van Rome en Madrid tot
Bremen. Tekenend voor het
snelle en jachtige bestaan
waar de meisjes in verzeild
zijn geraakt, is de verbaasde
- uitroep van Marga, in een
taxi in Madrid: „Verrek, er
staat Spaans op die bus!".
Ze realiseerde zich toen pas
da t ze op weg waren naar
de RTVE (Radio Television
Espan ~ola) om het Trojaanse
Paard ook de Spaanse
huiskamers binnen te laten
galopperen.
De hippe zangeresjes weten
ook buiten onze landsgrenzen
hun mondjes goed te
roeren in de diverse talen.
Marga spreekt Spaans,
Patty is gespecialiseerd in
Frans (ook al heet haar
vriend Ron) cn José beheerst
Engels in voldoende mate
om elk interview tot een
goed einde te brengen. Het
trio doet (n de vrije tijd aan
worstelen („Voorde
conditie. We ontdekten hoe
leuk dat is toen we
ongestoord van hun schaarse
vrije tijd te kunnen
genieten. „Als we vrij zijn,
willen we ook echt vrij zijn,
ook onbereikbaar voor onze
fans", zeggen zij.
Wordt het hen niet af en toe
een beetje teveel?
Onder instemmend geknik
antwoordt Patty voor de
drie vriendinnen: „Als we
een jaar geleden hadden
geweten wat er nu alemaal
met ons gebeurt, dan
hadden we het zeker ook
gedaan. Soms vind je het
vervelend datje „bekenden-
van-het-grote-publiek" bent
geworden, maar stel je voor
dat ik ergens zou zitten en
de mensen zouden me NIET
meer herkennen! Dat zou ik
helemaal niet leuk vinden.
PAUL WESTSTRATE
