Rooms-Rood
maakt nog
beste kans
in
België
Sjapoer
Bakhtiar
steekt nek
uit voor
redding
Iran
Rivaliteit van
eeuwen bepaalt
verhouding
Cambodja-
Vietnam
BON
„What's in a name"-
tour naar
S tratford-upon-A von
BUITENLAND
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 6 JANUAR11979 PAGINA 11 19
(Van onze correspondent Jan Schils)
BRUSSEL De Belgische kabinetsinformateur
Willy Claes stuit op grote moeilijkheden van
sociaal-economische, politieke en persoonlijke
aard. Hij wordt meer bepaald geconfronteerd
met onderling wantrouwen tussen de Franstali
ge en Nederlandse politieke partijen en met
veto's over en weer ten aanzien van bepaalde
politieke figuren, zoals een Waals-socialistisch
nee tegen een derde premierschap van de Vlaam
se christen-democratische oud-premier Leo Tin-
de mans en een algeheel Vlaamse afkeer tegen
André Cools, de leider van de Waalse socialisti
sche partij, tevens de grootste politieke formatie
van Wallonië. Daarnaast bestaat nog de vurige
wens tot uitsluiting van de Franstalige Brussel
se taaipartij FDF (Front der Francofonen) van
de regeringsverantwoordelijkheid bij de Vlaam
se christen-democraten (CVP) en bij de Vlaamse
socialisten (BSP): ze redeneren wanneer de
Vlaamse tegenhanger van het FDF, de Volksu
nie, buiten het kabinet blijft, ook het FDF niet
tot de nieuwe regering kan toetreden. Dit laatste
probleem wordt dan weer bemoeilijkt door het
feit dat de Franstalige politieke partijen in het
land per se opnieuw met het FDF in zee willen.
Zij stellen dat de gemeenschapstwisten tussen
Franstalige en Nederlandstalige Belgen niet,
kunnen worden opgelost zonder het FDF, dat
de grootste politieke macht bezit in Brussel.
Nieuw kabinet waarschijnlijk
zonder taaipartijen
Staat leeft te rijk
Toen informateur Willy Claes, demissionair mi
nister van Economische Zaken en afkomstig uit
de BSP, bijna twee weken geleden aan zijn
informatieberaad begon, stond hij tegenover de
volgende opdracht, die koning Boudewijn hem
had gegeven:
1. De sociaal-economische toestand verkennen,
speciaal de zorgwekkende begrotingssituatie van
het land. Na een week bracht Willy Claes verslag
uit aan de koning en later verklaarde hij dat
de sociaal-economische toestand van het land
dramatisch is, dat er totaal geen ruimte bestaat
vóór belastingverlaging zoals de liberalen, de
grote overwinnaars van de parlementsverkiezin
gen van 17 december jongstleden hebben geëist
als voorwaarde voor regeringsdeelname. Cite
rend uit een geheim rapport dat hem was
-aangeboden zei Claes, dat alleen reeds de staats-
ziektekas in België momenteel een tekort van
2 miljard gulden te zien geeft met daar bovenop
een te verwachten tekort voor 1979 van nog eens
een half miljard extra. Bovendien raakt ook de
staatskas voor de uitkering van pensioengelden
aan zelfstandigen leeg, terwijl voor het uitkeren
van de kinderbijslag evenmin medio 1979 nog
voldoende geld in kas zal zijn. Tot overmaat van
ramp loopt ook het begrotingstekort van 1979
uit de hand. Ondanks de waakzaamheid van de
verantwoordelijke staatssecretaris Mark Eijs-
kens moet voor 1979 rekening worden gehouden
met een tekort op de staatsbegroting van om
en nabij de 7 tot 8 miljard gulden. Dat is 30
tot 40 miljard frank (2 tot 2,6 miljard gulden)
meer dan was geraamd. De oorzaak hiervan is
het feit, dat het kortstondige bewind van premier
Vandenboeynants in het zicht van de verkiezin
gen nog gauw voor Sinterklaas heeft gespeeld.
Dit kabinet bracht een oplossing op papier voor
de Waalse staalproblemen en als compensatie
daarvoor analoog een oplossing voor de Vlaamse
textiel- en scheepsbouwproblematiek. De reke
ning krijgt het nieuwe kabinet gepresenteerd en
uiteindelijk natuurlijk de belastingbetaler. Al met
al kost de oplossing van het staalprobleem de
Belgische staat op zijn minst 30 miljard frank
(2 miljard gulden), terwijl tegelijkertijd het aantal
werklozen dat nu reeds de 300.000 is voorbijge
streefd, nog eens met een kleine 10.000 man zal
worden verhoogd door ontslagen in de staalsec
tor. Wat de hulp aan textiel en scheepsbouwnij-
verheid kost is nog niet bekend, maar ook hier
gaat het om miljarden.
Het is duidelijk dat koning Boudewijn juist Willy
Claes heeft benoemd, om de nadruk te vestigen
op de dramatische sociaal-economische toestand
pan België. Tot 1985 wordt een verdere stijging
van de werkloosheid verwacht, speciaal onder
jongeren en vrouwen, tot op zijn minst 500.000
Willy Claes
eenheden. De nationale luchtvaartmaatschappij
Sabena, die salarisvermindering overweegt voor
haar personeel, gaat dit jaar beginnen met een
golf van ontslagen. Daar moeten ruim 1.400 dik
betaalde personeelsleden weg. De regering bezui
nigt verder fors in het hoger onderwijs, waar
tegelijkertijd de inschrijvingsgelden voor de uni
versiteiten naar 10.000 franc per student (650
gulden) zijn opgetrokken.
Amputatie sociale uitkeringen
Van alles wat in België verdiend wordt, gaat
nu 42% naar de belastingen. Elke specialist en/of
politicus vindt dat hiermee het toppunt wel is
bereikt, maar tegelijkertijd wordt weer een ver
hoging van de indirecte belastingen, met name
op de luxe artikelen en diensten, in het vooruit
zicht gesteld. Verwacht wordt ook een amputatie
van de sociale uitkeringen voor de hogere inko
mens en middenklasse, teneinde de zwakkeren
in de samenleving te kunnen blijven steunen.
Minder kinderbijslag, reductie op bepaalde pen
sioenen, een groter financieel deelnemen van de
particulier in de staatsziekteverzekering zijn
slechts dingen die de Belgen voor 1979 te wachten
staan. Bovendien wil de informateur ter zake
zo snel mogelijk een raam-akkoord zien te berei
ken tussen de voornaamste politieke formaties
die met elkaar later in zee zullen gaan.
Brussel weer struikelblok
Punt twee van de opdracht van informateur Claes
handelt over de communautaire moeilijkheden,
de eeuwige strijd tussen de twee Belgische
volksgemeenschappen. Zestien maanden lang
werd tijdens de regering-Tindemans II, tijd ver
knoeid met het opstellen van het staatshervor
mingsakkoord, het Egmontpact. Uiteindelijk
bleek dit pact een voordelig zaakje ten gunste
van alleen de Franstaligen iri Wallonië en Brussel
en anderzijds een ongrondwettelijk samenraap
sel, dat tenslotte door Tindemans zelf werd
gekelderd toen zijn regeringspartners hem ook
nog voor een ultimatum stelden om het Egmont
pact te aanvaarden. Informateur Claes is inmid
dels al vlug tot de conclusie gekomen, dat het
Franstalige Brussel opnieuw het grote struikel
blok zal zijn voor de vorming van de nieuwe
Belgische regering, en vooral voor de vorming
van een stabiele en duurzame regering. Het FDF,
dat er bij de parlementsverkiezingen van 17
december een zeteltje bij won en er in totaal 11
bezet in het 212 man tellende parlement, is
duidelijk over het paard getild. Het pretendeert
alleen de sleutel der oplossing van de Brusselse
problematiek te bezitten en eist regeringsdeelna
me. Doel blijft de verdere verfransing van de
hoofdstad tot een ééntalige Franse stad met
hoogstens bepaalde rechten voor de 250.000
Vlamingen die er wonen. Informateur Claes
noemde gisteren het probleem Brussel zeer moei
lijk, maar niet onoplosbaar.
Mogelijke combinaties
Het derde en laatste punt van de opdracht van
koning Boudewijn handelt over de regeringsfor
mule en hangt nauw samen met de twee eerste
delen van de informatie-opdracht. Het is namelijk
duidelijk, dat de sociaal-economische toestand
het best kan worden opgelost door een politieke
formatie die op een zo breed mogelijke steun
van het parlement kan rekenen en van de
krachten buiten het parlement zoals de vakbon
den en de werkgevers. Na de verkiezingsuitslag
van 17 december zijn er verschillende mogelijkhe
den. Gezien de noodzaak van een tweederde
meerderheid in het parlement om de grondwet
te kunnen wijzigen om de taalstrijd te kunnen
beslechten, moet dat een formatie worden van
ofwel christen-democraten, socialisten en libera
len, of een Rooms-rode coalitie, aangevuld met
de beide taaipartijen Volksunie en FDF. Dit
laatste lijkt onzeker omdat de Volksunie, die
éénderde van haar aanhang verloor bij de verkie
zingen, liever in de oppositie gaat. CVP en BSP
willen in dat geval ook geen FDF in de regering.
De eerste combinatie stuit op moeilijkheden
omdat de Waalse socialisten praktisch onoverko
melijke bezwaren hebben om met de liberalen
in zee te gaan. Omgekeerd is ook de animo bij
de liberalen ten aanzien van de socialisten niet
bijster groot. De Waalse socialistenleider André
Cools, die duidelijk naar een door socialisten
beheerste Waalse republiek streeft, is zowel om
politieke als om privéredenen zeer onpopulair
in liberale kring maar ook bij de CVP en zelfs
bij de Vlaamse socialisten.
Mogelijk is ook een regering van christen-demo
craten en liberalen. Die zou kans hebben als
het verzet van de socialisten en anderen tegen
Tindemans als premier blijft voortduren. Een
dergelijke regering zou kunnen beginnen met een
oplossing voor de benarde financieel-economi-
sche toestand en later, bijvoorbeeld na de Europe
se verkiezingen van het volgend jaar juni, kunnen
worden verruimd door toetreding van de beide
taaipartijen. Deze oplossing lijkt echter hoogst
onwaarschijnlijk, tenzij de Volksunie alsnog zou
besluiten tot regeringsverantwoordelijkheid.
Ook zou er een regering mogelijk zijn van
christen-democraten en socialisten samen en van
de socialisten met de liberalen en de beide
taaipartijen. Dan zouden de christen-democraten
in de oppositie worden gedrukt. Dit laatste lijkt
echter onwaarschijnlijk.
Rooms-Rood favoriet
Tot nog toe lijkt een Rooms-Rode coalitie nog
de meeste kans van slagen te hebben. De CVP
heeft bij monde van partijvoorzitter Wilfried
Martens al laten weten, dat niet op de Volksunie
hoeft te worden gewacht en dat het FDF dus
vanzelf buitenspel staat. Op Claes wordt nu
vanuit het christen-democratische kamp reeds
druk uitgeoefend zijn informatieopdracht te
beëindigen, teneinde een CVP-formateur in staat
te stellen het werk af te ronden. Het CVP denkt
aan Martens als formateur en houdt het nog
altijd bij Leo Tindemans als premier. Deze laatste
haalde bij de parlementsverkiezingen in zijn
Antwerps kiesdistrict maar liefst 139.000 voor
keurstemmen, tegen bijvoorbeeld Vandenboey
nants 46.000 (tweede), terwijl de leider van 's
lands tweede grootste politieke formatie, André
Cools van de Waalse socialisten, slechts 23.000
voorkeurstemmen vergaarde. De vraag is echter
wat Tindemans wil. Kiest hij voor een carrière
in het nieuw te kiezen Europese parlement, dan
moet hij parlementslid blijven of nog voor juni
aanstaande als premier aftreden.
TEHERAN De komende premier van
Iran, Sjapoer Bakhtiar, is de volgende in
de rij van vier respectabele figuren die
hebben getracht olie te gieten op de golven
van haat tegen het bewind van de sjah.
Zijn drie voorgangers, Jamsjid Amoezegar,
Jaafar Sjarif-Emami en generaal Gholam-
reza Azhari, zijn daar de afgelopen vijf
maanden niet in geslaagd. Veel Iraniërs
voorspellen dat het ook Bakhtiar niet zal
lukken de rust in Iran te doen terugkeren.
Dat de sjah een man uitkoos die tot voor
kort plaatsvervangend leider was van de
belangrijkste oppositiepartij is een aanwij
zing hoe ver de vorst moest gaan in een
vertwijfelde poging de troon die hij gedu
rende 37 jaar bezette te redden.
Bakhtiar, een kwieke 63-jarige jurist, die
zijn scholing in Beiroet en Parijs ontving,
is er kennelijk alleen toe overgegaan het
premierschap te aanvaarden, nadat de sjah
hem had beloofd Iran tijdelijk te verlaten,
zodat de regering de handen vrij zou hebben
te proberen het land uit de chaos te halen.
Tot twee weken terug was Bakhtiar vice-
voorzitter van het Nationale Front, dat nog
steeds weigert mee te werken aan een
regering onder de sjah. De door Karim
Sanjabi geleide partij royeerde Bakhtiar
Premier Bakhtiar
vorige week, omdat hij zich niet aan dit
standpunt had gehouden.
Naar westerse maatstaven gemeten is Bakh
tiar een liberale sociaal-democraat. Bestraf
fing van hen die schuldig worden bevonden
aan corruptie, schending van de mensen
rechten, verspilling van overheidsgeld en
machtsmisbruik ook door militaire func
tionarissen behoren tot de belangrijkste
punten van het beleid dat Bakhtiar zegt
te willen voeren. Eén van zijn eerste daden
als premier zou zijn het parlement voor
te stellen een bijzondere nationale recht
bank te vormen voor het behandelen van
dergelijke gevallen.
Volledige persvrijheid, geleidelijke afschaf-,
fing van de staat van beleg en ontbinding
van de Savak, de gevreesde en gehate
geheime politie, staan bovenaan het lijstje
van prioriteiten van Bakhtiar.
Sjapoer Bakhtiar promoveerde in de rech
ten en de politieke wetenschappen aan de
Sorbonne in Parijs. Zoals velen van zijn
generatie in de hogere kringen is Bakhtiar
volkomen thuis in de Franse taal en cultuur.
Hij diende anderhalf jaar in het Franse
leger.
Na een periode op het ministerie van arbeid
in Teheran, waar hij opsteeg tot de topfunc
tie van plaatsvervangend staatssecretaris,
opende hij een eigen praktijk. Hij werd
secretaris-generaal van de Iraanse Partij,
een onderdeel van het Nationale Front, dat
tot ongeveer zeven maanden geleden nog
gedeeltelijk illegaal functioneerde. Bakhtiar
zou zes maal voor verboden politieke activi
teit in gevangenissen hebben gezeten. Toen,
de sjah vorig jaar geleidelijk aan wat meer
politieke vrijheid toestond, kwam het Natio
nale Front in augustus in de legaliteit, met
de groep van Bakhtiar als een van zijn
belangrijkste componenten.
Waarom stak Bakhtiar zijn hals uit om te-
proberen de problemen van Iran op te
lossen op een moment dat hij zelf als
buitengewoon kritiek beschreef: de staats
kas is leeg, de belangrijkste bron van
inkomsten de olieindustrie is opge
droogd en een golf van haat overspoelt het
land. "Er zijn momenten dat iemand een
besluit moet nemen en tot het brengen van
offers bereid is", zegt de nieuwe premier.
"Ik nam een besluit in het belang van mijn
land".
Bakhtiar heeft alles op het spel gezet "Als
het land wint, heb ik bereikt wat ik wilde,
als het verliest ben ik de eerste verliezer".
Den Haag Cambodja en Vietnam staan al eeuwen tegenover
elkaar en zijn al jaren aan hun gemeenschappelijke grens van
honderden kilometers in een strijd verwikkeld, die nu het
voortbestaan van bet kleinste land, Cambodja bedreigt.
Prins Sihanoek werd begin 1970 verdreven. Generaal Lon Nol
maakte een eind aan de neutraliteitspolitiek van Sihanoek en
riep zijn volk op de Vietnamese communisten te verjagen die
het land als aanvalsbasis voor de oorlog in Vietnam hadden
gebruikt. Duizenden Vietnamezen, die reeds generaties lang in
Cambodja leefden, werden als het ware in een roes van nationalis
me omgebracht. Honderdduizenden anderen vluchtten naar Zuid-
Vietnam. Hier zwoeren hun landslieden wraak.
Naar schatting tussen achteneenhalf en negen miljoen mensen,
van etnische herkomst vrijwel overwegend khmer, leven op de
181.000 vierkante kilometer van Cambodja. Op 17 april 1975
trokken de „rode khmer" zegevierend de hoofdstad Phnom Penh
van het land binnen. Zij waren in de oostelijke provincies van
het land, die rond de afgelopen jaarwisseling kennelijk in handen
van de Vietnamezen zijn gevallen, opgeleid door de Vietcong en
de Vietnamezen.
De nieuwe heersers dreven de bevolking uit de steden en voerden
een boerenrevolutie uit, die nauwelijks radicaler en bloediger
had kunnen zijn. Doch de naoorlogse vriendschap van de beide
landen duurde niet lang. Grensconflicten waren de eerste concrete
aanleiding tot botsingen.
Intussen hebben echter reeds de twee grote mogenheden in het
verre oosten, de volksrepubliek China en de Sowjet-Unie, de twist
tussen de twee „kleine" dienstbaar gemaakt aan hun eigen
doeleinden. Zij bekommeren zich noch om eilanden of landstreken
waarom Cambodja en Vietnam vechten noch om de etnische
minderheden in de beide landen, die, verspreid^ over het grondge
bied van beide wonend, voor de strijd worden meegesleurd. De
rivaliserende grote mogenheden gaat het om de heerschappij in
Zuidoost-Azië. Gebied van de opmars is de Mekong-delta. Zo
is Vietnam er vorig jaar mee begonnen onder de rond 150.000
Khmer-vluchtelingen een verzetsbeweging op te bouwen. Hanoi
houdt bij hoog en laag vol dat het geen eigen geregelde troepen
inzet in het gebied van de Papegaaienbek of waar dan ook in
het grensgebied. De verzetsbeweging, „Cambodjaans bevrijdings
front voor nationale vernieuwing", heeft blijkens een donderdag
in Hanoi uitgegeven verklaring in de „bevrijde" gebieden reeds
een tegenregering tegen het bewind van Pol Pot uitgeroepen en
zou met de opbouw van een eigen bestuursapparaat zijn begonnen.
De Vietnamese overmacht, die door de Sowjet-Unie wordt ge
steund, is in alle opzichten enorm. Alleen al aan de grens zou
Vietnam 100.000 man hebben staan, vergeleken met een totale
sterkte van het Cambodjaanse leger die op slechts 60.000 man
wordt geschat.
Bovendien staan aan de westelijke zijde van Cambodja de soldaten
van Laos, die een deel van de Cambodjaanse strijdkrachten
binden. Vietnam is bijna tweemaal zo groot als Cambodja en
zijn bevolking is met 48 miljoen zielen vijfeneenhalf maal zo
groot als die van Cambodj a.
Uw krant samen met North Sea Ferries:
„What's in a name" is een van de beroemde
uitspraken van de legendarische Engelse
dichter/toneelschrijver William Shakespeare.
Een bezoek aan diens geboortehuis, de bezichti
ging van de zeer modieus herbouwde kathedraal
van Coventry (tegen de contouren van de in de
tweede wereldoorlog verwoeste kerk), lunchen
in en wandelen door het eeuwenoude Warwick-
Castle, een uitermate sfeervol Middeleeuws ban
ket in de avonduren bovendien, nog lunchen in
het befaamde Royal Shakespeare Theatre, winke
len in het knusse Worcester en last but not least
overnachten in het zeer luxueuze Hilton Hotel
in Stratford-upon-Avon. Ziedaar enkele hoogte
punten van deze „What's in a name"-tour, die
uw krant in samenwerking met North Sea
Ferries organiseert van 8 tot en met 12 februari'
1979.
Het programma:
Donderdag 8 februari 1979.
17.00 uur: Inschepen aan
boord van een van de moder
ne schepen van North Sea
Ferries. Diner aan boord.
Vrijdag 9 februari 1979.
Engels ontbijt aan boord.
08.00 uur: Aankomst Huil.
08.30 uur: Vertrek van Huil
per luxe touringcar. 09.45 uur:
Aankomst te Barnby Moor,
waar in Ye Olde Bell Hotel
koffie wordt gedronken. 13.00
uur: Aankomst in Stratford-
upon-Avon waar de lunch
wordt geserveerd in het be
roemde Royal Shakespeare
Theatre. 14.30 uur: Onder lei
ding van Nederlands spreken
de gidsen rondrit door Strat-
ford-upon-A vonBezocht
wordt het geboortehuis van
William Shakespeare en de
„cottage" van zijn echtgenote
Anne Hathaway. 16.15 uur:
Aankomst in het Hilton Hotel
te Süatfurd-upon-Avon. Op
eigen gelegenheid kan nog
gewinkeld worden (de win
kels sluiten om half zes). 19.00
uur: Vertrek van het Hilton
Hotel naar Coombe Abbey,
waar het Middeleeuws banket
wordt gebruikt. 23.00 uur: Te
rug in Hilton Hotel.
Zaterdag 10 februari 1979.
08.00 uur: Engels ontbijt in het
Hilton Hotel. 09.00 uur: Ver
trek naar Coventry. 09.45:
Aankomst bij de kathedraal
van Coventry voor bezichti
ging van dit monumentale
kerkgebouw. Koffie wordt ge
serveerd in een van de kerkza-
len. 11.00 uur: Vertrek van
Coventry naar Malvern Wells.
12.45 uur: Aankomst in Mal
vern voor de lunch in het
Abbey Hotel. 14.30 uur: Aan
komst in Worcester. In dit
gezellige stadje is de middag
vrij voor winkelen, (o.m. het
bekende Royal Worcester
Porcelam). 17.45 uur: Vertrek
van Worcester. 18.45 uur:
Aankomst in Hilton Hotel,
waar wordt gedineerd.
Zondag 11 februari 1979.
08.30 uur: Engels ontbijt in
Hilton Hotel. 10.00 uur: Ver
trek van Stratford-upon-
Avon. 10.30 uur: Aankomst in
Warwick Castle. Bezichtiging
van dit eeuwenoude kasteel.
Daarna wordt er de lunch
gebruikt 13.30 uur: Vertrek
van Warwick. 17.00 uur: aan
komst in Huil. Inschepen. Di
ner aan boord.
Maandag 12 februari 1979.
Engels ontbijt aan boord.
08.00 uur: Aankomst in Euro
poort. Einde van de reis.
De prijs van deze „What's in a name"-tour bedraagt f 499,-
per persoon op basis van twee persoonskamer in Hilton-hotel
(toeslag één-persoonskamer 40,-) en twee-persoons stan
daardhut aan boord. Wenst men aan boord een special-hut
(incl. douche) dan bedraagt daarvoor de toeslag 40,- p.p.
Op de dag van vertrek kan
gebruik worden gemaakt van
gratis vervoer per touringcar
van .Den Haag en Rotterdam
naar Europoort. Dit dient bij
de boeking te worden gemeld.
Vertrek Den Haag, van par
keerterrein voor hoofdingang'
Centraal Station, 15.00 uur en
Rotterdam, gebouw Rotters-
damsch Nieuwsblad, Coolsin-
gel 67 om 15.45 uur. Maandag
12 februari 1979 rijden de
bussen van Europoort naar
Den Haag en Rotterdam.
Komt men op eigen gelegen
heid naar Europoort (er is een
ruime gratis parkeergelegen
heid) dan dient men uiterlijk
16.45 uur in de terminal van
North Sea Ferries aanwezig
te zijn.
Inlichtingen en boekingen (te
lefonisch of door het inzenden
van onderstaande bon) bij:
North Sea Ferries, mej. Joke
Kriboo, Europoort, tel. 01819-
62077 of bij Sijthoff Pers,
Bureau Reisorganisatie, Wa
genstraat 37, Den Haag, tel.
070-624562 tst 257 of 370.
Een pittoresk straatbeeld van Stratford-upon-Avon.
Aan: North Sea Ferries, t.a.v. Mej. Joke Kriboo, Postbus
1123, Rozenburg; of
Sijthoff Pers, Bureau Reisorganisatie, Wagenstraat 37, Den
Haag.
Noteer mij/ons als deelnemer(s) aan de „What's in a name"-
tour van 8 t/m 12 februari 1979.
Tel:
(-f Er zal wel/geen gebruik worden gemaakt van een special-
hut (toesl.f 40,-p.p.).
(4- Er zal wel/geen gebruik worden gemaakt van gratis
vervoer van Den Haag/Rotterdam).
(4- Ik wens wel/geen één-persoonskamer in Hilton-hotel
toeslag f 40,-)..
Handtekening:
(4- doorbalen wat niet wordt verlangd.