r~
|e prestatieloop: plezierig
loeteren door mul zand...
Afgeschreven
Rudie
Bakker (37)
beleeft
tweede
ijshockey-
jeugd in
Leiden
,,Mam, gaan we al terug?"
,,Nee Jantje,
pas als we op de helft zijn."
r
Lisser Boys C4 toont
karakter
leidse courant-bal
InBRT
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 16 DECEMBER 1978
irt. Massaal en fris wordt aan het karwei begonnen.
twi
N Een flinke rij auto's
p de vroege zondagoch-
oor de toegang tot de
rplaats bij de Wassenaar-
De bestuurders zijn
het het sportieve training-
fdj ihuld. Nadat middels af-
van één gulden aan de
rwachter voor de wagen
lig plekje is bemachtigd,
de inzittenden zich aan
volgende rij. De geur
!m< dalgan prikkelt de reuk-
Gezellig pratend
wa eder zijn beurt af. „Het
erl< zvvaar worden vandaag,
loed." Ik hoorde er pas
end op de radio bij Meta
lUn s van." Tenslotte heeft
h^laatste deelnemer zich
reven voor het gemeen-
■or4elijke doel van deze vroe-
)m( ;ls: een strandloop over
aar cilometer. Op het strand
be.|e meute in afwachting
startsein. Veel atleten
Bataven en leden van
Jereniging Swift, die sa-
>or1 ze ]00p organiseren. Be
groeten elkaar, onder-
huppend en bewegend
l infcpieren warm te houden.
ra( Dg onverwacht klinkt een
n 1 ;t startschot,
rar
250 man zet zich
eging. Een kleine hon-
1 nemers lopen de vier
er, de overigen tekenen
acht kilometer. Al di-
de start scheiden de
opers zich van de overi-
Vooral atleten en wiele-
die deze strandloop als
gebruiken. Zoals Jea-
mi endriks, gespecialiseerd
00 en 400 meter. Met
- W clubgenoten loopt ze de
ct i ometer: „Maar we zijn
van Duinrell naar hier
Jeanette is
nige meisjes en dames,
op dit matineuze tijdstip
;t strand hebben bege-
•eid oeten de moeders dan
Tip* ter thuis op de kinderen»
Desalniettemin doen er
Pa complete gezinnen mee.
Sc groepje zijn ze weg ge
ism^a één kilometer word
ian op wandeltempo
lorn deren zijn niet echt ent-
„Mam, gaan we nou
„Nee Jantje, pas als
17- e helft zijn.
LI id heeft weinig van het
Pi overgelaten. Het mulle
steil )pt inderdaad zwaar. De
flensen worden tot een
ze gedwongen. De lood-
Ier»
jrdiï
i w<
t m
70L
houi
Jeanette Hendriks neemt, toch wel vermoeid de medaille in ontvangst.
grijze hemel laat een klein buit
je los, de wind houdt zich rustig.
Na duizend meter is de groep
tot een lange lint uitgerekt.
Maar het is niet belangrijk wie
als eerste aankomt. Het enige,
dat telt is het volbrengen van
de gekozen afstand. De eersten
hebben het keerpunt van de vier
kilometer bereikt en zijn reeds
op de terugweg. Jan van der
Reijden doet het rustig aan. Hij
telt dan ook- 57 jaren en is met
zevenhonderd anderen lid van
de Nederlandse Veteranenclub.
Om lid te kunnen worden moet
je minstens veertig jaar oud
zijn. Deze veteranen zijn zeer
actief, en lopen regelmatig aller
lei lange afstandlopen. „Giste
ren heb ik nog met een groepje,
dat ook hier loopt, meegedaan
aan de Kralingse Bosloop. Ja,
ook een lange afstand, vijftien
kilometer."
Na een dik kwartier bereiken
de eersten de eindstreep. Voor
ieder is er .een medaille en een
kalender, waarop de Atletiek
vereniging De Bataven allen een
gezond 1979 toewenst. De echter
„kilometervreters" zijn nog niet
halverwege. De koffietent bij de
parkeerplaats loopt vol met be
zwete, dorstige, maar voldane
mensen.
Na 38 minuten finisht de eerste
.acht kilometer-loper. Ongelovig
verneemt hij zijn tijd. „Dat kan
niet, dan moet het langer ge
weest zijn." Na enige tijd blijkt,
dat hij gelijk heeft. Bij het
uitzetten van de afstand is een
„kleine" fout gemaakt: het keer
punt lag daardoor één kolome
ter verder en het totaal werd
dus 10 kilometer
De eerste yeteraan arriveert na
vijftig minuten. Van der Reij
den, ferm met het T-shirt van
de WA VA (World Athletic Vete
rans Association) had 56 minu-
'ten nodig. Nu wordt ook pas
duidelijk hoeveel vogels van al
lerlei pluimage meedoen. Wan
neer de trainingspakken weer
worden aangetrokken, prijken
op de rug onder andere de
namen van de schaatsgroep Al
kemade. Foreholte, vele leden
van de NSL, Swift, de schaats-
club Rijnsburg en vele andere.
Jan van der Linde, vorig jaar
nog mede-organisator, 50 jaar
oud, liep ditmaal zelf mee. „Ook
van Swift-Tour, een afdeling
van Swift doen er een aantal
mee. Eerst hebben we vanoch
tend nog samen met de Rijns-
burgse Schaatsclub ge
schaatst...."
„Het was wel erg zwaar zeg. Dat
zachte zand ook. Maar het gaat
best, het ziet me nog niet zwart
voor de ogen. Ik loop mee om
mijn conditie op peil te houden,
nu ik met actief voetballen ben
gestopt. Ik ben eerst begonnen
met de vier kilometer, de laatste
keren loop ik echter de acht."
Siem van der Poel is één van
een vaste groep recreatielopers.
Deze zijn niet in een vereniging
georganiseerd, maar je ziet ze
overal weer terug. De klok van
de tijdopnemer staat op één uur
en twintig minuten, wanneer
drie korfballers van Pernix aan
komen. Eén véin hen was iets
voorbij het keerpunt door zijn
enkel gegaan, waarna besloten
was de terugweg gezamenlijk in
wandeltempo af te leggen.
Na anderhalf uur gaan Richard,
Peter en Mark over de finish.
Ze voetballen in VN A en horen
met hun leeftijd van zeven en
acht jaar tot de jongste deelne-
mertjes. Richard blijkt het keer
punt gemist te hebben, dat in
derdaad niet duidelijk was aan
gegeven, zodat hij ongeveer
twaalf kilometer gelopen heeft.
Het was hun eerste keer, dit
weekend rennen ze wellicht
weer achter de bal aan. Voor
Siem van der Poel, Jan van der
Reijden en vele anderen gaat
morgenochtend waarschijnlijk
de wekker weer vroeg af. Mon
ter zullen ze zich in het trai
ningspak hijsen en zich op weg
begeven naar een prestatieloop.
Tenslotte zal aan de Wassenaar-
se Slag morgen om elf uur het
startsein gegeven worden voor
de vierde prestatieloop, die dit
seizoen door de Atletiekvereni
ging holland georganiseerd
wordt...
CARL ADAMSE
LEIDEN Vier keer in de week gaat Rudie
Bakker, inkoper van sportartikelen bij
Vroom en Dreesmann in Amsterdam, meteen
van zijn werk naar Leiden om te trainen
I voor het eerste team van Ton Menken IJs-
I hockey. Rudie Bakker heeft daar, ondanks
zijn 37 jaar, nog steeds geen moeite mee. De
bekende Haagse ijshockeyer, die maar liefst
I zestien jaar bij HYS speelde, beleeft in de
hoofdmacht van de Leidse vereniging enorm
veel vreugde aan zijn spel. De afgeschreven
speler aan het Haagse ijshockeyfront doet het
in de competitie van de hoogste klasse van
het Nederlandse ijshockey erg goed. Rudi
Bakker is aan zijn tweede jeugd bezig. HYS
I Intervam had Bakker best nog kunnen ge-
bruiken.
„Het gaat er goed. Het is in Leiden echt niet
op de bank zitten. Zoiets hoeft voor mij, op
deze leeftijd, dan ook niet. Dit is mijn tweede
seizoen bij Menken. Daarvoor speelde ik nog
een seizoen bij Houtrust. Bij HYS kon ik niet
meer in actie komen. Normaal gesproken zou
ik gestopt zijn met ijshockey. Maar er stond
een groot toernooi van Oldtimers (veteranen)
in Canada voor de deur en daar had ik een
uitnodiging voor ontvangen. Om in beweging
te blijven ben ik toen bij Houtrust gaan spe
len. Het seizoen daarop ging Leiden van start
in de tweede divisie. Veel bekende jongens
van het Haagse ijshockey gingen daar spelen.
Omdat ik in Amsterdam werkte ,zag ik het
voor een jaartje nog wel zitten bij Leiden."
Rudie Bakker had echter nooit verwacht dat
hij nog eens terug zou keren in de hoogste
klasse van het Nederlandse ijshockey. „Aan
het eind van het vorige seizoen hadden we
een vergadering bij de vereniging. Er waren
jongens die de stap naar de eerste klasse wil
de maken. Die mogelijkheid was er. Ook onze
sponsor, Ton Menken had daar-wel degelijk
interesse in. Ik zag het niet zo en stelde: als
Leiden overstapt naar de eerste divisie, stap
ik uit. Er is toen heel wat heen en weer ge
praat en uiteindelijk gingen we naar de eerste
divisie, en ik moest mee. Wij hebben nu de
bekercompetitie achter de rug en ik moet eer
lijk zeggen dat ik er geen spijt van heb ge
had. De nationale competitie zijn we met
overwinningen op Feenstra in Heerenveen en
Roswell thuis begonnen. Op het ogenblik zien
we al mogelijkheden voor een plaatsje bij de
bovenste vier en dus wedstrijden voor de play
offs. Daar wil ik het echter nog niet over heb
ben. Het zou te gek zijn om dit te mogen
meemaken
Week in week uit bracht de dikwijls uitver
kochte Haagse Overdekte Kunstijsbaan de
handen voor deze voorlijn op elkaar. De pres
taties deden uitblinkers uit die tijd zoals
„Arie-Arie-Arie"-Klein en Wil Ooms goed. De
sfeer die toen op de HOKY heerste, was
uniek.
„Dat komt nooit meer terug. Het was een
prachtige tijd. Adair en Naud waren twee Ca-
nadesen van uitzonderlijke klasse. Die zie je
nu echt niet meer in de Nederlandse competi
tie. Het ijshockey bij Leiden is nu heel anders
dan in de beginperiode. Toen moest ik bergen
werk verzetten voor die Canadezen. Ik
deed het graag, maar op het ogenblik bij Lei
den beleef ik in de derde lijn met Robin Sa-
raber en Theo Dietz meer spelvreugde. We
zijn helemaal gelijk. Trouwens.er is bij ons in
het team in geen van die drie voorlijnen een
„sterspeler". We werken er allemaal voor. Ru
die Bakker maakt ook doelpunten aan de lo
pende band Afgelopen zaterdagavond in de
belangrijke uitwedstrijd tegen Heerenveen,
bracht hij na een prachtige solo de stand op
4-2 en deelde mee in de feestvreugde omdat
de Leidse club de drievoudige landskampioen
op eigen ijs toch maar versloeg. Ook de
medespelers van Rudie Bakker zijn vol lof
over hem.
Onbegrijpelijk
J nlijk klonken de woorden
Leiden Lions-voorzitter
van Halem, vorige week
5 va tze krant genotuleerd, wat
optimistisch. Van Halem
.1 zowaar dat Lions bij
skampioen Feenstra
I rs wel een kans zou heb-
"•J2 zag ook heel goed moge-
„.v eden op de play offs, met
«*re woorden een plek bij
ïrste vier van Nederland.
-C-sportredactie geloofde
zo in. Natuurlijk werden
nerkmgen van Van Ha-
'Ung in het verhaal ver
maar toch. Menken IJs-
ey (de tweede naam van
jshockeyvereniging op de
I iMenken-baan) mocht dan
Irjjaar uistekend hebben
esteerd in de strijd om de
e der lage landen en de
Lei do divisie - het is en blijft
uitijde divisiewerk.
standpunt dat nog eens
I verstevigd door de pres-
van Menken in de Natio-
edsl Nederlanden bekerstrijd.
Af en toe best wel knappe
uitslagen, maar dan hield het
ook wel op. Leiden brak voor
het eerst tussen de grote jon
gens, beslist geen grote potten.
Lions (2)
De competitiestart bij het Frie
se Feenstra werd door Van
Halem kortom redelijk opti
mistisch bezien. Ook al omdat
Feenstra eerst een avond daar
voor nog naar Den Haag zou
moeten voor een duel met HYS.
„Die wedstrijd zullen ze nog in
de benen hebben, terwijl Lei
den fris begint", wist de voor
zitter van de Lions-groep nog
te vertellen.
Het enige aansprekende argu
ment, dat die zaterdagavond
niet eens opgeld meer deed.
Feenstra was op weg naar Den
Haag uitgegleden, de wedstrijd
was niet doorgegaan. Even fris
als het team van Lion begon
Feenstra aan het treffen.
Het resultaat is bekend. Lions
bleef met 2—4 wel erg verras
send aan de goede kant van
de score en klopte vervolgens
thuis ook nog even „angstgeg-
ner" Nijmegen met 4—3. Lei
den aan kop na twee wedstrij
den in de eerste divisie.
Na onze (ongelovige) exuses
aan het adres van Pim van
Halem. vragen we ons toch af
hoe het nu is gekomen dat
Lions in Heerenveen won. En
eerlijk gezegd, onze sportre
dactie komt er niet uit, komt
in ieder geval niet verder dan
de bekende „Mysterieuze
krachten in de sport", want dat
het uitglijden van die ene bus
een avond later nog heeft door
gewerkt, gaat ons toch echt
veel te ver
Onder de goede inzenders
wordt een ijshockeypuck ver
loot.
Flap
Maandag weer eens mogen ge
nieten van een ontembare
„Flap". Piet Haasnoot, veldvoet-
baller bij Rijnsburgse Boys,
zaalspeler bij Glasbergen de
Best. Een oud-Quick Boys-spe
ler die al in zijn Katwijkse
periode de bijnaam „Flap" mee-
De reden van die tweede naam
staat nergens vermeld. Mis
schien een grote maat schoe
nen, de eerste gedachte die
opkomt. Of misschien nogal
„uitflapperig", zo maar een
tweede suggestie.
Dan echter komt de ware bete
kenis langzaam naar boven.
Via de basketbalwereld, een
wereldje waarin „betere bal-
Iers de bal er gewoon inflap-
pen", aan het projecteren ge
slagen op Piets voetbalactivi-
teiten. En ja hoor. Piet Haas
noot „flapt" ze er ook gewoon
in, die ballen. Wekt af en toe
de indruk nauwelijks aanwezig
te zijn, inaar staat twee secon
den later wel op de juiste
plaats.
En daar kan je van genieten.
Zoals afgelopen maandag bij
voorbeeld. Zonder eerdere uit
spraken („Ik voetbal voor de
topscorerslij st") geforceerd
waar te maken, scoorde Piet
Haasnoot zesmaal op rij in dat
treffen met Van der Plas. Het
bracht zijn totaal op negentien
dit seizoen.
En: Piet „flapt" gegarandeerd
door. Een absolute aanrader
voor het hele zaalvoetbalmin-
nende kijkersvolk
Waterdrager
Rudie Bakker, eens een gevierde en natuur
lijk ook wel eens verguisde speler op de
HOKY, is in zijn nadagen van een prachtige
loopbaan als ijshockeyer. De ouderen weten
het nog als de dag van gisteren. Bakker was
de waterdrager van het Europees vermaarde
duo van HYS HOKY, Ron Naud en Pat
Harry Wielheesen, die met Bakker ook in
HYS heeft gespeeld: „We kunnen Rudie niet
missen. Het is onbegrijpelijk dat een vent
van 37 nog in de hoogste klasse van het Ne
derlandse ijshockey kan spelen. Dat pleit
toch niet voor de jeugd."
Hakker denkt nog niet aan stoppen. „Ik hoop
niet tegen een blessure aan te lopen. Als je
een paar maanden buitenspel komt te staan,
is het op mijn leeftijd moeilijk om terug te
komen. Maar zonder blessure wil ik de eerste
tijd nog niet stoppen. Het gaat toch goed
In de eerste helft van het seizoen stond Men
ken vier keer tegenover HYS Intervam. Twee
keer voor de beker en twee keer in een
vriendschappelijke ontmoeting. Van die vier
wedstrijden werden er liefst drie gewonnen.
Geven de ontmoetingen met HYS Rudie Bak
ker een extra prikkel? Nee, echt niet Het is
voor mij net een wedstrijd als elke andere. Je
speelt wel tegen je oude club, maar de meeste
jongens zijn daar allemaal nieuw en zeggen
mij niets. En daarnaast, en dat durf ik wel te
zeggen ben ik büj dat het met HYS Intervam
goed gaat. Het is gelukkig een goed team. De
club doet mij echt nog wel wat. Vergeet niet
dat ik er zestien jaar speelde".
Rudie Bakker, een zeldzame ijshockeyer. Een
man die over een, of misschien zelfs twee,
jaar zeker niet zonder een behoorlijk afscheid
de historie in mag gaan. Een ontmoeting als
afscheid tussen Menken en HYS zou op zijn
plaats zijn, al zijn er op het ogenblik al ten
minste acht per seizoen.
ARTHUR VAN RIJSWIJK
LISSE Lisser Boys C4 is
het team dat deze week met
de door Sporthuis Wout
Bergers geschonken Leidse
Courant Bal werd verblijd.
Een jeugdig elftal dat nogal
eens met forse cijfers wil
verliezen. Maar ook een
team dat de moed niet snel
'in de schoenen zinkt en
wekelijks toch weer met
dezelfde goede instelling
het veld betreedt. En dan
vergeten we nog de training
te noemen, waaraan het
team trouw elke keer weer
deelneemt.
Op de foto, v.l.n.r.: leider
Alkemade. Marinus de Koo-
ter. Jack Schmidt, Kees
Raaphorst, Robert Barn-
hoorn, Leo van Rijssel en
Ronald Reinders. Knielend:
Brian Bouman. Arnold van
der Linden, Arno Valstar,
Erik Huizer, Elbas Luyk en
Alfons Alkemade.
