De
Vier
Azen
Jacht op heroïne
weinig enerverend
simn
Bruce Lee is niet
kapot te krijgen
Gezelligheid
is troef
Veertig jaar
Sempre
Avanti
Gelukkige Dagen
EN VERDER
De Turkse non: een wanprodukt
Vrouwelijke Kunst
in de Lakenhal
Café-Bar „De Vier Azen"
Open: alle dagen van de week, behalve op
woensdag, van 's middags twaalf uur tot
de gebruikelijke sluitingstijden van één of
twee uur na middernacht.
Wie bezwaren heeft over het mijne
Gaat naar huis en kijkt naar 't zijne
Heeft hij/zij geen gebreken
Dan pas mag hij/zij over het mijne spreken
Spreuk van De Vier Azen
Gracht
De Vier Azen is een gezellig cafeetje. Volgens
Peet is het het oudste café van Leiden. Dat
zou best wel kunnen, maar we zijn met dat
soort uitspraken wat voorzichtiger geworden,
omdat er maar weinig kasteleins in Leiden
te vinden zijn, die dat niet van hun zaak
beweren. Maar goed. In ieder geval is het
een van de mooiste en wat interieur betreft
oorspronkelijkste café's van de stad. Uit
maar weinig dingen valt op te maken, dat
het een kroegje uit deze tijd is, want het
zou gemakkelijk (met behulp van een tijdma
chine dan wel) in de dertiger jaren kunnen
staan, zonder dat iemand het ook maar in
de gaten krijgt Aan de wand achter de bar
hangen de fotootjes uit de vergeelde tijd.
Een epoque waarin het Levendaal nog gracht
was en er naast De Vier Azen een bruggetje
liep, de destijds bekende Schooiersbrug. Ooit
heeft de eerste kastelein, Harteveld was zijn
naam, aan de brug een draak gehangen, uit
protest tegen het vieze water van de gracht.
Dat was in 1934. Niet veel later werd de
gracht gedempt en kon de draak naar huis
terug.
Lachen
Peet vind het vak van kastelein het mooiste
vak wat er bestaat. „Lachen datje hier kan,
dat hou je niet voor mogelijk. Het meeste
misschien nog wel met de slopers uit Den
Haag, die hier bijna iedere dag langskomen.
Het zijn net de Wama's. Ze zijn allemaal
lid van de Postduivenclub in Den Haag.
Zulke toffe jongens heb ik nog nooit gezien.
We zijn pas, Bep en ik, met vakantie naar
Portugal geweest en toen hebben we al die
jongens een kaart gestuurd met een mooie
meid er op. Je houd het niet voor mogelijk,
maar we hebben om alles waanzinnig veel
plezier. Ik zal nog maar eens proosten. Daar
gaat ie weer, proost, santé". Als een volleerd
zeeman zet Peet het glas aan de lippen, terwijl
hij met vaste hand het roer van de tap
vasthoudt
LEIDEN Het muziekgezelschap Sempre Avanti bestaat veer
tig jaar. Een groot feest zal niet gegeven worden, maar voor
de vele trouwe bezoekers 'die al jaren meeleven met het reilen
en zeilen van dit muziek- en showgezelschap, bestaat de
mogelijkheid om één van de twee jubileumavonden te bezoeken.
Deze avonden worden op 14 en i5 december in het Rijnlands
Lyceum te Oegstgeest gegeven. Kaarten voor de voorstellingen
kunnen gekocht worden bij ondermeer de muziekhandel Servaas
en op het secretariaat aan de Witte Singel 76a. De prijs bedraagt
6,50.
Het gezelschap kent een bewo
gen geschiedenis. In 1938 werd
een mandolinevereniging opge
richt uit de Christelijke Jonge
renvereniging door onder an
dere de heer Chaudron die ook
nu nog als secretaris in de
vereniging actief is. Al gauw
volgde een flinke uitbreiding.
In 1940 voegde Koos Kukler,
de huidige leider van het gezel
schap, zich als gitarist bij Sem
pre. Na de oorlog, in 1948,
waren er al ongeveer 40 leden.
In 1950 koos de vereniging voor
een bredere opzet: behalve
mandolines en zang k./amen
er nu accordeon, piano en slag
werk bij. Een ander lid dat
genoemd dient te worden is
Wim Bergman, die van 1950 tot
1975 optrad als zanger en solist
bij Sempre. Aanvankelijk wer
den er ook kluchten opgevoerd,
maar men begreep dat een
verandering noodzakelijk was
en begon zich op een meer
muzikaal vlak te bewegen met
populaire en operetteliedjes.
Tussen 1950 en 1978 werden er
zo'n 700 uitvoeringen gegeven
door het hele land.
Het decor-ontwerp was vanaf
het begin in eigen handen. De
kostuums werden tot 1975 ge
huurd. In dat jaar is een kle-
ding-commissie ingesteld, be
staande uit een aantal leden,
die vanaf dat moment de kle
ding ging verzorgen. Ongeveer
200 kostuums zijn er in het
korte tijdsbestek van drie jaar
al uit hun handen gekomen.
Ook het koor is in de loop van
de tijd niet „stil blijven staan":
de voordracht werd verleven
digd met dansen en danspasjes.
De vaste kern van spelers en
zangers bestaat op dit moment
uit ongeveer 50 leden, waaruit
blijkt dat Sempre Avanti niet
in zijn groei is blijven steken.
Voor de organisatie zijn er
natuurlijk problemen te over.
Al genoemd zijn de decors en
kostuums, maar ook moet zorg
gedragen worden voor een
voortdurend aangepast reper
toire. Koos Kukler is wat dit
betreft in meer dan één opzicht
de drijvende kracht. De mees
tal alleen uit pianobegeleiding
bestaande partituur wordt
door hem gearrangeerd en uit
geschreven. Zoals men zich
voorstellen kan, een tijdverslin
dende aangelegenheid. Het he
le bestuur offert veel van zijn
vrije tijd op om de amateurver
eniging te laten bloeien en niet
zonder succes: met een gemid
delde van 25 voorstellingen per
seizoen blijkt Sempre in een
belangrijke behoefte te voor
zien.
Het jubileumprogramma is ge
titeld „met Sempre Avanti
rond de kerstboom". Deze titel
is eigenlijk alleen van toepas
sing op de laatste drie kwartier,
die zich in een kerstsfeer zullen
voltrekken. Daaraan vooraf
gaand vermeldt het program
ma onder meer tophits uit de
jaren twintig, een potpourri
van country and westernsongs
en een aantal operetteliederen.
VERENA KOPERDRAAT
Kitty Jansen.
LEIDEN Katrijn
Theaterprodukties
brengt op vrijdag 1 de
cember twee toneelstuk
ken in de Leidse
Schouwburg. „Gelukki
ge Dagen" van Samuel
Beckett behandelt de
menselijke liefde. In de
hoofdrollen Ank van
der Moer en André van
de Heuvel. Het tweede
toneelstuk is „Vele We
gen" van de Engelse au
teur Edward Albee. Al-
bee schetst een echtpaar
van middelbare leeftijd,
dat de balans opmaakt
van een langdurig hu
welijk. In dit stuk wor
den de hoofdrollen ver
vuld door André van de
Heuvel en Kitty Jansen.
Aanvang 20.15 uur.
VRIJDAG 1 DECEMBER 1978 PAGINA 7
LEIDSE COURANT
LUXOR - Grease (a.l.) John
Travolta en Olivia Newton
John in een lieve, vriendelij
ke musical die pretendeert
een beeld te geven van de
schooljeugd in de jaren vijf
tig (achtste week).
CAMERA - Easy Rider (12)
Een aangrijpende film uit
het midden van de zestiger
jaren, die toonaangevend
kan worden genoemd. De
hoofdrolspelers, Peter Fon
da en Dennis Hopper trek
ken op hun motor door
Amerika. Zij worden ge
confronteerd met de uiterst
intolerante houding van de
plattelandsbevolking, het
geen nodige beklemmende
scenes oplevert (reprise).
LIDO I - Death on the Nile
(a.l.) Briljante film met veel
klinkende namen naar de
gelijknamige detectivero
man van Agatha Christie.
Drie uur lang kijkplezier
(vijfde week).
LID O II - Piranha (16) Hui
veringwekkend verhaal
over vleesetende vissen, die
eigenlijk nooit ontwikkeld
hadden mogen worden. In
tegenstelling tot de soortge
lijke film „Jaws" is in „Pi
ranha" de subtiliteit ver te
zoeken, (tweede week).
LIDO III - Medusa Touch
(16) Richard Burton veroor
zaakt talloze rampen. Een
mengeling van een para
psychologische rolprent en
een „normale" rampenfilm
(derde week).
REX - Hete meiden uit het
koude noorden (16) Matig
EUROCINEMA I (Alphen
aan den Rijn) Aasgieren
vallen aan (16) Richard Bur
ton en Roger Moore in een
onoverzichtelijke geweld
film, die speelt in het mo
derne Afrika waar blanke
huurlingen het vuile werk
moeten opknappen voor rij
ke speculanten.
EUROCINEMA II (Alphen
aan den Rijn) Death on the
Nile (al.) Zie Lido I.
EUROCINEMA IV (Alphen
aan den Rijn) Medusa
Touch (16) zie Lido HL
TRIANON De Turkse non (16) met Florinda Bolkan. Regie: Gianfranco Mingozzi.
De bioscooptheaters wachten op de naderende laat de Italiaan Gianfranco Mingozzi zien, hoe
kerstdrukte. De betere filmpremières zullen de non Flavia, die haar gelofte constant aan
dan plaatsvinden en tot dat moment zullen haar laarsje lapt, profiteert van de geregelde
wat mindere produkties in roulatie genomen Turkse invasies op de Italiaanse kusten. Zij
worden. Een duidelijk voorbeeld daarvan is collaboreert en copuleert er lustig op los, laat
de film De Turkse non, die in Trianon van haar medenonnen rustig verkrachten en helpt
start is gegaan. Voorafgaande aan een „kerst- haar vader vermoorden. Haar haat tegen man
film" met Lucky Luke, Maar de zoveelste nenheerschappij neemt hysterische vormen
nonnenfilm is ditmaal niet eens zwak: onder aan en nadat zij met interesse heeft toegekeken
het mom van de emancipatiedrang van een bij de castratie van een hengst, past zij dit
nonnetje is een sloom verhaal dermate sadis- ook toe bij een edelman, die haar niet aanstaat,
tisch in beeld gebracht, dat hier sprake is van Mingozzi laat geen gelegenheid voorbijgaan
een wanprodukt. martelingen, hangpartijen en ontelbare soorten
De emancipatie-gedachte leefde kennelijk al doodslag minitieus en met kennelijk wel beha
bij vijftiende eeuwse nonnen, wie de onder- gen in beeld te brengen. Een walgelijke affaire,
drukking van de vrouw een doorn in het oog' nog versterkt door hysterische uitbarstingen
was. In één van de meest onsmakelijke kloos- in het klooster en religieuze koortsvisioenen, RH Bep en Peet van de Eikhof in het OUÜSte CSfê van
terfilms van de laatste tijd, „De Turkse non", die opzettelijk ongezonde associaties oproepen. ffft.
LEIDEN Stedelijk Museum De Lakenhal aan de Oude Singel
heeft een speciale expositie gewijd aan Beeldende Kunst door
Vrouwen. Dit ter gelegenheid van het vierde nummer van
Openbaar Kunstbezit 1978.
De tentoonstelling omvat werken van kunstenaressen uit de 17e
eeuw tot aan werken van hedendaagse kunstenaressen toe. Het
gaat hoofdzakelijk om grote schilderijen van Suzanna van
Steenwijck-Gaspoel (leefde omstreeks 1600), Catharina Bader
(1700), Thérèse Schwartze (1900), Coby Ritsema (1900), Suze
Robertson (1900), Helena Christina van de Pavord-Smits (1900),
Henriëtte van Traa-Van der Burg (1908), Lucia Steinbach-Jansen
(1922), Hanneke Kop (1947) en Grea Kalksma (1953). De laatste
kunstenares is vertegenwoordigd met een fotoserie. Van Hanneke
Kop is ook moderne kunst, gemaakt van zeildoek te zien.
STUDIO: Dog Soldiers met Nick Nolte en Tuesday Weld. Regie: Karei Reisz.
itoor Peter r*riaft
Nick Nolte schijnt zijn image
van gekwelde held nog niet
kwijt te willen raken. Televisie
kijkend Nederland zal zich
hem nog herinneren als het
recalcitrante broertje uit de
Jordache-familie, die achter
volgd door zijn haat voor zijn
oroer Rudolph de wijk neemt
naar Europa. In „Dog Soldiers"
wordt Nolte alweer achter
volgd. Nu is het evenwel niet
zijn verleden dat hem parten
speelt, maar het bezit van een
zak met twee kilo heroïne, die
corrupte FBI-agent en zijn
helpers om laakbare redenen
willen hebben.
In Vietnam wordt Nolte door NlCkNoltG.
een vriend (Michael Moriarty)
benaderd met het verzoek de Vanaf het moment dat hij voet
heroïne bij diens vrouw in de op Amerikaanse bodem zet,
Verenigde Staten af te leveren, wordt Nolte evenwel gevolgd.
Hoewel hij aanvankelijk zo
snel mogelijk van het spul af
wilde zijn, wekt dit dermate de
woede van de verbitterde oor
logsveteraan op dat hij met de
vrouw -van zijn vriend (Tues
day Weld) op de vlucht slaat.
Regisseur Karei Reisz sugge
reert nu een romance tussen
die twee, die overigens weinig
invoelbaar is. Het verdriet van
de vrouw, wanneer Nolte sterft,
lijkt dan ook onecht.
Misschien was het Reisz meer
te doen om een actiefilm. Hie
rin is hij evenwel niet helemaal
geslaagd. Behalve de mishan
deling van Michael Moriarty en
het grote treffen tussen de FBI-
agent en zijn kornuiten en Nol
te, kent de film weinig enerve
rende momenten.
ELISABETH VOGELS
„Als je een café drijft dan moet je van de
mensen alle stemmingen aanvoelen. De één
komt bij je uithuilen en de ander wil zijn
vreugde vertellen. Er komen hier personen
binnen waarvan je gelijk ziet dat je ze niet
hoeft aan te spreken en dat je ze maar beter
rustig kunt laten sudderen, terwijl iemand
anders er behoefte aan heeft om direct een
praatje te maken. Jaren geleden kwam er
hier op een avond een man binnen. Hij sprak
met een vreemde tongval. Eerst had hij een
paar uur voor zich uit zitten staren zonder
haast iets te zeggen. Maar opeens brak hij
los. Met veel moeite kwam zijn verhaal eruit.
Zijn vrouw was pas overleden en hij bleef
alleen over met zijn dochtertje. Hij was er
helemaal nog kapot van. Ik heb hem al die
tijd laten uitspreken en hem daarna een
beetje opgebeurd. Na een paar uur ging hij
weg. Maar niet veel later stond hij weer voor
mijn neus. Op straat wachtte een taxi, die
was volgeladen met bloemen. „Hier, zei hij,
dat is voor jou, omdat je me zo hebt
geholpen". Jaren later is hij hier nog eens
geweest, heel onverwacht en al weer met
een taxi vol bloemen. Hij omhelsde me en
ging gelijk weer weg. Ik heb hem na die
dag nooit meer teruggezien
Weinig geheimen
Voor Bep van de Eikhoff en haar levensgezel
Peet heeft het café-bedrijf weinig geheimen
meer. Haar leven lang heeft Bep langs de
kust in zo'n beetje alle horeca-zaken, die er
zijn te tellen, gewerkt. Peet heeft ze wie weet
allemaal weieens bezocht, want hij voer er
ruim 17 jaar langs met zijn schip. De ene
keer een tanker met kerosine en de andere
keer een vrachtschip, telkens op weg van
werelddeel naar werelddeel.
Elf jaar geleden kocht Bep De Vier Azen.
Een goedlopend café met een vaste klanten
kring. En hier heeft zij ook Peet leren kennen.
Iedere avond kwam hij op zijn BMW vanuit
Alphen naar het Levendaal afzakken. ,Mijn
klanten stonden er wel vreemd van te kijken
toen zij hem voor het eerst op die grote motor
hierheen zagen rijden. Hij kwam zo maar
ineens uit de lucht vallen, want we hadden
hem hier nog nooit eerder gezien. Dat trok
me wel aan, dat stoere en onverwachteZo
doende wonen we nu samen en dat gaat al
negen jaar achtereen erg goed. Peet staat
nu het meest achter de tap, terwijl ik mijn
broodjeszaak aan de Beestenmarkt run.
Broodje Bep, die ken je toch wel?"
EUROCINEMA III (Alphen) Game of death (16) met Bruce Lee en Gig Young.
Regie: Robert Clouse.
Bruce Lee, de vader van de Chinese vechtfilm,
mag dan overleden zijn, hij leeft nog voort
met na-volgers die zich Bruce Li noemen en
films samengesteld uit scènes, die men nog
op de vloer van de montagekamer heeft
gevonden.
„Games of death", de film waaraan Lee onder
regie van Robert Clouse net begonnen was
toen hij overleed, is het verhaal van een
gevierde en rijke ster van vechtfilms, die
weigert mee te gaan met de misdadige praktij
ken van Dr. Lord (Dean Jagger) en dientenge
volge al spoedig zodanig aan het hoofd gewond
raakt door een kogel, dat plastische chirurgie
noodzakelijk is. Een goed motief om een andere
vechtjas de rol van Lee te laten overnemen.
Nou, die jongen kan er ook wat van en slaat
op spectaculaire wijze een bende motorrijders
in puin om tenslotte zijn krachten te meten
met een boomlange lijfwacht.
M
En zo lukt het Bruce Lee om iemands hoofd te verwijderen. Een
vervaardigd; goed gelijkend gemaakt; Bruce Lee rukt het af; en ontstelt ontdekt
de ster dat het allemaal nep is. In de film komt het natuurlijk levensecht over.
