Leiderdorpse
Rijnschuimers
bezochten een
bier-imperium
(Werkgelegenheid in
gezondheidszorg kan
aanzienlijk toenemen'
Leiderdorper
miste pedaal
Rooie Sien" lijkt uitgespeeld
MINISTER GINJAAR IN LEIDEN:
ZES MAANDEN
VOOR BRANDSTICHTER
WDG
AAN
KOP
IN* iTAD/REGIO
LEIDSE COURANT
DINSDAG 24 OKTOBER 1978 PAGINA 5
frijn-
n. H( schuimers" bezochten gistermiddag
e ee met Raad van Elf, voorzitter Betty
Spaargaren (een schat van een mens
overigens), twee hupse hofdames, de
hofmaarschalk (die in aankleding
iets leek op een gederailleerde
kardinaal-staatssecretaris en naar de
naam Herman luisterde) en Prins
Ronaldus de Eerste Heineken's
bierbrouwerij in de nabijgelegen
Zoeterwoudse Barrepolder.
n. On
Voor Leiderdorp sloeg gistermiddag
het uur der zotheid. Bijna een
maand vroeger dan betamelijk is; de
elfde van de elfde is namelijk
volgens een bijgelovige formule de
meest gunstige tijd om (des avonds
11 minuten over 11) met die luchtige
nonsens te beginnen. Maar er was al
gauw iemand (van buiten het korps
zelfs) die had uitgerekend dat 23
oktober de 23ste van de 10e was, en
als je dat optelt krijg je 33 en als je
dat weer deelt door 3 komt er ook
11 uit. Geen vuiltje aan de carnaval-
slucht dus. De Leiderdorpse "Rijn-
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Leiderdorp zouden meeko
men, maar te elfder ure (op
de 18e van de 10e) ontving
het hof van Ronaldus een
missive waarin vermeld
stond, dat de magistraat
verstek moest laten gaan,
omdat „van Heineken al op
een eerder tijdstip een
uitnodiging voor een bezoek
aan de brouwerij ontvan
gen was". Een separate
uitnodiging dus, die ook
separaat geconsumeerd zal
worden. Lijkt me niet zo
gezellig: burgemeester Van
der Have en z'n schepenen
zonder luister zittend aan
de oneindige tapgelegenheid
van biermagnaat Alfred
Heineken. Maar een woord
voerder van de brouwerij
vermoedde gistermiddag,
dat burgemeester en wet
houders alsnog samen met
De Rijnschuimers naar De
Hooiberg (ontvangstcen
trum en onuitputtelijke
bierfontein op het terrein)
zullen komen. „Dan mag de
burgemeester een goeie
schuinsmarcheerder ge
noemd worden", aldus de
woordvoerder.
Niettemin wenste het
dagelijks bestuur van de
gemeente Leiderdorp Zijne
Dorstlustige Hoogheid
Ronaldus van 't Bullerijk
en zijn hof een bijzonder
prettige en dorstige middag.
Nou, 't is er allebei best
van gekomen, zo kan ik de
ongetwijfeld edelachtbare
schuinsmarcheerder (laat
daar geen enkel misver
stand over bestaan) verze
keren. Prins Ronaldus, die
buiten alle gekheid om zich
chemisch bezighoudt met
het verdienen van een
redelijke boterham en
daarbij Ronald Veeren
wordt genoemd, buitendien
ibekend staand als vurig
romotor van het Leider-
lorpse leven op uiteenlo
pend gebied, bleef nog
geruime tijd van mening,
dat Alfred Heineken best
zelf was gekomen als ook
de Leiderdorpse magistra
tuur ter plekke was ver
schenen. Maar daarin
vergiste de Prins zich toch
schromelijk. Niet alleen dat
de heer Heineken - zoals
eerder genoemde woord
voerder, in dienst van
De Rijnschuimers op het terrein van Heineken
Heineken P.R. (betrekkin
gen naar buiten), verzeker
de - „verschrikkelijk druk
ke bezigheden heeft",
bovendien is de heer Fred
die heel wat andere hoog
heden dan belendende
burgemeesters gewend, die
dan ook om de haverklap
zich lavend en oriënterend
in en nabij De Hooiberg
ophouden. Heer Freddie
had men daarom beter
meteen kunnen afschrijven
bij het calculeren van de
feestelijke mogelijkheden
„op deze stomme maandag
middag", zoals de Prins
zich uitdrukte.
„Stomme maandagmiddag"
sloeg op die gekke middag
aan het begin van de week.
Iedereen wordt dan veron
dersteld te werken, maar
De Rijnschuimers hadden
met een grote aanhang van
een kleine honderd suppor
ters een dagje vrij geno
men. Het ontvangend
apparaat van Heineken was
er niet onmiddellijk kapot
van; dat heeft wel meer
van die bacchanale feestjes
meegemaakt die, op enkele
na, praktisch nooit uit de
hand lopen, want De Hooi
berg sluit om zes uur 's
middags. Meestal onder
protest, maar het is niet
anders. In het geval van De
Rijnschuimers was het ook
zo. Men was in twee dub
beldekkers (die mogelijk op
de Green Line in Engeland
drukkere tijden hebben
gekend) over, door en in
het bedrijf rondgeleid, op
zoek naar de bron van het
gerstenat. Je kunt nu wel
uitgedost als een kat op 't
spek gebonden worden als
carnavalsvereniging binnen
een bierimperium, maar je
moet er ook wat van kun
nen leren. Dat gebeurde
ongetwijfeld. Men was er
heilig van overtuigd, dat als
de aanmaak van 350.000
flesjes per uur zou stagne
ren, de rampen niet te
overzien zouden zijn.
Zo stonden De Rijnschui
mers (toen nog in drogen
doen) stil bij de nonstop
aanmaak, de heilbrengende
toevloed, het hemeltergende
pilsproces dat een halve
wereld kan lamleggen. De
Raad van Elf, de Prins en
de hofmaarschalk (die" het
allemaal bijna niet meer
kon aanzien zonder uit te
barsten in tranen van
verlangen), zagen op deze
oorsprong van hun bestaan
neer zoals de vaak ontroer
de bezoekers van de Invali
des in Parijs hun hoofd
buigen voor de in bruin
marmer gevatte nagedach
tenis van Napoleon de
Eerste. De beide hofdames
wipten nog vrij luchtig over
alles heen, maar de raadsle
den van Elf waren zich
bewust van de ernst van
het ogenblik en moesten
zich even vermannen.
Terug in De Hooiberg
begon het leven pas goed.
De snackjes stonden op de
tafeltjes, gedienstigen hepen
af en aan met liters bier,
bij het bar-eiland hingen de
studentikoze "reisleiders"
die de excursie voor de
zoveelste keer hadden
onderhouden en deson
danks nog steeds met enige
graagte bier kunnen zien en
proeven, en de muziek
speelde. Platen of bandjes
met carnavalsschlagers.
Geen grote keuze, want er
moest herhaaldelijk gedou
bleerd worden. Zo hoorde
ik zeker vier keer Roekie
Soekie (of Roepie Soepie),
en een hymne over het bier
dat twee kontjes hoog staat
en Omhoog en omlaag. De
polonaises kwamen op
gang, Onwennig, want het
was eerst vier uur en
buiten het seizoen.
Niet onmiddellijk plichtge
trouwe raadsleden werden
gemaand. De lol moest er
ingehamerd worden. De
Prins deed wat-ie kon en
verkocht gein. De woord
voerder van Heineken had
al gezegd: „dit bedrijf heeft
affiniteit met carnaval, dat
is duidelijk. Verder: als er
geen bier was met carna
val, zou er ook geen carna
val zijn". Dit was een
dissidente opmerking, want
in enkele hoeken en gaten
werd bessen, sherry en
jenever gedrongen. En er
was tóch carnaval. Ronal
dus de Eerste vond een
minuutje om even terug te
blikken. Straks, op elfde
van de elfde gaat-ie af in
een biervat, „maar ik ben
vorig jaar, vlak na onze
geboorte, opgekomen onder
een stierekop, de bul, een
stier zoals die er wat mager
staat bij de Leiderdorpse
brug, de grensoverschrij
ding".
Ronaldus de Eerste heeft
De Rijnschuimers tot
wasdom zien komen in dat
eerste bestaansjaar. „In het
kouwe slaapdorp is het
carnavalsgebeuren, bij
wijze van nuance, aardig
aangeslagen. Al moet je ze
d'r met de haren naar
toetrekken. Maar héb je ze
eenmaal te grazen, dan kun
je met die lui zó'n feest
maken. En een Raad; die is
zo geestdriftig, dat je er
gewoon akelig van wordt.
Na een jaar, een kleine 200
leden. Best hoor. Begin
november wordt huis aan
huis een keurig gedrukt
programma bezorgd, met
een voorwoord van onze
heer burgemeester en
voorzien van andere opmer
kingen van notabelen zoals
de hofmaarschalk. Opper-
Aan brenger, haal even een
borrel voor deze meneer
van de krant". Protesteren
hielp niet; tegen zessen
stond trouwens m'n hoofd
daar niet meer naar. Het
raadslid deed z'n plicht en
kwam met een cola aanzet-
De Rijnschuimers hebben
een onderhoudende Raad
van Elf. Zo is er een Groot-
Acquisiteur, een Groot-Hen
gelaar, een Groot-Versier
der en een Opper-Waarne-
mer, welke laatste mijn
gesprek met Ronaldus de
Eerste in z'n oren stond te
knopen. Ronaldus: „Als ze
gek doen, neemt 't ze niet
kwalijk, joh, het is een
jonge club". Toen werden
er fluwelen kussens gear
rangeerd met enkele carna
valeske onderscheidingen
daarop gerangschikt. Op
dat tijdstip hadden enkele
raadsleden (van De Rijn
schuimers dus) er al een
vrij zwaar hoofd in, omdat
meneer Freddie op grote
afstand zijn P.R.-mensen
ruimstrekkende volmachten
heeft gegeven. Er gingen
toen ook al stemmen op om
De Hooiberg te claimen als
Rijnschuimers-residentie.
De woordvoerder, eerder
gemeld, achtte het niet
onwaarschijnlijk, dat uit dit
samenzijn elk jaar een
Rijnschuimers-traditie
geboren kon worden. Maar
al voordien was besloten,
hem te verheffen in de
Orde van de Schuimrid-
ders, of wellicht Ruimschip-
pers, zoals de Prins een
ogenblik veronderstelde.
Er vielen ook linten met
medailles daaraan in de
Grootorde van de Bullekop,
nee, zelfs in de Kroonorde
van deze kop Tegen die
tijd waren De Rijnschui
mers hier en daar De
Schijnruimers geworden.
De juiste precisering deva
lueerde gelijkelijk met de
aanvoer van het blond of
bokbier. Een Leiderdorpse
stier staat voor niks. En
dan moet het carnaval nog
beginnen. Het was een jong
feest met een tintelend
karakter, totdat in De
Hooiberg de gordijnen open
werden getrokken in plaats
van dicht. Het was zes uur
geweest. Over een paar
weken moet Ronaldus de
Eerste abdiceren, maar
inmiddels hebben De
Rijnschuimers al veel
probleemloze schoonheid in
zich geborgen. Onder welke
Prins het ook zij: er valt
nog heel wat af te schui
men langs de oevers van de
(Oude) Rijn. Jullie, Leider-
dorpelingen, alvast een
krachtig alaaf toegeroepen.
LEIDEN „De werkgelegenheid
in de gezondheidszorg zal in de
eerstkomende jaren met 45.000 toe
nemen. Een dergelijke uitbreiding
kost wel geld. Heel veel geld, dat
ook nog eens verdiend moet wor
den", aldus minister Ginjaar van
Volksgezondheid gisteravond op
een vergadering van de kamercen
trale Leiden van de Volkspartij
voor Vrijheid en Democratie.
De bewindsman ging gisteravond uitge
breid in op Bestek '81. Van bezuiniging is
eigenlijk geen sprake in de regeringsplan
nen, aldus de minister. „Wie praat er over
bezuiniging als tot in 1981 nog een uitbrei
ding van de collectieve uitgaven met onge
veer 40 miljard gulden plaatsvindt tot 200
miljard gulden, in plaats van de zonder
Bestek '81 voorziene 210 miljard gulden",
aldus minister Ginjaar.
„Aan de periode van ongekende welvaart
sedert de Tweede Wereldoorlog is een eind
gekomen. Het beeld van de steeds meer
toenemende, en vaak m versnelde mate
toenemende economische groei is verstoord.
Maar ook op andere gebieden in de maat
schappelijke ontwikkeling treden knelpun
ten op. Vrijheid is een groot goed. Mondig
heid, vrije en alzijdige ontplooiing dienen
zo groot mogelijke kansen te krijgen. Om
deze doelstellingen te realiseren is men
aangewezen op een aantal middelen. Maar
deze middelen moeten ten dienste staan aan
iedereen en dat betekent weer grootschalig
heid. Grootschaligheid heeft als nadelen,
verzakelijking en vervreemding. Met het
nastreven van bepaalde doeleinden en het
gedeeltelijk bereiken van die doeleinden
wordt tevens het tegengestelde als onge
wenst neveneffect bereikt. Een spannings
veld ontstaat, waarbij de gewenste voorzie
ningen gehandhaafd moeten blijven maar
de neveneffecten opgeheven. Zo is het een
merkwaardige vorm van discriminatie dat
wij gastarbeiders werk laten verrichten dat
voor Nederlanders niet goed genoeg is",
aldus de bewindsman die tenslotte nog
stelde dat de ontwikkeling van de liberale
politiek een goede basis is voor het te voeren
beleid.
DEN HAAG/LEIDEN De Haagse rechtbank heeft een 23-jarige
leidenaar veroordeeld tot zes maanden gevangenisstraf waarvan
drie maanden voorwaardelijk met proeftijd van twee jaar en
Psychiatrisch toezicht.
De Leidenaar stond terecht wegens het stichten van brand. In
jen in de Vliet langs de Schelpenkade liggende woonboot had
«ij onder meer een stoel in brand gestoken. De brand breidde
och snel verder uit.
Dp grond van de over verdachte uitgebrachte rapporten wilde
de rechtbank niet tot strengere bestraffing over gaan. De man
verkeerde op het moment van de brandstichting in een labiele
toestand.
LEIDEN Een niet functionerend been was
er de oorzaak van dat een Leiderdorpse koerier
onlangs bij de kruising Persant Snoepweg/Van
der Valk Boumanweg verzuimde het juiste
pedaal in de auto in te drukken, hetgeen een
botsing tot gevolg had. Aangezien de verdachte
bovendien geen voorrang had werd één en ander
hem gisteren op het kantongerecht kwalijk
genomen.
De koerier meldde dat rugklachten hem ten tijde
van het ongeluk parten hadden gespeeld, daar
door had zijn been als reactie op deze rugklachten
niet goed kunnen functioneren. „Artsen konden
daar niets aan verhelpen. Maar tegenwoordig
word ik behandeld door een magnetiseur en dat
gaat goed, want ik heb al drie maanden geen
last meer gehad", aldus de verdachte. „Gaat u
naar een' goede arts als u dan last van dat soort
dingen hebt. In het verkeer kunnen we dat niet
hebben" meende de officier van justitie, die
blijkbaar weinig vertrouwen in de heilzame
werking van het magnetiseren had. Hij eiste 100
gulden boete, reden voor de koerier om nog even
op de snelheid van zijn opponent terug te komen
„Die Volvo reed veel te hard. Dat kunt u wel
nagaan als je weet dat de kreukelzone's van de
auto zodanig waren ingekreukeld dat de vrouwe
lijke passagier niet uit de auto kon komen. En
dan klopt van die snelheid van 45 kilometer per
uur, die hij gereden zou hebben niet veel meer",
aldus de koerier. Kantonrechter De Koning zag
in dat alles geen reden om iets van de eis af
te doen en vonniste 100 gulden boete, hetzij vier
dagen huis van bewaring.
Dagelijks
Een jeugdige bromfietsbestuurder was weinig
onder de indruk van de gevolgen die zijn onverze
kerde rijden had kunnen hebben. De jongeman
had even de brommer van zijn broer uitgepro
beerd, die echter niet verzekerd was en bovendien
had hij in enthousiasme een helm vergeten op
te zetten, zodat hij al snel de aandacht van de
dienstdoende agent trok. Volgens het verbaal zou
dat allemaal toch niet zo onbewust in elkaar
steken aangezien het plaatje in een toepasselijke
kleur was overgeschilderd. Rechter De Koning
probeerde hem niettemin van de gevaren van
het onverzekerd rijden te overtuigen. „Als u
bijvoorbeeld een kostganger aanrijdt betaalt u
de rest van uw leven", aldus De Koning. „Nou
ja, dat gebeurt dagelijks", meende de verdachte
berustend. Het geheel leverde hem 125 gulden
boete op.
Noodwacht
Niet iedereen voelt zich geroepen om deel te gaan
uitmaken van de Bescherming Burgerbevolking,
op zich toch een zeer nuttige instelling. Een
Alphense noodwachtplichtige zag blijkbaar niet
veel brood in deze van bovenaf opgelegde roe
ping, aangezien hij tot drie keer toe niet verscheen
op de door de Burgerwacht georganiseerde oefe
ningen. „Ik wist niet wanneer en waar de
oefeningen werden gehouden. Ik ben namelijk
vaak lang van huis, de brievenbus puilt dan uit
en er raakt dan wel eens iets weg", aldus
verklaarde de noodwachtplichtige zijn afwezig
heid. Het kantongerecht geloofde niet zo erg in
het zoekraken van drie oproepingen achter el
kaar, en rechter De Koning vonniste 250 gulden,
nog een fors stuk onder de eis van de officier
die 400 eulden bedroeg.
Frank Buurman
(Vaon onze sportredactie)
Leiden Na vijf ronden in de
clubcompetitie van de Leidse
district dam bond staat het
Wassenaarse WDG in de hoofd
klasse met vijf gewonnen wed
strijden aan kop van de ran
glijst. Wassenaar wordt ge
volgd door HDC 1 en Samen
Sterk die beide tegen D. C. Lis-
se een veer moesten laten. Het
gepromoveerde KDC 2 hand
haafde zich met vier uit vier
goed. LDC 2 daarentegen ver
loor alle wedstrijden en bezet
daardoor de laatste plaats, ach
ter Samen Sterk 2 dat twee
punten heeft behaald.
In de eerste klasse staat RDC
2 uit Rijnsburg eerste met elf
uit zes, maar het Alphense ADC
heeft met tien uit vijf een rela
tief betere uitgangspositie. Op
de derde plaats volgt WDG 2
met negen punten uit zes wed
strijden. Voor de belangrijke
vierde plaats komt het Leider
dorpse LDC met zes uit vijf het
meest in aanmerking. Na de
eerste zeven ronden spelen de
nummers een tot en met vier
om het kampioenschap, terwijl
de vier laagst geposteerde
teams om de degradatieplaats
spelen. RDC 3, SDV 1, Lisse 2
en KDC 3 komen hiervoor in
aanmerking.
LEIDEN Het Amsterdams Volkstoneel heeft
onder leiding van niemand minder dan Beppie
Nooy het aloude verhaal van Rooie Sien maar
weer eens uit de kast getrokken. Drie opeenvol
gende avonden zijn Beppie en haar pupillen in
de Leidse Schouwburg, gisteravond voor het
eerst. Nu niet meer met Beppie zelf in de titelrol,
maar met haar schoondochter Carry Tefsen. En
dat allemaal vanwege het 25-jarig jubileum van
het Amsterdams Volkstoneel en vanwege „de
verzoeken om toch nog één keertje".
Zolang volkstoneel betekent: toneel voor en door
het volk, kan ik van het genre erg genieten. De
acteurs en actrices die „Rooie Sien" anno 1978
spelen lijken allerminst gerecruteerd uit het volk,
maar zijn in wezen allemaal meer of minder
gerenommeerde artiesten. Dat maakt, dat de
gezellige sjeu er nu wel zo'n beetje af is. Je denkt:
o ja, daar heb je Mimi Kok van Gé Braadslee
of Martin Brozius van die leuke kinderprogram
ma's. Niet langer zijn de tonelisten .gewone
mensen" die een goed stuk toneel brengen. Wat
ik wil zeggen is: het lijkt me terecht, dat de
huidige hang naar nostalgie ook in een heropvoe
ring van een dergelijk volksdrama gestalte krijgt.
Alleen: die nostalgie moet wél authentiek zijn,
je mag niet in de gaten krijgen dat een aantal'
vaklui er hun best voor doen weer iets ouderwets
op de planken te zetten.
Van die gedachte kon ik gisteravond niet genoeg
loskomen. Zelf niet behorende tot een generatie
die „Rooie Sien" nog van vroeger kent, heb ik
geprobeerd te kijken met de ogen van iemand
voor wie dat wel geldt. Dergelijke mensen waren
er in de zaal ongetwijfeld volop, al was de
Schouwburg overigens lang niet uitverkocht. De
reacties van al de aanwezigen waren en ik
kan me dat levendig voorstellen nogal mat,
in elk geval verre van geestdriftig. Natuurlijk:
al had Beppie Nooy dan de regie, Rooie Sien
was gewoon Rooie Sien niet meer. Die smartlap
van vroeger, die draak van Marius Spree, die
mooie herinnering: die is voorbij.
JOS NIJHOF
