Bobby kan de vrijheid
maar moeilijk missen
Programma 3 October-viering
„De Eindsprint", Hoogmades
eigen geestdriftige visserscollege
Yell-genootschap
3 oktoberoptocht
gaat weer
bestoken
:1N [AD/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1978 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mi) telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
MAANDAG2 OKTOBER
9.30 Feest voor geestelijk ge
handicapte: jeugd, in de
Stadsgehoorzaal, Breestraat
60.
10.00-24.00 Feestelijke markt
langs de Oude Singel, Turf
markt, Nieuwe Beestenmarkt
en op het parkeerterrein bij
de Steenstraat.
19.30 Grote Taptoe.
Route; Kaasmarkt - Pelikaan-
raat - Haarlernmerstraat -
insessekade - Kort Rapen-
iurg - Breestraat - Steenstraat
•stzijde) - Van der Werfpark
loezastraat - Jan van Hout
iade - Geregracht.
.00-24.00 Lunapark op het
Trein Lammermarkt, rond
lolen De Valk en Schutter-
Md.
f DINSDAG 3 OKTOBER
Reveille door het
■eidsch Politie Muziek Gezel
schap, op het bordes van het
ladhuis.
7.30 Uitreiking haring en wit
tebrood in het Waaggebouw,
(alleen voor mensen die zich
hiervoor op 21/9 hebben laten
inschrijven).
3.00 Koraalmuziek in het Van
der Werfpark.
8.45 Carillonbespeling stad
huistoren door Rien Ritter.
9.00-24.00 Feestelijke markt
langs de Oude Singel, Turf
markt. Nieuwe Beestenmarkt
en het parkeerterrein aan de
Steenstraat.
9.00-24.00 Lunapark op het
terrein Lammermarkt, rond
molen De Valk en het Schut
tersveld.
9.30 Poppenkast in de Haar
lemmerstraat voor de Harte-
brugkerk.
9.30 Touwtrekwedstrijden in
de Doezastraat, met commen
taar van Theo Koomen.
9.30 Grote Straatparade in de
Breestraat, m.m.v. de Neder
landse Douane Harmonie,
Harmonieorkest der Konin
klijke Scheepjes wol Fabriek
en het Leidse K&G.
9.30 Luchtballonopstijging
op het hockeyterrein Room
burg, Van Vollenhovekade.
12.00 Japans vuurwerk (dag
vuurwerk) bij de Hoogstraat
10.00-18.00 Gevarieerd mu
ziek- en showprogramma op
het stadhuisplein met mede
werking van Ritmico Especial,
Dutch Connection, Saskia en
Serge, Los Rancher os Steel
Bond Mariniers en Trail.
10.30 Herdenkingsdienst in de
Pieterskerk, met medewerk
ing van het Rijnlands Mannen
koor en de Koninklijke Militai
re kapel.
13.00 Start grote optocht
„Wonderbaarlijke reizen".
Route: Burggravenlaan - Hoge
Rijndijk - Hogewoerd - Bree
straat - Kort Rapenburg - Prin-
sessekade - Blauwpoortsbrug
- Morsstraat - Morssingel
Plesmanrotonde - Stations
plein - Stationsweg - Steen
straat - Blauwpoortsbrug
Haarlemmerstraat - Pelikaan
straat - Hooigracht - Water-
steeg - Hogewoerd - Breestraat
- Koorn brugsteeg - Vismarkt
- Aalmarkt (ontbinding van de
stoet).
23.30 Groot vuurwerk op het
terrein achter het Schutters
veld.
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar
soms ook volslagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres:
Nieuw Leids Dierenasiel. Besjeslaan 6b. Leiden. Tel.: 131610.
Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Êaterdag van
10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag gesloten.
Ja hallo, u spreekt met
mevrouw Vonk' uit Aarlander-
veen. Bent u die meneer die
elke week in de krant schrijft
hoe slecht hij kan dansen?
Ja, leuk hè.
Nou dat zult u dan zelf wel
vinden, maar ik vraag me af
of we elke week in onze
Leidse Courant moeten lezen
hoe u niet kunt dansen. We
kunnen zelf ook niet dansen,
maar dat is nog geen reden
om naar de krant te bellen.
Zo van: kom 'es kijken, we
kunnen niet dansen. We
kunnen trouwens ook niet
fotograferen en gitaarspelen,
is dat soms iets voor uw
rubriek?....
Ach, lieve mevrouw Vonk uit
Aarlanderveen, u ziet de
zaak wat somber in. Te
neinde niet onder te gaan in
uw en mijn eigen kritiek heb
ik de bakens drastisch
verzet. Ik verbaas mij nu
wekelijks over mijn eigen
vorderingen en zelfs partner
Thea laat het niet bij een
goedkeurend gemompel. Alle
geleerde pasjes zitten in het
brein en worden thuis driftig
doorgenomen. Zelfs het
leiderschap gaat soepel
verlopen. Na een aantal
oefeningen en een enkel
handgemeen, is duidelijk
geworden wie op de dans
vloer de baas is. Ik stuur,
zwenk, draai en kruis als
een waanzinnige om lotgeno
ten aan te moedigen even
eens het heft in handen te
nemen.
Nu is het bij dansles de
bedoeling dat de dame het
hoofd afwendt om slechts
van tijd tot tijd mee te
gluren. Het vergemakkelijkt
het dansen en voorkomt
hopeloze discussies. Dit is
kennelijk afgeleid van erva
ringen achter een autostuur.
„Leid jij of leid ik" als stok
achter de deur. Omdat je
partner niet meekijkt, moet je
wel leren leiden, dat staat
straks weer eleganL En als
je dan ook nog zes passen
kunt doen zonder te struike
len of te botsen, voel je je
als Fred Astaire in een
servieswinkel.
De derde dansles in de serie
„quick, quick, slow" wordt
ondermeer benut om het
geleerde aantal foxtrot-pas
sen uit te breiden. Naast een
kruis- of zwenkpas kunnen
we achter- en voorwaarts.
Nu hoeven we tenminste niet
meer in een rondje te dan
sen. Wekenlang heb ik me
afgevraagd hoe het geijkte
„op haar tenen staan" in de
wereld komL Ik weet het nu.
Als jij met je linker en zij
met haar rechterbeen een
pas moet doen, ontstaan dit
soort problemen. Met name
degene die een voorwaartse
beweging maakt, moet
oppassen. Wie op grote voet
leeft kan beter aan de kant
blijven, ofwel zijn vaste
partner voorzien van stalen
schoenneuzen.
Ook de cha-cha blijk voor
uitbreiding vatbaar. Voor het
gemak nog steeds in de
grote kring oefenen we ook
hier een stap voor- en
achterwaarts. Niet vergeten
met je heupen te wiegen,
want dat hoort er nu een
maal bij.
Vruchteloos probeer ik me
voor te stellen hoe deze
dans er in de toekomst uit
gaat zien.
We staan in de grote kring
naast een man die probeert
tegen de stroom in te zwem
men. Beweegt iedereen naar
links, dan schiet zijn rechter
been uit en omgekeerd.
Maar wie zou zijn hulpeloze
glimlach kunnen weerstaan.
Bovendien lijkt de man
sprekend op de hoofdredac
teur van een concurrerende
krant, en dat schept een
band, nietwaar.
Ik moet toch eens denken
over die cursus gitaarspelen.
ED OLIVIER
Gitzwarte Bobby, zachtaardig en wat eigenzinnig
Wie deze rubriek regelmatig leest, en boven
dien nog over een goed geheugen beschikt,
zal zich Bobby misschien nog wel herinne
ren. Bobby is het sierhjke, gitzwarte hondje
dat samen met zijn eveneens gitzwarte zusje
in de rubriek van 6 mei 1978 beschreven
werd. Het was echter Bobby's zusje die het
meeste geluk had.
Met het verstrijken van de tijd zag Bobby
zijn kansen echter kelderen en na een week
gaf hij de hoop dan ook op. Ook asielbeheer
der Will Tiele zag wel aankomen dat een
nieuwe baas voor Bobby de eerst komende
tijd niet was weggelegd. Vooralsnog ont
stond geen panieksituatie, want Bobby vond
het eigenlijk best wel gezellig in het asiel.
Ook organisatorisch bleek het geen pro-
bleem, want men ging toen de zomer tege
moet, zodat de grote buitenrennen weer in
gebruik konden worden genomen. Bobby
heeft daar samen met een stel andere
honden de hele zomer vertoefd. Voor lange
re perioden is zo'n buitenren een ideale
oplossing. De honden hebben bewegmgs-
n&nte. frisse lucht en bovendien, veel
gezelschap aan elkaar. Dit luie leventje is
nu afgelopen, want de nachten worden koud
en de eerste storm- en regenvlagen hebben
Nederland alweer geteisterd. Ook het asiel
ontspringt de dans niet, en ten gevolge
daarvan moeten de honden weer naar
binnen. Niet alleen geeft dat organisatorisch
een probleem, want elke hond moet dan
in een apart hok, maar ook voor de honden
zelf is het een behoorlijke tegenvaller dat
ze hun, zij het relatieve, vrijheid weer kwijt
zijn. Zeker mét Bobby is dat het geval. Hij
heeft het er erg moeilijk mee. Het is daarom
tijd geworden om Bobby een nieuwe kans
op een baas te gunnen want hij heeft er
op het ogenblik het meeste recht op.
Bobby is van nature bijzonder zachtaardig.
Hij kan goed met kinderep omgaan, mits
ze niet te klein zijn. Toch heeft Bobby wat
eigenzinnige trekjes. Hij zal zijn nieuwe
baas beslist uitproberen. Voornamelijk met
spelen. Daar kan hij niet genoeg van krijgen
en als zijn baas niet oppast speelt Bobby
met hem, in plaats van andersom. Als men
dit eenmaal weet. is Bobby verder niet
moeilijk meer. Hij zal zich thuis voelen in
ieder soort huis. Hij is ,jnakkehjk" van
formaat en men hoeft beslist niet uren
achtereen met hem te wandelen. Zijn vacht
gitzwart van kleur, kortharig en dat doet
het bijzonder goed in combinatie met zijn
slanke postuur. Hij zou de stamvader van
een nieuw ras kunnen zijn als men het zo
bekijkt. Bobby heeft een lange staart, een
spitse snuit en flaporen. Tot slot zijn leef
tijd: anderhalfjaar oud.
Castor en Boef, de Bouviers van de vorige
week, bleken een doorslaand succes. Niet
alleen stond de telefoon van het asiel
roodgloeiend, op maandagmorgen liep het
zelfs storm in het asiel. Uit dit overvloedige
aanbod kwamen tenslotte toch twee adspi-
rant-bazen naar voren. Castor vertrok naar
Noordwijkerhout, waar hij nu op een
bloembollenbedrijf alle ruimte krijgt die hij
nodig heeft. Boef verdween naar de Haar
lemmermeer, alwaar ook hij zonder twijfel
niets dan goeds zal ontmoeten.
BART SPIJKER
Zojuist een communi
qué van het „Yell-ge-
N nootschap" ontvan-
3( *gen. Dit genootschap
bestaat bij de gratie
van het 3 oktoberfeest
en trad vorig jaar
voor de eerste keer
onbevangen naar
buiten. De onderhori
gen worden „broeders
en zusters" genoemd
en zo zullen ze zich
ook dragen, op 3
oktober. Voor dege
nen die nog niet op
de hoogte zijn van de
gedragingen dezer
Yell-club wil ik de
ideële doelstellingen
nog wel even onder
de aandacht brengen.
Ik bedien me daarbij
van een aantal soms
krasse uitlatingen die
mijn goede vriend en
actief Leidenaar Hen-
ny Kwik in een ge
schrift bijeen heeft
gebracht.
Het Yell-genootschap werd
twee jaar geleden al uit
en een behoefte aan
begin-oktoberse leut gebo
ren. Men pleegt zich tot nu
toe op 3 oktober op te
houden op de hoek van
Steenstraat en Morsstraat
om er nog lang niet lave
loos de „grote optocht" te
zien langstrekken en deze
stoet met zang- en spreek
koren te begroeten. Tussen
twee haakjes: ik zie dat
Leidse corso niet zonder de
grootste problemen door de
Morsstraat trekken, sinds
die paaltjes en wegdekver
smallingen een reguliere en
rechtlijnige doortocht schier
onmogelijk hebben ge
maakt.
Bepalen we ons nu tot het
opruiende voorspel van het
Yell-genootschap. „De
supportersschare is aan
merkelijk uitgebreid." Een
bemoedigende mededeling
die de genoten kan sterken
in hun voornemen ook dit
jaar weer de deelnemers
aan de optocht „op uitbun
dige wijze van katoen te
geven met liederen, die
kant en klaar aan de
breinen van onze medewer
kers ontspruiten". Opnieuw
zal het koortje ongeregeld
geruggesteund worden door
het lokale café op de hoek,
vanwaaruit de koristen op
een zekere vochtigheids
graad gehouden zullen
worden teneinde „de"
optocht te kunnen blijven
bestoken met „onze passen
de liederen".
De leden van de „werk
groep" (als je eenmaal,
zoals Henny, gesnoven hebt
aan de geurtjes uit de
gemeentelijke en stadhuise-
lijke keuken, kun je nooit
meer buiten werkgroepen
of subcommissies) doen op
de oude en nieuwe leden
een dringend beroep, te
verschijnen met zeer veel
confetti. Uit binnengeko
men brieven zijn vragen
naar voren gekomen. Bij
voorbeeld: „Hoe moet ik
handelen bij een onwelwil
lend stemgeluid?" Het
antwoord geef ik niet, want
zoiets komt steeds weer
neer op „doorsm'eren met
bier of vocht uit een fles
van dit of dat". Dit is
nauwelijks meer een kwest
ie van initiatief. Men wordt
verzocht reeds om een uur
of half twaalf aanwezig te
zijn in het lokaal Bellevue,
„ook al in verband met
eventuele doping-controle".
Yelle zal wel zien. De
werkgroep zij vast sterkte
toegewenst vocfr volgend
jaar.
Clubvoorzitter Aad van Leyden verschalkte een snoek van 92 centimeter.
In Hoogmade hebben
ze sinds ruim een
maand een soort wet
tig gedeponeerd vis-
collegè. Hoogmade
staat trouwens voor
niets. Er kón wel wat
in dat Wouburgse
kerkdorp met amper
2000 inwoners. Je
hebt er een florerende
voetbalvereniging, een
muziekvereniging
uiteraard, een hand
balvereniging, een
complete jongerenver
eniging met o.a. een
toneelafdeling, een
culturele vereniging.
Mag daar dan alsje
blieft een visvereni
ging bij? Inderdaad,
die is er. Sinds 12
augustus. Dat was de
officiële datum van
oprichting. Maar al
een jaar of drie was
een heel stel Hooma-
denaars bezig met de
edele hengelsport.
Zoals Aad van Ley
den, 24 jaar, die on
langs tot voorzitter
werd gebombardeerd.
Aad zelf zit al vanaf
z'n vijfde jaar te vis
sen. dat heeft nooit
opgehouden. Nog
meer lui uit hoogma
de kenden die onbe
dwingbare koorts.
Aad vertelt ervan: „Al
meer dan drie jaar
terug zaten we met
een stelletje langs de
kant. Het ging zo
leuk, dat we er een
beetje schot in wilden
brengen. Het werd
uiteindelijk „De Eind
sprint".
Een visvereniging kan niet
met al teveel leden werken.
Als je met zeg maar vijftig
man zou uitrukken op een
plas, zou je minimaal vijftig
boten moeten hebben om
de vissers aan hun stek te
kunnen helpen. Daarom
schommelt het ledenbe
stand van de meeste viscol-
leges zo tussen de twintig
en dertig leden. In Hoogma-
„De Eindsprint" in vol ornaat rondom de gigantische dobber.
de begon het jaren geleden
met een man of vier die
aan de waterkant zaten.
„Op den duur begonnen we
ons af te vragen, of we niet
beter een keer onderlinge
wedstrijden konden gaan
houden. In '74 waren we al
met ons tienen. We zetten
toen al verschillende par-
coursen uit, dichtbij huis en
verder af. Zo ging dat.En
nu zitten we met 22 officie-
Ie leden, als de jongste
Hoogmadese vereniging.
Leuk hè, in zo'n dorpje?",
meende Aad van Leyden.
„We hebben het met een
gekke bek opgevat, als ik
het zo mag zeggen: zou er
voor ons ook een plaatsje
zijn?".
„De Eindsprint" is nu een
geregeld stel geworden, met
een duidelijke taakverde
ling. Aad van Leyden: „het
enthousiasme werd groter.
Dat is nu bekrachtigd. Met
jonge bestuursleden: Aad
van Leyden als voorzitter,
Gerard den Dubbelden als
secretaris, penningmeester
Aad Goeman. Dan hebben
we nog wedstrijdcommissa
rissen en een „boten-organi-
sator". M'n broer Hans
zorgt weer voor het feest
dat we één keer in het jaar
willen houden. Ik hoop, dat
daar straks ook donateurs
aan mee kunnen doen. dan
zitten we straks zeker met
een man en vrouw van een
stuk of veertig bij elkaar".
Waarom „De Eindsprint"
geheten? Wel, zo verklaart
Aad, „een paar jaar gele
den hadden we een beker
uitgeloofd en twee deelne
mers eindigden met hetzelf
de aantal punten. Dus
moést er een half uur
doorvissen aangebreid
worden om de beslissing te
krijgen. Die sprint heeft
ons onze naam opgeleverd,
mag ik wel stellen". Geen
visnaam derhalve van „De
Snoek" of „De Bijtende
Bliek". „De Eindsprint" is
weer 'ns wat anders. En zo
is het gekomen.
„De Eindsprint" vist nu, bij
voorbaat, vijf keer per jaar
zoetwater. Dat moet even
z'n beloop krijgen. In de
toekomst willen de volgelin
gen van Aad van Leyden
zeker vijftien maal gaan
vissen voor een competitie,
om het clubkampioenschap.
En als het kan, komt er
„zeevissen" bij, want de
meeste leden willen wel iets
doen aangaande de ma
kreel, de zeepaling, de geep
of de platvis. „De Eind
sprint" heeft nu nog vier
wedstrijden voor de boeg,
daarna wordt zoals
wellicht iedereen weet in
april het bijtgrage seizoen
gesloten. De jongens van
Hoogmade hebben al een
symbool: een enorme
dobber, gemaakt door vislid
Hans v.d. Pouw Kraan.
Broer Hans van Leyden:
„die prikken we ter plaatse
in de grond en daarachter
gaan we allemaal op een rij
zitten
„De Eindsprint" heeft al
enkele wapenfeiten op haar
naam staan. Zo ving voor
zitter Aad van Leyden
vorige week zaterdag een
snoek van 92 cm lang,
zonder visserslatijnse
marge in acht te nemen (ik
wil dus maar even zeggen:
het wés 92 cm), met een
gewicht van bijna 12 pond.
Die reus werd gevangen in
de Does. Daar werd ook
een kolossale voorn van 35
cm lang („vrij zeldzaam")
in de wacht gesleept. Zoals
Aad van Leyden zegt: „er
wofdt serieus en goed
gevist in wedstrijdverband
al. We hebben ook ons
eigen clubblad, onder de
naam „flitsend nylon",
aldus enthousiaste Aad. Dat
is een contactorgaan met
o.a toelichtingen voor
iedere nog niet bedrijfsze-
kere hengelaar, met eigen
advertenties ook. „Da's
helemaal voor de bakker;
de middenstand werkt ook
mee. Dat vind ik toch iets
moois, zeg nou zelf eens.
Dat blad vind ik iets prach
tigs, daar besteed ik veel
tijd aan". Aad van Leyden
en de zijnen heben nog
geen wachtlijst aangelegd,
maar toch willen ze de
nieuwe leden even „afhou
den": „eerst even kijken
hoe het reilt en zeilt en hoe
groot het aanbod is".
Hans van Leyden heeft
vorige week die bliksemse
voorn in de wacht gesleept:
„een pracht beest dat
twintig minuten sport gaf
voor-ie uit het water was".
In Hoogmade kan het
sportvissen nog een hele
tijd vooruit, wat zeg ik!, die
jongens zijn in staat het
plaatselijke monster van
Loch Ness uit de Does te
halen en als de Leidenaars
(ik noem nou maar even
een dwarsstraat) niet uitkij
ken, halen ze van „De
Eindsprint" de halve Korte
Vliet bij elkaar; ook al
hebben ze pas de eerste
lessen van het „reglemen
taire" visserslatijn achter
de rug. Hans van Leyden
heeft zojuist twintig don
kerblauwe jekkies besteld
(„die betalen we ieder van
ons per stuk"), met „De
Eindsprint" op de rug. Ook
voorzitter Aad is van
mening, dat „een echte
sportvisser er best goed
mag uitzien. Ach, u merkt
het wel, de wil is er hele
maal, bij alle leden.
