t
Attaché Hatef: „Wij zijn onbezonnen geweest"
Studenten klagen
terreur in Iran aan
Vredesweek 1978 wil kernbewapening
in sfeer van politiek brengen
kerk
/wereld
binnenland
IRAANSE AMBASSADE NIET BEWAAKT
REGERING VAN IRAN
„VERANTWOORDELIJK
VOOR BIOSCOOPRAMP"
ereformeerde synode
sprak zich niet uit
over dienstweigeren
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 24 AUGUSTUS 1978 pagina 11
BI
(Van een onzer verslaggevers)
WASSENAAR De Iraanse
ambassade in Wassenaar was
tot gisteren steeds voor iede
reen vrij toegankelijk. De om
standigheid heeft het mogelijk
gemaakt dat de negen Perzi
sche studenten die er gisteren
vijf uur lang drie fuctionaris-
sen gijzelden, de gebouwen
binnen konden gaan zonder
dat hen een strobreed in de
weg werd gelegd. Toen de
mannen in de leeftijd van
20 tot 30 jaar eenmaal de
ambassade waren binnenge
drongen was bluf in combina
tie met een paar fikse vuistsla
gen op gezicht en lichaam van
de slachtoffers voldoende om
eerste ambassadesecretaris N.
Helmi, tweede secretaris M.
Gandi en attache M. Hatef tot
overgave te dwingen. „We wa-
volkomen overbluft", al
dus de laatste. „En bovendien
waren de studenten sterk in de
meerderheid. De mogelijkheid
verzet te bieden is nauwe
lijks bij ons opgekomen".
Attaché Hatef verbleef samen
met zijn superieur Helmi in het
consulaatsgebouw van de Am
bassade die in een fraai park
de Rust en Vreugdlaan in
Wassenaar ligt, toen rond
twaalf uur de studenten in klei-
groepjes het landgoed bin-
kwamen lopen. De tweede
secretaris M. Gandi bevond
•n ander gebouw, de
zogenaamde kanselarij. „Voor-
het begin was ik doods
bang", aldus de heer Hatef. „Ik
wil geen oordeel geven over de
oprechtheid van de motieven
de sjah-vijandige groepe
ringen beweegt maar ze kun-
fanatiek zijn dat ik echt
bevreesd ben geweest voor
mijn leven. Later toen bleek
dat de overvallers niet gewa
pend waren, werd ik wat kal
mer. Maar achteraf gezien
moet je geloof ik toch wel vast
stellen dat het op zijn minst
onbezonnen van ons is geweest
de ambassade helemaal on
bewaakt te laten. Wat mij be
treft zetten we er met onmid
dellijke ingang een paar potige
kerels neer, die goed bewapend
zijn".
Eerste secretaris Nosratatollah
Helmi, die de vakantievierende
ambassadeur Ahmed Eghbal
gisteren verving, wil op het ge
beurde geen commentaar ge
ven. Zijn echtgenote maakt er
nochtans geen geheim van dat
ook zij urenlang doodsangsten
heeft uitgestaan. „Ik was bij
vriendin en hoorde het
de radio. Totop het laatst
toe heb ik trillend rondgelopen.
Zelfs opbellen naar de ambas
sade durfde ik niet".
Iemand die zich aanvankelijk
ook tot de gegijzelden rekende
de 31-jarige, als secretaris
i de ambassade verbonden
Mevr. R. A. Hurr, Nederlandse
woonachtig in Wassenaar.
,Ook ik heb er niet over ge
peinsd me te verzetten", vertelt
doodop van de spanningen,
waren eenvoudig te be
duusd. Gelukkig lieten de be
zetters mij, toen ze begrepen
dat ik Nederlandse was, al vrij
gauw gaan. Ik moet zeggen dat
zich tegenover mij zeer cor
rect gedragen hebben. Ik ben
met geen vinger aangeraakt.
De overvallers hebben me dui
delijk gemaakt wat ze met hun
actie beoogden en vertelden me
WASHINGTON/TEHERAN
(AP) De Iraanse organisatie
voor mensenrechten, die haar
hoofdkwartier heeft in de Ver
enigde Staten, heeft gisteren
gepleit voor een „internatio
naal onderzoek" naar de bio-
scoopbrand in Abadan, die vo
rige week aan ruim 400 men
sen het leven heeft gekost. De
organisatie zegt dat de rege
ring zelf verantwoordelijk is
voor de brandstichting, die zij
gebruikt heeft als voorwendsel
om de noodtoestand af te kon
digen, en de op handen zijnde
massaslachtingen en arresta
ties van religieuze en nationa
le leiders te kunnen rechtvaar
digen.
De Iraanse organisatie voor
mensenrechten werd vorig jaar
opgericht door 30 vooraan
staande Iranen uit juridische
en artistieke kringen. De groep
heeft zich aangesloten bij de
internationale liga voor men
senrechten in New York.
De aankomst van enkele aangehouden bezétters bij het politiebureau te Wassenaar.
vervolgens dat ik er vandoor
mocht gaan".
Uit de getuigenissen van Mevr.
Hurr en van de overige aanwe
zigen, die tijdig kans zagen te
ontvluchten werd het de politie
al vrij snel duidelijk dat de
overval was uitgevoerd door
hooguit een man of tien. Een
factorie de beëindiging van de
bezetting aanvankelijk leek te
bemoeilijken was dat de over
vallers zich over twee gebou
wen -immers de kanselarij en
het consulaat- hadden ver
spreid. Tweede belangrijke ge
geven voor het direct gefor
meerde crisis -team was de on
zekerheid over de vraag of de
bezetters al dan niet gewapend
waren. „We waren gedwongen
het zekere voor het onzekere te
nemen en hebben daarom bij
stand gevraagd van veertig
man van de mobiele eenheid
van de Haagse politie", aldus
inspecteur Rijken, „En die zijn
ingezet voor de omsingeling".
Het probleem dat de bezetting
was uitgevoerd in twee aparte
De leden van het crisiscentrum na afloop van de bezettng van de
Iraanse ambassade tijdens de uiteenzetting van de gebeurtenissen,
van links naar rechts: inspecteur A. Rijken van de Wassenaarse politie,
de Haagse hoofdofficier van Justitie mr. A.W. Rosingh, burgemeester
Staab van Wassenaar en zijn commissaris van Politie G. Boven.
gebouwen loste zichzelf op toen
de bezetters zich, samen met de
gegijzelden, in het consulaats
gebouw terugtrokken. Een suc
cesvolle gewelddadige actie
was toen mogelijk. De Iraanse
regering had via diplomatieke
kanalen de Nederlandse autori
teiten toestemming gegeven om
de bezetting eventueel met ge
bruik van wapens te beëindi
gen. „Maar een vreedzame op
lossing was uiteraard ons eer
ste doel", aldus inspecteur Rij-
„Toen de bezetters zich een
maal in het consulaatsgebouw
hadden teruggetrokken, heb ik
dan ook door te schreeuwen
duidelijk gemaakt dat ik een
onderhoud met ze wilde heb
ben en ben ongewapend naar
ze toe gegaan. Wel met een
kogelvrij vest aan, omdat we
immers nog steeds twijfelden
of de studenten wel of geen
wapens hadden. In het gesprek
dat volgde heb ik ze voorge
steld om zich over te geven en
duidelijk gemaakt dat het al
ternatief was een gewelddadige
ontruiming. Aanvankelijk wil
den ze zich alleen overgeven in
aanwezigheid van advocaat Mr.
van Bennekom, maar na wat
heen en weer gepraat en nadat
ze korte tijd een paar voor mij
onbegrijpelijke leuzen hadden
gescandeerd, zijn ze toch zon
der verzet te bieden de overval
wagens ingestapt en naar het
politie-bureau van Wassenaar
afgevoerd".
In de ambassade trof de politie
vervolgens een aantal met verf
aangebrachte leuzen aan ter
wijl vooral aan archieven en
archiefkasten belangrijke ver
nielingen waren aangericht. Bij
de fouillering ter plaatse bleek
dat de studenten een aantal
documenten hadden meegeno
men. Deze heeft de politie in
beslag genomen.
Geconfronteerd met de vraag
of zij ervan op de hoogte wa
ren dat de bezetters gistermid
dag hebben aangeboden de ge
gijzelden vrij te laten als hun
werd toegestaan vertegenwoor
digers van de pers in de am
bassade te ontvangen gaven de
Wassenaarse politiefuctionaris-
se commissaris Boven en in
specteur Rijken noch een ont
kennende noch een bevestigen
de reactie. De bezetters hebben
dit voorstel gedaan tijdens een
telefonisch onderhoud met het
algemeen Nederlands persbu
reau (ANP). De studenten wil
den de Nederlandse samenle
ving graag voorlichten over de
politieke situatie in Iran. Een
woordvoerder van de bezetters
op een Amsterdams contacta
dres voegde hieraan later toe
dat men in de ambassade op
documenten was gestuit die
zouden aantonen dat de gegij
zelden overduidelijk bindingen
hebben met de Savak, de Perzi-
che geheime dienst. Het crisis
team dat voor de bezetting was
gevormd bestond uit procu
reur- generaal mr. W. A. baron
Van der Feltz, de hoofdofficier
van justitie in Den Haag, mr.
A. W. Rosingh en de chef van
het kabinet van dé Commissa
ris der Koningin in Zuid Hol
land F. H. M. Blaauw. Het on
der leiding van Wassenaars
burgemeester staande team dat
de politiële leiding in handen
had, werd gevormd door de
Wassenaarse commissaris G.
Boven en inspecteur A. Rijken.
(Van een onzer redacteuren)
DEN HAAG De gijzeling van personeel in
de Iraanse ambassade in Wassenaar en nog
verleden week in die van Brussel brengt het
verzet tegen het regime van de sjah opnieuw
naar het buitenland, nadat al eerder, in 1974,
studenten waren overgegaan tot een bezetting
van datzelfde ambassadegebouw in Den Haag.
Het verzet vindt ditmaal zijn aanleiding in de
verdachte aanslag en brand in de bioscoop in
Abadan waarvan het dodencijfer tot nu toe
moet zijn opgelopen tot 477. Iraanse studenten
hebben beweerd dat de brand het werk moet
zijn geweest van agenten van de geheime dienst
de SAVAK, die bekend staat om zijn meedogen
loze terreur. Het bewijs daarvoor zal wel nooit
geleverd worden. Feit is evenwel dat de red
dingsactie voor de bezoekers in de bioscoop
zeer laat op gang kwam. De eerste brandweer
wagen kwam veel te laat en dan ook nog
zonder water aan zoals de regeringsgezinde
krant Kayhan schreef; er zouden veel mensenle
vens gered hebben kunnen wórden als sneller
hulp was geboden en de nooddeuren niet waren
gebarricadeerd. Eerder deze maand was de stad
Abadan het toneel van bloedige onlusten tegen
de sjah.
De officiële gemuilkorfde pers (sinds begin van
deze maand mogen berichten over onlusten niet
langer in de kranten worden opgenomen) in
Iran heeft de aanslag op de bioscoop eendrach
tig veroordeeld als zijnde het werk van subver
sieve elementen en heeft het belang van de
samenwerking met de regering van de sjah bij
deze gelegenheid onderstreept.
De aanslag in Abadan staat niet op zichzelf. Het
verzet tegen de sjah lijkt in de ogen van zijn
aanhangers op een veelkoppig monster dat
voortdurend grotere of kleinere delen van het
land in beroering brengt. In het voorjaar vonden
in de heilige moslimstad Quom tot tweemaal toe
onlusten plaats. Volgens de officiële lezing wa
ren er zes mensen gedood nadat zij een aanval
op het politiebureau hadden gedaan. Verdedi
gers van de mensenrechten beweerden daaren
tegen dat er een immense slachting was aange
richt onder een groot aantal demonstranten die
zich gekeerd hadden tegen anti-religieuze uitla
tingen.
Meer dan 120 religieuze leiders gaven toen een
verklaring uit waarin zij zich keerden tegen het
brute politieoptreden. Feit is dat de oppositie
voor een niet onbelangrijk deel afkomstig is van
de moslims. Conservatieven onder hen verzetten
zich tegen de op Amerikaanse leest geschoeide
modernisering die de sjah in hoog tempo wil
doorvoeren. In een interview met het Ameri
kaanse weekblad Newsweek vertelde hij ooit dat
hij Iran wil opstoten tot een van de eerste vijf
naties ter wereld. Wie op die weg daar naar toe
een obstakel vormt, wordt zonder pardon geëli
mineerd. Tegelijkertijd houdt de sjah er een
levensstijl op na die herinnert aan een feodaal
vorst.
Progressieve Mohammedaanse gelovigen keren
zich eveneens tegen de sjah omdat hij elke
oppositie in de kiem smoort. Tijdens de Rama
dan, de Mohammedaanse vastenmaand, wan
neer de moskees stampvol zijn, is er maar heel
weinig voor nodig om deze centra te doen
uitgroeien tot verzetshaarden bij uitstek tegen
het regime. In feite zijn de Mohammedaanse
ontmoetingscentra de enige plaats van waaruit
nog verzet tegen het bewind mogelijk is omdat
elke officiële oppositie is uitgeschakeld.
Tenslotte is er de communistische en sociaal-de
mocratische oppositie die voordat de sjah in
1953 met behulp van de Amerikaanse inlichtin
gendienst in het zadel geholpen werd, een be
langrijke macht in het land vertegenwoordigde.
De communisten verloren na 1953 al hun in
vloed op het openbare leven in Iran. In het
monsterverbond dat communisten en moslims
nu samen heeft gebracht ziet de sjah slechts een
door Moskou geleide verzetsbeweging die de
modernisering van het land teniet wil doen en
de voorbode is van het Russische streven greep
te krijgen op de rijke Iraanse olievelden.
De binnenlandse politiek van Iran is sinds 1953
nauwkeurig afgestemd geweest op de Ameri
kaanse. De druk die Carter op de sjah heeft
uitgeoefend hij zond een onafhankelijke com
missie naar het land om de situatie van de
mensenrechten te onderzoeken heeft tot ge
volg gehad dat de sjah bereid is een meerpartij-
enstelsel toe te laten, terwijl hij onder Nixon
daar geen oren naar had. Maar zij die bij de
aangekondigde verkiezingen in 1979 verkozen
willen worden zullen de verworvenheden na
1953, de monarchie en de modernisering van het
land onaangetast moeten laten. Met de nationa
listische moslims die de profeten aanroepen om
de sjah in het verderf te storten, is zoals zich
denken laat geen enkele vorm van samenwerk
ing mogelijk. Met de communisten trouwens
evenmin want zij zijn namelijk van de verkiezin
gen uitgesloten. De vernieuwing van de politieke
orde die de afgelopen vijfentwintig jaar met
geweld jegens allen die de sjah op zijn weg niet
konden of wilden volgen lijkt daarmee geen
gunstig lot beschoren. De stabiliteit van het
bewind hoeft daar overigens in het geheel niet
onder te lijden. Het land kocht de afgelopen
jaren bij de Amerikanen voor dertig miljard
dollar aan hypermodern wapenmaterieel. Tegen
de Russen of tegen het volk?
PAUL VAN VELTHOVEN
Het Interkerkelijk Vredesberaad, waarin
negen kerken samenwerken, roept in de
„Vredeskrant 1978" pastores, parochiera
den en kerkeraden van alle kerken op om
het komend seizoen te bevorderen, dat er
overleg komt met als doel het zoeken naar
een weg om onder de doem van de kernwa
pens uit te komen. Volgens de oproep,
gelanceerd vanwege de Vredesweek die
van 24 tot 30 september wordt gehouden,
moet dit overleg leiden tot politiek hande
len en tot het aan de orde stellen van de
kernbewapening in onder meer de politieke
partijen.
Vorig jaar begon het Vredesberaad de cam
pagne „Help de kernwapens de wereld uit:
om te beginnen uit Nederland". Dit motto
heeft volgens het Interkerkelijk Vredesbe
raad (IKV) niet geleid tót de gevreesde
toespitsing van tegenstellingen. In tal van
gemeenten en parochies is het gesprek over
de kernwapens op gang gekomen. IKV-se-
cretaris dr. Mient-Jan Faber spreekt van
een enorme weerklank. Reeds bijna drie
honderd plaatselijke groepen („kernen")
hebben zich aangemeld en zijn bereid veel
tijd te stoppen in het daadwerkelijk terug
dringen van de kernwapens en w«l langs
drie lijnen.
De eerste lijn is het zichtbaar maken van
het lijden dat kernwapens aanrichten „op
dat iedereen kan zien welke dodelijke macht
ze over ons willen uitoefenen. Daarom bevat
de vredeskrant ook enige verhalen over de
Japanse slachtoffers van de atoombom. De
tweede lijn is de uitnodiging aan de kerken
om met deze zaak bezig e zijn, terwijl de
derde lijn zich richt op de gehele samenle
ving. „We zullen zorgen dat het rumoer over
de kernwapens niet meer verstomt totdat ze
verdwenen zijn".
Als handreiking bij de „open brief" aan de
plaatselijke kerken schrijft het IKV dat het
bij het gesprek in de kerk gaat om het_
doorbreken van het grote zwijgen over het"
kernwapenvraagstuk. Deze bezinning is
erop gericht dat „gewone mensen" zich
weer verantwoordelijk voelen voor het
vraagstuk en zich, mede op basis van hun
geloofsovertuiging, daarvoor uitspreken,
ook in politieke zin.
Volgens dr. Faber kan er nu voor het eerst
een fundamentele discussie worden gevoerd'
over de kernwapens. Naar aanleiding van
IKV-onthullingen over eventuele atoomta-
ken van de Neptunus, werden vragen in de
De Wereldraad van Kerken
heeft zijn „grote teleurstel
ling" uitgesproken over de
beslissing van het Leger des
Heils zijn lidmaatschap van
de wereldraad op te schorten,
vanwege de omstreden finan
ciële steun van 85.000 dollar
van de raad aan het Rhodesi-
sche Patriottische Front.
De algemeen secretaris van
de Wereldraad van Kerken,
Wesley Kenworthy, verklaar
de dat de raad hoopt dat de
toekomstige besprekingen'
tussen beide partijen over de
achtergrond van de gift het
Leger des Heils van gedach
ten zal doen veranderen en
dat het leger in de wereldraad
zal blijven.
Het Leger des Heils gaf als
motief, dat het geen geweld
Teleurstelling bij
Wereldraad over
beslissing van
Leger des Heils
wilde ondersteunen. De raad
benadrukte nu in zijn verkla
ring dat de financiële steun
verleend was voor „humane
activiteiten", speciaal voor
„gezondheidszorg, een scho
ling op landbouwgebied en in
opvoedkunde, zoals die in Mo
zambique en Zambia worden
gegeven door het Patriotti
sche Front van Zimbabwe".
De gift werd eerder deze
maand gedaan uit het specia
le fonds van de wereldraad
ter bestrijding van het racis
me. De steun valt geheel bui
ten hetnormale budget dat
gefinancierd wordt door 288
kerken.
In zijn verklaring stelde de
raad nog dat de gift „de vijf
de was in een serie van derge
lijke toewijzingen aan groepe
ringen als het front". De toe
wijzingen worden gedaan
sinds 1971.
Het Leger des Heils maakte
in de editie van maandag van
het blad „De Strijdkreet" be-
kend dat het besloten had het
lismaatschap van de Wereld
raad van Kerken op te schor
ten „hangende nader onder
zoek".
De besluiten van de gerefor
meerde synode in april te
Zwolle over het oorlogsvraag-
stuk spreken zich niet uit
over dienstweigering en over
de IKV-eis „Kernwapens de
wereld uit, te beginnen uit
Nederland". Het moderamen
van de gereformeerde synode
heeft dit schriftelijk meege
deeld aan mr B.W. Biesheu
vel, oud-minister president,
die als lid van de gerefor
meerde kerk daarover bij het
moderamen om opheldering
had gevraagd.
De brief aan Biesheuvel is ge
publiceerd in het kerkblad
van de classis Haarlem. Aan
leiding tot Biesheuvels vraag,
was een nabeschouwing in
hetzelfde kerkblad van prof.
dr Joh. Blok, hoogleraar in de
wis- en natuurkunde aan de
Vrije Universiteit in Amster
dam. De hoogleraar meende,
Kamer gesteld, waarin minister Scholten
van Defensie werd verzocht uiteen te zetten
welk beleid de regering denkt te gaan voe
ren inzake atoomtaken. De minister heeft
toegezegd hierover met Prinsjesdag een no
ta te publiceren. Hiraan zal de Kamer nog
dit jaar of begin volgend jaar een'funda
mentele discussie wijden.
„Laten we deze gelegenheid te baat nemen
om mee te praten", aldus de Vredeskrant,
die zo de brug wil slaan van de menselijke
benadering door het publiek, dat voor tach
tig prócent tegen ieder gebruik van kernwa
pens is, en de afstandelijke, technische ma
nier waarop de politici deze zaken plegen
aan te pakken. „Als de discussie blijft bij
ethische beginselen, loopt zij dood", aldus
de IKV-sécretaris.
Onder meer de gereformeerde kerken en de
hervormde kerk hebben de nieuwe IKV-ak-
tie aanbevolen. De r.k. bisschoppen hebben
ditmaal geen gezamenlijke aanbevelings
brief geschreven. Vorig jaar hadden zij veel
kritiek gekregen van CDA-politici, die de
bisschoppen verweten door hun briefje indi
rect te kiezen voor het motto "Kernwapens
weg uit Nederland". Dr. Faber betreurt de
katholieke terughoudendheid. „Men spreekt
zijn afschuw uit over de kernwapens zonder
er consequenties aan te verbinden". En „Je
roept het onheil op, als je niet over het
onheil wilt praten".
Naast de Vredeskrant heeft het IKV vier
minibrochures uitgebracht, een onderwij
sproject en een publicatie voor leerkrach-
dat de synodebesluiten de nu
ontkende consequenties had
den voor dienstweigering en-
afwijzing van de nucleaire
macht. In zijn brief laat het
synodaal moderamen de con
clusies geheel voor rekening
van prof. Blok.
Juist omdat er verschil van
opvatting bestond over de
vraag hoever een synodale uit
spraak over het oorlogsvraag-
stuk mocht gaan, heeft de sy
node overwogen —aldus het
moderamen in zijn brief aan
Biesheuvel dat het wel mo
gelijk en wenselijk is een uit
spraak te doen over het demo
nische karakter van het mas
savernietigingswapen en van
de bewapeningswedloop, maar
dat die uitspraak niet dwin
gend een bepaalde handelwij
ze voorschrijft.
De synode heeft wel uitgespro
ken, dat van allle christenen
mag worden verwacht, dat zij
in woord en daad uiting geven
aan hun overtuiging, dat de
ontstellende bewapeningswed
loop niet de vrede dient. Daar
om besloot de synode onder1
meer de kerken op te roepen
zeer duidelijk te getuigen van
de geestelijke weerbaarheid.
Ook drong de synode aan op
de verdere bezinning op de
vraagstukken van oorlog en
vrede.
Ook is de synode er zich vol
gens de brief van bewust, dat
iedereen zijn eigen consequen
ties kan trekken uit de syno
dale uitspraken. Vandaar de
synodale oproep aan de ker
ken tot een op die gevallen
gerichte pastorale en diakona-
le aanpak. Het meest direct is
de synode geweest in haar af
wijzing van de neutronenbom.
Zij stemde hierbij in met een
brief van de Raad van Kerken
aan de ministerraad, aldus het
moderamen der gereformeer
de synode in zijn brief aan mr
Biesheuvel.
Bliksemactie
van MIVA voor
746 vervoer
middelen
De MIVA (Missie Verkeers
middelen Aktie) hoopt ko
mend weekend op 4,2 miljoen
voor 746 vervoermiddelen,
aangevraagd door 236 Neder
landse missionarissen en door
162 eigenlandse pastores van
Afrika, Azië en Latijns-Ame
rika.
Extra-aandacht vraagt de MI
VA dit jaar voor haar aktie
„Fietsen voor katechisten". Bij
de organisatie liggen momen
teel aanvragen voor 850 fiet
sen voor een totaalbedrag van
twee ton.
In 1977 kon de MIVA 1352
missionarissen en landeigen
krachten helpen aan goed ver
voer. Daarvoor kwam zeven
miljoen binnen via de bliksem
actie, een loterij en andere
akties, alsmede via legaten.
De 746 aanvragen voor dit
jaar zijn zeer uiteenlopend, va
riërend van een ambulance
voor Oeganda tot een bool
plus buitenboordmotor vooi
missionaris J. Willebrands ir
Suriname, een broer van de
kardinaal.
De MIVA heeft ook een bro
chure uitgegeven onder de ti
tel „MTVA-verkenningen in In
dia". De organisatie hoopt dii
jaar zeventig vervoersmidde
len te kunnen geven aan In
diase priesters, zusters en ka
techisten. Onder het mottt
„Overbrug die afstand" vraag"
de bliksemactie aandacht vooi
de kerkcollecte en voor giro 2'
22 49 te Breda.
