(mafip
Lloyd's
in
actie
tegen
overjarige
schepen
Jammer
voor
goocheme
Japie,
dat
het
wiel
al
was
uitgevonden
LONDEN De scheepvaartindustrie in de hele
wereld zal een schok krijgen als Lloyd's zijn zin
krijgt. Vier grote zee-assuradeuren zijn bezig sanc
ties op te leggen aan een groot aantal vrachtsche
pen die hoog genoteerd staan op de ongevallen-
lijsten.
Het is moeilijk te zeggen in hoeverre dit van
invloed zal zijn op landen die onder goedkope vlag
varen. Maar de dreigementen beginnen al effect
te hebben. Griekenland klaagt al over de discrimi
natie van oudere schepen, die een derde van de
Griekse vloot uitmaken. De grote vraag is nu of
de assuradeuren in de andere landen hetzelfde
beleid zullen gaan voeren in het huidige klimaat
van scherpe concurrentie, of dat zij zullen toegeven
dat de ervaren leiding van Lloyd's groot gelijk
heeft als ze kostbare en twijfelachtige risico's
probeert te vermijden. Ongetwijfeld zullen er pro
testen komen uit landen waar de scheepvaart
belangrijk is, als het besluit om de verzekering
spremies voor „laagwaardige vloten" te verhogen
zijn uitwerking gaat krijgen op het vrachtvervoer.
Veel landen worden ervan beschuldigd goedkope
vaartuigen tegen lage tarieven in te zetten voor
het vervoer van kostbare ladingen als koffie en
rubber, met als gevolg dat deze vaak verloren
gaan.
Om die reden heeft Lloyd's sinds 1 juli extra
premies van 50 procent vastgesteld boven de hoog
ste basispremies voor alle goederen die worden
vervoerd op schepen die langer dan vijftien jaar
in de vaart zijn. Soms gaat het zelfs om schepen
die al dertig jaar door de elementen zijn geteisterd,
terwijl bemanning en officieren van even slechte
kwaliteit zijn.
Deze maatregel van Lloyd's is genomen na langdu
rig beraad over de gevolgen van het verlies van
vracht voor het welzijn van de verzekeringswereld.
Deze is gewoonlijk wel bestand tegen grilige
oceaanavonturen, maar de problemen rijzen als de
zaak uit de hand loopt.
Dit is nu gebeurd, nu de assuradeuren het groeien
de probleem van vrachtverliezen in grote delen van
de wereld hebben geanalyseerd. Het grootste deel
van de vrachten zal niet door extra premies wor
den belast, maar exporteurs in veel landen zullen
toch de prijs, in de vorm van veel hogere verzeke
ringskosten, moeten betalen als zij hun goederen
willen verschepen in vaartuigen die naar de zin
van de verzekeraars te oud zijn. Het is mogelijk
dat zij de prijs zullen doorberekenen aan de
bevrachter of de eigenaar van het betreffende
schip.
Lloyd's is onvermurwbaar en zal niet langer op
draaien voor de kosten van inferieure schepen,
zelfs niet als dit een klap betekent voor reders van
wie de vloot toch een goede reputatie heeft. Sanc
ties zijn opgelegd aan de schepen die zijn geregi
streerd onder de vlaggen van Liberia, Panama,
Griekenland, Cyprus, Costa Rica, de Dominicaanse
Republiek, Honduras, Libanon, de Maladiven, Mal
ta, Marokko, Nicaragua, Singapore en Somalië.
Schepen van andere zeevarende naties worden niet
getroffen door de maatregelen van Lloyd's. Enkele
landen zijn al aan het proberen hun reputatie op
het gebied van de veiligheid te verbeteren. Andere
landen, zoals Griekenland en Liberia, hebben al
nuttige stappen in die richting gedaan en hebben
goede rederijen geregistreerd.
Er zijn echter al Griekse reders die gedreigd
hebben hun romp verzekering uit Londen terug te
trekken als de nieuwe maatregelen niet verzacht
worden. Zij zijn het vooral die getroffen worden,
aangezien een derde van hun vloot, met ongeveer
30 miljoen ton een van de grootste vloten ter
wereld, meer dan vijftien jaar oud is.
De scheepsongelukken komen thans neer op meer
dan een miljoen ton per jaar; dit moet beschouwd
worden als een enorme verspilling van de hulp
bronnen van de wereld. Het is uit moreel, noch
uit economisch oogpunt verantwoord deze cijfers
in de wind te slaan, aldus Heniy Chester, een van
degenen die verantwoordelijk zijn voor de maatre
gel van Lloyd's.
Het is mogelijk dat de huidige economie tot gevolg
heeft dat de eigenaar van een oud schip in staat
is lagere tarieven te berekenen, maar d_ assura
deur moet de risico's verzekeren. In deze tijd van
overjarige vaartuigen bekijken wij in Londen de
resultaten scherp.
De exporteurs die hun goederen laten vervoeren
in oudere vaartuigen moeten zelf maar beslissen
of met de totale kostenbalans van vracht en verze
kering het gebruik van die oude schepen nog
mogelijk is. Het is moeilijk om harde cijfers te
geven. De scheepsassurantie is jaarlijks goed voor
ongeveer 5 miljard gulden. Lloyd's krijgt 75 pet
van de koek en de rest gaat naar de andere
maatschappijen. De uitwerking van de sancties
kan neerkomen op enkele miljoenen Britse pon
den. Maar de mensen van Lloyd's hopen dat zij
in hun actie gesteund zullen worden door andere
maatschappijen, wanneer die inzien dat het in het
belang van ieder is op te treden tegen schepen
met een slechte reputatie.
Copyright The Guardian
Melkweg volkomen
uitgekleed op de markt
werd gegooid. Daar zat
nou werkelijk geen
spat chroom aan. Geen
echte leuke snuf te
bekennen. Geen
achteruitkijkspiegel,
geen
sigarettenaansteker,
geen schuifdak, niet
eens kokosmatten. Om
over de wielen maar te
zwijgen.
Logisch dus, dat een
goocheme jongen op
een gegeven moment
het heft in eigen
handen nam en tussen
de soep en het slaatje
het wiel uitvond.
Daarmee was de
vooruitgang een feit.
En het hek van de
dam.
Even begrijpelijk is het
ook, dat zich op een
dag een ambitieuze
doe-het-zelver bij het
loket meldde met een
peervormig stuk glas
dat hij „lamp"
noemde. Die jongen
volgde al jaren een
schriftelijke cursus
„schoonschrijven" en
had er genoeg van om
avond aan avond op
zijn zolderkamer te
hannesen met die
kaarsentroep en zijn
oliesnuiter. Toen er
weer eens geen
kaarsen in huis waren
„ik dacht, dat jij ze
van de markt zou
meenemen", zei zijn
moeder nog was
voor hem de maat vol
en vatte hij de draad
weer op, die de
uitvinder van het wiel
indertijd had laten
liggen. Hij blies er zo
goed en zo kwaad als
hij kon wat glas
omheen en voilé: op
dat moment ging de
wereld een nieuw licht
op. Zo ongeveer zal
het gegaan zijn. Prima
werk van die man.
Stuntelaar
Tot zover is het voor
een geboren stuntelaar
allemaal nog te
bevatten. Je kunt zelf
weliswaar geen ei
bakken en als je met
een lekke band staat
moet je buurman met
zijn bandenwippers te
hulp komen, maar je
begrijpt toch
dondersgoed, wat
medemensen kan
bezielen, die wél zijn
uitgerust met een
goddelijkè1 vonk, twee
rechterhanden en een
portie eerzucht, waar
je beroerd van wordt.
Persoonlijk kan ik niet
eens de batterijen in
mijn draagradio
verwisselen, maar ik
snap best, wat
indertijd de knaap
bezield heeft, die de
telegrafie heeft
uitgevonden. Die was
gewoon spuugzat van
het ge-urm met die
tam-tam en hij zag ook
geen brood meer in
postduiven.
En wat deed hij dus?
En volkomen terecht:
hij nam een
snipperdag en trok
zich terug in het
schuurtje achterin zijn
tuin. En daar is hij
gaan denken, één uur,
twee uur, net zolang,
totdat hij er uit was.
Toen zijn moeder 's
middags met de thee
kwam, was hij al zo
goed als rond en stond
de wereld op de
drempel van het
tijdperk der
communicatie. Dat'hij
daarna in zijn zenuwen
wat thee op het
schoteltje liet druipen,
is hem achteraf van
harte vergeven.
Iemand, die zulke
grote dingen aan zijn
kop heeft, mag, wat
mij betreft, rustig
„Morsen".
Hetzelfde geldt
trouwens voor de
mannen, die de
stoommachine hebben
uitgevonden en de
telefoon en de
fotografie. Allemaal
nuttige zaken, die het
leven op aarde niet
onaanzienlijk
veraangenaamden en
de mens in staat
stelden om eindelijk
eens verder te kijken
dan zijn neus lang
was. Je kreeg dan ook
de stellige indruk, dat
ze het deden om de
samenleving een
plezier te doen. Die
hadden echt geen
rottigheid in de zin. Ze
waren toevallig de
knapsten van de klas,
de lievelingen van de
bovenmeester. En
onder het proefwerk
rekenen herinnerden
ze zich, dat de wereld
wel degelijk is opgezet
als paradijs en pas
later in de
versukkeling is
geraakt. En daar
wilden ze wat aan
doen. Zodoende
kwamen ze met dat
wiel op de proppen.
En met die
stoommachine.
Invuloefening
Voor grote geesten als
Marconi, Bell, Watt en
Lumière zijn die
uitvindingen dan ook
in feite
in vuloefeningen
geweest Ze hadden de
introductie-catalogus
van de aarde
doorgebladerd en met
eigen ogen gezien, wat
in den beginnen aan
de mensheid beloofd
is. En toen ze zagen,
wat er nog aan
ontbrak hebben ze er
in eigen beheer voor
gezorgd. Pet af voor
die jongens.
Uiteraard zat het er
toen ook al dik in, dat
het zó niet eeuwig
door kon gaan, want
op een gegeven
moment is alles
domweg uitgevonden
en kun je met de beste
wil van de wereld niks.
nieuws meer
verzinnen. Dan kun je
je met je IQ van 144
op een onbewoond
eiland terugtrekken,
maar dan kom je toch
gegarandeerd terug
met een Lola-borstel,
waar niemand op zit te
wachten. Of met een
nieuw soort margarine,
die niet spat bij het
braden van bieflappen.
Tel uit je winst.
In dat deprimerende
stadium zit de wereld
momenteel. De echte
uitvinders hebben
allang plaats gemaakt
voor knutselaars, die
alleen nog problemen
oplossen, die er
voordien niet waren.
De getalenteerde
zonderling met knevel
en bakkebaarden, die
ons op oude, bruine
kopergravures nog
steeds bemoedigend
toelacht, omdat hij in
het begin van de 18e
eeuw iets uitgevonden
heeft, waarmee hij de
mensheid zichtbaar
gelukkiger heeft
gemaakt, is alleen nog
een opgave voor het
eindexamen
geschiedenis van het
Voorbereidend Hoger
Onderwijs. En als
iemand nu het lef
heeft om „Eureka" te
roepen, blijkt achteraf,
dat zijn vondst in het
gunstigste geval
volmaakt overbodig is,
maar doorgaans de
mensheid nog dieper
het moeras indrijft.
Helaas, omdat het wiel
al is uitgevonden,
melden zich momenteel
alleen nog
scharrelaars, die er
spaken insteken, Het
zijn de Japie
Goochems, die tijdens
de gymnastiekles geen
zwaantje behoorlijk
afleveren en bij het
slagbal in drie worpen
worden uitgegooid.
Maar wél in het geniep
een neutronenbom
maken, wél computers
uitdenken, die de mens
nog slechts duldt als
een slaaf met hoge
bloeddruk en een
permanente zenuwtic.
De wereld is aan zijn
eigen vlijt definitief
ten onder gegaan.
Zonderlingen
Gelukkig opereert
naast deze „uitvinders"
ook nog steeds een
groep van
zonderlingen, die
constant hun tijd
verdoen met het
broeden op vondsten,
die de vuilnisbak als
couveuse verdienen.
Wat zij uitdenken,
slaat nergens op, maar
doet ook geen kwaad.
Het zijn uitvindingen
in de marge van een
samenleving, die heeft
leren leven met
monsters zonder
waarde. Iedereen weet,
dat ze het leven
onnodig bemoeilijken,
maar men accepteert
het ongerief toch,
omdat men het
beschouwt als
arbeiüstherapie,
waarmee later hoge
doktersrekeningen
kunnen worden
uitgespaard.
Een fraai voorbeeld
van een derf
„knutsel-colh
Rijks Ideeën bus,
waarin ambtenaren
hun vondsten kunnen
deponeren. Dit
initiatief van de
overheid bleek van
meet af aan een schot
in de roos te zijn
geweest, want de
uitvinders meldden
zich in groten getale.
Alleen vorig jaar al
werden ruim 1000
vondsten in de bus
gedeponeerd, waarvan
helaas meer dan de
helft onuitvoerbaar
was en terzijde werd
gelegd. Daaronder
bevond zich een
„achterlicht voor
honden" en de
gedetailleerde tekening
van een ambtenaar,
die het voorstel deed
om vliegtuigen, die
onverhoopt in de lucht
ontploffen, toch veilig
naar de aarde te
loodsen. Daar had hij
dan het volgende op
bedacht: aan de te
verwachten
brokstukken dienden
Heimwee naar de tiiden,
toen een man nog net wiel
kon uitvnden, terwijl zijn
vrouw in de keuken de
aardappels stond af te
gieten.
rug. Een ambtenaar is
wel goed, maar niet
gek.
Bestudering van de
lange-lijst uitvindingen,
waarmee de vazallen
van de staat hun
ideeënbus hebben
gespekt, levert
trouwens meer
verrassingen op. Er
was bijvoorbeeld een
fikse beloning voor de
man, die een methode
heeft uitgedacht om de
nummering van het
staatsinsigne Diploma
A Verpleegkundige uit
te slijpen zodat het
insigne opnieuw
gebruikt kan worden.
Als je dat zo
oppervlakkig leest
moet je wel haast
aannemen, dat de man
rijp is voor een
spoedopname. Maar
dat is natuurlijk
kinnesinne. Dat is de
kift, dat ik er niet op
gekomen ben.
Ik had er trouwens
ook een lief ding voor
over gehad, als ik de
geestelijke vader had
kunnen zijn van de
„geheel nieuwe
methode voor het
forceren van open L4
naar AMSS bij
optreden UDA-alarm
in de STE." Volgens
de letter van de wet
staat er niks. Maar het
gaat om het idee. Voor
hetzelfde geld had die
man 's middags zijn
boterhammen uit het
trommeltje kunnen
halen en een voedzaam
appeltje kunnen
schillen. Dan had hij
zijn maandsalaris ook
al dubbel en dwars
verdiend. Maar nee, hij
ging vrijwillig een
stapje verder. Hij
Ofschoon het aantal
mensen, dat het
buskruit heeft
uitgevonden, nog
steeds zo bedroevend
laag is, dat er weinig
schot zit in onze
samenleving, staat toch
temidden van het
internationaal onbenul
telkens weer een leip
persoon op, die
„Eureka" roept en
vervolgens in
sukkeldraf naar de
dichtstbijzijnde
Octrooiraad loopt om
patent aan te vragen
op zijn hydraulische
kurkentrekker of een
automobiel, die op
leidingwater van
Amsterdam naar
Parijs tuft. Voor een
leken brein is zoiets
onvoorstelbaar en
nauwelijks te bevatten.
Want je zou na al die
eeuwen toch mogen
aannemen, dat de
mens zo
langzamerhand
voldoende tijd heeft
gehad om alle handige
hulpstukken uit te
denken, waarin de
Schepping indertijd
niet heeft voorzien. Mij
dunkt trouwens, dat
daar ook druk gebruik
van is gemaakt.
Achteraf bleek de
aarde namelijk een
standaardmodel te zijn,
dat waarschijnlijk door
concurrentie van Mars,
de Maan en de
voortaan parachutes te
worden bevestigd, die
zich openen, zodra het
vliegtuig uit elkaar
valt. Jammer, jammer,
maar voor deze
verlichte
overheidsdienaar zat er
ditmaal geen beloning
in.
Dat 's Rijks Ideeënbus
toch nog 3 miljoen
gulden eerlijk bij
elkaar gezwoegd
belastinggeld onder de
ambtenaren kon
uitdelen was te danken
aan de klokgave
uitvindingen, die een
helder licht werpen op
het uitzonderlijke
denkwerk, dat in
overheidsdienst
verricht wordt. Wel in
de prijzen viel
bijvoorbeeld de
ambtenaar, die een
sterk verbeterd
systeem heeft
uitgedacht voor de
administratie van de
inning der
keuringsgelden van
uitgevoerde haring.
Jazeker, laat deze
nazaat van Bell maar
schuiven, Je ziet het
misschien niet één,
twee drie aan hem af,
maar hij heeft het hem
toch zeker maar weer
gelapt. Terwijl
iedereen dacht, dat ie
duimen zat te draaien
tussen het Hollands
zeebanket, had hij de
buit al binnen. Hom of
kuit Hier met de poet.
Belangwekkend
Ongemeen
belangwekkend is ook
de uitvinding van een
ambtenaar, die een
apparaat construeerde
voor het opzetten en
laten zakken van
kunstwerken. Die
handelingen werden
vroeger waarschijnlijk
door hemzelf verricht,
maar dat is nu
goddank ook achter de
forceerde zich, omdat
hij aan zag komen, dat
er een UDA-alarm in
de STE in de lucht zat.
fêijk, aan zulke
mensen heb je wat.
Die kun je om een
grote boodschap
sturen.
Een ereprijs moet
echter worden
uitgekeerd aan de
ambtenaar, die heeft
uitgevonden, dat
munitie vernietigd kan
worden door het te
laten springen. Even
meende ik, dat munitie
reeds geruime tijd op
die wijze vernietigd
wordt en dat met
name een man als Van
Speyck dat al lang
geleden
proefondervindelijk
heeft bewezen. In feite
zou hij dus recht
hebben op die
uitkering uit de
Ideeënbus.
Maar gelukkig heb ik
destijd begrepen, dat
het daar ook niet om
gaat.
De moderne uitvinder
weet donders goed, dat
er niets nieuws onder
de zon is. En daarom
behelpt hij zich met
oude koeien, die hij uit
de sloot dregt en als
stamboekvee naar de
keuring brengt.
Maar diep in zijn hart
heeft hij ook heimwee
naar de mooie tijden,
toen een man nog het
wiel kon uitvinden,
terwijl zijn vrouw in
de keuken de
aardappels stond af te
gieten.
Het is helaas voor
uitvinders ook
behelpen geworden.
Leo Thuring
