r Bouwwereld moet aan de weg timmeren Illegaal „gerommel" met woningen en schuren opdrachten verloren gaan voor de recht matig gevestigde bedrijven. Een grote klacht is ook dat de werklust van de bouwvakarbeider in de normale werk tijd onvoldoende is en dat het ziekte(?>- verzuim en het voortijdig beëindigen van de werkzaamheden bij de eigen patroon toenemen. Er wordt, kortom, veel „gerommeld" in de bouwwereld. Beunhazen en zwart werkers verpesten het toch al gedeukte vertrouwen in de bonafide bouwbedrij ven nog meer. Zij hebben vrijwel geen algemene bedrijfskosten, zij betalen geen sociale lasten en zij weten zich De bouwwereld is bezig haar gedeukte aanzien op te poetsen. Sinds de Bogaers-periode, toen er revolutionair gebouwd moest worden om de erg- ste woningnood op te heffen, is de bouwwereld in een wat rustiger vaarwater terecht gekomen en kan er meer tijd en aandacht worden besteed aan de kwaliteit in de „burgerlijke en utiliteits bouw" Gerard Beenen, secretaris van het NVOB, zegt bijvoorbeeld: „Een hartekreet mijnerzijds is dat op het ogenblik het gebeuren in de bouwwereld geheel is veranderd vergeleken met tien jaar geleden. Ik zeg dat niet omdat ik mijn brood in de bouwnijver heid verdien, maar om aan te geven dat de ontwik kelingen anders zijn dan veelal wordt aangenomen. De organisatie is bijvoorbeeld sterk verbeterd en de aannemers-leden van het NVOB -negentig pro cent is lid- vinden het steeds belangrijker worden dat er kwalitatief beter wordt gebouwd". „De bouwwereld liep inderdaad deuken op. Dat te ontkennen zou onjuist zijn. Maar zij leerde van de fouten en daarom ook wil ze zo graag dat de beunhazerij en het zwart-werken de kop worden ingedrukt. Het is nou eenmaal zo, dat de beste bestrijding hiervan het verlenen van service is. Het publiek moet niet tevergeefs een beroep op de gevestigde burgerpatroon behoeven te doen". „Als het gebeurt dat een bepaalde aannemer niet binnen redelijke termijn een werk kan uitvoeren, dan doet hij er goed aan die opdracht aan een collega door te geven die dit wel kan. Aannemers moeten elkaar niet zien als concurrenten, maar als collega's die hetzelfde doel beogen, namelijk een gezonde bouwwereld. Daarmee zegt Beenen wat beunhazen het meest vrezen: een gesloten front van bonafide onderne mers. Zo kan het gebeuren dat een hele rij aanne mers gezamenlijk een kort geding aangaat tegen één beunhaas. De bedoeling is dat zo'n beunhaas wordt verboden bouwwerken, verbouwingen of onderhoud uit te voeren. Het gaat dan vooral om het feit dat een beunhaas niet de vereiste papieren -als een Vesti gingsvergunning- bezit Dergelijke gerechtelijke akties zijn, vindt het NVOB, niet alleen in het belang van de aannemer zelf, maar ook in dat van het publiek. In dat verband is het goed er op te wijzen dat de aannemers in hun voorlichting aan het publiek andere wegen zullen moeten bewandelen. Het kan alleszins aanbeveling verdienen in plaatsen vein enige betekenis een centraal meldingspunt in te richten, waar zowel het publiek, dat een of ander bouwwerk wil laten uitvoeren, als de aannemer die opdrachten kan aanvaarden, zich kunnen melden. - Te vaak heeft een opdrachtgever te grote proble men om een bonafide aannemer te bereiken. Het is te gek dat zo'n opdrachtgever zelf op onderzoek uit moet om te weten te komen of een door hem gekozen aannemer wel of niet betrouwbaar is. De gevolgen daarvan kunnen soms desastreus zijn. Wanneer gaat de georganiseerde bouwwereld, die zo graag zijn beeld wil oppoetsen, eens aan de openbare weg timmer ren? „We hadden ook zo graag op dit gebied medewerk ing van de gemeenten gehad. Zij geven de bouw vergunning af en wat is er eenvoudiger dan het geven van voorlichting door middel van een sten- ciltje waarop de échte aannemers staan vermeld? Helaas de meeste gemeenten weigerden. Wij weten gewoon dat er malafide figuren zijn". „Maar hoe bewijs je dat? Er bestaat bij het NVOB wel een zwarte lijst van verdachte figuren". „Onlangs kwam er een louche figuur opdraven, die van deze lijst af wilde. Wij zeiden hem: „Bewijs je betrouwbaarheid maar eens". „Dat deed hij. Alles was op papier keurig in orde - geen speld tussen te krijgen. Hij zou zestig man personeel in dienst hebben, maar wij wisten dat er honderd vijf tig man werkten. Hoe bewijs je nou dat er negentig bouwvakkers zwart bij hem in dienst zijn?" „Via de bedrijfsvereniging? Nee hoor, die mag niks zeggen, hoewel het hier om een wettelijk geregelde zaak gaat". „Kijk, zo'n affaire zou de wetgever - wij allemaal dus - moeten veranderen". Volgens Gerard Beenen zal binnenkort een „boter briefje" in de bouwwereld zijn intrede doen. Het gaat om een registratiekaart voor aannemers. Die kunnen ze alleen maar krijgen als ze aan hun sociale verplichtingen hebben voldaan. Ook zal het mogelijk worden een borgsom te storten, die de bedrijfsvereniging beheert. Hoe hoog die borgsom wordt, is afhankelijk van het aantal personeelsle den en opdrachten. Wellicht dat ooit ook nog eens eenzelfde registratie- kaart wordt ingevoerd als het gaat om het punt of de aannemer de belastingen niet ontduikt en op tijd de BTW betaalt. „Voor een opdrachtgever zijn zulke registratie- kaarten ook al erg belangrijk. Hij kan een aanne mer meteen om zo'n kaart vragen en kan deze niet getoond worden, dan heeft hij met een onbetrouw bare bouwer te maken", zegt Gerard Beenen, die er nog aan toevoegt dat op deze wijze de consu ment uitstekend wordt beschermd. PUBLIKATIE Het NVOB wil nog meer. Zo zouderi gemeenten verplicht moeten worden om de uitgereikte bouw vergunningen te publiceren in dag- en/of weekbla den. „Herhaaldelijk hebben we geprobeerd de gemeenten daartoe te bewegen, maar onze akties mislukten omdat de medewerking ontbrak. Toch is het belangrijk een dergelijke regeling te treffen, want op die manier kun je controleren waar en door wie er wordt gebouwd. We kunnen desnoods waarschuwend optreden". „Als ik het goed heb begrepen wil de regering de gemeenten straks inderdaad verplichten uitgereik te bouwvergunningen openbaar te maken. Dat juichen we alleen maar toe". „De bouwwereld heeft al deuken genoeg opgelo pen. Denk maar aan de Bogaers-periode toen er ten koste van de kwaliteit maar raak moest wor den gebouwd. Iedereen, vakman of niet, kon toen aan de slag op de bouwsteiger. Het bouwvak kreeg daardoor, zacht gezegd, een niet zo beste naam". „Nou wil het NVOB er alles aan doen dat slechte beeld op te poetsen. Bonafide aannemers hebben er alle recht op de malafide praktijken aan te pakken. En dus doen ze dat met de middelen, die hun ten dienste staan. Beunhazen en zwartwerkers zullen eindelijk moeten voelen dat hun werkwijze niet getolereerd kan en zal worden!". BOB BIRZA meestal wel aan de greep van de fiscus te onttrekken. De georganiseerde bouwondernemers pikken deze toestanden niet langer. Korte gedingen en strafrechterlijke ver volging zullen nog meer dan voorheen aan de orde van de dag zijn. „Met alleen maar klagen in vakbladen en op verga deringen bereikt men niets", zegt bij voorbeeld de secretaris van het Neder lands Verbond van Ondernemers in de Bouwnijverheid, Gerard Beenen. „We zullen alle mogelijke middelen moeten hanteren om deze misstanden uit te roeien". Al jarenlang klagen - om het netjes te zeggen - bonafide aannemers over de beunhazerij, de zwarte arbeid en de zogenaamde onrechtmatige bedrijfsuit oefening in de wereld der bouwonderne mers. Vooral bij de kleine en middelgro te aannemersbedrijven heerst nog altijd een groot onbehagen over het sterk toenemen van deze praktijken. Volgens gevestigde aannemers zijn het vooral werknemers in het bouwbedrijf die in hun vrije tijd allerlei werkzaam heden verrichten, die in feite op het terrein van de bouwondernemer liggen. Het komt maar al te vaak voor dat verbouwingen en de bouw van wonin gen, bedrijfsruimten en vee- en land- bouwschuren illegaal - dat wil zeggen in strijd met de Vestigingswet en in strijd met de CAO - verrijzen. Het is al lang niet meer zo dat indivi- duelen die karweien uitvoeren, want het is intussen bepaald geen ongewoon verschijnsel meer dat groepjes bouw vakarbeiders, dikwijls nog aangevuld met werknemers uit aanverwante be drijfstakken er een compleet vrijetijds- bouwbedrijf op na houden. De gevolgen zijn, zo klagen aannemers voorts, dat in de eerste plaats werk en Nog altijd en ondanks herhaalde klachten beheer sen enkele honderden beunhazen een niet onaan zienlijk deel van de vaderlandse bouwmarkt. Voor miljarden guldens aan werkobjecten kapen zij de bonafide aannemers voor de neus weg. Volgens een landelijke steekproef worden meer dan 2200 bouwobjecten door beunhazen en zwart werkers uitgevoerd. Volgens schattingen wordt er in Nederland voor 245 miljard gulden „zwart" gebouwd, namelijk in de woningbouw voor 164 miljard; in het verbou wen van woningen voor 22 miljard; het verbouwen van bedrijfspanden 5,6 miljard en het nieuw bou wen van bedrijfspanden 19 miljard. De georganiseerde (en dus gevestigde) bouwonder nemers schrokken geweldig van al deze cijfers. Zij zijn op heel vreemde zaken gestuit en hebben zich vooral gekeerd tegen bouwbedrijven, die niet in het bezit van een vestigingsvergunning zijn. KORTGEDING Nog onlangs begon voor de president van een rechtbank een kort geding tegen een aannemer aan wie de Kamer van Koophandel een vestigingsver gunning had geweigerd. Dit geding werd aange houden omdat de betrokken „verdachte" stelde binnen zes weken een vestigingsvergunning te zullen bezitten, althans de Kamer van Koophandel zou hem die toezegging hebben gedaan. Hij voerde aan dat hij een beheerder voor zijn bedrijf had aangesteld. Die beheerder is een gedi plomeerde HTS'er, zodat er geen enkel bezwaar zou bestaan een vestigingsvergunning te verstrek ken. „Dat is nu juist het punt", zegt Gerard Beenen, secretaris van het Nederlands Verbond van Onder nemers in de Bouwnijverheid. „Vaak noemt men zo iemand een beheerder, maar in wezen is hij een stroman. Men koopt gewoon een diploma, door iemand met papieren in dienst te nemen". „De Kamers van Koophandel hebben tegen deze praktijken bedenkingen. Ik neem als voorbeeld een ander kort geding. Gedaagde was een 68-jarige oud-aannemer die op papier beheerder van een «er"" bouwbedrijf was tegen een salaris van 4800 gulden per jaar". „Uit de hoogte van dat salaris kun je al weten dat zo'n man geen echt beheerderswerk doet. Hij is stroman en meer niet. Ook de president twijfelde sterk. Hij liet dat in zijn vonnis weten. Daarin stond onder meer: „Wij vragen ons af of deze aanvulling der directie van gedaagde voldoende geacht zal worden om een vestigingsvergunning als aannemersbedrijf te verkrijgen. In elk geval bezit gedaagde deze vergunning niet". JURISPRUDENTIE „Met deze uitspraak zijn wij van het NVOB erg gelukkig. Trouwens, er is op dit gebied intussen jurisprudentie genoeg. Wij ontdekten dat er com plete bouwwerken werden uitgevoerd zonder dat een vestigingsvergunning was uitgereikt. Ja, zelfs voor de overheid worden wel eens „zwarte wer ken" uitgevoerd. Dat zal wel in onwetendheid, althans niet met opzet zijn gebeurd, maar vreemd is het wel". Waarom neemt het NVOB, dat negentig procent van de bonafide aannemers tot zijn leden rekent, niet vaker bijvoorbeeld de Economische Controle Dienst of de Algemene Inspectie Dienst in de arm? ■Waarom kort gedingen? Gerard Beenen: „Als het om economische delicten gaat - en het uitvoeren van bouwwerken zonder vestigingsvergunning is een economisch delict - zijn de straffen meestal minder effectief dan een vonnis in kort geding. In dat laatste geval kan bevolen worden het zwarte bouwwerk meteen stil te leggen, al of niet op een dwangsom. De Kamers van Koophandel zenden ons op verzoek uittreksels van het vestigingsregister en dan blijkt telkens maken heeft". „Nu zitten we achter die malafide bedrijven aan omdat we denken dat dit enig effect zal hebben. In Oss ging een beunhaas toch, ondanks een vonnis, door. Uiteindelijk moest hij vijftigduizend gulden dwangsom betalen en het bouwwerk stilleg gen. Dat helpt". „Wij vinden overigens dat principalen (opdrachtge vers voor het bouwen van huizen, bedrijfspanden e.d.) beter moeten opletten, want zij kunnen bijzon der veel problemen krijgen. Een telefoontje naar het NVOB en men weet terstond of men met een bonafide dan wel met een malafide aannemer te heeft". VOORLICHTING

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1978 | | pagina 17