LANGS
WATERWEGEN
L.C.-Onedin blijft
- traditiegetrouw -
boot met historie
wl
GEMEENTE WEIGERT
SCHADEVERGOEDING
VOOR MILIEUWONINGEN
Missionaris van de
Rijnstreek overleed
drie eeuwen geleden
STAD/REGIO
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 17 AUGUSTUS 1978 PAGINA
Scheiden doet lijden. De
afgelopen vierenhalve week
heeft de LC-bemanning
regelmatig van die fraaie
Nederlandse gezegden en
spreekwoorden aangehaald,
die gedurende die
mini-cruise daadwerkelijk
opgeld deden Scheiden
doet lijden, is het laatste
cliché waar zij u mee zal
lastig vallen, want met
ingang van vandaag is de
rubriek „Langs
Waterwegen" ter ziele.
Vanaf volgende week op
deze pagina weer de
vertrouwde
spitsvondigheden van
collega Ton Pieters die de
rubriekscoup na zijn
terugkeer van vakantie
zeker niet langer zal
dulden. Het is misschien
wel beter zo.
De ruim vier weken op het
water van Midden-Holland
is de LC-bemanning
ongekend goed bevallen.
Ondanks de bepaald
slechtgezinde weergoden
betekende het vochtige
verblijf op de Kager
Plassen, De
Braassemermeer en de
Nieuwkoopse Plassen
talloze ontmoetingen met
aardige, grappige,
sympathieke, teleurgestelde
of kwade mensen. Het was
gezellig en de
LC-bemanning die de
vakantie nog voor de boeg
heeft, is behoorlijk
gebruind, zodat
onopvallend het
Middellandse Zee-strand
betreden kan worden.
Woorden van teleurstelling
over het verdwijnen van de
rubriek Langs Waterwegen
gelieve u te sturen naar de
hoofdredaktie. Regels van
opluchting gelieve aan de
LC-bemanning zelf te
overhandigen, zodat zij kan
zorgdragen voor een
adequate en tijdige
vernietiging van alle
kritiek.
De debarkatie aan de
steigers van het
Bootcentrum in
Zoeterwoude deed pijn. Het
verlaten van de vertrouwde
omgeving van de 6,50 meter
Onedin-polyesterkruiser
betekende voor de
LC-bemanning het einde
van een Hollandse zomer
vol regen en wind. Maar
ook vol koddige
ontmoetingen en het
probleemvol zoeken naar
een plaatsje in de luwte.
Een eind aan de
angstaanjagend hoge
golven, maar ook een eind
aan de gezellig snorrende
ruitenwissers en de extra
lekker smakende
vakantie-koffie.
De boot zelf is een
hoofdstuk apart. Voordat
gestart kon worden met de
rubriek was een boot nodig.
Die werd uiteindelijk
gevonden bij het
Bootcentrum in
Zoeterwoude, waar
directeur Nauta ter
gelegenheid van het
tienjarig jubileum van zijn
bedrijf gaarne bereid bleek
een Onedin-kruiser
beschikbaar te stellen. Een
nieuwe, wel te verstaan, en
dat vormde een zware last
op de verantwoordelijke
schouders van de
LC-bemanning. Uiteindelijk
moest de boot na het ter
ziele gaan van de rubriek
ook weer worden verkocht
Talloze plannetjes werden
gemaakt om de boot via de
rubriek voor een
schappelijk prijsje aan de
man te brengen. Iets in de
geest van iedere dag 1000
gulden goedkoper. Het was
allemaal niet meer nodig.
De Utrechtse familie
Meschaert, die via familie
in Midden-Holland de
belevenissen van de
LC-bemanning helemaal
volgde, claimde vorige
week al bij
Bootcentrum-directeur
Nauta de LC-boot. Mits alle
afleveringen van Langs
Waterwegen zouden worden
bijgeleverd. Een boot met
geschiedenis dus, de naam
Onedin waardig.
Gedurende het verloop van
het LC-verblijf op het
water werd directeur Nauta
veelvuldig belaagd door
vakgenoten, die stelden,
ook best een boot
beschikbaar te hebben
willen stellen. Hoe had hij
dat nu voor mekaar
gekregen? Wel, heel
eenvoudig. Door niet
onwelwillend te staan
tegenover het verzoek van
de Leidse Courant om voor
een aantal weken een boot
beschikbaar te stellen voor
het schrijven van een
vakantierubriek vanaf het
water. Van al die anderen
die achteraf ineens ook
best een boot hadden willen
„schenken" heeft de LC bij
het polsen van de
jachtwerven vooraf evenwel
weinig gemerkt. Maar dat
terzijde.
Saillant detail is ook de
waterwacht op het
Naardermeer die na het
lezen van een enkele Langs
Waterwegen besloten heeft
haar werkzaamheden
voortaan met een
Onedin-kruiser te
verrichten en zowel de
ANWB alswel de BOVAG
die in de rij staan om een
verhaaltje met het
Bootcentrum te maken
terwijl de samenstellers van
de zogeheten Blauwe Gids
(een hulp voor de
watersporters) staan te
trappelen de Onedin aan
een enkele weken durende
vaartest te onderwerpen.
We kunnen het de makers
van de Blauwe Gids van
harte aanbevelen want het
waren leuke weken.
Na een panisch begin met
Afscheid van de waterverslaggevers Ed Jansen en Bart Spijker
ome Jan van Nieuwkoop
van het Kaageiland die gas
rook aan boord van het
LC-schip en op een direct
onderzoek stond omdat hij
bang was, kwam de rubriek'
gestaag op gang. Na de
bezichtiging van het
onmetelijke jacht dat Van
Lent nu weer aan het
bouwen is voor een rijke
Duitser belandde de
LC-bemanning in
Rijpwetering waar men
toen nog de ijdele hoop
koesterde dat Joop
Zoetemelk de Tour de
France zou winnen. Het
mocht helaas niet zo zijn.
Voor Rijpwetering zat wel
het nationaal
kampioenschap
boegsprietlopen in het vat,
en na vele malen uitstel
vanwege de regen kwam
het er eindelijk dan toch
Een zomervakantie lang zullen LC-verslaggever Ed
Jansen en LC-fotograaf Bart Spijker met een door
het Bootcentrum in Zoeterwoude beschikbaar ge
stelde boot de wateren van Midden-Holland door
kruisen. Vrijwel dagelijks houden zij u op de
hoogte van hun ervaringen en belevenissen. Na
tuurlijk kunt ook u daarbij helpen. Gewoon door
op de LC-bemanning af te stappen en te vertellen
wat u te vertellen hebt. Leuke,' vervelende, opmer
kelijke of rare zaken kunt u altijd kwijt aan boord
van de LC-boot. In elk geval staat de koffie klaar....
S§B?.:. I-
De LC-bemanning maakte
toen kennis met de nieuwe
eigenaren van 't Kompas en
de Bontekoe, waar jaarlijks
vele duizenden
watersporters na een
vermoeiende dag een slokje
gaan drinken of een hapje
gaan eten. Maar de heren
hadden meer dan reclame
voor eigen huis in petto.
Onthuld werd dat dit
najaar een campagne zal
worden gestart die het
Kaageiland weer zal
moeten maken tot wat het
zo'n kwart eeuw geleden
was. We zullen wel zien.
Vervolgens stond een
bezoek aan de
windsurfschool op het
program. Een lang en
diepgaand gesprek kon de
LC-bemanning niet
overtuigen. Het blijft een
raar gebeuren. Een praatje
met de veerlieden van het
Kaagpont was ook goed
voor een paar regels. De
heren die er nu op staan
willen toch eindelijk wel
eens zekerheid hebben over
wat de toekomst brengen
zal. De fraude-zaak met de
vorige veermannen is nog
steeds niet geheel opgelost.
Een slepende affaire.
Dinsdag 25 juli stond in het
teken van het tumult. De
beheerster van
jeugdherberg De Trekschuit
Annemarie Waagmakers
was kwaad. De op haar
betrekking hebbende,
humorvol bedoelde
omschrijving als
„ongehuwde
jeugdherbergmoeder"
schoot met een gruwelijke
vaart in het verkeerde
keelgat Na een ellenlange
telefonische discussie werd
duidelijk dat Annemarie
gespeend was van ieder
gevoel voor
schrijvershumor. Er moest
en zou een rectificatie
komen. Zo geschiedde het
en sindsdien zit de Kaagse
jeugdherberg definitief
zonder moeder en de
daarbij behorende warme
gezelligheid.
Een eigenaardig huis
signaleerde fotograaf Bart
Spijker aan het Galgewater
in Leiden. Het was dan ook
een woonboot. Eigenaar
Wim Hoogeveen zat er best.
Alleen het overwaaiende
stof van de betoncentrale
aan de overzijde gaf hem
af en toe wat ongerief.
Daartegenover stond zijn
grote vijver achter het huis.
Het hele Galgewater in de
tuin, niet mis
Op de Kaag werd ook van
gedachte gewisseld met de
Rijkspolitie te water. Fijne
mensen, alleen, het blijft
politie en daarvoor heeft de
LC-bemanning een
aangeboren vrees.
Vervolgens het vertrek van
de Kaag naar de Braassem.
Algehele ontgoocheling over
de weigering van
havenmeester Eddy
Rietveld om de boot te
mogen stallen bij de
watersportvereniging De
Braassemermeer. Het werd
tenslotte een plaatsje bij
buurman-jachthaven De
Brasem. Onderweg werd
wereldkampioen paalzitten
Aad van de Berge tegen
het lijf gelopen. Hij wacht
nog steeds op een kans om
zijn titel te verdedigen.
Misschien komend najaar
in Alkemade zelf. Mooier
kan het haast niet.
Grote verbazing toen de
collega's of concurrenten
zo u wilt van de Rijn en
Gouwe eveneens in een
boot op het water werden
aangetroffen. Het was
allemaal minder, vind de
LC-bemanning.
Een gesprek met veerman
Jaap Kinkel was
onthullend. Eind dit jaar
stopt hij voorgoed met het
overzetten tussen
Woubrugge en Alkemade.
Met ingang van het nieuwe
jaar zal dan via Hoogmade
omgereden moeten worden.
Een onaantrekkelijk
vooruitzicht voor fietsers en
bromfietsers met de winter
in het verschiet. Wie weet,
vinden de beide
gemeentebesturen nog tijdig
een oplossing.
Internationale kontakten
werden opgedaan bij de
ontmoeting met Wim en
Jane de Graaf die voor het
eerst sinds vele jaren
vanuit de Verenigde Staten
weer eens in Holland waren
komen kijken. Voor het
eerst ging de
LC-bemanning zelf eens op
de foto. Voor het plakboek
van Wim en Jane. Weer
eens wat anders.
Via restaurant De
Brasem-eigenaar Piet
Kuivenhoven, die een
ministerie van toerisme nog
geen eens zo'n gekke
oplossing voor de
noodlijdende horeca achtte
en een aap die
dierenliefhebber Bart
Spijker op het voordek van
een boot ontdekte, kwam
de LC-bemanning in
Woubrugge, waar in het
Oude Raedhuys het paaltje
van Croiset werd genuttigd.
Licht verteerbaar en
para gnostisch.
Laatste stek op het
programma van de
LC-tocht waren de
Nieuwkoopse Plassen.
Palingvisser Aart Leliveld
ventileerde aan de boorden
van de plassen zijn
sombere visie over het
voortbestaan van de
palingvisserij. Rietsnijder
Jaap van Dam maakte
duidelijk dat riet vroeger
vandaag aan de dag voor
de mensen met meer
centen. Een filosoof, dat
was zonneklaar.
Ook de zeeverkenners, die
ieder jaar opnieuw
zeilervaring op de
Nieuwkoopse Plassen
opdoen, werden verrast met
een bliksembezoek. Geen
uniformen meer, maar wel
een tuchtige dagindeling. Er
lijkt weinig veranderd
binnen Scouting Nederland.
Een dagje sportvissen
kostte de LC-bemanning
een groot deel van de
immer zo goed bestede
nachtrust. Zelft ving zij
niets. Zij zag gevangen
worden. Gelukkig maar,
want de vissen zagen er
akelig vervaarlijk uit
Het vege lijf kon op een
van de laatste dagen
nauwelijks worden gered,
toen gedachteloos op lange
tenen van watersporters
werd getrapt. In de
niet-aflatende beroepsijver
snel een verhaal te maken,
werden vele wachtende
watersporters voor de sluis
van Slikkendam gepasseerd
teneinde een praatje te
maken met sluiswachter
Bertus Rietveld. Het werd
niet begrepen, die ijver.
Een lynchpartij kon
ternauwernood worden
voorkomen.
Het einde van de
waters po rtpret viel aardig
samen met het einde van
de rubriek. De
LC-bemanning wil nu ook
weieens op vakantie,
hoewel boze tongen
beweren dat zij die al
ruimschoots gehad heeft.
Zij houdt de eer aan
zichzelf en reageert niet op
deze verdachtmakingen.
Twee weken welverdiende
rust zullen de
LC-bemanning weer de
nodige flegmatiek hergeven.
Misschien dat na de
vakantie nog een
LC-bemanning-fanclub zal
worden opgericht Voor de
echte kenners, wel te
verstaan. Bij voldoende
animo wordt overwogen
een clubblad, T-shirts,
stickers en buttons uit te
geven. Voor opgave
hiervoor, maar ook
andersoortige informatie,
waar een krant nu eenmaal
altijd om verlegen zit kunt
u schrijven naar de Leidse
Courant, postbus 11,
Leiden.
Zij die op vakantie gaan,
groeten u
PASTOOR VAN DER PLAAT VAN OUD ADE
OUD ADE Vandaag op de kop af
driehonderd jaar geleden overleed in
zijn woonplaats Oud Ade pastoor An-
tonius van der Plaat, beter bekend
onder zijn bijnaam „de Missionaris
van de Rijnstreek". Een priesterloop
baan lang was Van der Plaat werk
zaam in zijn „geliefde" Oud Ade en
tastbare herinneringen die hem rest
ten zijn de Sint Bavoparochie en een
naar hem genoemde straat in Rijpwe
tering, een beloning voor bijna een
halve eeuw van tomeloze inzet voor
de bewoners van het Alkemadese
kerkdorp.
Van der Plaat werd op 15 december
1605 in Leiden geboren. In zijn geboor
teplaats volgde hij de Latijnse school,
die hij met goed gevolg doorliep On
danks aandringen van de leerkrachten
mocht hij evenwel niet verder stude
ren en ging als koopman aan de slag.
De vriendschappelijke kontakten die
hij onderhield met de zoon van een
Leidse arst maakte hem rusteloos,
waarop hij op 14-jarige leeftijd besloot
van huis weg te lopen.
Het werd Keulen, waar beide vrienden
in kontakt raakten met de geestelijke
Franciscus Dusseldorp, een Neder
landse rechtskundige die op latere
leeftijd priester werd
Hij zorgde ervoor dat Van der Plaat
en zijn reisgenoot onderdak kregen in
het Hollands seminarie in Keulen.
waar al spoedig beider belangstelling
werd gewekt voor het priesterschap.
Voor Van der Plaat evenwel de studie
kon aanvangen moest hij eerst kath
oliek gedoopt worden. Van huis uit
was hij namelijk gereformeerd en dat
gaf geen pas.
Tien jaar later, op zijn 24-ste verjaar
dag. had hij zijn studie voltooid en
werd korte tijd als geestelijke terugge
zonden naar zijn vaderland waar hij
begon in Utrecht. Later werd hij als
hulp bij de Leidse pastoor Rombout
Medemblick geplaatst. Vanuit Leiden
kwam Van der Plaat ook in Oud Ade
terecht, dat bij gebrek aan een „eigen"
pastoor door pastoor Medemblick be
diend werd. Omdat Van der Plaat bij
de Oud Adenaren zo goed in de smaak
viel, nam een dorpsdelegatie kontakt
op met vicaris-generaal Philippus Ro-
veriïus met het verzoek of Van der
Plaat niet vast in Oud Ade kon komen.
De vreugde na de toestemming was zo
groot dat diezelfde avond nog een
groot vreugdevuur werd ontstoken.
Dat was 1630. Vijf jaar later was er
volop werk aan de winkel toen een
pestepidemie in Alkemade losbarstte
en Van der Plaat zich van hot naar
her moest haasten om de laatste sacra
menten toe te dienen. Zijn daarbij
verworven populariteit kende al spoe
dig geen grenzen meer en Van der
Plaat werd een veel gevraagd man in
Hoogmade, Rijpwetering en Roelofa-
rendsveen, in welke gemeente hij de
parochie St. Petrus' Banden stichtte.
Als beloning voor al het goede werk
werd Van der Plaat benoemd tot aart
spriester van Leiden en zuidwest Rijn
land. In die benoeming volgde hij de
Leidse pastoor Veldhoen op Op 5 juli
1658 werd de pastoor van Oud Ade in
Antwerpen verheven tot Protonotarius
Apostolicus, waarvan de oorkonde nog
immer in de Oud Adese pastorie wordt
bewaard.
Ook voor Van der Plaat echter kwam
de ouderdom met gebreken. Na een
jarenlange kwelling door verkrom
ming van de ledematen als gevolg van
jicht en een aantal beroertes overleed
Antonius van der Plaat 17 augustus
1678 op 72-jarige leeftijd. Zijn stoffe
lijk overschot werd begraven nabij de
gereformeerde kerk in Rijnsaterwou-
de.
(Van een onzer verslaggevers)
LEIDEN De gemeente Lei
den zal geen schadevergoeding
betalen aan een van de omwo
nenden van de 10 milieu wo
ningen in de Merenwijk, die
daar om had gevraagd, omdat
door de bouw van deze huizen
zijn eigen woning aanzienlijk
in waarde zou zijn vermin
derd.
Een van de bewoners van de
aan de milieu woningen gren
zende huizen aan de Zwanen-
zijde, mr. H. C. L. van Paridon,
had bij het gemeentebestuur
een schadeclaim op tafel ge
legd, omdat hij nu vlak bij zijn
huis naar eigen zeggen geheel
tegen de verwachting in, opge
scheept zit met de milieuwonin
gen aan de Zonnewende. Vol
gens de heer Van Paridon zijn
deze huizen niet gebouwd over
eenkomstig het globale bestem
mingsplan dat voor de Meren
wijk is gemaakt. Uitgaande
daarvan zou hij in de nabijheid
van zijn woning hooguit enkele
schoolgebouwen zien verrijzen
in plaats van de aan zijn tuin
grenzende milieu woningen.
Volgens de klager uit de Me
renwijk waren ook de bouwer
van zijn huis en het makelaars
kantoor steeds deze mening
toegedaan.
Er kwamen echter
ningen, want de gemeente had
haar aanvankelijke voornemen
in het globale bestemmings
plan gewijzigd Dat kostte vol
gens de heer Van Paridon hem
behalve zijn uitzicht ook z'n
rust en privacy, want in plaats
van de volgens hem betrekke
lijke hinder van een scholen
complex, zou de bewoner van
de Zwanenzijde na burenge
rucht in de nachtelijke uren.
gemotoriseerd verkeer, buren
ruzies en overlast van loslopen
de huisdieren te wachten staan.
Mr. van Paridon klaagt in zijn
schadeclaim al over 100 tot 200
auto's die af en aan rijden en
op de meest onmogelijke plaat
sen geparkeerd worden. Door
al deze omstandigheden zou de
woning van klager bijzonder in
waarde zijn gedaald en dat zou
dan voor rekening van de ge
meente komen.
Afgewezen
Op voorstel van burgemeester
en wethouders heeft de ge
meenteraad dit verzoek echter
afgewezen. Volgens de gemeen
te is er wel overeenkomstig de
voorschriften gewerkt, en heeft
mr. Van Paridon bovendien
zijn beurt voorbij laten gaan
door geen bezwaar te maken
voor het bestemmingsplan
werd vastgesteld. Over het al
gemeen kan daarna geen scha
declaim meer gehonoreerd
worden. De bewoner van de
Zwanenzijde kan nog in beroep
gaan bij de Kroon.
Verslaafde had 1000 gulden per dag nodig
LEIDEN/DEN HAAG Zo'n de Haagse rechtbank
duizend gulden per dag had De officier eiste tegen de
een 31-jarige Leidenaar nodig
om drugs te kopen. In die ma
te was hij al verslaafd ge
raakt. Om aan geld te komen
ging hij uit inbreken. Hij werd
betrapt en stond gisteren voor
kwalijke rol hebben gespeeld
k De man moest zelfs per bran-
maanden gevangenisstraf card voor de rechter-commis-
apnl saris verschijnen Maar nu zou
het allemaal wat beter gaan
inbraken
van dit jaar De pleitster
Van Straelen-Bosma erkende,
dat drugs de laatste jaren in
het leven van de verdachte een
Een lange gevangenisstraf
achtte zij dan ook ongewenst
