PLATEN
Concertagenda
MOOGY KLWGMAN:
99Mijn derde elpee moet mijn status
ais musicus extra onderstrepen99
Een kwajongen bezingt di
menselijke waardigheid
ZATERDAG 27 MEI 1978
Collector's items zijn zeldzaam. Alleen de echte platen-freak
gaat op zoek naar bijvoorbeeld een single, waarvan er maar
vijftig geperst zijn of wil een elpee, waarop studio-repetities
van een groep te vinden zijn. Tot voor kort was de band-opna
me van Mark "Moogy" Klingman's elpee "Moogy II" ook zo'n
collector's item. Vijf jaar lang hebben misschien een twintigtal
mensen in Nederland hun vrienden en kennissen de opnamen
kunnen laten horen. Daar is nu verandering in gekomen, want
Moogy heeft met EMI-Holland overeenstemming bereikt om
de opnamen alsnog uit te brengen. De enige troost is mis
schien, dat de elpee alleen in Nederland wordt uitgebracht.
Mai'k "Moogy" Klingman is
een vriendelijke Amerikaan,
die geheel ten onrechte niet bij
het grote publiek is doorge
drongen. Zijn eerste elpee
"Moogy I" werd hier jaren
geleden uitgebracht en vooral
door de muziek-pers goed ont
vangen. Lovende kritieken
verschenen in week- en dag
bladen. „Door de kleine groep
fans, die ik hier door die plaat
had gekregen, besloot ik in
1973 de band-opnamen van
mijn tweede elpee naar Neder
land te sturen, zodat men wist
wat er van mij te verwachten
viel. De elpee werd niet uitge
bracht, maar de band ging
circuleren en werd een soort
underground elpee, zoals de
Dylan "Basement tapes". Het
bleek dat de fans de opnamen
op een elpee wilden hebben en
zo werd besloten het album
alsnog uit te brengen".
..De opnamen werden ge
maakt in een. wat ik wil om
schrijven als historische perio
de voor de New Yorkse music-
scene. Todd (Rundgren) en ik
hadden net onze eigen studio
gebouwd. De mensen, die op
de elpee meespelen, deden dit
niet, omdat ze er voor betaald
werden, maar omdat ze Tod
d's en mijn vrienden zijn. De
elpee, die zeker niet foutloos
is, heeft een gezellige feestjes-
achtige sfeer, waardoor het
een plaat is geworden, die je
niet iedere dag in de winkel
koopt. Er spelen een heleboel
mensen mee uit de New York
se music-scene, die toen, net
als ik, pas begonnen en die nu
grote artiesten zijn zoals Jan
Hammer. Rick Derringer.
Todd natuurlijk, Noel Pointer.
The Brecker Brothers, de
meisjesgroep Fanny, Dave
Spinoza en nog vele anderen.
Er werd vierentwintig uur per
dag muziek gemaakt in ons
zolder-appartement, waar we
de studio hadden. Overdag
waren we bezig met "A wizard
a true star" van Todd en 's-
avonds namen we mijn elpee
op. Ik was net een jaar lang
op tournee geweest met mijn
band en ik vind dan ook dat
de plaat Moogy Klingman ver
tegenwoordigt, die bezig is
met zijn eigen muziek. Als Dy
lan de "Basement tapes"
heeft, kun je mijn band de
"Penthouse tapes" noemen,
omdat ze op zolder werden
gemaakt".
„Nadat de elpee klaar was
ging ik vrijwel direct met an
dere artiesten werken. Zo
speelde ik een maand bij Lou
Reed. was daarna bezig met
de organisatie van Todd's
band "Utopia", waarmee ik
twee jaar toerde en werd voor
bijna een jaar Bette Midler's
producer".
..Ik kende Bette door Buzz
Linhart, waarmee ik samen
het nummer "Friends"
schreef. Na haar tweede elpee,
dus ongeveer in midden 1974,
ontmoette ik Bette. Ze had in
anderhalf jaar tijd geen elpee
gemaakt, omdat de producers,
waarmee ze gewerkt had, on
der andere Richard Perry,
Arif Mardin en een aantal Mo
town producers, niet aan haar
eisen voldeden. Na een aantal
sessies vroeg ze, of ik de elpee
wilde produceren, wat toen ge
beurd is. Ze vond. dat ik de
enige was, die muzikaal om
haar gaf. De andere producers
hadden geprobeerd haar in te,
passen in hun schema van
werken. Tijdens de opnamen
van die elpee vertelde ze, dat
Bob Dylan een van haar favo
riete artiesten was en dat ze
graag een keer met hem zou
willen werken. Iets dat onmo
gelijk leek, bleek toch te kun
nen, want tijdens een lunch
pauze tussen de opnamen ging
ik aan de overkant van de
studio iets drinken. Daar zat
toevallig Bob Dylan ook iets
te drinken. We raakten aan de
praat en ik vertelde hem dat
ik een plaat aan het maken
was met Bette Midler en dat
ze het leuk zou vinden als hij
ook mee zou doen. Dylan
bleek onder de indruk te zijn
van Bette's werk en zo maak
ten we een afspraak voor een
middag-sessie en hij kwam
nog opdagen ook.
„Na Bette's elpee en een aan
tal andere acitiviteiten waren
er een aantal jaren verstreken
en dacht ik: „Waarom neem ik
geen nieuwe elpee op.Ik ben
dan ook bezig met mijn derde
elpee, die makkelijk een dub-
bel-album kan worden. In
Amerika zal deze elpee eerst
uitkomen voordat ik daar ook
de tweede release. Artistiek
gezien is het beter omdat het
nieuwe product meer beant
woord aan de muzikale smaak
van deze tijd. Mijn tweede el
pee is meer een collector's
item dan een commercieel
werkstuk. Als al mijn werk is
uitgebracht kan ik naar de
toekomst kijken en me weer
bezighouden met nieuwe din
gen." „De derde elpee zal
meer muzikale en vocale ar
rangementen hebben en moet
mijn status als musicus extra
onderstrepen. Op die nieuwe
elpee spelen Todd Rundgren
en Rick Derringer en een aan
tal goede studio-muzikanten
mee."
„Todd en ik zijn al tien jaar
goede vrienden. We ontmoet
ten elkaar buiten bij een club
„The café a Go Go" waar we
allebei stonden te wachten op
Alvin Bishop, die in die tijd
solo-gitarist was bij Paul But
ter field. We hielden contact en
toen Todd's band „Nazz" uit
elkaar ging vroeg hij mijn
hulp bij het samenstellen van
een nieuwe groep. Ik woonde
in tegenstelling tot Todd in
New York en was al aardig
ingeburgerd in de music-scene
daar, terwijl Todd geen arties
ten kende.
Moogy begon op zijn twaalfde
piano te spelen. „Ik wilde
graag acteur worden en keek
daarom veel naar de televisie
Moogy Klingman:
..Ik wil naast mijn
werk als solo-ar
tiest ook als pro
ducer en schrij
ver bezig blij
ven".
vooral films. Op een dag werd
„Rhapsody in blue" van
Gerschwin getoond en besloot
ik de nieuwe Gerschwin te
worden." Hij deed echter nog
wel een vergeefse poging om
acteur te worden, maar toen
dat niet zo best lukte verhuis
de hij naar New York. „Ik
kreeg werk in rock and roll-
band jes, speelde in Greenwi
ch-village en werkte me er in.
Er waren speciale clubs waar
de musici kwamen en daar
ging ik dan ook altijd heen. Zo
wist ik binnen piet al te lange
tijd aardig naam te maken en
was er zeker van geen acteur
meer te willen worden.
„Ik speelde vorig jaar wel een
rol in een offbroadway-show,
die ik zelf geschi-even heb. Je
krijgt er een kick van, maar
acteren is zo'n competitie-
strijd, dat het een kwelling is
om er je brood mee te moeten
verdienen. Het is bijvoorbeeld
vreselijk om naar een auditie
te moeten waar vijftig andere
mensen ook de rol hopen te
krijgen. Ik hou me liever met
muziek bezig. Liefst als produ
cer of schrijver omdat ik dan
geen limits heb, die ik als solo-
articst wel ken. Daarom wil ik
me in de toekomst naast mijn
werk als solo-artiest blijven
bezighouden met het produce
ren van platen en het schrij
ven van nummers voor ande
ren.
Hans Piet
Robert Gordon Van de
Amerikaanse rockzanger Ro
bert Gordon is nauwelijks een
jaar na zijn uitstekende debuu
talbum alweer een tweede
langspeler verschenen, die de
titel draagt „Fresh Fish Spe
cial". Gordon, die qua stem op
Elvis Presley lijkt, is er ook nu
weer in geslaagd om de rock
'n roll uit de jaren vijftig op
sublieme wijze nieuw leven in
te blazen. Dat kan ook bijna
niet anders, als je je in zo'n
ideaal gezelschap bevindt als
dat van gitarist Link Wray, die
de jaren vijftig zelf als actief
rocker beleefde. Net als de eer
ste Gordon-elpee valt er dan
ook nu weer behalve van de
zang van Gordon te genieten
van Wray's fantastische spel.
Naast meer swingend roek-
werk bevat de plaat ook een
paar subtiele ballads, zoals het
door Doug Wray geschreven
„Blue Eyes". Verder een aantal
rock 'n roll-klassiekers en een
nieuw door Bruce Springsteen
geschreven „Fire". Een smaak
vol geheel kortom, dat zeker
liefhebbers van de oude rock
'n roll zal doen watertanden
(Private Stock)
David Johansen Zanger Da
vid Johansen is een driftig en
emotioneel baasje. Althans zo
komt hij over op zijn bij vlagen
verrassende debuutaibum, dat
ais titel zijn eigen naam mee
kreeg. Johansen, die zich door
vier man laat begeleiden,
maakt op deze plaat felle, di-
rekte rock, die je het stempel
„new wave" zou kunnen op
plakken. Wat de plaat op som
mige momenten zo aardig
maakt is enerzijds de verbete-
ne, bijna woedende zang van
Johansen, die in een enkel
langzaam nummer ook nog iets
van wanhoop uitstraalt. Daar
naast is het de solide begelei
ding die eruit springt met on
der meer spetterend gitaar-
werk van de heren Johnny Rao
en Thomas Trask. Op de wat
zwakkere nummers na maakte
David Johansen met deze plaat
een veelbelovend debuut. (Blue
Sky)
Cherry Vanilla Af en toe
ook zeer veelbelovend klinkt
het debuut van Cherry Vanilla,
dat de veelbetekende titel „Bad
Girl" meekreeg. Deze dame,
die onder meer een carrière als
groupie en recent nog als per
scheffin van David Bowie ach
ter de rug heeft, bezit een stem
die het midden houdt tussen
die van Patti Smith en Debo
rah Harry. In haar beste mo
menten hjkt ze dan nog het
meeste op de eerste. De sfeer
op „Bad Girl" is nogal wisse
lend. Een enkel punknummer,
gewoon stevig rockwerk, en
ook wat langzamer spul. Vanil
la manifesteert zich in al die
nummers als een felle, onder
houdende zangeres, al mist ze
dan (nog) de klasse van beide
eerder genoemde dames. Maar
dat ligt eigenlijk meer aan de
niet allemaal even sterke com
posities dan aan Cherry zelf.
(RCA)
Jefferson Starship „Earth"
is de vierde langspeelplaat van
deze uit de legendarische Jef
ferson Airplane ontstane groep
uit San Fransisco. De num
mers doen door de zang van
Grace Slick en Marty Balin
dan ook sterk denken aan de
zestiger jaren-muziek van
J.Airplane. Gezellige dansmu
ziek, vrijblijvende deuntjes,
lekker gespeeld waarbij de
zangkoortjes een belangrijke
rol vervullen. De nummers van
kant twee zijn af en toe iets te
schreeuwerig („Fire" en „Show
yourself"). Luister dus vooral
naar „Love too good" en „Take
your time" op de eerste plaat
kant. (Inelco)
Eddie and the Hot Rods.
Zaterdag 27 mei Tweede optreden in Ne- Herman Brood his Wild Romance iiig
derland van de Engelse vijfmans formatie Stadsgehoorzaal te Leiden. Aanvang 2v
Eddie and the Hot Rods in Eksit te Rotter- uur.
£am- De Dizzy Man's Band is te zien en te h
Fungus treedt op m De Rode Kater te Rijs- in De Heuvel in Alphen aan de Rijn.
wijk. Aanvang 21.00 uur. Maandag 5 juni Optreden van Brass
Zondag 28 mei De Nederlandse Streetbeats struction in Scheveningen.
in het Kijkhuis te Den Haag. Maandag 5 juni De Amerikaanse 1
Het ensemble Flairck treedt op in de Dansen- Gordon Link Wray treden op in Para
de Beer (Westduinweg 230, Scheveningen). te Amsterdam.
Aanvang 20.30 uur. Dinsdag 6 juni Tweede optreden van
Woensdag 31 mei Exclusief concert voor bert Gordon Link Wray in
het continent van de Amerikaanse jazz-gitarist Amsterdam.
George Benson in de Jaap Edenhal te Amster- Woensdag 7 juni David Bowie in
dam. Aanvang 20.00 uur, land. Hij treedt op in het
Donderdag 1 juni Sail Joia treedt op in te Rotterdam. Aanvang 20.00 uur.
Paradiso te Amsterdam.
Vrijdag 2 juni Optreden van de Nederland- Donderdag 8 juni Tweede optreden
se formatie Solution in Stervoorde te Rijs- David Bowie in het Ahoy Sportpaleis
wijk. Aanvang 21.00 uur. Rotterdam. Aanvang 20.00 uur.
Er zijn nog altijd veel muzie
kliefhebbers die Francis
Poulenc (in 1963 op 64-jarige
leeftijd gestorven) voor een
kwajongen verslijten. Hij
heeft het er zelf dan ook wel
naar gemaakt Op een con-
ser\ratorium was hij nooit
geweest, al kreeg hij dan al
heel jong pianolessen van
een nichtje van César
Franck en al nam hij later
compositielessen bij Charles
Koechlin. Voornamelijk au
todidact was hij doodsbe
nauwd voor een serieus
kunstenaar te worden gehou
den. In zijn instrumentale
composities en ook in zijn
vele liederen, die hij als pia
nobegeleider van de bariton
Pierre Be mac over de gehele
wereld presenteerde, deed
hij zich met een zekere
moedwilligheid voor als
luchthartig, frivool, speels,
ironisch en ondeugend. Elk
genre was goed behalve wat
ver\reelde, en het had er de
schijn van dat hij de music-
hall-puberteit van zijn jonge
jaren niet te boven wilde
komen.
Maar achter die lang volge
houden pose, gistte het. Het
openbaarde zich toen hij 35
was. Hij maakte een bede
vaart naar Rocamadour, een
oud stadje tegen de rotswand
van het bergmassief in cen
traal Frankrijk. Daar vereer
de hij de Zwarte Madonna.
Zulke Mariabeelden zijn niet
zwart door ouderdom, verwe
ring of de roet van kaarsen
maar ze zijn zwart gemaakt,
wat verband houdt met een
merkwaardige passage in het
Hooglied: „Niger sum sed
formosa" ik ben zwart
maar mooi.
Poulenc bleef zich voordoen
als een „gamin" en hij kon
dat blijven doen omdat aan
vankelijk zijn Stabat Mater,
zijn Gloria, zijn Paaszater
dag-officie niet tot een brede
kring van concertgangers
doordrong, zeker niet buiten
Frankrijk. „Mijn leidraad
heet instinct", zei hij tussen
neus en lippen door en hij
erkende dat hij zich in zijn
koormuziek het volledigst
kon uitspreken, daarmee be
vestigend wat zijn oerdegelij
ke. Duitse tegenvoeter Hinde-
mith eens verklaarde: „Het is
de meest natuurlijke en tege
lijk meest edele vorm van
musiceren".
Poulenc was al vóór de laat
ste wereldoorlog een interna
tionale beroemdheid. Alles
wat hij had gecomponeerd
en nog zou componeren ver
scheen, zodra dat mogelijk
Francis Poulenc
was, op langspeelplaten
maar vreemd genoeg werd
één werk vergeten, een werk
dat in het verborgene was
ontstaan, daarna wel aan de
openbaarheid was prijs gege
ven maar toch nooit de be
kendheid kreeg van veel van
zijn andere werk. Toch moet
het gerekend worden tot het
meest persoonlijke en het
meest aangrijpende wat hij
heeft gemaakt. Twee Zweed
se kamerkoren uit dé univer
siteitsstad Uppsala hebben
nu het gat in Poulencs disco
grafie opgevuld door Figure
Humaine" (samen met zijn in
een romaanse stijl gehouden
mis in G en de Kleine gebe
den van Franciscus van Assi-
si) op een Erato-plaat (no.
STU 70924) vast te leggen.
Figure Humaine" (mis
schien het best te vertalen als
„gezicht" of gedaantevan
menselijkheid) is een kantate
van acht samenhangende
werkjes voor dubbel ge
mengd koor a capella. In de
donkerste jaren van de Duit
se bezetting vond Poulenc in
zijn brievenbus anonieme
teksten van zijn vriend Paul
Eluard, de grote verzetsdich
ter die het moreel van de
Franse intellectuelen zeer
heeft versterkt. Hij was de
lyrische zanger van het sur
realisme. Vrij van i
vaak rijmloos behan
liefde, droom en oj
heid. maar al sprak
veelal indirect uit, hj
tiseerde de oorlog
niet.
In de zomer van 19
Poulenc deze teki
„Poésie et Vérite 421
zet, weer na een n
tocht naar de Zwartè
na van Rocamada
vond er zijn sterkste
sie voor, in de me)
lijnen evenzeer als
schrijnende en toch
haimonie. Haat en i
den woede, afschu
ook hoop en vertroui
alleen op de bevriji
de tirannie maar
triomf van de mens
zochten een uitw
schien is de uitvoe
aan zeer hoge techn
zeker ook artistiei
voldoet, in laatste f
niet volmaakt Fran
het zijn dan toch ma
Zweden geweest dl
aangrijpende getuige
nen ons bereik brach\
onvervalst Frans is t
met het wandtapijt vj
Lw(jat geïnspireerd I
berté", het laatste i
van de kantate.
J. KAS)
