«Kabeltelevisie in Leiden
n recordtempo ontwikkeld
Een triduumdag vol zon
en zonnige ,,Bijlse" invallen
|E kooi krijgt voorproefje op straat
[LEIDSE SPAARBANK
[LEIDSE SPAARBANK
Weinig publiek voor
The Sidewalk Theater
it wijkenplan en de gefaseerde aanleg van de kabel. Geheel linksonder de wijksgewijze start en aanleg
Om
k. U
zal!
gel J.
ujaat
Hen 1
ur rstr'
g°EIDEN Een zestal
3mtfeuren-t.v.'s zenden op dit
rki^>ment vanuit een „de-
5StepnstratiewagenM in de
mStD°i de programma's uit
in de Nederlandse, Belgi-
he en Duitse televisie.
inderen en volwassenen
omsjken met belangstelling
IJ jar dit vreemdsoortig
"~®raattheater dat onder de
hemel nabij de Suma-
•traat wordt vertoond.
Dl
jgdlnnenkort is het voor de
lerlaooibewoners en voor hen
'oor|t het Noorderkwartier zo
m' [r dat het kijken naar zes
S^inalen televisie ook van-
nen\t de huiskamer kan ge-
^^hieden. Stadskabei Lei-
In talmt niet. Want op 22
„ei wordt in het noorde
lijk deel van stadswijk de
jooi begonnen met de aan-
g van de kabel. De bewo-
irs in deze week zijn door
tselit Leidse gemeentehuis
ïeefia een „informatiepakket"
oor i de hoogte gebracht van
!adt door de Goudse firma
jd" m Eyk te klaren 'karwei,
39 'tt medio 1980 in de gehele
en°bd voltooid kan zijn. In
ikele maanden tijd heeft
03 beheerscommissie
^Jadskabel Leiden onder
}orzitterschap van wet-
ene)uder M. van Aken er
rgt )or gezorgd, dat alles wat
ian£t de aanleg en organisa-
»eluP rondom de kabel te ma-
a én heeft in kannen en.
fvofuiken is. Insiders nemen
aatler hun petje voor af,
t, Iant Leiden blijkt in ons
Ednd die gemeente te zijn
o. het „vlotste" te werk is
B%gaan.
s Ja
)ven een recordtempo heeft Van
Vreemdsoortig straattheater vanuit de cai demonstratiewaqen in de Sumatrastraat
de neuwe
arkeertarieven
r..i i
EIDEN Ongeveer zeshon- Positief
rd parkeermeters in de j
idse binnenstad worden op j
t moment omgebouwd. Dit j
Y "noodzakelijk om de door de
-Seenteraad vastgestelde
we parkeertarieven door j
voeren.
Aken en de zijnen de Leidse
stadskabei tot ontwikkeling ge
bracht. In mei werd het plan
door de gemeenteraad goedge
keurd en in de maand april
kon Gedeputeerde Staten zon
der een enkel bezwaar haar
fiat aan het plan verlenen. Na
deze definitieve toezegging van
G.S. kon de beheerscommissie
waarin de wethouder, gemeen
teraadsleden, vertegenwoordi
gers van de Federatie van Wo
ningbouwverenigingen en een
lid van het Overleg Wijkorga-
nen zitting hadden, pas goed
over de papieren problematiek
van de kabel gaan nadenken.
Tarieven (want de kabel gaat
natuurlijk wel iets kosten) wer
den vastgesteld en technische
details werden uitvoerig be
sproken. De laatste weken was
dit allemaal rond en men richt
te toen zijn aandacht op de
wijze waarop men het hele ver
haal in een voor ieder aan
spreekbare vorm moest presen
teren.
Tt nieuwe tarief op het Stad-
'Jisplein is 0,75 per half uur
elders in de binnenstad
J.50 per half uur. De parkeei -
tomaten op de terreinen Ga-
narkt, Ir. Driessenstraat,
leciliastraat en Beestenmarkt
J>rden volgende week omge-
Juwd. Het nieuwe tarief is op
parkeerterreinen 0,75 per
De Loridan studio werd aange
wezen als het bureau, dat her.
beste aan de. Leidse bevolking
kan vertellen wat de aanleg
van de kabel uiteindelijk moet
gaan kosten en hoe het een en
ander in technisch opzicht kan
worden gerealiseerd.
Het reclamebureau ontwierp
hiertoe een leuk met tekenin
gen verlucht boekje waar alles
eens goed op een rijtje werd
gezet. Er werden speciale stic
kers ontworpen en het hele
zaakje werd samen met aan
meldingsformulieren en een
machtigingskaart voor de over
schrijving van het kwartaalta
rief op de rekening van de
gemeentelijk administrateur in
een kreukvrij folie-pakket ge
stopt. De bewoners in de Kooi
kregen als eersten afgelopen
vrijdag dit pakket in de bus
bezorgd. Van de enkele hon
derden informatiemappen, die
het stadhuis verstuurde, wer
den de volgende dag, zaterdag,
de bijgevoegde aanmeldings-1
formulieren met een toestem
ming tot de aanleg van de
stadskabei via de post terugbe
zorgd. Zo heet van de naald en
zo unaniem „positief" had de
beheerscommissie onder Van
Aken een dergelijke reactie
van de bewoners niet ver
wacht. De wethouder vertelde
hier gistermiddag over, dat ook
bij het „huis-aan-huisbezoek"
van twee speciaal aangestelde
voorlichtingsambtenaren van
de maar liefst 20 bewoners in
de Kooi er 17 spontaan toe
stemming tot de aanleg van de
stadskabei gaven.
Naast deze vormen voor het
verstrekken van informatie zal
er per wijk, als de aanleg van
de kabel daar zo ver is, via een
informatiewagen met monitors
de nog levende misverstanden
omtrent de kabel de lucht uit
worden geholpen. Gisteren was
door de omstanders via de mo
nitors al te constateren dat de
stadskabei voor een haar
scherp beeld weet te zorgen.
Radio
Hoewel er uitzonderingen zul
len zijn, mag men aannemen
dat het grootste deel van Lei
den van de stadskabei gebruik
wil maken. Niet alleen t.v.-kij-
kers zullen een riante kanalen-
.keuze kunnen maken uit de
vier genoemde buitenlandse
zenders, maar ook voor de ra
dioliefhebber betekent de ka
bel een hele verbetering en een
verruiming van de luistermoge
lijkheden. Op de radio brengt
de stadskabei tien FM-radioka-
nalen ten gehore.
Tarieven
De tarievenlijst die voor de
stadskabei geldt is op het stad
huis te verkrijgen. De eventue
le weigeraars buiten beschou
wing gelaten zou een kwartaal
abonnement voor de toestem
mers op 36 gulden per maand
neerkomen. Diegenen die ach
teraf besluit om toch nog op de
kabel aangesloten te worden
moeten een aparte prijs beta
len voor de verlate aansluiting,
dit komt neer op 88,50 gulden.
De abonnementsprijs blijft na
tuurlijk ongewijzigd.
Een aansluiting op de Stadska-
bel Leiden is niet verplicht.
Iederè Leidenaar behoudt het
recht om op eigen wijze voor
de ontvangst van t.v.- of ra
dioprogramma's te zorgen.
Hierbij valt te denken aan een
binnenkamerantenne, of iets
dergelijks. Wel stelt de beheers
commissie voor de stadskabei
het op prijs dat zij, die geen
toestemming willen geven voor
de aanleg van de kabel dan
toch hun medewerking willen
verlenen voor het aanbrengen
van een contactdoos binnens
huis. Dit zou voor eventuele
latere bewoners of voor de hui
dige bewoners, die zich alsnog
hebben bedacht beter zijn, om
dat er dan minder kosten door
de gemeente behoeven te wor
den berekend dan op een later
tijdstip het geval zou zijn.
„Z T 50" staat er in
kruisvorm op een grote
„gouden" kartonnen
luidklok die aan de zol
dering van de Zoeter-
woudse Christus Die-
naarkerk is opgehan
gen, hoog boven de 215
mannen en vrouwen die
daar bij elkaar zijn om
het ziekentriduum te
vieren. ZT50 betekent
Ziekentriduum 50 jaar.
Het kon gisteren, op de
eerste dag, ook Zonnig
Triduum genoemd wor
den. De natuur spande
samen met de hele or
ganisatie en ook op de
gezichten van zieken,
invaliden een eenzame
bejaarden was iets zon
nigs te vinden. Een be
tere entree had men
zich niet kunnen wen
sen. „Als dat zo drie
dagen doorgaat, is de
zaak al helemaal ge
slaagd", meende een
verzorgster, terwijl ze
een wagentje vol kop
pen bouillon voortduw
de langs een beddenrij.
Zo ging dat gisteren.
Een ziektentriduum hoort een
feest te zijn: een feest aan de
blauwe hemel en een feest in
zovele harten, zowel vóór als
achter de schermen. Het is
alsof het bijna vanzelf gaat
op zo'n eucharistische drie
daagse rond de goddelijke
gastheer bij wie deze niet-ge-
zonden jaarlijks op bezoek
komen als feestgangers. Hele
maal in deze geest ook waren
de goudgele toeven aan de
muren en de houten kolom
men, daar opgehangen door
een specialistische versierder,
zoals we koster Henk van der
Hoeven van de Meerburg wel
mogen noemen. Zoals die
man met bloemen weet om te
gaan, nou, daar kunnen wei
nigen aan tippen: Van der
Hoeven laat het gewoonweg
bloemen van de wanden rege
nen.
Onder deze omstandigheden
ging men samen „naar de
schepping kijken", het thema
van de eerste triduumdag,
voorgehouden door de men
tor van deze gouden zieken
dagen, deken Jan Schlatmann
van Leiden en pastoor van de
Zoeterwoudse Meerburgparo
chie aan de Hoge Rijndijk.
Het werd een blijde kijk op
de dingen, sonoor omzongen
door het Bejaardenbondkoor
dat best uit de voeten kon
met de nog vertrouwde tek
sten en (danken van een La
tijnse hoogmis. De burge
meester was er weer, de heer
Detmers, edelachtbaar maar
ook erg gezellig babbelend
met bedlegerigen en aan de
stoel gekluisterden. Daar wa
ren ook weer de kopjes koffie
en andere warme dranken, de
kadetjes en krentebollen, het
langzaamaanverkeer van tri-
duumgangers op weg naar
„achteren" en weer terug. Wie
maar even meer vrijheid van
handelen en wandelen had,
kon een kijkje nemen in de
grote sacristie, waar een klei
ne tentoonstelling was inge
richt over 50 jaar Ziekentri
duum: foto's, albums, krante
knipsels, portretten. Alles
vanaf 1928, beginnend in de
Herensingelkerk die op dit
expositie! je de boventoon
voert. Plaatjes van witte bed
den, eerwaarde en hoogeer
waarde heren, bisschoppen
die zegenend het triduum
kwamen sterken, clubjes van
dames en heren van weleer
en die er nu niet meer zijn.
Na het middaguur kwam
daar blonde Martine Bijl met
haar vaste begeleider, gitarist
(en kunstig fluiter) Henk van
der Molen. Martine had de
bril afgezet en zong het tri-
duumvolkje aan zich vast. Op
zichzelf al was haar geste van
een hoge kwaliteit, want ze
had net zo goed nee kunnen
zeggen toen men haar voor
een optreden in Zoeterwoude
vroeg. Immers Martine en
Henk waren op weg naar
Montreux voor een vakantie
werkbezoek en dat is riiet on
middellijk naast de deur met
een auto. Maar Bijl en Van
der Molen kwamen en nie
mand heeft daar enige spijt
van gehad, ook het tweetal
artiesten niet.
Het werd een ongedwongen
en vitaal optreden, compleet
met enkele beginmoeilijkhe-
den rond de geluidsinstallatie
die Martine Bijl niet van de
wijs konden brengen. In dit
opzicht was de zangeres zelf
alleen maar bevreesd voor
het effect van haar stem: „Ik
ben namelijk snip verkouden
en harder zingen gaat niet",
zo vertrouwde ze haar gehoor
toe. Het ging haar echter pri
ma af. „We hadden eigenlijk
met z'n allen buiten in het
moeten zitten, in het zon
netje", vond ze, maar ze be
greep wel dat een ziekenbij-
eenkomst daartoe niet zo zeer
geëigend is. „Ik zou alles wil
len geven voor een uitgestrek
te hand", zong Martine. Zo
ging ze verder, met lichtvoeti
ge tekstjes en een zonnige,
aanstekelijke conference. Mis
schien ook in haar hart wel
blij met de gedachte dat ze
klaar stond om regelrecht
met vakantie te gaan.
Ze zong over „een dagje fiet
sen", een Frans chanson dat
ze zelf vertaald had. Glunde
rende gezichten binnen het
ziekencarré en in de wandel
gangen. Martine in een ragfij
ne robe met glinsterend bro
kaat, kleine delicate gebaart
jes van haar handen. Dan
„een heel klein beetje ondeu
gend liedje". Althans, tien
jaar geleden was „Belletjes"
nog ietwat kantje boord,
maar de meeste zieken en ge
zonden, onder wie geestelijke
ambtsdragers, hadden de be
zwaren al van zich af gezet.
Het ging over dat vrouwtje in
het bad en haar man buiten
in de gang die nog niet bin
nen mocht komen om haar te
kussen en te blussen. Schrij
ver Ernst van Altena wist
daar wel raad mee. Steeds
meer mensen kwamen er luis
teren en die hoorden dan ook
het verhaaltje van de Vlinder
zonder huis en gezin en het
Vogelnestje van Catharina
van Renes. Nou, dat was het
helemaal: vertederend ja
knikken in bedden en op stoe
len en meeneuriën, want „in
het schommelend wiegje was
het wonder geschied".
Tenslotte was er plezier bij
het meisje, dat geen carnaval
wilde vieren, ook al zong ze
met een Limburgs accent.
Martine had meer draad no
dig voor haar microfoon. De
ken Lamot schoot toe en ver
schafte haar in een handom
draai de gewenste lengte
waarmee hij veel erkentelijk
heid van mejuffrouw Bijl
oogstte die nog zèi even „be
duusd te zijn" omdat ze na
een burgemeester nu ook zo
maar een pastoor ontmoette.
Toen was het gedaan. Het
was verfijnd, charmant amu
sement. Triduumvoorzitter
Martien van der Klugt schonk
Martine een ruiker (met een
belletje waarin „50" stond ge
graveerd; „als je in het bad
gaat, kun je daarmee bellen",
gaf Van der Klugt haar als
tip) en ëen verpakte fles (voor
onderweg) aan Henk van der
Molen.
Een ogenblik verpozen in de
„kantine". De keukendames
voorzagen in een behoefte en
legden vast een paar plastic
zakjes vol krentebollen en be
legde broodjes klaar, ook
voor onderweg. „Nu ben ik
toch wel goed schor ook",
voelde Martine, die achter een
gordijn zich in het bruine
reispak hees en het brokaat
wegstopte. Henk sloot z'n in
strument in een foedraal. Nog
een kop koffie en een filter-
mentolsigaret. „Ik kwam
eerst bij de verkeerde kerk
uit", vertelde Martine, die op
de St. Jan doelde, „maar ik
vond dat helemaal niet erg
want het is zo'n mooi dorp
hier". Comité-nestor Alphons
Schlatmann (86) nam vast af
scheid: De oude gaat even
rusten; Martine, meid, ga mij
maar achterna, wat m'n leef
tijd betreft". Hier en daar wat
handtekeningen uitdelend, de
auto in en weg was het duo,
in de kerk inmiddels al opge
volgd door Csardas, jonge
vaardige Leidenaars die zi-
geunermuziek ten gehore
brachten. In de middagdienst
zette deken Schlatmann de
schepping weer voor het voet
licht en mevrouw Truus Am-
merlaan dirigeerde haar In
tercitykoor dat liep als een
trein met veel avé's en canta
te Domino's. Limonade. De
auto's reden weer voor om de
eerste dag af te sluiten. Om
7 uur zat ome Cor weer te
brommen bij z'n televisietoe
stel: of het maar nooit woens
dag wilde worden
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
door Ton Pieters
niMTOWi
De Leidse basketball-liefhebbers hebben er geen notie van
hoeveel zij te danken hebben aan wethouder M. van Aken. door
wiens interventie richting Rotterdam het mogelijk is geworden
om de finaleserie om het nationale kampioenschap tussen
PARKER-TRIPPER JEANS
op donderdag 11 mei 1978 om 21.00 uur in de Groenoordhallen
te spelen. Geen eerste Leidse oorlog dus. Overigens voor de
goede orde geven wij de voorverkoopadressen, want het is ze
ker zaak om vooraf een kaartje a 6,- te bemachtigen:
alle vestigigen van de Leidse spaarbank
muziekhandel Ge Hofenk, Haarlemmerstraat
de kadotiek van Theo Huigsloot, Churchilllaan
de vijf mei hal (bar of kassa) en
Janneke van Egmond op 01719 -13986.
LEIDEN Verleden jaar was The Sidewalk Theatre in Leiden
geweest met „Son of a gun". Over die voorstelling, die ikzelf
niet zag, hoorde ik veel positieve geluiden. „Flemmy", gister
avond, in het LAK kon mijn verwachtingen niet inlossen. Nu
was het decor waartegen The Sidewalk Theatre moest spelen,
weinig inspirerend, zodat een werkelijke beoordeling van de
capaciteiten van de groep niet goed mogelijk is: nog geen twee
complete voetbalelftallen met reserve bevolkten de LAK-tribu-
nes.
i „Flemmy", zo bericht het programma ook, gaat over het gevecht.
van de zwakken tegen de samenleving die individuen negeert
en terroriseert. The Sidewalk Theatre heeft aan bijna alle figuren
uit het stuk die thematiek meegeven. Het centrale idee is
daardoor verbrokkeld en komt met krachtig uit de verf.
I De figuur waarnaar het stuk genoemd is bijvoorbeeld, de wat
achterlijke Flemmy, die onder een bus wordt gespeeld, blijft
slechts katalisator. Het programma daarentegen stelt hem cen
traal, een hoofdrol die meer voor de figuur Gerald Frazer is
weggelegd. Ook de langdurige aanloop het hele deel voor de
pauze waarin de verschillende figuren worden gekarakteri
seerd. bevredigt niet en neemt te veel tijd in beslag.
The Sidewalk Theatre werkt in de traditie die de laatste jaren
gegroeid is binnen het Engelstalig, meer maatschappelijk gerichte
I toneel. Eenvoudige doch goed verteerbare muziek, liedjes en
sketches die elkaar in snelle opeenvolging afwisselen, geringe
I décoratie en vluchtige typering van de verschillende figuren uit
j het stuk. Een formule die op zich doorgaans behoorlijk voldoet,
maar gisteravond, mede door de weinig inspirerende omgeving,
i\jj?t tot zijn recht kwam. PAUL VAN DER PLANK
Martine Bijl en Henk van der Molen in een bomvolle Christus Dienaarkerk
^TAP/REGIO
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 10 MEI 1978 PAGINA 5
