Schiphollijn:
mil j oenenpro j eet
waarvan rendement
nog onzeker is
Bobby en
sprekend
Chita lijken
op elkaar
hond
zoekt
huis
Bollen
streek
krijgt
geen
eigen
station
Warmond
heeft zich
duur verkocht
^-STAD/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 6 MEI 1978
PAGINA 5
Ondertunneling van de Schiphollijn aan de Warmondse Heereweg
De heren Wilbers (I) en Meijer (r) voor de verbreding van het viaduct over de Leidse Oegstgeester-
weg: leveren op bestelling van de overheid1'
Wie zijn neus schendt, schendt zijn aange
zicht". is een gezegde dat erg toepasselijk
lijkt te gaan worden op de Leidse regio.
Op de landkaart is de veelbesproken
Schiphollijn niet veel meer dan een keuri
ge zwart/wit geblokte streep die Den Haag
met Amsterdam verbindt. In werkelijkheid
is het een ruimte eisend miljoenenproject
waarlangs in 1982 vele reizigers hun ner
veuze weg door de randstad zullen moeten
vinden. Oorzaak van dit alles is de uit
spraak die de commissie Spoorlijn A'da-
m—Den Haag in november 1943 deed ten
gunste van de Schiphollijn. „Een belangrij
ke functie ter beïnvloeding van de verde
ling van het aantal verplaatsingen over de
verschillende vervoerswijzen, ten gunste
van het railvervoer", zo luidde het oordeel
van de werkgroep. Op het verlanglijstje
stond onder meer: een verkorting van de
reisduur en het aanboren van woon- en
werkgebieden die nog niet door railvervoer
zijn ontsloten. Al in 1943 voorspelde de
werkgroep een uit de hand lopend verkeer
sprobleem, veroorzaakt door een toename
van de bevolking en de vergroting en de
spreiding van de werkgelegenheid in de
Randstad. Dit in combinatie met een stor
machtige toename van de mobiliteit.
De plannen voor de Schiphollijn dateren
uit de vorige eeuw. Nog voor de droogleg
ging van de Haarlemmermeer werd-in 1844
een concessie-aanvraag ingediend voor een
dergelijke lijn. Twintig jaar later ontwierp
mr. Jacob Paulus Amersfoordt, destijds
burgemeester van de gemeente Haarlem
mermeer, een plan onder het motto „ver
zint eer gij begint". Na de 2e wereldoorlog
rijpte het idee om de verbinding ook de
groeiende luchthaven Schiphol aan te laten
doen. Door gebrek aan kapitaal en bouw
capaciteit verdwenen de plannen tot 1960
in de ijskast. Na ruim 13 jaar heen en weer
praten tussen gemeenten, overheid en Ne
derlandse Spoorwegen, zette de regering in
1973 het sein op groen.
Doublure
f
Westerterp en De Vreeze(r) „Za
ken doen"
De Schiphollijn is geen doublure voor'de
oude lijn over Haarlem, maar heeft een
geheel eigen functie. De verbinding met
Schiphol en de snelle reistijden, staan in
de prognoses garant voor bijna 4 miljoen
nieuwe reizigers en 3,5 miljoen „overlo
pers" van het oude traject. Voorwaarde tot
de snellere reistijden vormt de realisatie
van eindpunten in de binnensteden van
Den Haag en Amsterdam.
Een eindpunt in het centrum van Amster-
18.3 dam is van levensbelang voor de Schiphol-
0 d lijn. Het voorlopige eindpunt is nu Amster
dam Minervalaan. De NS wil echter onder-
ia gronds verder naar het Rijksmuseum en
via de ringbaan die in de crisisjaren is
aangelegd, naar Amsterdam-centraal. Ook
j wordt gedacht aan een verlenging naar het
Amstelstation en de Bijlmermeer, hetgeen
een aansluiting zou geven op de lijn naar
Utrecht en de nieuw te bouwen Almerelijn.
Amsterdam zelf speelt met de gedachte om
de Schiphollijn in Amsterdam-Zuid een
aansluiting te geven op de metro. „Een
aardig idee", vindt de heer J. B. Meijer
van de Nederlandse Spoorwegen. „Maar
het ministerie van Verkeer en Waterstaat
wil geen verdere uitbreiding van de metro.
„Als er geen station „Rijksmuseum" komt,
biedt de Schiphollijn geen aantrekkelijk
alternatief op de bestaande verbinding
waardoor hij aan betekenis verliest voor
reizigers uit Den Haag en Leiden. Het
verlies dat de NS hierdoor lijdt komt op
rekening van de overheid. Onze enige taak
is het leveren van zo goed mogelijk ver
voer op bestelling van diezelfde overheid.
We wachten dus gewoon maar af wat er
gaat gebeuren.
Uit een zestal tracés en een paar alternatie
ven, aangedragen door een Warmondse
actiegroep, is gekozen voor het tracé num
mer twee dat zo dicht mogelijk tegen de
bestaande rijksweg 44 aan ligt. Dit om
zoveel mogelijk versnippering van natuur
gebied te voorkomen. In de Warmondse
Klinkenbergerpolder kruist de Schiphollijn
het oude traject LeidenHaarlem. Om
snelle reistijden te kunnen realiseren werd
gekozen voor een ongelijkvloerse kruising.
Via een 8 meter hoog viaduct dat vreemd
genoeg „Kunstwerk" genoemd wordt,
wringt de nieuwe lijn zich tussen de be
staande banen. Dit is gedaan om overstap
pen in Leiden op hetzelfde perron te kun
nen laten geschieden. „Cross-platform" om
het reizen per trein aantrekkelijk te ma
ken. Geen kauterpartijen naar verschillen
de perrons en hierdoor korte stops voor
in- en uitstappen.
Een bezwaarschrift van de Warmondse
actiegroep Schiphollijn heeft enige tijd
vertraging gebracht in de aanleg van het
kunstwerk in de Klinkenbergerpolder. Na
dat door het gemeentebestuur al een ver
klaring van geen bezwaar was aange
vraagd bij de provincie, verklaarde de
gemeenteraad van Warmond een bezwaar
schrift gegrond, waarin werd gesteld, dat
de alternatieven van de ongelijkvloerse
kruising niet of onvoldoende waren onder
zocht. Liever zag de actieroep een onder
tunneling van het oude traject of een
viaduct in een minder dichtbevolkt gebied.
Een stukje parlementaire geschiedenis
kwam tot stand toen de toenmalige minis
ter Westerterp van Verkeer en Waterstaat
persoonlijk met hel en verdoemenis kwam
dreigen. Dit maakte echter niet zoveel
indruk als de omvangrijke schadeclaim
waarmee de Nederlandse Spoorwegen
dreigde. De NS trok de schadeclaim in
toen de Warmondse gemeenteraad toch
wilde meewerken aan de bouwplannen in
de Klinkenbergerpolder.
Burgemeester De Vreeze van Warmond
heeft er nooit een geheim van gemaakt
zich niet te willen verzetten tegen de plan
nen van de overheid. „Voor mij is van het
begin af aan duidelijk geweest dat de
Schiphollijn er zou komen, zoals de NS
zich dat heeft voorgenomen. Ik kon alleen
nog proberen er zoveel mogelijk uit te
slepen voor Warmond", zo luidt het com
mentaar van de burgemeester die in ruil
voor zijn medewerking een bedrag van
Experimenteel
Chef buitendienst van Articon, de heer J.
W. Wilbers is belast met de uitvoering van
de Schiphollijn tussen Leiden en Sassen-
heim. Hij heeft nog geen idee hoe die
geluidswering er straks uit gaat zien. Tot
de mogelijkheden behoort de bouw van
een stalen schutting, het opwerpen van een
aarden wal of geluidsmaatregelen aan de
woningen langs het traject. „Binnenkort
kunnen we metingen gaan verrichten.
Proeven die elders genomen zijn misluk
ten, omdat het geluid van de treinen niet
boven het lawaai van het verkeer uitkwam.
Stalen schuttingen zijn niet leuk om naar
te kijken, terwijl aarden wallen weer veel
ruimte in beslag nemen. Momenteel is er
een sterke ontwikkeling in de mogelijkhe
den om de huizen tegen het geluid te
beschermen. Ik voel er veel meer voor om
de zaak straks aan de praktijk te toetsen
en in overleg met de bewoners iets te
ontwerpen."
„Zaken doen" gold als motto niet alleen
voor Warmond, maar ook voor Nieuw
Vennep en Hoofddorp. In ruil voor mede
werking aan de realisatie van de Schiphol
lijn, eiste de gemeente Haarlemmermeer
stations in Hoofddorp en Nieuw Vennep.
De NS is van mening dat deze stations
nooit rendabel kunnen zijn, maar de ge
meente Haarlemmermeer denkt dat de au
to straks zo duur wordt, dat de beide
stations wel degelijk hun geld opbrengen.
De minister van Verkeer en Waterstaat
heeft de stations uiteindelijk toegezegd op
proef voor 15 jaar. In deze tijd moeten de
stations samen dagelijks 2000 reizigers
aanleveren. Het vertrouwen dat de NS
hierin heeft wordt overduidelijk geïllus
treerd aan de hand van het feit dat net
genoeg geld is uitgetrokken voor een per
ron, een wachthokje en een plaatsnaam
bordje. Het kopen van een kaartje is daar
dus alleen mogelijk met behulp van een
automaat. Voorhout heeft nog een tijdje
op de nominatie gestaan voor een parkeer-
station op de oude spoorverbinding. Door
de invoer van het nieuwe traject, dacht de
NS aanvankelijk wat ruimte te krijgen
voor stations op de oude lijn. Het ministe
rie stelt echter dat de stations zichzelf
moeten verdienen c.q. het bedrijfsresultaat
van de NS niet mogen verslechteren. Op
langere termijn wordt de zaak na de uit
breiding van Voorhout, nogmaals aan de
criteria getoetst. Uit de praktijk blijkt dat
70 80 procent van de treinreizigers bin
nen een straal van 1 kilometer vanaf het
station wonen. Een station zou in de Bol
lenstreek voorlopig niet renderen. De doel
stelling „om woon- en werkgebieden aan
te boren" verdwijnt hierdoor voorlopig
even in de ijskast.
Op het Schiphollijntraject verschijnen zo
wel intercity- als stoptreinen. De intercity
moet een snelheid van 160 km per uur
kunnen halen. Gewerkt wordt met driewa
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar
soms ook volslagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres:
Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670.
Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdag van
10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag gesloten.
Jammer genoeg, (of: gelukkig, het is
maar hoe men het opvat) verschijnen er
niet iedere week superrashonden in deze
rubriek zoals Karim, de windhond van
twee weken geleden. Over hem later
meer. Niet minder interessant zijn echter
zijn mede asielgenoten, die slechts een
troostprijs verdienen als het gaat om
uiterlijk schoon. In een asiel heeft men
echter meer troostprijzen in voorraad
dan eerste prijzen...
Na een tocht te hebben gemaakt langs
de hokken om een voor deze rubriek in
aanmerking komende hond uit te zoeken,
belandden we bij Bobby. En daarmee
tegelijk ook bij Chita want het zijn
broer en zus. Dat is ook niet zo moeilijk
te raden, want ze lijken als twee druppels
water op elkaar. Als ze uit een groter nest
afkomstig zijn moet het in ieder geval een
heksentoer zijn geweest om de beestjes
uit elkaar te houden. Ongetwijfeld leken
ze allemaal sprekend op elkaar! Wat ui
terlijk betreft beslist hoger scorend dan
de troostprijs, kwamen beide honden
toch in het asiel terecht. En nog wel op
dezelfde datum. Bobby kwam bij een wat
oudere dame vandaan die het wat betreft
levenstempo niet meer op kon nemen
tegen haar hond. Bobby, negen maanden
oud, kreeg niet genoeg van het spelen en
wandelen en had he&maal geen zin om
stilletjes achter de kachel weg te kruipen.
Een slopend bestaan voor de bazin, die
dan ook geen uitweg voor haar hond
meer zag dan het asiel. Chita werd door
haar jonge bazin naar het asiel gebracht
omdat de ouders van dit meisje eenvou
dig niet van honden hielden. Toen Chita's
bazin namelijk een baan kreeg kwam de
verzorging van de hond neer op de schou
ders van het echtpaar, die op hun beurt
die last te zwaar vonden.
Zodoende belandden Bobby en Chita op
20 april vlak na elkaar in het asiel. Beide
het slachtoffer van een niet doordachte
beslissing van hun bazinnen. De honden
kan men het nauwelijks verwijten. Zij
wijken in geen enkel opzicht af van het
normale gedrag van een hond. Zowel
Bobby als Chita hebben geen bijzondere
noten op hun zang en zijn niet eigenzin
nig. Integendeel. Ze zijn zelfs makkelijk
plooibaar en passen bijvoorbeeld in ieder
soort gezin in welke woning dan ook.
Beide hebben dezelfde afmetingen. Onge
veer veertig cm. hoog. Beide zijn bijzon
der tenger gebouwd hetgeen ze een zeke
re gratie geeft die bij andere bastaards
(want dat zijn ze, hoe dan ook) ontbreekt.
Deze elegantie wordt nog versterkt door
de kortharige gitzwarte vacht van de
tweeling. Ter aanvulling van de karakter
beschrijving moet van Bobby gezegd
worden dat hij wel aanleg heeft om voor
waakhond te spelen, maar alleen als hem
dat uitkomt. En door een beetje slimme
indringer is hij met een natte vinger te
lijmen. Bobby is echter niet te overtref
fen als speelkameraad voor kinderen.
Hierin lijken Bobby en Chita sprekend
op elkaar. Chita mist echter dat beetje
gen-treinstellen met cabines aan beide kan
ten. De wagens zijn met elkaar verbonden.
Om deze koppeling mogelijk te maken zijn
de bestuurscabines aan elk eind van een
treinwagen dusdanig „opgetild" dat eron
der deuren konden worden gemaakt. De
voordelen zijn: de mogelijkheid om per
trein 1 conducteur in te zetten en reizigers
kunnen zich binnendoor naar een afsplit
send treinstel verplaatsen. Als stoptrein
voor de stations in de Haarlemmermeer
wordt straks de „Sprinter" ingezet. Deze
trein kan snel optrekken en stoppen.
Intrigerend
Nog dit jaar komt de verbinding tussen
Amsterdam en Schiphol tot stand. In de
zomer van 1981 vertrekt de eerste sneltrein
vanuit Den Haag naar het Amsterdamse
Minervalaanstation. In een kleine 15 minu
ten rijdt hij dan naar het eindpunt van
Neerlands meest intrigerende bouwpro
ject; een spoorlijn die is aangelegd in een
bestaande infrastructuur. Niet voor niets
kreeg de toenmalige minister Westerterp
een kleur op de wangen, toen hij in de
Warmondse raad verklaarde dat de Schip
hollijn de eerste echte spoorlijn is die
Nederlanders sinds 19zoveel bouwen. Op
de Schiphollijn iets van de toenemende
beweeglijkheid naar het openbaar vervoer
toetrekt, zal uit de praktijk moeten blijken.
De onzekerheid over een eindpunt in het
centrum van Amsterdam maakt een reële
verbetering op het oude traject bijzonder
dubieus. Een andere doelstelling; het aan
boren van woon- en werkgebieden is ook
niet helemaal uit de verf gekomen.
Toen mr. Jacob Paulus Amersfoordt in
1864 de uitspraak: „Verzint eer gij begint"
deed, moet hij gedacht hebben aan de
frustraties van inwoners van Warmond,
Sassenheimse kwekers, middenstanders op
Kaageiland. Dan is er ook nog een eenden
kooiker in Sassenheim die al sinds men
senheugenis waakt over het natuurgebied
waar duizenden eenden een broedplaats
vinden. Als de Schiphollijn straks langs
zijn kooi dendert, mag hij naar zijn zeggen
nog blij zijn als hij één of twee eenden
in zijn kooi ziet. Tenslotte zijn er nog de
mensen die aanvankelijk dachten door
middel van een station in de Bollenstreek,
nog enig profijt van de Schiphollijn te
zullen hebben.
Aan de andere kant is er een groeiend
verkeersvraagstuk waarvan iedereen vindt
dat de overheid er iets aan moet doen. In
Zuid-Holland is dat onmogelijk zonder dat
een kleine groep moet lijden onder het
belang van de grotere. „Openbaar vervoer
oké, maar dan niet door mijn achtertuin",
is veelal de achterliggende filosofie van
mensen die van de daken schreeuwen dat
er openbaar vervoer moet komen en later
problemen krijgen met de aantasting van
gebieden van natuurlijke of historische
waarde.
ED OLIVIER
„agressiviteit" dat Bobby zo typeert. Ze
is één en al zachtmoedigheid, zonder
enige reserve. Tot besluit moet nog ver
meld worden dat de beide dieren niet per
se bij elkaar hoeven te blijven, al zou dat
wel zo gezellig zijn voor hen.
Zoals beloofd het verdere wel en wee van
Karim, de hazewindhond. Zoals men wel
kon verwachten kwamen er veel reacties
en uit dat aanbod kwam de eigenaar van
een kwekerij in Noordwijk naar voren
die de hond dolgraag wilde hebben.
Mocht het onverhoopt toch mis gaan, dan
gaat Karim naai- een gezin dat lid is van
de „Sloughi club" en die al drie honden
zoals Karim hebben. Ook dat kan gezellig
worden.
BART SPIJKER
