GETAY?
Dramatische rol
van Diane Keaton
Falaffel in
LAK-theater
Uitbundig expressief
werk van Han Werz
LST met
onderhoudend
absurd toneel
Cafe
Van den Bos
al in 1776
door een
vrouw
bestierd
EN VERDER
LUXOR Looking for
Mr. Goodbar (16) met
Diane Keaton en Wil
liam Atherton. Regie:
Richard Brooks.
Diane Keaton is een van de
Oscar-winnaars voor de
vrouwelijke hoofdrol in de
Woody Allen-komedie „Annie
Hall", maar velen hebben
zich al afgevraagd waarom
zij deze niet kreeg voor haar
meer dramatische rol in
„Looking for Mr. Goodbar"
Daarin speelt zij de streng-
katholiek opgevoede Teresa
Dunn, die overdag liefdevol
en geduldig les geeft aan dove
kinderen, maar zich na
schooltijd stort in het nachtle
ven van San Francisco en er
in schemerige kroegen de
door Pet» \fierisi
vreemdste kennissen opdoet.
Dat kan natuurlijk nooit goed
aflopen en ook de brave amb
tenaar van de bijstand Wil
liam Atherton, die het beste
met haar voor heeft kan daar
niets aan veranderen.
Regisseur Richard Brooks,
die ook het scenario schreef
naar een /boek van Judith
Rossner, is een man die de op
effect berekende scènes nooit
geschuwd heeft en ook al pro
beert hij Teresa's gedrag te
verklaren - afgunstig op haar
oudere zuster, die de oogap
pel is van de familie, al is dat
ten onrechte, als kind meer
dan een jaar aan bed gekluis
terd, later vervuld van wilde
dagdromen - het doet alle
maal nogal wild aan.
Het is een bijzonder moeilijke
rol voor Diane Keaton, die
moet trachten waar te maken
dat dit gevoelige brave meisje
zich sexueel alleen maar aan
getrokken voelt tot de ver
keerde mannen en telkens
weer wordt afgedankt door
figuren, die met enig onder
scheidingsvermogen het aan
kijken niet waard zijn.
De getrouwde leraar waar
mee zij haar eerste liefdeser
varing heeft laat haar in de
steek, druggebruikers zoeken
haar alleen maar op als het
hun uitkomt, maar de enige
die het oprecht met haar
meent is dan ook wel zo saai.
dat je het haar niet eens kwa
lijk kunt nemen dat ze naar
kleurrijker figuren omkijkt.
Ondertussen heb je dan wel
een mooie rol van Diane ge
zien en heeft Richard Brooks
je een indringende sight
seeing toer langs het decaden
te leven van een Amerikaanse
wereldstad laten meemaken.
Maar het is op den duur iets
te veel van het gefrustreerde
en je vraagt je af of er nog
normale mensen in San Fran
cisco rondlopen, niet louter
drughandelaars, verslaafden,
travestieten, bar strenge huis
vaders en dweperige bij
stands-ambtenaren.
MILO
LEIDERDORP - De Leid-
schendamse afdeling van de
Kon. Maatschappij Tuinbouw
en Plantkunde organiseert
dinsdag 9 mei 's avonds om
8 uur een lezing met dia's
over „botanische- en kasteel
tuinen in Engeland". De le
zing over de tuinen die in de
historie van Engeland een
aparte plaats innemen vindt
Lezing over
Britse tuinen
plaats in de aula van de
school „In den Prinsenhof".
Dé heer G. F. G. Smit uit
Oegstgeest zal iets laten zien
en vertellen over de aanleg,
de planten en de plantencom-
binaties die de tuinen zo bij
zonder maken.
Zaterdag 6 mei is er 's mor
gens om 10 uur weer planten-
ruilbeurs in de kas van de
gemeentelijke plantsoenen
dienst aan de Rietvinklaan
Het gaat hierbij voornamelijk
over zaailingen, stekken voor
kamer en tuin, dahliaknollen
enz. De plantendokter is weer
aanwezig.
Het Mimetheater Termiek brengt op vrijdag 5 mei het stuk
„Falaffel" in het LAK-theater. Het zijn vijf schetsen samenge
voegd tot een improvisatiespel binnen de voorstelling: scheep
stouw, maskers, pyjama's, een klapdeur en fruit maken het
tot „Falaffel". Aanvang 20.15 uur.
Op zaterdag 6 mei in het LAK-theater aan het Levendaal 150
„Pak-fan"-Bakuba van het Surinaamse vormingstheater. The
ma is het disfunctioneren van grote aantallen Surinaamse
jongeren in de randstad. Het theater is omgebouwd tot de
discotheek „Freko's Place" (De Tent van die Zwarten"). De
held van het gebeuren is Ronald Tevreden, die met behulp
van de aanwezigen verwoede pogingen onderneemt om uit zijn
vicieuze gettobestaan te ontsnappen. Aanvang 20.15 uur.
De entree tot beide voorstellingen bedraagt 6.-, LA-
KCJP/65+ 4.-. Op zondag 7 mei is er weer kindertheater
in het LAK-theater, een produktie van het LAK zelf: „Jonge
Jonge wat een meid" - Menes. Het stuk draait om het thema
jongen/meisje. Het laat een aantal scènes zien, die zich afspe
len in een schoolklas.. Het geheel wordt omlijst door muziek.
Aanvang 15.00 uur. Toegang 4.-, kinderen 2.-.
Man werz bezig met een zelfportret
IN GALERIE DE POORT
in Leiden
Conferencier Henk Elsink zal
met zijn nieuwste one-man-
show naar Leiden komen. Hij
zal hier optreden in het LAK-
theater aan het Levendaal.
„Theater en thuis" heet deze
en hij zal de voorstellingen
geven op vrijdag en zaterdag
6 mei. Beide beginnen ze om
kwart over acht 's avonds.
CAMERA: The Adventures (16). Avontuurlijke film van het betere soort
(reprise).
TRIANON: Vakantieperikelen met Funès-te gevolgen (a.l.), Vrolijke
Franse komedie van Louis de Funès en consorten (reprise).
REX: Sexkazeme (16). Matige film over sexbelevenissen onder Hare
Majesteit's wapenrok, (eerste week).
LIDO I: Pastorale '43 (a.l.), Meest volwassen film van de Nederlandse
regisseur Jan Verstappen tot nu toe. De film is gebaseerd op het
gelijknamig boek van Simon Vestdijk waarin een beeld wordt gegeven
van het Nederlandse verzet tijdens de Duitse bezetting (derde week)
LIDO II: Smokey and the bandit (a.l Burt Reynolds en Sally Field
in een film die aantoont dat wrakkenfilms ook leuk kunnen zijn (tweede
week).
LDIO III: Bilitis (16), Modefilm van David Hamilton waarin een
kostschoolmeisje een platonische liefde opvat voor een zekere Lucas
(derde week).
STUDIO: Annie Hall (16). Doe 't zeiver Woody Allen in een autobiogra
fische komedie (achtste week).
Alphen aan den Rijn
EUROCINEMA I: Close encounters of the third kind (a.l.). Luxe science
fiction over ontmoetingen tussen aardbewoners en ruimtemannetjes
(eerste week).
EUROCINEMA II: Pastorale '43 (a.l.) Zie Lido I (tweede week).
The Car (16), Spannende film over een auto zonder bestuurder die
alles verwoest wat op zijn weg komt (derde week).
EUROCINEMA IV: My name is nobody (12). Spaghettiwestem met
Terence Hill als spil waarom de avonturen draaien (derde week).
LEIDEN - Het Leids Studen
ten Toneel presenteerde gis
teravond in de Leidse
Schouwburg het toneelstuk
„De wind in de takken van
de sassafras", geschreven
door de in 1918 in Hongkong
geboren René d'Obaldia.
Voor de gelegenheid hadden
de sociëteitsleden zich allen
in het wit gestoken en wie
zich aan die uniformiteit ont
trokken had, bleek duidelijk
een buitenstaander. Het be
roemde Leidse kwartiertje
werd verlengd tot een rom
melig halfuurtje, maar daar
na ging het doek dan ook
definitief open.
Aanvankelijk kwamen de
spelers moeilijk op gang; de
verstaanbaarheid liet heel
wat te wensen over. Opval
lend ook altijd weer bij ama
teurtoneel, hoe de spelers
domweg vergéten even te
pauzeren wanneer de zaal in
lachen uitbarst. En lachmo-
menten waren er wel degelijk.
Het stuk van d'Obaldia is
daar absurdistisch genoeg
voor en de vertaling van
Guus Baas bijna optimaal.
Men had niet geschroomd eni
ge locale kleur in te voegen,
verwijzingen naar verschillen
de Nederlandse en Leidse
personen en situaties waren
er dan ook volop. Andermaal
moest onze collega-recensent
van die andere Leidse krant
het daarbij ontgelden.
Het stuk navertellen is zin
loos. D'Obaldia heeft getracht
een parodie te maken op de
western, met caricaturale te
keningen van de daarin rond
warende Indianen, cowboys,
sherrifs en lichtekooien. Een
western op de planken. ..een
kamerwestern" noemt d'Obal
dia zelf paradoxaal genoeg
zijn spel. Achter de coulissen
werd de toeschouwer geacht
de wijde pampa te vermoeden
met daarin kudden bisons en H
de oprukkende roodhuiden.
Regisseur Gaston van Erven H
had bepaald niet alle spelers H
naar een bevredigend niveau
weten te tillen. Maar onder- H
houdend, pretentieloos kijk- H
spel had hij van „de wind" H
wel weten te maken. Dat is H
met amateurs als materiaal al
heel wat.
JOS NIJHOF
Elsink
Café „Van den Bos"
Korte Mare 2, Leiden
Open: alle dagen van de week,
behalve op zondag en woensdag,
van 's morgens half elf tot de
klok van middernacht. Vrijdag is
het café een uurtje langer open.
Snacks: bierworstjes, tosti's en
salade.
Niet alleen het bier is hier van de beste
temperatuur maar dit café zelf blijkt zich
bij het warme lenteweer in alle redelijk
heid te houden aan de menslievendste
baronmeterstand. Heerlijk koel en met
een juiste dosering van daglicht, dat door
een kleurige caleidoscoop van glas-in-loo-
draampjes naar binnen stroomt. Rondom
in gelid staan kleine houten tafels opge
steld, mooie bewerkte stoeltjes aan de
wanden, waar doorgaans de biljarters
zitten, die hun beurt afwachten.
Chevalier du Tastevin
"\chter een minuscuul klein barretje staat
„Van den Bos," de eigenaar van het café.
Hij is Chevalier du Tastevin. Wat wil
zeggen, dat hij een wijnkenner is. De
Bourgognewijn is zijn specialiteit en het
kasteel du Clot de Vougeot beschouwt
hem in dit opzicht als een kunstbroeder,
een soortgenoot. Vanaf 1955 bestiert hij
dit café en de enkel meters verderop
gelegen wijnhandel. Doorgaans is de heer
Van den Bos alleen in de ochtenduren
in zijn zaak doende, 's Middags echter
wijdt hij zich aan zijn hoofdtaak, zijn
slijterij, kotom de wijn. Aan de bar vindt
de wisseling van de wacht plaats, want
dan wordt de edele taak van kastelein
overgenomen en tot de late avond voort
gezet door Willem, zijn zaakwaarnemer.
Café Van den Bos heeft iets aristocrati-
De eeuwen oude gevel van „Van den Bos'
Diane Keaton
LEIDEN Een expressieve
uitbundigheid is het eerste
wat opvalt aan de vrolijk
gekleurde werken van de
schilder Han Werz, die nog
tot half mei in galerie de
Poort aan de Herensteeg 11
exposeert.
Han Werz is eigenlijk geen
onbekende voor Leiden, al
moet worden gezegd dat zijn
verblijf alhier vlak na de oor
logsjaren te kort was om eén
onuitwisbare indruk op de be
volking achter te laten. Niet
temin was hij het die het nu
weer ter ziele gegane LeidSe
kunstcentrum oprichtte en
bovendien was hij één van de
steunpilaren van „Ars Aemu-
laT.
Han Werz heeft nooit zijn vol
ledige beroep van het schilde
ren kunnen maken. In 1920
werd hij geboren in Roosen
daal. Zijn opleiding kreeg hij
aan de Academie voor Scho
ne Kunsten te Antwerpen on
der leiding van Isidoor Baron
Opsoomer. Na een succesvol
le expositie in Antwerpen
noodzaakte de bezetting hem
tot onderduiken. In 1945 ves
tigden Werz en zijn vrouw
Liesbeth zich in Leiden. Om
dat het schilderen als brood
winning voor het groeiende
gezin (er kwamen vijf kinde
ren) niet voldoende was dreef
Han Werz een antiekwinkeltje
aan de Kloksteeg. Dat bleek
uiteindelijk toch ook geen
constante levensbasis en het
Noordwijk aan zee.
.echtpaar Werz verruilde na
vier jaar het Leidse antiek
winkeltje voor een jeugdher
berg in Sittard, waar zij een
vaste betrekking als „vader"
en „moeder" van de herberg
konden uitoefenen. 12 jaar
lang bleef Han Werz in Sit
tard, en' onderhand maakte
hij veel studiereizen naar het
buitenland, afgewisseld met
vrij succesvolle exposities. De
meest tot de verbeelding spre
kende reis is waarschijnlijk
die naar Italië geweest, een
land dat door Han Werz met
niets anders dan een Solex en
50 gulden werd bereisd.
Maanden later keerde hij te
rug met mappen vol werk en
60 gulden op zak.
Tekenleraar
Belangrijke opdrachten die
Han Werz in die periode
kreeg waren de versiering,
met aquarellen van het nieu
we gemeentehuis van Differ-
dangen (Luxemburg), het af
scheidsgeschenk voor de to
neelspeelster Magda Janssens
in Sittard en een grote wand
schildering voor de Belgische
gemeente Diest.
De laatste jaren in Limburg
was Han Werz tekenleraar,
onder meer aan het lyceum in
Geleen. De Mammoetwet
maakte daar in 1968 een
einde aan - Werz had geen
bevoegdheid vanwege zijn
buitenlandse diploma's - en
Werz keerde terug naar het
westen. Eerst nog in Hilver
sum, maar tenslotte in Hille-
gom, van waaruit hij tot voor
kort zijn huidige beroep op
vatte: arbeidstherapeut voor
psychisch gestoorden in de
St.-Bavo in Noordwijkerhout.
Han Werz woont nu in Noord-
wijk, dichterbij zijn werk in
Noordwijkerhout. Han Werz
(58) hoopt op zijn zestigste
uiteindelijk zijn leven hele
maal te kunnen wijden aan
het schilderen.
Leidse school
Han Werz kan gezien zijn vrij
traditionele, figuratieve kunst
gedeeltelijk worden be
schouwd als een representant
van de „Leidse School", een
aan de „Haagsche School"
verwante schildergroep. Toch
bezit Han Werz duidelijk een
geheel eigen stijl, die vaak
expressionistisch aandoet, tot
uitdrukking komend in zijn
landschappen en stillevens
van olieverf. Het wat felle
kleurgebruik zou kunnen
worden verklaard uit het feit
dat Han Werz zijn inspiratie
vaak opdoet (en deed) in de
zuidelijke landen, waar de
kleuren in de felle zon vaak
heel indringend kunnen zijn.
Dat de kleuren functioneel
zijn, bewijst overigens ook
het zeer fraaie olieverf schil-'
derij „Noordzee", dat juist in
zachte tinten is uitgevoerd.
Bij de aquarellen en de krijt
tekeningen zullen Noordwij-
kers in krijt zonder moeite
hun vuurtoren kunnen terug-
herkennen en de Leidenaars
in waterverf de Leidse Hout.
Han Werz onderstreept zijn
veelzijdigheid door ook nog
vertegenwoordigd te zijn met
pentekeningen, een gouache,
tempera-werken en Linoaf-
drukken. Bij eventuele a
koop: de prijzen van het werk
(een gedeelte is reeds
kocht, een zelfportret van de
schilder is niet te koop)
schommelen in het algemeen
rond de 400 gulden.
Galerie de Poort aan de He
rensteeg 11 is geopend op
donderdag van 19.00 tot 21.00
uur en op vrijdag, zaterdag
en zondag van 14.00 tot 17.00
uur.
sch. Waarschijnlijk, maar dat moeten an
dere kroegtochten in de loop van deze
rubriek maar uitmaken, is dit lokaal het
oudste café van Leiden. In 1776 werd dit
etablissement een herbergacte verleend
door „den Geregte der Stadt Leyden"
Lena Wierling (op de naam afgaande zou
het een oudtante van mij kunnen zijn)
was de eerste herbergierster en blijkens
de acte, die in het café aan de muur
hangt heeft zij het Leidse gerecht heel
wat ouderwetse muntstukjes, in dit geval
waren het schellingen, moeten betalen
om haar herberg te mogen runnen.
Vrouwen.
Kelner Willem die het grootste gedeelte
van de dag in deze prachtige kroeg te
vinden is, spreekt met trots over zijn vak.
„Het is een mooi beroep waar veel men
senkennis voor nodig is. Dit is geen ge
woon café, maar echt ouderwts buurtcafé
met een heel speciale sfeer. De mensen
die hier komen zijn ook allemaal vaste
klanten. En mannen bovéndien. Vrouwen
zie je hier praktisch nooit, En als zij
binnen wandelen dan bevinden zij zich
in gezelschap van hun man. Hoe het zo
gekomen is, dat hier geen vrouwen zijn,
weet ik eigenlijk niet precies. Voor zoiets
zou je misschien wel in het verleden van
het café moeten duiken''" Wie weet dat
Lena Wierling ons hier dan iets meer
over zou kunnen vertellen
