SEPP
MAIER
FRIEDL
(CONCILIA
clubvoetbal
basis
voor
Oostenrijks
succes
waardevolle bijdrage
aan het moreel
AAN
VOORBEREIDING
LIGT
HET NIET
JATERDAG 29 APRIL 1978
LEIDSE COURANT
PAGINA 21
MUNCHEN Daaraan ligt het
niet. Dé voorbereiding van de
Duitse selectie is intensief genoeg
geweest. In het begin van dit jaar
werd al driekwart van de „grote
selectie" opgeroepen om in
Keulen een medisch onderzoek te
ondergaan. Zij waren de spelers
die geacht werden de vrijwel
zekeren te zijn voor de eindselec-.
tie van 22, wat evenwel de
zekerheid van de overigen niet
ten goede kwam.
Vdór elke oefenwedstrijd en
Duitsland had in Engeland,
Rusland, Brazilië en Zweden niet
bepaald zwakkeren als tegenstan
der gingen de spelers in een
driedaags trainingskamp. De dag
na de competitie* die op 30 april
eindigt, komt de selectie een
week bijeen in Malente.
Dan volgt een vakantie van een
week en op 16 mei wordt de
selectie wederom verwacht in
Malente voor vijf dagen. Daarna
nog twee dagen vrij, tot op 21
mei de groep van tweeëntwintig
bijeenkomt in Frankfurt, waar
vandaan op 23 mei naar Argenti
nië wordt gevlogen. Daar ver
blijft de groep in Ascochinga bij
Cordoba om een dag voor de
openingswedstrijd op 1 juni naar
Buenos Aires te vertrekken.
Ook „het geld" is al lang gere
geld. Voor elke wedstrijd dat een
club een speler afstaat, wordt
vijfduizend mark betaald. De
tweeëntwintig geselecteerden
ontvangen een „basis" van
tienduizend mark, welk bedrag
met tienduizend wordt verhoogd
als de tweede ronde wordt
bereikt.
Indien voor de derde en vierde"
plaats moet worden gespeeld,
komen er nog eens vijftiendui
zend mark bij, welk bedrag ook
geldt voor het bereiken van de
finale en als die wordt gewonnen,
wordt nog eens vijftienduizend
mark uitbetaald.
Josef-Dleter Maier is de senior van het Duitse team en met zijn onverwoestbaar optimisme ook metterdaad
„de vader van de Mannschaft".
IVTÜNCHEN Een merkwaardige
figuur, die Sepp Maier. De oudste
van de „Mannschaft" van Helmut
Schön maar volgens eigen zeggen
nog lang niet-aan het eind van
zijn carrière. De optimist die als
een Frits Flinkevleugel destijds
bij FC Amsterdam voor de humor
zorgt maar van zichzelf beweert
een ernstig mens te zijn. Een
doelman van wereldformaat die
nog groter had kunnen zijn als hij
zijn hart ook niet verslingerd had
aan tennis, waarin hij óók een
grote had kunnen zijn als hij zich
niet zo intensief met voetbal had
ingelaten.
Die Josef-Dieter Maier „er zijn er in
Beieren weinig die Josef heten en niet
volgens ons eigen taaltje Sepp worden
genoemd" was een van de zeer weinigen
in Duitse voetbalkringen die niet wee
klaagde en de tanden knarste na de ont
hutsende nederlaag van 31 tegen Zweden
op 19 april. Twee dagen daarna, op de
training van zijn club FC Bayern, rollebol
de hij door het gras als een jonge hond,
was hij de enige die elk stuntje van zijn
ploeggenoten met een daverend „bravo"
honoreerde en in zijn eentje bezijden het
doel ging staan om te trachten met „krom
me ballen" te scoren. „Dan kan ik zelf eens
zien hoe die jongens dat doen die me op
zo'n manier willen passeren".
Sepp Maier IS iemand in het Westduitse
voetbal. Jonge en oudere aanhangers van
Bayern Miinchen die naar het trainings
centrum zijn gekomen, bewonderen hem
met open mond. FC Bayern houdt er een
riant complex op na waar de trainingen
worden gehouden, de lagere teams en de
amateurs spelen, de handbal- en basketbal
lafdeling is ondergebracht, de kantoren
van de club, en de dameselftallen hun
kunsten kunnen vertonen.
Die middag arriveert Sepp Maier als laat
ste op de training. Binnen enkele minuten
heeft hij zich gehuld in de slobberige trui,
de te lange broek en de te hoog opgetrok
ken kousen. Alle spelers dragen een hel
blauw trainingspak maar Maier doet het
met een broek van onbestemde kleur en
een sterk verschoten jack. Hij trekt meteen
zijn handschoenen aan en doet die ook niet
uit als de mannen achter trainer Gyula
Lorant over het veld huppelen, sprintjes
trekken en wat oefeningen met de bal
doen.
Het eind van de competitie nadert en de
training stelt niet veel meer voor. Voor FC
Bayern is er niets meer te bereiken dan
een zwak middenmootplaatsje. Eens ver
overde FC Bayern drie Europa Cups voor
kampioenen (1974, 1975 en 1976), de we
reldcup in 1976, de Europa Cup II in 1967,
vijf Duitse titels waarvan de laatste in 1974
en evenzoveel malen de Duitse beker,
waarvan de laatste in 1971. Bayern Mun-
chen, het Feyenoord van West Duitsland:
vergane glorie.
Onvermijdelijk
het beamen. De club verkeert in zodanige
financiële moeilijkheden dat zeer voor
zichtig met contracten wordt omgespron
gen. De „Nationalmannschaft" loopt na de
achtereenvolgende nederlagen tegen Bra
zilië en Zweden met het schaamrood op
de kaken.
Behalve Josef-Dieter Maier. „Na elke top
volgt een teruggang. Dat is onvermijdelijk.
Kijk naar Real Madrid en naar jullie Ajax.
Grote voetballers zijn dun gezaaid en als
ze er zijn, moeten ze zoveel kosten en dan
nog eens veel verdienen dat ze onbetaal
baar zijn".
Als hij zich omdraait, blijkt hij ook de
enige te zijn die op zijn trainingsjack niet
de naam heeft van de firma die voor het
nationale team van West Duitsland specia
le voetbalschoenen heeft ontworpen. Sepp
Maier een „eenling"? Soms voelt hij zich
eenzaam, zoals in het Rasundastadion in
Stockholm waar de nederlaag werd gele
den die heel voetbalminnend Duitsland in
zak en as stortte. Hij had de gehele eerste
helft niets te doen, kreeg één bal en dat
v/as ook nog een doelpunt. Weliswaar een
onhoudbare inzet, maar toch. Hij raakte
licht geblesseerd en maakte plaats voor
Burdenski van Werder Bremen die over
duidelijk demonstreerde dat hij niet de
ideale vervanger is van Sepp Maier. Die
plaats wordt geclaimd door Bernd Franke
van Eintracht Braunschweig maar het is
zonneklaar dat Maier in Argentinië in het
doel zal staan.
Het gaat niet goed met Bayern noch met
het nationale team. Sepp Maier, op 28
februari vierendertig jaar geworden, moet
Dilemma
„Die blessure stelde niet veel voor maar
je wilt geen risico lopen. Dat is het dilem
ma voor onze spelers. Aan de ene kant
zijn ze als de dood dat ze door een blessu
re worden uitgeschakeld, aan de andere
kant moeten ze er alles aan doen om
straks tot de laatste tweëentwintig te
behoren. Iedereen wil laten zien wat hij
kan, alsof Schön dat niet al lang weet,-
maar dat tast wel de ploeg als team aan.
Als duidelijker wordt hoe de ploeg eruit
zal gaan zien, zal er ook wel meer eenheid
komen in het elftal".
Een strohalm waaraan heel Duitsland zich
vastklampt maar geen toonbeeld van zelf
verzekerdheid. Onder de warrige „perma
nent" die ook Maier rond de schedel heeft
laten draperen, moet in zijn gedachten
onzekerheid zijn geslopen. Maar daarvan
laat hij niets merken. Hij gokt op het
Duitse moreel en draagt daartoe zijn steen
tje bij met hier een grap en daar een spits
antwoord. Een voetballer, die rustig door
gaat en zich niet bovenmatig ergert maar
relativerend optreedt, ook ten aanzien van
zijn eigen, indrukwekkende palmares.
Op 18 februari van dit jaar beleefde Sepp
Maier een gedenkwaardige dag. Voor de
vierhonderdste keer in successie verdedig
de hij het doel van FC Bayern. „Maar we
verloren wel van Schalke", waarmee hij
aangeeft dat dit voor hem toch wel wat
zwaarder woog dan het tijdperk van 20
augustus 1966 tot 18 februari 1978 met het
onaantastbare record van vierhonderd
duels achter elkaar bij zijn,club, nog over
troffen met een groter aantal wedstrijden
ook een record dat hij in de Bundesli-
ga speelde. „Als je maar rustig doorgaat,
komen die records immers vanzelf".
Sepp Maier staat voor zijn vierde wereld-
toernooi, zij het dat hij in 1966 in Engeland
wel tot de selectie behoorde maar niet
onder de lat kwam. Voor Argentinië is dat
een onomstreden zekerheid. Een van de
weinigen die erop kunnen rekenen erbij te
zijn en ook te spelen.
„Voor vrijwel elke andere plaats zijn
meer gegadigden en hangt alles af van de
vorm, al is natuurlijk een man als Berti
Vogts niet weg te denken".
Vogts is dan ook een van de zes spelers
uit de grote selectie voor Argentinië die
de triomf van 1974 meemaakte; met Maier,
Schwarzenbeck, Bonhof, Höness en Hol-
zenbein. Ook voor Sepp Maier, maar wie
had anders verwacht, weegt het ontbreken
van Beckenbauer en van zijn grote vriend
Paul Breitner loodzwaar. Hij schaart zich
daarmee in het koor van ontgoochelden,
dat in pianissimo slechts het woord „berus
ting" zingt. Want wie ziet de oplossing?
Optimist Sepp Maier?
„Als de competitie is afgelopen, kan iede
reen zich helemaal concentreren op Argen
tinië. En dat dit geb'eurt, is de enige zeker
heid die we nu hebben. We moeten een
wereldtitel verdedigen en daarvan is iede
reen doordrongen maar je kunt daaraan
pas optimaal denken als je competitiebe
sognes achter de rug zijn. We hebben er
negen bij van FC Köln en die denken
vooreerst in hoofdzaak aan een Duitse
titel. Er kan in een maand nog zo veel
veranderen".
Daarop hopen Sepp Maier en heel West
Duitsland want meer dan hoop kan nie
mand de wereldkampioen schenken. Zelfs
de met optimisme doordrenkte Sepp Maier
niet,
HERMAN VAN BERGEM
van het Oostenrijkse nationale elftal, bleef
ook na die blunder in Wenen het volste
vertrouwen in me hebben. Dank zij hem
kreeg ik de kracht om revanche te nemen
op mezelf'. Koneilia had die hulp van
Senekowitsch hard nodig, want als het aan
Max Merkel had gelegen zou „die ezel"
nimmer meer in actie zijn gekomen, want
Koneilia had het bij de directeur-sportif
van de Oostenrijkse voetbalbond helemaal
verbruid.
Absolute held
Inmiddels is Friedl Koneilia de absolute
held van het Oostenrijkse voetbalvolk,
dat zijn zonden tegen Oost-Duitsland al
lang weer is vergeten en sinds de plaat
sing voor Argentinië in vuur en vlam
staat omdat eindelijk is afgerekend met
de twintig magere jaren van het Oosten
rijkse voetbal.
Koneilia: „Het WK leeft enorm in Oosten
rijk. Per dag krijg ik wel zo'n honderd
brieven met allerlei nuttige en minder
nuttige wenken voor het verblijf in Zuid-
Amerika. Ons volk leeft enorm mee. We
zijn op dit moment razend populair. Je
kunt zien dat Oostenrijk als voetbalnatie
weer een beetje meetelt in de wereld".
In Argentinië zal het niet meevallen voor
Oostenrijk om de eerste ronde te overle
ven. Want hoewel bijkans het hele volk
ervan overtuigd is dat Oostenrijk zal door
dringen tot de laatste acht, wacht de ploeg
in Zuid-Amerika een loodzware poule met
Brazilië, Spanje en Zweden als tegenstan
ders. Koneilia: „Toch een groep met moge
lijkheden. Hoewel ik het optimisme van
anderen niet helemaal deel, zijn we beslist
niet bij voorbaat kansloos. De onderlinge
verschillen tussen Spanje, Zweden en ons
zijn niet zo groot. De vorm van de dag,
alsmede een beetje geluk, zullen bepalend
zijn. Brazilië is natuurlijk te sterk, maar
wie met Brazilië overgaat naar de tweede
ronde staat nog lang niet vast".
Bekroning
Een goed resultaat zou voor Friedl Konei
lia, met bijna veertig interlands één van
de meest geroutineerde spelers in de Oos
tenrijkse selectie, de bekroning zijn van
een uitstekend seizoen. Want hij immers
stond ook aan de basis van de Europa
Cupsuccessen van Wacker Innsbruck, de
club van onze oud-bondscoach Georg Kes-
sler. Pas in de kwartfinales eindigde het
Oostenrijkse avontuur. Borussia Mon-
chengladbach bleek toen net iets sterker,
hoewel daar in de openingswedstrijd in
Innsbruck (31) niet veel van te merken
viel.
Koneilia: „Aan het Oostenrijkse clubvoet-
bal kun je merken dat het goed gaat met
ons. Temeer omdat die resultaten worden
behaald zonder duurbetaalde sterren uit
het buitenland. In feite is die situatie voor
het nationale team nog gunstiger, want de
as van het elftal speelt niet hier, maar in
het buitenland. Denk aan Krieger bij Club
Brugge, Jara bij Duisburg en Kreuz bij
Feyenoord. Problemen om hen op tijd in
te passen voor het nationale elftal ver
wacht ik niet. We hebben een vrij goede
voorbereiding op het WK. In de laatste
paar weken voor Argentinië groeien we
ongetwijfeld allemaal naar elkaar toe, zo
dat we straks op ons sterkst zijn".
Hoe sterk Oostenrijk precies is,
kan het Nederlands elftal kort
voor het vertrek naar Argentinië
ondervinden, want voor 20 mei
staat in Wenen de interland Oos
tenrijk—Nederland geprogram-
Wacker Innsbruck, de club van Friedl Konei
lia, werd in de kwartfinales voor de Europa
Cup uitgeschakeld door Borussia "Monchen-
gladbach. Thuis werd met 31 gewonnen
op de foto staat Koneilia op het punt een
save te verrichten op een kopbal van Borus-
sia's Lienen uit volgde de uitschakeling.
Het clubvoetbal tiert niettemin in Oostenrijk
en dat acht Koneilia de basis voor de inter
nationale successen van de Oostenrijkse
ploeg.
meerd. Koneilia: „Voor ons en
ongetwijfeld ook voor Holland, de
laatste test. Tegen die tijd moeten
we klaar zijn. In dat duel tegen
de nummer twee van de wereld
kunnen wij inzicht krijgen in onze
mogelijkheden in Argentinië. En
die kunnen wel eens groter zijn
dan buiten Oostenrijk verwacht
wordt, want we zullen in Zuid-
Amerika alle krachten bundelen
om ons land in de internationale
voetbalwereld weer een beetje
aanzien te geven". rob hartog
ftNNSBRUCK „Weg met die
2jrent. Ik wil geen ezel in het
j'Boel". Deze aan duidelijkheid
^ïiets te wensen overlatende uit-
p .spraak van Max Merkel stond
eind september vorig jaar in
""de" schreeuwende koppen op de
Sportpagina's van de Oostenrijkse
0 9* '«.dagbladen. Lijdend voorwerp van
„raon (Merkels woede was Friedl Konci-
oo'dongia, 30 jaar oud, doelman van
Wacker Inssbruck en van het Oos-
lenrijkse nationale voetbalelftal.
"°°"fHij en niemand anders werd door
zuiden izowel Merkel als door het Oosten-
zuidantrijkse voetbalvolk onverbiddelijk
1 «oordiaanSewezen a's de man die er
.verantwoordelijk voor was dat
^Oostenrijk wel af kon zien van
(Argentinië.
'fWat was er gebeurd? Koneilia: „We speel-
[den in Wenen, in het Praterstadion, de
i, '{kwalificatiewedstrijd tegen Oost-Duits-
,j land. We stonden met 1—0 voor toen ik
een Oostduitse aanval onderschepte. Om
Max Merkel, adviseur van de Oostenrijkse
voetbalbond (links), zag helemaal niets in
Koneilia. Coach Senekowitch (rechts) zag het
heel anders.
een beetje tijd te rekken treuzelde ik met
uitschieten. Al eerder had de Britse
scheidsrechter Reynolds me daarvoor ge
waarschuwd. Dit keer werd het hem te
gortig. Hij gaf een vrije trap aan Oost-
Duitsland. Hoffman maakte daaruit de
gelijkmaker."
Dat doelpunt van Hoffmann bracht Oost-
Duitsland met één been in de eindronde
van het wereldkampioenschap voetbal. Het
andere been kwam er echter nimmer meer
terecht, want Friedl Koneilia sleepte Oos
tenrijk er in de returnmatch in Leipzig met
tal van wonderbaarlijke reddingen door
heen, zoals hij later een fantastische wed
strijd speelde in Izmir, waar Oostenrijk
zich voor het eerst sinds twintig jaar plaat
ste voor de eindronde van het WK.
Koneilia: „Helmut Senekowitch, de coach
t het,
n een
kwesl
assa i
ook i
Is crén
locolaf
len zoi
nen zi
-rij isl
op ga
>ndanl
de
rslage
iets r
de Si
klein
zelnoi
i de
is i[
4
AD
jgeslo
ir is
dié
is. Ai
gezé
